diff options
Diffstat (limited to 'info/lshort/polish/src/things.tex')
-rw-r--r-- | info/lshort/polish/src/things.tex | 986 |
1 files changed, 0 insertions, 986 deletions
diff --git a/info/lshort/polish/src/things.tex b/info/lshort/polish/src/things.tex deleted file mode 100644 index 8d9c16e584..0000000000 --- a/info/lshort/polish/src/things.tex +++ /dev/null @@ -1,986 +0,0 @@ -% -- translate-file=il2-pl -- -%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%% -% Contents: Things you need to know (LShort2e Introduction) -% File: things.tex (Polish translation) -%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%% - -\chapter{Podstawy, które warto znać} -\begin{intro} - W~pierwszej części tego rozdziału przedstawimy krótko filozofię oraz - historię systemu \LaTeXe. W~części drugiej skoncentrujemy się na podstawowych - elementach dokumentu \LaTeX{}owego. Po przeczytaniu tego rozdziału - czytelnik powinien z~grubsza wiedzieć, jak działa {\LaTeX}, co jest - niezbędne do rozumienia materiału prezentowanego w~następnych - rozdziałach. -\end{intro} - -\section{Nazwa programu} -\subsection{\TeX} - -{\TeX} jest programem komputerowym stworzonym -przez \index{Knuth Donald E.}Donalda E.~Knutha~\cite{texbook}. -Jest przeznaczony do składu -tekstów oraz wzorów matematycznych. Knuth rozpoczął pracę nad {\TeX}em -w~1977 roku, aby wykorzystać potencjał składu cyfrowego, stosowanego -wówczas na coraz szerszą skalę w~poligrafii. Miał też nadzieję, że uda -się odwrócić tendencję do pogarszania się jakości typograficznej, co -uwidaczniało się w~jego własnych książkach i~artykułach. W~używanej -obecnie postaci {\TeX} został udostępniony w~roku 1982, a~niewielkie -rozszerzenie, dotyczące ośmiobitowego kodowania znaków, pojawiło się -w~roku 1989. {\TeX} ma renomę programu nadzwyczaj stabilnego, -pracującego na różnego rodzaju sprzęcie oraz praktycznie wolnego od -błędów. Numery wersji {\TeX}a zbiegają do liczby $\pi$, a~obecny wynosi -3{,}14159. - -Słowo {\TeX} należy wymawiać ,,tech''. Zgłoska ,,ch'' ma związek z~tym, -że znak X przypomina grecką literę ,,chi''. \TeX{} jest też pierwszą -sylabą greckiego słowa texnologia (technologia). W~sytuacjach, w~których -nie można zapisywać nazwy {\TeX} z~charakterystycznym obniżeniem litery~E, -należy zamiennie używać wersji \texttt{TeX}. - -\subsection{\LaTeX} - -{\LaTeX} jest zestawem instrukcji (poleceń, makrodefinicji, makr) -umożliwiających autorom złożenie i~wydrukowanie ich prac na -najwyższym poziomie typograficznym. -%!%{\LaTeX} jest zestawem poleceń, tak zwanych makr, umożliwiających -%!%autorom składanie i~drukowanie prac na bardzo wysokim poziomie -%!%typograficznym, w~predefiniowanej profesjonalnej szacie graficznej. -Pierwszą wersję {\LaTeX}a opracował \index{Lamport Leslie}Leslie -Lamport~\cite{manual}. Do formatowania dokumentu {\LaTeX} -używa programu {\TeX}. Pielęgnacją dzisiejszych wersji \LaTeX{}a -zajmuje się Frank Mittelbach\index{Mittelbach Frank}. - -Kilka lat temu pakiet \LaTeX{} został rozszerzony przez zespół o~nazwie -\index{LaTeX3@\LaTeX 3}\LaTeX 3 (\Elang{\LaTeX 3 team}), kierowany przez -\index{Mittelbach Frank}Franka Mittelbacha. Celem tego rozszerzenia było -wprowadzenie kilku od dawna postulowanych ulepszeń oraz unifikacja -rozmaitych odmian \LaTeX{}a, które rozpowszechniły się od chwili -powstania kilkanaście lat wcześniej -\LaTeX{}a w~wersji 2.09\index{LaTeX 2.09@\LaTeX{}2.09}. Nową wersję -pakietu nazwano \index{LaTeX 2e@\LaTeXe}\LaTeXe, w~celu odróżnienia -jej od wersji poprzednich. Niniejszy dokument opisuje właśnie \LaTeXe. - -Słowo {\LaTeX} należy wymawiać ,,lej-tech'' albo ,,la-tech.'' Jeżeli -nie można zapisać symbolu {\LaTeX}, to zamiennie należy użyć zapisu -\texttt{LaTeX}. {\LaTeXe} wymawiamy ,,la-tech dwa i'', a~zamienną -wersją zapisu jest \texttt{LaTeX2e}. - -\section{Podstawy} -\subsection{Autor, redaktor i~zecer} - -Aby wydać książkę, autor dostarcza maszynopis do wydawnictwa. -W~wydawnictwie redaktor decyduje o~układzie graficznym dokumentu -(szerokość szpalty, krój pisma, odstępy przed i~po tytułach -rozdziałów~itd.). Redaktor zapisuje swoje decyzje w~maszynopisie, -w~formie odpowiednich instrukcji, i~przekazuje go zecerowi. Na -podstawie maszynopisu oraz~instrukcji zecer wykonuje skład. - -Redaktor-człowiek odgaduje, co miał na myśli autor, gdy zapisywał -maszynopis. Wykorzystując swoje doświadczenie zawodowe, ustala, które -miejsca w~maszynopisie oznaczają tytuły rozdziałów, podrozdziałów, -cytaty, przykłady, wzory matematyczne itd. - -{\LaTeX} gra rolę redaktora, a~{\TeX} -- zecera. Z~tym że {\LaTeX} -jest ,,zaledwie'' programem komputerowym i~dlatego potrzebuje dodatkowej -pomocy autora, który powinien dostarczyć niezbędnych do składu -informacji o~strukturze logicznej dokumentu. Informacje te autor zapisuje -w~pliku źródłowym dokumentu jako ,,polecenia dla {\LaTeX}a''. - -Praca z~{\LaTeX}em zdecydowanie różni się od podejścia stosowanego -w~procesorach tekstu typu \wi{\WYSIWYG}\footnote{ang.