summaryrefslogtreecommitdiff
path: root/info/lshort/polish/src/things.tex
diff options
context:
space:
mode:
Diffstat (limited to 'info/lshort/polish/src/things.tex')
-rw-r--r--info/lshort/polish/src/things.tex986
1 files changed, 0 insertions, 986 deletions
diff --git a/info/lshort/polish/src/things.tex b/info/lshort/polish/src/things.tex
deleted file mode 100644
index 8d9c16e584..0000000000
--- a/info/lshort/polish/src/things.tex
+++ /dev/null
@@ -1,986 +0,0 @@
-% -- translate-file=il2-pl --
-%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
-% Contents: Things you need to know (LShort2e Introduction)
-% File: things.tex (Polish translation)
-%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
-
-\chapter{Podstawy, które warto znać}
-\begin{intro}
- W~pierwszej części tego rozdziału przedstawimy krótko filozofię oraz
- historię systemu \LaTeXe. W~części drugiej skoncentrujemy się na podstawowych
- elementach dokumentu \LaTeX{}owego. Po przeczytaniu tego rozdziału
- czytelnik powinien z~grubsza wiedzieć, jak działa {\LaTeX}, co jest
- niezbędne do rozumienia materiału prezentowanego w~następnych
- rozdziałach.
-\end{intro}
-
-\section{Nazwa programu}
-\subsection{\TeX}
-
-{\TeX} jest programem komputerowym stworzonym
-przez \index{Knuth Donald E.}Donalda E.~Knutha~\cite{texbook}.
-Jest przeznaczony do składu
-tekstów oraz wzorów matematycznych. Knuth rozpoczął pracę nad {\TeX}em
-w~1977 roku, aby wykorzystać potencjał składu cyfrowego, stosowanego
-wówczas na coraz szerszą skalę w~poligrafii. Miał też nadzieję, że uda
-się odwrócić tendencję do pogarszania się jakości typograficznej, co
-uwidaczniało się w~jego własnych książkach i~artykułach. W~używanej
-obecnie postaci {\TeX} został udostępniony w~roku 1982, a~niewielkie
-rozszerzenie, dotyczące ośmiobitowego kodowania znaków, pojawiło się
-w~roku 1989. {\TeX} ma renomę programu nadzwyczaj stabilnego,
-pracującego na różnego rodzaju sprzęcie oraz praktycznie wolnego od
-błędów. Numery wersji {\TeX}a zbiegają do liczby $\pi$, a~obecny wynosi
-3{,}14159.
-
-Słowo {\TeX} należy wymawiać ,,tech''. Zgłoska ,,ch'' ma związek z~tym,
-że znak X przypomina grecką literę ,,chi''. \TeX{} jest też pierwszą
-sylabą greckiego słowa texnologia (technologia). W~sytuacjach, w~których
-nie można zapisywać nazwy {\TeX} z~charakterystycznym obniżeniem litery~E,
-należy zamiennie używać wersji \texttt{TeX}.
-
-\subsection{\LaTeX}
-
-{\LaTeX} jest zestawem instrukcji (poleceń, makrodefinicji, makr)
-umożliwiających autorom złożenie i~wydrukowanie ich prac na
-najwyższym poziomie typograficznym.
-%!%{\LaTeX} jest zestawem poleceń, tak zwanych makr, umożliwiających
-%!%autorom składanie i~drukowanie prac na bardzo wysokim poziomie
-%!%typograficznym, w~predefiniowanej profesjonalnej szacie graficznej.
-Pierwszą wersję {\LaTeX}a opracował \index{Lamport Leslie}Leslie
-Lamport~\cite{manual}. Do formatowania dokumentu {\LaTeX}
-używa programu {\TeX}. Pielęgnacją dzisiejszych wersji \LaTeX{}a
-zajmuje się Frank Mittelbach\index{Mittelbach Frank}.
-
-Kilka lat temu pakiet \LaTeX{} został rozszerzony przez zespół o~nazwie
-\index{LaTeX3@\LaTeX 3}\LaTeX 3 (\Elang{\LaTeX 3 team}), kierowany przez
-\index{Mittelbach Frank}Franka Mittelbacha. Celem tego rozszerzenia było
-wprowadzenie kilku od dawna postulowanych ulepszeń oraz unifikacja
-rozmaitych odmian \LaTeX{}a, które rozpowszechniły się od chwili
-powstania kilkanaście lat wcześniej
-\LaTeX{}a w~wersji 2.09\index{LaTeX 2.09@\LaTeX{}2.09}. Nową wersję
-pakietu nazwano \index{LaTeX 2e@\LaTeXe}\LaTeXe, w~celu odróżnienia
-jej od wersji poprzednich. Niniejszy dokument opisuje właśnie \LaTeXe.
-
-Słowo {\LaTeX} należy wymawiać ,,lej-tech'' albo ,,la-tech.'' Jeżeli
-nie można zapisać symbolu {\LaTeX}, to zamiennie należy użyć zapisu
-\texttt{LaTeX}. {\LaTeXe} wymawiamy ,,la-tech dwa i'', a~zamienną
-wersją zapisu jest \texttt{LaTeX2e}.
-
-\section{Podstawy}
-\subsection{Autor, redaktor i~zecer}
-
-Aby wydać książkę, autor dostarcza maszynopis do wydawnictwa.
-W~wydawnictwie redaktor decyduje o~układzie graficznym dokumentu
-(szerokość szpalty, krój pisma, odstępy przed i~po tytułach
-rozdziałów~itd.). Redaktor zapisuje swoje decyzje w~maszynopisie,
-w~formie odpowiednich instrukcji, i~przekazuje go zecerowi. Na
-podstawie maszynopisu oraz~instrukcji zecer wykonuje skład.
-
-Redaktor-człowiek odgaduje, co miał na myśli autor, gdy zapisywał
-maszynopis. Wykorzystując swoje doświadczenie zawodowe, ustala, które
-miejsca w~maszynopisie oznaczają tytuły rozdziałów, podrozdziałów,
-cytaty, przykłady, wzory matematyczne itd.
-
-{\LaTeX} gra rolę redaktora, a~{\TeX} -- zecera. Z~tym że {\LaTeX}
-jest ,,zaledwie'' programem komputerowym i~dlatego potrzebuje dodatkowej
-pomocy autora, który powinien dostarczyć niezbędnych do składu
-informacji o~strukturze logicznej dokumentu. Informacje te autor zapisuje
-w~pliku źródłowym dokumentu jako ,,polecenia dla {\LaTeX}a''.
-
-Praca z~{\LaTeX}em zdecydowanie różni się od podejścia stosowanego
-w~procesorach tekstu typu \wi{\WYSIWYG}\footnote{ang.~\textit{What you
- see is what you get} (dostaniesz to, co widzisz).}, takich jak
-{\MSWord} albo \prg{OpenOffice}. %% Corel WordPerfect.
