summaryrefslogtreecommitdiff
path: root/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html
diff options
context:
space:
mode:
authorKarl Berry <karl@freefriends.org>2009-05-19 18:23:55 +0000
committerKarl Berry <karl@freefriends.org>2009-05-19 18:23:55 +0000
commitd5d90223f0e9217e546a1e53c78f73c1fddf1e87 (patch)
tree75f8120f34df071de492ca416b86623e3af154d3 /Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html
parent74ba81e08ea1a80aeba3b4bfbf7acc5f07853b0b (diff)
move out of texmf-doc
git-svn-id: svn://tug.org/texlive/trunk@13240 c570f23f-e606-0410-a88d-b1316a301751
Diffstat (limited to 'Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html')
-rw-r--r--Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html566
1 files changed, 0 insertions, 566 deletions
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html
deleted file mode 100644
index d87ba4f4ee5..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/nfss.html
+++ /dev/null
@@ -1,566 +0,0 @@
-<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//IETF//DTD HTML//EN">
-<html>
-<head>
-<meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=iso-8859-2">
-<meta name="keywords" lang="en" content="Polish TeX Users Group, fonts and LaTeX2e, NFSS">
-<LINK REL=STYLESHEET TYPE="text/css" HREF="./tpstyle.css">
-<title>LaTeX2e i fonty</title>
-</head>
-<body>
-
-<h1>LaTeX2e i fonty</h1>
-<!-- wolinski@melkor.mimuw.edu.pl zeszyt 10. 1998 -->
-
-<p>
-Poniższy dokument jest częścią artykułu Marcina Wolińskiego
-<em>LaTeX2e a&nbsp;sprawa polska</em>, który ukazał się w&nbsp;Biuletynie
-GUST nr&nbsp;10/1998. Cały artykuł dostępny jest na serwerze GUST
-w&nbsp;(spakowanej)
-<A HREF="ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/GUST/bulletin/10/02-mw.ps.gz">wersji
-PostScript.</A>
-
-<!-- Spis treści ....................................................... -->
-<hr>
-<A NAME=P0> <ul>
- <li><A HREF=#opfont> Opis fontu w nowym sposobie wyboru fontów</A></li>
- <ul>
- <li><A HREF=#uklad> Układ fontu</A></li>
- <li><A HREF=#kroj> Krój pisma (rodzina)</A></li>
- <li><A HREF=#grub> Grubość i szerokość</A></li>
- <li><A HREF=#odmiana> Odmiana</A></li>
- <li><A HREF=#stoppis> Stopień pisma i&nbsp;interlinia</A></li>
- </ul>
- <li><A HREF=#obsluga> Obsługa typowych sytuacji</A></li>
- <li><A HREF=#konfig> Konfigurowanie NFSS</A></li>
-</ul>
-<hr>
-
-<h2>NFSS</h2>
-
-<p>
- W&nbsp;niniejszym wprowadzeniu zostanie przedstawiony wyłącznie sposób
-zarządzania fontami tekstowymi. Do prezentacji zagadnień związanych ze
-składem formuł matematycznych autor nie czuje się jeszcze odpowiednio
-przygotowany.</p>
-
-<p>
- TeX ma wbudowany jedynie bardzo prosty sposób dostępu do fontów. Poleceniem
-<code>\font</code> można związać nazwę symboliczną z&nbsp;operacją wybrania
-fontu załadowanego z&nbsp;konkretnego pliku metrycznego
-i&nbsp;o&nbsp;ustalonej wielkości. (W&nbsp;całym niniejszym tekście słowo
-font będzie używane na określenie takiej właśnie istności. W&nbsp;sensie
-TeXa -- coś załadowanego z&nbsp;konkretnego pliku metrycznego. W&nbsp;sensie
-typograficznym -- pismo o&nbsp;ustalonym kroju, odmianie i&nbsp;stopniu.)