~\textit{What you - see is what you get} (dostaniesz to, co widzisz).}, takich jak -{\MSWord} albo \prg{OpenOffice}. %% Corel WordPerfect. -Pierwszy sposób można -określić ,,formatowaniem logicznym''\index{formatowanie!logiczne} -drugi -- ,,formatowaniem -wizualnym''\index{formatowanie!wizualne}. -Używając programów typu {\WYSIWYG}, autor decyduje -interakcyjnie o~wyglądzie graficznym dokumentu, w~miarę dopisywania -tekstu. -Przez cały czas widzi na ekranie, jak tekst będzie wyglądał po wydrukowaniu. - -Używając {\LaTeX}a, nie można na ogół oglądać dokumentu w~jego -ostatecznej postaci i~jednocześnie dopisywać tekstu. Można natomiast -obejrzeć dokument na ekranie po przetworzeniu go {\LaTeX}em\footnote{Na - szybkim komputerze przetworzenie trwa często zaledwie kilka sekund. - Dysponując dużym ekranem, można jednocześnie wyświetlić okno z~plikiem - źródłowym oraz okno podglądu, otrzymując w~ten sposób system prawie - {\WYSIWYG}.}. Gdy jest już gotowy, można dokument wysłać na drukarkę. - -\subsection{Układ graficzny } - -Projektowanie książek jest sztuką. Amatorzy często popełniają poważny -błąd, zakładając, że zaprojektowanie układu graficznego książki jest -jedynie kwestią estetyki (jeżeli dokument ładnie wygląda, to jest dobrze -złożony). Ponieważ dokumenty są przeznaczone do czytania, a~nie -do powieszenia, jak obraz na ścianie w~galerii, to o~wiele większe -znaczenie niż piękny wygląd ma łatwość czytania i~przyswajania tekstu. -Przykłady: -% -\begin{itemize} -\item stopień pisma oraz numerację rozdziałów, podrozdziałów i~punktów - należy ustalić tak, by czytelnik mógł się szybko zorientować - w~strukturze dokumentu; -\item szerokość szpalty powinna być na tyle wąska, by czytelnik nie - musiał wytężać wzroku, wystarczająco jednak duża, aby tekst - elegancko wypełniał stronę. -\end{itemize} -% -W~systemach wizualnych często powstają dokumenty przyjemne dla oka, -chociaż pozbawione struktury albo wykazujące brak konsekwencji -w~strukturze. {\LaTeX} zapobiega powstawaniu takich błędów, nakłaniając -autora do określenia \emph{logicznej} struktury dokumentu. Do -{\LaTeX}a należy dobór najodpowiedniejszego dla niej układu graficznego. - -\subsection{Zalety i~wady} - -Tematem często dyskutowanym, gdy użytkownicy programów typu -\wi{\WYSIWYG} spotykają użytkowników {\LaTeX}a, są ,,\wi{zalety - {\LaTeX}a} w~porównaniu ze zwykłym procesorem tekstu'' albo na -odwrót. Najlepiej podczas takich dyskusji siedzieć cicho. Czasami -jednak nie ma ucieczki\dots - -Na wszelki wypadek trochę amunicji. Oto najważniejsze zalety -{\LaTeX}a w~porównaniu ze zwykłymi procesorami tekstu: - -\begin{itemize} - -\item -Dostępne są gotowe, przygotowane przez zawodowców -%!%układy graficzne, dzięki -szablony, dzięki -zastosowaniu których dokumenty wyglądają ,,jak z~drukarni''. -\item -Wygodnie składa się wzory matematyczne. -\item -Do rozpoczęcia pracy wystarczy poznać zaledwie kilkanaście -łatwych do zrozumienia instrukcji, określających strukturę logiczną -dokumentu. Nie trzeba zaprzątać sobie głowy formatowaniem dokumentu. -\item -Nawet takie elementy jak: przypisy, odnośniki, spisy treści, -spisy tabel, skorowidze oraz spisy bibliograficzne przygotowuje się -bardzo łatwo. -\item -Istnieje wiele bezpłatnych pakietów poszerzających typograficzne -możliwości {\LaTeX}a. -Dostępne są na przykład pakiety umożliwiające wstawianie do -dokumentów grafiki w~formacie \PostScript, -tworzenie hipertekstowej wersji dokumentów w~formacie \acro{PDF} czy też -przygotowanie spisów bibliograficznych według ściśle określonych -reguł, obowiązujących w~różnych wydawnictwach. Opis wielu -z~tych pakietów można znaleźć w~podręczniku~\companion. -\item -{\LaTeX} zachęca autorów do tworzenia dokumentów o~dobrze -określonej strukturze. -\item -{\TeX} --~program formatujący używany przez \LaTeXe{} --~jest bezpłatny -i~w~najwyższym stopniu przenośny. Dzięki temu można działać na -praktycznie dowolnej platformie systemowo{\dywiz}sprzętowej. - -% -% Add examples ... -% -\end{itemize} - -\medskip - -\noindent -{\LaTeX} ma także pewne wady, chociaż ciężko mi -znaleźć jakąkolwiek istotną. Jestem jednak pewien, że inne osoby -wskażą ci ich setki\texttt{;-)} - -\begin{itemize} -\item {\LaTeX} nie działa u~tych, którzy zaprzedali swoje dusze\ldots -\item Chociaż przez zmianę niektórych parametrów można dostosowywać - predefiniowane układy graficzne do własnych potrzeb, to jednak - zaprojektowanie całkowicie nowego układu jest - pracochłonne\footnote{Plotki mówią, że jest to jeden z~ważniejszych - problemów, nad jakim pracują twórcy systemu - % \LaTeX3\index{LaTeX3@\LaTeX 3}.}. - % Uwaga (TP) powyższy zapis spowoduje wygenerowanie hasła: - % \indexentry{LaTeX3@\LaTeX 3}{4} (dwie spacje po LaTeX) - % co spowoduje, że makeindex posortuje to jako osobną pozycję - % to samo będzie jak wstawimy \index{} w \caption - % Z tego co mi się wydaje to taki `feature' LaTeXa - % -\LaTeX3\index{LaTeX3@\protect\LaTeX 3}.