diff options
Diffstat (limited to 'Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/logoletter/typo.txt')
-rw-r--r-- | Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/logoletter/typo.txt | 70 |
1 files changed, 70 insertions, 0 deletions
diff --git a/Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/logoletter/typo.txt b/Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/logoletter/typo.txt new file mode 100644 index 00000000000..70689cd1062 --- /dev/null +++ b/Master/texmf-dist/doc/latex/isodoc/logoletter/typo.txt @@ -0,0 +1,70 @@ +Typografie wordt meestal toegepast om het doel en de inhoud van +een tekst te ondersteunen. Een tekst moet bijvoorbeeld prettig +leesbaar zijn. Daarom worden teksten in boeken en kranten vaak +uit een lettertype met schreef gezet, maar op het beeldscherm +juist vaak met een schreefloos lettertype zoals Verdana of Tahoma +opgemaakt. + +Voor een reclame- of waarschuwingsbord is het van belang dat +woorden opvallen door ze met felle kleuren te accentueren. In een +lange tekst wordt het juist als storend wordt ervaren wanneer er +vetgedrukte woorden uitspringen en wordt bij voorkeur cursivering +gebruikt om de lezer te attenderen. + +Ook met andere zaken die de leesbaarheid van een tekst beïnvloeden houdt +typografie zich bezig. Bijvoorbeeld het gebruik (doelgroep) en de +indeling van een pagina. De typograaf let op: +\begin{itemize} +\item de zetbreedte (regellengte): de breedte van een tekstblok +of kolom. De typograaf let daarbij op het maximum aantal tekens +of woorden per regel. Bij een tekst met te lange regels moet +het oog van de lezer namelijk een te grote afstandssprong maken +van het eind van de regel naar het begin van de volgende. In +het algemeen worden maxima gehanteerd van gemiddeld ca. 85 +tekens (inclucief spaties en leestekens) of van gemiddeld +twaalf woorden. + +\item de diverse lettergroottes (corpsen) en -soorten Door een +combinatie daarvan (naast o.a. kleurgebruik) kan de typograaf de +diverse tekstelementen visueel onderscheidend maken en daarmee +de inhoudelijke hiërarchie goed visualiseren en ordenen. +Letterfamilies bestaan uit diverse lettersoorten, meestal +minimaal romein (normaal), vet, cursief en vet-cursief. Er zijn +ook uitgebreide letterfamilies, die dan bijv. als extra +lettersoort vet-cursief, halfvet, extra vet, versmald en +verbreed hebben. + +\item de interlinie: het wit tussen twee regels. + +\item de regelafstand: de grootte van de letter (het korps) +opgeteld bij de grootte van de interlinie. (Voorbeeld: corps 10 +punt + 4 punt interlinie geeft een regelafstand van 14 punt.) + +\item de woordspaties: het wit (de ruimte) tussen twee woorden. +\item de letterspatiëring: het wit tussen de letters onderling +\item de leestekens +\item de gebruikte letterfamilie(s) (lettertypen). +\item het vaste (verticale) tussenwit (bij meerdere kolommen) +\item het bijeenblijven van inhoudelijke eenheden +\item het bijeenblijven van inhoudelijke eenheden +\end{itemize} +Om een bekend voorbeeld te geven: de staartregel van een alinea +die niet alleen boven aan een pagina mag staan (het zgn. +'hoerenjong'). Zo bestaat er o.a. ook de 'wees' of de 'weduwe' +(uit het engels: the 'widow'). Deze termen staan beiden voor de +eerste regel van een alinea die alleen staat onderaan een pagina. + +Voor woordenboeken of kranten,\footnote{en wat u nog maar zelf +kunt bedenken...} waar ruimte schaars is, worden er opzettelijk +smalle lettertypen uitgezocht, waardoor het papier efficiënter +benut kan worden. De marges worden dan uiteraard ook klein +gehouden. Een voorbeeld is de Lexicon (Bram de Does, 1992), die +wordt gebruikt in de krant NRC Handelsblad en het woordenboek de +Dikke Van Dale. + +Sommige aspecten en gewoontes van de typografie zijn universeel: +te lange regels, te weinig interlinie en te kleine woordspaties +lezen niet prettig. Andere gewoontes zoals het gebruik van +aanhalingstekens en gedachtestreepjes verschillen van tijd tot +tijd en van land tot land en daarbinnen nog weer van publicatie +tot publicatie. |