1 files changed, 71 insertions, 0 deletions
diff --git a/Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/typo b/Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/typo
new file mode 100644
index 00000000000..d2635a3d7db
--- /dev/null
+++ b/Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/typo
@@ -0,0 +1,71 @@
+Typografie wordt meestal toegepast om het doel en de inhoud van een
+tekst te ondersteunen. Een tekst moet bijvoorbeeld prettig leesbaar
+zijn. Daarom worden teksten in boeken en kranten vaak uit een lettertype
+met schreef gezet, maar op het beeldscherm juist vaak met een
+schreefloos lettertype zoals Verdana of Tahoma opgemaakt.
+
+Voor een reclame- of waarschuwingsbord is het van belang dat woorden
+opvallen door ze met felle kleuren te accentueren. In een lange tekst
+wordt het juist als storend wordt ervaren wanneer er vetgedrukte woorden
+uitspringen en wordt bij voorkeur cursivering gebruikt om de lezer te
+attenderen.
+
+Ook met andere zaken die de leesbaarheid van een tekst beïnvloeden houdt
+typografie zich bezig. Bijvoorbeeld het gebruik (doelgroep) en de
+indeling van een pagina. De typograaf let op:
+\begin{itemize}
+\item de zetbreedte (regellengte): de breedte van een tekstblok of
+kolom. De typograaf let daarbij op het maximum aantal tekens of woorden
+per regel. Bij een tekst met te lange regels moet het oog van de lezer
+namelijk een te grote afstandssprong maken van het eind van de regel
+naar het begin van de volgende. In het algemeen worden maxima gehanteerd
+van gemiddeld ca. 85 tekens (inclucief spaties en leestekens) of van
+gemiddeld twaalf woorden.
+
+\item de diverse lettergroottes (corpsen) en -soorten Door een
+combinatie daarvan (naast o.a. kleurgebruik) kan de typograaf de diverse
+tekstelementen visueel onderscheidend maken en daarmee de inhoudelijke
+hiërarchie goed visualiseren en ordenen. Letterfamilies bestaan uit
+diverse lettersoorten, meestal minimaal romein (normaal), vet, cursief
+en vet-cursief. Er zijn ook uitgebreide letterfamilies, die dan bijv.
+als extra lettersoort vet-cursief, halfvet, extra vet, versmald en
+verbreed hebben.
+
+\item de interlinie: het wit tussen twee regels.
+
+\item de regelafstand: de grootte van de letter (het korps) opgetels bij
+de grootte van de interlinie. (Voorbeeld: corps 10 punt + 4 punt
+interlinie geeft een regelafstand van 14 punt.)
+
+\item de woordspaties: het wit (de ruimte) tussen twee woorden.
+
+\item de letterspatiëring: het wit tussen de letters onderling
+
+\item de leestekens
+
+\item de gebruikte letterfamilie(s) (lettertypen).
+\item het vaste (verticale) tussenwit (bij meerdere kolommen)
+\item het bijeenblijven van inhoudelijke eenheden
+\item het bijeenblijven van inhoudelijke eenheden
+
+\end{itemize}
+Om een bekend voorbeeld te geven: de staartregel van een alinea die niet
+alleen boven aan een pagina mag staan (het zgn. 'hoerenjong'). Zo
+bestaat er o.a. ook de 'wees' of de 'weduwe' (uit het engels: the
+'widow'). Deze termen staan beiden voor de eerste regel van een alinea
+die alleen staat onderaan een pagina.
+
+Voor woordenboeken of kranten,\footnote{en wat u nog maar zelf kunt
+bedenken...} waar ruimte schaars is, worden er opzettelijk smalle
+lettertypen uitgezocht, waardoor het papier efficiënter benut kan
+worden. De marges worden dan uiteraard ook klein gehouden. Een voorbeeld
+is de Lexicon (Bram de Does, 1992), die wordt gebruikt in de krant NRC
+Handelsblad en het woordenboek de Dikke Van Dale.
+
+Sommige aspecten en gewoontes van de typografie zijn universeel: te
+lange regels, te weinig interlinie en te kleine woordspaties lezen niet
+prettig. Andere gewoontes zoals het gebruik van aanhalingstekens en
+gedachtestreepjes verschillen van tijd tot tijd en van land tot land en
+daarbinnen nog weer van publicatie tot publicatie.
+
+% $Id: typo.tex,v 1.1.1.1 2006/09/15 21:27:36 wybo Exp $