}. -\item Trudno jest tworzyć dokumenty o~nieokreślonej, bałaganiarskiej -strukturze. -\item Twój chomik może nie być w~stanie, mimo kilku obiecujących - kroków wstępnych, w~pełni pojąć koncepcję znakowania logicznego. -\end{itemize} - -\section{Plik źródłowy} - -Plik źródłowy {\LaTeX}a to zwykły plik tekstowy (plik \acro{ASCII}). -Taki plik można utworzyć w~dowolnym edytorze tekstowym. -Powinien on zawierać tekst dokumentu oraz instrukcje dla {\LaTeX}a -określające, jak tekst ma zostać złożony. - -\subsection{Odstępy} - -Znaki \emph{niewidoczne}\index{odstęp}, takie jak odstępy (spacje) lub -znaki tabulacji, są przez {\LaTeX}a traktowane jednakowo -- jako -odstęp. \emph{Kolejno} po sobie występujące znaki odstępu {\LaTeX} -traktuje jak \emph{pojedynczy} odstęp. Znaki odstępu znajdujące się na -początku wiersza są prawie zawsze ignorowane\index{odstęp!na początku - wiersza}. Pojedynczy koniec linii jest traktowany jak odstęp. - -Pusty wiersz pomiędzy dwoma wierszami tekstu oznacza koniec akapitu. -Kolejno występujące puste wiersze {\LaTeX} traktuje jak jeden. -Przykładem może być poniższy tekst. Po prawej stronie (w~ramce) -przedstawiono wynik składu, a~po lewej -- zawartość pliku źródłowego. -% -\begin{example} -Nie ma znaczenia, czy między słowami -jest jedna czy więcej spacji. - -Pusty wiersz zakończył poprzedni -akapit. -\end{example} - -\subsection{Znaki specjalne} - -Niektóre znaki są zarezerwowane -- w~tym sensie, że albo mają dla -\LaTeX{}a specjalne znaczenie, albo nie są dostępne we wszystkich -standardowych krojach pisma. Użyte dosłownie w~pliku źródłowym nie -pojawią się na wydruku, lecz (najczęściej) spowodują błąd podczas -przetwarzania tekstu. Oto ich lista: -% -\begin{code} -\verb.$ & % # _ { } ~ ^ \ . %$ -\end{code} -% -\noindent -Znaki te można umieścić w~dokumencie pod warunkiem, że w~pliku źródłowym -zostaną poprzedzone znakiem w-tył-ciacha -(ang. \UKemph{backslash}\index{backslash}): -% -\begin{example} -\$ \& \% \# \_ \{ \} -\end{example} -% -\noindent -Samego znaku w-tył-ciach \emph{nie można} wstawić do tekstu metodą -podwojenia, kombinacja \verb|\\| jest bowiem poleceniem -{\LaTeX}a, opisanym w~punkcie~\ref{just-paragraphs}. Znak w-tył-ciach -można wstawić poleceniem \verb|$\backslash$|\index{w-tył-ciach}. Uwaga: -znaki dolara są tu niezbędne, a~ich opuszczenie spowoduje błąd podczas -przetwarzania. - -\subsection{Polecenia {\LaTeX}a} - -Polecenia\index{polecenie} {\LaTeX}a mogą wystąpić w~dwóch -następujących odmianach: - -\begin{enumerate} -\item -\label{control-seqs} -Instrukcji rozpoczynających się znakiem \wi{w-tył-ciach} ,,\verb|\|'', -po którym występuje ciąg liter. Końcem instrukcji jest wówczas odstęp -lub inny znak niebędący literą. W~nazwach instrukcji {\LaTeX} -rozróżnia litery małe i~duże, nie można też w~nich używać polskich -liter diakrytycznych. - -\item -\label{control-chars} -Instrukcji składających się ze znaku w-tył-ciach oraz \emph{jednego\/} -znaku niebędącego literą. -\end{enumerate} -%% -\label{whitespace} -%% -\noindent -{\LaTeX} ignoruje znaki niewidoczne po instrukcji -typu~\ref{control-seqs}. Jeżeli po instrukcji ma występować -w~dokumencie -odstęp\index{odstęp!po instrukcji}, to należy bezpośrednio po niej -umieścić kolejno: parę nawiasów klamrowych \verb|{}| i~odstęp. Para -znaków \verb|{}| zapobiega zignorowaniu przez {\LaTeX}a odstępu po -nazwie instrukcji. Innym sposobem jest wstawienie specjalnej instrukcji -\verb|\ | (tj.~w-tył-ciach i~spacja). Niektórzy zapobiegają -,,połykaniu'' spacji w~jeszcze inny sposób, a~mianowicie -otaczając nazwę instrukcji parą nawiasów \verb|{| i~\verb|}|. -% -\begin{example} -Czytałem, że Knuth dzieli -użytkowników systemu {\TeX} na -\TeX{}ników oraz \TeX pertów.\\ -Dzisiaj jest \today. -\end{example} -% -\noindent -Niektóre instrukcje {\LaTeX}owe mają argumenty\index{argument}. Podaje -się je w~nawiasach klamrowych \verb|{ }|, każdy w~osobnej parze -nawiasów. Liczba oraz kolejność argumentów jest istotna i~wynika z~definicji -instrukcji. Instrukcje mogą mieć także argumenty -opcjonalne\index{argument!opcjonalny}, podawane w~nawiasach kwadratowych -\verb|[ ]|. W~wypadku większej liczby argumentów opcjonalnych oddziela -się je przecinkami. Kolejność argumentów opcjonalnych \emph{nie odgrywa roli}. - -Poniższe przykłady ilustrują postać instrukcji {\LaTeX}owych. -Ich znaczenie jest tu nieistotne i~zostanie opisane później. -% -\begin{example} -Możesz na mnie \textsl{polegać}! - -Tu wstaw zmianę wiersza.