-Pierwszy sposób można
-określić ,,formatowaniem logicznym''\index{formatowanie!logiczne}
-drugi -- ,,formatowaniem
-wizualnym''\index{formatowanie!wizualne}.
-Używając programów typu {\WYSIWYG}, autor decyduje
-interakcyjnie o~wyglądzie graficznym dokumentu, w~miarę dopisywania
-tekstu.
-Przez cały czas widzi na ekranie, jak tekst będzie wyglądał po wydrukowaniu.
-
-Używając {\LaTeX}a, nie można na ogół oglądać dokumentu w~jego
-ostatecznej postaci i~jednocześnie dopisywać tekstu. Można natomiast
-obejrzeć dokument na ekranie po przetworzeniu go {\LaTeX}em\footnote{Na
- szybkim komputerze przetworzenie trwa często zaledwie kilka sekund.
- Dysponując dużym ekranem, można jednocześnie wyświetlić okno z~plikiem
- źródłowym oraz okno podglądu, otrzymując w~ten sposób system prawie
- {\WYSIWYG}.}. Gdy jest już gotowy, można dokument wysłać na drukarkę.
-
-\subsection{Układ graficzny }
-
-Projektowanie książek jest sztuką. Amatorzy często popełniają poważny
-błąd, zakładając, że zaprojektowanie układu graficznego książki jest
-jedynie kwestią estetyki (jeżeli dokument ładnie wygląda, to jest dobrze
-złożony). Ponieważ dokumenty są przeznaczone do czytania, a~nie
-do powieszenia, jak obraz na ścianie w~galerii, to o~wiele większe
-znaczenie niż piękny wygląd ma łatwość czytania i~przyswajania tekstu.
-Przykłady:
-%
-\begin{itemize}
-\item stopień pisma oraz numerację rozdziałów, podrozdziałów i~punktów
- należy ustalić tak, by czytelnik mógł się szybko zorientować
- w~strukturze dokumentu;
-\item szerokość szpalty powinna być na tyle wąska, by czytelnik nie
- musiał wytężać wzroku, wystarczająco jednak duża, aby tekst
- elegancko wypełniał stronę.
-\end{itemize}
-%
-W~systemach wizualnych często powstają dokumenty przyjemne dla oka,
-chociaż pozbawione struktury albo wykazujące brak konsekwencji
-w~strukturze. {\LaTeX} zapobiega powstawaniu takich błędów, nakłaniając
-autora do określenia \emph{logicznej} struktury dokumentu. Do
-{\LaTeX}a należy dobór najodpowiedniejszego dla niej układu graficznego.
-
-\subsection{Zalety i~wady}
-
-Tematem często dyskutowanym, gdy użytkownicy programów typu
-\wi{\WYSIWYG} spotykają użytkowników {\LaTeX}a, są ,,\wi{zalety
- {\LaTeX}a} w~porównaniu ze zwykłym procesorem tekstu'' albo na
-odwrót. Najlepiej podczas takich dyskusji siedzieć cicho. Czasami
-jednak nie ma ucieczki\dots
-
-Na wszelki wypadek trochę amunicji. Oto najważniejsze zalety
-{\LaTeX}a w~porównaniu ze zwykłymi procesorami tekstu:
-
-\begin{itemize}
-
-\item
-Dostępne są gotowe, przygotowane przez zawodowców
-%!%układy graficzne, dzięki
-szablony, dzięki
-zastosowaniu których dokumenty wyglądają ,,jak z~drukarni''.
-\item
-Wygodnie składa się wzory matematyczne.
-\item
-Do rozpoczęcia pracy wystarczy poznać zaledwie kilkanaście
-łatwych do zrozumienia instrukcji, określających strukturę logiczną
-dokumentu. Nie trzeba zaprzątać sobie głowy formatowaniem dokumentu.
-\item
-Nawet takie elementy jak: przypisy, odnośniki, spisy treści,
-spisy tabel, skorowidze oraz spisy bibliograficzne przygotowuje się
-bardzo łatwo.
-\item
-Istnieje wiele bezpłatnych pakietów poszerzających typograficzne
-możliwości {\LaTeX}a.
-Dostępne są na przykład pakiety umożliwiające wstawianie do
-dokumentów grafiki w~formacie \PostScript,
-tworzenie hipertekstowej wersji dokumentów w~formacie \acro{PDF} czy też
-przygotowanie spisów bibliograficznych według ściśle określonych
-reguł, obowiązujących w~różnych wydawnictwach. Opis wielu
-z~tych pakietów można znaleźć w~podręczniku~\companion.
-\item
-{\LaTeX} zachęca autorów do tworzenia dokumentów o~dobrze
-określonej strukturze.
-\item
-{\TeX} --~program formatujący używany przez \LaTeXe{} --~jest bezpłatny
-i~w~najwyższym stopniu przenośny. Dzięki temu można działać na
-praktycznie dowolnej platformie systemowo{\dywiz}sprzętowej.
-
-%
-% Add examples ...
-%
-\end{itemize}
-
-\medskip
-
-\noindent
-{\LaTeX} ma także pewne wady, chociaż ciężko mi
-znaleźć jakąkolwiek istotną. Jestem jednak pewien, że inne osoby
-wskażą ci ich setki\texttt{;-)}
-
-\begin{itemize}
-\item {\LaTeX} nie działa u~tych, którzy zaprzedali swoje dusze\ldots
-\item Chociaż przez zmianę niektórych parametrów można dostosowywać
- predefiniowane układy graficzne do własnych potrzeb, to jednak
- zaprojektowanie całkowicie nowego układu jest
- pracochłonne\footnote{Plotki mówią, że jest to jeden z~ważniejszych
- problemów, nad jakim pracują twórcy systemu
- % \LaTeX3\index{LaTeX3@\LaTeX 3}.}.
- % Uwaga (TP) powyższy zapis spowoduje wygenerowanie hasła:
- % \indexentry{LaTeX3@\LaTeX 3}{4} (dwie spacje po LaTeX)
- % co spowoduje, że makeindex posortuje to jako osobną pozycję
- % to samo będzie jak wstawimy \index{} w \caption
- % Z tego co mi się wydaje to taki `feature' LaTeXa
- %
-\LaTeX3\index{LaTeX3@\protect\LaTeX 3}.}.
-\item Trudno jest tworzyć dokumenty o~nieokreślonej, bałaganiarskiej
-strukturze.
-\item Twój chomik może nie być w~stanie, mimo kilku obiecujących
- kroków wstępnych, w~pełni pojąć koncepcję znakowania logicznego.