-Posługiwanie się tak zdefiniowanymi poleceniami na dłuższą metę jest
-uciążliwe, ponieważ wywołują one bezpośrednio określoną odmianę
-i&nbsp;stopień określonego kroju pisma. Wyobraźmy sobie, że wykonano</p>
-
-<code>\font\it=plti10</code>
-
-<p>
- Jeśli teraz fragment tekstu zawierający użycie tego polecenia zostanie
-przeniesiony z&nbsp;głównego tekstu dokumentu do przypisu, wydarzy się
-katastrofa: przypisy są tradycyjnie składane pismem mniejszego stopnia, ale
-fragment kursywą będzie większy! </p>
-
-<p>
- Dlatego każdy TeXowy format ma swoją metodę zdefiniowania polecenia
-<code>\it</code> tak, aby znaczyło coś w&nbsp;rodzaju ,,przełącz font na
-kursywę w&nbsp;bieżącym stopniu''. LaTeX&nbsp;2.09 zapewniał dostęp do
-ustalonego zbioru fontów -- mianowicie krojów Computer Modern -- tak aby
-dawało się manipulować niezależnie stopniem i&nbsp;odmianą pisma. Dodanie
-nowych fontów do zestawu dostępnego w&nbsp;LaTeXu w&nbsp;praktyce wymagało
-ingerencji w plik <code>lfonts.tex</code>, co było zadaniem wyjątkowo
-niewdzięcznym, a&nbsp;ponadto prowadziło do powstawania niezgodnych ze sobą
-lokalnych wersji LaTeXa. </p>
-
-<p>
- W LaTeXa&nbsp;2e wbudowano skomplikowany, ale za to bardzo elastyczny,
-mechanizm nazywający się NFSS (<em>New Font Selection Scheme</em> --
-nowy sposób wyboru fontów). System ten jest
-stosunkowo łatwy w&nbsp;użyciu, zarejestrowanie fontów w&nbsp;systemie jest
-elementarne (jeżeli dostępne są pliki opisu fontów -- <em>font descripton
-files</em>) i&nbsp;nie wymaga ingerencji w&nbsp;format LaTeXa, natomiast siłą
-rzeczy stworzenie plików opisu wymaga odrobiny wiedzy o&nbsp;systemie.</p>
-
-<A NAME="opfont">
-<h3>Opis fontu w&nbsp;nowym sposobie wyboru fontów</h3>
-
-<p>
- W LaTeXu&nbsp;2e bieżący font jest charakteryzowany przez pięć elementów:
-układ (zestaw znaków), krój (rodzinę), grubość i&nbsp;szerokość, odmianę,
-stopień i&nbsp;interlinię. Każdy z&nbsp;tych elementów można wybrać
-oddzielnym poleceniem.</p>
-
-<TABLE FRAME=1 WIDTH=60% ALIGN=center>
-<tr bgcolor=white>
-<td> układ fontu </td><td> <code>\fontencoding{OT1}</code> </td><tr>
-<tr bgcolor=white>
-<td> rodzina (krój) </td><td> <code>\fontfamily{cmr}</code> </td><tr>
-<tr bgcolor=white>
-<td> grubość i szerokość </td><td> <code>\fontseries{m}</code> </td><tr>
-<tr bgcolor=white>
-<td> odmiana </td><td> <code>\fontshape{n}</code> </td><tr>
-<tr bgcolor=white>
-<td> stopień i interlinia </td><td> <code>\fontsize{10}{12pt}</code> </td><tr>
-<tr bgcolor=white>
-<td> </td><td> <code>\selectfont</code> </td><tr>
-</TABLE>
-</p>
-
-<p>
- Argumenty poleceń wymienione w&nbsp;tabelce odpowiadają domyślnym wartościom
-dla dokumentu składanego przy pomocy standardowych klas w&nbsp;stopniu 10pt.
-Użycie poleceń <code>\font...</code> nie powoduje od razu włączenia fontu,
-ponieważ użytkownik może chcieć zmienić kilka elementów charakterystyki
-bieżącego fontu jednocześnie. Dlatego ostateczny wybór fontu zatwierdza się
-poleceniem <code>\selectfont</code>.</p>
-
-<p>
- Wszystkie elementy charakterystyki fontu, za wyjątkiem stopnia pisma, można
-zmienić jednocześnie poleceniem <code>\usefont</code>. Nie wymaga ono
-również zatwierdzenia przez <code>\selectfont</code>.</p>
-
-<code>
-\usefont{OT1}{cmr}{m}{n}
-</code>
-
-<p>
- Poszczególne elementy opisu fontu są od siebie niezależne, co daje LaTeXowi
-przewagę nad procesorami tekstu. Wyobraźmy sobie, że w&nbsp;,,zwykłym
-procesorze tekstu'' w&nbsp;tekście po polsku używamy wyrażenia ,,\`a