\newline -Dziękuję. -\end{example} - -\subsection{Komentarze\index{komentarz}} - -Po napotkaniu znaku \verb|%|\index{\%} {\LaTeX} ignoruje -resztę bieżącego wiersza (łącznie ze znakiem końca wiersza) oraz -znaki odstępu na początku następnego. Znak \verb|%| -jest używany do umieszczania komentarzy i~dodatkowych -informacji w~pliku źródłowym. - % -\begin{example} -Mao zmarł % sprawdzić! - w~1975 roku. -\end{example} - -\noindent -Znaku \verb+%+ używa się niekiedy do dzielenia bardzo -długich linii w~pliku wejściowym, gdy niedozwolone jest użycie -spacji lub złamanie wiersza. - -%% Tego nie tłumaczymy bo jest niepotrzebne i mylące -%% [ pojawia się pojęcie pakietu, otoczenia]: -%%For longer comments you could use the \ei{comment} environment -%%provided by the \pai{verbatim} package. This means, that you have to add the -%%line \verb|\usepackage{verbatim}| to the preamble of your document as -%%explained below before you can use this command. -%% -%%\begin{example} -%%This is another -%%\begin{comment} -%%rather stupid, -%%but helpful -%%\end{comment} -%%example for embedding -%%comments in your document. -%%\end{example} -%% -%%Note that this won't work inside complex environments, like math for example. -%%Takie komentarze nie są jednak dozwolone wewnątrz niektórych -%%otoczeń, na przykład \verb|math|. - -\section{Struktura pliku źródłowego } - -{\LaTeX} oczekuje, że plik źródłowy posiada określoną strukturę. -W~szczególności, każdy plik źródłowy składa się -z~dwóch części: preambuły\index{preambuła} oraz części głównej. -Preambuła powinna się rozpoczynać -od instrukcji~\ci{documentclass}: -% -\begin{code} -\verb|\documentclass{...}| -\end{code} -% -Instrukcja ta określa rodzaj tworzonego dokumentu. Po niej można -umieścić polecenia dotyczące stylu całego dokumentu oraz dołączyć -pakiety poszerzające możliwości {\LaTeX}a. -Pakiety dołącza się poleceniem\ci{usepackage}: -% -\begin{code} -\verb|\usepackage{...}| -\end{code} -% Tu potrzebny akapit - -Część główna dokumentu zaczyna się od instrukcji -\verb|\begin{document}|. Za nią znajduje się tekst dokumentu, - wzbogacony o~\LaTeX{}owe polecenia sterujące wyglądem. Na końcu - dokumentu musi występować polecenie \verb|\end{document}|. Tekst -znajdujący się za tym poleceniem jest przez {\LaTeX}a ignorowany. - -Rysunek~\ref{mini} pokazuje zawartość minimalnego dokumentu -{\LaTeX}owego. Użyte w~nim instrukcje \verb|\usepackage{...}|, -niezbędne do składania -w~języku polskim, omawiamy w~punkcie~\ref{int-support}. - -\begin{figure}[!bth] -\begin{lined}{7.5cm} -\begin{verbatim} -\documentclass{article} -\usepackage[MeX]{polski} -% kodowanie: latin2, utf8 lub cp1250 -\usepackage[latin2]{inputenc} -\begin{document} -Małe jest piękne. -\end{document} -\end{verbatim} -\end{lined} -\caption{Zawartość minimalnego pliku źródłowego \label{mini}} -\end{figure} - -Rysunek~\ref{document} przedstawia nieco bardziej rozbudowany plik -źródłowy. - -\begin{figure}[!tbh] -\begin{lined}{10.5cm} -\begin{verbatim} -\documentclass[a4paper,11pt]{article} -\usepackage{latexsym} -\usepackage[MeX]{polski} -\usepackage[latin2]{inputenc}% ew. utf8 lub cp1250 -% Zdefiniowanie autora i~tytułu: -\author{H.~Szczególny} -\title{Minimalizm} -\frenchspacing -\begin{document} -% Wstawienie autora i~tytułu do składu: -\maketitle -% Wstawienie spisu treści: -\tableofcontents -\section{Kilka spostrzeżeń na wstępie} -Właśnie tu zaczyna się mój cudowny artykuł. -\section{Na pożegnanie} -\ldots{} A~tu się on kończy. -\end{document} -\end{verbatim} -\end{lined} -\caption[Przykład artykułu do czasopisma]{Przykład artykułu do - czasopisma. Użyte w~nim polecenia zostaną objaśnione - w~dalszej części. \label{document}} -\end{figure} - -\section{Typowa sesja pracy z~\LaTeX{}em} - -Na pewno chciałbyś już sprawdzić, jak będzie wyglądał na papierze -dokument z~przykładu \ref{mini}. Szczegółowy sposób uruchomienia -{\LaTeX}a zależy od systemu operacyjnego, wersji i~upodobań -użytkownika\footnote{O tym, jak zainstalować {\LaTeX}a, można - przeczytać na %stronie - \url{http://www.gust.org.pl}.}. {\LaTeX} ,,jako -taki'' nie jest wyposażony w~zintegrowane środowisko graficzne -(\acro{IDE}). Praca z~takim systemem polega na wydawaniu -odpowiednich poleceń z~wiersza poleceń systemu operacyjnego. -Oczywiście posługiwanie się {\LaTeX}em w~ten sposób jest na dłuższą -metę niewygodne, niemniej do stworzenia pierwszego dokumentu nic więcej nie -potrzeba. Dzięki temu będziesz też wiedział, co kryje się za guzikami, -gdy później zainstalujesz jedno z~istniejących zintegrowanych środowisk -graficznych do pracy z~{\LaTeX}em. - -\begin{enumerate} -\item\label{edit:doc} Uruchom edytor i~wpisz %%do niego - tekst - z~przykładu~\ref{mini}. Zapisz dokument jako %%zwykły - tekstowy plik \acro{ASCII}. W~systemach typu Unix możesz do tego - użyć praktycznie dowolnego edytora. %%(joe, vi, emacs, itp.). - W~systemie {\MSWindows} musisz zapisać plik jako \emph{Zwykły tekst}, - \emph{Dokument tekstowy} lub wybrać \emph{Wszystkie pliki} jako typ - dokumentu. -% Zmiana: -% Jeżeli możesz określić \emph{kodowanie}, to wybierz -% \acro{ANSI}; nie zapisuj dokumentu w~kodowaniu \emph{Unicode}, -% ponieważ ,,standardowy'' {\LaTeX} nie potrafi go poprawnie -% przetwarzać\footnote{Istnieją rozwiązania dla składania dokumentów -% unikodowych. Najpełniejsze możliwości oferuje niedawno opublikowana -% przez Jonathana Kew specjalna wersja \TeX{}a, o~nazwie XeTeX. -% Potrafi ona przetwarzać dokumenty zakodowane w~unikodzie, a~także -% generować skład z~użyciem unikodowych fontów OpenType.