-\end{itemize}
-
-\section{Plik źródłowy}
-
-Plik źródłowy {\LaTeX}a to zwykły plik tekstowy (plik \acro{ASCII}).
-Taki plik można utworzyć w~dowolnym edytorze tekstowym.
-Powinien on zawierać tekst dokumentu oraz instrukcje dla {\LaTeX}a
-określające, jak tekst ma zostać złożony.
-
-\subsection{Odstępy}
-
-Znaki \emph{niewidoczne}\index{odstęp}, takie jak odstępy (spacje) lub
-znaki tabulacji, są przez {\LaTeX}a traktowane jednakowo -- jako
-odstęp. \emph{Kolejno} po sobie występujące znaki odstępu {\LaTeX}
-traktuje jak \emph{pojedynczy} odstęp. Znaki odstępu znajdujące się na
-początku wiersza są prawie zawsze ignorowane\index{odstęp!na początku
- wiersza}. Pojedynczy koniec linii jest traktowany jak odstęp.
-
-Pusty wiersz pomiędzy dwoma wierszami tekstu oznacza koniec akapitu.
-Kolejno występujące puste wiersze {\LaTeX} traktuje jak jeden.
-Przykładem może być poniższy tekst. Po prawej stronie (w~ramce)
-przedstawiono wynik składu, a~po lewej -- zawartość pliku źródłowego.
-%
-\begin{example}
-Nie ma znaczenia, czy między słowami
-jest jedna czy więcej spacji.
-
-Pusty wiersz zakończył poprzedni
-akapit.
-\end{example}
-
-\subsection{Znaki specjalne}
-
-Niektóre znaki są zarezerwowane -- w~tym sensie, że albo mają dla
-\LaTeX{}a specjalne znaczenie, albo nie są dostępne we wszystkich
-standardowych krojach pisma. Użyte dosłownie w~pliku źródłowym nie
-pojawią się na wydruku, lecz (najczęściej) spowodują błąd podczas
-przetwarzania tekstu. Oto ich lista:
-%
-\begin{code}
-\verb.$ & % # _ { } ~ ^ \ . %$
-\end{code}
-%
-\noindent
-Znaki te można umieścić w~dokumencie pod warunkiem, że w~pliku źródłowym
-zostaną poprzedzone znakiem w-tył-ciacha
-(ang. \UKemph{backslash}\index{backslash}):
-%
-\begin{example}
-\$ \& \% \# \_ \{ \}
-\end{example}
-%
-\noindent
-Samego znaku w-tył-ciach \emph{nie można} wstawić do tekstu metodą
-podwojenia, kombinacja \verb|\\| jest bowiem poleceniem
-{\LaTeX}a, opisanym w~punkcie~\ref{just-paragraphs}. Znak w-tył-ciach
-można wstawić poleceniem \verb|$\backslash$|\index{w-tył-ciach}. Uwaga:
-znaki dolara są tu niezbędne, a~ich opuszczenie spowoduje błąd podczas
-przetwarzania.
-
-\subsection{Polecenia {\LaTeX}a}
-
-Polecenia\index{polecenie} {\LaTeX}a mogą wystąpić w~dwóch
-następujących odmianach:
-
-\begin{enumerate}
-\item
-\label{control-seqs}
-Instrukcji rozpoczynających się znakiem \wi{w-tył-ciach} ,,\verb|\|'',
-po którym występuje ciąg liter. Końcem instrukcji jest wówczas odstęp
-lub inny znak niebędący literą. W~nazwach instrukcji {\LaTeX}
-rozróżnia litery małe i~duże, nie można też w~nich używać polskich
-liter diakrytycznych.
-
-\item
-\label{control-chars}
-Instrukcji składających się ze znaku w-tył-ciach oraz \emph{jednego\/}
-znaku niebędącego literą.
-\end{enumerate}
-%%
-\label{whitespace}
-%%
-\noindent
-{\LaTeX} ignoruje znaki niewidoczne po instrukcji
-typu~\ref{control-seqs}. Jeżeli po instrukcji ma występować
-w~dokumencie
-odstęp\index{odstęp!po instrukcji}, to należy bezpośrednio po niej
-umieścić kolejno: parę nawiasów klamrowych \verb|{}| i~odstęp. Para
-znaków \verb|{}| zapobiega zignorowaniu przez {\LaTeX}a odstępu po
-nazwie instrukcji. Innym sposobem jest wstawienie specjalnej instrukcji
-\verb|\ | (tj.~w-tył-ciach i~spacja). Niektórzy zapobiegają
-,,połykaniu'' spacji w~jeszcze inny sposób, a~mianowicie
-otaczając nazwę instrukcji parą nawiasów \verb|{| i~\verb|}|.
-%
-\begin{example}
-Czytałem, że Knuth dzieli
-użytkowników systemu {\TeX} na
-\TeX{}ników oraz \TeX pertów.\\
-Dzisiaj jest \today.
-\end{example}
-%
-\noindent
-Niektóre instrukcje {\LaTeX}owe mają argumenty\index{argument}. Podaje
-się je w~nawiasach klamrowych \verb|{ }|, każdy w~osobnej parze
-nawiasów. Liczba oraz kolejność argumentów jest istotna i~wynika z~definicji
-instrukcji. Instrukcje mogą mieć także argumenty
-opcjonalne\index{argument!opcjonalny}, podawane w~nawiasach kwadratowych
-\verb|[ ]|. W~wypadku większej liczby argumentów opcjonalnych oddziela
-się je przecinkami. Kolejność argumentów opcjonalnych \emph{nie odgrywa roli}.
-
-Poniższe przykłady ilustrują postać instrukcji {\LaTeX}owych.
-Ich znaczenie jest tu nieistotne i~zostanie opisane później.
-%
-\begin{example}
-Możesz na mnie \textsl{polegać}!
-
-Tu wstaw zmianę wiersza.\newline
-Dziękuję.
-\end{example}
-
-\subsection{Komentarze\index{komentarz}}
-
-Po napotkaniu znaku \verb|%|\index{\%} {\LaTeX} ignoruje
-resztę bieżącego wiersza (łącznie ze znakiem końca wiersza) oraz
-znaki odstępu na początku następnego. Znak \verb|%|
-jest używany do umieszczania komentarzy i~dodatkowych
-informacji w~pliku źródłowym.
- %
-\begin{example}
-Mao zmarł % sprawdzić!
- w~1975 roku.
-\end{example}
-
-\noindent
-Znaku \verb+%+ używa się niekiedy do dzielenia bardzo
-długich linii w~pliku wejściowym, gdy niedozwolone jest użycie
-spacji lub złamanie wiersza.