-propos''. Ponieważ w&nbsp;,,polskim'' foncie nie ma znaku&nbsp;\`a, musimy
-pobrać symbol z&nbsp;fontu ,,zachodniego''. Jeżeli w&nbsp;późniejszym etapie
-opracowania redakcyjnego postanowimy zmienić krój pisma np. z&nbsp;Timesa na
-Helveticę, obca litera pozostanie w&nbsp;starym kroju, bo uzyskując ją nie
-mogliśmy powiedzieć ,,chcę bieżący krój i&nbsp;odmianę, ale w&nbsp;układzie
-zachodnioeuropejskim'', zamiast tego w&nbsp;dokumencie stoi ,,tu ma być
-zachodnioeuropejski Times jasny prosty stopnia 10pt''.</p>
-
-<p>
- Gdy NFSS stwierdzi, że dana kombinacja parametrów nie odpowiada żadnemu
-istniejącemu fontowi, wypisuje odpowiednią informację do pliku
-<code>.log</code> i&nbsp;stara się użyć fontu o&nbsp;możliwie bliskiej
-charakterystyce. Niektórzy bardzo nie lubią tej własności NFSS, uważając że
-jest to jedno z&nbsp;miejsc, w&nbsp;których LaTeX usiłuje coś (źle) zrobić za
-użytkownika. To zachowanie można zmienić. Użycie w&nbsp;preambule
-deklaracji</p>
-
-<code>
-\usepackage[pausing]{tracefnt}
-</code>
-
-<p>
- powoduje zamianę wszystkich komunikatów o&nbsp;brakujących fontach
-w&nbsp;komunikaty o&nbsp;błędach, wymagające interwencji użytkownika.</p>
-
-<p>Omówię teraz kolejne parametry opisujące font w&nbsp;NFSS.</p>
-
-<A NAME="uklad"><b>Układ fontu</b> jest najciekawszym elementem, ponieważ wydaje
-się, że LaTeX jest jedynym systemem, w&nbsp;którym pojęcie to występuje
-jawnie. Układ fontu opisuje, jakie znaki są dostępne w&nbsp;foncie
-i&nbsp;w&nbsp;jakich pozycjach. Polecenia akcentowe w&nbsp;LaTeXu
-korzystają z&nbsp;informacji o&nbsp;układzie bieżącego fontu, aby użyć
-najlepszej dostępnej metody uzyskania danego znaku.
-</p>
-
-<p>
- Ponieważ mechanizm sterowania tłumaczeniem znaków na pozycje w&nbsp;foncie
-nie występuje w&nbsp;samym TeXu, LaTeXowy mechanizm układów działa na
-poziomie makr. W&nbsp;związku z&nbsp;tym dotyczy on tylko znaków dostępnych
-poprzez makra. Tabele konwersji kodu wejściowego na poziomie implementacji
-dokonują tłumaczenia od razu w&nbsp;pozycje znaków w&nbsp;foncie, ignorując
-ten mechanizm. Z&nbsp;drugiej strony pakiet <code>inputenc</code> posługuje
-się znakami aktywnymi, które zachowują się jak makra, wykorzystując mechanizm
-układów fontów. </p>
-
-<p>
- Nazwy układów są tradycyjnie pisane wielkimi literami i&nbsp;cyframi.
-Poniższa tabela zestawia układy fontów należące do standardu LaTeXa.
-</p>
-
-<TABLE frame=1 WIDTH=80% ALIGN=CENTER>
-<td> </td><td>Układy fontów w LaTeXu <tr>
-<td> OT1 </td><td> Old Text 1 </td><td> układ fontów zastosowany przez Knutha </td><tr>
-<td> OT2 </td><td> Old Text 2 </td><td> układ cyrylicy z Washington University </td><tr>
-<td> OT3 </td><td> Old Text 3 </td><td> układ fontów <code>wsuipa</code> (?) </td><tr>
-<td> OT4 </td><td> Old Text 4 </td><td> układ fontów PL </td><tr>
-<td> T1 </td><td> Text 1 </td><td> ,,europejski'' układ fontów (Cork) </td><tr>
-<td> T3 </td><td> Text 3 </td><td> IPA -- znaki fonetyczne </td><tr>
-<td> T4 </td><td> Text 4 </td><td> układ dla języków afrykańskich </td><tr>
-<td> TS1 </td><td> Text Symbol 1 </td><td> dodatkowe symbole tekstowe </td><tr>
-<td> OML </td><td> Old Math Letters </td><td> układ fontu matematycznego wg. Knutha </td><tr>
-<td> OMS </td><td> Old Math Symbols </td><td> układ symboli wg. Knutha </td><tr>
-<td> OMX </td><td> Old Math Extensible </td><td> układ fontu ze znakami ,,rozciągliwymi'' </td><tr>
-</TABLE>
-
-<p>
- Układy o&nbsp;nazwach, zaczynających się literą <code>O</code>, zawierają po
-128 pozycji. Pozostałe są ,,nowymi'' układami 256-znakowymi.