}. -% -W~różnych systemach obowiązują różne warianty kodowania polskich znaków. -Najpopularniejsze z~tych wariantów, to: -kodowanie wielobajtowe \emph{Unicode\/} (\MSWindows, nowe -dystrybucje Linuksa), kodowanie \acro{CP}~1250 (\MSWindows) lub -\acro{ISO}~8859-2 (Linux) albo jeszcze coś innego (np.~Mac). -Dokładna postać wiersza \verb@\usepackage[...]{inputenc}@ zależy -od wybranego kodowania; wewnątrz nawiasów kwadratowych należy wpisać -albo -\popti{utf8} jeżeli używamy \emph{Unicode\/}\index{Unicode}\footnote{% - Uwaga: {\LaTeX} potrafi przetwarzać dokumenty Unicodowe w~ograniczonym - zakresie, wystarczającym dla tekstów w~językach europejskich, ale - dalekim od kompletności.}, albo -\popti{latin2} jeżeli korzystamy z~\acro{ISO}~8859-2 -lub też \popti{cp1250} jeżeli używamy \acro{CP}~1250\footnote{Wybierz -kodowanie \acro{ANSI} aby zapisać dokument w~standardzie \acro{CP}~1250.}. -Więcej informacji na temat kodowania znajdziesz w~punkcie~\ref{int-support}. -% koniec zmian dot. unicode -% - Nie używaj odstępów w~nazwie pliku, przynajmniej - na początku swojej przygody z~{\LaTeX}em, bo może ci to - skomplikować życie. Wybierając nazwę dla pliku, podaj jako jej - rozszerzenie \eei{.tex}. - Poprawną nazwą byłoby na przykład \ee{foo.tex}. -% -\item Uruchom program \prg{latex} na pliku utworzonym - w~punkcie~\ref{edit:doc}, wpisując w~wierszu - poleceń\footnote{Ponieważ ten sposób pracy jest zwykle nieznany - użytkownikom systemu {\MSWindows}, przypominamy, że wiersz poleceń - możemy uruchomić na przykład tak: wywołujemy \emph{Start}/\emph{Uruchom}, - wpisujemy \prgi{cmd} lub \prgi{command} i~naciskamy klawisz - Enter.}: -\begin{code} -\begin{verbatim} -latex foo.tex -\end{verbatim} -\end{code} - %% -W~wypadku sukcesu zakończy się to utworzeniem pliku o~rozszerzeniu -\eei{.dvi}\footnote{W~większości współczesnych dystrybucji systemu - {\TeX} dostępne jest polecenie - %\texttt{pdflatex foo.tex} - \prg{pdflatex} - do - generowania dokumentu w~formacie \acro{PDF}. Więcej na ten temat w~punkcie - \ref{sec:pdftex}.}. Polecenie trzeba powtórzyć kilka razy, by -\LaTeX{} mógł utworzyć spis treści i/lub odsyłacze do pozycji -bibliograficznych, rysunków, wzorów matematycznych -%%, rozdziałów -i~śródtytułów. Napotkawszy błąd w~dokumencie, {\LaTeX} zakończy -jego przetwarzanie i~przejdzie do trybu dialogu -z~użytkownikiem. Wpisanie \texttt{Ctrl-D} (lub \texttt{Ctrl-Z} % sprawdzić -w~{\MSWindows}) w~tym trybie powoduje powrót na poziom -wiersza poleceń. - -\item Teraz możesz obejrzeć plik \acro{DVI}. Jest na to kilka - sposobów. W~systemie typu Unix wyposażonym w~środowisko graficzne - X~Windows możesz wywołać: - % -\begin{code} -\begin{verbatim} -xdvi foo.dvi & -\end{verbatim} -\end{code} - % -W~systemie {\MSWindows} możesz skorzystać z~programu \prgi{yap} bądź -innej przeglądarki plików \acro{DVI}. Możesz też przetworzyć plik -\acro{DVI} do formatu {\PSi}\prgih{dvips}: - % -\begin{code} -\begin{verbatim} -dvips -Pcmz foo.dvi -o foo.ps -\end{verbatim} -\end{code} - % -Pliki w~formacie {\PSi} można oglądać i~drukować za pomocą programu -\prgi{ghostscript}. - -Jeśli twoja dystrybucja {\LaTeX}a zawiera program \prgi{dvipdf} -do konwersji plików \acro{DVI} na format \acro{PDF}, to -spróbuj go wywołać, wpisując: - %%w~następujący sposób: - %%\looseness-3 - %% -\begin{code} -\begin{verbatim} -dvipdf foo.dvi -\end{verbatim} -\end{code} -Pliki \acro{PDF} można oglądać i~drukować, korzystając z~programu Acrobat -lub wspomnianego już \prgi{ghostscript}a. -\end{enumerate} - -\section{Układ graficzny dokumentu} - -\subsection {Klasy dokumentów\label{sec:documentclass}} - -Na samym początku przetwarzania pliku źródłowego -{\LaTeX} musi się dowiedzieć, jakiego typu dokument autor -chce uzyskać. Określone jest to w~instrukcji \ci{documentclass}: -% -\begin{command} -\ci{documentclass}\verb|[|\emph{opcje}\verb|]{|\emph{klasa}\verb|}| -\end{command} -% -\noindent -gdzie \emph{klasa} oznacza typ dokumentu. -%W~tabeli~\ref{documentclasses} -%zestawiono klasy dokumentów opisane w~niniejszym wprowadzeniu. -%W~dystrybucji {\LaTeXe} znajdują się także inne klasy, między innymi -%listy oraz slajdy\footnote{Do prac w~języku polskim znakomicie nadają -% się klasy Marcina Wolińskiego\index{Woliński Marcin} -% \texttt{mwart}, \texttt{mwrep} -% i~\texttt{mwbook}. Generują -% one skład bardziej zgodny z~polską tradycją typograficzną niż -% standardowe klasy {\LaTeX}a. Por.~punkt~\ref{polski}.}. -W~niniejszym wprowadzeniu opisano następujące klasy -ze standardowej dystrybucji \LaTeXe\footnote{% -W~dystrybucji {\LaTeXe} znajdują się także inne, rzadziej wykorzystywane -klasy, np. \texttt{slides}\index{klasa!slides} -do przygotowywania przeźroczy. -%%Przeźrocza składane są bezszeryfowym krojem pisma. %<- nieistotne - Zamiast klasy standardowej - można do tworzenia slajdów zastosować pakiet -\pai{foiltex}, dostępny pod adresem -\CTAN{macros/latex/packages/supported/foiltex}, -bądź pakiet \pai{beamer}, spod adresu -\CTAN{macros/latex/contrib/beamer} (krótkie wprowadzenie do -pakietu \pai{beamer} zawiera punkt~\ref{sec:beamer}).