-
-%% Tego nie tłumaczymy bo jest niepotrzebne i mylące
-%% [ pojawia się pojęcie pakietu, otoczenia]:
-%%For longer comments you could use the \ei{comment} environment
-%%provided by the \pai{verbatim} package. This means, that you have to add the
-%%line \verb|\usepackage{verbatim}| to the preamble of your document as
-%%explained below before you can use this command.
-%%
-%%\begin{example}
-%%This is another
-%%\begin{comment}
-%%rather stupid,
-%%but helpful
-%%\end{comment}
-%%example for embedding
-%%comments in your document.
-%%\end{example}
-%%
-%%Note that this won't work inside complex environments, like math for example.
-%%Takie komentarze nie są jednak dozwolone wewnątrz niektórych
-%%otoczeń, na przykład \verb|math|.
-
-\section{Struktura pliku źródłowego }
-
-{\LaTeX} oczekuje, że plik źródłowy posiada określoną strukturę.
-W~szczególności, każdy plik źródłowy składa się
-z~dwóch części: preambuły\index{preambuła} oraz części głównej.
-Preambuła powinna się rozpoczynać
-od instrukcji~\ci{documentclass}:
-%
-\begin{code}
-\verb|\documentclass{...}|
-\end{code}
-%
-Instrukcja ta określa rodzaj tworzonego dokumentu. Po niej można
-umieścić polecenia dotyczące stylu całego dokumentu oraz dołączyć
-pakiety poszerzające możliwości {\LaTeX}a.
-Pakiety dołącza się poleceniem\ci{usepackage}:
-%
-\begin{code}
-\verb|\usepackage{...}|
-\end{code}
-% Tu potrzebny akapit
-
-Część główna dokumentu zaczyna się od instrukcji
-\verb|\begin{document}|. Za nią znajduje się tekst dokumentu,
- wzbogacony o~\LaTeX{}owe polecenia sterujące wyglądem. Na końcu
- dokumentu musi występować polecenie \verb|\end{document}|. Tekst
-znajdujący się za tym poleceniem jest przez {\LaTeX}a ignorowany.
-
-Rysunek~\ref{mini} pokazuje zawartość minimalnego dokumentu
-{\LaTeX}owego. Użyte w~nim instrukcje \verb|\usepackage{...}|,
-niezbędne do składania
-w~języku polskim, omawiamy w~punkcie~\ref{int-support}.
-
-\begin{figure}[!bth]
-\begin{lined}{7.5cm}
-\begin{verbatim}
-\documentclass{article}
-\usepackage[MeX]{polski}
-% kodowanie: latin2, utf8 lub cp1250
-\usepackage[latin2]{inputenc}
-\begin{document}
-Małe jest piękne.
-\end{document}
-\end{verbatim}
-\end{lined}
-\caption{Zawartość minimalnego pliku źródłowego \label{mini}}
-\end{figure}
-
-Rysunek~\ref{document} przedstawia nieco bardziej rozbudowany plik
-źródłowy.
-
-\begin{figure}[!tbh]
-\begin{lined}{10.5cm}
-\begin{verbatim}
-\documentclass[a4paper,11pt]{article}
-\usepackage{latexsym}
-\usepackage[MeX]{polski}
-\usepackage[latin2]{inputenc}% ew. utf8 lub cp1250
-% Zdefiniowanie autora i~tytułu:
-\author{H.~Szczególny}
-\title{Minimalizm}
-\frenchspacing
-\begin{document}
-% Wstawienie autora i~tytułu do składu:
-\maketitle
-% Wstawienie spisu treści:
-\tableofcontents
-\section{Kilka spostrzeżeń na wstępie}
-Właśnie tu zaczyna się mój cudowny artykuł.
-\section{Na pożegnanie}
-\ldots{} A~tu się on kończy.
-\end{document}
-\end{verbatim}
-\end{lined}
-\caption[Przykład artykułu do czasopisma]{Przykład artykułu do
- czasopisma. Użyte w~nim polecenia zostaną objaśnione
- w~dalszej części. \label{document}}
-\end{figure}
-
-\section{Typowa sesja pracy z~\LaTeX{}em}
-
-Na pewno chciałbyś już sprawdzić, jak będzie wyglądał na papierze
-dokument z~przykładu \ref{mini}. Szczegółowy sposób uruchomienia
-{\LaTeX}a zależy od systemu operacyjnego, wersji i~upodobań
-użytkownika\footnote{O tym, jak zainstalować {\LaTeX}a, można
- przeczytać na %stronie
- \url{http://www.gust.org.pl}.}. {\LaTeX} ,,jako
-taki'' nie jest wyposażony w~zintegrowane środowisko graficzne
-(\acro{IDE}). Praca z~takim systemem polega na wydawaniu
-odpowiednich poleceń z~wiersza poleceń systemu operacyjnego.
-Oczywiście posługiwanie się {\LaTeX}em w~ten sposób jest na dłuższą
-metę niewygodne, niemniej do stworzenia pierwszego dokumentu nic więcej nie
-potrzeba. Dzięki temu będziesz też wiedział, co kryje się za guzikami,
-gdy później zainstalujesz jedno z~istniejących zintegrowanych środowisk
-graficznych do pracy z~{\LaTeX}em.
-
-\begin{enumerate}
-\item\label{edit:doc} Uruchom edytor i~wpisz %%do niego
- tekst
- z~przykładu~\ref{mini}. Zapisz dokument jako %%zwykły
- tekstowy plik \acro{ASCII}. W~systemach typu Unix możesz do tego
- użyć praktycznie dowolnego edytora. %%(joe, vi, emacs, itp.).
- W~systemie {\MSWindows} musisz zapisać plik jako \emph{Zwykły tekst},
- \emph{Dokument tekstowy} lub wybrać \emph{Wszystkie pliki} jako typ
- dokumentu.
-% Zmiana:
-% Jeżeli możesz określić \emph{kodowanie}, to wybierz
-% \acro{ANSI}; nie zapisuj dokumentu w~kodowaniu \emph{Unicode},
-% ponieważ ,,standardowy'' {\LaTeX} nie potrafi go poprawnie
-% przetwarzać\footnote{Istnieją rozwiązania dla składania dokumentów
-% unikodowych. Najpełniejsze możliwości oferuje niedawno opublikowana
-% przez Jonathana Kew specjalna wersja \TeX{}a, o~nazwie XeTeX.
-% Potrafi ona przetwarzać dokumenty zakodowane w~unikodzie, a~także
-% generować skład z~użyciem unikodowych fontów OpenType.}.
-%
-W~różnych systemach obowiązują różne warianty kodowania polskich znaków.
-Najpopularniejsze z~tych wariantów, to:
-kodowanie wielobajtowe \emph{Unicode\/} (\MSWindows, nowe
-dystrybucje Linuksa), kodowanie \acro{CP}~1250 (\MSWindows) lub
-\acro{ISO}~8859-2 (Linux) albo jeszcze coś innego (np.~Mac).