-<code>OT4</code> wyłamuje się z&nbsp;tego schematu, będąc rozszerzeniem
-<code>OT1</code>, ale nie wypełniającym wszystkich 256 pozycji.
-</p>
-
-<p>
- Układ <code>T1</code> jest ,,nowym'' układem opracowanym na konferencji
-w&nbsp;Cork. Zawiera on znaki umożliwiające skład w&nbsp;większości języków
-europejskich. <code>TS1</code> jest odpowiadającym mu układem uzupełniającym
-zawierającym latające akcenty dla majuskuł (które nie zmieściły się
-w&nbsp;<code>T1</code>), znaki ,,copyright'', ,,registered'' i&nbsp;,,trade
-mark'', liczne symbole walut oraz znaki pauzy o&nbsp;długościach pośrednich
-między ,,endash'' i&nbsp;,,emdash'', które powinny uszczęśliwić polskich
-redaktorów technicznych.
-</p>
-
-<p>
- Jak widać, brak ,,nowych'' układów matematycznych. Wydaje się, że nikt nie
-czuje się kompetentny, by takie opracować, lub też układ zaproponowany przez
-Knutha funkcjonuje wystarczająco dobrze, a&nbsp;wielojęzyczność nie ma
-wielkiego zastosowania do formuł matematycznych.</p>
-
-<p>
- Układy fontów muszą być jawnie deklarowane w&nbsp;dokumencie. Wszystkie
-układy, które będą używane w&nbsp;dokumencie powinny zostać wymienione jako
-opcje wywołania pakietu <code>fontenc</code>. Na przykład żeby załadować
-definicje układu <code>OT2</code> (cyrylica) i&nbsp;<code>OT4</code> (polski)
-wykonujemy:</p>
-<code> \usepackage[OT2,OT4]{fontenc} </code>
-<p>
-Ostatni układ wymieniony w&nbsp;tej klauzuli będzie domyślnym układem
-dokumentu. </p>
-
-<A NAME="kroj">
-<b>Krój pisma (rodzina).</b><br>
-Krój pisma jest wyróżniony przez jednolitość projektu graficznego.
-Jest to wszakże dość nieprecyzyjne określenie, jako że np. antykwa
-i&nbsp;kursywa tego samego kroju różnią się dość znacznie kształtem znaków.
-Kryterium praktyczne jest więc takie, że krój stanowi taki zbiór
-fontów, któremu jego projektant nadał wspólną nazwę, np. Quasi
-Palladio.</p>
-
-<p>
- W NFSS stosuje się kilkuznakowe skróty nazw krojów. Dla Computer Modern są
-to np. <code>cmr</code>, <code>cmss</code>, <code>cmtt</code>. Dla krojów
-postscriptowych stosuje się zwykle trzy pierwsze znaki nazwy plikowej fontu
-wg. konwencji Karla Berry. Na przykład <code>ptm</code> to Adobe Times,
-<code>phv</code> to Adobe Helvetica, a&nbsp;<code>bch</code> to Bitstream
-Charter. Tych nazw używa się jako argumentu <code>\fonfamily</code>.</p>
-
-<p>
- Dla osób po raz pierwszy stykających się z&nbsp;NFSS trudność stanowi zwykle
-zrozumienie zależności między rodziną a&nbsp;układem fontu. I&nbsp;tak na
-przykład krój Computer Modern Roman (<code>cmr</code>) występuje co najmniej
-w&nbsp;trzech układach. Krój <code>cmr</code> w&nbsp;starym układzie
-tekstowym <code>OT1</code> jest dostępny w&nbsp;oryginalnych fontach Knutha
-o&nbsp;nazwach plikowych np. <code>cmr10</code>, <code>cmbx12</code>,
-<code>cmti9</code>, itd. Krój <code>cmr</code> w&nbsp;układzie polskim
-<code>OT4</code> jest realizowany przez adaptację fontów Knutha, dokonaną
-przez B.&nbsp;Jackowskiego i&nbsp;M.&nbsp;Ryćko. Nazwy plikowe tych fontów
-to np. <code>plr10</code>, <code>plbx12</code>, <code>plti9</code>. Trzecim
-układem, w&nbsp;którym dostępny jest krój <code>cmr</code>, jest nowy
-,,europejski'' układ tekstowy <code>T1</code>. Ta kombinacja parametrów
-oznacza użycie fontów EC (Extended Computer Modern), czyli plików metrycznych
-np. <code>ecr1000</code>, <code>ecbx1200</code>, <code>ecti0900</code>.</p>
-
-<p>
- Fonty Knutha oprócz rodziny Computer Modern Roman obejmują jeszcze
-rodzinę Computer Modern Sans Serif (<code>cmss</code>), Computer Modern
-Typewriter (<code>cmtt</code>) i&nbsp;kilka drobnych
-eksperymentalno-dekoracyjno-zabawowych, jak Computer Modern Funny Roman
-(<code>cmff</code>), Computer Modern Dunhill Roman (<code>cmdh</code>),
-Computer Modern Fibonacci Roman (<code>cmfib</code>).