}: -\begin{description} -\item [\normalfont\texttt{article}] artykuły, krótkie - opracowania\index{klasa!article}\ldots -\item [\normalfont\texttt{report}] dłuższe opracowania, dysertacje -magisterskie i~doktorskie\index{klasa!report}\ldots -\item [\normalfont\texttt{book}] książki\index{klasa!book}. -\item [\normalfont\texttt{letter}] listy\index{klasa!letter}. -\end{description} - -\medskip -\noindent -Opcje\index{opcje} -pozwalają zmieniać sposób działania klas. -Poszczególne opcje rozdziela się -przecinkami. -%W~tablicy~\ref{options} zestawiono najczęściej -%wykorzystywane opcje dla klas standardowych. -Najczęściej -wykorzystywane opcje dla klas standardowych to: -%\begin{table}[!tb] -%\caption{Ważniejsze opcje klas dokumentów\label{options} } -%\begin{lined}{12cm}% było 12cm -% -\begin{description} -\item[\normalfont\popti{10pt}, \popti{11pt}, \popti{12pt}] \quad - Ustalenie stopnia pisma dla tekstu zasadniczego dokumentu. Domyślną - wartością jest 10 punktów. - -\item[\normalfont\popti{a4paper}, \popti{letterpaper}, \ldots] \quad - Ustalenie wymiarów papieru. Wartością domyślną jest - \popti{letterpaper}. Inne dopuszczalne wartości to: - \popti{a5paper}, \popti{b5paper}, \popti{executivepaper} - i~\popti{legalpaper}. - -\item[\normalfont\popti{fleqn}] \quad -Składanie wyeksponowanych wzorów matematycznych od lewego marginesu -zamiast domyślnego centrowania. - -\item[\normalfont\popti{leqno}] \quad -Umieszczanie numerów wzorów matematycznych na lewym marginesie -zamiast domyślnie na prawym. - -\item[\normalfont\popti{titlepage}, \popti{notitlepage}] \quad - Pierwsza %z~wariantów - z~opcji powoduje, że {\LaTeX} składa tytuł (instrukcja - \texttt{maketitle}) oraz streszczenie (instrukcja \texttt{abstract}) - na odzielnej stronie, - %drugi - druga -- że skład tekstu zaczyna się na stronie - tytułowej. W~klasie \texttt{article} tytuł i~streszczenie nie są - domyślnie składane na oddzielnych stronach, podczas gdy w~stylach - \texttt{report} i~\texttt{book} -- są. - -\item[\normalfont\popti{onecolumn}, \normalfont\popti{twocolumn}] - \quad Skład jedno- lub dwułamowy (dwukolumnowy). - -\item[\normalfont\popti{oneside}, \popti{twoside}] \quad - Druk na jednej lub - na dwóch stronach kartki papieru. W~klasach \texttt{article} - i~\texttt{report} domyślną opcją jest \popti{oneside}, natomiast - w~klasie \texttt{book} -- \popti{twoside}. Włączenie opcji - \popti{oneside} powoduje przy okazji, że {\LaTeX} nie wyrównuje - wysokości kolejnych stron, dopuszczając pewną ich zmienność. - -\item[\normalfont\popti{openright}, \popti{openany}] \quad Wybranie pierwszej - opcji powoduje, że tytuły rozdziałów będą umieszczane na stronach - nieparzystych. W~klasie \texttt{article} opcja nie ma znaczenia, - gdyż w~tej klasie nie jest zdefiniowane pojęcie rozdziału. W~klasie - \texttt{report} domyślną wartością jest \popti{openany}, a~w~klasie - book -- \popti{openright}. -\end{description} -%\end{lined} -%\end{table} - -\medskip -\noindent -Przykład. Plik źródłowy może się rozpoczynać od następującej -instrukcji\cih{documentclass}: -% -\begin{code} -\begin{verbatim} -\documentclass[11pt,twoside,a4paper]{article} -\end{verbatim} -\end{code} -% -\noindent -W tym wypadku dokument zostanie złożony w~klasie \emph{article}, pismem -w~stopniu \emph{11~punktów}, i~zostanie przygotowany -do wydruku po \emph{dwóch} stronach -kartki papieru formatu \emph{A4}. - -\subsection{Pakiety\index{pakiet}} - -Pakiety rozszerzają możliwości \LaTeX{}a. Sam {\LaTeX} nie ma na -przykład instrukcji do dołączania grafiki, kolorowania tekstu, łamania -dużych tabel itp. Do wykonywania tych zadań służą właśnie pakiety. -Dołącza się je poleceniem: -% -\begin{command} -\ci{usepackage}\verb|[|\emph{opcje}\verb|]{|\emph{pakiet}\verb|}| -\end{command} -% -\noindent -gdzie \emph{pakiet\/} oznacza nazwę pakietu, a~\emph{opcje} -- listę -rozdzielonych przecinkami opcji. Część pakietów znajduje się -w~podstawowej dystrybucji {\LaTeXe} (zobacz tabela~\ref{packages}), -kolejnych kilkanaście, m.in. tak użyteczne jak -\pai{babel} czy \pai{graphicx}, jest do niej \emph{obowiązkowo\/} dodawanych; -pozostałe są rozpowszechniane oddzielnie. Gdy używamy {\LaTeX}a -w~systemie, którym zarządza (dobry) administrator, to informacja -o~dostępnych pakietach powinna się znajdować w~\guide. Podstawowym -źródłem informacji o~{\LaTeX}u jest \companion. Zawiera on opis setek -pakietów, a~także informuje, jak można pisać własne rozszerzenia -{\LaTeX}a. - -Wartościowym źródłem informacji o~istniejących pakietach {\LaTeX}a jest -\emph{{\TeX} Catalogue Online\/} Grahama Williamsa\index{Williams - Graham}~\cite{catalogue}, dostępny niestety tylko w~języku angielskim. -Użytkownikom polskojęzycznym polecamy \emph{Wirtualną Akademię\/} -Włodzimierza Macewicza\index{Macewicz Włodzimierz}~\cite{WAWM}. - -\begin{table}[!tb] -\caption{Wybrane pakiety z~podstawowej - dystrybucji \LaTeX{}a\label{packages} -} -\begin{lined}{11cm}% było 11cm -\begin{description} - -\item[\normalfont\pai{doc}] - Służy do drukowania dokumentacji pakietów - oraz innych części składowych {\LaTeX}a. - Opis znajduje się w~pliku \texttt{doc.dtx}% - \footnote{Plik ten powinien być zainstalowany w~twoim systemie. Aby - otrzymać z~niego plik \acro{DVI}, wystarczy w~katalogu z~prawem do - zapisu napisać \texttt{latex doc.dtx}. To samo stosuje się do innych - pakietów z~tej tabeli.