-Dokładna postać wiersza \verb@\usepackage[...]{inputenc}@ zależy
-od wybranego kodowania; wewnątrz nawiasów kwadratowych należy wpisać
-albo
-\popti{utf8} jeżeli używamy \emph{Unicode\/}\index{Unicode}\footnote{%
- Uwaga: {\LaTeX} potrafi przetwarzać dokumenty Unicodowe w~ograniczonym
- zakresie, wystarczającym dla tekstów w~językach europejskich, ale
- dalekim od kompletności.}, albo
-\popti{latin2} jeżeli korzystamy z~\acro{ISO}~8859-2
-lub też \popti{cp1250} jeżeli używamy \acro{CP}~1250\footnote{Wybierz
-kodowanie \acro{ANSI} aby zapisać dokument w~standardzie \acro{CP}~1250.}.
-Więcej informacji na temat kodowania znajdziesz w~punkcie~\ref{int-support}.
-% koniec zmian dot. unicode
-%
- Nie używaj odstępów w~nazwie pliku, przynajmniej
- na początku swojej przygody z~{\LaTeX}em, bo może ci to
- skomplikować życie. Wybierając nazwę dla pliku, podaj jako jej
- rozszerzenie \eei{.tex}.
- Poprawną nazwą byłoby na przykład \ee{foo.tex}.
-%
-\item Uruchom program \prg{latex} na pliku utworzonym
- w~punkcie~\ref{edit:doc}, wpisując w~wierszu
- poleceń\footnote{Ponieważ ten sposób pracy jest zwykle nieznany
- użytkownikom systemu {\MSWindows}, przypominamy, że wiersz poleceń
- możemy uruchomić na przykład tak: wywołujemy \emph{Start}/\emph{Uruchom},
- wpisujemy \prgi{cmd} lub \prgi{command} i~naciskamy klawisz
- Enter.}:
-\begin{code}
-\begin{verbatim}
-latex foo.tex
-\end{verbatim}
-\end{code}
- %%
-W~wypadku sukcesu zakończy się to utworzeniem pliku o~rozszerzeniu
-\eei{.dvi}\footnote{W~większości współczesnych dystrybucji systemu
- {\TeX} dostępne jest polecenie
- %\texttt{pdflatex foo.tex}
- \prg{pdflatex}
- do
- generowania dokumentu w~formacie \acro{PDF}. Więcej na ten temat w~punkcie
- \ref{sec:pdftex}.}. Polecenie trzeba powtórzyć kilka razy, by
-\LaTeX{} mógł utworzyć spis treści i/lub odsyłacze do pozycji
-bibliograficznych, rysunków, wzorów matematycznych
-%%, rozdziałów
-i~śródtytułów. Napotkawszy błąd w~dokumencie, {\LaTeX} zakończy
-jego przetwarzanie i~przejdzie do trybu dialogu
-z~użytkownikiem. Wpisanie \texttt{Ctrl-D} (lub \texttt{Ctrl-Z} % sprawdzić
-w~{\MSWindows}) w~tym trybie powoduje powrót na poziom
-wiersza poleceń.
-
-\item Teraz możesz obejrzeć plik \acro{DVI}. Jest na to kilka
- sposobów. W~systemie typu Unix wyposażonym w~środowisko graficzne
- X~Windows możesz wywołać:
- %
-\begin{code}
-\begin{verbatim}
-xdvi foo.dvi &
-\end{verbatim}
-\end{code}
- %
-W~systemie {\MSWindows} możesz skorzystać z~programu \prgi{yap} bądź
-innej przeglądarki plików \acro{DVI}. Możesz też przetworzyć plik
-\acro{DVI} do formatu {\PSi}\prgih{dvips}:
- %
-\begin{code}
-\begin{verbatim}
-dvips -Pcmz foo.dvi -o foo.ps
-\end{verbatim}
-\end{code}
- %
-Pliki w~formacie {\PSi} można oglądać i~drukować za pomocą programu
-\prgi{ghostscript}.
-
-Jeśli twoja dystrybucja {\LaTeX}a zawiera program \prgi{dvipdf}
-do konwersji plików \acro{DVI} na format \acro{PDF}, to
-spróbuj go wywołać, wpisując:
- %%w~następujący sposób:
- %%\looseness-3
- %%
-\begin{code}
-\begin{verbatim}
-dvipdf foo.dvi
-\end{verbatim}
-\end{code}
-Pliki \acro{PDF} można oglądać i~drukować, korzystając z~programu Acrobat
-lub wspomnianego już \prgi{ghostscript}a.
-\end{enumerate}
-
-\section{Układ graficzny dokumentu}
-
-\subsection {Klasy dokumentów\label{sec:documentclass}}
-
-Na samym początku przetwarzania pliku źródłowego
-{\LaTeX} musi się dowiedzieć, jakiego typu dokument autor
-chce uzyskać. Określone jest to w~instrukcji \ci{documentclass}:
-%
-\begin{command}
-\ci{documentclass}\verb|[|\emph{opcje}\verb|]{|\emph{klasa}\verb|}|
-\end{command}
-%
-\noindent
-gdzie \emph{klasa} oznacza typ dokumentu.
-%W~tabeli~\ref{documentclasses}
-%zestawiono klasy dokumentów opisane w~niniejszym wprowadzeniu.
-%W~dystrybucji {\LaTeXe} znajdują się także inne klasy, między innymi
-%listy oraz slajdy\footnote{Do prac w~języku polskim znakomicie nadają
-% się klasy Marcina Wolińskiego\index{Woliński Marcin}
-% \texttt{mwart}, \texttt{mwrep}
-% i~\texttt{mwbook}. Generują
-% one skład bardziej zgodny z~polską tradycją typograficzną niż
-% standardowe klasy {\LaTeX}a. Por.~punkt~\ref{polski}.}.
-W~niniejszym wprowadzeniu opisano następujące klasy
-ze standardowej dystrybucji \LaTeXe\footnote{%
-W~dystrybucji {\LaTeXe} znajdują się także inne, rzadziej wykorzystywane
-klasy, np. \texttt{slides}\index{klasa!slides}
-do przygotowywania przeźroczy.