-</p>
-
-<p>
- Zatem wybór spośród fontów CM, PL czy EC, odbywa się
-poprzez zmianę używanego układu, a&nbsp;nie rodziny, bo wszystkie one
-zawierają rodziny <code>cmr</code>, <code>cmss</code> i&nbsp;<code>cmtt</code> --
-znaki występujące w&nbsp;każdym z&nbsp;tych fontów mają w&nbsp;zasadzie ten sam
-projekt graficzny, jedynie zestaw dostępnych znaków jest różny.
-</p>
-
-<p>
- Przełączenie standardowego LaTeXa na fonty zawierające polskie znaki
-diakrytyczne, polega na zmianie używanego układu fontów na <code>OT4</code>
-lub <code>T1</code>. Od tego momentu odwołania do standardowych rodzin
-fontów będą dotyczyły fontów zawierających polskie znaki.
-</p>
-
-<p>
- Krojów pisma nie trzeba deklarować. LaTeX załaduje odpowiednie informacje
-przy pierwszym odwołaniu do danego kroju.</p>
-
-<A NAME="grub">
-<b>Grubość i&nbsp;szerokość.</b><br>
-Oto najczęściej spotykane wartości tego parametru:
-
-<TABLE FRAME=1 WIDTH=40% ALIGN=center>
-<td> m </td><td> <em>medium</em> </td><td> zwykły </td><tr>
-<td> b </td><td> <em>bold</em> </td><td> gruby </td><tr>
-<td> bx </td><td> <em>bold extended</em> </td><td> gruby szeroki </td><tr>
-<td> sb </td><td> <em>semi-bold</em> </td><td> półgruby </td><tr>
-<td> c </td><td> <em>condensed</em> </td><td> wąski </td><tr>
-</TABLE>
-
-<p>
- W&nbsp;ogólności grubość i&nbsp;szerokość mogą przebiegać kilkustopniową
-skalę, dając kilkanaście kombinacji opisanych dwuliterowymi kodami.
-Większość krojów występuje jednak tylko w&nbsp;dwóch lub trzech wersjach
-grubości/szerokości. </p>
-
-<A NAME="odmiana">
-<b>Odmiana.</b><br>
-Najczęściej dostępne odmiany to:<p>
-
-<TABLE FRAME=1 WIDTH=50% ALIGN=center>
-<td> n </td><td> <em>normal</em> </td><td> prosta </td><tr>
-<td> it </td><td> <em>italic</em> </td><td> kursywa </td><tr>
-<td> sl </td><td> <em>slanted</em> </td><td> pochyła </td><tr>
-<td> sc </td><td> <em>small caps</em> </td><td> kapitaliki </td><tr>
-<td> ui </td><td> <em>upright italic</em> </td><td> ,,wyprostowana'' kursywa </td><tr>
-</TABLE>
-
-<A NAME="stoppis">
- <b>Stopień pisma i&nbsp;interlinia.</b><br> Argumentami polecenia
-<code>\fontsize</code> są stopień pisma i&nbsp;interlinia. Domyślną
-jednostką są punkty (amerykańskie), ale w&nbsp;każdym z&nbsp;argumentów można
-też użyć dowolnej jednostki akceptowanej przez TeXa.
-</p>
-
-<p>
- W&nbsp;TeXu interlinia jest stała dla całego akapitu. Mówiąc ściślej,
-w&nbsp;całym akapicie zostanie użyta jej wartość bieżąca na jego końcu.</p>
-
-<A NAME="obsluga">
-<h3>Obsługa typowych sytuacji</h3>
-
-<p>
- Opisany powyżej sposób manipulowania fontami pozwala na dostęp do wszystkich
-zainstalowanych fontów rodziny, ale jest uciążliwy. Dlatego LaTeX ma serię
-poleceń (definiowanych po części przez klasy) obsługujących typowe sytuacje.
-</p>
-
-<p>
- Po pierwsze, mamy serię poleceń wybierających stopień pisma
-i&nbsp;interlinię, które występowały również w&nbsp;LaTeXu&nbsp;2.09.