}. - -\item[\normalfont\pai{exscale}] Umożliwia skalowanie fontów - matematycznych, tak by optycznie były zgodne z~otaczającym tekstem, - np.~w~tytułach rozdziałów. Opis w~\texttt{ltexscale.dtx}. - -\item[\normalfont\pai{fontenc}] Definiuje układ znaków, którego ma używać - \LaTeX. Opis w~punkcie~\ref{int-support} i~w~\texttt{ltoutenc.dtx}. - -\item[\normalfont\pai{ifthen}] Umożliwia korzystanie z~poleceń typu - \texttt{if... then do... otherwise do}. Opis w~\texttt{ifthen.dtx} - i~\cite{companion}. - -\item[\normalfont\pai{latexsym}] Udostępnia specjalny font symboliczny - (fonty \verb+lasy+). Opis w~\texttt{latexsym.dtx} i~\cite{companion}. - -\item[\normalfont\pai{makeidx}] Udostępnia polecenia do - przygotowywania skorowidzów. Opis w~punkcie~\ref{sec:indexing} - i~\cite{companion}. - -\item[\normalfont\pai{syntonly}] Powoduje, że dokument jest przetwarzany - bez składania czegokolwiek. Przydatny do szybkiego sprawdzenia, czy - dokument nie zawiera błędów. Opis w~\texttt{syntonly.dtx} - i~\cite{companion}. - -\item[\normalfont\pai{inputenc}] Definiuje układ znaków w~pliku - źródłowym, jak: \acro{ASCII}, \acro{ISO} Latin-1, \acro{ISO} - Latin-2, 437/850 \acro{IBM}, Apple Macintosh, Next, \acro{ANSI}-Windows, - itd. - %albo układ zdefiniowany przez użytkownika. - Opis w~\texttt{inputenc.dtx}. -\end{description} -\end{lined} -\end{table} - -\subsection{Style strony} - -Typowa strona składa się z~trzech podstawowych części. Powyżej kolumny -tekstu głównego znajduje się \emph{pagina górna} (główka), która może -zawierać numer strony, tytuł rozdziału czy punktu. Poniżej kolumny -tekstu znajduje się \emph{pagina dolna} (stopka). W~niniejszym -wprowadzeniu pagina dolna jest pusta, górna natomiast zawiera numer -strony oraz tytuł rozdziału na stronicach parzystych, a~tytuł punktu -- -na nieparzystych\footnote{Paginę zawierającą oprócz - kolejnego numeru kolumny (strony) także informację dotyczącą treści - tej kolumny drukarze - nazywają \emph{żywą paginą}\index{żywa pagina}.}. - -{\LaTeX} pozwala wybrać jeden z~trzech sposobów składania pagin. -Służy do tego instrukcja: -% -\begin{command} -\ci{pagestyle}\verb|{|\emph{styl}\verb|}| -\end{command} - %% -\noindent -Dopuszczalne wartości argumentu \emph{styl\/} -%zestawiono w~tabeli~\ref{pagestyles}. -są następujące: - -%\begin{table}[!tb] -%\caption{Standardowe style strony w~\LaTeX{}u\label{pagestyles} } -%\begin{lined}{12cm} %% było 12cm -\begin{description} - -\item[\normalfont\texttt{plain}] pagina górna jest pusta, a~pagina - dolna zawiera wycentrowany numer strony. Ten styl jest domyślny; - -\item[\normalfont\texttt{headings}] pagina górna zawiera numer strony - oraz tytuł, pagina dolna jest pusta; - -\item[\normalfont\texttt{empty}] pagina górna i~dolna są puste. - -\end{description} -%\end{lined} -%\end{table} -%% -\noindent -Możliwa jest także zmiana stylu \emph{bieżącej} strony. -Służy do tego polecenie: - %% -\begin{command} -\ci{thispagestyle}\verb|{|\emph{styl}\verb|}| -\end{command} - %% -Punkt~\ref{sec:fancyhdr} na stronie \pageref{sec:fancyhdr} niniejszego -\emph{Wprowadzenia} oraz podręcznik~\cite{companion} w~punkcie~4.4 na -stronie~54 zawierają więcej informacji o~paginach, w~szczególności -o~sposobach samodzielnego definiowania ich wyglądu. - -\section{Nazwy plików związanych z~\LaTeX{}em\label{sec:latex-files}} - -Pracując z~\LaTeX{}em, szybko zauważysz, że na dysku pojawia się -mnóstwo plików o~różnych rozszerzeniach nazwy, a~ty nie wiesz, co to -za jedne. W~poniższym wykazie objaśniono rozmaite typy plików, -z~którymi możesz się zetknąć. Wykaz ten nie pretenduje do kompletnego, -dlatego napisz do nas, gdy napotkasz jakieś nowe rozszerzenie, które -uznasz za %ważne i~ -warte opisania. - %% -\begin{description} -\item[\eei{.tex}] Plik źródłowy z~dokumentem w~notacji \LaTeX{}a bądź - zwykłego \TeX{}a. Można go kompilować programem \prg{latex} bądź, - odpowiednio, \prg{tex}. -\item[\eei{.sty}] Pakiet makr \LaTeX{}owych. Plik tego typu można - dołączać do dokumentu \LaTeX{}owego, używając do tego celu - instrukcji \ci{usepackage}. -\item[\eei{.dtx}] Udokumentowany \TeX{}. Jest to podstawowy format, - w~jakim dystrybuowane są style \LaTeX{}a. Skutkiem kompilacji pliku - tego typu jest broszurka z~udokumentowanymi makrami. -\item[\eei{.ins}] Instalator dla plików \eei{.dtx}. Ściągając - z~sieci pakiet \LaTeX{}owy, otrzymasz na ogół pliki \eei{.dtx} - i~\eei{.ins}. Uruchomienie \LaTeX{}a na pliku \eei{.ins} - powoduje rozpakowanie pliku .dtx. -\item[\eei{.cls}] Plik z~klasą \LaTeX{}a definiującą wygląd - składanych w~\LaTeX{}u dokumentów. Właśnie do tych plików odnosi się - występująca na początku dokumentu instrukcja \ci{documentclass}. -\item[\eei{.fd}] Definicja niektórych właściwości fontów \LaTeX{}a. -\end{description} - -\smallskip -W~wyniku kompilacji dokumentu %{\LaTeX}owego -powstają następujące pliki: -% -\begin{description} -\item[\eei{.dvi}] \emph{Device Independent File\/} (plik niezależny od - urządzenia), będący wynikiem kompilacji pliku źródłowego przez - ,,tradycyjnego'' {\LaTeX}a\footnote{W~nowych wersjach systemu, - {\LaTeX} potrafi także generować dokumenty bezpośrednio w~formacie - \acro{PDF}. Więcej informacji na ten temat zawiera punkt~\ref{sec:pdftex}.