summaryrefslogtreecommitdiff
path: root/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/poczatki/spw.html
diff options
context:
space:
mode:
Diffstat (limited to 'Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/poczatki/spw.html')
-rw-r--r--Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/poczatki/spw.html156
1 files changed, 0 insertions, 156 deletions
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/poczatki/spw.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/poczatki/spw.html
deleted file mode 100644
index 2f3e4cc1861..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/poczatki/spw.html
+++ /dev/null
@@ -1,156 +0,0 @@
-<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 3.2 Final//EN">
-<html>
- <head>
- <META http-equiv="content-type" content="text/html; charset=ISO-8859-2">
- <title lang="pl"> Sprawa przekodowywania wejścia </title>
- </head>
-
- <body lang="pl" link="#808080" vlink="#bfbfbf">
- <center>
- <table bgcolor="white" cellpadding="20"> </table>
- <p><br></p>
- <table width="90%" border="0" cellpadding="30" cellspacing=0 bgcolor="white">
- <tr><td><center><font size="+3">
- Ośmiobitowe wprowadzanie<br>
- polskich znaków w&nbsp;TeXu<br>
- (w implementacjach opartych na web2c) </font>
- </center></td></tr>
- <tr><td><p>
- Istnieje kilka sposobów kodowania polskich znaków w
- dokumencie TeXowym. Najbardziej komfortowa jest notacja
- ,,naturalna'' ośmiobitowa, tzn. zastosowanie jakiejś
- strony kodowej (np. cp852, cp1250, ISO 8859-2 (Latin 2),
- itp.). Są dwa zasadnicze sposoby nauczenia TeXa
- przetwarzania tak zapisanego tekstu. Jeden polega na
- zastosowaniu znaków aktywnych. Drugi wymaga wsparcia ze
- strony samej implementacji TeXa polegającego na
- przekodowywaniu znaków z wejścia na odpowiednie
- pozycje znaków w stosowanych fontach.
- Każdy z wymienionych sposobów ma swoje wady i
- zalety.</p>
-
- <p>Przekodowywanie znaków narodowych przez samego TeXa
- jest dostępne od dawna w&nbsp;emTeXu i sbTeXu (MS DOG),
- natomiast w&nbsp;popularnych dystrybucjach UNIXowych
- opartych na web2c pojawiło się dosłownie przed chwilą
- (jeśli pamiętać, że chwila w&nbsp;TeXu może trwać pół
- roku; w&nbsp;porównaniu z wiekiem TeXa jest to czas
- zaniedbywalny). W związku z tym przekodowanie stało się
- dostępne również w&nbsp;fpTeXu --- opartej na web2c
- dystrybucji TeXa dla Windows 95/98/NT. A ponieważ
- MikTeX (też Windows) nie zamierza być w tej kwestii w
- tyle, można mieć nadzieję, że wkrótce praktycznie każdy
- liczący się TeX będzie mógł przekodowywać.</p>
-
- <p><font size="-1">Implementacja przekodowywania, pod
- tajemniczą nazwą TCX została wprowadzona do dystrybucji
- web2c już jakiś czas temu. Wkrótce jednak przeciwnicy
- tego rozwiązania (związani z ekipą LaTeXa 2e) wymogli
- jego unieczynnienie w źródłach (<code>#ifdef 0</code> z
- podejrzanym komentarzem). Praca z ośmiobitowym tekstem
- jest dla polskich użytkowników czymś zupełnie
- podstawowym. Dlatego też niewielka ekipa polskich
- użytkowników (Staszek Wawrykiewicz, Włodek Bzyl i niżej
- podpisany) podjęła próbę przeforsowania wprowadzenia na
- nowo do web2c procedur przekodowujących.
- Przedsięwzięcie to powiodło się (głównie dzięki zapałowi
- i energii Staszka).</font></p>
-
- <p>Warto tu jeszcze zaznaczyć, że wprowadzenie
- przekodowywania nie narusza licencji TeXa. Jak wiadomo,
- jedyną osobą władną aby wprowadzać zmiany w TeXu jest
- Don Knuth. Nie dotyczy to wszakże drobnych szczegółów
- związanych ze specyfiką danego systemu operacyjnego
- (środowiska obliczeniowego), w którym dana implementacja
- TeXa ma działać. W istocie TeX ma mechanizm zamiany
- dowolnego (jednobajtowego) kodu używanego w dokumentach
- na reprezentację opartą na ASCII i używaną w pliku .dvi
- (reprezentacja ta odzwierciedla układ znaków w fontach).