-Poniższa tabela wymienia stopnie odpowiadające poszczególnym poleceniom,
-w&nbsp;zależności od stopnia pisma tekstu podstawowego wybranego
-w&nbsp;<code>\documentclass</code>.
-</p>
-
-<TABLE WIDTH=60% ALIGN=center>
-<td> stopień pisma </td><td> </td><td> </td><td> </td><tr>
-<td> tekstu głównego </td><td> 10pt </td><td> 11pt </td><td> 12pt </td><tr>
-<td> <code>\tiny</code> </td><td> 5pt </td><td> 6pt </td><td> 6pt </td><tr>
-<td> <code>\scriptsize</code> </td><td> 7pt </td><td> 8pt </td><td> 8pt </td><tr>
-<td> <code>\footnotesize</code> </td><td> 8pt </td><td> 9pt </td><td> 10pt </td><tr>
-<td> <code>\small</code> </td><td> 9pt </td><td> 10pt </td><td> 11pt </td><tr>
-<td> <code>\normalsize</code> </td><td> 10pt </td><td> 11pt </td><td> 12pt </td><tr>
-<td> <code>\large</code> </td><td> 12pt </td><td> 12pt </td><td> 14pt </td><tr>
-<td> <code>\Large</code> </td><td> 14pt </td><td> 14pt </td><td> 17pt </td><tr>
-<td> <code>\LARGE</code> </td><td> 17pt </td><td> 17pt </td><td> 20pt </td><tr>
-<td> <code>\huge</code> </td><td> 20pt </td><td> 20pt </td><td> 25pt </td><tr>
-<td> <code>\Huge</code> </td><td> 25pt </td><td> 25pt </td><td> 25pt </td><tr>
-</TABLE>
-
-<p>
- Zostały również zachowane polecenia LaTeXa&nbsp;2.09 <code>\rm</code>,
-<code>\bf</code>, <code>\it</code>, <code>\sl</code>, <code>\sc</code>,
-<code>\ss</code> i&nbsp;<code>\tt</code>. Ale uwaga: zachowują
-się one dokładnie tak jak w&nbsp;LaTeXu&nbsp;2.09 -- nie da się na przykład
-przy ich pomocy uzyskać grubej kursywy.
-</p>
-
-<p>
- Nowy zestaw poleceń posługuje się następującym modelem użycia fontów
-w&nbsp;dokumencie. Ponieważ mieszanie różnych krojów szeryfowych
-w&nbsp;jednym dokumencie w&nbsp;zasadzie jest błędem (a&nbsp;przynajmniej
-powinno być wynikiem przemyślanej decyzji), w&nbsp;schemacie przyjętym przez
-standardowe klasy dokumentów dostępny jest jeden krój szeryfowy, jeden
-bezszeryfowy i&nbsp;jeden grotesk. Oczywiście domyślnie są to Computer
-Modern Roman, Computer Modern Sansserif i&nbsp;Computer Modern Typewriter.
-</p>
-
-<p>
-Oto podstawowe polecenia wyboru krojów i&nbsp;odmian w&nbsp;tym
-schemacie:</p>
-
-<TABLE FRAME=1 WIDTH=50% ALIGN=center>
-<td> <b>Krój pisma (rodzina)</b> </td><tr>
-<td> <code>\textrm{...}</code> lub <code>\rmfamily</code> </td><td>
- krój szeryfowy </td><tr>
-<td> <code>\textsf{...}</code> lub <code>\sffamily</code> </td><td>
- krój bezszeryfowy </td><tr>
-<td> <code>\texttt{...}</code> lub <code>\ttfamily</code> </td><td>
- grotesk </td><tr>
-<td> <b>Grubość i szerokość pisma</b> </td><tr>
-<td> <code>\textmd{...}</code> lub <code>\mdseries</code> </td><td> pismo jasne</td><tr>
-<td> <code>\textbf{...}</code> lub <code>\bfseries</code> </td><td> pismo grube</td><tr>
-<td> <b>Odmiana pisma</b> </td><tr>
-<td> <code>\textup{...}</code> lub <code>\upshape</code> </td><td> odmiana prosta</td><tr>
-<td> <code>\textit{...}</code> lub <code>\itshape</code> </td><td> kursywa </td><tr>
-<td> <code>\textsl{...}</code> lub <code>\slshape</code> </td><td> odmiana pochyła </td><tr>
-<td> <code>\textsc{...}</code> lub <code>\scshape</code> </td><td> kapitaliki </td><tr>
-</TABLE>
-
-<p>
- Jak widać, tworzą one pary poleceń o&nbsp;podobnej funkcjonalności. Wersje
-z&nbsp;argumentem składają ten argument pismem wybranym przez swój
-odpowiednik bez argumentu. Ponadto polecenia te na granicy między pismem
-pochyłym a&nbsp;prostym dodają kompensatę wychylenia ostatniego znaku
-(<em>italic correction</em>), chyba że następnym znakiem jest kropka lub
-przecinek i&nbsp;kompensata nie jest potrzebna.
