1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
|
%& --translate-file=il2-pl
%% Staszek Wawrykiewicz (staw@gust.org.pl). Styczeñ 2000. Public domain.
%% Przyk³adowy plik LaTeX-owy; ilustruje proste polecenia sk³adu, zmiany
%% kroju pisma i w³±czanie grafiki.
%% Plik przetwarzamy DWUKROTNIE z u¿yciem formatu platex: platex tstlatex
%% lub pdfplatex: pdfplatex tstlatex (w tym wypadku otrzymamy plik .pdf)
%% Warto obejrzeæ ca³y plik!
% =========
% Znak % w wierszu oznacza komentarz; od tego znaku
% do koñca wiersza tekst jest ignorowany w sk³adzie.
% Wyj±tkiem jest pierwszy wiersz pliku, zaczynaj±cy siê
% od znaków %& i zawieraj±cy deklaracjê u¿ytego w tek¶cie
% kodowania znaków.
% === dokumenty przetwarzane przez LaTeX-a maj± obowi±zkow± preambu³ê:
\documentclass{article}
\usepackage{polski} % pakiet makr wspomagaj±cy sk³ad w jêz. polskim
\usepackage{graphicx} % pakiet makr do w³±czania grafiki do tekstu
% (deklarowany w razie potrzeby)
\begin{document} % Rozpoczynamy!
\tableofcontents % po drugim przetworzeniu pliku wygenerowany
% zostanie w tym miejscu spis tre¶ci
\section{Proste teksty}
Najpierw test polskich liter (iso8859-2): ±æê³ñ󶼿 ¡ÆÊ£ÑÓ¦¬¯
Jak zobaczysz po przetworzeniu tego pliku, kolejny akapit zaczyna siê
wciêciem. Domy¶lnie ma ono wielko¶æ 20~pt, ale, jak wszystko w~\TeX-u,
mo¿e to byæ zmienione.
Sk³ad prostych tekstów jest bardzo ³atwy; \TeX{} automatycznie ³amie
akapity i~numeruje strony. Pisz±c tekst nie musisz siê martwiæ o~spacje,
wciêcia itp., skupiasz siê tylko na tre¶ci. Wiele
spacji w~pisanym tek¶cie czy wiersz z³amany w~wygodnym
dla nas miejscu
da nam
identyczny efekt w~sk³adzie. Zauwa¿y³e¶ pewnie znaczek tyldy, który
pojawia siê w~tek¶cie ¼ród³owym; s³u¿y on do zaznaczenia spacji,
na których \TeX{} nie powinien prze³amaæ wiersza.
Pojedyncze litery na koñcu wiersza nie wygl±daj± zbyt ³adnie, prawda?
\noindent % usuñ wciêcie dla tego akapitu
Ten akapit nie ma wciêcia. Tekst sk³adany jest domy¶lnym fontem 10~pt
o~nazwie plr10. \textit{To tekst kursyw±}, a~to \textbf{tekst pogrubiony}.
I~znów przywracamy krój prosty.
Jedn± z~najwiêkszych zalet systemu \TeX{} jest elegancki sk³ad wyra¿eñ
matematycznych, nawet bardzo skomplikowanych, zarówno w~ramach samego
akapitu $\sum_{n\in A} {1\over n}$, jak i~wyeksponowanych w~osi strony:
\begin{equation}
\sum_{n\in A} {1\over n}
\end{equation}
Czy widzisz ró¿nicê w sk³adzie takiego samego zapisu?
\section{Nieco bardziej skomplikowane}
\LaTeX{} oferuje gotowe polecenia opisu struktury dokumentu. Zaczêli¶my
w³a¶nie now± czê¶æ dokumentu i~program sam ustali³ kolejny numer
czê¶ci, krój pisma i~jego wielko¶æ dla wyró¿nienia tytu³u, wstawi³
pionowe odstêpy itd.
Poka¿emy teraz mechanizm odsy³aczy do równañ matematycznych (patrz
równanie~\ref{eq:aa1}), jak i~do rysunków (patrz rys.~\ref{pic:bqq1}).
Odsy³acze mog± wskazywaæ miejsca w~dokumencie, nawet takie, które
wystêpuj± w~dalszej jego czê¶ci. W³a¶nie dla rozwi±zania odes³añ tekst
niniejszy powinien byæ przetworzony dwukrotnie.
A~oto przyk³ad bardziej skomplikowanego wyra¿enia i~fragment tekstu
matematycznego:
\begin{equation} \label{eq:aa1}
e_{\min} = \frac{1}{t_I}\int_{t_1}^{t_2}|f(t)|^2 dt -
\sum_{i=1}^n |c_i|^2 \frac{e_i}{t_I}.
\end{equation}
Rozpatrzmy trójwymiarow± przestrzeñ $\mathcal{V}$ rozpiêt± na
trzech wzajemnie prostopad³ych wektorach $\mathbf{x}_1$,
$\mathbf{x}_2$, $\mathbf{x}_3$ (rys.~\ref{pic:bqq1}).
Niech $\mathcal{W}$ bêdzie p³aszczyzn± (podprzestrzeni±) w~przestrzeni
$\mathcal{V}$ rozpiêt± na wektorach $\mathbf{x}_1$ i~$\mathbf{x}_2$.
Za³ó¿my, ¿e istnieje wektor $\mathbf{y}$ nale¿±cy
do przestrzeni $\mathcal{V}$, ale nie nale¿±cy do p³aszczyzny~$\mathcal{W}$
% wstawiamy rysunek utworzony w innym programie
\begin{figure}[!tbhp]
\hbox to\textwidth{\hss\includegraphics{r22.mps}\hss}
\caption{Ilustracja typowych przebiegów $x_n(t)$ \label{pic:bqq1}}
\end{figure}
Rysunek~\ref{pic:bqq1} zosta³ utworzony przez program MetaPost i~nie ma
pewno¶ci, ¿e zostanie prawid³owo wy¶wietlony przez program Windvi, YAP, czy
Xdvi (programy te wy¶wietlaj± wynik sk³adu -- plik DVI i~g³ównie
przeznaczone s± do ogl±dania tekstu).
Je¶li intensywnie korzystasz z~plików graficznych, warto wynik sk³adu
przetworzyæ programem Dvips:
\begin{verbatim}
dvips tstlatex -o tstlatex.ps
\end{verbatim}
i~ogl±daæ \verb|tstlatex.ps| (plik PostScript-owy) w~przegl±darce GSview.
\section{Zakoñczenie}
Pokazane przyk³ady prezentuj± jedynie drobny fragment mo¿liwo¶ci
\LaTeX-a. Wiêcej informacji znajdziesz np. w~podrêczniku
,,Nie za krótkie wprowadzenie do systemu \LaTeX2$\epsilon$'', dostêpnym
na:
\begin{verbatim}
http://www.gust.org.pl
\end{verbatim}
A~teraz spróbuj z³o¿yæ taki sam dokument np. w~MS~Word!
\end{document}
Po tym poleceniu mo¿esz pisaæ dowolne komentarze.
I tak nie uka¿± siê w sk³adzie.
|