-%%Przeźrocza składane są bezszeryfowym krojem pisma. %<- nieistotne
- Zamiast klasy standardowej
- można do tworzenia slajdów zastosować pakiet
-\pai{foiltex}, dostępny pod adresem
-\CTAN{macros/latex/packages/supported/foiltex},
-bądź pakiet \pai{beamer}, spod adresu
-\CTAN{macros/latex/contrib/beamer} (krótkie wprowadzenie do
-pakietu \pai{beamer} zawiera punkt~\ref{sec:beamer}).}:
-\begin{description}
-\item [\normalfont\texttt{article}] artykuły, krótkie
- opracowania\index{klasa!article}\ldots
-\item [\normalfont\texttt{report}] dłuższe opracowania, dysertacje
-magisterskie i~doktorskie\index{klasa!report}\ldots
-\item [\normalfont\texttt{book}] książki\index{klasa!book}.
-\item [\normalfont\texttt{letter}] listy\index{klasa!letter}.
-\end{description}
-
-\medskip
-\noindent
-Opcje\index{opcje}
-pozwalają zmieniać sposób działania klas.
-Poszczególne opcje rozdziela się
-przecinkami.
-%W~tablicy~\ref{options} zestawiono najczęściej
-%wykorzystywane opcje dla klas standardowych.
-Najczęściej
-wykorzystywane opcje dla klas standardowych to:
-%\begin{table}[!tb]
-%\caption{Ważniejsze opcje klas dokumentów\label{options} }
-%\begin{lined}{12cm}% było 12cm
-%
-\begin{description}
-\item[\normalfont\popti{10pt}, \popti{11pt}, \popti{12pt}] \quad
- Ustalenie stopnia pisma dla tekstu zasadniczego dokumentu. Domyślną
- wartością jest 10 punktów.
-
-\item[\normalfont\popti{a4paper}, \popti{letterpaper}, \ldots] \quad
- Ustalenie wymiarów papieru. Wartością domyślną jest
- \popti{letterpaper}. Inne dopuszczalne wartości to:
- \popti{a5paper}, \popti{b5paper}, \popti{executivepaper}
- i~\popti{legalpaper}.
-
-\item[\normalfont\popti{fleqn}] \quad
-Składanie wyeksponowanych wzorów matematycznych od lewego marginesu
-zamiast domyślnego centrowania.
-
-\item[\normalfont\popti{leqno}] \quad
-Umieszczanie numerów wzorów matematycznych na lewym marginesie
-zamiast domyślnie na prawym.
-
-\item[\normalfont\popti{titlepage}, \popti{notitlepage}] \quad
- Pierwsza %z~wariantów
- z~opcji powoduje, że {\LaTeX} składa tytuł (instrukcja
- \texttt{maketitle}) oraz streszczenie (instrukcja \texttt{abstract})
- na odzielnej stronie,
- %drugi
- druga -- że skład tekstu zaczyna się na stronie
- tytułowej. W~klasie \texttt{article} tytuł i~streszczenie nie są
- domyślnie składane na oddzielnych stronach, podczas gdy w~stylach
- \texttt{report} i~\texttt{book} -- są.
-
-\item[\normalfont\popti{onecolumn}, \normalfont\popti{twocolumn}]
- \quad Skład jedno- lub dwułamowy (dwukolumnowy).
-
-\item[\normalfont\popti{oneside}, \popti{twoside}] \quad
- Druk na jednej lub
- na dwóch stronach kartki papieru. W~klasach \texttt{article}
- i~\texttt{report} domyślną opcją jest \popti{oneside}, natomiast
- w~klasie \texttt{book} -- \popti{twoside}. Włączenie opcji
- \popti{oneside} powoduje przy okazji, że {\LaTeX} nie wyrównuje
- wysokości kolejnych stron, dopuszczając pewną ich zmienność.
-
-\item[\normalfont\popti{openright}, \popti{openany}] \quad Wybranie pierwszej
- opcji powoduje, że tytuły rozdziałów będą umieszczane na stronach
- nieparzystych. W~klasie \texttt{article} opcja nie ma znaczenia,
- gdyż w~tej klasie nie jest zdefiniowane pojęcie rozdziału. W~klasie
- \texttt{report} domyślną wartością jest \popti{openany}, a~w~klasie
- book -- \popti{openright}.
-\end{description}
-%\end{lined}
-%\end{table}
-
-\medskip
-\noindent
-Przykład. Plik źródłowy może się rozpoczynać od następującej
-instrukcji\cih{documentclass}:
-%
-\begin{code}
-\begin{verbatim}
-\documentclass[11pt,twoside,a4paper]{article}
-\end{verbatim}
-\end{code}
-%
-\noindent
-W tym wypadku dokument zostanie złożony w~klasie \emph{article}, pismem
-w~stopniu \emph{11~punktów}, i~zostanie przygotowany
-do wydruku po \emph{dwóch} stronach
-kartki papieru formatu \emph{A4}.
-
-\subsection{Pakiety\index{pakiet}}
-
-Pakiety rozszerzają możliwości \LaTeX{}a. Sam {\LaTeX} nie ma na
-przykład instrukcji do dołączania grafiki, kolorowania tekstu, łamania
-dużych tabel itp. Do wykonywania tych zadań służą właśnie pakiety.
-Dołącza się je poleceniem:
-%
-\begin{command}
-\ci{usepackage}\verb|[|\emph{opcje}\verb|]{|\emph{pakiet}\verb|}|
-\end{command}
-%
-\noindent
-gdzie \emph{pakiet\/} oznacza nazwę pakietu, a~\emph{opcje} -- listę
-rozdzielonych przecinkami opcji. Część pakietów znajduje się
-w~podstawowej dystrybucji {\LaTeXe} (zobacz tabela~\ref{packages}),
-kolejnych kilkanaście, m.in. tak użyteczne jak
-\pai{babel} czy \pai{graphicx}, jest do niej \emph{obowiązkowo\/} dodawanych;
-pozostałe są rozpowszechniane oddzielnie. Gdy używamy {\LaTeX}a
-w~systemie, którym zarządza (dobry) administrator, to informacja
-o~dostępnych pakietach powinna się znajdować w~\guide. Podstawowym
-źródłem informacji o~{\LaTeX}u jest \companion. Zawiera on opis setek
-pakietów, a~także informuje, jak można pisać własne rozszerzenia
-{\LaTeX}a.
-
-Wartościowym źródłem informacji o~istniejących pakietach {\LaTeX}a jest
-\emph{{\TeX} Catalogue Online\/} Grahama Williamsa\index{Williams
- Graham}~\cite{catalogue}, dostępny niestety tylko w~języku angielskim.
-Użytkownikom polskojęzycznym polecamy \emph{Wirtualną Akademię\/}
-Włodzimierza Macewicza\index{Macewicz Włodzimierz}~\cite{WAWM}.
-
-\begin{table}[!tb]
-\caption{Wybrane pakiety z~podstawowej
- dystrybucji \LaTeX{}a\label{packages}
-}
-\begin{lined}{11cm}% było 11cm
-\begin{description}
-
-\item[\normalfont\pai{doc}]
- Służy do drukowania dokumentacji pakietów
- oraz innych części składowych {\LaTeX}a.