-</p>
-
-<p>
- Polecenia bez argumentów można sobie wyobrażać jako zdefiniowane wg
-schematu:</p>
-<pre><code>
-\newcommand\rmfamily{
- \fontfamily{\rmdefault}\selectfont}
-</code></pre>
-<p>
- One również nie mają zaszytej w&nbsp;sobie nazwy rodziny, odmiany, grubości,
-ale odwołują się do makr przechowujących wartości domyślne. Oczywiście
-domyślną wartością makra <code>\rmdefault</code> jest <code>cmr</code>, czyli
-polecenie <code>\rmfamily</code> domyślnie włącza krój Computer Modern Roman.
-</p>
-
-<p>
- Stąd płynie wniosek, że aby w&nbsp;LaTeXu złożyć dokument, używając jako
-kroju szeryfowego Timesa, wystarczy:</p>
-<code>
-\renewcommand\rmdefault{ptm}
-</code>
-<p>
- (Polecenia zapożyczone z&nbsp;LaTeXa&nbsp;2.09 działają w&nbsp;podobny,
-pośredni sposób, więc również konsekwentnie poddają się takiemu
-przedefiniowaniu.) </p>
-
-<p>
-Wartości domyślne wkraczają jeszcze w&nbsp;kilku innych miejscach.</p>
-
-<p>
-Zasadnicza treść dokumentu jest składana fontem uaktywnianym
-poleceniem <code>\normalfont</code>. Jest ono mniej więcej równoważne
-<pre><code>
-\usefont{\encodingdefault}
- {\familydefault}
- {\seriesdefault}{\shapedefault}
-</code></pre>
-
-Płyną z&nbsp;tego ciekawe wnioski: </p>
-
-<p>
- 1) Zmieniając wartość <code>\encodingdefault</code> na <code>OT4</code>
-możemy sprawić, że dokument będzie składany polskimi fontami. Pakiet
-<code>polski</code> tak właśnie postępuje, przełączając układ na
-<code>OT4</code> lub <code>T1</code> w&nbsp;zależności od opcji. </p>
-
-<p>
- 2) Standardową wartością <code>\familydefault</code> jest <code>\rmdefault</code>.
-Skład całego dokumentu czcionką bezszeryfową można uzyskać zmieniając
-tę wartość na <code>\sfdefault</code>: </p>
-<code>
-\renewcommand\familydefault{\sfdefault}
-</code>
-<p>
-Tego rodzaju zmian należy dokonywać w&nbsp;preambule dokumentu (to jest
-przed <code>\begin{document}</code>).</p>
-
-<A NAME="konfig">
-<h3>Konfigurowanie NFSS</h3>
-
-<p>
- Pozostaje jeszcze odpowiedzieć na pytanie, skąd NFSS ,,wie'', jakie kroje,
-odmiany i&nbsp;stopnie pisma są dostępne i&nbsp;w&nbsp;jakich układach.</p>
-
-<p>
-Deklaracja układów fontów powoduje, że LaTeX ładuje pliki opisujące dane
-układy. Np. dla układu <code>OT4</code> będzie to plik
-<code>ot4enc.def</code> (Uwaga: od grudnia 1996 nazwy wszystkich plików
-w&nbsp;dystrybucji LaTeXa są pisane tylko małymi literami. Fakt ten wywołał
-niejakie zamieszanie, ale wydaje się, że na dłuższą metę jest to decyzja
-rozsądna.) W&nbsp;tym pliku zawarte są informacje, jakie akcenty są dostępne
-w&nbsp;danym układzie, w&nbsp;jakich pozycjach się one znajdują i&nbsp;jakie
-są dostępne znaki akcentowane (kombinacje akcent-litera).
