summaryrefslogtreecommitdiff
path: root/Master/texmf-dist/doc/latex/platex/base/tstlatex.tex
diff options
context:
space:
mode:
Diffstat (limited to 'Master/texmf-dist/doc/latex/platex/base/tstlatex.tex')
-rw-r--r--Master/texmf-dist/doc/latex/platex/base/tstlatex.tex117
1 files changed, 117 insertions, 0 deletions
diff --git a/Master/texmf-dist/doc/latex/platex/base/tstlatex.tex b/Master/texmf-dist/doc/latex/platex/base/tstlatex.tex
new file mode 100644
index 00000000000..284b36f2d78
--- /dev/null
+++ b/Master/texmf-dist/doc/latex/platex/base/tstlatex.tex
@@ -0,0 +1,117 @@
+%& --translate-file=il2-pl
+%% Staszek Wawrykiewicz (staw@gust.org.pl). Styczeń 2000. Public domain.
+%% Przykładowy plik LaTeX-owy; ilustruje proste polecenia składu, zmiany
+%% kroju pisma i włączanie grafiki.
+%% Plik przetwarzamy DWUKROTNIE z użyciem formatu platex: platex tstlatex
+%% lub pdfplatex: pdfplatex tstlatex (w tym wypadku otrzymamy plik .pdf)
+%% Warto obejrzeć cały plik!
+% =========
+% Znak % w wierszu oznacza komentarz; od tego znaku
+% do końca wiersza tekst jest ignorowany w składzie.
+% Wyjątkiem jest pierwszy wiersz pliku, zaczynający się
+% od znaków %& i zawierający deklarację użytego w tekście
+% kodowania znaków.
+% === dokumenty przetwarzane przez LaTeX-a mają obowiązkową preambułę:
+\documentclass{article}
+\usepackage{polski} % pakiet makr wspomagający skład w jęz. polskim
+
+\usepackage{graphicx} % pakiet makr do włączania grafiki do tekstu
+ % (deklarowany w razie potrzeby)
+
+\begin{document} % Rozpoczynamy!
+
+\tableofcontents % po drugim przetworzeniu pliku wygenerowany
+ % zostanie w tym miejscu spis treści
+
+\section{Proste teksty}
+
+Najpierw test polskich liter (iso8859-2): ąćęłńóśźż ĄĆĘŁŃÓŚŹŻ
+
+Jak zobaczysz po przetworzeniu tego pliku, kolejny akapit zaczyna się
+wcięciem. Domyślnie ma ono wielkość 20~pt, ale, jak wszystko w~\TeX-u,
+może to być zmienione.
+Skład prostych tekstów jest bardzo łatwy; \TeX{} automatycznie łamie
+akapity i~numeruje strony. Pisząc tekst nie musisz się martwić o~spacje,
+wcięcia itp., skupiasz się tylko na treści. Wiele
+spacji w~pisanym tekście czy wiersz złamany w~wygodnym
+dla nas miejscu
+da nam
+identyczny efekt w~składzie. Zauważyłeś pewnie znaczek tyldy, który
+pojawia się w~tekście źródłowym; służy on do zaznaczenia spacji,
+na których \TeX{} nie powinien przełamać wiersza.
+Pojedyncze litery na końcu wiersza nie wyglądają zbyt ładnie, prawda?
+
+\noindent % usuń wcięcie dla tego akapitu
+Ten akapit nie ma wcięcia. Tekst składany jest domyślnym fontem 10~pt
+o~nazwie plr10. \textit{To tekst kursywą}, a~to \textbf{tekst pogrubiony}.
+I~znów przywracamy krój prosty.
+
+Jedną z~największych zalet systemu \TeX{} jest elegancki skład wyrażeń
+matematycznych, nawet bardzo skomplikowanych, zarówno w~ramach samego
+akapitu $\sum_{n\in A} {1\over n}$, jak i~wyeksponowanych w~osi strony:
+\begin{equation}
+\sum_{n\in A} {1\over n}
+\end{equation}
+Czy widzisz różnicę w składzie takiego samego zapisu?
+
+\section{Nieco bardziej skomplikowane}
+
+\LaTeX{} oferuje gotowe polecenia opisu struktury dokumentu. Zaczęliśmy
+właśnie nową część dokumentu i~program sam ustalił kolejny numer
+części, krój pisma i~jego wielkość dla wyróżnienia tytułu, wstawił
+pionowe odstępy itd.
+
+Pokażemy teraz mechanizm odsyłaczy do równań matematycznych (patrz
+równanie~\ref{eq:aa1}), jak i~do rysunków (patrz rys.~\ref{pic:bqq1}).
+Odsyłacze mogą wskazywać miejsca w~dokumencie, nawet takie, które
+występują w~dalszej jego części. Właśnie dla rozwiązania odesłań tekst
+niniejszy powinien być przetworzony dwukrotnie.
+
+A~oto przykład bardziej skomplikowanego wyrażenia i~fragment tekstu
+matematycznego:
+\begin{equation} \label{eq:aa1}
+ e_{\min} = \frac{1}{t_I}\int_{t_1}^{t_2}|f(t)|^2 dt -
+ \sum_{i=1}^n |c_i|^2 \frac{e_i}{t_I}.
+\end{equation}
+
+Rozpatrzmy trójwymiarową przestrzeń $\mathcal{V}$ rozpiętą na
+trzech wzajemnie prostopadłych wektorach $\mathbf{x}_1$,
+$\mathbf{x}_2$, $\mathbf{x}_3$ (rys.~\ref{pic:bqq1}).
+Niech $\mathcal{W}$ będzie płaszczyzną (podprzestrzenią) w~przestrzeni
+$\mathcal{V}$ rozpiętą na wektorach $\mathbf{x}_1$ i~$\mathbf{x}_2$.
+Załóżmy, że istnieje wektor $\mathbf{y}$ należący
+do przestrzeni $\mathcal{V}$, ale nie należący do płaszczyzny~$\mathcal{W}$
+
+% wstawiamy rysunek utworzony w innym programie
+\begin{figure}[!tbhp]
+\hbox to\textwidth{\hss\includegraphics{r22.mps}\hss}
+\caption{Ilustracja typowych przebiegów $x_n(t)$ \label{pic:bqq1}}
+\end{figure}
+
+Rysunek~\ref{pic:bqq1} został utworzony przez program MetaPost i~nie ma
+pewności, że zostanie prawidłowo wyświetlony przez program Windvi, YAP, czy
+Xdvi (programy te wyświetlają wynik składu -- plik DVI i~głównie
+przeznaczone są do oglądania tekstu).
+Jeśli intensywnie korzystasz z~plików graficznych, warto wynik składu
+przetworzyć programem Dvips:
+\begin{verbatim}
+ dvips tstlatex -o tstlatex.ps
+\end{verbatim}
+i~oglądać \verb|tstlatex.ps| (plik PostScript-owy) w~przeglądarce GSview.
+
+\section{Zakończenie}
+
+Pokazane przykłady prezentują jedynie drobny fragment możliwości
+\LaTeX-a. Więcej informacji znajdziesz np. w~podręczniku
+,,Nie za krótkie wprowadzenie do systemu \LaTeX2$\epsilon$'', dostępnym
+na:
+\begin{verbatim}
+http://www.gust.org.pl
+\end{verbatim}
+
+A~teraz spróbuj złożyć taki sam dokument np. w~MS~Word!
+
+\end{document}
+Po tym poleceniu możesz pisać dowolne komentarze.
+I tak nie ukażą się w składzie.
+