- Mechanizm przekodowywania został przewidziany z myślą o
- komputerach pracujących w EBCDICu (który jest istotnie
- odmienny od ASCII). Wierzymy, że środowisko
- obliczeniowe posługujące się kodem (na przykład) ISO
- 8859-2 też jest środowiskiem ,,nie-ASCII'' i że w
- związku z tym pracująca w nim implementacja TeXa może
- mieć w odpowiednie tablice w programie włożone
- odwzorowanie ISO 8859-2 w układ fontów. W związku z
- mnogością stosowanych ,,stron kodowych'' zaszycie
- odwzorowania w kompilat TeXa jest niepraktyczne.
- Dlatego web2c oferuje rewelacyjne uproszczenie: tabelę
- opisującą przekodowanie można zadać przy pomocy opcji
- polecenia uruchamiającego TeXa.</p>
-
- </td></tr>
- <tr bgcolor="black"><td><font color="white">
- <p><strong>Jak się tego używa?</strong></p>
-
- <p> W nowej wersji web2c (7.3) i w konsekwencji teTeXa
- (1.0) TeX reaguje na dodatkową opcję
- <code>--translate-file</code> wskazującą plik z tablicą
- konwersji. Opcji tej używa się przy normalnym wywołaniu
- TeXa (a nie jak w emTeXu przy generowaniu formatu).<br>
-
- Pokaźna kolekcja tablic konwersji jest dystrybuowana z
- samym web2c (i w konsekwencji powinna być dostępna w
- dystrybucjach pochodnych). Są tu w szczególności
- tablice przekodowujące do układu fontów PL (tylko
- polskie znaki): il2-pl.tcx -- dla ISO 8859-2 (Latin-2),
- cp1250-pl.tcx -- Code Page 1250 (Windows), cp852-pl.tcx
- -- tzw. IBM Latin 2, maz-pl.tcx -- Mazowia, a jakże,
- oraz amiga-pl.tcx -- dla kodu AmigaPL.</p>
-
- <p>Przykład: pod Linuksem poniższe wywołanie przetwarza
- dokument MeXowy z polskimi znakami w notacji
- ,,naturalnej'':</p>
-
- <pre>mex -translate-file=il2-pl mojdokument.tex</pre>
-
- <p>Istnieje alternatywny sposób informowania TeXa o
- sposobie kodowania danego pliku. Web2c ,,od zawsze''
- reagowało na pierwszą linię pliku zaczynającą się w taki
- sposób</p>
- <pre>%&mex</pre>
- <p>załadowaniem odpowiedniego formatu (tutaj MeXa). W
- nowej wersji ten mechanizm został rozszerzony.
- Następująca linia</p>
- <pre>%&mex --translate-file=il2-pl</pre>
- <p>oprócz formatu zadaje również kodowanie pliku. Można
- również pominąć nazwę formatu:</p>
- <pre>%& --translate-file=il2-pl</pre>
- <p>Użycie opcji <code>--translate-file</code> w pierwszej
- linii pliku sprawia, że dokument zawiera jawną informację
- o kodzie, który został w nim użyty. Dzięki temu nie
- trzeba zgadywać, w jakim kodzie kolega przysłał nam plik
- (zmora emTeXa). Dzięki zaś obecności kompletu plików .tcx
- w dystrybucji wystarczy uruchomić na dokumencie TeXa bez
- żadnych dodatkowych opcji, aby uzyskać poprawny
- wydruk.</p>
-
- <p>TeX poszukuje pliku opisującego przekodowanie w
- bieżącym katalogu oraz w miejscu właściwym dla plików
- <tt>.pool</tt> czyli domyślnie
- <code>texmf/web2c</code>.</p>
-
- <p>Opcji -translate-file można używać również w wywołaniu
- initexa, ale będzie ona w mocy tylko w czasie jego
- pracy. Po co to komu? Można wyobrazić sobie format
- oparty na MeXu definiujący makra o nazwach zawierających
- polskie znaki. W pliku takiego formatu nazwy makr
- byłyby zakodowane w notacji wewnętrznej. A zatem format
- byłby nadal niezależny od notacji wejściowej! Przy
- przetwarzaniu dokumentu możnaby nadal wskazać dowolną
- stronę kodową dla wejścia i dawałaby ona dostęp do makr
- o polskich nazwach. Jak się zdaje web2c jest pierwszą
- na świecie implementację TeXa o takich
- możliwościach.</p> </font></td></tr>
- <tr>
- <td>
- <table width="100%" cellpadding=0 border=0 cellspacing=0><tr><td>
- <a href="mailto:wolinski@mimuw.edu.pl">Marcin Woliński</a>
- </td>
- </tr></table>
- </table>
- </center>
- </body>
-</html>
-