}. - Zawartość plików \acro{DVI} możesz zobaczyć w~przeglądarce plików - \acro{DVI} albo posłać na drukarkę, korzystając z~programu - \prgi{dvips} albo innego programu o~podobnych funkcjach. -\item[\eei{.pdf}] Portable Document Format (przenośny format - dokumentów). Zagadnienie generowania plików w~formacie \acro{PDF} - jest omawiane w~punkcie \ref{sec:pdftex}, zaczynającym się na - stronie \pageref{sec:pdftex}. -\item[\eei{.log}] Zawiera szczegółowy raport z~tego, co się wydarzyło - podczas kompilacji: które pliki były przetwarzane, co szczególnego - i~ewentualnie jakie błędy \LaTeX{} w~nich znalazł, a~także -- jakie - pliki powstały w~wyniku kompilacji. -\item[\eei{.toc}] Zawiera nagłówki rozdziałów i~punktów dokumentu. Jest - czytany przez {\LaTeX}a w~następnym przebiegu kompilacji, - w~celu wygenerowania spisu treści. -\item[\eei{.lof}] Podobny do pliku \eei{.toc}, z~tym że zawiera - wykaz ilustracji. -\item[\eei{.lot}] Tak samo, lecz dotyczy wykazu tabel. -\item[\eei{.aux}] Inny plik pomocniczy, przenoszący informację - z~jednego przebiegu kompilacji do następnego. Jest używany między - innymi do magazynowania informacji związanej z~odsyłaczami - występującymi w~dokumencie. -\item[\eei{.idx}] Jeśli dokument zawiera skorowidz, to w~tym pliku - {\LaTeX} zapisze wszystkie jego hasła. Do przetworzenia tego pliku - służy program \prgi{makeindex} - (lub \prgi{plmindex}, w~przypadku języka - polskiego). Więcej o~tworzeniu skorowidzów przeczytasz w~punkcie - \ref{sec:indexing} na stronie \pageref{sec:indexing}. -\item[\eei{.ind}] Przetworzony plik \eei{.idx}, gotowy do włączenia - do dokumentu w~następnym cyklu kompilacji. -\item[\eei{.ilg}] Sprawozdanie z~tego, co zrobił program \prgi{makeindex}. -\end{description} - - -\section{Duże dokumenty \label{sec:duze-d}} - -Pracując nad dużym dokumentem, wygodnie jest podzielić plik źródłowy -na mniejsze części. W~{\LaTeX}u mamy dwie instrukcje ułatwiające pracę -z~tak podzielonymi dokumentami. Pierwszą z~nich jest: -% -\begin{command} -\ci{include}\verb|{|\emph{plik}\verb|}| -\end{command} -% -\noindent -Włącza ona do dokumentu zawartość innego pliku. Przed przetworzeniem, -a~także po przetworzeniu zawartości włączanego pliku {\LaTeX} rozpoczyna -nową stronę. - -Drugiej instrukcji używa się w~preambule. Pozwala ona wstawiać do -tekstu jedynie wybrane pliki. -% -\begin{command} -\ci{includeonly}\verb|{|\emph{plik1,plik2,...}\verb|}| -\end{command} -% -\noindent -Spośród instrukcji \ci{include} zostaną wykonane tylko te, -które dotyczą plików wymienionych w~argumencie -\ci{includeonly}. Uwaga: w~wykazie plików nie wolno używać odstępów; -poszczególne pliki nalezy oddzielać wyłącznie przecinkiem! - -Polecenie \ci{include} rozpoczyna skład dołączanego tekstu od nowej -strony. W~połączeniu z~poleceniem \ci{includeonly} w~preambule -instrukcja \ci{include} umożliwia przetwarzanie wybranych -plików bez zmiany miejsc łamania poszczególnych -stron i~z~zachowaniem prawidłowej numeracji stron, rozdziałów, tabel -itp. Czasami jednak rozpoczynanie składu od nowej strony -nie jest pożądane. W~takiej sytuacji zamiast \ci{include} -należy posłużyć się instrukcją: -% -\begin{command} -\ci{input}\verb|{|\emph{plik}\verb|}| -\end{command} -% -\noindent -Wstawia ona zawartość podanego pliku już bez żadnych -dodatkowych efektów. - -Argument poleceń \ci{input} i~\ci{include} może zawierać pełną ścieżkę -do pliku, ale w~imię wygody i~przenośności nie należy używać ścieżek -bezwzględnych. -Na przykład: - % -\begin{code} -\begin{verbatim} -\include{C:\Documents and Settings\elka\Moje dokumenty\r2.tex} -\end{verbatim} -\end{code} - % -jest koszmarnym błędem w~większości dystrybucji {\LaTeX}a. Nawet -jeżeli nasz {\LaTeX} wie, co oznacza specyficzny dla {\MSWindows} -zapis \verb@C:\@, oraz poradzi sobie z~odstępami w~nazwach katalogów -i~ze znakami~\verb@\@ (które w~tym wypadku nie są początkiem żadnego -polecenia), to taki dokument przesłany komuś, kto będzie go kompilował -w~systemie Linux, sprawi mu~mnóstwo problemów. -Pamiętajmy: bez względu na to, jakiego systemu operacyjnego -używamy, katalogi powinniśmy oddzielać znakiem \verb@/@. - -\endinput - -%%% Local Variables: -%%% mode: latex -%%% TeX-master: "lshort2e" -%%% coding: latin-2 -%%% case-fold-search: nil -%%% LocalWords: ghostscript acrobat makeindex plmindex -%%% ispell-local-dictionary: "polish" -%%% End: |