- Opis znajduje się w~pliku \texttt{doc.dtx}%
- \footnote{Plik ten powinien być zainstalowany w~twoim systemie. Aby
- otrzymać z~niego plik \acro{DVI}, wystarczy w~katalogu z~prawem do
- zapisu napisać \texttt{latex doc.dtx}. To samo stosuje się do innych
- pakietów z~tej tabeli.}.
-
-\item[\normalfont\pai{exscale}] Umożliwia skalowanie fontów
- matematycznych, tak by optycznie były zgodne z~otaczającym tekstem,
- np.~w~tytułach rozdziałów. Opis w~\texttt{ltexscale.dtx}.
-
-\item[\normalfont\pai{fontenc}] Definiuje układ znaków, którego ma używać
- \LaTeX. Opis w~punkcie~\ref{int-support} i~w~\texttt{ltoutenc.dtx}.
-
-\item[\normalfont\pai{ifthen}] Umożliwia korzystanie z~poleceń typu
- \texttt{if... then do... otherwise do}. Opis w~\texttt{ifthen.dtx}
- i~\cite{companion}.
-
-\item[\normalfont\pai{latexsym}] Udostępnia specjalny font symboliczny
- (fonty \verb+lasy+). Opis w~\texttt{latexsym.dtx} i~\cite{companion}.
-
-\item[\normalfont\pai{makeidx}] Udostępnia polecenia do
- przygotowywania skorowidzów. Opis w~punkcie~\ref{sec:indexing}
- i~\cite{companion}.
-
-\item[\normalfont\pai{syntonly}] Powoduje, że dokument jest przetwarzany
- bez składania czegokolwiek. Przydatny do szybkiego sprawdzenia, czy
- dokument nie zawiera błędów. Opis w~\texttt{syntonly.dtx}
- i~\cite{companion}.
-
-\item[\normalfont\pai{inputenc}] Definiuje układ znaków w~pliku
- źródłowym, jak: \acro{ASCII}, \acro{ISO} Latin-1, \acro{ISO}
- Latin-2, 437/850 \acro{IBM}, Apple Macintosh, Next, \acro{ANSI}-Windows,
- itd.
- %albo układ zdefiniowany przez użytkownika.
- Opis w~\texttt{inputenc.dtx}.
-\end{description}
-\end{lined}
-\end{table}
-
-\subsection{Style strony}
-
-Typowa strona składa się z~trzech podstawowych części. Powyżej kolumny
-tekstu głównego znajduje się \emph{pagina górna} (główka), która może
-zawierać numer strony, tytuł rozdziału czy punktu. Poniżej kolumny
-tekstu znajduje się \emph{pagina dolna} (stopka). W~niniejszym
-wprowadzeniu pagina dolna jest pusta, górna natomiast zawiera numer
-strony oraz tytuł rozdziału na stronicach parzystych, a~tytuł punktu --
-na nieparzystych\footnote{Paginę zawierającą oprócz
- kolejnego numeru kolumny (strony) także informację dotyczącą treści
- tej kolumny drukarze
- nazywają \emph{żywą paginą}\index{żywa pagina}.}.
-
-{\LaTeX} pozwala wybrać jeden z~trzech sposobów składania pagin.
-Służy do tego instrukcja:
-%
-\begin{command}
-\ci{pagestyle}\verb|{|\emph{styl}\verb|}|
-\end{command}
- %%
-\noindent
-Dopuszczalne wartości argumentu \emph{styl\/}
-%zestawiono w~tabeli~\ref{pagestyles}.
-są następujące:
-
-%\begin{table}[!tb]
-%\caption{Standardowe style strony w~\LaTeX{}u\label{pagestyles} }
-%\begin{lined}{12cm} %% było 12cm
-\begin{description}
-
-\item[\normalfont\texttt{plain}] pagina górna jest pusta, a~pagina
- dolna zawiera wycentrowany numer strony. Ten styl jest domyślny;
-
-\item[\normalfont\texttt{headings}] pagina górna zawiera numer strony
- oraz tytuł, pagina dolna jest pusta;
-
-\item[\normalfont\texttt{empty}] pagina górna i~dolna są puste.
-
-\end{description}
-%\end{lined}
-%\end{table}
-%%
-\noindent
-Możliwa jest także zmiana stylu \emph{bieżącej} strony.
-Służy do tego polecenie:
- %%
-\begin{command}
-\ci{thispagestyle}\verb|{|\emph{styl}\verb|}|
-\end{command}
- %%
-Punkt~\ref{sec:fancyhdr} na stronie \pageref{sec:fancyhdr} niniejszego
-\emph{Wprowadzenia} oraz podręcznik~\cite{companion} w~punkcie~4.4 na
-stronie~54 zawierają więcej informacji o~paginach, w~szczególności
-o~sposobach samodzielnego definiowania ich wyglądu.
-
-\section{Nazwy plików związanych z~\LaTeX{}em\label{sec:latex-files}}
-
-Pracując z~\LaTeX{}em, szybko zauważysz, że na dysku pojawia się
-mnóstwo plików o~różnych rozszerzeniach nazwy, a~ty nie wiesz, co to
-za jedne. W~poniższym wykazie objaśniono rozmaite typy plików,
-z~którymi możesz się zetknąć. Wykaz ten nie pretenduje do kompletnego,
-dlatego napisz do nas, gdy napotkasz jakieś nowe rozszerzenie, które
-uznasz za %ważne i~
-warte opisania.
- %%
-\begin{description}
-\item[\eei{.tex}] Plik źródłowy z~dokumentem w~notacji \LaTeX{}a bądź
- zwykłego \TeX{}a. Można go kompilować programem \prg{latex} bądź,
- odpowiednio, \prg{tex}.
-\item[\eei{.sty}] Pakiet makr \LaTeX{}owych. Plik tego typu można
- dołączać do dokumentu \LaTeX{}owego, używając do tego celu
- instrukcji \ci{usepackage}.
-\item[\eei{.dtx}] Udokumentowany \TeX{}. Jest to podstawowy format,
- w~jakim dystrybuowane są style \LaTeX{}a. Skutkiem kompilacji pliku
- tego typu jest broszurka z~udokumentowanymi makrami.
-\item[\eei{.ins}] Instalator dla plików \eei{.dtx}. Ściągając
- z~sieci pakiet \LaTeX{}owy, otrzymasz na ogół pliki \eei{.dtx}
- i~\eei{.ins}. Uruchomienie \LaTeX{}a na pliku \eei{.ins}
- powoduje rozpakowanie pliku .dtx.