-</p>
-
-<p>
-Pakiet <code>polski.sty</code> wewnętrznie ładuje odpowiednią definicję
-układu.</p>
-
-<p>
- Opisy krojów są ładowane automatycznie z&nbsp;plików <code>.fd</code> przy
-pierwszej próbie użycia fontu z&nbsp;danej rodziny w&nbsp;danym układzie. Na
-przykład po zadeklarowaniu jako domyślnego układu <code>OT4</code>, pierwsza
-próba włączenia fontu z&nbsp;rodziny <code>cmr</code> spowoduje, że LaTeX
-załaduje plik <code>ot4cmr.fd</code>. Oto fragment tego pliku:</p>
-
-<pre><code>
-\DeclareFontFamily{OT4}{cmr}{}
-\DeclareFontShape{OT4}{cmr}{m}{n}
- { <5> <6> <7> <8>
- <9> <10> <12> gen * plr
- <10.95> plr10
- <14.4> plr12
- <17.28><20.74><24.88>plr17}{}
-...
-\DeclareFontShape{OT4}{cmr}{bx}{it}
- { <-10>sub * cmr/bx/n
- <10> <10.95> <12> <14.4> <17.28>
- <20.74> <24.88> plbxti10
- }{}
-...
-</code></pre>
-
-<p>
- Pierwsza deklaracja powiadamia, że jest to opis rodziny <code>cmr</code>
-w&nbsp;układzie <code>OT4</code>. Dalej następuje ciąg deklaracji
-<code>\DeclareFontShape</code> opisujących poszczególne kombinacje
-rodzina/grubość/odmiana. Pierwsza opisuje odmianę jasną
-(<code>m</code>&nbsp;<em>medium</em>), prostą
-(<code>n</code>&nbsp;<em>normal</em>) -- dla stopni&nbsp;5, 6, 7, 8, 9, 10
-i&nbsp;12 należy użyć fontu o&nbsp;nazwie plikowej powstającej z&nbsp;ciągu
-<code>plr</code> po dołączeniu doń liczby stopnia pisma. Dla stopnia 10.95pt
-należy użyć fontu <code>plr10 at 10.95pt</code>, podobnie dla stopni 14.4,
-17.28, 20.74, 24.88 użyty zostanie odpowiednio zeskalowany font
-<code>plr12</code> i&nbsp;<code>plr17</code>. Druga klauzula
-<code>\DeclareFontShape</code> opisuje grubą (<code>bx</code>&nbsp;<em>bold
-extended</em>) kursywę (<code>it</code> <em>italic</em>) -- dla stopni
-mniejszych od 10pt należy użyć w&nbsp;zastępstwie grubej prostej odmiany
-rodziny <code>cmr</code>. Dla wymienionych dalej stopni użyty zostanie
-odpowiednio zeskalowany font <code>plbxti10</code>. </p>
-
-<p>
- Deklaracje układów <code>OT1</code> i&nbsp;<code>T1</code> oraz opis rodziny
-<code>cmr</code> w&nbsp;tych układach są wbudowywane w&nbsp;format razem
-z&nbsp;plikami metrycznymi podstawowych fontów. Służy to przyspieszeniu
-ładowania LaTeXa na początku przetwarzania dokumentu. Zestaw wbudowanych
-układów, rodzin i&nbsp;plików metrycznych można zmienić przy pomocy plików
-konfiguracyjnych <code>fonttext.cfg</code> i&nbsp;<code>preload.cfg</code> --
-szczegóły opisano w&nbsp;dokumencie <code>cfgguide.tex</code>. </p>
-
-<p>
- Aby można było powiedzieć, że font jest zainstalowany w&nbsp;LaTeXu musi
-istnieć dla niego definicja układu i&nbsp;definicja kroju (rodziny)
-w&nbsp;tym układzie. Układów w&nbsp;zasadzie jest skończona niewielka liczba
-i&nbsp;definicje większości z&nbsp;nich są zawarte w&nbsp;dystrybucji LaTeXa
-(w&nbsp;tym <code>OT4</code>). Natomiast dla każdego kroju potrzebny jest
-jego opis w&nbsp;pliku o&nbsp;nazwie zbudowanej z&nbsp;nazwy układu
-i&nbsp;nazwy rodziny z&nbsp;rozszerzeniem <code>.fd</code> (wszystko małymi
-literami). Pliki te muszą znajdować się w&nbsp;katalogu widocznym dla
-LaTeXa. </p>
-
-<p>
- Pliki opisu dla fontów PL i&nbsp;PC są zawarte w&nbsp;pakiecie PLaTeX. Pliki
-opisu dla kroju Quasi Palladio (<code>qpl</code>), Quasi Times
-(<code>qtm</code>) i&nbsp;antykwy toruńskiej (<code>antt</code>) są częścią
-pakietu <code>pl-qx</code> Piotra Kłosowskiego. </p>
-
-<hr>
-<i> Opracował: StaW (ostatnia modyfikacja 28.11.2000)</i>
-
-</body>
-</html>
-