-\item[\eei{.cls}] Plik z~klasą \LaTeX{}a definiującą wygląd
- składanych w~\LaTeX{}u dokumentów. Właśnie do tych plików odnosi się
- występująca na początku dokumentu instrukcja \ci{documentclass}.
-\item[\eei{.fd}] Definicja niektórych właściwości fontów \LaTeX{}a.
-\end{description}
-
-\smallskip
-W~wyniku kompilacji dokumentu %{\LaTeX}owego
-powstają następujące pliki:
-%
-\begin{description}
-\item[\eei{.dvi}] \emph{Device Independent File\/} (plik niezależny od
- urządzenia), będący wynikiem kompilacji pliku źródłowego przez
- ,,tradycyjnego'' {\LaTeX}a\footnote{W~nowych wersjach systemu,
- {\LaTeX} potrafi także generować dokumenty bezpośrednio w~formacie
- \acro{PDF}. Więcej informacji na ten temat zawiera punkt~\ref{sec:pdftex}.}.
- Zawartość plików \acro{DVI} możesz zobaczyć w~przeglądarce plików
- \acro{DVI} albo posłać na drukarkę, korzystając z~programu
- \prgi{dvips} albo innego programu o~podobnych funkcjach.
-\item[\eei{.pdf}] Portable Document Format (przenośny format
- dokumentów). Zagadnienie generowania plików w~formacie \acro{PDF}
- jest omawiane w~punkcie \ref{sec:pdftex}, zaczynającym się na
- stronie \pageref{sec:pdftex}.
-\item[\eei{.log}] Zawiera szczegółowy raport z~tego, co się wydarzyło
- podczas kompilacji: które pliki były przetwarzane, co szczególnego
- i~ewentualnie jakie błędy \LaTeX{} w~nich znalazł, a~także -- jakie
- pliki powstały w~wyniku kompilacji.
-\item[\eei{.toc}] Zawiera nagłówki rozdziałów i~punktów dokumentu. Jest
- czytany przez {\LaTeX}a w~następnym przebiegu kompilacji,
- w~celu wygenerowania spisu treści.
-\item[\eei{.lof}] Podobny do pliku \eei{.toc}, z~tym że zawiera
- wykaz ilustracji.
-\item[\eei{.lot}] Tak samo, lecz dotyczy wykazu tabel.
-\item[\eei{.aux}] Inny plik pomocniczy, przenoszący informację
- z~jednego przebiegu kompilacji do następnego. Jest używany między
- innymi do magazynowania informacji związanej z~odsyłaczami
- występującymi w~dokumencie.
-\item[\eei{.idx}] Jeśli dokument zawiera skorowidz, to w~tym pliku
- {\LaTeX} zapisze wszystkie jego hasła. Do przetworzenia tego pliku
- służy program \prgi{makeindex}
- (lub \prgi{plmindex}, w~przypadku języka
- polskiego). Więcej o~tworzeniu skorowidzów przeczytasz w~punkcie
- \ref{sec:indexing} na stronie \pageref{sec:indexing}.
-\item[\eei{.ind}] Przetworzony plik \eei{.idx}, gotowy do włączenia
- do dokumentu w~następnym cyklu kompilacji.
-\item[\eei{.ilg}] Sprawozdanie z~tego, co zrobił program \prgi{makeindex}.
-\end{description}
-
-
-\section{Duże dokumenty \label{sec:duze-d}}
-
-Pracując nad dużym dokumentem, wygodnie jest podzielić plik źródłowy
-na mniejsze części. W~{\LaTeX}u mamy dwie instrukcje ułatwiające pracę
-z~tak podzielonymi dokumentami. Pierwszą z~nich jest:
-%
-\begin{command}
-\ci{include}\verb|{|\emph{plik}\verb|}|
-\end{command}
-%
-\noindent
-Włącza ona do dokumentu zawartość innego pliku. Przed przetworzeniem,
-a~także po przetworzeniu zawartości włączanego pliku {\LaTeX} rozpoczyna
-nową stronę.
-
-Drugiej instrukcji używa się w~preambule. Pozwala ona wstawiać do
-tekstu jedynie wybrane pliki.
-%
-\begin{command}
-\ci{includeonly}\verb|{|\emph{plik1,plik2,...}\verb|}|
-\end{command}
-%
-\noindent
-Spośród instrukcji \ci{include} zostaną wykonane tylko te,
-które dotyczą plików wymienionych w~argumencie
-\ci{includeonly}. Uwaga: w~wykazie plików nie wolno używać odstępów;
-poszczególne pliki nalezy oddzielać wyłącznie przecinkiem!
-
-Polecenie \ci{include} rozpoczyna skład dołączanego tekstu od nowej
-strony. W~połączeniu z~poleceniem \ci{includeonly} w~preambule
-instrukcja \ci{include} umożliwia przetwarzanie wybranych
-plików bez zmiany miejsc łamania poszczególnych
-stron i~z~zachowaniem prawidłowej numeracji stron, rozdziałów, tabel
-itp. Czasami jednak rozpoczynanie składu od nowej strony
-nie jest pożądane. W~takiej sytuacji zamiast \ci{include}
-należy posłużyć się instrukcją:
-%
-\begin{command}
-\ci{input}\verb|{|\emph{plik}\verb|}|
-\end{command}
-%
-\noindent
-Wstawia ona zawartość podanego pliku już bez żadnych
-dodatkowych efektów.
-
-Argument poleceń \ci{input} i~\ci{include} może zawierać pełną ścieżkę
-do pliku, ale w~imię wygody i~przenośności nie należy używać ścieżek
-bezwzględnych.
-Na przykład:
- %
-\begin{code}
-\begin{verbatim}
-\include{C:\Documents and Settings\elka\Moje dokumenty\r2.tex}
-\end{verbatim}
-\end{code}
- %
-jest koszmarnym błędem w~większości dystrybucji {\LaTeX}a. Nawet
-jeżeli nasz {\LaTeX} wie, co oznacza specyficzny dla {\MSWindows}
-zapis \verb@C:\@, oraz poradzi sobie z~odstępami w~nazwach katalogów
-i~ze znakami~\verb@\@ (które w~tym wypadku nie są początkiem żadnego
-polecenia), to taki dokument przesłany komuś, kto będzie go kompilował
-w~systemie Linux, sprawi mu~mnóstwo problemów.
-Pamiętajmy: bez względu na to, jakiego systemu operacyjnego
-używamy, katalogi powinniśmy oddzielać znakiem \verb@/@.
-
-\endinput
-
-%%% Local Variables:
-%%% mode: latex
-%%% TeX-master: "lshort2e"
-%%% coding: latin-2
-%%% case-fold-search: nil
-%%% LocalWords: ghostscript acrobat makeindex plmindex
-%%% ispell-local-dictionary: "polish"
-%%% End: