From d5d90223f0e9217e546a1e53c78f73c1fddf1e87 Mon Sep 17 00:00:00 2001
From: Karl Berry
-
-Alfabetyczny spis wydawców
-
- Pozostałe, nawet związane z informatyką, żądają trzech kopii
- podwójnie spacjowanych itd.
-
-Poszczególne czasopisma mogą wymagać/dopuszczać użycia TeX-a. Z
-czasopism matematycznych i informatycznych są to:
-
- Wydawca kilku czasopism, spodziewa się, że autorzy będą używać
- (La)TeX-a, jednak tylko jedno czasopismo dorobiło się własnego stylu
- (LaTeX 2.09)
-
-
-Tu liczy się tylko TeX i rodzina [SIAM is interested
-in working with authors whose journal articles were created in TeX,
-LaTeX, or AMS-TeX. (SIAM regrets that we cannot accept electronic
-files for papers produced on any other typesetting or word processing
-system.)]
-
-
- Dla pozostałych rodzajów nauk makra TeX-owe i LaTeX-owe wersji
- 2.09 wspólne:
-
- plain TeX |
-
- LaTeX 2.09. Zestawy makr dla LaTeX-a w wersji 2e są bardzo
- rozbudowane i inne dla każdej nauki, trudno powiedzieć, czy
- różnice są istotne, w niektórych przypadkach podejrzewam, że są
- to kopie. Ale np. fizycy muszą dostosować się albo do szkoły
- Prof. Beiglböck'a albo do konkurencyjnej szkoły Dr Ascheron'a i
- Dr Kölsch'a. Każda z nauk ma też swoje ulubione serie książkowe
- z osobnymi zestawami makr, czasami również w LaTeX-u 2.09
- czy plain TeX-u.
- W katalogu .../macros/context serwerów CTAN znajdą Państwo
-następujące pliki:
- Ponieważ pakiet często jest zmieniany, informacje powyższe mogą być nieaktualne w chwili czytania.
-
- Instalacja jest nieco kłopotliwa, polega na ,,ręcznym'' rozpakowaniu
-plików .zip i przekopiowaniu zawartości utworzonych katalogów
-do odpowiednich katalogów drzewa katalogów zawierających instalację
-(za wyjątkiem plików .afm i .pfm -- które
-nie są niezbędne przy przetwarzaniu TeX-em -- można przenieść
-całe, nowoutworzone, drzewo katalogów w odpowiednie miejsce)
-TeX-a. Niestety w archiwach panuje bałagan w katalogach
-spowodowany tym, że serwery mirrorujące pobierają jedynie pliki; nie kasując
-starych i zbędnych. Dla jasności poniżej przedstawiam katalogi w drzewie TDS, gdzie
-znajdują się pliki ConTeXt-a.
-
-
- Zasoby TeX-owe różnych wydawców
-
-
-
-Poniżej przedstawiono odnośniki do zasobów TeX-owych różnych wydawców.
-Organizacja tej witryny jest bardzo niejednorodna, bo i każdy wydawca
-organizuje swoją witrynę po swojemu.
-
-
-
-
-
-
-Academic Press (obecnie Elsevier)
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
,,trzeba wyszukać
- konkretne czasopismo i tam być może znaleźć zestaw makr''
-
-
- AMS (Amerykańskie Towarzystwo Matematyczne)
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
- Baltzer Science Publishers czyli Kluwer
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
- Birhauser
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-Blackwell Publishers
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-Cambridge University Press
-
-
-Książki mają generyczne style: LaTeX 2e
-| LaTeX 2.09
-z dodatkami dla poszczególnych serii,
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
- Elsevier
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
- Heldermann
-IOS Press
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-Kluwer Academic Publishers
- (nie mylić z wydawnictwem prawniczym WoltersKluwer)
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
- Oxford University Press
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
- SIAM (Towarzystwo Matematyki Przemysłowej i Stosowanej)
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
-
-
- Springer (tzn. oddział firmy BertelsmannSpringer)
-
- Copyright policy
-
- All macro packages have been developed by Springer-Verlag
- Heidelberg as a free service to its authors and editors
- preparing texts for publication by Springer-Verlag.
-
- User's guides and macros may be copied and passed on to
- other Springer authors, but may not be sold or placed on any
- mailserver other than the one maintained by
- Springer-Verlag. Our macro packages may not be incorporated
- into other TeX macro packages or used commercially unless
- permission has been granted by Springer-Verlag.
-
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
-
- Uwaga: chemia, nauki o środowisku, o Ziemi, o życiu ??,
- medycyna, farmacja, psychologia, prawo oraz statystyka muszą
- obejść się Wordem.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- World Scientific
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
-
-
-Następujące wydawnictwa żyją jeszcze w epoce pre-, a może
-już w post-TeX-nicznej
-
-
-powrót do spisu wydawców
-
-
-
-
-
-
-
-
-Światową pajęczynę przejrzał Andrzej M. Borzyszkowski,
-GUST, marzec 2000.
-Ostatnie zmiany: maj 2003.
-Poprawki i uzupełnienia zgłaszać do
-A.Borzyszkowski@ipipan.gda.pl
-
-
-
-
-
-
-
-
-Instalacja systemu
-
-
-
-
-cont-doc.zip
- --
- style dla dokumentacji plików ConTeXt
-
-
-cont-fnt.zip
- --
- dodatkowe fonty -- to samo jest w cont-tmf.zip (za wyjątkiem
- plików .pfm i .afm) -- pobrać jedynie pliki
- .afm i .pfm jeśli są potrzebne
-
-
-cont-lat.zip
- --
- PPCHTeX -- zbiory specyficzne dla LaTeX-a (skład wzorów chemicznych)
-
-
-cont-mod.zip
- --
- moduły dodatkowe -- nie instalować (starocie z poprzednich wersji)
-
-
-cont-mps.zip
- --
- zbiory dla METAPOST-a -- wygląda na starocie; to samo jest w cont-tmf.zip
-
-
-cont-ppc.zip
- --
- PPCHTeX -- zbiory dla PPCHTeX-a (skład wzorów chemicznych)
-
-
-cont-tex.zip
- --
- starocie, wygląda, że jest to zbiór dla starszych wersji.
-
-
-!cont-tmf.zip
- --
- główne archiwum zawierające system i dokumentację
-
-
-!cont-uti.zip
- --
- skrypt perlowy (to samo co w cont-wrk.zip)
-
-
-!cont-wrk.zip
- --
- skrypty perlowe, pliki konfiguracyjne
-
-
-
-...\context
-...\context\data
-...\context\perltk
-...\doc\context
-...\doc\context\base
-...\dvips\context
-...\fonts\tfm\hoekwater\context
-...\fonts\type1\hoekwater\context
-...\fonts\afm\hoekwater\context
-...\fonts\pfm\hoekwater\context
-...\metapost\context
-...\tex\context
-...\tex\context\config\
-
Po wgraniu plików w odpowiednie miejsce należy uaktualnić bazę danych. -(sposób wykonania tej czynności zależy od implementacji; np. w przypadku -MikTeXa należy uruchomić program initexmf -u).
- -Pierwszą czynnością jest zmiana nazwy pliku -texexec.rme na texexec.ini w katalogu -.../context/config i edycja jego zawartości -
-. -. -%set TeXShell to tetex -%set TeXShell to fptex -set TeXShell to miktex -%set TeXShell to private -. -. -
Proces generowania jest sterowany za pomocą skryptu perlowego (oczywiście -interpretowanego programem Perl) i odbywa się nieco inaczej w różnych -implementacjach. Najprościej mają użytkownicy Unixa -- generowanie -polega na uruchomieniu skryptu texexec z odpowiednimi opcjami -(możemy założyć, że interpreter PERL jest zainstalowany).
- -W przypadku systemu Windows proces może być bardziej skomplikowany -ze względu na konieczność samodzielnej instalacji PERL-a -- -zakładam, że perl jest zainstalwany (można go pobrać z archiwum CPAN, np: -perl).
- -Po rozpakowaniu archiwum, w katalogu .../context/perltk powinien -znaleźć się plik runperl.zip -- należy go rozpakować, a następnie -zmienić nazwę pliku runperl.exe (zwykle w archiwach perla też -jest taki plik i jeżeli program interpretera -nazywa się inaczej >>np. winperl<< należy pobrać plik -z dystrybucji perla) na texexec.exe. -Sztuczka polega na tym, że program ten ładuje do pamięci program PERL -wskazując mu do wykonania skrypt o nazwie takiej jak on sam (łatwo się -domyśleć, że w tym wypadku skrypt nazywa się texexec.pl), -przekazując oczywiście podane opcje.
- -Po wykonaniu powyższych czynności pomocniczych proces generowania
-formatu przebiega już podobnie we wszystkich implementacjach i
-w najprostszym wariancie polega na wywołaniu:
-texexec --make en
-w wyniku czego powstanie plik cont-en.fmt (jak łatwo się
-domyśleć en określa format dla języka angielskiego;
-można podać kilka
-symbolicznych nazw języków -- zostaną dla nich utworzone formaty).
Dla każdego kodu języka może być utworzony odpowiedni zbiór; konwencja nazw -jest następująca: cont-*.tex, gdzie zamiast * należy wstawić -odpowiedni symbol języka (czyli dla języka polskiego zbiór będzie nosił -nazwę cont-pl.tex).
- -Jeżeli brak zbioru dla naszego języka możemy użyć innego, w którym -zadeklarowano użycie naszego lub wzorując się na innych zbiorach utworzyć własny.
- -Według dokumentacji wywołując program texexec można podać inne opcje np:
-texexec --make --language=pl,uk --bodyfont=plr en
-które powinny sterować procesem generowania formatu. Dokładna analiza (dla systemu
-MS Windows) wykazała, że postać wywołania (opcje i ich wartości) jest przetwarzana
-na język ConTeXt-a i zapisywana do zbioru cont-fmt.tex (po zakończeniu
-generowania nazwa jest zmieniana na cont-fmt.log -- jego zawartość może być
-pomocna w tworzeniu własnego pliku), który
-jest interpretowany w procesie tworzenia formatu. W wyniku działania
-programu texexec otrzymamy format o nazwie cont-en.fmt zawierający
-między innymi reguły przenoszenia wyrazów w języku polskim i angielskim i możliwość
-wprowadzania polskich diakrytyków w notacji prefixowej (znak prefixu /).
-Mając własny plik z definicją języka możemy wygenerować format:
-texexec --make pl
-
Utworzony format (zbiór .fmt) należy umieścić w odpowiednim katalogu -(można go pozostawić w miejscu generacji, ale należy pamiętać o modyfikacji -odpowiednich zbiorów konfigurujących instalację TeX-a; PDFTeX musi -wiedzieć, gdzie szukać formatu).
- -Nieco więcej uwag na temat polonizacji ConTeXt-a i jego użycia -można znaleźć w notatce -ConTeXt i język polski - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/context/context.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/context/context.html deleted file mode 100644 index 3c201d7ac8d..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/context/context.html +++ /dev/null @@ -1,70 +0,0 @@ - - - - -ConTeXt, autorstwa Hansa Hagena, jest stosunkowo nowym systemem -składu i opisu dokumentów -opartym o program TeX (a ściślej PDFTeX). Służy on do tworzenia dokumentów, -które mają być prezentowane zarówno w wersji papierowej, jak i elektronicznej -(przede wszystkim .pdf-ów prezentowanych za pomocą AcrobatReadera).
- -Prace nad systemem -trwają i należy się liczyć z koniecznością częstego ściągania -nowych wersji plików. Zapewne, również z tego powodu instalacja jest dosyć -uciążliwa, a dokumentacja (w szczególności instalacyjna i techniczna) -niedostateczna. Na szczęście powstaje już wyczerpująca dokumentacja -w języku angielskim (do pobrania ze stron firmy PRAGMA)
- -ConTeXt jest ciekawym językiem opisu dokumentu (składem zajmuje się TeX) o ideologii -odmiennej niż LaTeX, a zbliżonej do koncepcji HTML + CSS.
- -W -LaTeX-u zdefiniowano szereg typowych obiektów, których skład (wizualizacja) jest zakodowany -za pomocą języka TeX-a. Konwersja opisu struktury dokumentu jest prosta, ale - praktycznie niemożliwa jest -automatyczna konwersja opisu własności (sposobu składu) -używanych w nim obiektów na inny język. Wadą jest również trudność modyfikacji -własności składu przez ,,normalnego'' użytkownika. Za wyjątkiem banalnych -przypadków (np. zmiana wartości rejestru) potrzebna jest wiedza programistyczna -i doświadczenie w programowaniu w języku TeX-a. Zaletą jest natomiast ,,otwartość'' -i łatwość wzbogacania systemu o nowe obiekty.
- -W Języku ConTeXt-a mamy łatwość tworzenia obiektów i sterowania ich -własnościami -(sposobem składu) poprzez wybór odpowiednich opcji i określeniu ich wartości -(ale tylko z góry określonej listy). Biorąc pod uwagę, że lista typowych -problemów spotykanych w publikacjach jest skończona, zdefiniowano listę -typowych obiektów oraz stworzono mechanizmy do tworzenia nowych obiektów (ale nie o dowolnych -cechach). -Należy podkreślić, że cały system jest wyjątkowo dobrze przemyślany i spójny koncepcyjnie, -ale zamknięty i hermetyczny.
- -Do wad możemy zaliczyć niedostateczną kontrolę błędów (np. użycie nieznanego atrybutu -lub nadanie atrybutowi niedopuszczalnej wartości nie pozostawia śladu nawet -w zbiorze komunikatów) lub generowanie błędu na poziomie języka TeX-a, a nie -języka ConTeXt-a oraz niedostateczną (jeszcze) dokumentację.
- -Do dyspozycji mamy predefiniowane polecenia do tworzenia tytułów
-(numerowanych i nienumerowanych):
-
-
Tytuły numerowane | |
---|---|
-
|
- ref określa nazwę (etykietę) na którą można się powołać.
- Nazw (etykiet) może być kilka, powinny być one oddzielone przecinkiem -- wszystkie mogą służyć
- do powołania się na ten tytuł (wartością etykiety jest numer nagłówka).
- tekst stanowi treść tytułu; domyślnie, polecenie
- \part nie wyprowadza treści tytułu (parametr
- placehead=no ; p. poniżej o definiowaniu
- własności nagłówków), ale następuje przejście do
- nowej strony (nieparzystej), strony dokumentu są numerowane w
- obrębie danej części jako: numer części-numer
- strony ).
-
- - Wszystkie poniżej wymienione polecenia mają analogiczną - składnię. |
-\chapter[ref]{tekst} | domyślnie, polecenie powoduje przejście do nowej strony |
-\section[ref]{tekst} | |
-\subsection[ref]{tekst} | |
-\subsubsection[ref]{tekst} | |
Tytuły nienumerowane | |
-\title[ref]{tekst} | |
-\subject[ref]{tekst} | |
-\subsubject[ref]{tekst} | |
-\subsubject[ref]{tekst} | |
-\subsubsubject[ref]{tekst} |
-Składnia poleceń do tworzenia tytułów wygląda
-następująco:
-\nazwa[etykiety]{wartość licznika}{treść}
-\nazwa{treść}
-\nazwa{wartość licznika}{treść}
-gdzie:
-etykiety -- nazwy, na które można powołać się (może być ich kilka, muszą być
-oddzielone przecinkiem),
-treść -- treść tytułu,
-wartość licznika -- a ściślej tekst, który będzie podany zamiast
- właściwego numeru dla danego nagłówka -- nie ma nic wspólnego z wartością licznika (ale licznik tego
- poziomu zostanie zwiększony),
- parametr ten jest interpretowany w powyższy sposób
- tylko wtedy, gdy wartość atrybutu ownnumber
wynosi
- yes
; w przeciwnym razie parametr jest traktowany jako
- tekst nagłówka,
-w treści tytułu możemy użyć polecenia \nomarking{tekst}
,
-które spowoduje, że w nagłówku lub stopce tekst zostanie zastąpiony przez ...
(trzy kropki).
-
-W ConTeXt-cie nie ma obowiązku zachowania kolejności poziomów; numer nagłówka danego poziomu będzie -zawierał jedynie wcześniej użyte poziomy. -
- -Należy pamiętać, że wygląd nagłówka może zależeć od kontekstu w którym się znajduje (np.: sposób numeracji:
-cyframi, kolejnymi literami, numeracja rzymska; dodatkowy tekst np.: Rozdział
lub Dodatek
itp.) --
-p. definiowanie własnych nagłówków.
Do tworzenia własnych nagłówków służy polecenie:
-\definehead[nazwa][przodek]
-nazwa jest nazwą nowego polecenia; w momencie tworzenia
-dziedziczone są wszystkie cechy (również licznik) obiektu określonego jako
-przodek.
-
-Postać polecenie \definehead
może mieć bardziej skomplikowaną postać:
-\definehead[nazwa][definicje własności]
-nazwa jest nazwą nowo tworzonego polecenia nagłówkowego
-definicje własności mają następującą budowę:
-nazwa własności=wartość
-można definiować jednocześnie kilka własności, poszczególne elementy muszą być oddzielone przecinkiem (,
)
-
nazwa własności | dopuszczalne wartości |
---|---|
-section | nazwa jest nazwą obiektu utworzonego
- poleceniem \definesection -- określa położenie numeracji danego nagłówka,
- a tym samym jego poziom w hierarchii
- |
-default | nazwa jest nazwą obiektu utworzonego
- poleceniem \definehead (lub predefiniowanego) -- określa z jakiego nagłówka
- mają być przejęte cechy (wydaje się, że zdefiniowanie tej własności jest obowiązkowe)
- |
Do zmiany własności nagłówków służy polecenie:
-\setuphead[nazwy][definicje własności]
-gdzie:
-nazwy są listą nazw
-nagłówków (predefiniowanych lub
-utworzonych poleceniem \definehead
) (elementy listy muszą być oddzielone przecinkiem),
-natomiast definicje własności jest listą niżej podanych atrybutów
-i ich wartości (domyślne wartości są zaznaczone podkreśleniem).
Zmianę własności wszystkich nagłówków można zrealizować za pomocą polecenia (nie wszystkie
-własności mogą wystąpić na liście polecenie \setupheads
???):
-\setupheads[definicje własności]
-
nazwa atrybutu | dopuszczalne wartości | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
-style | atrybut definiuje font użyty do składu nagłówka np.:
-
| ||||||||||||||||||||||||
-textstyle | j.w. -- definicja określa font użyty do
- składu tekstu nagłówka (,,przykrywa'' definicję określoną
- atrybutem style ) | ||||||||||||||||||||||||
-numberstyle | j.w. -- definicja określa font użyty do
- składu numeru nagłówka (,,przykrywa'' definicję określoną
- atrybutem style ) | ||||||||||||||||||||||||
-number |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-ownnumber |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-page |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-continue |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-header |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-before |
- \command -- polecenie
- (bezparametrowe) jest wywoływane (o ile zostało zdefiniowane)
- bezpośrednio przed wyprowadzeniem całego nagłówka (obecność polecenia może mieć wpływ
- na to, że zmiany wartości atrybutu alternative zostaną zignorowane)
- | ||||||||||||||||||||||||
-after | \command -- polecenie
- (bezparametrowe) jest wywoływane (o ile zostało zdefiniowane)
- bezpośrednio po wyprowadzeniem całego nagłówka. Przykład:-
-\setuphead[section][ -spowoduje dodanie dodatkowego odstępu przed tytułem rozdziału oraz -poziomej linii oddzielającej pod tytułem. Jako poleceń \command można używać własnych
-konstrukcji, należy jednak podkreślić, że mogą one wpływać na działanie innych
-atrybutów zmieniających sposób formatowania nagłówka (np. alternative )
- | ||||||||||||||||||||||||
-inbetween | \command -- polecenie
- (bezparametrowe) jest wywoływane (o ile zostało zdefiniowane)
- bezpośrednio przed wyprowadzeniem całego nagłówka, a po poleceniu określonym przez atrybut
- before | ||||||||||||||||||||||||
-alternative |
| ||||||||||||||||||||||||
-command | \command#1#2 --
-jeżeli polecenie jest zdefiniowane, to jest ono wywoływane każdorazowo przy wyprowadzaniu nagłówka;
-za #1 jest podstawiany numer, a za
-#2 treść nagłówka. Dzięki temu mamy nieograniczoną możliwość wpływu na skład nagłówków.
- | ||||||||||||||||||||||||
-numbercommand | \command#1 --
-jeżeli polecenie jest zdefiniowane, to jest ono wywoływane każdorazowo przy wyprowadzaniu nagłówka;
-za #1 jest podstawiany numer nagłówka. Za pomocą tej własności możemy w łatwy sposób spowodować,
-aby po numerze była dostawiana kropka np.: \def\kropka#1{#1.}
- | ||||||||||||||||||||||||
-textcommand | \command#1 -- j.w. ale
- za parametr podstawiany jest tekst nagłówka | ||||||||||||||||||||||||
-prefix |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-placehead |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-incrementnumber |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-align |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-tolerance | wartość parametru ma wpływ na jakość składu nagłówków i
- jest przekładana na wartość rejestru \tolerance oraz
- ma bliżej nieokreślony wpływ na skład w przypadku składu wielokolumnowego
-
| ||||||||||||||||||||||||
-indentnext |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-file | nazwa -- własność pozwala na tworzenie
- różnych wersji nagłówka; w zależności od wcześniej zadeklarowanego skojarzenia
- (polecenie \coupledocument ) | ||||||||||||||||||||||||
-expansion |
-
| ||||||||||||||||||||||||
-separator | tekst
- -- tekst (znak) staje się separatorem liczb wchodzących
- w skład numeru nagłówka (własność może być zmieniona
- tylko poleceniem \setupheads )
- | ||||||||||||||||||||||||
-bodypartlabel | nazwa --
- użycie atrybutu spowoduje, że numer nagłówka będzie poprzedzony
- tekstem (może być pusty)
- przyporządkowanego obiektowi nazwa, powołanemu
- poleceniem \setuplabeltext . Przykład:- \setuplabeltext[
- | ||||||||||||||||||||||||
-appendixlabel | nazwa --
- użycie atrybutu spowoduje, że numer nagłówka będzie poprzedzony
- tekstem (może być pusty)
- przyporządkowanego obiektowi nazwa, powołanemu
- poleceniem \setuplabeltext . Przykład:- \setuplabeltext[
- |
- -Ponadto TeX, jak każdy prawdziwy program public domain, jest -dostępny łącznie z kodem źródłowym i został -zaimplementowany praktycznie na każdej platformie. W rezultacie -użytkownicy TeX-a na całym świecie mogą się porozumiewać (np. wymieniać -dokumenty poprzez pocztę elektroniczną) bez względu na to, na jakim sprzęcie -pracują. TeX działa tak samo na wszystkich platformach.
- -Wreszcie TeX jest oprogramowaniem otwartym, przez co rozumieć należy -jego zdolność do współpracy z innymi programami. -Częstą sytuacją jest wykorzystanie TeX-a -- programu, który doskonale -działa w trybie wsadowym -- jako ważnego elementu -zautomatyzowanych systemów publikacyjnych, -np. opartych na standardzie SGML. -
- -
- -[Spis treści] - -
-
-
-
-
-
-Słowo TeX oznacza także pewien wyspecjalizowany język programowania.
-Jak każdy język programowania, TeX ma specyficzną składnię
-(zawiera m.in. zmienne, instrukcje podstawienia i instrukcje warunkowe,
-ale informacja ta nie powinna odstraszyć początkującego użytkownika)
-oraz pozwala definiować nowe funkcje. Pomiędzy działaniem programu
-TeX a działaniem kompilatora, takiego jak np.
-
-TeX to skomplikowany system, w którego skład wchodzi
-wiele (kilka tysięcy) plików. W tym tekście omówiono
-rolę i przeznaczenie najważniejszych programów
-i typów plików wchodzących w skład systemu TeX.
-Tekst ten nie jest natomiast opisem TeX-a jako języka
-programowania (patrz: Podręczniki dla początkujących).
-
-
-
-
-TeX zna około 300 instrukcji podstawowych (wbudowanych), tworzących jądro
-języka. W codziennej pracy użytkownik nie posługuje się
-instrukcjami wbudowanymi, ponieważ operują one na zbyt niskim poziomie
-abstrakcji. Użytkownik posługuje się instrukcjami (makrodefinicjami,
-makrami) zdefiniowanymi za pomocą instrukcji wbudowanych. Zbiór
-takich instrukcji oraz wzorce dzielenia wyrazów dla różnych języków są
-czytane podczas uruchamiania
-
-
-Kiedy potrzebujemy wygenerować format? Najczęściej w wypadku
-zmiany zestawu potrzebnych wzorców dzielenia wyrazów, aktualizacji makr
-(dotyczy to szczególnie LaTeX-a) albo użycia nowszej wersji samego programu.
-
-Pierwszą rzeczą, którą wykonuje program
-We współczesnych instalacjach uruchomienie programu o nazwie
-
-Oprócz wersji standardowej programu TeX dostępne są
-jego wersje rozszerzone, wzbogacone o nowe
-elementy funkcjonalne.
-
-
-
-
-Plik źródłowy zawiera tekst oraz polecenia języka TeX. Jeżeli polecenia
-opisują wygląd dokumentu, to mówimy o formatowaniu wizualnym,
-a jeżeli dotyczą jego logicznej struktury, to mówimy
-o formatowaniu logicznym. Formatowanie logiczne operuje takimi
-pojęciami, jak tytuł rozdziału, tytuł punktu, tabela, tytuł tabeli, odsyłacz
-itp. Formatowanie wizualne to odstępy, stopień i krój pisma, kolory
-itp. Posługując się TeX-em możemy wykorzystywać oba sposoby formatowania.
-W przypadku tworzenia większych dokumentów znakowanie logiczne ma
-zdecydowaną przewagę nad wizualnym, zwiększa wygodę pracy i jej
-wydajność. Formaty LaTeX i AMSTeX umożliwiają znakowanie logiczne.
-Format Plain nie definiuje struktury dokumentu, umożliwia w zasadzie
-znakowanie wizualne, ale pozwala użytkownikowi na pełną swobodę definiowania
-dowolnej struktury logicznej i na pełne sterowanie procesem składu.
-Innymi słowy: LaTeX (czy AMSTeX) może być traktowany jako gotowy zbiór
-szablonów dla wielu typowych dokumentów, podczas gdy Plain wymaga
-samodzielnego ich zdefiniowania.
-
-Z reguły na początku dokumentu źródłowego
-znajdują się instrukcje, które powodują, że zanim TeX rozpocznie
-składanie jakiegokolwiek tekstu, musi zapoznać się z zawartością
-innych plików, zawierających wymagane makra. Szczególnie dotyczy to
-formatu LaTeX, gdzie obowiązkowe jest wczytanie minimum pliku tzw. klasy
-dokumentu (patrz: LaTeX: pliki .cls, .clo, .sty i .fd).
-
-
-
-
-
-
-Wiele implementacji (np. teTeX) pozwala wygenerować brakujący plik
-
-
-
-
-
-Uwaga: znakomita większość użytkowników TeX-a nie ma potrzeby korzystania
-z programu MetaFont w inny sposób niż przez jego automatyczne
-uruchamianie do generowania brakujących fontów. Coraz częściej używane są
-fonty skalowalne Type 1 (PostScriptowe), ale warto nieco
-wiedzieć także i o tym programie.
-
-
-System MetaFont, podobnie jak TeX, to język programowania i program
-implementujący go.
-Pliki źródłowe
-
-Po wczytaniu bazy MetaFont utworzy (zwykle) opisany wyżej plik
-
-
-Tradycyjne, bitmapowe fonty TeX-owe nie są jedynymi, z których może
-korzystać TeX, np. możliwe jest korzystanie z fontów PostScriptowych
-lub w formacie TrueType.
-
-Warto tu zwrócić uwagę na program MetaPost, będący mutacją
-MetaFont-a. Jest to doskonałe narzędzie do tworzenia
-grafiki obwiedniowej w postaci różnego rodzaju wykresów,
-schematów czy diagramów (również kolorowych).
-
-
-
-
-
-Oryginalne fonty Computer Modern (CM) są 128-znakowe i nie zawierają
-kompletu polskich znaków. Znaki diakrytyczne, niezbędne do składu po polsku
-i w innych językach europejskich, dostępne są w 256-znakowych
-fontach European Computer Modern (EC), opracowanych na podstawie fontów CM
-przez Joerga Knappena i wiele innych osób. Każda współczesna dystrybucja
-TeX-a zawiera zarówno fonty CM, jak i EC. Układ znaków w zakresie
-kodów 0--127 fontów EC różni się nieco od układu CM i w zasadzie
-tylko LaTeX zapewnia mechanizmy przełączania się między nimi (dla użytkownika
-jest to prawie niewidoczne). Dostępne są ponadto fonty PL, w pełni
-zgodne z CM, zawierające dodatkowo wszystkie polskie znaki diakrytyczne oraz
-cudzysłowy stosowane w polskiej typografii. Fonty CM i PL są
-dostępne (w odróżnieniu od fontów EC) także w postaci fontów
-PostScriptowych (skalowalnych).
-
-Omówienie dostępnych polskich fontów, przygotowanych specjalnie dla systemu
-TeX, zawarto w artykule
-
-Polskie fonty komputerowe.
-
-
-
-
-
-Plik
-
-Użycie docelowego formatu PostScript otwiera wiele nowych możliwości,
-niemożliwych do realizacji w tradycyjnym systemie TeX/LaTeX.
-Najważniejsze to: dołączanie praktycznie dowolnej
-grafiki (wektorowej, bitmapowej, kolorowej itd.), wykorzystanie
-kolorów w dokumencie czy korzystanie z różnych
-krojów pisma w formacie Adobe Type 1 (PostScriptowych).
-Więcej informacji na temat fontów i grafiki:
-
- Instalowanie fontów Type 1/True Type
- oraz
-
-
- Włączanie grafik do dokumentów LaTeX2e (plik PDF, ok. 800kb).
-
-
-
-
-
-
-
-
-Klasy i pakiety LaTeX-a są dystrybuowane w postaci plików
-z rozszerzeniem
-
-W rezultacie otrzymujemy wiele plików (o rozszerzeniach
-
-
-W plikach z rozszerzeniami
-
-Aby wydrukować dokumentację pakietu, należy skompilować plik
-
-
-Pliki
-
-Polskie opisy wielu pakietów dostępne są
-w Wirtualnej
-Akademii TeX-owej. Poszukiwanie potrzebnego pakietu może ułatwić
-
-
-zestawienie w układzie tematycznym.
-
-
-
-
-Podobna technika jest stosowana do wstawienia odsyłaczy.
-Informacje niezbędne do ich prawidłowego zdefiniowania są
-zapisywane do pliku z rozszerzeniem
-
-
-
-
-
-
-
-
-W instalacji TeX-owej zgodnej z TDS wszystkie omówione wyżej składniki
-systemu oprócz plików wykonywalnych (i oczywiście oprócz plików
-tworzonych podczas pracy) mają swoje standardowe miejsce w katalogu, którego
-korzeniem jest katalog
-
-
-
-Wszystkie pliki programów znajdują się natomiast w osobnym katalogu,
-którego położenie jest zależne od konkretnej platformy
-i dystrybucji. Ponieważ jednak są one
-wszystkie w jednym
-miejscu ich odszukanie nie powinno stanowić problemu.
-
-
-
-
-
-
-
-[Spis treści]
-
-
-Artykuł
-
- Implementacje TeX-a
-omawia najważniejsze dostępne dystrybucje. Wskazówki dla chcących szybko
-zaistalować popularną dystrybucję dla Windows zawarto w artykule
-
- Szybka instalacja MiKTeX.
-
-
-
-
-W przypadku formatu LaTeX (lub jego wersji pdflatex dla programu
-pdfTeX, tworzącego od razu pliki PDF) niezbędne jest określenie wymaganych
-w formacie wzorców przenoszenia wyrazów.
-W LaTeX 2e zestaw reguł przenoszenia wyrazów jest
-deklarowany w pliku o nazwie
-
-MeX
-
-
-(pdf)LaTeX i polski
-
-
-ConTeXt
-
-
-
-[Spis treści]
-
-
-
-
-
-Co jakiś czas na liście dyskusyjnej GUST-u padają głosy świadczące
-z jednej strony o dużym zainteresowaniu sprawami fontowymi,
-a z drugiej strony -- o częstym niezrozumieniu podstawowych
-spraw związanych z fontami.
- Zainteresowanie fontami jest o tyle uzasadnione, że ostatnimi czasy
-pojawia się na rynku coraz więcej fontów PostScript-owych, dajšcych się
-wykorzystać do składania polskich tekstów – ot, choćby fonty
-dystrybuowane przez firmę ThETA. Te aspekty skłoniły nas do podjęcia próby spisania fontowego
-elementarza dla tych dzielnych adeptów fontologii, którzy nie boją się
-pułapek, od których niestety aż się roi w świecie fontów.
-(Dodatkowe informacje na temat wykorzystania fontów w LaTeX2e można
-znaleźć w dokumentacji Fonty
-w LaTex2e). TeX-owi jest absolutnie obojętne, jakich fontów używamy: czy to są
-mapy bitowe, fonty PostScript-owe w formacie Type 1, czy też
-może egzotyczne fonty „własnego chowu” – nie ma to znaczenia.
-Jedyne, czego potrzebuje TeX, to informacja metryczna, czyli pliki
- Krótko mówiąc żeby w ogóle „prze-TeX-ować” dokument potrzebne
-są pliki Dopiero sterowniki zamieniając złożone dokumenty, czyli pliki
- Zgodnie z konwencją przyjętą przez Donalda E. Knutha nazwy
-fontów rodziny Computer Modern zawierają formalny rozmiar fontu
-w punktach, np. Zmiany proporcji wraz ze zmianą stopnia pisma są jak najbardziej
-uzasadnione, małe fonty powinny dla lepszej czytelności mieć nieco
-większe i szersze oczka minuskuł w stosunku do majuskuł.
-Niemniej jednak wydaje się, że Donald E. Knuth nieco
-przesadził z liczbą odmian fontów zmieniając co jeden punkt
-proporcje znaków. W praktyce wystarczyłyby nie więcej niż cztery zakresy:
-pierwszy dla fontów mniejszych niż 8-punktowe, drugi dla fontów od
-8 do 12 punktów, trzeci dla fontów od 12 do –
-powiedzmy – 24 punktów i wreszcie czwarty dla fontów
-tzw. nagłówkowych. Ostatni z wymienionych zakresów nie
-pojawia się w fontach
- Sporo zamieszania wywołały także jest w tym kontekście godna polecenia. Składniki systemu TeX
-
-TeX jest programem do komputerowego składu tekstu. Razem z edytorem,
-sterownikami umożliwiającymi wydrukowanie czy wyświetlenie złożonego
-dokumentu, wieloma programami towarzyszącymi, takimi jak: MetaFont
-do generowania fontów czy MetaPost do tworzenia grafiki wektorowej,
-BiBTeX do przetwarzania baz bibliograficznych czy MakeIndex do
-sortowania skorowidzów i innych,
-tworzy system do elektronicznego składu komputerowego.
-gcc
,
-istnieje duże podobieństwo.
-TeX czyta plik źródłowy tworząc plik wynikowy, podobnie jak
-w wyniku kompilacji z pliku źródłowego powstaje program.
-Plik wynikowy tworzony przez TeX jest niezależny od platformy
-(może być przenoszony na dowolny komputer lub system operacyjny),
-a także urządzenia, które go wyświetli lub wydrukuje.
- tex i plik formatu
-
-Najważniejszą składową systemu jest oczywiście sam program tex
-
-(lub tex.exe
), uruchamiany z różnymi parametrami, np.
-tex --ini
czy tex /i
oznacza
-uruchomienie programu tex
w celu utworzenia tzw.
-formatu.
-tex
-a z parametrem
---ini
i, po przetworzeniu,
-zapisywane do pliku, który nazywamy formatem. Plik formatu ma
-zwyczajowe rozszerzenie .fmt
. Powszechnie używane formaty
-to: Plain (format zaprojektowany przez D.E. Knutha), LaTeX, AMSTeX
-i ConTeXt.
-Istnieje oczywiście więcej formatów i użytkownik ma pełną swobodę
-tworzenia własnego formatu, przeznaczonego do specyficznych zadań.tex
(lub
-jego wersja rozszerzona pdftex
),
-po uruchomieniu, jest przeczytanie formatu. Program umożliwia
-przełączanie pomiędzy poszczególnymi wzorcami dzielenia wyrazów, ale nie
-potrafi dołączyć nowego.tex
bez podawania dodatkowych parametrów tożsame jest
-z uruchomieniem TeX-a wraz z formatem Plain. Z kolei
-uruchomienie np. polecenia latex
oznacza uruchomienie
-TeX-a z formatem LaTeX itp. Z punktu widzenia przeciętnego
-użytkownika nieistotne jest, czy takie polecenie zapisane jest na dysku
-pod nazwą latex
(Unix), latex.exe
(Windows),
-czy latex.bat
(DOS).
-
-Więcej o tworzeniu formatów -- patrz:
-Generowanie formatów
-
- Plik źródłowy
-
-Po przeczytaniu formatu, TeX rozpoczyna przetwarzanie dokumentu źródłowego.
-Dokument źródłowy, najczęściej mający rozszerzenie .tex
lub
-.ltx
, to zwykły plik tekstowy (ASCII). TeX nie ma nic wspólnego
-z jego utworzeniem czy modyfikowaniem. Dokument źródłowy
-tworzymy/modyfikujemy za pomocą edytora emacs
, vi
,
-joe
, czy jakiegoś innego przez nas ulubionego. Dla systemów
-Windows dostępne są implementacje wymienionych edytorów, a także
-wiele innych edytorów tekstowych o statusie public domain
-bądź shareware. Jeszcze raz
-należy podkreślić, że edytor musi zapisać plik jako zwykły plik tekstowy.
-Dokument źródłowy może być także utworzony automatycznie, np. przez
-odpowiedni skrypt Perlowy. Pliki .tfm
-
-Są to podstawowe pliki, z których korzysta TeX: musi on mieć informacje
-o użytych w dokumencie fontach. Informacje takie nie są zaszyte
-w programie, ale znajdują się w plikach z rozszerzeniem
-.tfm
, zwanych plikami metrycznymi. Tym samym nie ma żadnych
-ograniczeń stosowanych fontów, wystarczy posiadanie odpowiednich plików
-metrycznych. Dla każdego wykorzystywanego w dokumencie fontu, TeX
-z odpowiedniego pliku .tfm
pobiera informacje
-o wymiarach znaków. Oprócz wymiarów (wysokość, szerokość, głębokość
-znaku) plik .tfm
zawiera informacje o podcięciach (kernach)
-oraz spójkach (ligaturach). Nie ma natomiast informacji o kształcie
-znaków, ponieważ te informacje nie są TeX-owi potrzebne. Więcej informacji
-na temat fontów znajduje się w artykule
-
- Fontowe ABC.
- .tfm
,,w locie'', o ile odnalezione zostaną pliki
-źródłowe fontu (pliki z rozszerzeniem .mf
). Służy do tego
-opisany w kolejnym punkcie program MetaFont. Program mf
-
-Do generowania fontów wykorzystywany jest system MetaFont,
-także autorstwa D.E. Knutha.
-Jest to program, który tworzy pliki metryczne (.tfm
) oraz pliki
-zawierające mapy bitowe, definiujące kształty poszczególnych znaków
-na podstawie plików źródłowych.
-Pliki źródłowe MetaFont-a (mają one rozszerzenie .mf
)
-opisują znaki w sposób niezależny od rozdzielczości czy konkretnego
-urządzenia drukującego.
-.mf
przetwarzane są przez program mf
-(w systemach DOS/MS Windows będzie to mf.exe
).
-Pierwszą rzeczą wykonywaną po uruchomieniu przez program mf
-jest przeczytanie bazy, która jest tym, czym dla programu TeX
-jest format.
-Plik bazy ma zwyczajowe rozszerzenie .base
-(lub .bas
). W standardowym systemie TeX powinny się
-znajdować dwa takie pliki: plain.base
-i cm.base
.
-.tfm
oraz plik zawierający kształty poszczególnych
-znaków, zapisany w specyficznym dla sterowników TeX-owych bitmapowym
-formacie PK. Mówiąc ściślej, MetaFont tworzy pliki w formacie
-generic (.gf
), ale w instalacjach TeX-a
-automatycznie wywoływany jest program gftopk
konwersji
-do bardziej efektywnego formatu PK. Pliki takie mają rozszerzenie .pk
lub
-.999pk
, gdzie 999
oznacza rozdzielczość fontu.
-Przykładowo, font o nazwie plr10
, w rozdzielczości 600
-DPI będzie znajdował się w pliku plr10.600pk
. Fonty CM, EC i PL
-
-D.E. Knuth opracował zestaw różnych krojów pisma, wzorując się
-na kroju Modern 8A firmy Monotype, i udostępnił je publicznie.
-Fonty te, nazwane Computer Modern, są standardowymi fontami
-używanymi przez TeX-a. Generowane są, oczywiście, za pomocą programu MetaFont.
-Jedną z wielu zalet tych fontów jest to, że zawierają bogaty zestaw
-symboli matematycznych oraz że publicznie dostępne są
-dodatkowe, optycznie do nich pasujące kroje, umożliwiające skład
-w wielu alfabetach, nawet tak egzotycznych jak gruziński czy arabski.
- Plik .dvi, sterowniki
-
-Wynikiem pracy TeX-a jest zwykle kilka plików, z których najważniejszym
-jest
-plik z rozszerzeniem .dvi
, który może być wyświetlony na
-ekranie bądź wydrukowany. Plik .dvi
zawiera dla każdego znaku na
-stronie jego współrzędne oraz informację, z jakiego fontu pochodzi dany
-znak, nie zawiera natomiast definicji kształtów znaków. Do wydrukowania lub
-wyświetlenia na ekranie pliku .dvi
potrzebny jest odrębny
-program zwany sterownikiem. W systemach Unix takim sterownikiem
-ekranowym jest np. program xdvi
, w Windows
-windvi
lub yap
. Dopiero sterownik korzysta
-z plików zawierających definicje kształtów znaków (np. z plików
-PK). .dvi
można zamienić na plik w formacie PostScript.
-Służy do tego program dvips
. Wynikowy plik możemy wydrukować
-bezpośrednio na drukarce PostScriptowej, a także wyświetlić na ekranie
-lub wydrukować na dowolnej innej drukarce, wykorzystując interpreter tego
-języka Ghostscript
.
- Plik .log
-
-Plik .log
zawiera komunikaty i ewentualne ostrzeżenia
-TeX-a, wygenerowane podczas kompilacji dokumentu. Przeglądanie tego
-pliku może być często pomocne w diagnostyce błędów.
- LaTeX
-
-LaTeX jest bardzo rozbudowanym zestawem makr, zawierającym wiele mechanizmów
-opisu struktury logicznej dokumentów. Jak wspomniano powyżej, zestaw taki,
-wraz z wzorcami dzielenia wyrazów, jest wstępnie prekompilowany
-i używany jako tzw. format. LaTeX to obecnie najbardziej
-rozpowszechniony format i dostarczany w każdej dystrybucji
-stanowi tym samym ważny sładnik systemu TeX. Twórcą LaTeX-a jest
-Leslie Lamport. Zaprojektowany przez niego zestaw makr został ,,zamrożony''
-jako tzw. LaTeX 2.09 i praktycznie nie jest już używany.
-Obecnie używany LaTeX to intensywnie rozwijany przez tzw. LaTeX Team
-projekt, określany jako LaTeX2epsilon (LaTeX2e).
-
-
- LaTeX: pliki .cls, .clo, .sty i .fd
-
-Oprócz informacji z plików .tfm
, LaTeX czyta także
-pliki .cls
-i .clo
(klasy) oraz .sty
(pakiety). Klasa to
-plik(i) zawierający specyficzne instrukcje służące do sformatowania dokumentu
-określonego typu, np. książki, artykułu czy listu. Wczytanie pliku klasy
-jest w LaTeX-u obowiązkowe. Pliki .sty
rozszerzają
-możliwości LaTeX-a. Podstawowy LaTeX nie umożliwia np. dołączania grafiki,
-kolorowania tekstu, automatycznego łamania długich tabel itd. Do wykonania
-takich zadań służą właśnie pakiety. .dtx
.
-Plik taki zawiera definicje poleceń dla LaTeX-a oraz dokumentację pakietu
-(opis techniczny i podręcznik użytkownika).
-Instalacja pakietu dostarczonego w pliku (lub plikach)
-.dtx
polega na skompilowaniu pliku o nazwie
-takiej jak nazwa pliku .dtx
,
-ale z rozszerzeniem .ins
(zwykle plikowi .dtx
-towarzyszy odpowiadający mu plik .ins
):tex plik.ins
.cls
, .sty
, .def
-i .fd
lub innych
-rzadziej spotykanych). Wszystkie takie pliki umieszczamy
-w katalogu, w którym LaTeX szuka plików tego typu
-(w strukturze TDS -- patrz niżej -- będzie to podkatalog w ramach
-texmf/tex/latex/
).
-.fd
znajdują się instrukcje
-definiujące dostępne w danej instalacji LaTeX-owej fonty. Oznacza to,
-że w przypadku posługiwania się LaTeX-em, sam plik .tfm
nie
-wystarczy do tego, żeby system potrafił z niego skorzystać. Konieczne
-jest, aby font był ,,zarejestrowany'' w systemie. Rejestracja ta odbywa
-się przez zainstalowanie odpowiedniego pliku .fd
-w strukturze katalogów przeszukiwanych przez LaTeX-a. .dtx
(polecenie latex plik.dtx
). Czasem
-niezbędne jest dwukrotne, a nawet trzykrotne uruchomienie tego
-polecenia, dzięki czemu dokumentacja będzie zawierała prawidłowe odsyłacze,
-spis treści itp. .dtx
i .ins
nie są wykorzystywane
-w codziennej pracy. Po zainstalowaniu pakietu
-można je usunąć z systemu. Inne pliki tworzone przez LaTeX-a
-
-Wymienione poniżej pliki pomocnicze są tworzone przez LaTeX-a na żądanie
-użytkownika, tzn. tylko wtedy, gdy dokument zawiera takie opcjonalne elementy,
-jak: spisy treści, bibliografie i skorowidze. Przykładowo, plik
-.toc
powstanie tylko wtedy, gdy dokument ma zawierać spis treści.
-
- Pliki .toc, .lot i .lof
-
-Powstałe w wyniku kompilacji dokumentu LaTeX-owego pliki
-z rozszerzeniami .toc
,
-.lot
oraz .lof
zawierają spisy treści,
-tabel i rysunków.
-LaTeX przetwarza dokument strona po stronie, dlatego w pojedynczym
-przebiegu niemożliwe jest wstawienie spisu treści na początku
-dokumentu, ponieważ jego treść nie jest jeszcze znana. Podobnie ma
-się sprawa ze spisami tabel czy rysunków.
-Rozwiązanie tego problemu jest tyle proste, co skuteczne.
-Podczas pierwszej kompilacji do plików
-pomocniczych zapisywane są odpowiednie informacje, które są następnie
-wykorzystywane podczas drugiej kompilacji. Patrz też:
-
-
-Spisy w LaTeX-u.
-.aux
.
- Pliki .idx, .ind i .ist
-
-Plik z rozszerzeniem .idx
zawiera hasła skorowidza.
-Hasła te powinny być następnie posortowane przez
-program makeindex
albo plmindex
.
-Drugi z tych programów, będący
-zmodyfikowaną wersją pierwszego, jest zdolny do tworzenia skorowidza
-zarówno według reguł angielskich, jak i polskich.
-Wynikiem działania programu
-makeindex
/plmindex
jest
-plik z rozszerzeniem .ind
, który zawiera
-gotowy do przetworzenia przez LaTeX-a skorowidz.
-Postacią tworzonego skorowidza można sterować w ograniczony sposób
-za pomocą specjalnych instrukcji zapisanych w pliku
-.ist
(index style).
-Dodatkowo powstający plik .ilg
zawiera komunikaty pracy programu
-makeindex
/plmindex
.
-Patrz też
-Wszystko o indeksowaniu.
-
- Pliki .bib, .bbl i .bst
-
-Do przygotowywania spisów bibliograficznych służy program BibTeX. Jest to
-narzędzie przydatne dla osób piszących np. prace naukowe, które to prace,
-jak wiadomo, zawierają wiele odwołań do innych dokumentów. Informacja
-bibliograficzna jest przechowywana w pliku .bib
. Każda
-pozycja jest oznaczona etykietą. W dokumencie LaTeX-owym zamiast pełnej
-treści odwołania wstawiamy etykietę, którą podczas kompilacji LaTeX zapisuje
-do pliku .aux
. Na podstawie pliku .aux
program
-BibTeX tworzy spis bibliograficzny, obejmujący oczywiście tylko te pozycje
-z pliku .bib
, które były cytowane w dokumencie. Spis
-jest formatowany według specyfikacji zawartej w pliku .bst
-i zapisywany do pliku .bbl
. Komunikaty programu BibTeX są
-zapisywane do pliku .blg
. Dwa kolejne przetworzenia dokumentu
-powodują poprawne sformatowanie bibliografii i odwołań. Patrz też
-Bibliografia w LaTeX-u.
-
- Bibliografia w LaTeX-u Rozszerzone wersje programu TeX
-
-We współczesnych dystrybucjach oprócz programu tex
-dostępne są jego rozszerzone wersje:
-
-
-
-
-
-PDF
, w trybie pracy
- tworzącym standardowe pliki DVI
pdfTeX jest w pełni
- zgodny z programem TeX; pdfTeX wraz z zestawem odpowiednich
- makr pozwala tworzyć interaktywne dokumenty hipertekstowe
- i atrakcyjne prezentacje; od 2004 roku pdfTeX jest rozwijany jako
- pdfeTeX (patrz niżej); obszerne omówienie pdfTeX-a zawiera
-artykuł G. Sapijaszko:
-
-Tworzenie dokumentów PDF
- przy pomocy LaTeX-a;
-DVI
bądź PDF
; od roku 2007 pdftex
-i pdfetex
to ten sam program;
- TDS
-
-TDS (ang. TeX Directory Structure) oznacza standardową strukturę
-katalogów systemu TeX. Współczesne instalacje TeX-a są w zdecydowanej
-większości zgodne z TDS. texmf
. Umiejscowienie tego katalogu
-w systemie plików jest zależne od lokalnej konfiguracji, np. w systemie
-Linux może to być /usr/TeX/texmf/
, a w systemie
-Windows np. C:\tex\texmf\
. Warto tu podkreślić, że
-z zawartości katalogu texmf/
mogą korzystać różne systemy
-operacyjne, wystarczy, aby został on udostępniony w instalacji sieciowej
-lub zamontowany. Innymi słowy: zawartość texmf/
jest
-niezależna od platformy (komputera i systemu operacyjnego);
-katalog z taką samą zawartością można mieć np. w pracy na maszynie
-Sun z systemem Solaris i w domu na PC z Windows bądź Linux.
-Poniżej wymieniono najważniejsze podkatalogi drzewa texmf/
:
-
-
-Miejsce, w którym znajdują się pliki zawierające fonty bitmapowe
-w formacie PK, jest zależne od konkretnej platformy systemowej
-i dystrybucji. W systemach Unixowych pliki te są często generowane
-w katalogu udostępnionym do zapisu dla wszystkich użytkowników
-i kontrolowane przez demona texmf/web2c/
- texmf/tex/
- generic/
zawiera biblioteki współużytkowane przez różne
- formaty;
- latex/
zawiera biblioteki klas, stylów, plików
- .def
i .fd
dla LaTeX-a.
- Inne podkatalogi katalogu tex/
zawierają biblioteki
- przeznaczone dla innych formatów.
-texmf/fonts/
- source/
to miejsce, w którym znajdują się
- źródłowe pliki MetaFonta; type1/
zawiera
- fonty PostScriptowe (pliki .pfa
- lub .pfb
);
- tfm/
zawiera pliki .tfm
;
-enc/
pliki przekodowań fontów zaś map/
pliki map
-fontowych.
- Mogą też znajdować się tam inne katalogi,
- np. truetype/
, jeżeli instalacja
- wykorzystuje fonty w formacie TrueType.
-texmf/dvips/
- cron
(po upływie pewnego czasu
-są automatycznie usuwane). W instalacjach jednostanowiskowych pliki PK
-mogą być deponowane w katalogu texmf/fonts/pk/
.
-Web2c
-
-Web2c jest systemem do generowania kompletnego środowiska TeX-owego
-dla różnorodnych platform, nie tylko Unixowych, ale ostatnio
-Windows 9x/NT, Amiga, a nawet MS DOS. W oparciu o Web2c
-zbudowane są dystrybucje teTeX (Unix, Linux), W32TeX (Windows)
-i djgpp (MS DOS). Więcej szczegółów zawarto w artykule
-
-Web2c,
-gdzie wymieniono też programy tworzone w tym środowisku. Jak zacząć pracę z TeX-em
-
-[Część ta na razie zawiera tylko
-pobieżne omówienie implementacji TeX-a i generowanie formatów.]
-
-
-Archiwa TeX-owe
-
-Oprogramowanie dla systemu TeX gromadzone jest
-na serwerach CTAN (Comprehensive TeX Archive Network)
-usytuowanych w Niemczech,
-Anglii
-i USA. Archiwa CTAN
-posiadają wiele kopii (mirror) na całym świecie, w Polsce
-pełna kopia dostępna jest na FTP GUST, zaś
-prace polskich użytkowników gromadzone są
-w Archiwum GUST.
-Na serwerach CTAN i ich kopiach dostępne są implementacje
-dla większości obecnie używanych systemów operacyjnych, a także
-bogate archiwa makr, fontów i oprogramowania towarzyszącego.
-
-Generowanie formatów
-
-Generowanie formatu polega na uruchomieniu programu tex
-(lub pochodnego, np. pdfetex
)
-z parametrem --ini
i przetworzeniu odpowiedniego
-pliku inicjującego. Plik taki zawiera najczęściej deklaracje wczytania
-pliku z makrami, wzorców przenoszenia wyrazów oraz ewentualne inne
-polecenia dla TeX-a, wymagane
-dla danego formatu. Dzięki takiemu podejściu możliwe było zbudowanie
-programów, które ułatwiają generowanie różnorodnych formatów. Programy takie
-nie tylko uruchamiają tex
-a, ale też umieszczają wygenerowany
-plik w odpowiednim katalogu instalacji, tworzą polecenie uruchamiania
-TeX-a (lub jego odmian pdfTeX, eTeX, Omega) z danym formatem, wreszcie
-odświeżają bazę danych instalacji (co przyspiesza znajdywanie potrzebnych
-plików w codziennej pracy).language.dat
,
-który znajduje się zwykle w podkatalogu
-tex/generic/config/
lokalnej konfiguracji systemu
-TeX bądź głównego katalogu instalacji. Modyfikacja
-language.dat
polega na usunięciu w tym pliku znaku
-`%' przed deklaracją potrzebnych wzorców (dla języka polskiego jest to plhyph.tex)
-i ewentualnym zablokowaniu takim znakiem
-niepożądanych deklaracji wzorców dzielenia wyrazów. Reasumując, dla
-formatu LaTeX (pdfLaTeX) należy najpierw wybrać potrzebne wzorce dzielenia wyrazów,
-a następnie uruchomić generowanie formatu.
-
-
-
-
-
-texmf/web2c/
-(niekiedy jest to katalog texmf-var/web2c/
, dedykowany na lokalne
-pliki danej instalacji). W podkatalogu web2c/
znajduje
-się także plik konfiguracyjny fmtutil.cnf
dla programu
-fmtutil
automatyzującego generowanie formatów.
-Plik ten można modyfikować zgodnie z zawartymi w nim wskazówkami,
-co zwykle polega na odblokowaniu deklaracji interesującego nas formatu
-(usunięciu znaku komentarza #) bądź zablokowaniu deklaracji formatów
-niepożądanych, po czym, po zapisaniu pliku,
-uruchomienie programu: fmtutil --all
-wygeneruje wszystkie zadeklarowane formaty, fmtutil --byfmt
-nazwa_formatu
wygeneruje dany format (fmtutil --help
-wyświetla dostępne opcje). W systemach Unix i Linux
-modyfikowanie fmtutil.cnf
możliwe jest po uruchomieniu
-programu texconfig
i wybraniu menu Formats
.
-Modyfikacja pliku z deklaracjami wzorców
-przenoszenia wyrazów (dla LaTeX jest to language.dat
)
-dostępna jest z kolei z menu Hyphenation
.
-Po zakończonej edycji texconfig
automatycznie uruchomi
-program fmtutil
i wygeneruje format(y).MiKTeX Options
, uruchamiające program mo.exe
-(program można uruchomić także z wiersza poleceń). W podmenu
-TeX Formats
można wybrać potrzebny format, po czym,
-po naciśnięciu przycisku Build
, wygenerować go. Możliwe jest
-deklarowanie nowych formatów. Deklaracje
-formatów są przechowywane w pliku miktex/config/formats.ini
-lokalnego (bądź, przy jego braku, głównego) drzewa instalacji.
-Podobnie jak w dystrybucjach opartych
-na Web2c, generowanie formatu LaTeX wymaga uprzedniego zadeklarowania
-wymaganych wzorców przenoszenia wyrazów. Służy do tego podmenu
-Languages
(patrz uwagi zawarte powyżej, dotyczące formatu
-LaTeX).
-MiKTeX Options -- Formats
zawiera deklaracje dla polskich
-formatów mex, pdfmex
.
-Pliki formatów umieszczane są w podkatalogu miktex/fmt/
-lokalnego drzewa instalacji (bądź, przy jego braku, głównego drzewa
-instalacji).
-Tworzenie formatów dla języka polskiego
-
-Zanim przedstawimy szczegóły dotyczące generowania formatów
-dla języka polskiego, zainteresowanych Czytelników zachęcamy
-do przeczytania artykułu o problemach związanych
-
-z kodowaniem
-polskich liter.
-
- Podręczniki dla początkujących
-
-
-
-
-
-T. Przechlewski i S. Wawrykiewicz
-Ostatnie zmiany: 25.06.2008.
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/back.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/back.gif
deleted file mode 100644
index a694ae1ec3f..00000000000
Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/back.gif and /dev/null differ
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/font-abc.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/font-abc.html
deleted file mode 100644
index d339efd30d1..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/fonty/font-abc.html
+++ /dev/null
@@ -1,806 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
- Fontowe ABC
-
-
-
-
-DVIPS
-
-
-
-Fonty „TeX-owe” czyli pliki
-TFM
-
-TFM
(TeX Font Metric). Pliki metryczne, jak sama nazwa
-wskazuje, zawierają w pierwszym rzędzie informację
-o rozmiarach znaków, ale także informację o wielkości kernów
-(podcięć) dla par znaków, informację o wielkości korekty kursywy
-(italic correction dla poszczególnych znaków oraz – choć
-trudno to zakwalifikować jako informację metryczną – informację
-o ligaturach, tzn. informację, które pary znaków mają być
-zastępowane automatycznie innym znakiem, np. dwa umieszczone obok
-siebie znaki --
zamienione zostaną przez TeX-a przez
-pojedynczy znak „–” zwany pauzą półfiretową (endash).TFM
.Fonty
-„właściwe”
-
-DVI
, na postać widoczną już to na papierze, już to na
-ekranie, już to na jakimś innym nośniku potrzebują tych „właściwych
-fontów”.Fonty rodziny Computer
-Modern
-
-cmr10
(font 10-punktowy),
-cmbx7
(font 7-punktowy), itp. Należy tu podkreślić, że
-font cmr12
nie jest równoważny fontowi zdefiniowanemu jako
-cmr10
at
12pt
–
-chociaż oba fonty mają wielkość 12 punktów, to jednak proporcje
-znaków w obu fontach są inne. Tę samą cechę dziedziczą oczywiście
-fonty wywodzące się z rodziny Computer Modern (Computer Concrete,
-EC
, PL
), a także fonty rodziny
-Euler
, fonty cyryliczne, i inne fonty tworzone
-w duchu konwencji rodziny Computer Modern.Computer
Modern
. Font calowy
-cminch
, przeznaczony do nagłówków, jest w istocie
-przeskalowanym proporcjonalnie fontem cmssbx10
. Innymi
-słowy dokładnie ten sam efekt uzyskałoby się za pomocą instrukcji
-\font
\f
-cminch
\f
i za pomocą instrukcji
-\font
\f
-cmssbx10
at
1.44in
-\f
. Jedyna różnica polega na tym, że font cminch
-jest nieco „oszczędniejszy” – zawiera tylko duże litery
-i cyfry.plain
-owe instrukcje
-\magstephalf
i \magstep
sugerujące, że
-jedyne „legalne” powiększenia fontów to 109,5%, 120%, 144%, 172,8%,
-207,4% lub co najwyżej 248,8% (p. The TeX book,
-str. 17). Mimo iż nie jest to nigdzie expressis verbis
-powiedziane, to jednak sporo nieporozumień narosło na tym tle. Trudno
-się temu dziwić, skoro prawie wszystkie pakiety zawierające fonty
-TeX-owe w postaci map bitowych (p. niżej) stosowały się do
-tej reguły, tzn. mapy bitowe generowane były tylko dla
-wymienionych wyżej powiększeń. Chcąc w dokumentach TeX-owych
-w sposób jednolity korzystać z fontów tradycyjnych, czyli
-bitmapowych, i z fontów PostScript-owych, nie należy
-przejmować się zanadto rozpowszechnionym obyczajem mającym swe korzenie
-w czasach, gdy komputery były wolniejsze i wygenerowanie
-fontu „od ręki” było zbyt kosztowne. Rzadko używana instrukcja
-postaci
- \font... at ...
-
-
-
W tradycyjnej konfiguracji systemu TeX podstawowymi fontami są
-mapy bitowe (pliki GF
– generic font) generowane
-przez program METAFONT. Najczęściej używanym formatem jest jednak nie
-format GF
, a nieco oszczędniejszy
-format PK
(packed). Do zamiany służy program
-GFTOPK
, z reguły wywoływany automatycznie
-w procesie generowania fontów.
Fonty bitmapowe generowane są dla konkretnej wielkości pisma -i konkretnego urządzenia, tzn. zawierają pewne -informacje pozwalające na danym urządzeniu – ekranie czy drukarce – -uzyskać optymalny wygląd znaków. Stąd np. odrębne fonty dla -drukarek laserowych i drukarek atramentowych o tej samej -rozdzielczości 300dpi.
- -TeX – jak już wspomnieliśmy – pozwala skalować całość dokumentu -lub poszczególne fonty:
- --\magnification2000 -\font\A plr10 scaled \magstep3 -\font\B plr10 at 28.5pt -- -
gdzie plr10
oznacza nazwę fizycznie posiadanego na
-dysku pliku plr10.tfm
. TeX przeskaluje font
-plr10
tak, jak sobie tego życzymy, a ściślej –
-przeskaluje informację metryczną związaną z fontem. Żeby móc
-zobaczyć, jak wyglądają znaki przeskalowanego fontu, należy skorzystać
-z METAFONT-a, który oczywiście potrafi generować fonty dowolnie
-przeskalowane.
Fonty PK
zwykle przechowywane są w katalogach
-o nazwach zawierających liczbę wynikającą z przemnożonenia
-rozdzielczości przez przeskalowanie, np. fonty
-o rozdzielczości 300dpi ( dots per inch) powiększone
-o 20% (\magstep1
) znajdą się w katalogu
-o nazwie 360dpi
, dpi360
lub jakimś
-innym, podobnie nazwanym. Jeśli system operacyjny zezwala na nadawanie
-plikom długich nazw, to przeskalowanie może być wpisane w nazwę
-pliku, np. .../fonts/pk/laserjet/pl/plr10.360pk
.
Standardowe sterowniki przetwarzające pliki DVI
czy to
-na postać wyświetlaną na ekranie, czy też drukowaną, używają fontów
-PK
i posiadają mechanizm przeszukiwania odpowiedniej
-struktury katalogów lub interpretacji nazw fontów przeskalowanych.
-Sterowniki te pozwalają zwykle na bardzo szybkie wyświetlenie
-składanego tekstu. Współczesne sterowniki posiadają także możliwość
-współpracy z METAFONT-em – potrafią przekazać informację
-o brakujących fontach i uruchomić METAFONT-a, wstrzymując
-pracę do czasu zakończenia procesu generowania brakujących fontów.
-Dzięki temu nie ma obecnie potrzeby trzymania na dysku olbrzymich
-bibliotek fontów w formacie PK
, wystarczą pliki
-źródłowe fontów i odpowiednio skonfigurowane łącze
-sterownik-METAFONT (program lub skrypt) by zautomatyzować proces
-generowania fontów. Dla bardzo rozpowszechnionych sterowników
-z pakietu emTeX
będzie to program MFjob
-(MS-DOS
, OS/2
), zaś dla systemów opartych na
-web2c
– skrypt mktexpk
(różne wersje
-Unix
, Windows
i Amiga
).
Jeżeli chodzi o PostScript, to ten „właściwy font” – mowa tu
-o fontach zapisanych w formacie Adobe Type 1 – zawarty
-jest w pliku z rozszerzeniem .pfb
-(PostScript Font Binary) lub .pfa
(
-PostScript Font ASCII). Natomiast o plikach
-TFM
w świecie PostScript-owym mało kto słyszał. Na
-szczęście dobrzy ludzie z firmy Adobe wymyślili coś podobnego do
-tego, co wymyślił Donald E. Knuth, mianowicie pliki metryczne AFM
-(Adobe Font Metric). Różnią się one trochę od plików
-TFM
(np. pliki AFM
są plikami
-tekstowymi), ale mimo różnic jest możliwe by na podstawie pliku
-AFM
utworzyć plik TFM
.
Zanim pójdziemy dalej trzeba wyjaśnić jedną rzecz, mianowicie
-w jaki sposób są reprezentowane znaki. Jeżeli chodzi o plik
-DVI
to odpowiedź jest trywialna: jako liczby
-z zakresu 0
--255
. Przy tworzeniu pliku
-PostScript-owego za pomocą sterownika sytuacja nie ulega
-zmianie, to znaczy w pliku PostScript-owym znaki też są
-reprezentowane w zasadzie jako liczby z zakresu
-0
--255
, czasem w reprezentacji ASCII,
-a czasem w reprezentacji ósemkowej. Natomiast we „właściwym
-foncie” PostScript-owym, podobnie zresztą jak w foncie
-METAFONT-owym, jest inaczej: znaki są zasadniczo reprezentowane za
-pomocą nazw w rodzaju „period”, „periodcentered”, „lslash”,
-„aogonek”, itp.
Formalnie rzecz biorąc font PostScript-owy jest programem, -a nazwy znaków są nazwami podprogramów opisujących kształt znaków -za pomocą – znów podobnie jak w programach METAFONT-owych – -krzywych trzeciego stopnia, zwanych krzywymi Béziera. Dodatkowo -podprogramy te opisują niektóre szczegóły procesu zamiany obwiedni na -mapy bitowe (tzw. hinty czyli podpowiedzi), bo przecież -ostatecznie znak zostanie wyświetlony na ekranie, wydrukowany na -drukarce lub naświetlony na diapozytywie, czyli musi zostać zamieniony -na postać dyskretną.
- - - - - - -Skąd zatem PostScript trafiając na jakąś liczbę „wie”, że ma użyć -procedury o nazwie, powiedzmy, „aogonek”?
- -Aaa, właśnie! Tu jest pies pogrzebany. We „właściwym foncie”
-PostScript-owym jest zawarta dodatkowa informacja, mianowicie tabela
-par (liczba, nazwa) przyporządkowująca liczbom z zakresu
-0
--255
nazwy podprogramów opisujących znaki.
-Tablica ta (czasem zwana wektorem) nosi nazwę „Encoding”, co jest
-może mało istotne, natomiast istotne jest to, że tablicę tę można
-„w locie” zmienić. Z tej możliwości korzysta m.in.
-sterownik DVIPS
(p. niżej).
W pliku AFM znajduje się również informacja
-o przyporządkowaniu liczba-nazwa, (w zasadzie można zakładać,
-że jest to to samo przyporządkowanie, co w pliku
-PFB
/PFA
). Na ogół nie jest to
-przyporządkowanie, o które by nam chodziło. Ale nie ma biedy –
-DVIPS
-owi można podać dowolne przyporządkowanie,
-które zostanie użyte w tworzonym przezeń pliku
-PostScript-owym.
Konwertery AFM->TFM
na podstawie nazw generują
-stosowne przyporządkowanie, lub nawet wiele przyporządkowań, a dla
-każdego z takich przyporządkowań tworzony jest odpowiadający mu
-plik TFM
.
Najpowszechniej używanym konwerterem jest program
-AFM2TFM
, należący do standardowej dystrybucji sterownika
-DVIPS
. Konwerter o nazwie TOIL,
-bazuje na programach AWK
oraz METAFONT Warto też wspomnieć
-o pakiecie VFINST
, oferującym liczne możliwości,
-bazującym na fontach wirtualnych.
Aby konwertery AFM->TFM
mogły działać jak należy,
-nazwy podprogramów muszą być zgodne z ich treścią. Tak niestety
-nie zawsze jest, np. pod nazwą „Sterling” zamiast opisu znaku
-funta można znaleźć opis polskiego „Ł” czyli „Lslash”. Pomysłów na
-cudaczne nazewnictwo jest mniej więcej tyle, ile tzw. standardów
-kodowania znaków, czyli infinity.
Z niepoprawnymi nazwami można sobie poradzić. Co nam zależy, -przecież „onesuperior” brzmi równie ładnie jak „aogonek”, -nieprawdaż? Problem jedynie w tym, że z góry nie wiadomo, że -producent uznał „onesuperior” za odpowiednią nazwę dla polskiej -litery „ą”. We wspomnianych fontach firmy ThETA (p. niżej) -akurat tak jest, ale tak bynajmniej być nie musi, w końcu jakiś -szaleniec może się pogodzić z propozycją Adobe i użyć dla -podprogramu opisującego „ą” nazwy „aogonek”…
- -Jakby nie dość było problemów, oprócz nazewnictwa ewidentnie
-niepoprawnego możemy się zetknąć z obocznością! Otóż niektórzy
-producenci dla określenia znaków „ż” i „Ż” używają nazw
-„zdot” i „Zdot”, a niektórzy „zdotaccent”
-i „Zdotaccent”. Nie znalazłem jednoznacznego stanowiska firmy
-Adobe w tej sprawie, ale na ogół obowiązuje zasada „sklejania”
-nazw: „a” + „grave” = „agrave”; skoro więc istnieje znak
-„dotaccent” (nazwa używana przez Adobe), to „ż” należy rozumieć
-jako „z” + „dotaccent” czyli „zdotaccent”. Innymi słowy zalecać
-by należało używanie nazw „zdotaccent” i „Zdotaccent”, ale być
-może konwertery AFM->TFM
powinny być uwrażliwione na tę
-oboczność.
Plik TFM
zawiera jeszcze informację o parach
-kernowych i ligaturach. Pary kernowe, uwzględniane „jak leci”
-przez większość konwerterów AFM->TFM
, na ogół są
-umieszczane jak należy w plikach AFM
, chociaż czasami
-można trafić na felerne pliki AFM
bez par kernowych.
-Obecność par kernowych poznajemy to po występowaniu wierszy
-zaczynających się od słowa kluczowego „KPX”. Warto mieć na uwadze, że
-bywają pliki AFM
posiadające tylko część par kernowych –
-np. znaki diakrytyczne czasami nie są uwzględniane – dobrze jest
-sprawdzić plik AFM
pod tym kątem.
Z ligaturami jest znacznie gorzej – można je bardzo rzadko
-uświadczyć, mimo iż teoretycznie format AFM
pozwala na
-definiowanie ligatur, np. poniższy przykładowy wiersz pliku
-AFM
:
- C 45; WX 329; N hyphen; B 17 188 313 303; L hyphen endash; -- -
zgodnie ze specyfikacją Adobe ustala, że znak o kodzie
-45
ma szerokość 329
jednostek (jednostka =
-1/1000em), nosi nazwę „hyphen”, że naroża prostokąta ograniczającego
-obrys znaku mają współrzędne wynoszące w tych samych jednostkach
-(17, 188) oraz (313, 303), i wreszcie że dwa znaki „hyphen” mają
-być zamieniane na znak o nazwie „endash”, czyli innymi słowy
-znak o nazwie „endash” jest ligaturą dwóch znaków o nazwie
-„hyphen”.
W związku z powszechnym brakiem informacji
-o ligaturach w plikach AFM
, konwertery
-AFM->TFM
muszą albo się domyślić, jakie by tu ligatury
-można wstawić, albo – co chyba jest lepszym rozwiązaniem – zostać
-poinformowane o prawidłowych dla danego fontu (grupy fontów)
-ligaturach.
DVIPS
Popularny sterownik DVIPS
, autorstwa Tomasa Rokickiego,
-zamieniający pliki DVI
na pliki PostScript-owe musi
-wiedzieć – podobnie jak każdy sterownik – gdzie znajdują się fonty
-TeX-owe i PostScript-owe. Informację tę zawierają pliki
-config.ps
i psfonts.map
, poszukiwane
-w kartotekach wskazywanych przez zmienną systemową
-TEXCONFIG
(we współczesnych instalacjach zmienna ta jest
-już zwykle zadeklarowana w pliku konfiguracyjnym
-texmf.cnf
).
Plik config.ps
zawiera informacje o parametrach
-pracy programu.
-
-Natomiast plik psfonts.map
zawiera informacje związane
-wyłącznie z dostępnymi w danej instalacji fontami
-PostScript-owymi. W pliku psfonts.map
informacje
-o poszczególnych fontach umieszczane są w jednym wierszu (co
-czasem może być kłopotliwe). Typowy wiersz wygląda następująco:
-ec-qplr TeXGyrePagella-Regular "encqec ReEncodeFont" <q-ec.enc <qplr.pfb -- -
Pierwsza pozycja określa nazwę TeX-ową fontu, druga – wewnętrzną
-nazwę PostScript-ową fontu (robi z niej użytek interpreter
-PostScript-u), następnie pojawia się informacja o dodatkowych
-zabiegach, jakim ma być poddany font (może to być poziome
-przeskalowanie fontu, pochylenie lub zmiana kodowania – w podanym
-przykładzie chodzi o zmianę kodowania), a na końcu pojawiają
-się nazwy plików, które mają zostać dołączone do pliku wynikowego –
-w tym wypadku jest to plik kodowania q-ec.enc
oraz
-font qplr.pfb
.
Podanie nazwy pliku fontowego nie jest konieczne – w takim
-wypadku DVIPS
założy, że chodzi o font wbudowany
-w urządzenie. Gorąco odradzamy korzystanie z tej możliwości
-– opłakane skutki korzystania z fontów wbudowanych można co jakiś
-czas oglądać w materiałach nawet renomowanych firm: a to
-zamiast polskich znaków występują „krzaczki”, a to litery
-zachodzą na siebie, a to skład się zupełnie rozjeżdża…
Plik kodowania zawiera tablicę 256 nazw znaków, określającą omawiane -wyżej przyporządkowanie kod-nazwa. Jest to w istocie fragment kodu -PostScript-owego postaci:
- -- /encqec[ - /grave - /acute - /circumflex - ... - /thorn - /germandbls - ] def -- -
O tym, jaki kod otrzymuje dany znak, decyduje kolejność
-wystąpienia: w tym przypadku na pozycji zerowej (w języku
-PostScript liczenie zawsze odbywa się od zera) występuje znak
-o nazwie grave
(znak „ciach” /
-w notacji PostScript-owej oznacza mniej więcej to samo co znak
-„w-tył-ciach” \
w notacji TeX-owej),znak
-acute
otrzymuje kod 1, znak circumflex
–
-kod 2, …, znak thorn
– kod 254,
-i wreszcie znak germandbls
– kod 255.
-Wystąpienie .notdef
oznacza, że
-w foncie nie ma znaku na pozycji o danym kodzie.
Warto mieć świadomość, że DVIPS
włącza wszelkie pliki
-prawie ich nie analizując, jedyny zabieg przezeń wykonywany to zamiana
-postaci binarnej fontu Type 1 (PFB
) na postać ASCII
-(PFA
). Jeżeli font jest już w postaci ASCII, to
-włączany jest do dokumentu „jak leci”, bez żadnej ingerencji ze
-strony sterownika. Oznacza to, że używając DVIPS
-a możemy
-korzystać ze wszystkich możliwych fontów PostScript-owych, nie tylko
-najbardziej popularnych fontów Type 1, ale w szczególności
-także fontów TrueType, które dla interpretera PostScript-u są po prostu
-fontami Type 42 – wystarczy mieć plik TFM
-i font Type 42 w postaci ASCII.
Używając różnych wymyślnych narzędzi (np. T1UTIL -Lee Hetheringtona) można się zorientować, jakim znakom zostały -przypisane jakie nazwy i w razie czego je poprawić, można też -uzupełniać kerny, itp., ale to jest żmudne i przykre, bo -niepotrzebne zajęcie.
- - - - - -Czasem fonty PostScript-owe są dystrubuowane z plikami
-PFM
(Printer Font Metric) zamiast z plikami
-AFM.
Brak plików AFM
praktycznie przekreśla
-możliwość użycia fontu PostScript-owego w TeX-u, bowiem pliki
-PFM
zawierają znacznie uboższą informację niż pliki AFM,
-w szczególności nie zawierają nazw znaków, czyli nie
-określają żadnej tablicy kodowania ( encoding vector,
-p. wyżej). Można zakładać, że chodzi o takie samo
-przyporządkowanie, jakie jest wpisane w pliku
-PFB
/PFA
, chociaż w ogólności tak być nie
-musi. Ponadto w pliku PFM
znajdują się dane na temat
-par kernowych jedynie dla co najwyżej 256 znaków, a font
-PostScript-owy może ich zawierać nacznie więcej.
Jeśli jednak szczęście nam dopisze, to z plików
-PFM
oraz PFB
(bądź PFA
) możemy
-odtworzyć informację niezbędną do utworzenia pliku AFM
–
-można spróbować użyć pakietu
-pf2afm, który dostępny jest w archiwum GUST-u.
Ostatnio na rynku polskim pojawiły się godne uwagi polonizacje -fontów firmy BitStream, sygnowane przez firmę ThETA.
- -Niestety firma ThETA wyraźnie zignorowała rynek TeX-owy, chociaż -może i słusznie zignorowała, skoro TeX-owców jakoś nie widać -i nie słychać, no może z wyjątkiem kilkorga spośród 150 -niegroźnych wariatów zapisanych do GUST-u…
- -Otóż firma ThETA wydała jak do tej pory 3 płyty CD -z fontami, każda kolejna płyta zawierała inne fonty i była -coraz mniej przydatna dla TeX-owców:
- -TFM
-przebiegało bezboleśnie i że używanie ich pod Ghostscriptem nie
-wróżyło niebezpieczeństw. Niestety, fonty nie były formalnie poprawne,
-co powodowało, że niektóre RIP-y PostScript-owe sygnalizowały błąd
-podczas przetwarzania tych fontów.JEST | -WINNO BYĆ | -
ordmasculine | -ae | -
ordfeminine | -AE | -
tilde | -ecircumflex | -
circumflex | -Ecircumflex | -
onequarter | -ntilde | -
logicalnot | -Ntilde | -
c157 | -oe | -
c141 | -OE | -
cent | -questiondown | -
florin | -Ydieresis | -
c142 | -Zcaron | -
c158 | -zcaron | -
onesuperior | -aogonek | -
yen | -Aogonek | -
ae | -cacute | -
AE | -Cacute | -
ecircumflex | -eogonek | -
Ecircumflex | -Eogonek | -
threesuperior | -lslash | -
sterling | -Lslash | -
ntilde | -nacute | -
Ntilde | -Nacute | -
oe | -sacute | -
OE | -Sacute | -
questiondown | -zdotaccent | -
macron | -Zdotaccent | -
Ydieresis | -zacute | -
c143 | -Zacute | -
PFM
.AWK
(w wersji GNU), dokonujący
-stosownych zmian w plikach składających się na fonty
-PostScript-owe z dwóch pierwszych płyt. Trzecią płytę można
-podłatać za pomocą wspomnianego pakietu
-pf2afm.
-
-Po takich poprawkach i utworzeniu plików TFM
-większość fontów powinna się dać bez kłopotów używać w dokumentach
-TeX-owych. Niestety większość, a nie wszystkie, bowiem kilkaset
-fontów z pierwszych dwóch płyt można pogrupować
-w kilkadziesiąt różnych klas, w zależności od zestawu znaków.
-Pakiet
-THETAFIX jest przystosowany do jednej z klas, tej najbardziej
-licznej. Ale w złośliwych przypadkach coś może nie zadziałać –
-kłopoty są ceną, jaką się płaci za tanie fonty… Tak, tak,
-1000 zł za kilkaset fontów to stosunkowo tanio.
Warto pamiętać, że font nie tylko musi ładnie w druku wyglądać, -ale i jego dość skomplikowana „wewnętrzna” struktura musi być -zrobiona porządnie.
- -Jednym z najbardziej dających się we znaki problemów jest -problem układu znaków w foncie. Staranne przemyślenie tego -problemu musi prowadzić do wniosku, że firma Adobe już dawno -temu znalazła wystarczające w większości przypadków -rozwiązanie problemu konfigurowalności układu znaków w foncie. To -bardzo mocny argument na rzecz korzystania z fontów -PostScript-owych w formacie Type 1.
- -Wprawdzie detale związane z instalowaniem fontów mogą się -wydawać skomplikowane, ale taka jest natura rzeczy. A do czego -prowadzi próba ukrycia tej natury przed użytkownikiem, wielu z nas -boleśnie odczuło w przypadku korzystania fontów TrueType -w systemie Windows. Wprawdzie instaluje się je bardzo prosto (albo -i – nie wiedzieć czemu – nie instaluje), ale praktycznie nie ma -żadnej możliwości rekonfiguracji. Ktoś, kto przenosił fonty -TrueType z jednej wersji systemu Windows do innej, wie o czym -mowa – a to font się w ogóle nie daje zainstalować, -a to inne znaki się pojawiają, niż byśmy chcieli, a to nasza -ulubiona aplikacja albo tego fontu nie widzi, albo się na nim -wywraca…
- -Mając to na względzie uważamy, że warto poświęcić nieco czasu -i wysiłku na zrozumienie podstaw konfigurowania fontów, zwłaszcza -fontów PostScript-owych w formacie Adobe Type 1 – to -naprawdę w pewnym momencie staje się proste, a tym samym -oczywiście niezwykle użyteczne.
- - - -Bogusław Jackowski i Staszek Wawrykiewicz - -Powyższy tekst jest zmodyfikowaną wersją artykułu
-z Biuletynu GUST, nr 8/1997, s. 7–12.
- Ostatnie zmiany 6.03.2008
- Podczas składania tekstu TeX korzysta wyłącznie z plików
- metrycznych. Pliki takie mają rozszerzenie .tfm
. Pliki
- metryczne nie zawierają informacji o kształtach znaków, te są
- zdefiniowane w innych plikach. Aby mieć możliwość wydrukowania
- złożonego dokumentu, korzystującego z fontów wektorowych (skalowalnych,
- np. Type 1) należy plik dvi
zamienić na plik
- w formacie PostScript. W każdej dystrybucji
- TeX-a znajduje się program dvips
wykonujący taką zamianę.
- Program ten korzysta z plików z rozszerzeniem .pfb
,
- zawierających definicje kształtu znaków; może także korzystać z innych,
- pomocniczych plików.
-
- Zainstalowanie fontów Type 1 w systemie TeX polega na - umieszczeniu kilku plików w odpowiednich miejscach. Poniżej - opisano cały proces, biorąc za przykład instalację pakietu fontów - Antykwa Toruńska. -
- -- Ponieważ cały proces instalacji fontów Type1 może się wydać nieco - skomplikowany (szczególnie dla początkujących), wymienimy tu pokrótce - poszczególne kroki. Dalsza część zawiera informacje techniczne, które mogą - zainteresować bardziej zaawansowanych użytkowników.
- -Pakiet fontowy zawiera zwykle kilka rodzajów plików: -.tfm
, z których korzysta TeX.
- W strukturze katalogów zgodnej z TDS (TeX Directory Structure)
- instalujemy je w ramach katalogu ~/texmf/fonts/tfm/
.
- Szczegóły (np. użytą tu interpretację znaku ~
) patrz
- część dot. samego TeX-a.
-
- .pfb
, z których korzysta
- dvips
, instalujemy w ramach katalogu
- ~/texmf/fonts/type1/
.
- .enc
, oraz
- .map
, z których także korzysta
- sterownik dvips
, instalujemy w ramach katalogu
- ~/texmf/dvips/
. Dla Antykwy Toruńskiej odpowiedni podkatalog
- może mieć nazwę antt/
.~/texmf/fonts/
.
- Tym samym pliki .enc
znajdują się obecnie w katalogu
- ~/texmf/fonts/enc/dvips/
zaś pliki .map
- w katalogu ~/texmf/fonts/map/dvips/
.
- Szczegóły, patrz część dot. Dvips.
- .sty
oraz .fd
zawierają makra
- włączania fontu do składu i definicje fontów, przydatne dla
- użytkowników LaTeX-a. Instalujemy je w ramach katalogu
- przeznaczonego na makra i style: ~/texmf/tex/latex/
.
- Jeśli pakiet dystrybucyjny z fontami nie zawiera takich plików,
- należy je odszukać w innym, towarzyszącym pakiecie.
- Szczegóły, patrz część dot. LaTeX.
-Po skopiowaniu plików do odpowiednich katalogów i odświeżeniu
-bazy danych instalacji, mapy fontowe powinny być
-następnie zarejestrowane w głównym pliku mapowań
-psfonts.map
. Proces ten jest obecnie znacznie ułatwiony:
-w katalogu ~/texmf/web2c/
znajduje się plik
-updmap.cfg
; należy do niego dopisać deklaracje dodawanych
-do instalacji map fontowych, np:
Map antt-qx.map
Map antt-ec.map
-itd. Następnie należy uruchomić program updmap
, który
-zaktualizuje nie tylko wspomniany psfonts.map
, ale także
-pliki mapowań dla programów pdftex
oraz dvipdfm
.
-
- Pliki .tfm
powinny być umieszczone w katalogu,
- w którym TeX szuka tego typu plików. W instalacji TeX-a
- o strukturze katalogów zgodnej z TDS
- będzie to ~/texmf/fonts/tfm/
. Znak ~
oznacza
- tu korzeń drzewa TeX-owego, np. /usr/TeX
lub
- C:\tex
.
- Dla wprowadzenia porządku dobrze jest utworzyć podkatalog, który będzie
- przechowywał nowo instalowane pliki.
- Pliki metryczne Antykwy Toruńskiej można np. umieścić
- w katalogu ~/texmf/fonts/tfm/public/antt/
-
texmf.cnf
, znajdujący się
- zwykle w katalogu ~/texmf/web2c/
.
- texmf.cnf
zawiera deklaracje określające katalogi,
- w których znajdują się poszczególne części składowe systemu.
- I tak zmienna TFMFONTS
określa listę katalogów,
- w których TeX ma szukać plików TFM.
- W naszej instalacji zmienna TFMFONTS
ma wartość:
-
-- TFMFONTS = .;{$TEXMF/fonts,$VARTEXFONTS}/tfm// -- -Użyta tu notacja jest opisana w pliku konfiguracyjnym -
texmf.cnf
. Jej interpretacja
-dla powyższego przykładu brzmi: znajdź pliki .tfm
w katalogu
-bieżącym (kropka) a następnie w podkatalogach, kolejno,
-fonts/tfm/
katalogów z instalacją TeX-ową
-(zmienna $TEXMF
) lub/ewentualnie
-w $VARTEXFONTS/tfm/
i wszystkich ich podkatalogach
-(znaki //
).
-
-
-
- W przypadku popularnej w środowisku MS Windows dystrybucji
- MikTeX
- idea jest podobna ale nieco inne są szczegóły (dystrybucja ta
- nie jest oparta na Web2c, ale w pełni zgodna z TDS). Główny plik
- konfiguracyjny miktex.ini
znajduje się w katalogu
- ~\miktex\config\
.
- Zapis zmiennych i ich nazwy różnią się od ich odpowiedników
- w dystrybucjach fpTeX i teTeX.
- I tak do określenia katalogów zawierających pliki TFM
- MikTeX używa zmiennej TFMPath
, zaś zapis może wyglądać
- następująco:
-
-TFMPath=.;%R\fonts\tfm// --
-Notacja użyta w przykładzie i jej interpretacja
-jest opisana w pliku konfiguracyjnym miktex.ini
-oraz w dokumentacji dystrybucji.
-
-
- Pliki .afm
(Adobe Font Metric) nie są wprawdzie wykorzystywane
- przez TeX-a, ale mogą być potrzebne dla innych programów wspomagających.
- Umieścić je należy w katalogu
- ~/texmf/fonts/afm/public/antt
.
-
- Definiowana w pliku texmf.cnf
zmienna
- AFMFONTS
(lub zmienna AFMPath
- z pliku miktex.ini
w przypadku dystrybucji
- MikTeX)
- określa listę katalogów, w których programy
- mają szukać plików AFM. W naszej instalacji zmienna
- AFMFONTS
ma wartość:
-
- AFMFONTS = .;$TEXMF/fonts/afm// -- -
- Pliki .pfm
-- jeżeli takowe są dołączone do pakietu
- z fontami -- nie są wykorzystywane przez żaden program systemu TeX;
- można je umieścić, dla porządku, w katalogu
- ~/texmf/fonts/type1/public/antt
. Pliki te mogą być przydatne
- w systemach Windows i OS/2 jeśli chcemy korzystać z fontów
- w innych aplikacjach i jeśli posiadamy program ATM (Adobe Type
- Manager).
-
-
- Podstawowymi i najważniejszymi plikami konfiguracyjnymi programu
- dvips
są: config.ps
oraz psfonts.map
.
- Pierwszy z nich znajdziemy się w katalogu ~/texmf/dvips/config/
.
- Plik config.ps
może zawierać deklaracje m.in. używanych przez
- program map fontowych (standardowo jest to psfonts.map
), zaś
- plik psfonts.map
zawiera informacje niezbędne do prawidłowego
- wykorzystania fontu Type 1 przez sterownik; jest to
- tzw. mapa fontów używanych przez program.
- Właściwe pliki fontowe (.pfb
) powinny być umieszczone
- w katalogu przeszukiwanym przez sterownik dvips
.
- W systemie TeX o strukturze katalogów zgodnej z TDS będzie to
- ~/texmf/fonts/type1/
. Także w tym przypadku dobrze
- jest utworzyć podkatalog, np. pliki .pfb
Antykwy Toruńskiej
- można umieścić w katalogu
- ~/texmf/fonts/type1/public/antt/
.
-
- Definiowana w pliku texmf.cnf
zmienna
- T1FONTS
(lub zmienna Type1Path
- z pliku miktex.ini
w przypadku instalacji
- MikTeX)
- określa listę katalogów, w których dvips
- ma szukać fontów Type 1. W naszej instalacji (Web2c) zmienna
- T1FONTS
ma wartość:
-
- T1FONTS = .;$TEXMF/fonts/type1// -- -
- Zawartość plików .map
, dostarczonych zwykle
- w pakiecie z fontami (dla Antykwy Toruńskiej jest to kilka plików),
- należy dołączyć do głównego pliku map fontowych
- psfonts.map
(w strukturze katalogów zgodnej z TDS
- plik ten znajduje się w katalogu ~/texmf/fonts/dvips/map/updmap/
).
- Wykonuje to wspomniany powyżej program updmap
.
- W starszych instalacjach zawartość plików .map
należało
- ręcznie dopisać do pliku psfonts.map
, albo po prostu
- zadeklarować je w pliku konfiguracyjnym
- ~/texmf/dvips/config/config.ps
-- po deklaracji:
-
-p psfonts.map --dopisać wiersz, np.: -
-p +antt-qx.map -- itd. (uwaga: znak
+
jest istotny).
- Pliki .map
należy umieścić w katalogu
- ~/texmf/fonts/map/dvips/antt/
.
- Fonty Antykwa Toruńska,
- Antykwa Półtawskiego,
- czy TeX Gyre Termes
- oraz wiele innych posiadają ponadto pliki .enc
potrzebne do
- zmiany wewnętrznego kodowania fontu na kodowanie wymagane przez TeX-a.
- Pliki takie należy umieścić w ramach katalogu
-~/texmf/fonts/enc/dvips/
.
- Dla Antykwy Toruńskiej podkatalog będzie miał nazwę antt/
.
-
-
- Jeżeli instalujemy font samodzielnie i nie posiadamy gotowego
- pliku .map
to powinniśmy dokonać odpowiedniego
- wpisu do głównego pliku mapowego psfonts.map
.
- Więcej informacji na ten temat można znaleźć w punkcie
- Pliki konfiguracyjne sterownika DVIPS
- z artykułu Fontowe ABC,
- B. Jackowskiego i S. Wawrykiewicza.
-
-Często zadawanym przez użytkowników pytaniem jest: dlaczego dvips
-nie ,,widzi'' standardowych fontów CM w formacie Type 1
-i ładuje zamiast nich fonty bitmapowe (.pk), które źle się prezentują
-na ekranie, szczególnie w powiększeniach?
-Odpowiedź jest prosta: do niedawna fonty CM Type 1 (choć często obecne
-w instalacji) nie były wyszczególnione w pliku
-psfonts.map
. Wynikało to głównie z istnienia dwóch
-dystrybucji BaKoMa i BlueSky Research. Włączenie ładowania fontów
-CM Type 1 przez program dvips
wymaga odblokowania wiersza
-(usunięcia znaku %):
-
-p +bsr.map --co dołączy mapowania fontów BlueSky Research do standardowych mapowań -deklarowanych w pliku
psfonts.map
.
-
-
-
- Aby móc wykorzystać zainstalowane fonty użytkownicy LaTeX-a
- muszą jeszcze zainstalować odpowiedni
- pakiet. Niekiedy może się zdarzyć, że pakiet
- z fontami nie zawiera odpowiedniego pakietu
- LaTeX-owego, który -- jeżeli nie ma go w standardowej dystrybucji
- LaTeX-a -- trzeba odnaleźć i zainstalować samodzielnie. Pakiet
- taki zawiera styl włączający dany krój do składu (z reguły jest
- to plik z rozszerzeniem .sty
)
- oraz plik (lub pliki) z definicją fontu (z reguły
- z rozszerzeniem .fd
).
- Instalacja polega na skopiowaniu plików .sty
- i .fd
do katalogu, w którym znajdują się inne pakiety LaTeX-owe,
- np. do ~/texmf/tex/latex/
.
- Pliki .sty
i .fd
fontów PL oraz
- cc-pl
(spolonizowane fonty Computer Concrete) dla LaTeXa są
- standardowo zawarte w pakiecie Platex. Pozostałe dostępne polskie
- fonty (a więc te, które udostępniono jedynie w formatach
- obwiedniowych Type 1 i/lub TrueType) zawierają pliki dla LaTeXa
- w pakietach dystrybucyjnych.
-
- Program pdfTeX jest rozszerzeniem TeX-a, który tworzy
- (właśnie w trybie rozszerzonym) plik wynikowy w formacie
- PDF (Portable Document Format), zamiast typowego DVI. Hipertekstowe pliki
- PDF mogą być przeglądane na wielu platformach systemowych dzięki
- udostępnionemu bezpłatnie programowi Adobe Acrobat Reader, zachowując przy
- tym wszystkie szczegóły układu strony. Opisana powyżej instalacja fontów
- Type1 różni się dla pdfTeX jednym szczegółem: należy zadbać aby zawartość
- pliku mapy fontowej została dołączona (najlepiej przez program
- updmap
) do pliku pdftex.map
czytanego przez program
- pdfTeX; znajduje się on obecnie w katalogu
- ~/texmf/fonts/map/pdftex/updmap/
.
- W aktualnych wersjach pdfTeX użycie danej mapy fontowej może
- być także wprost zadeklarowane w pliku dokumentu.
-
- Tworząc pliki PDF musimy pamiętać aby stosować wyłącznie
- fonty obwiedniowe (Type1 lub True Type -- patrz niżej), ponieważ fonty
- bitmapowe są zwykle fatalnie wyświetlane w przeglądarce.
- Dotyczy to szczególnie użytkowników LaTeXa, którzy przyzwyczaili się
- do stosowania fontów EC, które są domyślnie włączane po deklaracji
- w preambule pliku:
- \usepackage[T1]{fontenc}
.
- Otóż nie ma fontów EC w formacie Type 1, choć są różne zastępniki
- (ładowanie dodatkowych pakietów np. ae
, użycie fontów
- cmsuper
itp.). Obecnie zalecane jest użycie fontów
- Latin Modern, czyli dopisanie (prócz
- powyższej deklaracji) w preambule:
- \usepackage{lmodern}
.
-
-Wiele szczegółów na temat instalowania fontów Type 1 zawiera artykuł - -The Font Installation Guide Phillipa Lehmana. -
- -
- W powszechnie używanych w chwili obecnej
- dystrybucjach TeX-a (fpTeX, teTeX, MikTeX) nie ma sterowników potrafiących
- bezpośrednio wykorzystać fonty w formacie TrueType.
- Chcąc skorzystać z takich fontów należy dokonać odpowiedniej
- konwersji, która może polegać na ich zamianie albo na fonty bitmapowe
- w formacie .pk
, albo na zamianie na
- fonty w formacie Type 42, a ostatnio także do formatu
- Type 1.
-
- Pierwszy sposób można określić mianem standardowego -- jeżeli umieścimy pliki
- .ttf
i .tfm
w odpowiednich katalogach,
- to w dystrybucjach, które omawiamy, przy uruchomieniu program
- dvips
lub sterownika ekranowego (yap
,
- xdvi
), zostaną automatyczne uruchomione programy generujące
- fonty .pk
o odpowiedniej rozdzielczości, podobnie jak
- sprawa ma miejsce przy generowaniu fontów .pk
na podstawie
- plików źródłowych .mf
.
- Sposób ten ma jedną zasadniczą wadę:
- fonty .pk
-- jak każde fonty bitmapowe -- nie nadają się
- do wykorzystania przy tworzeniu dokumentów w formacie PDF.
-
- Uwaga 1:
- Ponieważ współczesne systemy TeX-owe potrafią skorzystać
- z fontów .ttf
,,z definicji'',
- ale jednocześnie sposób ten nie bardzo się nadaje, np. do tworzenia
- wysokiej jakości plików PDF, poniżej omawiamy bardziej szczegółowo jedynie
- wykorzystanie fontów .ttf
po ich konwersji do formatu Type 42.
-
- Uwaga 2:
- Zakładając, że pakiet, który instalujemy zawiera metryki fontów .tfm
,
- instalacja fontów TrueType nie różni się zbytnio od instalowania
- fontów Type 1. Jeżeli nie dysponujemy plikami .tfm
,
- to sprawa się komplikuje, bo utworzenie takich plików nie jest
- sprawą trywialną. W grę wchodzą sprawy różnego kodowania
- znaków, tzw. fonty wirtualnych itp. Ponieważ niniejszy tekst ma charakter
- wprowadzenia dla początkujących nie będziemy omawiać tego zagadnienia.
-
- Niemniej jednak w aktualnych dystrybucjach znajdziemy program
-ttf2tfm
tworzący pliki .tfm
.
-
- Informacje na temat narzędzi i problemów zamiany
- plików ttf
na pliki tfm
można znaleźć
- w artykule T. Przechlewskiego Uwagi nt. wykorzystania fontów
- True Type (Biuletyn GUST, 11/1998). Najbardziej aktualne informacje
- na ten temat zawiera katalog info/TrueType/
na serwerach CTAN.
-
- Pliki .tfm
, .enc
oraz .map
- kopiujemy w sposób analogiczny do opisanego wyżej.
-
- Fonty Type 42 mogą być wykorzystane przez program dvips
- a powstały plik PostScriptowy może być wydrukowany za pomocą
- programu ghostscript i innych interpretatorów PostScripta (byle nie
- bardzo starych). Do zamiany pliku .ttf
na font
- Type 42 (załóżmy, że taki font ma rozszerzenie
- .t42
) można wykorzystać program
- ttftot42
:
-
- ttftot42 anttr -- Powstały w wyniku plik
.t42
kopiujemy do odpowiedniego
- katalogu. W systemie TeX o strukturze katalogów
- zgodnej z TDS będzie to ~/texmf/fonts/type42/
.
- Należy się upewnić gdzie dvips szuka fontów Type 42.
- Zaglądamy w tym celu do głównego pliku konfiguracyjnego
- systemu TeX, którym jest plik texmf.cnf
(zwykle katalog
- ~/texmf/web2c/
).
- Powinien on zawierać wpis podobny do poniższego:
-
-- % Type 42 outline fonts. - T42FONTS = .;$TEXMF/fonts/type42// --
- Jeżeli takowego wpisu nie ma, to trzeba go dodać. Powyższy
- zapis oznacza, że fonty są szukane albo w katalogu bieżącym
- (kropka) albo w katalogu (i wszystkich jego
- podkatalogach) $TEXMF/fonts/type42//
, gdzie
- $TEXMF
oznacza korzeń drzewa TeX-owego.
-
- Wydaje się, że aktualnie lepszym rozwiązaniem niż konwersja do formatu - Type 42 jest skorzystanie z programu do konwersji fontów TrueType - do formatu Type 1. Patrz: - CTAN/info/TrueType. -
-
- W trybie rozszerzonym pdfTeX potrafi korzystać bezpośrednio
- z fontów .ttf
-- nie musimy zatem ich konwertować
- do formatu Type 42 bądź Type 1. Więcej szczegółów można
- znaleźć w opisie programu pdfTeX.
-
- T. Przechlewski i S. Wawrykiewicz
- Ostatnia modyfikacja 19.05.2008
-
-Artykuł przedstawiający dorobek GUSTu w dziedzinie polonizacji fontów. -Wszystkie przedstawione tu fonty dystrybuowane są na zasadach wolnego -oprogramowania i są dostępne za darmo. -
- --Polskie tradycje drukarstwa są prawie tak samo stare jak tradycje -tej sztuki w świecie. Biblia Jana Gutenberga -- pierwsza w Europie -książka wydrukowana ruchomymi czcionkami -- powstała w Moguncji w 1452 -r. W Polsce pierwszą książkę wydrukowano w 1473 r. czyli 21 lat po -Biblii Gutenberga. Dla porównania w Paryżu pierwszy dokument drukowany -powstał w 1470 r. -- zaledwie trzy lata wcześniej. Od tego czasu w -polskich drukarniach wykorzystywano materiał zecerski wzorowany na -czcionkach zagranicznych, ale powstało także wiele oryginalnych pism -autorstwa polskich zecerów i typografów.
- -Do niedawna pismom tym groziło zapomnienie, gdyż zagraniczni -producenci fontów komputerowych nie korzystają z polskiego dorobku -typograficznego.
- -Polska Grupa Użytkowników Systemu TeX wspiera inicjatywę opracowania -wersji komputerowych polskich pism drukarskich. GUST wspiera -także projekty polonizacji popularnych pism drukarskich w -oparciu o publicznie dostępne fonty rozpowszechniane na licencji GNU -lub zbliżonej do licencji GNU (fonty z dystrybucji programu Ghostscript -oraz rodziny fontów CM i CC). Dotychczasowe rezultaty (tj. -opracowane i udostępnione do chwili obecnej fonty) zestawiono poniżej. -Mogą być one wykorzystane we wszystkich współczesnych programach -graficznych i edytorskich.
- -Fonty mogą być wykorzystywane i rozpowszechniane bezpłatnie.
- -Poszerzona o polskie znaki diakrytyczne rodzina fontów Computer -Modern (CM). Fonty CM, wchodzące w skład każdej instalacji -TeX-owej, zostały zaprojektowane przez Donalda E. Knutha w opracowanym -przez niego programie (i języku) METAFONT. Autorami fontów PL są Marek -Ryćko i Bogusław Jackowski. Fonty dostępne są w wersji źródłowej w -większości współczesnych dystrybucji systemu TeX.
- -Pobierz: ftp.gust.org.pl - -Janusz M. Nowacki przygotował fonty PL w formacie Type 1. W maju -2000 r. fonty PL zostały zmodyfikowane i przystosowane do użycia także -w programach graficznych i edytorskich (np. w Windows).
- -Rodzina PL w formacie Adobe Type 1: ftp.gust.org.pl.
- -Poszerzona o polskie znaki diakrytyczne rodzina fontów Computer -Concrete (CC), która została zaprojektowana przez Donalda E. Knutha -specjalnie do składu publikacji Concrete Mathematics w -opracowanym przez niego programie (i języku) METAFONT. Autorami fontów -cc-pl są Marek Ryćko i Bogusław Jackowski.
- -Rodzina CC-PL: ftp.gust.org.pl -lub ftp.dante.de.
- -W styczniu 2002 r. Włodek Bzyl przetworzył fonty cc-pl do formatu -Type 1.
- -Rodzina CC-PL w formacie Adobe Type 1: ftp.gust.org.pl
- -Dwuelementowa antykwa zaprojektowana przez toruńskiego typografa -Zygfryda Gardzielewskiego (współpraca Józef Gruszka). Pismo to używane -jest głównie do składania akcydensów. Antykwę Toruńską odlano pierwszy -raz w 1960 roku w Odlewni Czcionek ,,Grafmasz'' w Warszawie. -Produkowana była w odmianach: zwykłej, półgrubej i pochyłej (brak -półgrubej kursywy). Autorem wersji elektronicznych jest Janusz M. -Nowacki. Fonty Antykwa Toruńska od wersji 2.0 zostały znacznie -wzbogacone. Aktualna wersja 2.03 zawiera ponad 1200 znaków (poza -standardowym zestawem, również cyfry nautyczne, znaki cyryliczne, -greckie, wietnamskie, matematyczne itp.). Dodano poza tym wiele odmian: -Light, Medium, Condensed i ich wariantów. Fonty dostępne są w -formatach: Type 1, TrueType i OpenType.
- -Antykwa Toruńska w formacie Adobe Type 1: ftp.gust.org.pl -lub ftp.dante.de.
- -Dwuelementowa antykwa zaprojektowana w latach 1923--1928 przez -grafika i typografa Adama Półtawskiego. Po raz pierwszy pismo to -zostało odlane w 1931 roku w firmie Idźkowski i S-ka. Produkowana była -w trzech odmianach: zwykłej, półgrubej i pochyłej. Komputerowa replika -tego kroju została poszerzona także o półgrubą kursywę. Wersję -elektroniczną przygotowali Janusz M. Nowacki, Bogusław Jackowski i -Piotr Strzelczyk.
- -Antykwa Półtawskiego w formacie Adobe Type 1: -ftp.gust.org.pl lub ftp.dante.de.
- -Antykwa Półtawskiego w formacie TrueType: -ftp.gust.org.pl.
- -Fonty ze zbioru Quasi to spolonizowane fonty z dystrybucji programu -Ghostscript. Autorami polonizacji są Bogusław Jackowski, Janusz Marian -Nowacki i Piotr Strzelczyk. Prace nad adaptacją były częściowo -sponsorowane przez GUST i Komitet Badań Naukowych. Spolonizowano -łącznie 6 rodzin fontowych: QuasiBookman, QuasiChancery, QuasiCourier, -QuasiPalatino, QuasiSwiss (i QuasiSwissCondensed), QuasiTimes.
- -Uwaga: fonty Quasi nie są już udostępniane i zostały zastąpione przez -odpowiednie rodziny fontów z zestawu TeX -Gyre. Dla wyjątkowych sytuacji fonty Quasi zostały zarchiwizowane -w -archiwum GUST
- -Znacznie rozszerzona, o łacińskie znaki narodowe, a także o rozmaite -symbole, rodzina fontów Computer Modern (CM) w formacie Type 1. -Czcionki Latin Modern oparte są na fontach Computer Modern Type 1, -opublikowanych przez American Matematical Society (AMS 1997). Projekt -jest prowadzony przez Bogusława Jackowskiego i Janusza Mariana -Nowackiego. Fonty LM mogą być używane zamiast fontów PL, CM, CS -(czeskie), VNR (wietnamskie). Więcej informacji na temat fontów LM -można znaleźć na tej -stronie.
- -Pobierz fonty Latin Modern (Type 1/OpenType): -www.gust.org.pl.
- - -Fonty ze zbioru TeX Gyre to fonty z dystrybucji programu Ghostscript -ze znacznie rozszerzonym repertuarem dostępnych znaków (fonty wchodzące w skład rodziny Latin Modern i rodzin z kolekcji TeX Gyre obejmują ten sam zestaw łacińskich znaków diakrytycznych). Uwaga: fonty TeX Gyre zastępują odpowiednie kroje -z zestawu fontów Quasi. Autorami są Bogusław -Jackowski i Janusz Marian Nowacki. Udostępniono -następujące rodziny fontowe:
- -Pobierz: TeX Gyre Adventor: www.gust.org.pl
-dawniej Quasi Bookman, to uwspółcześniona i rozbudowana rodzina -czcionek zbudowana na podstawie URW Bookman L.
- -Pobierz: TeX Gyre Bonum: www.gust.org.pl
-Pobierz: TeX Gyre Chorus: www.gust.org.pl
-Pobierz: TeX Gyre Cursor: www.gust.org.pl
-dawniej Quasi Swiss, to uwspółcześniona i rozbudowana rodzina -czcionek zbudowana na podstawie URW Nimbus Sans L.
- -Pobierz: TeX Gyre Heros: www.gust.org.pl
-dawniej QuasiPalatino, to uwspółcześniona i rozbudowana rodzina -czcionek zbudowana na podstawie URW Palladio L.
- -Pobierz: TeX Gyre Pagella: www.gust.org.pl
-dawniej QuasiTimes, to uwspółcześniona i rozbudowana rodzina -czcionek zbudowana na podstawie rodziny Nimbus Roman No9 L.
- -Pobierz: TeX Gyre Termes: www.gust.org.pl
-Iwona jest dwuelementową czcionką bezszeryfową. Powstała jako -alternatywna wersja czcionek Kurier, które były pracą dyplomową z -liternictwa drukarskiego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod -okiem Romana Tomaszewskiego w 1975 roku. Kurier powstawał jako pismo -przeznaczone dla gazet i innej prasy do składania techniką linotypową. -Fonty Iwona są alternatywną wersją fontów Kurier. Różnią się brakiem -charakterystycznych dla Kuriera pułapek farbowych.
- -Dystrybucja zawiera znacznie poszerzony zestaw znaków, -uwzględniający współczesne alfabety: łacińskie (w tym wietnamski), -cyryliczne, grecki oraz dodatkowe symbole (w tym matematyczne). Autorem -fontów jest Janusz M. Nowacki.
- -Iwona (Type 1/OpenType): ftp.gust.org.pl -lub ftp.dante.de.
- -Kurier jest dwuelementową czcionką bezszeryfową. Projekt był pracą -dyplomową z liternictwa drukarskiego na warszawskiej Akademii Sztuk -Pięknych, pod okiem Romana Tomaszewskiego. W 1975 roku Kurier -zaprezentowano wśród innych polskich pism na kongresie ATypI w -Warszawie. Kurier powstawał jako pismo przeznaczone dla gazet i innej -prasy do składania techniką linotypową. W założeniach projektowych, -czcionki musiały wytrzymać szereg niszczących kształt graficzny -procesów technologicznych. Wszystko to sprawiło, że podczas -projektowania uwzględniono m.in. odpowiednie światła wewnętrzne liter, -światła międzyliterowe oraz tzw. pułapki farbowe w niektórych -skrzyżowaniach elementów budowy znaków.
- -Dystrybucja zawiera znacznie poszerzony zestaw znaków, -uwzględniający współczesne alfabety: łacińskie (w tym wietnamski), -cyryliczne, grecki oraz dodatkowe symbole (w tym matematyczne). Autorem -fontów jest Janusz M. Nowacki.
- -Kurier (Type 1/OpenType): ftp.gust.org.pl -lub ftp.dante.de.
- -Bardziej szczegółowe informacje można znaleźć na stronie Janusza M. -Nowackiego.
- -W latach dwudziestych XX wieku, w pracowni projektowej warszawskiej ,,Odlewni Czcionek J. Idźkowski i S-ka'' opracowano krój pisma drukarskiego o nazwie Cyklop. Dwuelementowe, bezszeryfowe czcionki charakteryzują się bardzo dużym kontrastem. Stemy pionowe są znacznie grubsze od stemów poziomych. Wewnętrzne oczka liter mają w większości kształt wydłużonego prostokąta. Dzięki temu znaki mają niepowtarzalny kształt. -Cyklop, w postaci czcionek ołowianych, produkowany był w odmianie kursywnej w rozmiarach 8-48 pt. Używany był bardzo intensywnie w tytulariach gazetowych i drukach akcydensowych. Zecerzy sięgali po niego w okresie miedzywojennym, w okresie okupacji w prasie podziemnej. Stosowany był aż do poczatków druku offsetowego i składu komputerowego. Fonty, wygenerowane przy użyciu pakietu Metatype1, uzupełniono o kompletny zestaw akcentowanych liter łacińskich (także wietnamskich oraz znaki, których było brak w oryginalnym zestawie. Wygenerowano również odmianę prostą. Autorem -fontów jest Janusz M. Nowacki.
- -Cyklop (Type1/OpenType) można pobrać ze strony -Janusza M. Nowackiego -lub z archiwum CTAN. -
- - --[fontowe ABC] -[instalowanie fontów Type 1/TrueType -w systemie TeX][Fonty w LaTeX2e] -[kodowanie QX] -
- --Poniższy dokument jest częścią artykułu Marcina Wolińskiego -LaTeX2e a sprawa polska, który ukazał się w Biuletynie -GUST nr 10/1998. Cały artykuł dostępny jest na serwerze GUST -w (spakowanej) -wersji -PostScript. - - -
- W niniejszym wprowadzeniu zostanie przedstawiony wyłącznie sposób -zarządzania fontami tekstowymi. Do prezentacji zagadnień związanych ze -składem formuł matematycznych autor nie czuje się jeszcze odpowiednio -przygotowany.
- -
- TeX ma wbudowany jedynie bardzo prosty sposób dostępu do fontów. Poleceniem
-\font
można związać nazwę symboliczną z operacją wybrania
-fontu załadowanego z konkretnego pliku metrycznego
-i o ustalonej wielkości. (W całym niniejszym tekście słowo
-font będzie używane na określenie takiej właśnie istności. W sensie
-TeXa -- coś załadowanego z konkretnego pliku metrycznego. W sensie
-typograficznym -- pismo o ustalonym kroju, odmianie i stopniu.)
-Posługiwanie się tak zdefiniowanymi poleceniami na dłuższą metę jest
-uciążliwe, ponieważ wywołują one bezpośrednio określoną odmianę
-i stopień określonego kroju pisma. Wyobraźmy sobie, że wykonano
\font\it=plti10
-
-- Jeśli teraz fragment tekstu zawierający użycie tego polecenia zostanie -przeniesiony z głównego tekstu dokumentu do przypisu, wydarzy się -katastrofa: przypisy są tradycyjnie składane pismem mniejszego stopnia, ale -fragment kursywą będzie większy!
- -
- Dlatego każdy TeXowy format ma swoją metodę zdefiniowania polecenia
-\it
tak, aby znaczyło coś w rodzaju ,,przełącz font na
-kursywę w bieżącym stopniu''. LaTeX 2.09 zapewniał dostęp do
-ustalonego zbioru fontów -- mianowicie krojów Computer Modern -- tak aby
-dawało się manipulować niezależnie stopniem i odmianą pisma. Dodanie
-nowych fontów do zestawu dostępnego w LaTeXu w praktyce wymagało
-ingerencji w plik lfonts.tex
, co było zadaniem wyjątkowo
-niewdzięcznym, a ponadto prowadziło do powstawania niezgodnych ze sobą
-lokalnych wersji LaTeXa.
- W LaTeXa 2e wbudowano skomplikowany, ale za to bardzo elastyczny, -mechanizm nazywający się NFSS (New Font Selection Scheme -- -nowy sposób wyboru fontów). System ten jest -stosunkowo łatwy w użyciu, zarejestrowanie fontów w systemie jest -elementarne (jeżeli dostępne są pliki opisu fontów -- font descripton -files) i nie wymaga ingerencji w format LaTeXa, natomiast siłą -rzeczy stworzenie plików opisu wymaga odrobiny wiedzy o systemie.
- - -- W LaTeXu 2e bieżący font jest charakteryzowany przez pięć elementów: -układ (zestaw znaków), krój (rodzinę), grubość i szerokość, odmianę, -stopień i interlinię. Każdy z tych elementów można wybrać -oddzielnym poleceniem.
- -układ fontu | \fontencoding{OT1} |
rodzina (krój) | \fontfamily{cmr} |
grubość i szerokość | \fontseries{m} |
odmiana | \fontshape{n} |
stopień i interlinia | \fontsize{10}{12pt} |
\selectfont | |
- Argumenty poleceń wymienione w tabelce odpowiadają domyślnym wartościom
-dla dokumentu składanego przy pomocy standardowych klas w stopniu 10pt.
-Użycie poleceń \font...
nie powoduje od razu włączenia fontu,
-ponieważ użytkownik może chcieć zmienić kilka elementów charakterystyki
-bieżącego fontu jednocześnie. Dlatego ostateczny wybór fontu zatwierdza się
-poleceniem \selectfont
.
- Wszystkie elementy charakterystyki fontu, za wyjątkiem stopnia pisma, można
-zmienić jednocześnie poleceniem \usefont
. Nie wymaga ono
-również zatwierdzenia przez \selectfont
.
-\usefont{OT1}{cmr}{m}{n}
-
-
-- Poszczególne elementy opisu fontu są od siebie niezależne, co daje LaTeXowi -przewagę nad procesorami tekstu. Wyobraźmy sobie, że w ,,zwykłym -procesorze tekstu'' w tekście po polsku używamy wyrażenia ,,\`a -propos''. Ponieważ w ,,polskim'' foncie nie ma znaku \`a, musimy -pobrać symbol z fontu ,,zachodniego''. Jeżeli w późniejszym etapie -opracowania redakcyjnego postanowimy zmienić krój pisma np. z Timesa na -Helveticę, obca litera pozostanie w starym kroju, bo uzyskując ją nie -mogliśmy powiedzieć ,,chcę bieżący krój i odmianę, ale w układzie -zachodnioeuropejskim'', zamiast tego w dokumencie stoi ,,tu ma być -zachodnioeuropejski Times jasny prosty stopnia 10pt''.
- -
- Gdy NFSS stwierdzi, że dana kombinacja parametrów nie odpowiada żadnemu
-istniejącemu fontowi, wypisuje odpowiednią informację do pliku
-.log
i stara się użyć fontu o możliwie bliskiej
-charakterystyce. Niektórzy bardzo nie lubią tej własności NFSS, uważając że
-jest to jedno z miejsc, w których LaTeX usiłuje coś (źle) zrobić za
-użytkownika. To zachowanie można zmienić. Użycie w preambule
-deklaracji
-\usepackage[pausing]{tracefnt}
-
-
-- powoduje zamianę wszystkich komunikatów o brakujących fontach -w komunikaty o błędach, wymagające interwencji użytkownika.
- -Omówię teraz kolejne parametry opisujące font w NFSS.
- -Układ fontu jest najciekawszym elementem, ponieważ wydaje -się, że LaTeX jest jedynym systemem, w którym pojęcie to występuje -jawnie. Układ fontu opisuje, jakie znaki są dostępne w foncie -i w jakich pozycjach. Polecenia akcentowe w LaTeXu -korzystają z informacji o układzie bieżącego fontu, aby użyć -najlepszej dostępnej metody uzyskania danego znaku. - - -
- Ponieważ mechanizm sterowania tłumaczeniem znaków na pozycje w foncie
-nie występuje w samym TeXu, LaTeXowy mechanizm układów działa na
-poziomie makr. W związku z tym dotyczy on tylko znaków dostępnych
-poprzez makra. Tabele konwersji kodu wejściowego na poziomie implementacji
-dokonują tłumaczenia od razu w pozycje znaków w foncie, ignorując
-ten mechanizm. Z drugiej strony pakiet inputenc
posługuje
-się znakami aktywnymi, które zachowują się jak makra, wykorzystując mechanizm
-układów fontów.
- Nazwy układów są tradycyjnie pisane wielkimi literami i cyframi. -Poniższa tabela zestawia układy fontów należące do standardu LaTeXa. -
- -Układy fontów w LaTeXu | ||
OT1 | Old Text 1 | układ fontów zastosowany przez Knutha |
OT2 | Old Text 2 | układ cyrylicy z Washington University |
OT3 | Old Text 3 | układ fontów wsuipa (?) |
OT4 | Old Text 4 | układ fontów PL |
T1 | Text 1 | ,,europejski'' układ fontów (Cork) |
T3 | Text 3 | IPA -- znaki fonetyczne |
T4 | Text 4 | układ dla języków afrykańskich |
TS1 | Text Symbol 1 | dodatkowe symbole tekstowe |
OML | Old Math Letters | układ fontu matematycznego wg. Knutha |
OMS | Old Math Symbols | układ symboli wg. Knutha |
OMX | Old Math Extensible | układ fontu ze znakami ,,rozciągliwymi'' |
- Układy o nazwach, zaczynających się literą O
, zawierają po
-128 pozycji. Pozostałe są ,,nowymi'' układami 256-znakowymi.
-OT4
wyłamuje się z tego schematu, będąc rozszerzeniem
-OT1
, ale nie wypełniającym wszystkich 256 pozycji.
-
- Układ T1
jest ,,nowym'' układem opracowanym na konferencji
-w Cork. Zawiera on znaki umożliwiające skład w większości języków
-europejskich. TS1
jest odpowiadającym mu układem uzupełniającym
-zawierającym latające akcenty dla majuskuł (które nie zmieściły się
-w T1
), znaki ,,copyright'', ,,registered'' i ,,trade
-mark'', liczne symbole walut oraz znaki pauzy o długościach pośrednich
-między ,,endash'' i ,,emdash'', które powinny uszczęśliwić polskich
-redaktorów technicznych.
-
- Jak widać, brak ,,nowych'' układów matematycznych. Wydaje się, że nikt nie -czuje się kompetentny, by takie opracować, lub też układ zaproponowany przez -Knutha funkcjonuje wystarczająco dobrze, a wielojęzyczność nie ma -wielkiego zastosowania do formuł matematycznych.
- -
- Układy fontów muszą być jawnie deklarowane w dokumencie. Wszystkie
-układy, które będą używane w dokumencie powinny zostać wymienione jako
-opcje wywołania pakietu fontenc
. Na przykład żeby załadować
-definicje układu OT2
(cyrylica) i OT4
(polski)
-wykonujemy:
\usepackage[OT2,OT4]{fontenc}
--Ostatni układ wymieniony w tej klauzuli będzie domyślnym układem -dokumentu.
- - -Krój pisma (rodzina).
- W NFSS stosuje się kilkuznakowe skróty nazw krojów. Dla Computer Modern są
-to np. cmr
, cmss
, cmtt
. Dla krojów
-postscriptowych stosuje się zwykle trzy pierwsze znaki nazwy plikowej fontu
-wg. konwencji Karla Berry. Na przykład ptm
to Adobe Times,
-phv
to Adobe Helvetica, a bch
to Bitstream
-Charter. Tych nazw używa się jako argumentu \fonfamily
.
- Dla osób po raz pierwszy stykających się z NFSS trudność stanowi zwykle
-zrozumienie zależności między rodziną a układem fontu. I tak na
-przykład krój Computer Modern Roman (cmr
) występuje co najmniej
-w trzech układach. Krój cmr
w starym układzie
-tekstowym OT1
jest dostępny w oryginalnych fontach Knutha
-o nazwach plikowych np. cmr10
, cmbx12
,
-cmti9
, itd. Krój cmr
w układzie polskim
-OT4
jest realizowany przez adaptację fontów Knutha, dokonaną
-przez B. Jackowskiego i M. Ryćko. Nazwy plikowe tych fontów
-to np. plr10
, plbx12
, plti9
. Trzecim
-układem, w którym dostępny jest krój cmr
, jest nowy
-,,europejski'' układ tekstowy T1
. Ta kombinacja parametrów
-oznacza użycie fontów EC (Extended Computer Modern), czyli plików metrycznych
-np. ecr1000
, ecbx1200
, ecti0900
.
- Fonty Knutha oprócz rodziny Computer Modern Roman obejmują jeszcze
-rodzinę Computer Modern Sans Serif (cmss
), Computer Modern
-Typewriter (cmtt
) i kilka drobnych
-eksperymentalno-dekoracyjno-zabawowych, jak Computer Modern Funny Roman
-(cmff
), Computer Modern Dunhill Roman (cmdh
),
-Computer Modern Fibonacci Roman (cmfib
).
-
- Zatem wybór spośród fontów CM, PL czy EC, odbywa się
-poprzez zmianę używanego układu, a nie rodziny, bo wszystkie one
-zawierają rodziny cmr
, cmss
i cmtt
--
-znaki występujące w każdym z tych fontów mają w zasadzie ten sam
-projekt graficzny, jedynie zestaw dostępnych znaków jest różny.
-
- Przełączenie standardowego LaTeXa na fonty zawierające polskie znaki
-diakrytyczne, polega na zmianie używanego układu fontów na OT4
-lub T1
. Od tego momentu odwołania do standardowych rodzin
-fontów będą dotyczyły fontów zawierających polskie znaki.
-
- Krojów pisma nie trzeba deklarować. LaTeX załaduje odpowiednie informacje -przy pierwszym odwołaniu do danego kroju.
- - -Grubość i szerokość.m | medium | zwykły |
b | bold | gruby |
bx | bold extended | gruby szeroki |
sb | semi-bold | półgruby |
c | condensed | wąski |
- W ogólności grubość i szerokość mogą przebiegać kilkustopniową -skalę, dając kilkanaście kombinacji opisanych dwuliterowymi kodami. -Większość krojów występuje jednak tylko w dwóch lub trzech wersjach -grubości/szerokości.
- - -Odmiana.- -
n | normal | prosta |
it | italic | kursywa |
sl | slanted | pochyła |
sc | small caps | kapitaliki |
ui | upright italic | ,,wyprostowana'' kursywa |
\fontsize
są stopień pisma i interlinia. Domyślną
-jednostką są punkty (amerykańskie), ale w każdym z argumentów można
-też użyć dowolnej jednostki akceptowanej przez TeXa.
-
-
-- W TeXu interlinia jest stała dla całego akapitu. Mówiąc ściślej, -w całym akapicie zostanie użyta jej wartość bieżąca na jego końcu.
- - -- Opisany powyżej sposób manipulowania fontami pozwala na dostęp do wszystkich -zainstalowanych fontów rodziny, ale jest uciążliwy. Dlatego LaTeX ma serię -poleceń (definiowanych po części przez klasy) obsługujących typowe sytuacje. -
- -
- Po pierwsze, mamy serię poleceń wybierających stopień pisma
-i interlinię, które występowały również w LaTeXu 2.09.
-Poniższa tabela wymienia stopnie odpowiadające poszczególnym poleceniom,
-w zależności od stopnia pisma tekstu podstawowego wybranego
-w \documentclass
.
-
stopień pisma | |||
tekstu głównego | 10pt | 11pt | 12pt |
\tiny | 5pt | 6pt | 6pt |
\scriptsize | 7pt | 8pt | 8pt |
\footnotesize | 8pt | 9pt | 10pt |
\small | 9pt | 10pt | 11pt |
\normalsize | 10pt | 11pt | 12pt |
\large | 12pt | 12pt | 14pt |
\Large | 14pt | 14pt | 17pt |
\LARGE | 17pt | 17pt | 20pt |
\huge | 20pt | 20pt | 25pt |
\Huge | 25pt | 25pt | 25pt |
- Zostały również zachowane polecenia LaTeXa 2.09 \rm
,
-\bf
, \it
, \sl
, \sc
,
-\ss
i \tt
. Ale uwaga: zachowują
-się one dokładnie tak jak w LaTeXu 2.09 -- nie da się na przykład
-przy ich pomocy uzyskać grubej kursywy.
-
- Nowy zestaw poleceń posługuje się następującym modelem użycia fontów -w dokumencie. Ponieważ mieszanie różnych krojów szeryfowych -w jednym dokumencie w zasadzie jest błędem (a przynajmniej -powinno być wynikiem przemyślanej decyzji), w schemacie przyjętym przez -standardowe klasy dokumentów dostępny jest jeden krój szeryfowy, jeden -bezszeryfowy i jeden grotesk. Oczywiście domyślnie są to Computer -Modern Roman, Computer Modern Sansserif i Computer Modern Typewriter. -
- --Oto podstawowe polecenia wyboru krojów i odmian w tym -schemacie:
- -Krój pisma (rodzina) | |
\textrm{...} lub \rmfamily | - krój szeryfowy |
\textsf{...} lub \sffamily | - krój bezszeryfowy |
\texttt{...} lub \ttfamily | - grotesk |
Grubość i szerokość pisma | |
\textmd{...} lub \mdseries | pismo jasne |
\textbf{...} lub \bfseries | pismo grube |
Odmiana pisma | |
\textup{...} lub \upshape | odmiana prosta |
\textit{...} lub \itshape | kursywa |
\textsl{...} lub \slshape | odmiana pochyła |
\textsc{...} lub \scshape | kapitaliki |
- Jak widać, tworzą one pary poleceń o podobnej funkcjonalności. Wersje -z argumentem składają ten argument pismem wybranym przez swój -odpowiednik bez argumentu. Ponadto polecenia te na granicy między pismem -pochyłym a prostym dodają kompensatę wychylenia ostatniego znaku -(italic correction), chyba że następnym znakiem jest kropka lub -przecinek i kompensata nie jest potrzebna. -
- -- Polecenia bez argumentów można sobie wyobrażać jako zdefiniowane wg -schematu:
-
-\newcommand\rmfamily{
- \fontfamily{\rmdefault}\selectfont}
-
-
- One również nie mają zaszytej w sobie nazwy rodziny, odmiany, grubości,
-ale odwołują się do makr przechowujących wartości domyślne. Oczywiście
-domyślną wartością makra \rmdefault
jest cmr
, czyli
-polecenie \rmfamily
domyślnie włącza krój Computer Modern Roman.
-
- Stąd płynie wniosek, że aby w LaTeXu złożyć dokument, używając jako -kroju szeryfowego Timesa, wystarczy:
-
-\renewcommand\rmdefault{ptm}
-
-- (Polecenia zapożyczone z LaTeXa 2.09 działają w podobny, -pośredni sposób, więc również konsekwentnie poddają się takiemu -przedefiniowaniu.)
- --Wartości domyślne wkraczają jeszcze w kilku innych miejscach.
- -
-Zasadnicza treść dokumentu jest składana fontem uaktywnianym
-poleceniem \normalfont
. Jest ono mniej więcej równoważne
-
-\usefont{\encodingdefault}
- {\familydefault}
- {\seriesdefault}{\shapedefault}
-
-
-Płyną z tego ciekawe wnioski:
-
-
- 1) Zmieniając wartość \encodingdefault
na OT4
-możemy sprawić, że dokument będzie składany polskimi fontami. Pakiet
-polski
tak właśnie postępuje, przełączając układ na
-OT4
lub T1
w zależności od opcji.
- 2) Standardową wartością \familydefault
jest \rmdefault
.
-Skład całego dokumentu czcionką bezszeryfową można uzyskać zmieniając
-tę wartość na \sfdefault
:
-\renewcommand\familydefault{\sfdefault}
-
-
-Tego rodzaju zmian należy dokonywać w preambule dokumentu (to jest
-przed \begin{document}
).
- Pozostaje jeszcze odpowiedzieć na pytanie, skąd NFSS ,,wie'', jakie kroje, -odmiany i stopnie pisma są dostępne i w jakich układach.
- -
-Deklaracja układów fontów powoduje, że LaTeX ładuje pliki opisujące dane
-układy. Np. dla układu OT4
będzie to plik
-ot4enc.def
(Uwaga: od grudnia 1996 nazwy wszystkich plików
-w dystrybucji LaTeXa są pisane tylko małymi literami. Fakt ten wywołał
-niejakie zamieszanie, ale wydaje się, że na dłuższą metę jest to decyzja
-rozsądna.) W tym pliku zawarte są informacje, jakie akcenty są dostępne
-w danym układzie, w jakich pozycjach się one znajdują i jakie
-są dostępne znaki akcentowane (kombinacje akcent-litera).
-
-Pakiet polski.sty
wewnętrznie ładuje odpowiednią definicję
-układu.
- Opisy krojów są ładowane automatycznie z plików .fd
przy
-pierwszej próbie użycia fontu z danej rodziny w danym układzie. Na
-przykład po zadeklarowaniu jako domyślnego układu OT4
, pierwsza
-próba włączenia fontu z rodziny cmr
spowoduje, że LaTeX
-załaduje plik ot4cmr.fd
. Oto fragment tego pliku:
-\DeclareFontFamily{OT4}{cmr}{}
-\DeclareFontShape{OT4}{cmr}{m}{n}
- { <5> <6> <7> <8>
- <9> <10> <12> gen * plr
- <10.95> plr10
- <14.4> plr12
- <17.28><20.74><24.88>plr17}{}
-...
-\DeclareFontShape{OT4}{cmr}{bx}{it}
- { <-10>sub * cmr/bx/n
- <10> <10.95> <12> <14.4> <17.28>
- <20.74> <24.88> plbxti10
- }{}
-...
-
-
-
- Pierwsza deklaracja powiadamia, że jest to opis rodziny cmr
-w układzie OT4
. Dalej następuje ciąg deklaracji
-\DeclareFontShape
opisujących poszczególne kombinacje
-rodzina/grubość/odmiana. Pierwsza opisuje odmianę jasną
-(m
medium), prostą
-(n
normal) -- dla stopni 5, 6, 7, 8, 9, 10
-i 12 należy użyć fontu o nazwie plikowej powstającej z ciągu
-plr
po dołączeniu doń liczby stopnia pisma. Dla stopnia 10.95pt
-należy użyć fontu plr10 at 10.95pt
, podobnie dla stopni 14.4,
-17.28, 20.74, 24.88 użyty zostanie odpowiednio zeskalowany font
-plr12
i plr17
. Druga klauzula
-\DeclareFontShape
opisuje grubą (bx
bold
-extended) kursywę (it
italic) -- dla stopni
-mniejszych od 10pt należy użyć w zastępstwie grubej prostej odmiany
-rodziny cmr
. Dla wymienionych dalej stopni użyty zostanie
-odpowiednio zeskalowany font plbxti10
.
- Deklaracje układów OT1
i T1
oraz opis rodziny
-cmr
w tych układach są wbudowywane w format razem
-z plikami metrycznymi podstawowych fontów. Służy to przyspieszeniu
-ładowania LaTeXa na początku przetwarzania dokumentu. Zestaw wbudowanych
-układów, rodzin i plików metrycznych można zmienić przy pomocy plików
-konfiguracyjnych fonttext.cfg
i preload.cfg
--
-szczegóły opisano w dokumencie cfgguide.tex
.
- Aby można było powiedzieć, że font jest zainstalowany w LaTeXu musi
-istnieć dla niego definicja układu i definicja kroju (rodziny)
-w tym układzie. Układów w zasadzie jest skończona niewielka liczba
-i definicje większości z nich są zawarte w dystrybucji LaTeXa
-(w tym OT4
). Natomiast dla każdego kroju potrzebny jest
-jego opis w pliku o nazwie zbudowanej z nazwy układu
-i nazwy rodziny z rozszerzeniem .fd
(wszystko małymi
-literami). Pliki te muszą znajdować się w katalogu widocznym dla
-LaTeXa.
- Pliki opisu dla fontów PL i PC są zawarte w pakiecie PLaTeX. Pliki
-opisu dla kroju Quasi Palladio (qpl
), Quasi Times
-(qtm
) i antykwy toruńskiej (antt
) są częścią
-pakietu pl-qx
Piotra Kłosowskiego.
-Otóż fonty w postaci elektronicznej przybywają na rynek polski -głównie ze Stanów Zjednoczonych i są dostosowane do potrzeb -tamtejszego rynku, zarówno jeśli chodzi o zestaw znaków jak -i kodowanie znaków. W związku z tym w układzie -dystrybuowanych fontów nie znajdują odbicia ani potrzeby Polaków, ani -TeX-owców. -
--Problem ten od paru lat był przedmiotem prac nieformalnej grupy -członków GUST-u. W pracach brali udział: Włodek Bzyl, Bogusław -Jackowski, Janusz M. Nowacki, Andrzej Odyniec, Piotr Pianowski, -Marek Ryćko, Andrzej Tomaszewski, Staszek Wawrykiewicz oraz wielu -innych, którzy dobrym lub krytycznym słowem pomagali popychać sprawę -do przodu. -
-
-Efektem prac jest właśnie układ
Układ
-Oto najważniejsze z tych zasad: -
- --Oczywiście nie można oczekiwać stuprocentowej zgodności, na przykład -niektóre fonty są zaprojektowane bez ligatur związanych -z literą ,,f''. Wydaje się, że brak niektórych znaków jest -stosunkowo niegroźny. -
-
-Nieprzyjemne konsekwencje może mieć natomiast decyzja zastępowania
-pewnych znaków innymi. Mimo to taki pomysł przyszedł do głowy nawet
-samemu Donaldowi E. Knuthowi: w fontach rodziny Computer
-Modern font cmr5
ma nieco inny zestaw znaków niż
-pozostałe fonty szeregu CMR
-- przykra niespodzianka
-wydaje się wcześniej czy później nieunikniona. Jednak i takie
-sytuacje mogą być nie do uniknięcia, np. pisanki z reguły
-mają więcej ligatur niż zwykłe fonty drukarskie. Należy zatem dbać
-o to, by przynajmniej podstawowe znaki (litery) miały przypisane
-zawsze te same kody.
-
-TeX operuje jedynie na fontach co najwyżej 256-znakowych -- to
-poważne ograniczenie. Zostało ono oczywiście uwzględnione przy
-projektowaniu układu
-Ze względu na powszechność fontów
Podobna zasada była ściśle przestrzegana przy projektowaniu
-pakietu MeX: fonty
-Wolno sądzić, że pakiet MeX zadomowił się w środowisku polskich
-użytkowników TeX-a. Ze względu na istnienie pakietu MeX jest wskazane,
-by font był rozszerzeniem układu
-W związku ze składaniem polskich tekstów technicznych przydatne -są znaki specyficzne dla polskiej literatury technicznej. Zagadnienie -to omówione jest przy okazji analizowania konsekwencji -zasady 4. -
-
-W fontach anglosaskich powszechnie obecna jest ligatura ,,fl''
-(czasem także ,,ffl''). Nie widać żadnego powodu, dla którego
-w polskich fontach nie miałoby być ligatury
-,,fk'' (poprawna nazwa w wektorze kodowania to f_k
).
-W polskim języku jest wprawdzie znacznie więcej słów
-zawierających digram ,,fl'' niż słów zawierających digram ,,fk'',
-niemniej jednak są takie słowa: agrafka, cofka,
-dryfkotwa, fifka, Kafka, karafka,
-lufka, mufka, sofka, szafka. Bez
-ligatury ,,fk'' wyglądają one niezbyt ładnie ze względu na
-kolizję liter ,,f'' i ,,k'', analogiczną do kolizji liter ,,f''
-i ,,l''. Stąd obecność ligatury ,,fk''
-w układzie
-Z punktu widzenia tekstów technicznych pożądana jest obecność -niektórych małych greckich liter -w foncie. Np. litera mu pojawia się -w oznaczeniach jednostek (przedrostek mikro). Litera pi wydaje się również warta uwzględnienia. Najlepiej -byłoby móc zawrzeć w foncie cały alfabet grecki. Niestety, -szczupłość miejsca i obszerność potrzeb wykluczają taką -możliwość. -
--Jako jednostki używane są czasem symbole quotesingle (minuta), quotedbl (sekunda lub cal), degree (stopień) -- ich brak wcześniej czy -później zaczyna dokuczać. -
- -Określenie ,,teksty techniczne'' niekoniecznie musi oznaczać teksty -o profilu matematycznym lub inżynierskim. Teksty prawne również -można zaliczyć do tekstów technicznych. Brak symbolu section w standardowych -fontachCMSY
) dawał się dotkliwie odczuć
-w praktyce.
-
-
-
-
-\accent
. Jeżeli
-akcent nie styka się z literą (akcenty ,,acute'', ,,grave'',
-,,dieresis'' itp.) zabieg taki jest dopuszczalny. Można też skorzystać
-z bardzo ogólnego mechanizmu konstruowania znaków złożonych,
-mianowicie z fontów wirtualnych. Dzięki fontom wirtualnym znaki
-złożone są widziane przez TeX-a jako zwykłe, pojedyncze
-znaki. Tworzenie fontów wirtualnych jest jednak pracochłonne (brak
-póki co wygodnych narzędzi) i wymaga sporej wiedzy, tak TeX-owej,
-jak i typograficznej.
-
-
-Niestety, niektóre znaki tworzą z elementem diakrytycznym jedną
-całość. Wymienić tu należy w pierwszym rzędzie polskie
-i litewskie litery z ogonkiem (,,ą'', ,,ę'', iogonek, uogonek
-i odpowiednie majuskuły) oraz litery z cedillą (ccedilla, scedilla, tcedilla i odpowiednie majuskuły). Inne znaki
-diakrytyczne tego rodzaju to islandzkie thorn, Thorn czy eth. W dobrze
-zaprojektowanych fontach takie znaki nie mogą być ,,składanką'' --
-muszą stanowić spójnie zaprojektowaną całość.
-
-
-
-
-
-Font powinien zawierać pewne ,,uświęcone tradycją'' znaki
-dodatkowe. Takie symbole jak ,,copyright'' czy ,,registered'' powinny być zgodne z bieżącym
-fontem. Teoretycznie wystarczyłoby kółko, w które za pomocą makra
-TeX-owego wstawiało by się odpowiednie litery. Każdy, kto próbował
-używać plain-owego makra \copyright
, wie, że nie jest to pomysł
-najszczęśliwszy -- pozycjonowanie liter wewnątrz koła musi być
-przeprowadzone dla każdego fontu (a nawet dla każdej odmiany)
-osobno, co wyklucza możliwość automatyzacji.
-
-Symbole ,,dagger'' i ,,daggerdbl'' są wprawdzie stosunkowo rzadko używane -(ich używanie to w zasadzie zwyczaj anglosaski), jednakże kształt -tych symboli jest specyficzny dla danego fontu, tym samym -- dla -pełności -- font powinien je zawierać. -
- -Inne symbole potrzebne sporadycznie to ,,bullet'' -i ,,periodcentered''. Na pierwszy rzut oka -mogłoby się wydawać, że znaki te nie są w żaden sposób -z konkretnym fontem związane. To oczywiście nieprawda, na -przykład kształt kropki zależy od fontu. Sięganie do innego fontu po -te znaki lub przesuwanie kropki w celu uzyskania drugiego -z nich jest zabiegiem niezwykle uciążliwym ze względu na -trudności w wyważeniu położenia obu znaków. - - - - -
-Rozpowszechniona obecnie wersja środowiska Windows nakłada dodatkowe
-ograniczenia na liczbę znaków w foncie: znakom nie można
-przypisać kodów większych niż 255 i mniejszych
-niż 32. Redukuje to maksymalną liczbę znaków w foncie
-dających się równocześnie wykorzystać
-do 224. W układzie
-Dalsze zmniejszenie puli wolnych miejsc wiąże się ze znakami -o niewielkiej użyteczności z punktu widzenia TeX-a, ale -niezbędnymi ze względu na pewne tradycje w ich stosowaniu. Takim -znakiem jest np. ,,paragraph'', używany jako -znak końca akapitu w niektórych edytorach tekstu pracujących -w środowisku MS Windows. Do podobnego celu wykorzystywany bywa -znak ,,currency''. -
- -Pewne aplikacje windowsowe spodziewają się znaleźć pod kodami 32 -i 160 odpowiednio odstęp (space
) i niełamliwy
-odstęp (nbspace
). Są to znaki absolutnie bezużyteczne
-z punktu widzenia TeX-a, ale nieusuwalne ze względu na windowsowe
-tradycje.
-
-
-
-
-
-Specyfikacja układu
-Od wersji 0.03 układ QX uwzględnia następujące ligatury: -
- -f + f | ff |
f + i | fi |
f + l | fl |
f + k | f_k |
ff + i | ffi |
ff + l | ffl |
hyphen + hyphen | endash |
endash + hyphen | emdash |
quoteleft + quoteleft | quotedblleft |
quoteright + quoteright | quotedblright |
comma + comma | quotedblbase |
exclam + quoteleft | exclamdown |
question + quoteleft | questiondown |
exclamdown + exclamdown | guillemotleft |
questiondown + questiondown | guillemotright |
-Z dokładnością do ligatury ,,fk'' jest to ten sam zestaw ligatur
-co w fontach
space + l | lslash |
space + L | Lslash |
percent + percent | perthousand |
less + less | guillemotleft |
greater + greater | guillemotright |
-Pierwsze trzy z tych ligatur wydają się nieuzasadnione, dwie
-pozostałe są nieadekwatne, ze względu na zachowanie
-w układzie
-W definicji układu
-The symbol has been added to the following codepages at position - '0x80'; 1250 Eastern European, 1252 Western, 1253 Greek, 1254 Turkish, - 1257 Baltic, 1255 Hebrew, 1256 Arabic, 1258 Vietnamese, 874 Thai. - In 1251 Cyrillic the symbol will be added at position '0x88'. -
- -Niestety skutkiem tego rozszerzenia była konieczność wprowadzenia dalszych -zmian w kodowaniu QX dla systemu Windows: litewskie znaki [Ii]ogonek -otrzymały kody 222 i 254 (uprzednio 128 i 144); znaki [Tt]horn, -mające przedtem te kody, zostały usunięte. Zalecane jest pozostawienie -definicji kształtów znaków [Tt]horn w foncie. - -Przy okazji zmian wprowadzona została nazwaf_k
dla
-(niestandardowej) ligatury ,,fk'', zgodnie z zaleceniem Adobe:
-unicodegn.html
-
-
-
-
-Na dwóch kolejnych stronach zamieszczamy porównanie aktualnego układu
- Tekst jest zaktualizowaną wersją artykułu z Biuletynu GUST,
-nr 9/1997, s. 28--30.Tabele układu QX
-
-
-Ostatnia modyfikacja 13.09.2004 (StaW)
-Powrót
-
-
code | CM | EC | PL | -QX ver. 0.06 |
0 | Gamma | grave | Gamma | alpha |
1 | Delta | acute | Delta | -Delta |
2 | Theta | circumflex | Theta | beta |
3 | Lambda | tilde | Lambda | delta |
4 | Xi | dieresis | Xi | pi |
5 | Pi | hungarumlaut | Pi | Pi |
6 | Sigma | ring | Sigma | Sigma |
7 | Upsilon | caron | Upsilon | mu | 8 | Phi | breve | Phi | ellipsis | -
9 | Psi | macron | Psi | f_k |
10 | Omega | dotaccent | Omega | Omega |
11 | ff | cedilla | ff | ff |
12 | fi | ogonek | fi | fi |
13 | fl | quotesinglbase | fl | fl |
14 | ffi | guilsinglleft | ffi | ffi |
15 | ffl | guilsinglright | ffl | ffl |
16 | dotlessi | quotedblleft | dotlessi | dotlessi |
17 | dotlessj | quotedblright | dotlessj | dotlessj |
18 | grave | quotedblbase | grave | grave |
19 | acute | guillemotleft | acute | acute |
20 | caron | guillemotright | caron | caron |
21 | breve | endash | breve | breve |
22 | macron | emdash | macron | macron |
23 | ring | compoundwordmark | ring | ring |
24 | cedilla | perthousand | cedilla | cedilla |
25 | germandbls | dotlessi | germandbls | germandbls |
26 | ae | dotlessj | ae | ae |
27 | oe | ff | oe | oe |
28 | oslash | fi | oslash | oslash |
29 | AE | fl | AE | AE |
30 | OE | ffi | OE | OE |
31 | Oslash | ffl | Oslash | Oslash |
32 | suppress | visualspace | suppress | space |
33 | exclam | exclam | exclam | exclam |
34 | quotedblright | quotedbl | quotedblright | quotedblright |
35 | numbersign | numbersign | numbersign | numbersign |
36 | dollar | dollar | dollar | dollar |
37 | percent | percent | percent | percent |
38 | ampersand | ampersand | ampersand | ampersand |
39 | quoteright | quoteright | quoteright | quoteright |
40 | parenleft | parenleft | parenleft | parenleft |
41 | parenright | parenright | parenright | parenright |
42 | asterisk | asterisk | asterisk | asterisk |
43 | plus | plus | plus | plus |
44 | comma | comma | comma | comma |
45 | hyphen | hyphen | hyphen | hyphen |
46 | period | period | period | period |
47 | slash | slash | slash | slash |
48 | zero | zero | zero | zero |
49 | one | one | one | one |
50 | two | two | two | two |
51 | three | three | three | three |
52 | four | four | four | four |
53 | five | five | five | five |
54 | six | six | six | six |
55 | seven | seven | seven | seven |
56 | eight | eight | eight | eight |
57 | nine | nine | nine | nine |
58 | colon | colon | colon | colon |
59 | semicolon | semicolon | semicolon | semicolon |
60 | exclamdown | less | exclamdown | exclamdown |
61 | equal | equal | equal | equal |
62 | questiondown | greater | questiondown | questiondown |
63 | question | question | question | question |
64 | at | at | at | at |
65 | A | A | A | A |
66 | B | B | B | B |
67 | C | C | C | C |
68 | D | D | D | D |
69 | E | E | E | E |
70 | F | F | F | F |
71 | G | G | G | G |
72 | H | H | H | H |
73 | I | I | I | I |
74 | J | J | J | J |
75 | K | K | K | K |
76 | L | L | L | L |
77 | M | M | M | M |
78 | N | N | N | N |
79 | O | O | O | O |
80 | P | P | P | P |
81 | Q | Q | Q | Q |
82 | R | R | R | R |
83 | S | S | S | S |
84 | T | T | T | T |
85 | U | U | U | U |
86 | V | V | V | V |
87 | W | W | W | W |
88 | X | X | X | X |
89 | Y | Y | Y | Y |
90 | Z | Z | Z | Z |
91 | bracketleft | bracketleft | bracketleft | bracketleft |
92 | quotedblleft | backslash | quotedblleft | quotedblleft |
93 | bracketright | bracketright | bracketright | bracketright |
94 | circumflex | asciicircum | circumflex | circumflex |
95 | dotaccent | underscore | dotaccent | dotaccent |
96 | quoteleft | quoteleft | quoteleft | quoteleft |
97 | a | a | a | a |
98 | b | b | b | b |
99 | c | c | c | c |
100 | d | d | d | d |
101 | e | e | e | e |
102 | f | f | f | f |
103 | g | g | g | g |
104 | h | h | h | h |
105 | i | i | i | i |
106 | j | j | j | j |
107 | k | k | k | k |
108 | l | l | l | l |
109 | m | m | m | m |
110 | n | n | n | n |
111 | o | o | o | o |
112 | p | p | p | p |
113 | q | q | q | q |
114 | r | r | r | r |
115 | s | s | s | s |
116 | t | t | t | t |
117 | u | u | u | u |
118 | v | v | v | v |
119 | w | w | w | w |
120 | x | x | x | x |
121 | y | y | y | y |
122 | z | z | z | z |
123 | endash | braceleft | endash | endash |
124 | emdash | bar | emdash | emdash |
125 | hungarumlaut | braceright | hungarumlaut | hungarumlaut |
126 | tilde | asciitilde | tilde | tilde |
127 | dieresis | hyphen | dieresis | dieresis |
128 | -- | Abreve | -- | Euro |
129 | -- | Aogonek | Aogonek | Aogonek |
130 | -- | Cacute | Cacute | Cacute |
131 | -- | Ccaron | -- | greater |
132 | -- | Dcaron | -- | greaterequal |
133 | -- | Ecaron | -- | approxequal |
134 | -- | Eogonek | Eogonek | Eogonek |
135 | -- | Gbreve | -- | Iogonek |
136 | -- | Lacute | -- | less |
137 | -- | Lquoteright | -- | lessequal |
138 | -- | Lslash | Lslash | Lslash |
139 | -- | Nacute | Nacute | Nacute |
140 | -- | Ncaron | -- | asciitilde |
141 | -- | Eng | -- | asciicircum |
142 | -- | Ohungarumlaut | -- | ell |
143 | -- | Racute | -- | dagger |
144 | -- | Rcaron | -- | daggerdbl |
145 | -- | Sacute | Sacute | Sacute |
146 | -- | Scaron | -- | Scaron |
147 | -- | Scedilla | -- | Scommaaccent |
148 | -- | Tcaron | -- | degree |
149 | -- | Tcedilla | -- | Tcommaaccent |
150 | -- | Uhungarumlaut | -- | ogonek |
151 | -- | Uring | -- | Uogonek |
152 | -- | Ydieresis | -- | Ydieresis |
153 | -- | Zacute | Zacute | Zacute |
154 | -- | Zcaron | -- | Zcaron |
155 | -- | Zdotaccent | Zdotaccent | Zdotaccent |
156 | -- | IJ | -- | IJ |
157 | -- | Idotaccent | -- | braceleft |
158 | -- | dbar | -- | braceright |
159 | -- | section | -- | section |
160 | -- | abreve | -- | -- |
161 | -- | aogonek | aogonek | aogonek |
162 | -- | cacute | cacute | cacute |
163 | -- | ccaron | -- | registered |
164 | -- | dquoteright | -- | copyright |
165 | -- | ecaron | -- | divide |
166 | -- | eogonek | eogonek | eogonek |
167 | -- | gbreve | -- | iogonek |
168 | -- | lacute | -- | minus |
169 | -- | lquoteright | -- | multiply |
170 | -- | lslash | lslash | lslash |
171 | -- | nacute | nacute | nacute |
172 | -- | ncaron | -- | plusminus |
173 | -- | eng | -- | infinity |
174 | -- | ohungarumlaut | guillemotleft | guillemotleft |
175 | -- | racute | guillemotright | guillemotright |
176 | -- | rcaron | -- | paragraph |
177 | -- | sacute | sacute | sacute |
178 | -- | scaron | -- | scaron |
179 | -- | scedilla | -- | scommaaccent |
180 | -- | tquoteright | -- | bullet |
181 | -- | tcedilla | -- | tcommaaccent |
182 | -- | uhungarumlaut | -- | threequartersemdash |
183 | -- | uring | -- | uogonek |
184 | -- | ydieresis | -- | ydieresis |
185 | -- | zacute | zacute | zacute |
186 | -- | zcaron | -- | zcaron |
187 | -- | zdotaccent | zdotaccent | zdotaccent |
188 | -- | ij | -- | ij |
189 | -- | exclamdown | -- | periodcentered |
190 | -- | questiondown | -- | quotedbl |
191 | -- | sterling | -- | quotesingle |
192 | -- | Agrave | -- | Agrave |
193 | -- | Aacute | -- | Aacute |
194 | -- | Acircumflex | -- | Acircumflex |
195 | -- | Atilde | -- | Atilde |
196 | -- | Adieresis | -- | Adieresis |
197 | -- | Aring | -- | Aring |
198 | -- | AE | -- | backslash |
199 | -- | Ccedilla | -- | Ccedilla |
200 | -- | Egrave | -- | Egrave |
201 | -- | Eacute | -- | Eacute |
202 | -- | Ecircumflex | -- | Ecircumflex |
203 | -- | Edieresis | -- | Edieresis |
204 | -- | Igrave | -- | Igrave |
205 | -- | Iacute | -- | Iacute |
206 | -- | Icircumflex | -- | Icircumflex |
207 | -- | Idieresis | -- | Idieresis |
208 | -- | Eth | -- | Eth |
209 | -- | Ntilde | -- | Ntilde |
210 | -- | Ograve | -- | Ograve |
211 | -- | Oacute | Oacute | Oacute |
212 | -- | Ocircumflex | -- | Ocircumflex |
213 | -- | Otilde | -- | Otilde |
214 | -- | Odieresis | -- | Odieresis |
215 | -- | OE | -- | currency |
216 | -- | Oslash | -- | perthousand |
217 | -- | Ugrave | -- | Ugrave |
218 | -- | Uacute | -- | Uacute |
219 | -- | Ucircumflex | -- | Ucircumflex |
220 | -- | Udieresis | -- | Udieresis |
221 | -- | Yacute | -- | Yacute |
222 | -- | Thorn | -- | Thorn |
223 | -- | Germandbls | -- | bar |
224 | -- | agrave | -- | agrave |
225 | -- | aacute | -- | aacute |
226 | -- | acircumflex | -- | acircumflex |
227 | -- | atilde | -- | atilde |
228 | -- | adieresis | -- | adieresis |
229 | -- | aring | -- | aring |
230 | -- | ae | -- | underscore |
231 | -- | ccedilla | -- | ccedilla |
232 | -- | egrave | -- | egrave |
233 | -- | eacute | -- | eacute |
234 | -- | ecircumflex | -- | ecircumflex |
235 | -- | edieresis | -- | edieresis |
236 | -- | igrave | -- | igrave |
237 | -- | iacute | -- | iacute |
238 | -- | icircumflex | -- | icircumflex |
239 | -- | idieresis | -- | idieresis |
240 | -- | eth | -- | eth |
241 | -- | ntilde | -- | ntilde |
242 | -- | ograve | -- | ograve |
243 | -- | oacute | oacute | oacute |
244 | -- | ocircumflex | -- | ocircumflex |
245 | -- | otilde | -- | otilde |
246 | -- | odieresis | -- | odieresis |
247 | -- | oe | -- | anglearc |
248 | -- | oslash | -- | diameter |
249 | -- | ugrave | -- | ugrave |
250 | -- | uacute | -- | uacute |
251 | -- | ucircumflex | -- | ucircumflex |
252 | -- | udieresis | -- | udieresis |
253 | -- | yacute | -- | yacute |
254 | -- | thorn | -- | thorn |
255 | -- | germandbls | quotedblbase | quotedblbase |
Tabelę przedrukowano z Biuletynu GUST, nr 9/1997,
-s. 31
-Zmodyfikowano 13.09.2004, zgodnie z aktualnym układem QX wer. 0.06 (StaW)
Code | New ANSI (0-127) | Macintosh | QX ver. 0.06 |
+ CP1250 | PLEURO | ||
0 | -- | -- | -- |
1 | -- | -- | acute |
2 | -- | -- | circumflex |
3 | -- | -- | cedilla |
4 | -- | -- | dieresis |
5 | -- | -- | breve |
6 | -- | -- | dotaccent |
7 | -- | -- | macron |
8 | -- | -- | ring |
9 | -- | -- | -- |
10 | -- | -- | hungarumlaut |
11 | -- | -- | ogonek |
12 | -- | -- | caron |
13 | -- | -- | -- |
14 | -- | -- | dotlessi |
15 | -- | -- | dotlessj |
16 | -- | -- | tilde |
17 | -- | -- | ff |
18 | -- | -- | ffi |
19 | -- | -- | ffl |
20 | -- | -- | f_k |
21 | -- | -- | approxequal |
22 | -- | -- | ell |
23 | -- | -- | infinity |
24 | -- | -- | alpha |
25 | -- | -- | beta |
26 | -- | -- | delta |
27 | -- | -- | pi |
28 | -- | -- | Delta |
29 | -- | -- | Pi |
30 | -- | -- | Sigma |
31 | -- | -- | Omega |
32 | space | space | space |
33 | exclam | exclam | exclam |
34 | quotedbl | quotedbl | quotedbl |
35 | numbersign | numbersign | numbersign |
36 | dollar | dollar | dollar |
37 | percent | percent | percent |
38 | ampersand | ampersand | ampersand |
39 | quotesingle | quotesingle | quotesingle |
40 | parenleft | parenleft | parenleft |
41 | parenright | parenright | parenright |
42 | asterisk | asterisk | asterisk |
43 | plus | plus | plus |
44 | comma | comma | comma |
45 | hyphen | hyphen | hyphen |
46 | period | period | period |
47 | slash | slash | slash |
48 | zero | zero | zero |
49 | one | one | one |
50 | two | two | two |
51 | three | three | three |
52 | four | four | four |
53 | five | five | five |
54 | six | six | six |
55 | seven | seven | seven |
56 | eight | eight | eight |
57 | nine | nine | nine |
58 | colon | colon | colon |
59 | semicolon | semicolon | semicolon |
60 | less | less | less |
61 | equal | equal | equal |
62 | greater | greater | greater |
63 | question | question | question |
64 | at | at | at |
65 | A | A | A |
66 | B | B | B |
67 | C | C | C |
68 | D | D | D |
69 | E | E | E |
70 | F | F | F |
71 | G | G | G |
72 | H | H | H |
73 | I | I | I |
74 | J | J | J |
75 | K | K | K |
76 | L | L | L |
77 | M | M | M |
78 | N | N | N |
79 | O | O | O |
80 | P | P | P |
81 | Q | Q | Q |
82 | R | R | R |
83 | S | S | S |
84 | T | T | T |
85 | U | U | U |
86 | V | V | V |
87 | W | W | W |
88 | X | X | X |
89 | Y | Y | Y |
90 | Z | Z | Z |
91 | bracketleft | bracketleft | bracketleft |
92 | backslash | backslash | backslash |
93 | bracketright | bracketright | bracketright |
94 | asciicircum | asciicircum | asciicircum |
95 | underscore | underscore | underscore |
96 | grave | grave | grave |
97 | a | a | a |
98 | b | b | b |
99 | c | c | c |
100 | d | d | d |
101 | e | e | e |
102 | f | f | f |
103 | g | g | g |
104 | h | h | h |
105 | i | i | i |
106 | j | j | j |
107 | k | k | k |
108 | l | l | l |
109 | m | m | m |
110 | n | n | n |
111 | o | o | o |
112 | p | p | p |
113 | q | q | q |
114 | r | r | r |
115 | s | s | s |
116 | t | t | t |
117 | u | u | u |
118 | v | v | v |
119 | w | w | w |
120 | x | x | x |
121 | y | y | y |
122 | z | z | z |
123 | braceleft | braceleft | braceleft |
124 | bar | bar | bar |
125 | braceright | braceright | braceright |
126 | asciitilde | asciitilde | asciitilde |
127 | -- | -- | -- |
128 | Euro | -- | Euro |
129 | -- | -- | fi |
130 | quotesinglbase | quotesinglbase | fl |
131 | -- | Ydieresis | Ydieresis |
132 | quotedblbase | quotedblbase | quotedblbase |
133 | ellipsis | ellipsis | ellipsis |
134 | dagger | dagger | dagger |
135 | daggerdbl | daggerdbl | daggerdbl |
136 | -- | Ecircumflex | Ecircumflex |
137 | perthousand | perthousand | perthousand |
138 | Scaron | Scaron | Scaron |
139 | guilsinglleft | guilsinglleft | Scommaaccent |
140 | Sacute | Sacute | Sacute |
141 | Tcaron | OE | OE |
142 | Zcaron | Zcaron | Zcaron |
143 | Zacute | Zacute | Zacute |
144 | -- | -- | threequartersemdash |
145 | quoteleft | quoteleft | quoteleft |
146 | quoteright | quoteright | quoteright |
147 | quotedblleft | quotedblleft | quotedblleft |
148 | quotedblright | quotedblright | quotedblright |
149 | bullet | bullet | bullet |
150 | endash | endash | endash |
151 | emdash | emdash | emdash |
152 | -- | ecircumflex | ecircumflex |
153 | trademark | trademark | anglearc |
154 | scaron | scaron | scaron |
155 | guilsinglright | guilsinglright | scommaaccent |
156 | sacute | sacute | sacute |
157 | tquoteright | oe | oe |
158 | zcaron | zcaron | zcaron |
159 | zacute | zacute | zacute |
160 | -- | nbspace | nbspace |
161 | caron | exclamdown | exclamdown |
162 | breve | questiondown | questiondown |
163 | Lslash | Lslash | Lslash |
164 | currency | currency | currency |
165 | Aogonek | Aogonek | Aogonek |
166 | brokenbar | brokenbar | diameter |
167 | section | section | section |
168 | dieresis | dieresis | Uogonek |
169 | copyright | copyright | copyright |
170 | Scedilla | AE | AE |
171 | guillemotleft | guillemotleft | guillemotleft |
172 | logicalnot | Ntilde | Ntilde |
173 | hyphen | minus | minus |
174 | registered | registered | registered |
175 | Zdotaccent | Zdotaccent | Zdotaccent |
176 | degree | degree | degree |
177 | plusminus | plusminus | plusminus |
178 | ogonek | twosuperior | lessequal |
179 | lslash | lslash | lslash |
180 | acute | acute | greaterequal |
181 | mu | mu | mu |
182 | paragraph | paragraph | paragraph |
183 | periodcentered | periodcentered | periodcentered |
184 | cedilla | -- | uogonek |
185 | aogonek | aogonek | aogonek |
186 | scedilla | ae | ae |
187 | guillemotright | guillemotright | guillemotright |
188 | Lquoteright | ntilde | ntilde |
189 | hungarumlaut | onehalf | Tcommaaccent |
190 | lquoteright | threequarters | tcommaaccent |
191 | zdotaccent | zdotaccent | zdotaccent |
192 | Racute | Agrave | Agrave |
193 | Aacute | Aacute | Aacute |
194 | Acircumflex | Acircumflex | Acircumflex |
195 | Abreve | Atilde | Atilde |
196 | Adieresis | Adieresis | Adieresis |
197 | Lacute | Aring | Aring |
198 | Cacute | Cacute | Cacute |
199 | Ccedilla | Ccedilla | Ccedilla |
200 | Ccaron | Egrave | Egrave |
201 | Eacute | Eacute | Eacute |
202 | Eogonek | Eogonek | Eogonek |
203 | Edieresis | Edieresis | Edieresis |
204 | Ecaron | Igrave | Igrave |
205 | Iacute | Iacute | Iacute |
206 | Icircumflex | Icircumflex | Icircumflex |
207 | Dcaron | Idieresis | Idieresis |
208 | Eth | Eth | Eth |
209 | Nacute | Nacute | Nacute |
210 | Ncaron | Ograve | Ograve |
211 | Oacute | Oacute | Oacute |
212 | Ocircumflex | Ocircumflex | Ocircumflex |
213 | Ohungarumlaut | Otilde | Otilde |
214 | Odieresis | Odieresis | Odieresis |
215 | multiply | multiply | multiply |
216 | Rcaron | Oslash | Oslash |
217 | Uring | Ugrave | Ugrave |
218 | Uacute | Uacute | Uacute |
219 | Uhungarumlaut | Ucircumflex | Ucircumflex |
220 | Udieresis | Udieresis | Udieresis |
221 | Yacute | Yacute | Yacute |
222 | Tcedilla | Thorn | Iogonek |
223 | germandbls | germandbls | germandbls |
224 | racute | agrave | agrave |
225 | aacute | aacute | aacute |
226 | acircumflex | acircumflex | acircumflex |
227 | abreve | atilde | atilde |
228 | adieresis | adieresis | adieresis |
229 | lacute | aring | aring |
230 | cacute | cacute | cacute |
231 | ccedilla | ccedilla | ccedilla |
232 | ccaron | egrave | egrave |
233 | eacute | eacute | eacute |
234 | eogonek | eogonek | eogonek |
235 | edieresis | edieresis | edieresis |
236 | ecaron | igrave | igrave |
237 | iacute | iacute | iacute |
238 | icircumflex | icircumflex | icircumflex |
239 | dquoteright | idieresis | idieresis |
240 | dbar | eth | eth |
241 | nacute | nacute | nacute |
242 | ncaron | ograve | ograve |
243 | oacute | oacute | oacute |
244 | ocircumflex | ocircumflex | ocircumflex |
245 | ohungarumlaut | otilde | otilde |
246 | odieresis | odieresis | odieresis |
247 | divide | divide | divide |
248 | rcaron | oslash | oslash |
249 | uring | ugrave | ugrave |
250 | uacute | uacute | uacute |
251 | uhungarumlaut | ucircumflex | ucircumflex |
252 | udieresis | udieresis | udieresis |
253 | yacute | yacute | yacute |
254 | tcedilla | thorn | iogonek |
255 | dotaccent | ydieresis | ydieresis |
Tabelę przedrukowano z Biuletynu GUST, nr 9/1997,
-s. 31
-Zmodyfikowano 13.09.2004, zgodnie z aktualnym układem QX wer. 0.06 (StaW)
-static p_char_u pl_maz_day_name_ptr = - { - (char_u *)NULL, - (char_u *)"niedziela", - (char_u *)"poniedziałek", - (char_u *)"wtorek", - (char_u *)"środa", - (char_u *)"czwartek", - (char_u *)"piątek", - (char_u *)"sobota", - }; -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/decode.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/decode.html deleted file mode 100644 index 8d66284702c..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/decode.html +++ /dev/null @@ -1,26 +0,0 @@ - - - - - - - -
-static struct decode maz_decode = - { - &maz_jedn, - &maz_dies, - &maz_setki, - &maz_tys, - &maz_mil - }; -- - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/dies.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/dies.html deleted file mode 100644 index 9c530a7ae88..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/dies.html +++ /dev/null @@ -1,26 +0,0 @@ - - - - - - - -
-static p_char_u maz_dies = - { - (char_u *)"???", - (char_u *)"dwadzieścia", - (char_u *)"trzydzieści", - (char_u *)"czterdzieści", - (char_u *)"piećdziesiąt", - (char_u *)"sześcdziesiąt", - (char_u *)"siedemdziesiąt", - (char_u *)"osiemdziesiąt", - (char_u *)"dziewięćdziesiąt" - }; - - -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/fig1.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/fig1.gif deleted file mode 100644 index 2f2e3705f88..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/fig1.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/flags.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/flags.html deleted file mode 100644 index 3f20c10269a..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/flags.html +++ /dev/null @@ -1,19 +0,0 @@ - - - - - - - -
NUM_ORDER
(wartośc 1).
-Funkcje specjalne dla różnych języków powinny być wyzwalane
-różnymi bitami pola flags
.
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/id.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/id.html
deleted file mode 100644
index 236873fc7b8..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/id.html
+++ /dev/null
@@ -1,17 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
-id
- - -Trudno sobie wyobrazić publikację o charakterze naukowo-technicznym -bez skorowidza. Skorowidz (index) jest uporządkowanym zbiorem używanych -haseł i pojęć. Przy każdej pozycji figuruje numer strony, na której -ona występuje. - -
Używając pakietu TeX-a możemy zaspokoić życzenia nawet najbardziej -wymagającego wydawcy. W przedstawianym cyklu postaramy się przedstawić -narzędzia służące do budowy skorowidza oraz unikalny opis -zasad sortowania w języku polskim. - -
System TeX jest jednym z niewielu narzędzi pozwalających rozwiązać -problem definiowania skorowidza w wygodny sposób, różny od -,,ręcznego'' tworzenia. Są cztery podstawowe zalety tego narzędzia: -
-static p_char_u maz_jedn = - { - (char_u *)"???", - (char_u *)"jeden", - (char_u *)"dwa", - (char_u *)"trzy", - (char_u *)"cztery", - (char_u *)"pieć", - (char_u *)"sześć", - (char_u *)"siedem", - (char_u *)"osiem", - (char_u *)"dziewięć", - (char_u *)"dziesięć", - (char_u *)"jedenaście", - (char_u *)"dwanaście", - (char_u *)"trzynaście", - (char_u *)"czternaście", - (char_u *)"piętnaście", - (char_u *)"szesnaście", - (char_u *)"siedemnaście", - (char_u *)"osiemnaście", - (char_u *)"dziewiętnaście" - }; - -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/lang.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/lang.html deleted file mode 100644 index 20e08b9e8f8..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/lang.html +++ /dev/null @@ -1,78 +0,0 @@ - - - - - - - -
id
wynosi NULL
.
--Public struct _multilanguage multilanguage[] = - { - { - &us_day_name_ptr, - &us_mon_name_ptr, - &us_toascii_table, - &us_lower_table, - &us_upper_table, - &us_char_type, - &us_order_tbl, - 0, - NULL, - "english", - "US english", - NULL - }, - { - &pl_maz_day_name_ptr, - &pl_maz_mon_name_ptr, - &pl_maz_toascii_table, - &pl_maz_lower_table, - &pl_maz_upper_table, - &pl_maz_char_type, - &pl_maz_order_tbl, - 0, - Decode_Number, - "PL-mazowia", - "Polish mazowia", - &maz_decode - }, - { - &pl_iso2_day_name_ptr, - &pl_iso2_mon_name_ptr, - &pl_iso2_toascii_table, - &pl_iso2_lower_table, - &pl_iso2_upper_table, - &pl_iso2_char_type, - &pl_iso2_order_tbl, - 0, - Decode_Number, - "PL-latin2", - "Polish ISO-8859-2 (Latin2)", - &iso2_decode - }, - { - NULL, - NULL, - NULL, - NULL, - NULL, - NULL, - NULL, - 0, - NULL, - NULL, - NULL, - NULL - } - }; - -- - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/lower.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/lower.html deleted file mode 100644 index 0d0a5e4a725..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/lower.html +++ /dev/null @@ -1,38 +0,0 @@ - - - - - - - -
-static a_char_u pl_maz_lower_table = - { - 'a', 'b', 'c', 'd', 'e', 'f', 'g', 'h', - 'i', 'j', 'k', 'l', 'm', 'n', 'o', 'p', - 'q', 'r', 's', 't', 'u', 'v', 'w', 'x', - 'y', 'z', '[', '\\', ']', '^', '_', - ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', - ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', - ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', - ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', - ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', - ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', ' ', 'ą', - 'ę', ' ', ' ', ' ', ' ', 'ć', ' ', ' ', - 'ś', ' ', ' ', ' ', 'ł', ' ', ' ', ' ', - 'ź', 'ż', ' ', 'ó', ' ', 'ń' - }; -- -Tablica zawiera definicje dla wszystkich znaków o kodzie -większym od litery 'A' - - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/mil.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/mil.html deleted file mode 100644 index 643228a384d..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/mil.html +++ /dev/null @@ -1,21 +0,0 @@ - - - - - - - -
-static p_char_u maz_mil = - { - (char_u *)"???", - (char_u *)"milion", - (char_u *)"miliony", - (char_u *)"miliony", - (char_u *)"miliony", - (char_u *)"milionów" - }; -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/mon.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/mon.html deleted file mode 100644 index 6efbefe86e1..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/mon.html +++ /dev/null @@ -1,31 +0,0 @@ - - - - - - - -
- -static p_char_u pl_maz_mon_name_ptr = - { - (char_u *)NULL, - (char_u *)"styczeń", - (char_u *)"luty", - (char_u *)"marzec", - (char_u *)"kwiecień", - (char_u *)"maj", - (char_u *)"czerwiec", - (char_u *)"lipiec", - (char_u *)"sierpień", - (char_u *)"wrzesień", - (char_u *)"październik", - (char_u *)"listopad", - (char_u *)"grudzień" - }; -- - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/name.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/name.html deleted file mode 100644 index 0f500d98573..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/name.html +++ /dev/null @@ -1,15 +0,0 @@ - - - - - - - -
- { -0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, -8, -TAB, /* 9 */ -LF, /* 10 0a */ -11, -12, -CR, /* 13 0d */ -14, -15, -16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, -24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, -' ', /* 32 20 */ -'!', /* 33 21 */ -0x22, /* 34 22 quote */ -'#', /* 35 23 */ -'$', /* 36 24 */ -'%', /* 37 25 */ -'&', /* 38 26 */ -0x27, /* 39 27 single quote */ -'(', /* 40 28 */ -')', /* 41 29 */ -'*', /* 42 2a */ -'+', /* 43 2b */ -',', /* 44 2c */ -'-', /* 45 2d */ -'.', /* 46 2e */ -'/', /* 47 2f */ -'0', /* 48 30 */ -'1', /* 49 31 */ -'2', /* 50 32 */ -'3', /* 51 33 */ -'4', /* 52 34 */ -'5', /* 53 35 */ -'6', /* 54 36 */ -'7', /* 55 37 */ -'8', /* 56 38 */ -'9', /* 57 39 */ -':', /* 58 3a */ -';', /* 59 3b */ -'<', /* 60 3c */ -'=', /* 61 3d */ -'>', /* 62 3e */ -'?', /* 63 3f */ -'@', /* 64 40 */ -'a' * CCCC + 4, /* 'A', 65 41 */ -'b' * CCCC + 4, /* 'B', 66 42 */ -'c' * CCCC + 4, /* 'C', 67 43 */ -'d' * CCCC + 4, /* 'D', 68 44 */ -'e' * CCCC + 4, /* 'E', 69 45 */ -'f' * CCCC + 4, /* 'F', 70 46 */ -'g' * CCCC + 4, /* 'G', 71 47 */ -'h' * CCCC + 4, /* 'H', 72 48 */ -'i' * CCCC + 4, /* 'I', 73 49 */ -'j' * CCCC + 4, /* 'J', 74 4a */ -'k' * CCCC + 4, /* 'K', 75 4b */ -'l' * CCCC + 4, /* 'L', 76 4c */ -'m' * CCCC + 4, /* 'M', 77 4d */ -'n' * CCCC + 4, /* 'N', 78 4e */ -'o' * CCCC + 4, /* 'O', 79 4f */ -'p' * CCCC + 4, /* 'P', 80 50 */ -'q' * CCCC + 4, /* 'Q', 81 51 */ -'r' * CCCC + 4, /* 'R', 82 52 */ -'s' * CCCC + 4, /* 'S', 83 53 */ -'t' * CCCC + 4, /* 'T', 84 54 */ -'u' * CCCC + 4, /* 'U', 85 55 */ -'v' * CCCC + 4, /* 'V', 86 56 */ -'w' * CCCC + 4, /* 'W', 87 57 */ -'x' * CCCC + 4, /* 'X', 88 58 */ -'y' * CCCC + 4, /* 'Y', 89 59 */ -'z' * CCCC + 4, /* 'Z', 90 5a */ -0x5b, /* 91 5b */ -0x5c, /* 92 5c */ -0x5d, /* 93 5d ] */ -0x5e, /* 94 5e */ -'_', /* 95 5f */ -0x60, /* 96 60 ` */ -'a' * CCCC, /* 97 61 */ -'b' * CCCC, /* 98 62 */ -'c' * CCCC, /* 99 63 */ -'d' * CCCC, /* 100 64 */ -'e' * CCCC, /* 101 65 */ -'f' * CCCC, /* 102 66 */ -'g' * CCCC, /* 103 67 */ -'h' * CCCC, /* 104 68 */ -'i' * CCCC, /* 105 69 */ -'j' * CCCC, /* 106 6a */ -'k' * CCCC, /* 107 6b */ -'l' * CCCC, /* 108 6c */ -'m' * CCCC, /* 109 6d */ -'n' * CCCC, /* 110 6e */ -'o' * CCCC, /* 111 6f */ -'p' * CCCC, /* 112 70 */ -'q' * CCCC, /* 113 71 */ -'r' * CCCC, /* 114 72 */ -'s' * CCCC, /* 115 73 */ -'t' * CCCC, /* 116 74 */ -'u' * CCCC, /* 117 75 */ -'v' * CCCC, /* 118 76 */ -'w' * CCCC, /* 119 77 */ -'x' * CCCC, /* 120 78 */ -'y' * CCCC, /* 121 79 */ -'z' * CCCC, /* 122 7a */ -'{', /* 123 7b */ -'|', /* 124 7c */ -'}', /* 125 7d */ -'~', /* 126 7e */ - 127, - 128, - 129, - 130, - 131, - 132, - 133, -'a' * CCCC + 1, /* aogonek 134 86 */ - 135, - 136, - 137, - 138, - 139, - 140, -'c' * CCCC + 1, /* c acute 141 8d */ - 142, -'a' * CCCC + 5, /* Aogonek 143 8f */ -'e' * CCCC + 5, /* Eogonek 144 90 */ -'e' * CCCC + 1, /* eogonek 145 91 */ -'l' * CCCC + 1, /* polish l 146 92 */ - 147, - 148, -'c' * CCCC + 5, /* O acute 149 95 */ - 150, - 151, -'s' * CCCC + 5, /* S acute 152 98 */ - 153, - 154, - 155, -'l' * CCCC + 5, /* polish L 156 9c */ - 157, -'s' * CCCC + 1, /* s acute 158 9e */ - 159, -'z' * CCCC + 5, /* Z dot 160 a0 */ -'z' * CCCC + 6, /* Z acute 161 a1 */ -'o' * CCCC + 1, /* o acute 162 a2 */ -'o' * CCCC + 5, /* O acute 163 a3 */ -'n' * CCCC + 1, /* n acute 164 a4 */ -'n' * CCCC + 5, /* N acute 165 a5 */ -'z' * CCCC + 1, /* z dot 166 a6 */ -'z' * CCCC + 2, /* z acute 167 a7 */ - 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174, 175, - 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, - 184, 185, 186, 187, 188, 189, 190, 191, - 192, 193, 194, 195, 196, 197, 198, 199, - 200, 201, 202, 203, 204, 205, 206, 207, - 208, 209, 210, 211, 212, 213, 214, 215, - 216, 217, 218, 219, 220, 221, 222, 223, - 224, 225, 226, 227, 228, 229, 230, 231, - 232, 233, 234, 235, 236, 237, 238, 239, - 240, 241, 242, 243, 244, 245, 246, 247, - 248, 249, 250, 251, 252, 253, 254, 255 - }; -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/plmindex.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/plmindex.html deleted file mode 100644 index a9b83115776..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/plmindex.html +++ /dev/null @@ -1,157 +0,0 @@ - - - - - -Program plmindex - - -Przedstawiam Państwu programplmindex
, czyli -swoją implementację programumakeindx
(wersja 2.12). -Program jest dostępny w postaci pakietu spakowanego (źródła) -programemzip
-jest on dostępny pod następującym adresem -plmindex.zip
-i binaria dla dos'a (djgpp) i Windowsów -- domyślna strona kodowa Mazowia
-djgpp.zip
-oraz dla Windowsów (MS C++) -- domyślna strona kodowa cp1250
-msc.zip
-Pakiety są także dostępne w archiwum GUST, pod adresem:
-plmindex.zip oraz na CTAN-ach -w katalogu ..../language/polish - - -Program ten służy do sortowania i grupowania skorowidzów -utworzonych pakietem LaTeX. Po przetworzeniu zbioru może on -być dołączony do tekstu jako gotowy skorowidz. - -
Krótki opis opcji programu można uzyskać po wywołaniu
-plmindex -h - --Zmiany w programie polegają na dostosowaniu go do pracy -z dowolnym ośmio-bitowym alfabetem (sposobem kodowania). -Prezentowana wersja pozwala na opracowanie skorowidzów -w języku polskim (kod Mazowii, cp1250, cp852 i ISO-8859-2) oraz angielskim. -Zdefiniowanie nowego języka polega na zbudowaniu kilku -tablic określających: porządek leksykograficzny, -kategorie znaków, odpowiedniki liter małe-duże i -nie wymaga modyfikacji kodu programu. Wszystkie funkcje -odpowiedzialne za operowanie na ciągach znaków (,,stringach'') -są sterowane tablicami. Są one całkowicie niezależne od -implementacji kompilatora
C
. Program był -kompilowany następującymi kompilatorami: -
makefile
, łatwo rozróżniane po ostatnim członie
-nazwy (rozszerzeniu):
-.wcc
-- Watcom,
-.djg
-- GNU (MS-Dos),
-.gcc
-- GNU (SunOS -- ogólnie Unix).msc
-- MSC C++ 6.0 (Windows 98).emx
-- GNU (DOS >>implementacja E.Mathesa<< lub OS)
-makefile
-i uruchomić program make
(lub wmake
w przypadku
-pakietu Watcom i nmake w przypadku MSC) lub wywłaćZostała zdefiniowana struktura _multilanguage
-zawierająca tablice opisujące cechy języka. Odsyłacze przyporządkowane
-nazwom pól wskazują na zbiory zawierające przykładowe
-definicje dla kodu Mazowii. Nazwa przykładowej tablicy
-zawiera prefix określający definiowany język.
-
-struct _multilanguage - { - p_char_u *day_name_ptr; /* tablica nazw dni tygodnia */ - p_char_u *mon_name_ptr; /* tablica nazw miesięcy */ - int_u *toascii_table; /* tablica konwersji znaków - o kodach > 127 na - kod ASCII np. ą --> a */ - a_char_u *lower_table; /* tablica konwersji małych - liter na duże */ - a_char_u *upper_table; /* tablica konwersji dużych - liter na małe */ - a_char_u *char_type; /* tablica typów znaków */ - int_u *order_tbl; /* tablica definiująca - kolejność leksykograficzną */ - word flags; /* słowo flag */ - char_u *(*_special)(const long); /* adres funkcji dodatkowych */ - char *id; /* identyfikator języka */ - char *name; /* nazwa języka */ - struct decode *decode; /* adres struktury opisującej - nazwy liczb */ -}; --
-struct decode - { - p_char_u *jedn; /* adres tablicy nazw jednostek */ - p_char_u *dies; /* adres tablicy nazw dziesiątek */ - p_char_u *setki; /* adres tablicy nazw setek */ - p_char_u *tys; /* adres tablicy nazw tysięcy */ - p_char_u *mil; /* adres tablicy nazw milionów */ - }; -- -definicje typów -
-typedef unsigned char char_u; - -typedef const unsigned char *p_char_u[]; - -typedef const unsigned char a_char_u[]; -typedef const int int_u[]; -typedef unsigned int word; -- -Powyższe definicje znajdują się w zbiorze
mkind.h
.
-
-W celu podłączenia nowego języka należy utworzyć nowy zbiór -nagłówkowy zawierający opis języka w postaci tabel. - -
Utworzony zbiór należy dołączyć poleceniem
-#include
do zbioru language.c
-W zbiorze language.c
znajdują się funkcje
-odpowiedzialne za operacje na ciągach znaków. Są one
-sterowane zmienną Language
, będącą wskazaniem
-na element tablicy multilanguage
zawierającą
-struktury wszystkich zadeklarowanych języków. Początkowa wartość
-zmiennej Language
określa domyślny język
-skorowidza (jest ona zadeklarowana w zbiorze mkind.c
).
-Dopuszczalna wartość zmiennej jest określona przez konstrukcję
-enum _language
, tak że w przypadku definiowania
-nowego języka należy zdefiniować nowy element -- będzie
-on identyfikatorem języka.
-
-
-
W zbiorze language.c
znajduje się deklaracja
-tablicy struktur opisu języków. Ostatnim elementem tablicy
-musi być opis zawierający w polu id
wartość
-NULL
-
-
- -
-
-autor: Bogusław Lichoński -
- -
-
MakeIndex
i PLindex
PLindex
PLindex
w bieguIDXMAC
i PLIDXMAC
PLIDXMAC
po raz pierwszyPLIDXMAC
- -
Na pewno każdy z nas korzystał z indeksu. Niekiedy daje on nieocenione -usługi, szczególnie wtedy, gdy czytamy grube i ciekawe tomisko. Niemal -niemożliwe wydaje się korzystanie z TeXbiblii, czyli dzieła Donalda -E. Knutha ,,The TeXbook'', bez obszernego skorowidzu. - -
Indeks nazwałbym tradycyjnym oszczędzaczem czasu. Jeżeli dzieło jest -czytane przez wiele osób, to z pewnością czas potrzebny na stworzenie -skorowidzu będzie o wiele krótszy od łącznego czasu, -jaki muszą stracić czytelnicy -na odszukanie interesującego zagadnienia. Nie muszę chyba przekonywać -nikogo, kto często korzysta z indeksów o ich niezwykłej przydatności. -Jeśli jednak ktoś wątpi, przytoczę przykład. Posiadana przeze mnie gruba -książka kucharska nie zawiera prawie ilustracji. Znalezienie w niej -przepisu na jajecznicę zajęło mi 22 sekundy. Przy braku indeksu sekundy -zastąpiłyby z pewnością minuty -- choć z punktu widzenia -prawdopodobieństwa istnieje szansa odnalezienia żądanego przepisu przy -pierwszym otworzeniu książki... - -
Jeśli więc indeks powinien być nieodzownym elementem -każdej naukowej pozycji, -to dlaczego tak często jest on pomijany? - -
Otóż proces tworzenia indeksu nigdy nie był i nie będzie łatwy. -Bardzo trudno więc znaleźć osobę, która podejmie się tej pracy. -Winne takiego stanu rzeczy są także wydawnictwa, które często -nie podejmują wysiłków, by tworzyć indeksy. - -
Pierwszym problemem jest wybór koncepcji, czyli pomysłu na skorowidz. -Indeks powinien znacznie ułatwiać czytelnikowi dostęp do treści dzieła, -i to w sposób najprostszy. Trudną sprawą jest więc układ logiczny haseł w indeksie -oraz ich dobór. Już w tym pierwszym etapie twórca skorowidzu musi kilka -razy przeczytać dzieło i zastanowić się, jak wyglądać ma skorowidz, by -był zgodny z pierwotną koncepcją. - -
Druga część pracy, to ,,wychwycenie'' wszystkich haseł i stron, na -których te hasła występują, oraz sortowanie -- praca ta wykonywana -bez pomocy komutera jest przysłowiowo benedyktyńska. - -
O ile pierwszy z etapów jest zawsze trudny i pracochłonny, to jednak przy -dużym doświadczeniu redaktora może być sprawnie wykonany; -drugi etap może wykonać za -człowieka maszyna, czyli komputer wraz z oprogramowaniem. -Nie można pomininąć faktu, iż do rozwiązania powyższego problemu -idealnie nadaje się... TeX. - -
Użytkownicy LaTeX-a już od dawna mogą tworzyć skorowidze i sortować je
-przy pomocy programu MakeIndex
. Przygotowanie indeksu wygląda następująco:
-
-
\index
-
-.idx
, zwierający
- hasła w kolejności występowania w tekście
-
-MakeIndex
sortuje wejściowy plik .idx
, tworząc posortowany plik
- .ind
będący złożonym skorowidzem
-
-Powyższe cztery kroki opisane są szczegółowo w rozdziale --- ,,Zrób skorowidz''. - -
Oczywiście w tym miejscu nasunąć może się kilka pytań, jak choćby ,,czy -można korzystać z plain-TeX-a?'', czy też ,,jak radzić sobie z tekstami -polskimi?''. Odpowiedzi na te pytania oraz opis jak radzić -sobie z powyższymi problemami w praktyce, udzielam w tym artykule. - - -
W rozdziale tym opisuję zasady, według których -powinien być sortowany indeks zawierający polskie wyrazy. - -
Okazuje się, iż brak w Polsce stuprocentowo jasnej i wyczerpującej -normy określającej sposób porządkowania haseł w skorowidzach. -Istnieje -- moim zdaniem nie do końca wyczerpująca temat -- -norma PN--80/N--01223 ,,Szeregowanie alfabetyczne'', -której przedmiotem są: -
-zasady szeregowania w porządku alfabetycznym w katalogach, -bibliografiach, opracowaniach dokumentacyjnych i innych wykazach -dokumentów oraz indeksach -- -
Pierwszym problemem mariażu języka polskiego i komputera jest kodowanie -polskich znaków diakrytycznych na komputerze PC. Jak powszechnie wiadomo -PC został stworzony dla potrzeb języka angielskiego i dopiero w wersji 5.0 -systemu operacyjnego DOS uwzględniono języki narodowe. - -
Gdy komputer PC znalazł się na polskich biurkach, zaistniała -potrzeba wprowadzenia standardu kodowania polskich znaków diakrytycznych. -Wymyślono więc standard Mazovia, który do dziś jest -u nas powszechnie stosowany1r. -Firmy IBM i Hewlett-Packard nie przejęły się -tym faktem i stworzyły standard Latin22r, -zawierający -także wszystkie ,,nasze'' znaki. - -
Jeśli chodzi o polski format MeX, to przewiduje on użycie obu
-standardów w dokumentach TeX-owych, więc program powinien sortować
-polskie wyrazy w obu standardach. Ponieważ do pewnego czasu w Polsce
-królowała nieprogramowalna karta Hercules, więc w plikach źródłowych
-.tex
używano powszechnie notacji prefiksowej do oznaczania polskich
-znaków (np. `ą'=`/a'). Programy sortujące indeksy po polsku
-powinny więc przewidywać i tę możliwość
-z epoki przed-MeXowej.
-
-
Reguły sortowania po polsku ujęte są w normie -PN--80/N--01223 [1], -która mówi, iż porządek w indeksie powinien być zgodny -z porządkiem w alfabecie polskim z dodaniem liter `q', `v', `x'. - -Alfabet polski z literami q, v, x. - -
- -a ą b c ć d e ę f g h i j k l ł m n - -ń o ó p q r s ś t u v w x y z ź ż - -- - -
Obce znaki diakrytyczne nie powinny wpływać na porządek. -Chociaż w poprzednim zdaniu możnaby słowo ,,obce'' zamienić -na ,,wszelkie'', gdyż jak mówi norma na stronie 2: -
-dopuszcza się nieuwzględnienie w szeregowaniu polskich znaków -diakrytycznych --Nie wydaje się jednak, by taka forma sortowania była popularna i nie jest -uważana powszechnie za najbardziej wskazaną. -O ile mi wiadomo, żaden program -systemowy nie działa według powyższej -normy1 - -
Porządek w polskich skorowidzach, to tak zwany porządek słowowy, czyli -spacje i znaki interpunkcyjne zostaną umieszczone przed literami -alfabetu. Norma niezbyt jasno o tym mówi. Na stronie 1 -czytamy: -
-W szeregowaniu należy brać pod uwagę alfabetyczną kolejność wyrazów, -a w ich obrębie -- liter. Występujące między wyrazami znaki -interpunkcyjne, spacje i łączniki należy traktować jako znaki -rozdzielające poszczególne wyrazy -- -
Mając na względzie powyższy cytat, przyjrzyjmy się przykładowi: - -
-poprawnie nie poprawnie -- - - - - - - - - - - - -katalog informatyczny katalogi -katalog przedmiotowy katalog informatyczny -katalogi katalog przedmiotowy -- -
Zauważmy, że polski alfabet zawiera kilka znaków, których nie znajdziemy -w żadnym innym alfabecie narodowym. Ich wystąpienie w alfabecie jest -naturalne, to znaczy występują one zawsze po literze, która w znacznej -części ją tworzy. - - -
-l << ł L << Ł -- -(znak
<<
oznacza tu relację porządku w słowniku polskim)
-
-Porządek wielkich i małych liter w języku polskim jest inny niż -w angielskim. Mała litera wystąpi przed wielką w dwu identyczny słowach, -na przykład: - -
-polski << Polski (po polsku) -Polish << polish (po angielsku) -- -
Poruszona w ostatnim akapicie kwestia jest jednak bardzo kontrowersyjna. -Pomimo wielu poszukiwań ujętej w normie jasnej definicji, -nic nie udało mi się znaleźć. -W poradni językowej Uniwersytetu Gdańskiego -uzyskałem informację, iż precyzyjnej normy nie znajdę, jednak -istnieje zasada, że małe -litery powinny być przed wielkimi. Gdy podałem kilka przykładów -nie stosowania tej zasady -z dzieł niezłych przecież wydawnictw (jak choćby ,,Wiedza Powszechna''), -otrzymałem odpowiedź, że tylko bardzo poważne wydawnictwa przywiązują -wagę do tak istotnej reguły (sic!). - -
Słowniki niestety często nie przestrzegają tej zasady. Jedynie bardzo -poważne publikacje jak na przykład w 4-o tomowej Encyklopedii powszechnej -PWN wydanie I rok 1973 na stronie xi wyraźnie wspomina się iż: -
-Za podstawę układu haseł EP PWN przyjęto kolejność liter alfabetu -polskiego -- od małych liter do dużych --Podobnie Encyklopedia popularna PWN wydanie VI rok 1984 -wydana pod redakcją Rafała Łąkowskiego, mimo iż wszystkie hasła napisane -są wersalikami, uwzględnia poprawny sposób sortowania. - -
Niestety, niektóre wydawnictwa zapominają o normach i w sposób dowolny
-umieszczają hasła w słownikach, stosując najczęściej angielskie normy
-do porządkowania układu haseł. Jeszcze dziwniejsze wydaje się jednak
-stosowanie polskich norm do sortowania słów angielskich, stało się tak
-na przykład w angielsko-polskim i polsko-angielskim Słowniku minimum
-Katarzyny Billip i Zofii Chociłowskiej, wydanym przez Wiedzę Powszechną
-w 1968 roku, wydanie II. Na stronie 224 można znaleźć hasła
-polish
i Polish
,
-napisane w wymienionej właśnie kolejności...
-
-
Natomiast zupełnie niezrozumiałe dla mnie jest stosowanie w tym samym -słowniku i na tej samej stronie różnych zasad porządkowania! W ,,Słowniku -ortograficznym języka polskiego'' PWN, pod redakcją Mieczysława -Szymczaka, z roku 1992, wydanie 15, na stronie 612 znajdują się hasła: - -
-polonez -Polonez - ... -Polka -polka -- -
Po bliższym przyjrzeniu się temu zjawisku można zauważyć pewną -własność chronologiczną. -Otóż starsze wydania -- mniej więcej sprzed 1970 -roku -- stosują zasadę porządkowania dwu identycznych haseł, -rozpoczynających się od litery małej lub wielkiej -(w kolejności: mała, wielka), zaś wydania nowsze nie stosują -żadnych zasad. -Sądzę, że wszystkiemu winne są komputery i oprogramowanie -zapożyczone od Anglosasów. - - -
Liczebniki główne powinny być -uporządkowane według ich dosłownego znaczenia, niezależnie od tego, czy -liczba jest zapisana słownie, czy jako ciąg cyfr. -W tym celu użyjemy następującej komendy: - -
-\index{trzynaście@13} -- - -W skorowidzu pojawi się więc hasło `trzynaście', lecz algorytm sortowania -potraktuje ten napis jako liczbę `13'. - -
Na stronach 3 i 8 norma [1] mówi, iż -liczebniki porządkowe powinny być uporządkowane według -ich wartości, niezależnie od dosłownego systemu zapisu (arabski, -rzymski). Użytkownik znów może posłużyć się znaczkiem `@'. - -
-\index{19.I.@I.} -\index{08.vii.@vii.} -\index{27.06.@06.} -- -
W języku polskim po liczebnikach porządkowych piszemy kropkę. - -
Zaawansowani użytkownicy LaTeX-a na pewno tworzyli już skorowidze -i proces ich powstawania nie jest dla nich żadną tajemnicą. -Dla wszystkich, którzy nie mieli tej okazji, podaję krótki przepis -jak tego dokonać: - - -
makeidx
jako parametr komendy \documentstyle
- (ujęty w nawiasy kwadratowe np. \documentstyle[makeidx]{article}
)
-
-\makeindex
tak, aby
- znajdował się ona pomiędzy komendami
- \documenstyle
a \begin{document}
-
-\printindex
w miejscu, w którym chcesz
- umiejscowić skorowidz (zwykle jest to koniec dokumentu --
- bezpośrednio przed komendą \end{document}
)
-Zastosowanie się do powyższych trzech punktów da oczywiście
-skorowidz pusty, nie wyznaczyliśmy bowiem haseł, które pojawią się
-w indeksie. Obok wybranego słowa wpisać należy komendę
-[\makeescape!]\index{!argument}
, której argument musi zawierać słowo pojawiające
-się potem w skorowidzu. Dla przykładu przyjrzyjmy się ,,wyrwanemu''
-z dokumentu fragmentowi:
-
-
-... pusta linia oznacza dla TeX-a -koniec akapitu\index{akapit}, więc ... -- -
Po takim zabiegu w skorowidzu pojawi się słowo `akapit' wraz z numerem -strony, na której słowo `akapitu' wystąpi. - -
Oto krótki przykład LaTeX-owego
-dokumentu2,
-do którego tworzy się mini-indeks o nazwie przyklad.tex
:
-
-
-\documentstyle[makeidx]{article} -\makeindex -\begin{document} - Znaki końca linii traktowane są przez - TeX-a tak samo jak spacja\index{spacja}. - Dowolny ciąg spacji jest traktowany - przez TeX-a tak samo jak jedna - spacja\index{spacja}. Zatem nie jest - ważne, czy odstęp pomiędzy słowami - jest wprowadzony jako jedna, czy - więcej spacji\index{spacja}. - Jednakże pusta linia oznacza dla - TeX-a koniec akapitu\index{akapit}. -\printindex -\end{document} -- -
Uznać można w tym miejscu, iż wykonano pierwszy z czterech kroków -opisanych w rozdziale pierwszym. - -
Drugi krok, czyli kompilacja LaTeX-em, może wydać się łatwy. Jest tak
-w istocie, o ile posiadamy plik stylu makeidx.sty
. Plik ten zawiera
-definicje makr do tworzenia indeksów i dystrybuowany jest wraz
-z programem MakeIndex
. makeidx.sty
umieścić należy
-w przeszukiwanym przez TeX-a
-katalogu3
-...\texinput
lub katalogu bieżącym; jeśli plik ten
-istnieje kompilacja
-powinna ,,przejść'' bez kłopotu.
-
-
->tex &lplain przyklad.tex -- -(znak `
>
' symbolizuje prompt)
-
-Krok trzeci to sortowanie powstałego z powyższej kompilacji pliku
-przyklad.idx
, który zawiera linia po linii hasła wraz z numerami
-stron, na których występują w kolejności występowania ich w dokumencie.
-Oto postać pliku przyklad.idx
:
-
-
-\indexentry{spacja}{1} -\indexentry{spacja}{1} -\indexentry{spacja}{1} -\indexentry{akapit}{1} -- -
Hasła w plikach .idx
o powyższej strukturze można sortować na przykład
-programem MakeIndex
w następujący sposób:
-
-
->makeindex przyklad.idx -- -
Powstanie plik o nazwie przyklad.ind
, który jest
-gotowym do kompilacji uporządkowanym skorowidzem.
-Wprowadzany jest on do składu przez komendę \printindex
. Oto jego
-postać:
-
-
-\begin{theindex} - \item akapit, 1 - \indexspace - \item spacja, 1 -\end{theindex} -- -
Krok ostatni to kolejna kompilacja LaTeX-em. Oprócz zapisanego -dokumentu pojawi się nowa strona ze skorowidzem. - - -
W pierwszym rozdziale postawiłem sobie dwa nieco kłopotliwe pytania, na -które obiecałem odpowiedzieć -- co niniejszym czynię. - -
MakeIndex
i PLindex
Doświadczony użytkownik zauważył z pewnością, że w powyższym przykładzie
-kompilacja pliku przyklad.tex
nie przebiegnie poprawnie! Stanie się
-tak, gdyż LaTeX nie ,,zna'' polskich znaków i w miejscach ich
-wystąpienia wykaże błąd...
-
-
No właśnie -- co dzieje się z indeksem, gdy zaczynamy używać
-LaMeX-a
do
-składania polskich publikacji? W skorowidzu pojawić się mogą oczywiście
-polskie wyrazy zawierające polskie litery oraz podlegające polskim
-normom sortowania. W takiej sytuacji program MakeIndex
nie wystarcza.
-
-
Ponieważ źródła programu MakeIndex
dostępne są jako
- free software, więc
-spróbowałem zaimplementować MakeIndex
dla potrzeb polskiego użytkownika.
-Powstał program PLindex
, który sortuje według zasad opisanych w rozdziale
-drugim -- ,,Indeks po polsku''.
-
-
Program PLindex
posiada wszystkie możliwości programu
-MakeIndex
-(ang. upward compatible). Szczegółowe informacje o możliwościach obu
-programów znaleźć można w pracach [3]
-oraz [4].
-Jedyną nową opcją dodaną do programu PLindex
jest `-z
'.
-
-
-
PLindex
Oto przepis jak używać PLindex
do polskich skorowidzów:
-
-\noindent
-
->plindex -z [mazovia|latin2|prefixing] - ... foo.idx -- - -
Po parametrze `-z
' wpisać należy jeden z trzech podanych napisów,
-określających sposób kodowania polskich znaków diakrytycznych.
-Trzy kropki oznaczają, że istnieją inne parametry
-(pokrywające się znaczeniem z parametrami programu MakeIndex
).
-
-
Oczywiste wydaje się, iż nie można sortować zbioru wyrazów, używając
-zasad dwóch różnych języków narodowych. Na przykład nie można sortować
-jednocześnie w języku polskim (opcja `-z
') oraz niemieckim (opcja `-g
').
-Jeżeli użytkownik poda obie opcje, ostatnia z nich będzie brana pod
-uwagę przez program. Także opcja `-c
'4
-nie jest uwzględniana w trybie sortowania po polsku.
-
-
Domyślnie (ang. default) czyli bez jakiejkolwiek opcji PLindex
działa
-dokładnie tak samo jak MakeIndex
, to znaczy sortuje zgodnie z angielskimi
-normami i angielskim alfabetem.
-
-
-
PLindex
w bieguPozwólmy teraz popracować programowi PLindex
. Weźmy na przykład taki oto
-plik .idx
z polskimi znakami kodowanymi w standardzie Mazovii
-i nazwijmy go testpl.idx
-
-
-\indexentry{KĄT}{1} -\indexentry{kĄT}{1} -\indexentry{kąt}{1} -\indexentry{kąt}{100} -\indexentry{Kąt}{1} -\indexentry{kąT}{1} -\indexentry{KAT}{1} -\indexentry{kAT}{1} -\indexentry{kat}{1} -\indexentry{Kat}{1} -\indexentry{kaT}{1} -\indexentry{kółko}{1} -\indexentry{kolka}{1} -- - -
Wpiszmy teraz w linii komend polecenie: - -
->plindex -z mazovia test.idx -- - -
Po krótkiej chwili powinniśmy uzyskać rezultat w postaci pliku .ind
-o nazwie testpl.ind
w postaci źródłowej:
-
-
-\begin{theindex} - \item kat, 1 - \item kaT, 1 - \item kAT, 1 - \item Kat, 1 - \item KAT, 1 - \item kąt, 1, 100 - \item kąT, 1 - \item kĄT, 1 - \item Kąt, 1 - \item KĄT, 1 - \item kolka, 1 - \item kółko, 1 -\end{theindex} -- -Wygląd w składzie -
- - kat, 1 - - kaT, 1 - - kAT, 1 - - Kat, 1 - - KAT, 1 - - kąt, 1, 100 - - kąT, 1 - - kĄT, 1 - - Kąt, 1 - - KĄT, 1 - - kolka, 1 - - kółko, 1 - -- -
testpl.ilg
.
-
-Zachęcam do przetestowania programu przy użyciu wszelkich sposobów.
-Osobiście testowałem program wielokrotnie, między innymi posłużyłem się
-zbiorem testów, jakie znalazły się w pakiecie programu
-MakeIndex
-w wersji 2.12. PLindex
spisał się bez zarzutu.
-
-
-
IDXMAC
i PLIDXMAC
Można powiedzieć, że dotychczas artykuł przeznaczony był tylko dla -użytkowników LaTeX-a i nie zdziwię się, jeśli kogoś zdenerwuje ta -jednostronność. - -
W pakiecie programu MakeIndex
w wersji 2.12 znaleźć można plik
-idxmac.tex
,
-który zawiera makra do składania skorowidzów w systemie plain-TeX.
-Ponieważ makra te po prostu nie działały, spróbowałem więc je poprawić
-i nieco zmodyfikować dla użytkownika formatu MeX.
-
-
Po przetestowaniu makr IDXMAC znalazłem w nich kilka
-błędów oraz
-niezgodności z systemem LaTeX, które usunąłem; zmiany te szczegółowo
-opisałem w [5].
-
-IDXMAC
z naniesionymi poprawkami i drobnymi dodatkami
-dołączam do pakietu {PLindex
} pod nazwą PLIDXMAC
-w nadziei,
-że okażą się przydatne dla użytkowników formatu plain.
-
-
-
PLIDXMAC
po raz pierwszyW pakiecie programu PLindex
znajduje się plik plidxmac.tex
, który zawiera
-wszystkie definicje potrzebne do tworzenia skorowidzu makr.
-
-
Plik ten należy dołączyć do tworzonego dokumentu TeX-owego komendą: - -
-\input plidxmac.tex -- -którą należy umieścić przed wywołaniem jakiejkolwiek nowej komendy, -służącej do tworzenia indeksu. Może to być na przykład pierwsza linia -tego dokumentu. - -
W tym momencie mamy do dyspozycji trzy6 -nowe komendy i mimo iż nie jest ich zbyt wiele, w zupełności -wystarczą one do wygenerowania skorowidzu. -Kolejność wywołania komend jest istotna; oto ich układ: - -
- ... -\makeindex - ... -\index{!argument} -\index{!argument} - ... -\index{!argument} - ... -\printindex - ... -- - -
Aby stworzyć najprostszy skorowidz, wystarczy w pliku źródłowym
-(rozszerzenie .tex
)
-umieścić komendę \makeindex
. Następnie obok wybranych do indeksu słów
-należy wpisać komendę [\makeescape!]\index{!argument}
, której dokładny opis znajdziesz
-poniżej. Makro \index
służy do etykietowania słów, które mają znaleźć się
-w skorowidzu.
-
-
Miejsce publikacji, w którym życzymy sobie umieścić indeks,
-oznaczyć należy
-komendą \printindex
, rzecz jasna skorowidz powinien być wcześniej posortowany
-i złożony [4].
-
-
Jeśli weźmiemy znany już plik przyklad.tex
w postaci:
-
-
- -\input plidxmac.tex -\makeindex - Znaki końca linii traktowane są - przez TeX-a tak samo jak - spacja\index{spacja}. Dowolny ciąg - spacji jest traktowany przez TeX-a - tak samo jak jedna - spacja\index{spacja}. Zatem nie jest - ważne, czy odstęp pomiędzy - słowami jest wprowadzony jako jedna, - czy więcej spacji\index{spacja}. - Jednakże pusta linia oznacza dla - TeX-a koniec akapitu\index{akapit}. -\printindex - -- -to plik
przyklad.idx
należy posortować wydając polecenie:
-
-->plindex -z Mazovia -s plaintex.ist - przyklad.idx -- - -
Zagadkowe może tu być pojawienie się pliku plaintex.ist
. Dokładnie
-opisałem tę systuację w dokumentacji do programu PLindex
-[4],
-zaznaczę w tym miejscu, iż plik ten, to tak zwany plik stylu i powinien
-znajdować się w kartotece bieżącej lub kartotece określonej przez
-zmienną systemową INDEXSTYLE
-(przykładowo
SET INDEXSTYLE=c:\tex\ist
),
-oraz przedstawię jego zawartość:
-
-
-preamble -"\\beginindex\n" -postamble -"\n\n\\endindex\n" -- - -
Posortowany plik przyklad.ind
jest wspominanym już i gotowym do
-kompilacji uporządkowanym skorowidzem, który wprowadzany jest do składu
-komendą \printindex
. Oto jego postać:
-
-
-\beginindex -\item akapit, 1 -\indexspace -\item spacja, 1 -\endindex -- -
Ponieważ niektóre dzieła posiadają indeksy, w których zamiast wcięć
-pojawiają się pauzy, dlatego zdefiniowałem makro \indexemdashes
, które
-wykonuje tę czynność. Makro to powinno pojawić się w pliku źródłowym
-przed makrem \printindex
.
-
-
-
-
PLIDXMAC
W rozdziale ,,PLIDXMAC
po raz pierwszy''
-wspomniałem o innych możliwościach,
-jakie niosą z sobą makra PLIDXMAC
.
-
-
Pierwszą z nich jest wybór konwencji zapisu numerów stron. Domyślnie
-przy hasłach pojawiają się cyfry arabskie, można także numerować
-wielkimi i małymi cyframi rzymskimi, a także wielkimi i małymi literami.
-Aby uzyskać któryś z opisanych efektów, wystarczy komendę
-\makeindex
-poprzedzić komendą:
-
-[\makeescape!]\pagenumbering{!argument}
, gdzie
-
-[\makeescape!]!argument
--> arabic
| roman
|
-Roman
| alph
| Alph
-
-
Każdy, kto obok skorowidzu chciałby stworzyć
-glosarium7,
-może dokonać tego w identyczny sposób, jak tworzy się
-indeks. Wystarczy użyć komend \makeglossary
oraz \glossary
, które
-odpowiadają makrom \makeindex
i \index
. Powstaje wówczas plik
-z rozszerzeniem .glo
.
-
-
Umieszczenie w dokumencie sekwencji: - -
-\begindoublecolumns -\printindex -\enddoublecolumns -- -\noindent -spowoduje złożenie skorowidzu w dwu szpaltach wyrównanych do góry, zaś -umieściwszy po komendzie
\begindoublecolumns
; \balancecolumns
-wyrównanych do dołu.
-
-
-Tworzenie skorowidzów na pewno nie jest i nie będzie sprawą łatwą. -Niektóre systemy -- na przykład system WEB -- wspomagają ten proces, -tworząc automatycznie część indeksu. Jest to jeden z przykładów, -gdzie komputer wykonuje cząstkę pracy koncepcyjnej. - -
Rzeczywistą trudnością jest dobór kryteriów tworzenia skorowidzu dla -danego typu dzieła. Można zdecydować się na stworzenie kilku -indeksów w obrębie jednej publikacji, tworzyć indeksy po każdym -rozdziale czy tomie. Możliwości jest na prawdę wiele. Można śmiało -stwierdzić, że stworzenie odpowiedniego skorowidzu ,,dopasowanego'' do -publikacji jest swoistą sztuką. - -
Wiele osób w naszym kraju, posługujących się TeX-em jako systemem
-składu, tworzy mniej lub bardziej obszerne publikacje naukowe,
-zapominając o skorowidzach lub nie tworząc ich z braku odpowiednich
-narzędzi. Mam nadzieję, że PLindex
i zbiór makr
-PLIDXMAC
obudzą
-w nas potrzebę ich tworzenia przydając się wielu użytkownikom.
-
-
Program MakeIndex
dostępny jest np. w zasobach komputerów
-CTAN. Program PLindex
i makra PLIDXMAC
dostępne są
-na serwerze GUST.
-
-
MakeIndex
: An Index Processor For LaTeX.MakeIndex
users, Luty 1987.
-
-
-PLindex
polska implementacja programu MakeIndex
.PLIDXMAC
makra do tworzenia skorowidzów w systemie
- plain-TeX.-
- -
sort
-- to jednak opisana możliwość nie została chyba
-sumiennie
-przetestowana przez twórców systemu, gdyż... program nie działa
-poprawnie.
-
-
-TEXINPUT
, na przykład poleceniem:SET TEXINPUT=c:\tex\texinput
-
-
-PLindex
.
-
-
-PLIDXMAC
''.
-
-
--Jedną z zalet TeX-a jest możliwość automatycznego tworzenia zbiorów -dodatkowych, zawierających informacje związane z przetwarzanym tekstem. -Utworzony zbiór możemy przetworzyć innym programem; -przy ponownym uruchomieniu TeX-a -może on zostać dołączony do dokumentu podstawowego. - -
Do porządkowania zbioru haseł służy program plmindex
-(dawniej makeindx lub makeindex).
-Opisując proces tworzenia skorowidza powołuję się na swoją
-implementację; program plmindex, czyli
-Polish (Multilanguage) index. Program może być zastosowany
-do budowy skorowidza w polskich publikacjach. Dokładny
-opis własności programu plmindex znajduje
-się w następnym artykule tego cyklu.
-
-
-Schemat przetwarzania
-
-Tworzenie skorowidza w dokumencie przetwarzanym TeX-em
-zostało zrealizowane według powyższego schematu zilustrowanego
-rysunkiem:
-
-
-
-
Po pierwszym przetwarzaniu dokumentu otrzymujemy zbiór
-dodatkowy z rozszerzeniem .idx
(podstawowy trzon
-nazwy jest identyczny z nazwą dokumentu). Zawiera on wszystkie
-hasła, definiowane w dokumencie źródłowym za pomocą
-polecenia \index
. W celu zainicjowania zbioru haseł
-należy wywołać polecenie \plmindex
-
-
Podstawową rolą programu plmindex jest uporządkowanie i
-posortowanie zbioru haseł wygenerowanego przez pakiet LaTeX-a.
-Uporządkowany zbiór skorowidza
-dołączamy do dokumentu podstawowego poleceniem \printindex
.
-Standardowo zbiór ten ma rozszerzenie .ind
.
-
-
-Tworzenie zbioru haseł
-
-Niezbędny zestaw poleceń w dokumencie umożliwiający utworzenie
-i dołączenie skorowidza:
-
-\documentclass{article} -\usepackage{makeidx} -\makeindex -\begin{document} -. -. -. -..... bqq\index{bqq} - .... aqq\index{aqq} -. -. -. -\printindex -\end{document} --Po przetworzeniu pakietem LaTeX2e otrzymamy następujący zbiór skorowidza: -
-\indexentry{bqq}{1} -\indexentry{aqq}{1} -- -
-Poszczególne hasła sa definiowane poleceniem \index{...}
.
-Najwygodniej jest umieszczać polecenia tworzące hasła w momencie
-pisania dokumentu. Trudno sobie wyobrazić automat wprowadzający
-wskazane słowa do skorowidza, ponieważ hasła powinny występować
-w swojej podstawowej formie (np. rzeczowniki w mianowniku), a nie
-w formie wynikającej z kontekstu; pozostaje ,,ręczne'' definiowanie
-hasła przy okazji jego istotnego wystąpienia.
-
-
W zbiorze haseł
-każde zdefiniowane pojęcie jest umieszczane jako pierwszy argument polecenia
-\indexentry
, drugim argumentem jest numer strony na
-której ono wystąpiło (wg. aktualnego formatu pisania numerów stron).
-Należy dbać o to, aby między wystąpieniem danego hasła, a
-poleceniem wprowadzającym je do skorowidza nie nastąpiło przejście
-do nowej strony.
-
-
definicja błędna | definicja poprawna | -
aqq \index{aqq}
- | aqq\index{aqq}
- |
-
-plmindex zbiór --Hasła definiowane w zbiorze zbiór
.idx
zostaną
-pogrupowane (usunięte wielokrotne definicje na tej samej stronie)
-oraz posortowane i zapisane do zbioru zbiór.ind
.
-W naszym przykładzie,
-uporządkowany zbiór (rozszerzenie .ind
)
-będzie wyglądał następująco:
--\begin{theindex} - - \item aqq, 1 - - \indexspace - - \item bqq, 1 - -\end{theindex} --Podczas powtórnego przetwarzania dokumentu pakietem LaTeX2e, powyższy zbiór -zostanie dołączony w miejscu wystąpienia polecenia
\printindex
.
-
-!
(wykrzyknik). Przykładowe
-polecenia:
--krowa\index{ssaki!parzysto-kopytne!krowa} -koń\index{ssaki!nieparzysto-kopytne!koń} -tapir\index{ssaki!nieparzysto-kopytne!tapir} -są ssakami\index{ssaki} --określenia:
parzysto-kopytne
i nieparzysto-kopytne
-są hasłami podrzędnymi hasła ssaki
i samodzielnie
-nie wystąpują (nie są definiowane w sposób jawny). Nazwy krowa
,
-koń
i tapir
-stanowią najniższy poziom.
-
-
-Po przetworzeniu programem plmindex zbiór .ind
wygląda następująco:
-
-\begin{theindex} - - \item ssaki, 1 - \subitem nieparzysto-kopytne - \subsubitem koń, 1 - \subsubitem tapir, 1 - \subitem parzysto-kopytne - \subsubitem krowa, 1 - -\end{theindex} --Numery stron są umieszczane tylko wtedy jeśli hasło jest wprowadzone -w sposób jawny do indeksu (np. -hasło
parzysto-kopytne
zostanie utworzone automatycznie,
-i nie zostanie opatrzone numerem strony).
-
-Ostatecznie po wydrukowaniu powyższy fragment skorowidza wygląda
-następująco:
-
-
-Zmiana kolejności sortowania
-
-Czasami zdarza się, że hasło powinno być umieszczone w innym miejscu
-niż wynika to z porządku leksykograficznego (np. polecenie
-TeX-a poprzedzone znakiem \
umieszczamy w miejscu
-wynikającym z nazwy polecenia, ignorując znak \
). W tym wypadku
-polecenie \index
ma następującą skladnię:
-
-\index{hasło do sortowania@hasło do indeksu} --określenie -
hasło do sortowania
służy programowi plmindex jako wzorzec do nadania
-porządku leksykograficznego, natomiast hasło do indeksu
-znajdzie się w spisie. W przypadku haseł wielopoziomowych
-polecenie może wyglądać następująco:
--\index{sort@index!sort-1@index-1!sort-2@index-2} --Innym powodem użycia tej konstrukcji może być chęć zmiany kroju -pisma jakim składane jest dane hasło (np. wyróżnienie słowa kluczowego): -
-\index{alfa@{\itshape alfa}} --Zbiór
.ind
wygląda następująco:
--\begin{theindex} - - \item {\itshape alfa}, 1 - -\end{theindex} -- -
|
.-\def\seename{p.} -\def\see#1#2{#2, ({\itshape \seename~#1}\/)} - -aqq\index{aqq|see{bqq}} --da nam następujące hasło w skorowidzu: -
- - \item aqq, \see{bqq}{1} - --które w dokumencie wynikowym, będzie wyglądało następująco: -
|
jest traktowany
-jako makropolecenie (jego argumentem aktualnym jest zawsze numer strony).
-W przypadku konstrukcji see
definiowany jest własny parametr
-określający hasło podobne -- parametr drugi (numer strony) jest pobierany
-z listy parametrów aktualnych, ale nie jest wykorzystywany
-(w przeciwnym wypadku pojawiłby się jako blok {1}
.
-
--Za pomocą enkapsulacji można zrealizować rozróżnianie typu -występującego -hasła, np. miejsce definicji odróżniamy od normalnego wystąpienia użyciem -innej czcionki przy podawaniu numeru strony; i tak: -
-\def\italic#1{{\itshape #1}} -\def\bold#1{{\bfseries #1}} - -\def\idxb#1{\index{#1|bold}} -\def\idxi#1{\index{#1|italic}} -\let\idx=\index - -aqq\idxb{aqq} %miejsce definicji -aqq\idx{aqq} %normalne wystąpienie -aqq\idxi{aqq} %użycie w przykładzie --i rezultat: -
- - \item aqq, 1, \bold{1}, \italic{1} - -- -
\index
możemy zadeklarować, że
-dane hasło jest opisywane na kilku stronach. Początek
-opisu hasła zaznaczamy:
--strona 1: aqq\index{aqq|(} --a kończymy -
-strona 3: aqq\index{aqq|)} --w wyniku działania programu plmindex i ponownego przetwarzania LaTeX-em -otrzymamy: -
- aqq, 1-3 --jeżeli między konstrukcją -
\index{...|(}
, a \index...|)}
-pojawi się normalna definicja tego samego hasła to zostanie
-ona zignorowana (jako zawierająca się w zadanym zakresie). Jeżeli konstrukcja
-zamykająca nie wystąpi, to ostatnia definicja hasła spełni tą rolę.
-
-Standardowo, jeżeli hasło występuje na kolejnych stronach to
-numery stron są grupowane (efekt taki jak w powyższym przykładzie).
-Używanie powyższej
-konstrukcji ma sens, jeśli chcemy uzyskać ten efekt tylko dla wybranych haseł,
-wtedy należy wywołać program plmindex z opcją
--r, która wyłączy standardowe grupowanie numerów stron.
-
-Znaki specjalne
-
-W wyżej opisywanych konstrukcjach znaki |
,
-|
,
-!
i
-@
miały znaczenie specjalne, jeżeli chcemy
-w haśle skorowidza użyć jednego z wyżej wymienionych znaków
-należy poprzedzić go znakiem "
np.
-
-
-aqq!aqq\index{aqq"!aqq} --wprowadzi do skorowidza hasło: -
-aqq!aqq, 1 -- -
index
. Użycie środowiska powoduje
-zdefiniowanie podrozdziału o nazwie zdefiniowanej przez makroinstrukcję
-\indexname
. Standardowo wartością polecenia
-jest napis Index
, jeżeli chcemy zmienić napis
-należy zmienić definicję tego polecenia np:
--\renewcommand\indexname{Skorowidz} --Do definiowania sposobu prezentacji haseł na różnych -poziomach używane są następujące makroinstrukcje:
poziom | nazwa | standardowa definicja |
---|---|---|
1 | \item | \par\hangindent 40\p@ |
2 | \subitem | \par\hangindent 40\p@ \hspace*{20\p@} |
3 | \subsubitem | \par\hangindent 40\p@ \hspace*{30\p@} |
\indexspace
o wartości\par\vskip10\p@ \@plus5\p@ \@minus 3\p@\relax
- -
-s
(p. opcje);
-standardowym rozszerzeniem nazwy jest .mst
.
-W zbiorze tym można zdefiniować następujące wartości:-
Nazwa | Wartość standardowa | Opis |
---|---|---|
preamble string |
- "\\begin{theindex}\n" | -początek zbioru |
postamble string |
- "\n\n\\end{theindex}\n" | -koniec zbioru |
setpage_prefix string |
- "\n \\setcounter{page}{" | -początek polecenia - definiujący - zmianę wartości numeru - strony |
setpage_suffix string |
- "}\n" | -koniec definicji - polecenia zmiany - numeru strony |
group_skip string |
- "\n\n \\indexspace\n" | -polecenie wstawiane przed rozpoczęciem - grupy haseł |
headings_flag string |
- 0 | -flaga aktywująca - wstawianie poleceń - przy zmianie - pierwszego znaku - haseł, wartość - pozytywna (>0) - wstawiany będzie - znak w postaci dużej - litery, jeśli <0 - znak małej litery |
heading_prefix string |
- "" | -ciąg znaków, który - będzie poprzedzał - w.m. znak |
symhead_positive string |
- "Symbols" | -nazwa grupy - haseł nie zaczynających - się literą (wstawiany - jeśli flaga >0) |
symhead_negative string |
- "symbols" | -nazwa grupy - haseł nie zaczynających - się literą (wstawiany - jeśli flaga <0) |
numhead_positive string |
- "Numbers" | -nazwa grupy - haseł zaczynających - się cyfrą (wstawiany - jeśli flaga <0) |
numhead_negative string |
- "numbers" | -nazwa grupy - haseł zaczynających - się cyfrą (wstawiany - jeśli flaga <0) |
item_0 string |
- "\n \\item " | -polecenie wstawiane - między dwie pozycje - na poziomie 0 |
item_1 string |
- "\n \\subitem " | -polecenie wstawiane między dwie - pozycje na poziomie 1 |
item_2 string |
- "\n \\subsubitem " | -polecenie wstawiane - między dwie pozycje - na poziomie 2 |
item_01 string |
- "\n \\subitem " | -polecenie wstawiane między - pozycje poziomu 0 i 1 |
item_x1 string |
- "\n \\subitem " | -polecenie wstawiane między - pozycje poziomu 0 i 1, - jeśli pozycja poziomu 0 - nie wystąpiła w sposób - jawny (nie będzie opatrzona - numerem strony) |
item_12 string |
- "\n \\subsubitem " | -polecenie wstawiane między - pozycje poziomu 1 i 2 |
item_x2 string |
- "\n \\subsubitem " | -polecenie wstawiane między - pozycje poziomu 1 i 2 - jeśli pozycja poziomu 1 - nie wystąpiła w sposób - jawny (nie będzie opatrzona - numerem strony) |
delim_0 string |
- ", " | -separator między hasłem - poziomu 0, - a pierwszym numerem strony |
delim_1 string |
- ", " | -separator między hasłem - poziomu 1, a pierwszym - numerem strony |
delim_2 string |
- ", " | -separator między hasłem - poziomu 2, a pierwszym - numerem strony |
delim_n string |
- ", " | -separator między - kolejnymi numerami stron - (wszystkie poziomy haseł) |
delim_r string |
- "--" | -separator odzielający - numery zakresów stron - występowania hasła |
delim_t string |
- "" | -ciąg znaków umieszczany - na końcu listy numerów - stron |
encap_prefix string |
- "\\" | -pierwsza część ciągu
- znaków wstawiana
- przy używaniu
- znaku sterującego
- enkapsulacji
- (| ) |
encap_infix string |
- "{" | -druga część
- znaków wstawiana
- przy używaniu
- znaku sterującego
- enkapsulacji
- (| ) |
encap_suffix string |
- "}" | -ciąg znaków zamykający - polecenie enkapsulacji |
line_max number |
- 72 | -maksymalna liczba znakow w linii - (jeśli definicja hasła będzie - dłuższa, zostanie przeniesiona do - następnej linii) |
indent_space string |
- "\t\t" | -ciąg znaków wstawiany na początku - ,,łamanej linii'' |
indent_length number |
- 16 | -określenie szerokości w.m. - ciągu znaków (potrzebne do - prowadzenia pozycji w bieżącej - linii |
Przykład:
-Zawatrość zbioru .mst
-
-delim_0 "~~" -delim_1 "~~" -delim_2 "~~" -headings_flag 1 -heading_prefix "{\\par\\goodbreak\\vskip2ex\\par\\large\\bf\\noindent " -heading_suffix "}\\par\\nobreak\\vskip 1.5ex" --daje następujący efekt: -
-\begin{theindex} -{\par\goodbreak\vskip2ex\par\large\bf\noindent A}\par\nobreak\vskip 1.5ex - \item a~~\bold{16}, \see{odsyłacz}{16}, \bold{25} - \subitem effect~~\bold{20} - \subsubitem new~~\bold{20} - \subsubitem overlay~~\bold{20} - \subsubitem replace~~\bold{20} - \subitem href~~\bold{25} - \subsubitem \#~~\bold{19} - -. -. -. - - \indexspace -{\par\goodbreak\vskip2ex\par\large\bf\noindent Z}\par\nobreak\vskip 1.5ex - \item zlecenie poszukiwania~~54 - \item zmiana czcionki~~28 - \item znaki specjalne~~92 - -\end{theindex} --makroinstrukcja
\bold
została zdefiniowana jako:\def\bold#1{{\bfseries #1}}
- - -
-plmindex [<opt>] [<idx0> ...] --
<opt>
mogą przyjmować jedną z następujących wartości:-
opcja | opis | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
-l | podczas sortowania ignoruj spacje między słowami hasła;
- np. hasło aqq bqq zostanie potraktowane
- tak jak aqqbqq
- | |||||||||||
-i | jako zbioru haseł użyj standardowego strumienia (stdin) - | |||||||||||
-q | nie wyświetlaj komunikatów - | |||||||||||
-r | nie grupuj numerów stron; np. - jeżeli hasło wystąpi - na stronie 1, 2 i 3 to w skorowidzu - nie zostanie to przedstawione jako 1-3, natomiast - hasła grupowane w sposób jawny (p. - grupowanie numerów stron), będą miały pogrupowane - numery stron - | |||||||||||
-c | ciąg spacji i tabulatorów jest zamieniany na - jedną spację - | |||||||||||
-L lang | wybór języka, determinującego porządek
- leksykograficzny
-
| |||||||||||
-s sty |
-nazwa zbioru definicji (standardowe rozszerzenie
- .mst )
- | |||||||||||
-o ind | nazwa zbiory wyjściowego (standardowo taka
- jak zbiór wejściowy z
- rozszerzeniem .ind )
- | |||||||||||
-? -h | wyświetlenie listy opcji | |||||||||||
-! | opcja procedur specjalnych (zależy od
- wybranego języka; dla języka polskiego
- oznacza, że liczby (cyfry) będa umieszczane
- w miejscu wynikającym z napisu reprezentującego
- ich wartości; np. cyfra 1 zostanie potraktowana
- tak jak napis jeden ) (czywiście
- można wymusić inną kolejność
- sortowania) | |||||||||||
-t log | log zbiór zawierający
- dodatkowe komunikaty (standardowo nazwa taka jak
- zbiór wejściowy z rozszerzeniem
- .ilg )
- | |||||||||||
-p num | num
- początkowa wartość licznika stron - |
.idx
)-static p_char_u maz_setki = - { - (char_u *)"???", - (char_u *)"sto", - (char_u *)"dwieście", - (char_u *)"trzysta", - (char_u *)"czterysta", - (char_u *)"piećset", - (char_u *)"sześćset", - (char_u *)"siedemset", - (char_u *)"osiemset", - (char_u *)"dziewięćset" - }; - -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/spec.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/spec.html deleted file mode 100644 index 9dad5230033..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/spec.html +++ /dev/null @@ -1,20 +0,0 @@ - - - - - - - - -
-!
)
-Jest ona wywoływana jeśli pole flag ma zapalony
-bit zdefiniowany stałą NUM_ORDER
(wartośc 1).
-Funkcje specjalne dla różnych języków powinny być wyzwalane
-różnymi bitami pola flags
.
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/tex-idx.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/tex-idx.gif
deleted file mode 100644
index 7f2a83784de..00000000000
Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/tex-idx.gif and /dev/null differ
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/toascii.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/toascii.html
deleted file mode 100644
index 9e2be3cc319..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/toascii.html
+++ /dev/null
@@ -1,150 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
-
--static int_u pl_maz_toascii_table = - { - 'C', /* 128 0x80 */ - 'u', /* 129 0x81 */ - 'e', /* 130 0x82 */ - 'a', /* 131 0x83 */ - 'a', /* 132 0x84 */ - 'a', /* 133 0x85 */ - 'a', /* 134 0x86 */ - 'c', /* 135 0x87 */ - 'e', /* 136 0x88 */ - 'e', /* 137 0x89 */ - 'e', /* 138 0x8a */ - 'i', /* 139 0x8b */ - 'i', /* 140 0x8c */ - 'c', /* 141 0x8d */ - 'A', /* 142 0x8e */ - 'A', /* 143 0x8f */ - 'E', /* 144 0x90 */ - 'e', /* 145 0x91 */ - 'l', /* 146 0x92 */ - 'o', /* 147 0x93 */ - 'o', /* 148 0x94 */ - 'C', /* 149 0x95 */ - 'u', /* 150 0x96 */ - 'u', /* 151 0x97 */ - 'S', /* 152 0x98 */ - 'O', /* 153 0x99 */ - 'U', /* 154 0x9a */ - 'c', /* 155 0x9b */ - 'L', /* 156 0x9c */ - 'Y', /* 157 0x9d */ - 's', /* 158 0x9e */ - 'f', /* 159 0x9f */ - 'Z', /* 160 0xa0 */ - 'Z', /* 161 0xa1 */ - 'o', /* 162 0xa2 */ - 'O', /* 163 0xa3 */ - 'n', /* 164 0xa4 */ - 'N', /* 165 0xa5 */ - 'z', /* 166 0xa6 */ - 'z', /* 167 0xa7 */ - '?', /* 168 0xa8 */ - '!', /* 169 0xa9 */ - '!', /* 170 0xaa */ - ' ', /* 171 0xab */ - ' ', /* 172 0xac */ - '!', /* 173 0xad */ - '<', /* 174 0xae */ - '>', /* 175 0xaf */ - '|', /* 176 0xb0 */ - '|', /* 177 0xb1 */ - '|', /* 178 0xb2 */ - '|', /* 179 0xb3 */ - '|', /* 180 0xb4 */ - '|', /* 181 0xb5 */ - '|', /* 182 0xb6 */ - '|', /* 183 0xb7 */ - '|', /* 184 0xb8 */ - '|', /* 185 0xb9 */ - '|', /* 186 0xba */ - '|', /* 187 0xbb */ - '+', /* 188 0xbc */ - '+', /* 189 0xbd */ - '+', /* 190 0xbe */ - '+', /* 191 0xbf */ - '+', /* 192 0xc0 */ - '+', /* 193 0xc1 */ - '+', /* 194 0xc2 */ - '|', /* 195 0xc3 */ - '-', /* 196 0xc4 */ - '|', /* 197 0xc5 */ - '|', /* 198 0xc6 */ - '|', /* 199 0xc7 */ - '|', /* 200 0xc8 */ - '|', /* 201 0xc9 */ - '-', /* 202 0xca */ - '-', /* 203 0xcb */ - '|', /* 204 0xcc */ - '-', /* 205 0xcd */ - '|', /* 206 0xce */ - '-', /* 207 0xcf */ - '-', /* 208 0xd0 */ - '-', /* 209 0xd1 */ - '-', /* 210 0xd2 */ - '|', /* 211 0xd3 */ - '|', /* 212 0xd4 */ - '|', /* 213 0xd5 */ - '|', /* 214 0xd6 */ - '|', /* 215 0xd7 */ - '|', /* 216 0xd8 */ - '-', /* 217 0xd9 */ - '-', /* 218 0xda */ - '|', /* 219 0xdb */ - '-', /* 220 0xdc */ - '|', /* 221 0xdd */ - '|', /* 222 0xde */ - '-', /* 223 0xdf */ - 'a', /* 224 0xe0 */ - 's', /* 225 0xe1 */ - 'G', /* 226 0xe2 */ - 'p', /* 227 0xe3 */ - 'S', /* 228 0xe4 */ - 's', /* 229 0xe5 */ - 'm', /* 230 0xe6 */ - 't', /* 231 0xe7 */ - 'p', /* 232 0xe8 */ - 'H', /* 233 0xe9 */ - 'O', /* 234 0xea */ - 'd', /* 235 0xeb */ - 'o', /* 236 0xec */ - 'o', /* 237 0xed */ - 'e', /* 238 0xee */ - 'n', /* 239 0xef */ - '=', /* 240 0xf0 */ - '+', /* 241 0xf1 */ - '>', /* 242 0xf2 */ - '<', /* 243 0xf3 */ - 'f', /* 244 0xf4 */ - 'f', /* 245 0xf5 */ - '/', /* 246 0xf6 */ - '=', /* 247 0xf7 */ - 'o', /* 248 0xf8 */ - '.', /* 249 0xf9 */ - '.', /* 250 0xfa */ - ' ', /* 251 0xfb */ - ' ', /* 252 0xfc */ - '2', /* 253 0xfd */ - '.', /* 254 0xfe */ - ' ', /* 255 0xff */ - }; -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/typy.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/typy.html deleted file mode 100644 index 4fe03f2dd6e..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/typy.html +++ /dev/null @@ -1,109 +0,0 @@ - - - - - - - - -
-#define IS_UPPER 0x01 /*duża litera*/ -#define IS_LOWER 0x02 /*mała litera*/ -#define IS_BLANK 0x04 /*,,białe znaki''*/ -#define IS_DIG 0x08 /*cyfra*/ -#define IS_XDIG 0x10 /*cyfra szesnastkowa*/ -#define IS_CTR 0x20 /*znak sterujący*/ -#define IS_ALPH 0x40 /*znak traktowany jak litera*/ -#define IS_ALPHA (IS_LOWER | IS_UPPER) /*litera*/ -#define IS_ALNUM (IS_DIG | IS_ALPHA) /*litera lub cyfra*/ -- -
-static a_char_u pl_maz_char_type = - { -IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, -IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, -IS_CTR, IS_CTR | IS_BLANK, IS_CTR | IS_BLANK, IS_CTR | IS_BLANK, -IS_CTR | IS_BLANK, IS_CTR | IS_BLANK, IS_CTR, IS_CTR, -IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, -IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, -IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, -IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, IS_CTR, -IS_BLANK, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, -IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, -IS_XDIG | IS_DIG, IS_XDIG | IS_DIG, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, - -0x000, IS_XDIG | IS_UPPER,IS_XDIG | IS_UPPER,IS_XDIG | IS_UPPER, -IS_XDIG | IS_UPPER,IS_XDIG | IS_UPPER,IS_XDIG | IS_UPPER,IS_UPPER, -IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, -IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, -IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, -IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, -IS_UPPER, IS_UPPER, IS_UPPER, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, IS_ALPH, - -0x000, IS_XDIG | IS_LOWER,IS_XDIG | IS_LOWER,IS_XDIG | IS_LOWER, -IS_XDIG | IS_LOWER,IS_XDIG | IS_LOWER,IS_XDIG | IS_LOWER,IS_LOWER, -IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, -IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, -IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, -IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, -IS_LOWER, IS_LOWER, IS_LOWER, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, IS_CTR, - -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, IS_LOWER, 0x000, /* 84 */ - /* a ogonek */ -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, /* 88 */ -0x000, IS_LOWER, 0x000, IS_UPPER, /* 8c */ - /* c acute*/ /* A ogonek*/ -IS_UPPER, IS_LOWER, IS_LOWER, 0x000, /* 90 */ -/*E ogonek */ /*e ogonek */ /* polish l */ -0x000, IS_UPPER, 0x000, 0x000, /* 94 */ - /* C acute */ -IS_UPPER, 0x000, 0x000, 0x000, /* 98 */ -/* S acute */ -IS_UPPER, 0x000, IS_LOWER, 0x000, /* 9c */ -/* Polish L */ /* s acute */ -IS_UPPER, IS_UPPER, IS_LOWER, IS_UPPER, /* a0 */ -/* Z acute */ /* Z dot */ /* o acute */ /* O acute*/ -IS_LOWER, IS_UPPER, IS_LOWER, IS_LOWER, /* a4 */ -/*n acute */ /* N acute */ /* z acute */ /* z dot */ -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, - -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000, -0x000, 0x000, 0x000, 0x000 - }; -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/tys.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/tys.html deleted file mode 100644 index 0b9a0cd1bc1..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/tys.html +++ /dev/null @@ -1,22 +0,0 @@ - - - - - - - - -
-static p_char_u maz_tys = - { - (char_u *)"???", - (char_u *)"tysiąc", - (char_u *)"tysiące", - (char_u *)"tysiące", - (char_u *)"tysiące", - (char_u *)"tysięcy" - }; -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/upper.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/upper.html deleted file mode 100644 index 509cc12fa6b..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/idx/upper.html +++ /dev/null @@ -1,35 +0,0 @@ - - - - - - - - -
-static a_char_u pl_maz_upper_table = - { - 'A','B','C','D','E','F','G','H', - 'I','J','K','L','M','N','O','P', - 'Q','R','S','T','U','V','W','X', - 'Y','Z','{','|','}','~',' ', - ' ',' ',' ',' ',' ',' ','Ą',' ', - ' ',' ',' ',' ',' ','Ć',' ',' ', - ' ','Ę','Ł',' ',' ',' ',' ',' ', - ' ',' ',' ',' ',' ',' ','Ś',' ', - 'Ź',' ','Ó',' ','Ń',' ','Ź','Ż' - }; -- -Tablica zawiera definicje dla wszystkich znaków o kodzie -większym od litery 'a'. - - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/index.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/index.html deleted file mode 100644 index 318e42bccee..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/index.html +++ /dev/null @@ -1,128 +0,0 @@ - - - - - - -
-Witam w dziale TeX-ologii stosowanej -Wirtualnej - Akademii. -Mam nadzieję, że znajdziesz tu artykuły na interesujące tematy. -Informacje o tym dziale możesz znaleźć w -manifeście. - -
-Ikona oznacza grupę artykułów na dany -temat, natomiast konkretny artykuł.
- -Kopiowanie i powielanie artykułów oznaczonych znakiem -jest dozwolone wyłącznie po uzyskaniu zgody Autora.
-
-
Osoby, które jeszcze nigdy nie zetknęły się z systemem TeX, mogą
-przeczytać krótkie wprowadzenie lub
-nieco dłuższy
-
-
-Przewodnik po systemie TeX.
-
-
Zachęcam również do nawiązania kontaktu z:
-
- - - -Grupą -Użytkowników -Systemu -TeX - | - oraz z -Kliniką - - |
- Miłej lektury - -
-
-TeX jako taki
-
-
-LaTeX w całej okazałości (m.in.
-wybrane pakiety makr
-w układzie tematycznym)
-
-
-ConTeXt
-
-
-Oprogramowanie pomocnicze
-
-Artykuły warte przeczytania
-
-
-Tam gdzie minus oznacza dzielenie
--- B. Jackowski, M. Ryćko (10.10.1995)
-
Donald Knuth pracował nad swoim kilkutomowym dziełem ....
-Działo się to w epoce początków zastosowań programów do składu tekstów.
-Po obejrzeniu wersji wstępnej I tomu, złożonej nowymi
-narzędziami, Donald Knuth przerwał pisanie
-książki i zajął się projektowaniem programu wspomagającego skład.
-W wyniku prac
-powstał program TeX -- służący do składu i program MeTaFont
--- służący do projektowania fontów oraz pięć książek, będących
-obszerną dokumentacją nowego systemu. Programy zostały
-napisane w specjalnym, przenośnym języku, również
-wymyślonym przez prof. Knutha. Język charakteryzuje się tym, że jednocześnie
-tworzy się program i dokument opisujący algorytmy i jego fragmenty.
-Interpreterami tego języka jest WEAVE
i TANGLE
-
-Po przetworzeniu napisanego tekstu programem TANGLE
otrzymujemy
-program w Pascal-u
, a po przetworzeniu programem
-WEAVE
-książkę, gotową do przetworzenia programem TeX, nadającą się do druku.
-Jest to niewątpliwie kłopotliwy sposób pisania programów, ale pozwala
-na oszczędności w najbardziej kosztownej fazie testowania i pielęgnacji
-programu.
-
-
Powstały programy praktycznie bezbłędne (prof. Knuth -wyznaczył nagrodę za każdy znaleziony błąd w programach TeX, MeTafont, -Weave i Tangle), dostępne na wszystkich komputerach (co najmniej 16-bitowych) -pracujących pod dowolnym systemem operacyjnym. Program TeX -zachowuje się jednakowo na każdym komputerze, sposób -obliczeń jest niezależny od dokładności arytmometru. - -
Biorąc pod uwagę złożoność funkcji programu, jest on -bardzo efektywny mimo przenaszalności kodu. Efektywność programu -nie wynika z mikrooszczędności wynikających ze sztuczek kodowania, -ale z odpowiedniego zaprojektowania algorytmów i struktur danych. - -
Od roku 1982 miały miejsce tylko dwie niewielkie modyfikacje -jego funkcji (prof. Knuth zadecydował, że system nie będzie podlegał -dalszym modyfikacjom). Ostatnią wersją jest 3.1415 (numery wersji -rosną zgodnie z kolejnymi przybliżeniami liczby pi), a różnice wynikają -głównie z dostosowania do różnych systemów wejścia/wyjścia, a nie -z poprawiania, czy tez z modyfikacji podstawowych funkcji programu TeX. - - -
Program TeX, zgodnie z wolą Donalda Knutha jest własnością świata; -tz. dozwolone jest wykorzystywanie dowolnych fragmentów kodu -programu w dowolnych celach, również komercyjnych. Można zrobić -własną implementację programu i sprzedawać ją. - - -
- - -
Łamanie tekstu jest nie tylko wiedzą, ale i sztuką. Ostateczny -kształt dokumentu musi uwzględniać: -tradycję, reguły estetyki, zdolności percepcyjne człowieka, funkcjonalność -i wiele innych aspektów. Iluzją jest, że jakikolwiek program -jest w stanie samodzielnie uwzględnić wszystkie aspekty; musi zrobić to -człowiek posiadający odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Program -jest jedynie narzędziem, które pozwoli na efektywne osiągnięcie -postawionego celu. - -
Podstawową cechą programu TeX, różniącą go od innych -jest to, że może on zrobić tyle, na ile pozwala wiedza osoby go -używającej, a nie tyle, na ile pozwala wyobraźnia jego twórcy. Jest to -nie tylko system, ale i pewna filozofia podejścia do rozwiązywanego -problemu. - -
Program TeX został wymyślony i napisany przez Donalda Knutha. -Historia jego powstania jest na tyle ciekawa, że pozwolę sobie ją -w paru słowach -przytoczyć. - -
Przygotowując publikację wydajemy dyspozycje składu w postaci poleceń, -następnie tak przygotowany tekst przetwarzamy programem TeX. Jest to -działanie w trybie off line w odróżnieniu od trybu on line -oferowanego przez programy nowej generacji. Ostateczny -efekt zależy od precyzji (naszej wiedzy) wyrażania naszych życzeń. -Program wymaga od nas ścisłego formułowania naszych życzeń, pozwala -na obiektowe podejście do zagadnienia -- jest to -naturalne podejście do problemu. Definiujemy obiekty: akapity, tytuły, -listy, skorowidze, spisy itp. i określamy sposoby składu tych obiektów: -marginesy, -czcionkę, odstępy itp. Mając wprowadzony tekst, opisany poleceniami składu, -możemy zmienić formę dokumentu zmieniając jedynie -atrybuty (cechy) zdefiniowanych obiektów bez konieczności -modyfikowania dokumentu. Tryb pracy -popularnych programów typu MS-Word sprzyja wstawianiu znaków -sterujących w danym miejscu, dających pożądany efekt wizualny -- -zmiana formy dokumentu wymaga skasowania starych znaków sterujących -i wstawienia nowych w całym dokumencie. Praca -z systemem TeX zdecydowanie utrudnia tego rodzaju działanie -(doraźna ingerencja wymaga większej, a nie mniejszej wiedzy). Przystępując -do pracy należy określić jakie efekty chcemy uzyskać, zdefiniować -odpowiednie obiekty, które będą reprezentowane w ten sposób, -a następnie posługiwać się ich definicjami. - -
Dodatkową zaletą pracy z systemem TeX, jest to, że używamy wyłącznie -znaków pisarskich bezpośrednio dostępnych na klawiaturze. Pisząc wzory -matematyczne używamy nazw symboli i konstrukcji i nie musimy -zmieniać trybu pracy edytora, odrywać rąk od klawiatury, aby -wziąć mysz itp. W 99/100 przypadków złożony wzór matematyczny -nie wymaga ,,ręcznych'' interwencji; -w odróżnieniu od wszystkich innych znanych -mi programów. Zdefiniowane są prawie wszystkie używane symbole -matematyczne (jak do tej pory brakowało mi tylko symbolu -potrójnej całki po kole). Nazwy poleceń odzwierciedlają ich funkcje, -nie musimy pamiętać znaczenia wielu klawiszy funkcyjnych, których -znaczenie trudno skojarzyć z ich nazwami. Jeżeli nazwy poleceń -są trudne do zapamiętania można w łatwy sposób tworzyć ich synonimy. - - -
Niewątpliwie TeX-a nie da się używać nie rozumiejąc -jego języka programowania, w odróżnienu od programów -typu MS-Word, ale twierdzę że sprzyja to systematycznemu -podejściu do problemu. Aby używać TeX-a trzeba zdobyć niezbędną wiedzę -również o sztuce składu publikacji, nie da się go używać tak jak starej -maszyny do pisania. Włożony wysiłek szybko procentuje -wzrostem efektywności pracy. W znanych mi -narzędziach, w miarę zdobywania wiedzy o nich i doświadczenia, napotykamy -na liczne bariery, błędy i ograniczenia, bardzo denerwujące -doświadczonego użytkownika. Używanie takiego programu staje -się walką z narzędziem, a nie z postawionym zadaniem. -Autor TeX-a zadbał o to, aby był to program bezbłędny i -jego cechy oraz własności nie uległy zmianie; -TeX jest niezwykle stabilnym programem. - -
Przewagę TeX-a nad innymi programami widać szczególnie -przy składzie formuł matematycznych. Symbole i operatory matematyczne zostały -podzielone na grupy. Zostały zdefiniowane cechy tych grup i określone -zasady sąsiedztwa (np. odstęp między znakami). Nazwy symboli są jasne -i logiczne. Nie musimy określać pozycji każdego symbolu; robi to -za nas TeX. Wiele programów (np. WordPerfect) ma zapożyczony sposób -definiowania wzorów matematycznych, ale efekt końcowy jest -drastycznie gorszy (bez ręcznej korekty). - -
Na szczęście używając programu TeX możemy korzystać z wiedzy -innych. Mamy do dyspozycji ponad 20 MB zbiorów makroinstrukcji, -ułatwiających proces składu. W celu ułatwienia pracy -w 1982 został napisany przez L.Lamporta zbiór makroinstrukcji nazwany -systemem LaTeX. Zawiera on definicje najczęściej używanych -obiektów i określa sposób ich składu. LaTeX jest pewnego rodzaju -nakładką na język składu TeX-a (zdefiniowaną w jego języku), -ułatwiającą pisanie typowych artykułów, raportów i książek -przez samych autorów. Opatrując tekst kilkoma (no może kilkudziesięcioma) -poleceniami, otrzymujemy zadowalający rezultat składu. Zmieniając -cechy zdefiniowanych obiektów możemy taką publikację bardzo -łatwo dostosować do wymagań konkretnego wydawnictwa. - -
L.Lamport -ma niewątpliwie duże zasługi w popularyzacji TeX-a i -dostosowaniu go do potrzeb ,,normalnego'' użytkownika, ale sam -kod systemu LaTeX jest bardzo nieporządny, w dodatku przez kilka -lat zostało napisanych szereg makroinstrukcji pisanych w różny -sposób, często wprowadzających efekty uboczne. -W wyniku pracy -p. Franka Mitellbacha i Rainera Schöpfa cały pakiet LaTeX-a został napisany -od nowa -- znany jest on pod nazwą LaTeX2e (2 epsilon, -jako forma przejściowa do systemu 3), a coraz -częściej pod nazwą LaTeX (,,stary'' LaTeX został nazwany LaTeX-209). - -
Nowy system ma budowę warstwową. W języku TeX-a została zdefiniowana -spójna i logiczna warstwa umożliwiająca pisanie kodu prawie ,,proceduralnego'', -a nie jako klasyczne makrowołania. -Został zdefiniowany elegancki interface -dla programistów definiujących skład i piszących nowe -pakiety makroinstrukcji. -Ze względu na to, że klasyczne -makrogeneratory tracą na znaczeniu, a większość programistów -przyzwyczajonych jest do języków proceduralnych (Pascal, C) jest -to niewątpliwie duże ułatwienie. -W tym języku -pośrednim został zdefiniowany od nowa system LaTeX, jako zbiór -poleceń realizujących podobne cele, jak system LaTeX L.Lamporta. - -
Dodatkową zaletą programu TeX i pakietu LaTeX jest to, że -są one programami public domain, używając ich nie musimy -wnosić żadnych opłat. W szerzącej się komercyjnej bylejakości -TeX jest przykładem rzadko spotykanej staranności, stabilności - i bezbłędności działania. - -
- - -
-Dział poświęcony dla ,,wygodnickich'' którzy nie chcą uczyć się -TeX-a -- jest to oczywiście żart (patrz TeX). -Pakiet LaTeX2e jest zbiorem makroinstrukcji, ułatwiającym -tworzenie dokumentów za pomocą systemu TeX. Jest on niewątpliwie -łatwiejszy do opanowania niż język TeX, proponowany przez D.E. Knutha -w standardowym pakiecie makr (tzw. plain). LaTeX dedykowany -jest przede wszystkim -tym, którzy nie zajmują się składem publikacji na codzień, a chcą -aby ich artykuły wyglądały przyzwoicie.
- -Używanie makroinstrukcji LaTeXa pozwala na osiągnięcie bardzo istotnego -celu -- separacji opisu struktury dokumentu, od opisu jego wyglądu. -Należy pamiętać, że czas tworzenia publikacji jest dosyć długi, często bierze w -tym udział kilka osób. Zdarza się również, że informacja jest publikowana w -kilku wersjach; np. książka, przeglądarka hipertekstu, sjaldy; bądź też -książka powstaje ze zbioru materiałów publikowanych w innej formie. Jeśli -elementy dokumentu są odpowiednio oznakowane, do jego przetwarzania możemy wykorzystać -komputer, być może wcale nie trzeba go przetwarzać, wystarczy przyporządkować znacznikom -inną formę prezentacyjną. -
- -Krótko mówiąc, LaTeX to absolutne minimum (są znacznie bardziej zaawansowane -języki znaczników) tego co możesz zrobić, abyś nie musiał tej samej pracy -wykonywać wielokrotnie.
- --LaTeX2e jest znacznie zmienioną implementacją pakietu -LaTeX (zwanego od tej pory LaTeX2.09), utworzonego w latach 80. przez L. Lamporta. -Został stworzony przez znanych TeX-pertów: Michela Goossensa, -Franka Mittelbacha oraz Alexandra Samarina. Pakiet ma budowę warstwową; -główny wysiłek autorów został skierowany na zdefiniowanie -zbioru poleceń ułatwiających tworzenie własnych zbiorów makroinstrukcji. -W tej ,,technicznej'' warstwie został napisany pakiet nowego LaTeXa.
- -LaTeX2e jest jedynie wersją przejściową do LaTeX3. Niektóre jego elementy -są już dostępne w postaci pakietów do LaTeX2e jako experimental code.
- --Podstawy LaTeX2e zawiera przetłumaczone na język. polski: - - -,,Nie za krótkie wprowadzenie do systemu LaTeX2e'' (plik PDF, 88 str.).
- --W dziale tym będę prezentował pakiety makroinstrukcji -i artykuły ułatwiające korzystanie z pakietu LaTeX2e.
- --
-
-Ciekawe dokumenty w jezyku angielskim: | -- - -Hypertext Help with LaTeX |
- - -grafika w LaTeX (plik postscriptowy) | |
- - -Podstawy LaTeX2e (wersja oryginalna, plik PDF) | |
- - -Zestaw symboli - | |
Dokumentacja dystrybucji LaTeX: | - - -LaTeX2e dla autorów - |
- - -o fontach - | |
- - -o klasach - | |
- - -konfigurowanie LaTeX-a - | |
- - -modyfikowanie LaTeX-a - | |
- - -grafika w Latex-u - | |
- |
-Opisywana lista nie ma zdefiniowanej domyślnej etykiety, zakłada się, -że każda pozycja jest opatrzona własną etykietą (parametr -polecenie \item). Standardową postać trudno uznać za zadowalającą, -poniższa struktura -
-\noindent aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -\begin{description} -\item[i] aqq -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -\item[ii] bqq -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -\item[iii] bqq -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -\end{description} -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa --będzie wyglądała:
Złożoność (i pogmatwanie) środowiska list nie pozwala na dużą -swobodę, nie mniej jednak, możemy zdefiniować szereg odmian listy -description.
-Przykład 1: Lista dająca łatwą możliwość definiowania szerokości -lewego marginesu
-
-\newenvironment{Ventry}[1]{% - \begin{list}{} - {\renewcommand{\makelabel}[1]{% - \textsf{##1:}\hfill}% - \settowidth{\labelwidth}{\textsf{#1:}}% - \leftmargin=\labelwidth% - \advance \leftmargin\labelsep}}% - {\end{list}} -\begin{Ventry}{Rezultat} -\item[Opis] środowisko pozwala na zdefiniowanie listy o zadanej szerokości -marginesu, jego szerokość wyznacza szerokość najdłuższej etykiety, -którą to należy podać jako argument -\item[Błędy] brak, -\item[Rezultat] jest zadowalający -\end{Ventry} --daje następujący efekt:
-
-Przykład 2: Lista podobna do wyżej zdefiniowanej, ale zdefiniowano -dodatkową własność, jeżeli etykieta jest dłuższa od określonej -szerokości to opis jest umieszczany w następnej linii -
-\newlength{\Mylen} -% -\newcommand{\entrylabel}[1]{% -\settowidth{\Mylen}{\textsf{#1:}}% -\ifthenelse{\lengthtest{\Mylen > \labelwidth}} - {\parbox[b]{\labelwidth} - {\makebox[0pt][l]{\textsf{#1:}}\\}}% - {\textsf{#1:}}% - \hfil\relax} -\newenvironment{entry}[1]% - {\begin{list}{}% - {\renewcommand{\makelabel}{\entrylabel}% - \settowidth{\labelwidth}{\textsf{#1:}}% - \leftmargin=\labelwidth% - \advance \leftmargin\labelsep}}% - {\end{list}} -% -\noindent aqq -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -\begin{entry}{Błędy} -\item[Opis] środowisko pozwala na zdefiniowanie listy o zadanej szerokości -marginesu, jego szerokość wyznacza szerokość wybranej etykiety, -którą to należy podać jako argument -\item[Błędy] brak, -\item[Rezultat] jest zadowalający -\end{entry} -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa --
-
-a oto przykład
-Przykład 3: Lista gdzie etykieta podlega
-procesowi łamania na szerokości wyznaczonej przez długość
-argumentu
-
-
-\newcommand{\Myentrylabel}[1]{% -\raisebox{0pt}[1ex][0pt]{% - \makebox[\labelwidth][l]{% - \parbox[t]{\labelwidth}{\hspace{0pt}\textsf{#1:}}}}}% -\newenvironment{Myentry}[1]% - {\begin{list}{} - {% - \settowidth{\labelwidth}{\textsf{#1:}}% - \leftmargin=\labelwidth% - \advance \leftmargin\labelsep% - \renewcommand{\makelabel}{\Myentrylabel}}}% - {\end{list}} -% -\noindent aqq -aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa aaa -\begin{Myentry}{Błędy} -\item[Opis] środowisko pozwala na zdefiniowanie listy o zadanej szerokości -marginesu, jego szerokość wyznacza szerokość wybranej etykiety, -którą to należy podać jako argument -\item[Błędy] brak, -\item[Rezultat] jest zadowalający, a nawet jeszcze bardziej, bowiem -zbyt długa etykieta podlega procesowi łamania -\end{Myentry} -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enum_p1.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enum_p1.gif deleted file mode 100644 index b1de5a98cfd..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enum_p1.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enum_p2.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enum_p2.gif deleted file mode 100644 index 3fbcf9a8e2e..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enum_p2.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enumerate.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enumerate.gif deleted file mode 100644 index abf928698e6..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enumerate.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enumerate.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enumerate.html deleted file mode 100644 index cb634143a9e..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/enumerate.html +++ /dev/null @@ -1,94 +0,0 @@ - - - - - - - -
-Lista numerowana może być zagnieżdżana do 4 poziomów. -
-Poniżej wymienione makroinstrukcje odpowiadają za wygląd listy: -
znaczenie | -definicja I | -definicja II | -definicja III | -definicja IV |
---|---|---|---|---|
licznik | -enumi | -enumii | -enumiii | -enumiv |
reprezentacja | -\def\theenumi{\arabic{enumi}} | -\def\theenumii{\alph{enumii}} | -\def\theenumiii{\roman{enumiii}} | -\def\theenumiv{\Alph{enumiv}} |
etykieta | -\def\labelenumi{\theenumi.} | -\def\labelenumii{(\theenumi)} | -\def\labelenumiii{\theenumi.} | -\def\labelenumiv{\theenumi.} |
dodatkowy prefix - przy odwołaniach |
- \def\p@enumi{} | -\def\p@enumii{\theenumi} | -\def\p@enumiii{\theenumi(\theenumii)} | -\def\p@enumiv{\p@enumiii\theenumiii} |
-\renewcommand{\labelenumi}{\S\theenumi.} -\begin{enumerate} -\item Ala ma kota\label{ala} -\item Ola ma Asa -\end{enumerate} -Paragraf \ref{ala} opisuje stan posiadania Ali. --da poniższy efekt:
-\makeatletter -\def\p@enumi{\S} -\makeatother -\renewcommand{\labelenumi}{\S\theenumi.} -\begin{enumerate} -\item Ala ma kota\label{ala} -\item Ola ma Asa -\end{enumerate} -Paragraf \ref{ala} opisuje stan posiadania Ali. --
-Lista nienumerowana może być zagnieżdżana do 4 poziomów. -
-Poniżej wymienione makroinstrukcje odpowiadają za wygląd listy: -
znaczenie | -definicja I | -definicja II | -definicja III | -definicja IV |
---|---|---|---|---|
etykieta | -\def\labelitemi{\m@th\bullet}} | -\def\labelitemii{\bfseries --} | -\def\labelitemiii{\m@th\ast} | -\def\labelitemiv{\m@th\cdot} |
-\begin{enumerate} - \item Ala ma kota - \begin{enumerate} - \item Ala ma kota - \begin{enumerate} - \item Ala ma kota - \begin{enumerate} - \item Ala ma kota - \item Ola ma Asa - \end{enumerate} - \item Ola ma Asa - \end{enumerate} - \item Ola ma Asa - \end{enumerate} - \item Ola ma Asa -\end{enumerate} --da poniższy efekt:
-\newenvironment{MYitemize}{% - \renewcommand{\labelitemi}{$\blacksquare$}% - \begin{itemize}} - {\end{itemize}} -\begin{MYitemize} - \item Ala ma kota - \item Ola ma Asa -\end{MYitemize} --
-Jeśli chcemy zmienić parametry należy zmienić definicję odpowiedniej -makroinstrukcji, ustawianie lokalnie wartości parametru nie spowoduje -pożądanych efektów. Ze względu na nieco pokrętny sposób definiowania parametrów -możemy mieć kłopoty z ustawieniem wartości nam odpowiadających.
- --Zdefiniowana makroinstrukcja \@listi jest -zapamiętywana (makropodstawienie) pod nazwą \@listI. -
-\def\normalsize{% -. -. -. -\let\@listi=\@listI -} -\def\@listi{% - . - . - . -} -\let\@listI=\@listi --Każdorazowa -zmiana fontu na \normalsize powoduje nadanie makroinstrukcji -\@listi wartości zapamiętanej w \@listI; -następuje odtworzenie ciała pierwotnie zdefiniowanej makroinstrukcji -(w której są definiowane parametry opisujące skład listy) -\@listi -- należy -zmienić definicję makroinstrukcji \@listI, a nie \@listi -. W przypadku wywołania -makroinstrukcji \small lub \footnotesize jest jeszcze gorzej: -makroinstrukcja \@listi jest definiowana wewnątrz ww. -makroinstrukcji; -
-\def\small{% - . - . - \def\@listi{% - . - . - . - } -} --tzn. każde użycie \small lub footnotesize -spowoduje ponowne zdefiniowanie \@listi definiującej -parametry składu list. - -
-Jeśli chcemy mieć wpływ na parametry składu należy utworzyć -własną makroinstrukcję \@listI oraz \small -i \footnotesize -- będziemy mieli wpływ na skład -listy na pierwszym poziomie oraz zdefiniowaă wěasne -\@listii, \@listiii ..., -aby nadać własne wartości składu na wyższych stopniach zagnieżdzenia.
- -
-Patrz
-Rozwiązanie problemu modyfikacji parametrów
-
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/list.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/list.html
deleted file mode 100644
index 2209effb466..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/list.html
+++ /dev/null
@@ -1,58 +0,0 @@
-
-
Wszystkie rodzaje wykazów tworzą -otoczenia (środowisko -- envinronment), korzystając ze -wspólnej konstrukcji list (jest to też środowisko) -- -odmiennie definiując etykietę (wyróżnik listy).
- -Standardowe listy (predefiniowane) - -
-Nazwy i znaczenie parametrów sterujących ilustruje rysunek
-
-
-parametr \partopsep jest dodawany jeśli lista otwierana
-jest w trybie pionowym (vmode).
-Wartość kary za złamanie strony przed listą jest jest przechowywana -w liczniku \@beginparpenalty, przed kolejnym elementem -listy w \@itempenalty, a po zakoîczeniu listy w -\@endparpenalty -
-
-Parametry zilustrowane na rysunku, określające wygląd listy (długość etykiety,
-odstępy między elementami, wcięcia akapitowe itp.) są definiowane
-przez makroinstrukcje:
-\@listi
-\@listii
-\@listiii
-\@listiv
-\@listv
-\@listvi
-Są one wywoływane wewnątrz środowiska list w zależności od
-stopnia zagnieżdzenia.
Uwaga! Wartości są określane dla dokumentu składanego -czcionką 11pt. Dla standardowych typów dokumentu, wartości parametrów -są zawarte w zbiorach: -size10.clo, -size11.clo, -size12.clo.
- --\makeatletter -\renewcommand\normalsize{% - \@setfontsize\normalsize\@xipt{13.6}% - \abovedisplayskip 11\p@ \@plus3\p@ \@minus6\p@ - \abovedisplayshortskip \z@ \@plus3\p@ - \belowdisplayshortskip 6.5\p@ \@plus3.5\p@ \@minus3\p@ - \belowdisplayskip \abovedisplayskip - \let\@listi\@listN} - -\renewcommand\small{% - \@setfontsize\small\@xpt\@xiipt - \abovedisplayskip 10\p@ \@plus2\p@ \@minus5\p@ - \abovedisplayshortskip \z@ \@plus3\p@ - \belowdisplayshortskip 6\p@ \@plus3\p@ \@minus3\p@ - \belowdisplayskip \abovedisplayskip - \let\@listi\@listS} - -\renewcommand\footnotesize{% - \@setfontsize\footnotesize\@ixpt{11}% - \abovedisplayskip 8\p@ \@plus2\p@ \@minus4\p@ - \abovedisplayshortskip \z@ \@plus\p@ - \belowdisplayshortskip 4\p@ \@plus2\p@ \@minus2\p@ - \belowdisplayskip \abovedisplayskip - \let\@listi\@listF} -\makeatother -- -
-Powyższe makroinstrukcje mają podobną budowę, wykorzystując ten sam mechanizm -zmiany parametrów; Makroinstrukcje \@listN, \@listS -i \@listF definiują niektóre parametry dla poziomów wyższych -(marginesy), które są używane wewnątrz makroinstrukcji definiujących -wartości parametrów dla wyższych poziomów.
--\makeatletter -\def\@listN{% - \listparindent 1.5em% - \leftmargini 1.5em% - \leftmarginii 1.5em% - \leftmarginiii 1.5em% - \leftmarginiv 1.5em% - \leftmarginv 1.5em% - \leftmarginvi 1.5em% - \labelsep .5em% - \labelwidth\leftmargini% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \leftmargin\leftmargini% listi normal% - \topsep 1.5pt plus 0.5pt minus 0.5pt% - \parsep 0.0pt plus 0.2pt minus 0.1pt% - \partopsep 0.5pt plus 0.5pt minus 0.1pt% - \itemsep 0.0pt plus 0.2pt minus 0.1pt}% -\def\@listS{% - \listparindent 1.5em% - \leftmargini 1.5em% - \leftmarginii 1.5em% - \leftmarginiii 1.5em% - \leftmarginiv 1.5em% - \leftmarginv 1.5em% - \leftmarginvi 1.5em% - \labelsep .5em% - \labelwidth\leftmargini% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \leftmargin\leftmargini% - \topsep 1pt plus 0.2pt minus 0.2pt% - \parsep 0.0pt plus 0.2pt minus 0.1pt% - \partopsep 0.5pt plus 0.2pt minus 0.1pt% - \itemsep \parsep}% -\def\@listF{% - \listparindent 1.5em% - \leftmargini 1.5em% - \leftmarginii 1.5em% - \leftmarginiii 1.5em% - \leftmarginiv 1.5em% - \leftmarginv 1.5em% - \leftmarginvi 1.5em% - \labelsep .5em% - \labelwidth\leftmargini% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \leftmargin\leftmargini% - \topsep 0pt plus 0.0pt minus 0.0pt% - \parsep 0.0pt plus 0.0pt minus 0.0pt% - \partopsep 0.0pt plus 0.0pt minus 0.0pt% - \itemsep \parsep}% -\def\@listii{% - \listparindent 1em% - \leftmargin\leftmarginii% - \labelwidth\leftmarginii% - \labelsep .5em% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \topsep 1pt plus 0.1pt minus 0pt% - \parsep 0.0pt plus 0.1pt minus 0pt% - \partopsep 0.5pt - \itemsep \parsep}% -\def\@listiii{% - \listparindent 1em% - \leftmargin\leftmarginiii% - \labelwidth\leftmarginiii% - \labelsep .5em% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \topsep 0pt - \parsep 0pt - \partopsep 0pt - \itemsep \topsep}% -\def\@listiv{% - \listparindent 1em% - \leftmargin\leftmarginiv% - \labelwidth\leftmarginiv% - \labelsep .5em% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \topsep 0pt% - \parsep 0pt% - \partopsep 0pt% - \itemsep \topsep}% -\def\@listv{% - \listparindent 1em% - \leftmargin\leftmarginv% - \labelwidth\leftmarginv% - \labelsep .5em% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \topsep 0pt% - \parsep 0pt% - \partopsep 0pt% - \itemsep \topsep}% -\def\@listvi{% - \listparindent 1em% - \leftmargin\leftmarginvi% - \labelwidth\leftmarginvi% - \labelsep .5em% - \advance\labelwidth-\labelsep% - \topsep 0pt% - \parsep 0pt% - \partopsep 0pt% - \itemsep \topsep}% -\normalsize -\makeatother -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/standard.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/standard.html deleted file mode 100644 index 006f8fa6169..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/listy/standard.html +++ /dev/null @@ -1,60 +0,0 @@ - - - - - - -
-
\begin{itemize} - \item Ala ma kota - \item Ola ma asa - \end{itemize} | |
\begin{enumerate} - \item Ala ma kota - \item Ola ma asa - \end{enumerate} | |
\begin{description} - \item[A] Ala ma kota - \item[B] Ola ma asa - \end{description} |
-W przypadku wykazów enumerate i itemize wywołanie -makroinstrukcji z parametrem powoduje, że wyróżnikiem (etykietą) będzie -wartość parametru, a nie wartość domyślna (w przypadku enumerate -nie jest inkrementowany licznik).
- -
-Użytkownik może zmieniać wyróżnik elementu listy. W przypadku
-listy numerowanej najlepiej dołączyć pakiet
-enumerate, który definiuje taką
-listę w bardziej elastyczny sposób, umożliwiając zmianę numeracji
-za pomocą parametru.
-np:
-
-\begin{enumerate}[a)] -\item Ala ma kota -\item Ola ma Asa -\end{enumerate} --spowoduje oznaczanie kolejnymi, małymi literami alfabetu a), -b) itd. Prawa rządzące budową listy -można poznać czytając:
Pakiet dostarcza środowiska threeparttable
umożliwiającego
- definiowanie odsyłaczy (,,footnote'') wewnątrz tabeli. Odsyłacze
- są realizownie w środowisku tablenotes
jako kolejne pozycje
- \item
. Działanie najlepiej zilustruje przykład.
-
-
- \begin{threeparttable} - \caption{...} - \begin{tabular}{|l|l|} - \hline - pierwsza kolumna\tnote{a}& druga kolumna\\ - \hline - pierwsza kolumna\tnote{b}& druga kolumna\\ - \hline - \end{tabular} - \begin{tablenotes} - \item [a] objaśnienie uwagi a - \item [b] objaśnienie uwagi b - \end{tablenotes} - \end{threeparttable} -- -Uwaga
caption
. Pakiet definiuje
-własne polecenie, może ono być użyte wewnątrz
-środowiska threeparttable
; nie koliduje ono z poleceniem
-caption
użytym na zewnątrz omawianego środowiska (w przypadku
-zanurzenia całości w środowisku table
).
-
-- - -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/misc/threeparttable.sty
-
opcje | opis |
---|---|
nonscript | inaczej pozycjonuje akcent - w przypadku gdy akcentowany symbol jest w subscripcie |
single | ???? |
-polecenia
-
-
-
-Pakiet zawiera makropolecenie do definiowania akronimów. Definiuje się -polecenie zawierające akronim (wraz ze sposobem jego prezentowania; -np. rodzaj czcionki) i pełne rozwinięcie nazwy. Przy pierwszym użyciu -zdefiniowanego polecenia pojawi się pełna nazwa, a przy następnych -sam akronim. W języku polskim forma pełna powinna być zdefiniowana tak, -aby końcówki odmiany były zgodne z kontekstem użycia (patrz przyklad; -pełna nazwa została zdefiniowana błędnie). -
- -Przykład -
- -
-\acromake{NBP}{{\tt NBP}}{Narodowy Bank Polski} -\acromake{PKO}{{\tt PKO}}{Powszechna Kasa Oszczędności} - -\NBP jest największym bankiem w Polsce. -Nie wszyscy lubią \NBP i ciułają pieniądze w \PKO. Oczywiście -\PKO nie jest doskonałe, ale to rzecz gustu. -- -
- -
-
-Uwaga:
-Jeżeli kolejne użycie polecenia jest na innej stronie niż pierwsze
-to pojawia się dodatkowy komentarz informujący na której
-stronie jest definicja (w języky angielskim). Zmodyfikowana
-wersja pakietu (polsko--angielska) nosi nazwę iaacromake
-(można go znaleźć na serwerze
-IAPW.ia.pw.edu.pl/sys/emtex/texinput/latex2e/local
logując się
-jako GUEST -- nie anonymos).
-
-
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/misc/acromake.sty
- -
\afterpage{text}
. tekst
-zostanie umieszczony na następnej
- stronie jako pierwszy; nowy akapit na stronie, następujący
-dalej tekst będzie kontynuacją akapitu zapoczątkowanego na poprzedniej
-stronie:-\afterpage{\bf tekst przeznaczony na początek -najbliższej strony (ilustracja -polecenia \afterpage).} -- - -Uwaga:
\afterpage
nie działa
-w środowisku wielokolumnowym. Argumentem polecenia może być
-również polecenie (środowisko) definiujące obiekt ruchomy np.
-figure
.
-
-
-Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/packages/tools/afterpage.dtx
- -
alltt
. Zachowuje ono cechy
- środowiska verbatim
, ale bez przedefiniowania
- znaków \
, {
i }
- - -Pakiet jest częścią LaTeX2e. -
\newteorem{nazwa środowiska}{tekst nagłówka}
\newteorem{nazwa środowiska}%
- [nazwa innego środowiska]{tekst nagłówka}
\newteorem*{nazwa środowiska}{tekst nagłówka}
\newteorem{nazwa środowiska}%
-{tekst nagłówka}[licznik nadrzędny]
-Postać wywołania zdefiniowanego środowiska jest następująca:
-
-\begin{nazwa}
-zawartość
-\end{nazwa}
-
-lub
-
-\begin{nazwa}[dodatek]
-zawartość
-\end{nazwa}
-
-gdzie nazwa jest nazwą środowiska zdefiniowaną poleceniem
-\newtheorem, a dodatek może stanowić dodatkowy
-komentarz (będący częścią nagłówka).
-
-
-Definicja i użycie nowego środowiska może wyglądać następująco: -
-\newtheorem{twierdzenie}{Twierdzenie} -\newtheorem{lemat}{Lemat}[twierdzenie] -. -. -. -\begin{twierdzenie} -podstawowe -\begin{lemat} -pierwszy lemat -\end{lemat} -\begin{lemat} -drugi lemat -\end{lemat} -\end{twierdzenie} - -\begin{twierdzenie}[specjalne] -i jeszcze jedno twierdzenie -\end{twierdzenie} --a po przetworzeniu: -
-Sposób prezentacji środowiska jest zależny od wybranego stylu. Polecenie -newtheorem można poprzedzić poleceniem theoremstyle -(domyślnie używany jest styl plain).
- -
-Wywołanie polecenie wygląda następująco:
-\theoremstyle{style}
-gdzie style może przyjmować następujące wartości:
-
Lista dostępnych styli jest ograniczona, ale mamy do dyspozycji
-polecenie umożliwiające definiowane nowych styli:
-
-\newtheoremstyle{nazwa stylu}%
- {odległość przed}%
- {odległość po}%
- {font do składu wnętrza}%
- {wcięcie}%
- {font nagłówka}%
- {znak po nagłówku}%
- {odległość po nagłówku}%
- {własna definicja nagłówka}
-
-
-poszczególne parametry mają następujące znaczenie: -
nazwa stylu | -nazwa nowego stylu (może być argumentem polecenia - \theoremstyle) |
odległość przed | -określa odległość w pionie przed środowiskiem - (pusty argument oznacza 0pt) |
odległość po | -określa odległość w pionie po środowisku - (pusty argument oznacza 0pt) |
font do składu wnętrza | -określa font, którym prezentowany jest tekst - wnętrza środowiska |
wcięcie | -określa odległość tekstu nagłówka od lewego marginesu strony |
font nagłówka | -określa font, którym prezentowany jest - tekst nagłówka |
znak po nagłówku | -określa dodatkowy znak (ciąg znaków) wstawianych po - nagłówku; za pomocą tego parametru możemy wstawić - znak kropki po nagłówku |
odległość po nagłówku - | określa odległość w poziomie, między tekstem nagłówka, - a treścią twierdzenia; znak spacji oznacza normalną przerwę - między wyrazami (zmienną w razie potrzeby), wstawienie - polecenie \newline powoduje że tekst wnętrza jest - składany ,,od nowej linii'' - |
własna definicja nagłówka | -powyższa specyfikacja może ustalić na stałe
- treść nagłówka określoną poleceniem \newtheorem.
- Łatwo widać, że taka specyfikacja byłaby mało przydatna.
- Wyróżniono 3 części nagłówka: nazwa (drugi parametr
- polecenie \newtheorem), numer kolejny oraz
- dodatkowa notatka (parametr opcjonalny polecenia
- \begin{nazwa}[notka]),
- za wizualizację poszczególnych części odpowiadają
- polecenia: \thmname, \thmnumber i \thmnote,
- a wartości poszczególnych elementów są podstawiane za pierwszy,
- drugi i trzeci parametr formalny (#1 -- nazwa,
- #2 -- numer i #3 -- opcjonalna notka).
- W najprostszym przypadku specyfikacja tego parametru może wyglądać
- następująco: Spróbujmy zdefiniować środowisko, którego
-numer będzie prezentowany na lewym marginesie, a dodatkowa notka
-będzie prezentowana fontem ,,bold italic'' |
-\arabicnumeral{dcxiii} --generuje napis 613 -
Zbiór dołączamy za pomocą polecenia \input
-
\tabular
-i \array
) -- na lepsze. Wskazane jest dołączenie pakietu
-w przypadku używania środowisk:
-tabular
, array
, tabularx
, longtable
i supertabular
.
-
-Definicja nowego typu kolumny:
-\newcolumntype{x }[n ]{preambuła }
-gdzie
-
#1
- #2
, ...),
-W specyfikacji makropolecenia \newcolumntype
oraz w definicji
-preambuły tablicy mogą być użyte następujące określenia (w preambule tablicy
-może znaleźć się oczywiście nowy, zdefiniowany poleceniem
-\newcolumntype
typ).
-
l | dosunięcie tekstu do lewej |
r | dosunięcie tekstu do prawej |
c | centrowanie |
m{width } - | Definiuje kolumnę o szerokości
- width .
- Środek celi tej kolumny (połowa wysokości) pokrywa się
- ze środkiem celi kolumny sąsiedniej
- (porównaj; cela bieżąca i sąsiednia). Odpowiednik:
- \parbox{width } ; tekst jest łamany
- na szerokości width . |
p{width } | Równoważna:
- \parbox[t]{width } .
- Pozycjonowanie w/g szczytu celi. |
b{width } | Równoważna
- \parbox[b]{width } .
- Pozycjonowanie w/g dołu celi. |
>{macro } | Może być użyta przed jednym z
- następujących typów: l , r ,
- c , p , m lub
- b .
- polecenie macro będzie wykonywana zawsze
- przed rozpoczęciem cel w tak określonej
- kolumnie. |
<{macro } | Może być użyta po jednym z
- następujących typów: l , r ,
- c , p , m lub
- b .
- Polecenie macro będzie wykonywana zawsze
- po zakończeniu
- cel w tak określonej kolumnie. |
| | Wstawienie linii pionowej jako separatora kolumn; - odległość między kolumnami zostanie zwiększona - o szerokość linii (w odróżnieniu od oryginalnej - definicji tabeli). |
@{macro } | Może być użyte w dowolnym
- miejscu preambuły zamiast | .
- Polecenie macro zostanie wywołane między
- kolumnami (kasuje normalną
- odległość między kolumnami). |
!{macro } | Może być użyte w dowolnym
- miejscu preambuły zamiast
- | .
- Polecenie macro zostanie wywołane
- między odpowiednimi kolumnami (w odróżnieniu od
- oryginalnej
- makroinstrukcji @{...} nie kasuje normalnej
- odległości między kolumnami). |
*{n }{decl } |
- n -- krotne powtórzenie
- decl ; gdzie
- decl jest ciągiem poprzednio określonych
- parametrów. Np.
- *{3}{c} oznacza trzy kolumny centrowane. |
Parametry którymi można regulować sposób budowania tabeli:
-
Polecenie | opis |
---|---|
\arraycolsep | połowa szerokości odstępu między kolumnami
- tablicy w środowisku matematycznym (array )
- (domyślnie 5pt) |
\tabcolsep | połowa szerokości odstępu między kolumnami - tablicy (domyślnie 6pt) |
\arrayrulewidth | szerokość pionowej linii separującej - kolumny (o ile jest używana -- domyślnie - 0.4pt) |
\doublerulesep | odległość między dwoma liniami pionowymi - stanowiącymi separator kolumn (domyślnie 2pt) |
\arraystretch | ,,mnożnik'' odstępu między
- wierszami tablicy
- (np.
- \renewcommand{\arraystretch}{1.5}
- zwiększa odstęp o 50%) |
\extrarowheight | dodatkowy odstęp między liniami (domyślnie 0pt) |
Uwaga
-Niektóre polecenia (np. \raggedright
) zmieniają definicje
-polecenia \\
; tak więc specyfikacja
-typu ostatniej kolumny jako:
->{\raggedleft}p{20mm}
-może spowodować błąd. Możemy temu zapobiec definiując makroinstrukcję
-odtwarzającą definicję polecenia \\
-\newcommand{\PreserveBackslash}[1]%
- {\let\temp=\\#1\let\\=\temp}
-\let\PBS=\PreserveBackslash
-Argumentem pierwszego polecenia jest inne polecenie. Przed jego
-wykonaniem jest wykonywane makropodstawienie definicji \\
-na zmienną \temp
,
-następnie wykonanie polecenia i odtworzenie poprzedniej definicji
-\\
z zachowanej zmiennej \temp
.
-Drugie polecenie utożsamia dla wygody
-(krótsza nazwa) zmienną \PBS
-z utworzonym poleceniem \PreserveBackslash
. Poprawna definicja
-ostatniej kolumny będzie wyglądała teraz następująco:
->{\PBS\raggedleft}p{20mm}
-
-
Uwaga:
-W związku z realizacją tabeli występuje efekt uboczny ---
-blokowane jest przenoszenie wyrazów (hyphenation) dla pierwszego
-wyrazu w celi. Efekt możemy skompensować
-wstawiając pustą przestrzeń o długości 0pt na początku celi
-(wykorzystując możliwości formowania preambuły tabeli) np.
->{\PBS\raggedleft\hspace{0pt}}p{20mm}
-
-
Pakiet jest dostępny standardowo w dystrybucjach LaTeX, a także
-pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/required/tools/array.dtx
- -
Pakiet umożliwia wyrównanie długości ostatnich szpalt przy składzie dwuszpaltowym (p. też -flushend). -Udostępnia dwa polecenia: \balance -- szpalty będą wyrównane -i \nobalance -- szpalty nie będą wyrównane. -
-- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/preprint/
-
picture
i
-samodzielnie oszacować wymiary)1.
-
--makroinstrukcja | opis |
---|---|
\begin{barenv} | otwarcie środowiska |
\bar{wysokość }{indeks }[opis ] |
- wysokość -- wysokość słupka; - indeks -- numer wzoru wypełniającego - słupek; - - opis -- opis pozycji |
\hlineon | - aktywuje linie poziome (siatka) |
\legend{index }{tekst } | - tekst będzie opisem - słupka reprezentowanego - wzorem index ; - jeżeli wystąpi przynajmniej - jedno takie polecenie - tworzona jest legenda |
\setdepth{numer } | liczba określająca głębokość - słupka ,,trójwymiarowego'' (>=10) |
\sethspace{stosunek } | stosunek określa odstęp - między słupkami jako część szerokości słupka |
\setlinestyle{style } | określa sposób drukowania lini
-tła -- siatki (aktywowanych poleceniem \hlineon );
-możliwe są style
-
|
\setnumberpos{pos } | określa miejsce umieszczenia opisu
-słupka reprezentującego jego wartość:
-
|
\setprecision{liczba } | określenie precyzji zapisu liczb - na liczba pozycji po przecinku |
\setstretch{mnożnik } | określa skalę pionową wykresu |
\setstyle{font } | określenie kroju czcionki - napisów (głównie generowanych, a nie podawanych - explicite) |
\setwidth{liczba } | szerokość słupka w punktach (pt ) |
\setxaxis{w1 }{w2 }{krok } |
- definicja opisu osi X :
-
|
\setyaxis[n ]{w1 }{w2 }{krok } |
- definicja opisu osi Y :
-
|
\setxname[p ]{etykieta } | nazwa osi X ,
- parametr p określa położenie tekstu
- w pudełku (l -- na lewo, r -- na prawo,
- b -- dół, t -- góra; można
- specyfikować jednocześnie oba kierunki) |
\setyname[p ]{etykieta } |
- nazwa osi Y
- parametr p określa położenie tekstu
- w pudełku (l -- na lewo, r --
- na prawo,
- b -- dół, t -- góra; można
- specyfikować jednocześnie oba kierunki) |
\setxvaluetyp{typ } |
- rodzaj wartości reprezentowanej przez
- oś X ; typ może przyjmować
- następujące wartości:
-
|
\end{barenv} | zamknięcie środowiska |
Przykład
-
-\begin{picture}(80,80)(0,0) -\begin{barenv} -\setdepth{10} -\setstretch{1.4} -\setnumberpos{up} -\setxvaluetyp{month} -\setxname{Trymestr} -\setxaxis{10}{40}{10} -\setyaxis{0}{40}{10} -\setyname{Liczba} -\bar{10}{1} -\bar{30}{4} -\bar{15}{6} -\bar{5}{7} -\end{barenv} -\end{picture} -- -
-
ftp://IAPW.ia.pw.edu.pl/sys/emtex/texinput/latex2e/contrib/supporte/barcom/bar.sty
(logując się jako GUEST).mathbbm
-
-
mathbbms
-
-
mathbbmtt
-
-
W wersji bold
-
mathbbm
-
-
mathbbmss
-
-
mathbbmtt
-
-
-
Pakiet definiuje środowisko blockarray zastępujące środowiska
-tabular i array (wewnątrz trybu matematycznego zachowuje się
-jak array, a w trybie tekstowym jak tabular).
-Postać wywołania jest podobna jak w przypadku ww. konstrukcji.
-
-\begin{blockarray}{preambuła}
-zawartość tabeli
-\end{blockarray}
-
-lub
-
-\begin{blockarray}[s]{preambuła}
-zawartość tabeli
-\end{blockarray}
-
-gdzie s określa sposób pozycjonowania tabeli względem
-sąsiedztwa; może przyjmować wartości: c -- center (wartość domyślna),
-b -- dół tabeli równo z linią sąsiednią, t -- góra tabeli
-równo z linią sąsiednią
-
-
-preambuła definiuje sposób prezentacji (składu)
-poszczególnych kolumn tabeli oraz określa separatory kolumn; mogą się w niej
-znaleźć następujące oznaczenia:
-
l | dosunięcie tekstu do lewej |
r | dosunięcie tekstu do prawej |
c | centrowanie |
m{width} - | Definiuje kolumnę o szerokości
- width .
- Środek celi w tej kolumnie (połowa jej wysokości) pokrywa się
- ze środkiem celi kolumny sąsiedniej.
- Odpowiednik:
- \parbox{width} ; tekst jest łamany
- na szerokości width . |
p{width} | Równoważna:
- \parbox[t]{width} .
- Pozycjonowanie w/g szczytu celi. |
b{width} | Równoważna
- \parbox[b]{width} .
- Pozycjonowanie w/g dołu celi. |
>{macro} | Może być użyte przed jednym z
- następujących typów: l , r ,
- c , p , m lub
- b .
- Polecenie macro będzie wykonywane zawsze
- przed rozpoczęciem analizy materiału celi w tak określonej
- kolumnie. |
<{macro} | Może być użyte po jednym z
- następujących typów: l , r ,
- c , p , m lub
- b .
- Polecenie macro będzie wykonywane zawsze
- na końcu materiału
- celi w tak określonej kolumnie. |
| | Wstawienie linii pionowej jako separatora kolumn; - odległość między kolumnami zostanie zwiększona - o szerokość linii (w odróżnieniu od oryginalnej - definicji tabeli). Można wstawić dwa znaki | - -- separatorem będzie linia podwójna (odległość między - liniami określa parametr \BAdoublerulesep). |
@{macro} | Może być użyte w dowolnym
- miejscu preambuły zamiast separatora (np.: | ).
- Polecenie macro zostanie wywołane między
- kolumnami (kasowana jest normalna
- odległość między kolumnami). |
!{macro} | Może być użyte w dowolnym
- miejscu preambuły zamiast separatora (np.:
- | ).
- Polecenie macro zostanie wywołane
- między kolumnami (w odróżnieniu od
- @{...} nie jest kasowana normalna
- odległość między kolumnami). |
& | - Znak umieszczony przed symbolem - separatora - kolumny (|) powoduje, że w przypadku - użycia polecenia - \BAmulticolumn - nie trzeba w nim powtarzać definicji - obramowania celi (w przypadku - użycia makra \BAmulticolumn w pierwszej - kolumnie obramowanie z lewej strony musi być - redefiniowane). W przypadku podwójnego obramowania - (||) znak & należy - umieścić tylko przed pierwszym znakiem - |. |
) | dodatkowa kolumna obejmująca - nawiasem całą wysokość tabeli (p. środowisko block) |
\} | dodatkowa kolumna obejmująca - nawiasem całą wysokość tabeli (p. środowisko block) |
] | dodatkowa kolumna obejmująca - nawiasem całą wysokość tabeli (p. środowisko block) |
( | dodatkowa kolumna obejmująca - nawiasem całą wysokość tabeli (p. środowisko block) |
\{ | dodatkowa kolumna obejmująca - nawiasem całą wysokość tabeli (p. środowisko block) |
[ | dodatkowa kolumna obejmująca - nawiasem całą wysokość tabeli (p. środowisko block) |
\Left{tekst}{delimiter} | -tekst i delimiter stanowi kolumnę o zerowej szerokości; -konstrukcja służy do wstawienia dodatkowego opisu (składanego antykwą) umieszczonego przed -delimiterem (może nim być jeden z nawiasów ([{}])); delimiter obejmuje całą wysokość tabeli (p. block). |
\Right{delimiter}{tekst} | -tekst i delimiter stanowi kolumnę o zerowej szerokości; - konstrukcja służy do wstawienia dodatkowego opisu (składanego antykwą) umieszczonego po -delimiterze (może nim być jeden z nawiasów ([{}])); delimiter obejmuje całą wysokość tabeli (p. -block). |
\BAenum | dodatkowa kolumna zawierająca numer - kolejny wiersza (szerokość kolumny jest ustalona na - 2em bez względu czy się to komuś podoba czy nie) - |
*{n}{parametry} | n-krotne powtórzenie
-specyfikacji kolumny np:
- *{3}{|c} jest równoważne |c|c|c |
Parametry którymi można regulować sposób budowania tabeli:
-
Polecenie | opis |
---|---|
\tabcolsep | połowa szerokości odstępu między kolumnami - tablicy (domyślnie 6pt) |
\BAarrayrulewidth | szerokość pionowej linii separującej - kolumny (o ile jest używana -- domyślnie - 0.4pt) |
\BAdoublerulesep | odległość między dwoma liniami pionowymi - stanowiącymi separator kolumn (domyślnie 2pt) |
\arraystretch | ,,mnożnik'' odstępu między
- wierszami tablicy
- (np.
- \renewcommand{\arraystretch}{1.5}
- zwiększa odstęp o 50%) |
\BAextrarowheight | dodatkowy odstęp między liniami (domyślnie 0pt) |
\BAextraheightafterhline | dodatkowy odstęp po -poziomej linii oddzielającej |
Uwaga:
-W związku z realizacją tabeli występuje efekt uboczny ---
-blokowane jest przenoszenie wyrazów (hyphenation) dla pierwszego
-wyrazu w celi. Efekt możemy wyeliminować
-wstawiając pustą przestrzeń o długości 0pt na początku celi
-(wykorzystując możliwości formowania preambuły tabeli) np.
->{\hspace{0pt}}p{20mm}
-
-
-W pakiecie jest zdefiniowane polecenie \BAhhline umożliwiające
-uzyskanie ładniejszych wykończeń tabeli:
-Wywołanie:
-\BAhhline{parametry}
-na liście parametrów mogą występować następujące symbole:
-
-= | podwójna linia o szerokości danej kolumny |
-" | podwójna linia przerywana o szerokości danej kolumny |
-- | pojedyncza linia o szerokości danej kolumny |
-. | pojedyncza linia przerywana o szerokości danej kolumny |
-~ | brak linii w danej kolumnie (pozwala zastąpić
-dyrektywą \BAhhline dyrektywę \cline ) |
-| | linia pionowa przecina (ma priorytet) konstrukcję poziomą |
-: | linia pionowa styka się z podwójną poziomą |
-# | skrzyżowanie podwójnych linii |
-t | górne wykończenie rogu (lewe lub prawe w zależności od -sąsiedztwa) |
-b | dolne wykończenie rogu |
-* | powtórzenie sekwencji; np. *{3}{==#} jest równoważne
-==#==#==# |
Przykład ilustruje różne zestawienia połączeń linii poziomych i pionowych -(niekoniecznie poprawnych) -
- -\begin{blockarray}{||cc||c|c||} - \BAhhline{|t:==:t:==:t|} - a & b & c & d\\ - \BAhhline{|:==:|~|~||} - 1 & 2 & 3 & 4\\ - \BAhhline{#==#~|=#} - i & j & k & l\\ - \BAhhline{||--||--||} - w & x & y & z\\ - \BAhhline{|:==|:==:|} - 1 & 2 & 3 & 4 \\ - \BAhhline{|:==::=|=:|} - 5 & 6 & 7 & 8 \\ - \BAhhline{|:="::"|=:|} - 9 & 10 & 11 & 12 \\ - \BAhhline{||-|.||.|-||} - 13 & 14 & 15 & 16\\ - \BAhhline{|b:==:b:==:b|} - \end{blockarray} -- |
Pakiet udostępnia środowisko block (i block*)
-o następującej postaci wywołania:
-
-\begin{block}{preambuła}
-.
-.
-.
-\end{block}
-lub
-\begin{block*}{preambuła}
-.
-.
-.
-\end{block*}
-może być ono użyte wyłącznie wewnątrz środowiska blockarray
-(może być wielokrotnie zagnieżdżany)
-preambuła powinna być zgodna co do liczby kolumn
-ze specyfikacją kolumn umieszczoną w środowisku blockarray
-(oprócz dostępnych w niej parametrów, dodatkowo mogą wystąpić polecenia
-\BAmulticolumn, obejmujące
-kilka kolumn tabeli oraz \BAmultirow obejmujące wszystkie
-wiersze zawarte w środowisku block).
-Środowisko umożliwia wstawienie kolumn, które będą inaczej
-prezentowane niż określa to specyfikacja środowiska blockarray.
-Wszystkie separatory kolumn i kolumny tabeli muszą być redefiniowane.
-W przypadku użycia konstrukcji nawiasowych w specyfikacji
-tabeli wersja ,,bezgwiazdkowa'' środowiska umożliwia zdefiniowanie
-innych konstrukcji nawiasowych (lub rezygnację z nich). W wersji
-,,gwiazdkowej'' specyfikacja konstrukcji nawiasowych jest ignorowana
-(pozostają w mocy specyfikacje środowiska blockarray; różnice
-najlepiej zilustruje przykład:
-
-\begin{blockarray}{[c|c]c\}} -1111111 & 222222 & 333333 \\ -1 & 2 & 3 \\ -\begin{block*}{(ll)l\}} -1111 & 2222 & 3333 \\ -11 & 22 & 33 \\ -\end{block*} -1 & 2 & 3 \\ -\end{blockarray} - | - - |
-\begin{blockarray}{[c|c]c\}} -1111111 & 222222 & 333333 \\ -1 & 2 & 3 \\ -\begin{block}{(ll)l\}} -1111 & 2222 & 3333 \\ -11 & 22 & 33 \\ -\end{block} -1 & 2 & 3 \\ -\end{blockarray} - | - - |
-\begin{blockarray}{||l|c|c|t{1cm}|c|c||} -\BAhhline{|t:======:t|} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAhhline{||------||} -\begin{block}{||l|l|\BAmulticolumn{2}{r}|l|l||} -1 & 2 & 3 4 & 5 & 6\\ -\end{block} -\BAhhline{||------||} -a & b & c & d & e & f\\ -\BAhhline{|b:======:b|} -\end{blockarray} - |
- - - |
-Użycie konstrukcji \BAmultirow w preambule środowiska block -wymaga dodatkowego komentarza. Materiał który ma być składany w bloku o -wysokości wszystkich wierszy środowiska block może być wprowadzany -w jednym lub kilku wierszach (w tak określonej kolumnie). Jeżeli jest on -podany w kilku wierszach to jedynym efektem jest zachowanie podziału na wiersze -(zapis ,,od nowej linii''), będzie on i tak stanowił całość, która będzie pozycjonowana -względem środka wysokości wszystkich wierszy. -
-
-\begin{blockarray}{||l|c|c|t{1cm}|c|c||} -\BAhhline{|t:======:t|} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAhhline{||------||} -\begin{block}{||l|l|l|l|l|\BAmultirow{1in}||} -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & to jest multirow to jest multirow -\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & to jest multirow to jest multirow -\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -\end{block} -\BAhhline{||------||} -a & b & c & d & e & f\\ -\BAhhline{|b:======:b|} -\end{blockarray} - | - - |
Uwaga! zawartość kolumn, które nie zawierają materiału wchodzącego -w skład kolumny musi zawierać ,,coś'' np. materiał ,,pusty'' -(\relax). - -
Jeśli wysokość składu materiału przekracza wysokość wszystkich wierszy nie
-wpływa to
-na wysokość delimiterów kolumn, pojawia się efekt widoczny w poniższym
-przykładzie
-
-\begin{blockarray}{||l|c|c|t{1cm}|c|c||} -\BAhhline{|t:======:t|} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAhhline{||------||} -\begin{block}{||l|l|l|l|l|\BAmultirow{1in}||} -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & to jest multirow to jest multirow -to jest multirow to jest multirow to jest multirow \\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & to jest multirow to jest multirow \\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \relax\\ -\end{block} -\BAhhline{||------||} -a & b & c & d & e & f\\ -\BAhhline{|b:======:b|} -\end{blockarray} - | - - |
Pakiet blkarray udostępnia polecenie \BAmultirow,
-umożliwiającą łączenie cel tabeli w pionie, podobnie jak pakiet
-multirow, składnia wywołania jest inna;
-wygląda ona następująco:
-\BAmulticolumn{szerokość}{tekst}
-Składany materiał obejmuje całą wysokość tabeli (jeżeli jest użyte środowisko
-block to materiał będzie powielony (sic!))
-
-\begin{blockarray}{||l|c|c|t{1cm}|c|c||} -\BAhhline{|t:======:t|} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAhhline{||------||} -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \\ - \BAmultirow{4cm}{to jest multirow to -jest multirow} \\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \\ -\begin{block}{||l|l|l|l|l|l||} -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & 6\\ -\end{block} -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \\ -1 & 2 & 3 & 4 & 5 & \\ -\BAhhline{||------||} -a & b & c & d & e & f\\ -\BAhhline{|b:======:b|} -\end{blockarray} - | - - |
Jeżeli chcemy, aby materiał obejmował jedynie określoną liczbę wierszy (a nie -wszystkie wiersze) w danej kolumnie to należy użyć konstrukcji block -łącząc ją z makroinstrukcją \BAmultirow (p. użycie konstrukcji -\BAmultirow w preambule środowiska block). - - -
-Przykład:
-separator podwójnej celi z prawej strony jest zdefiniowany za pomocą
-znaku &
-
-\begin{blockarray}{||l|c|c&|t{1cm}|c|c||} -\BAhhline{|t:======:t|} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAhhline{||------||} -& \BAmulticolumn{2}{c}{a b} & c & d & e\\ -\BAhhline{||------||} -a & b & c & d & e & f\\ -\BAhhline{|b:======:b|} -\end{blockarray} - - | - - |
-\begin{blockarray}{||l|c|c|t{1cm}|c|c||} -\BAhhline{|t:======:t|} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAhhline{||------||} -& \BAmulticolumn{2}{c}{a b} & c & d & e\\ -\BAhhline{||------||} -a & b & c & d & e & f\\ -\BAhhline{|b:======:b|} -\end{blockarray} - | - - |
-\begin{blockarray}{l|c|c|t{1cm}|c|c\}} -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -2s & ss &ss &ss &ss&ss\\ -\BAnoalign{ala ma kota, a kot ma Ale -ala ma kota, a kot ma Ale -ala ma kota, a kot ma Ale} -a & b & c & d & e & f\\ -a & b & c & d & e & f\\ -\end{blockarray} - | - - |
-Wywołanie makroinstrukcji \BAparfootnotes powoduje, że przypisy -będą składane jako jeden akapit (tylko w przypadku \BAtablenotestrue). - - -
Pakiet udostępnia polecenia:
-
\AtBeginPage{coś} | materiał
-coś jest wstawiany na początku obszaru drukowania (lewy
-górny róg) -- uwzględniany jest zwyczajowy margines 1 in na górze i z lewej
-strony |
\PageLayout{coś} | materiał
-coś jest wstawiany na początku kolumny (lewy górny róg) |
Zobacz także pakiet everyship.
- -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/bophook
boxedminipage
, czyli
- środowisko minipage
ujęte w ramkę.
-
-Wywołanie:
--\begin{boxedminipage}[vertical positon]{horizontal size}\\ -...\\ -.\\ -.\\ -.\\ -...\\ -\end{boxedminipage} -- -
t
-- top, c
-- center (wartość
-domyślna), b
-- bottom
-\fboxsep
,
-a za grubość ramki \fboxrule
.
-
--Przykład -
-\begin{boxedminipage}[t]{5cm} -...\\ -.\\ -.\\ -.\\ -... -\end{boxedminipage} -- -
-Polecenie | opis |
---|---|
-\newcounter{rejestr } | definicja nowego -rejestru; jest on inicjowany wartością 0 |
-\newcounter{rejestr }[inny rejestr ] |
- definicja nowego rejestru;
- jest on inicjowany wartością 0
- i staje się zależny od rejestru
- inny rejestr. Wykonanie
- polecenia
- \stepcounter{inny rejestr } lub
- \refstepcounter{inny rejestr }
- powoduje
- wyzerowanie rejestru rejestr |
-\setcounter{rejestr }{wartość } | ustawienie wartości - rejestru |
-\addtocounter{rejestr }{wartość } | - dodanie do rejestru rejestr wartości |
-\stepcounter{rejestr } | incrementacja rejestru - rejestr |
-\refstepcounter{rejestr } | incrementacja rejestru
- rejestr;
- jeżeli oznaczymy etykietą miejsce (label ), to
- wartością polecenia \ref będzie aktualna
- wartość rejestru |
\the
rejestr\value{rejestr }
, lub \therejestr
)
-oraz operatorów -
, +
, *
, /
. Działania wykonywane
-są w kolejności zgodnej z przyjętymi zwyczajami. Możemy używać
-notacji nawiasowej (()
) do wymuszenia kolejności wykonania działań.
-
--Przykład -
-\newcounter{x} -\newcounter{y} -\setcounter{x}{2} -\setcounter{y}{3} -\setcounter{y}{(\value{x} + 5) * \value{y}} - -Wartością rejestru y jest \they. -- -Powyższa sekwencja daje następujący efekt:
Oprócz działań na liczbach mamy możliwość dokonywania działań
-na długościach. Długość może być podawana w jednostkach przyjętych
-w TeX-u:
-
-
-Polecenie | opis |
---|---|
-sp | jednostka w której TeX prowadzi obliczenia - (65536 sp = 1 pt) |
-pt | punkt typograficzny (1/72.27 in = 0.351 mm |
-bp | duży punkt (72 bp = 1 in); używany w postscripcie) |
-dd | didot (1/72 cala francuskiego, = 0.376 mm) |
-mm | milimetr (= 1.845 pt) |
-pc | pica (=12 pt = 4.218 mm) |
-cc | cicero (= 12 dd = 4.531 mm) |
-cm | centymetr (=10 mm = 2.371 pc) |
-in | cal (= 2.54 mm = 72.27 pt = 6.022 pc) |
-ex | miara względna; wynika z wysokości litery x w
- aktualnie używanym foncie) |
-em | miara względna; wynika z szerokości litery m w
- aktualnie używanym foncie) |
-mu | jednostka używana we wzorach matematycznych - (18 mu = 1 em) |
-Polecenie | opis |
---|---|
-\newlength{\nazwa } | definicja nowego rejestru - długości |
-\setlength{\nazwa }{długość } | ustawienie wartości |
-\addtolength{\nazwa }{długość } | dodanie - do aktualnej wartości rejestru |
-\settowidth{\nazwa }{tekst } | ustawienie - wartości rejestru nazwa na - wartość równą naturalnej szerokości - tekstu tekst |
-\settoheight{\nazwa }{tekst } | ustawienie - wartości rejestru nazwa na - wartość równą naturalnej wysokości - tekstu tekst |
Parametr długość może być zdefiniowany za pomocą
-wyrażenia arytmetycznego. Proszę pamiętać o sensie fizycznym wykonywanych
-operacji (mają sens następujące operacje:
-długość = długość + długość,
-długość = długość * liczba,
-liczba = \ratio{długość}{długość}
,
-długość = długość / liczba).
-Operatorem
-dzielenia długości przez długość jest makroinstrukcja
-\ratio{długość }{długość }
-a wartość rzeczywistą możemy uzyskać używając makroinstrukcji
-\real{liczba rzeczywista }
-której parametrem jest tekst będący liczbą rzeczywistą (zapis
-z kropką dziesiętną).
-Do dzielenia długości przez liczbę możemy używać znaku /
.
-Należy pamiętać że definicja wyrażenia powinna zaczynać się od
-elementu będącego długością, a w wyniku kolejnych obliczeń wartościami
-pośrednimi muszą być długości. Napis reprezentujący wartość rejestru
-możemy uzyskać poleceniem
-\the\rejestr
1
-
-
-Przyklad:
-
-\newlength{\x} -\newlength{\y} -\setlength{\y}{5cm} -\settowidth{\x}{ala ma kota} -\setlength{\y}{3cm * \ratio{\y}{\x}} -Rejestr y ma wartość: \the\y --Powyższa sekwencja daje następujący efekt:
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/required/tools/calc.dtx
- -
\
-
-- -\captionof{typ}[podpis skrócony]{podpis}
-gdzie:
-typ może przyjmować wartości figure lub
-table, a pozostałe parametry mają znaczenie takie jak
-w makroinstrukcji caption.
-
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/misc/capt-of.tar
-
-
-Pakiet (v.3.0 -- znacznie zmodyfikowany)
-zmienia definicje standardowego polecenia \caption
-tworzącego opisy obiektów ruchomych
-(standardowo: figure
i table
). Zdefiniowano polecenia
-pozwalające na tworzenie wzorców lub bezpośrednie kształtowanie podpisów.
-Za jego pomocą możemy zdefiniować sposób opisu nowych obiektów tworzonych
-za poleceniami pakietu float, współpracuje również
-z pakietami subfig (który jest swego rodzaju
-nakładką) i~starszym od niego
-subfigure.
-
Polecenie służy do tworzenia podpisów pod obiektami ruchomymi
-(a także środowiska longtable), moża je wywołać na kilka
-sposobów:
-
-\caption{opis}
-
-postać najczęściej spotykana; tekst
-opisu jest identyczny w spisie (o ile taki jest tworzony) i w obiekcie,
-podpis jest opatrzony etykietą (o ile nie zadysponowano inaczej)
-
-\caption[wersja opisu do spisu obiektów]{opis}
-
-postać używana jeśli opis w spisie objektów ma być inny niż w obiekcie;
-podpis jest opatrzony etykietą (o ile nie zadysponowano inaczej)
-
-\caption*{opis}
-
-opis nie jest wstawiany do spisu obiektów i nie jest opatrywany etykietą
-
-\caption[]{opis}
-
-opis nie jest wstawiany do spisu obiektów, ale jest on opatrywany etykietą
-
-\caption*[]{opis}
-
-opis nie jest wstawiany do spisu obiektów i nie jest opatrywany etykietą
-Polecenie \caption zawsze inkrementuje licznik obiektów.
- -Zdefiniowano też polecenie \captionof słuzące do
-sformatowania tekstu, analogicznie jak obiekt ruchomy:
-
-\captionof{typ obiektu}{tekst opisu}
-\captionof{typ obiektu}[tekst do spisu]{tekst opisu}
-\captionof{typ obiektu}[]{tekst opisu}
-\captionof{typ obiektu}*[]{tekst opisu}
-\captionof{typ obiektu}*{tekst opisu}
-
-gdzie typ obiektu jest zdefiniowanym obiektem ruchomym --
-polecenie inkrementuje licznik skojarzony z tym typem (patrz też pakiet capt-of).
Dodatkowo zdefiniowano polecenie \ContinuedFloat, które powoduje -że nie jest inkrementowany licznik obiektów (powinno ono być użyte przed -poleceniem \caption). Wszystkie inne aspekty formatowania i etykietowania są zachowane.
- -W nowej wersji pakietu unowocześniono sposób określania
-parametrów składu podpisów z modyfikacji kodu na parametryczny (dla
-kompatybilności pozostawiono również stary sposób). Parametrom można nadawać
-wartości w dwu momentach: przy poleceniu ładowania pakietów np.:
-
-\usepackage[margin=10pt, font={small,it}, labelfont=bf]{caption} --lub za pomocą polecenia
\captionsetup
(nie wszystkie parametry)
--\usepackage{caption} -\captionsetup{margin=10pt, font={small,it}, labelfont=bf} --dyspozycje będą dotyczyły podpisów obiektów wszystkich typów; lub
-\captionsetup[nazwa typu obiektu]{margin=10pt, font={small,it}, labelfont=bf}
-
Wartością parametru może być pojedyncza wartość lub lista wartości (ujęta w
-nawiasy {}, wartości oddzielone przecinkiem, w przypadku wartości
-będących w sprzeczności brana jest wartość ostatnia na liście) -- w przypadku parametru
-w którym nie przewidziano wartości (wartość logiczna) nie jest sprawdzana
-poprawność, a w pozostałych przypadkach wartość jest sprawdzana dopiero w momencie
-użycia polecenia \caption
.
Poniższe parametry mogą przyjmować wartości logiczne on lub -off i deklarują współdziałanie (lub nie) z dodatkowymi pakietami. -Powinny one być załadowane przed pakietem caption. Ustawienie wartości -na off może spowodować, że definicja makroinstrukcji \caption -nie zostanie redefiniowana (mechanizmy pakietu caption nie zadziałają). - -
-Parametr | Opis |
---|---|
float | współpraca z pakietem float - |
longtable | współpraca z pakietem longtable - |
rotating | współpraca z pakietem rotating - |
sidecap | współpraca z pakietem sidecap - |
supertabular | współpraca z pakietem supertabular - |
-Parametr | Wartości | Opis |
---|---|---|
-font | zmiana cech pisma całego podpisu (również etykiety) | default | nic nie zmienia -- cechy pisma pozostają bez zmian, - takie jak określono poprzednio | -scriptsize | zmiana wielkości na scriptsize |
- footnotesize | zmiana wielkości na footnotesize |
- small | zmiana wielkości na small |
- normalsize | zmiana wielkości na normalsize |
- large | zmiana wielkości na large |
- Large | zmiana wielkości na Large |
- up | zmiana kroju na upshape |
- it | zmiana kroju na itshape |
- sl | zmiana kroju na slshape |
- sc | zmiana kroju na scshape |
- md | zmiana kroju na mdseries |
- bf | zmiana kroju na bfseries |
- rm | zmiana kroju na rmfamily |
- sf | zmiana kroju na sffamily |
- tt | zmiana kroju na ttfamily |
-
-
labelfont | wartości jw, ale zmiana tylko cech pisma etykiety; cechy -niezdefiniowane są dziedziczone z parametru font | |
textfont | wartości jw, ale zmiana tylko cech pisma objaśnienia; cechy -niezdefiniowane są dziedziczone z parametru font | |
margin | -dimen | wielkość lewego i prawego marginesu podpisu |
width | -dimen | szerokość pola przeznaczonego na podpis |
parskip | -dimen | odległość między akapitami, jeśli podpis
- składa się z wielu akapitów; jeśli wpis do spisu obiektów jest tożsamy
- z podpisem to w przypadku podpisu wieloakapitowego generowany jest błąd
- -- wymagane jest aby podpis w spisie obiektów był jednoakapitowy (parametr opcjonalny polecenia
- \caption |
format | sposób formatowania opisu. Do definiowania
-nowych sposobów formatowania służy polecenie -\DeclareCaptionFormat{nazwa}{ciąg -poleceń} -Do wnęrza drugiego parametru (zawierającego kod formatujący) są przekazywane: jako -#1 -- etykieta, #2 -- separator etykiety i #3 -- -tekst opisu; np.: - -\DeclareCaptionFormat{default}{#1#2#3\par} -- | |
default | łamanie ,,w ciągu'' | |
hang | efekt wyróżnionego pola etykiety, tekst opisu -jest składany w polu o szerokości pomniejszonej o szerokość etykiety (i -ewentualnie o wielkość marginesów lub skład na polu o szerokości określonej przez -parametr width | |
belowskip | -dimen | dodatkowa odległość pod podpisem (patrz parametr position) |
aboveskip | -dimen | dodatkowa odległość nad podpisem (patrz parametr position) |
indention | -dimen | dodatkowy margines (może być ujemny) względem szerokości - etykiety (ma senes w przypadku formatu typu hang) -- - ustawienie różnych wartości indention i hangindent - może dać efekt - wcięcia akapitowego dla dalszych akapitów |
hangindent | -dimen | dodatkowy margines (może być ujemny) względem szerokości - etykiety (ma senes w przypadku formatu typu hang) -- dotyczy - tylko pierwszego (począwszy od drugiej linii) akapitu podpisu, jeżeli podpis jest - jednoakapitowy jest równoważny wartości indention |
position | deklaruje - położenie podpisu | |
bottom | deklaruje, że podpis będzie na dole obiektu | |
top | deklaruje, że podpis będzie na górze obiektu (odwraca -znaczenie parametrów belowskip i aboveskip | |
labelformat | sposób formatowania etykiety.
-Do definiowania
-nowych sposobów formatowania służy polecenie -\DeclareCaptionLabelFormat{nazwa}{ciąg -poleceń} -Do wnęrza drugiego parametru (zawierającego kod formatujący) są przekazywane: jako -#1 -- nazwa etykiety, #2 -- numer obiektu; np.: - -\DeclareCaptionLabelFormat{simple}{\bothIfFirst{#1}{\nobreakspace}#2} - | |
default | pojawia się etykieta (nazwa obiektu) i numer | |
empty | etykieta jest pusta (pojawi się tylko opis); w - tym wypadku należy parametrowi labelsep przypisać wartość none | |
simple | pojawia się etykieta (nazwa obiektu) i numer | |
parens | pojawia się etykieta (nazwa obiektu) i numer ujęty - w nawaisy () | |
labelsep | obiekt wstawiany po etykiecie.
-Do definiowania
-nowych separatorów służy polecenie -\DeclareCaptionLabelSeparator{nazwa}{ciąg poleceń}, np.: - -\DeclareCaptionLabelSeparator{default}{: } -- | |
default | wstawiany jest : i spacja | |
none | nic nie jest wstawiane | |
colon | wstawiany jest : i spacja | |
period | wstawiana jest . i spacja | |
space | wstawiana tylko spacja | |
quad | wstawiane jest polecenie \quad | |
widespace | wstawiane \hspace{1em plus .3em} | |
newline | wstawiane jest polecenie \newline | |
justification | sposób formatowania opisu.
-Do definiowania
-nowych sposobów formatowania służy polecenie -\DeclareCaptionJustification{nazwa}{ciąg -poleceń}; np.: - -\DeclareCaptionJustification{centering}{\centering} - | |
default | skład z wyrównaniem do lewego i prawego - marginesu | |
justified | skład z wyrównaniem do lewego i prawego - marginesu | |
centering | wszystkie linie podpisu centrowane | |
centerfirst | pierwsza linia wycentrowana | |
centerlast | ostatnia linia wycentrowana | |
raggedleft | wyrównanie do prawego marginesu | |
raggedright | wyrównanie do lewego marginesu | |
Centering | wszystkie linie centrowane, ale używane jest - polecenie \Centering z pakietu ragged2e (m.in. włączane jest - przenoszenie wyrazów) | |
RaggedLeft | wyrównanie do prawego marginesu, ale używane jest - polecenie \RaggedLeft z pakietu ragged2e (m.in. włączane jest - przenoszenie wyrazów) | |
RaggedRight | wyrównanie do lewego marginesu, ale używane jest - polecenie \RaggedRight z pakietu ragged2e (m.in. włączane jest - przenoszenie wyrazów | |
singlelinecheck | nadanie wartości - true (wystarczy użycie parametru bez - nadawania wartości) powoduje, że jeśli podpis jest - jenolinijkowy, będzie on wycentrowany, bez względu na ustawiony - sposób formatowania | |
on | nadanie wartości true | |
1 | nadanie wartości true | |
true | nadanie wartości true | |
0 | nadanie wartości false | |
off | nadanie wartości false | |
false | nadanie wartości false | |
style | sposób formatowania opisu, służy do
- nadania różnych cech składu podpisu.
-Do definiowania
-nowych stylów służy polecenie -\DeclareCaptionStyle{nazwa}{opcje} -lub -\DeclareCaptionStyle{nazwa}[dodatkowe opcje]{opcje}; np.: - -\DeclareCaptionStyle{default}[justification=centering]{} --opcje ustawiają parametry dla całego opisu, a -opcje dodatkowe dla opisów jednolinijkowych, jeśli została - ustawiona flaga singlelinecheck - | |
default | ustawia centrowanie podpisu -dla opisów jednolinijkowych, jeśli została - ustawiona flaga singlelinechech | |
default | jest równoważne - style=default, position=default, aboveskip=10pt, belowskip=0pt |
Zostały również zdefiniowane polecenia \clearcaptionsetup{typ -obiektu}, służące do przywrócenia domyślnych wartości i \showcaptionsetup{typ -obiektu}, służące do wyświetlenia (w zbiorze *.log) -wartości ustawianych poleceniem \captionsetup. - - - - - - - -
-Poniżej wymienione polecenia odniosą skutek, jeśli nie będą używane ich -nowozdefiniowane odpowiedniki. - -
-Polecenie | opis |
---|---|
-\captionsize | Określa wielkość czcionki, używanej do składu
- podpisu; np:
- \renewcommand{\captionsize}{\scriptsize} |
-\captionlabelfont | określa rodzaj czcionki; można używać
- wszystkich poleceń zmiany atrybutów przyjętych
- w LaTeX2e; np:
- \renewcommand{\captionlabelfont}{\bfseries} |
-\captionmargin | określa wielkość lewego i prawego
- marginesu w tekście opisu; np:
- \setlength{\captionmargin}{2cm} |
Poniższe parametry mogą być używane wyłącznie przy wywołaniu pakietu -caption. - -
-Parametr | opis |
---|---|
-normal | -Jeśli podpis składa się z jodnej linii to jest -centrowany w przeciwnym wypadku, składany jest w pudełko o pełnej szerokości -(bez wyróżniania nazwy obiektu) -- jest to domyślny sposób składu. |
-hang | |
-isu | podpis składany jest tak jak środowisko description ;
- kolejne linie są ,,wcięte'' na szerokość
- nazwy obiektu |
-center | tekst opisu jest centrowany |
-centerlast | ostatnia linia opisu jest centrowana |
-anne | |
-Ustalenie standardowej wielkości -czcionki1 | |
-scriptsize | czcionka scriptsize |
-footnotesize | czcionka footnotesize |
-small | czcionka small |
-normalsize | czcionka normalsize |
-large | czcionka large |
-Large | czcionka Large |
-Ustalenie atrybutów czcionki | |
-up | upshape |
-it | itshape |
-sl | slshape |
-sc | scshape |
-md | mdseries |
-bf | bfseries |
-rm | rmfamily |
-sf | sffamily |
-tt | ttfamily |
-ruled | jeśli używany jest pakiet float
- (patrz. float) i użyte było polecenie
- \floatstyle{ruled} to opcja ruled spowoduje
- że nazwa obiektu będzie składana czcionką określoną
- w opcji lub poleceniem \captionlabelfont , a nie taką
- jaka wynika z definicji pakietu float |
subfigure
to podpis rysunku podrzędnego
-składany jest czcionką o jeden skok mniejszą
-
-Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/caption/caption.tar
-
-
-Pakiet umożliwia sterowanie składem podpisów pod rysunkami i tabelami. -Stanowi uproszczoną wersję pakietu caption.
- --
Opcja | Odpis |
---|---|
-normal - | ustawia \captionstyle na normal - |
-scriptsize - | podpis jest składany podaną wielkością - |
-footnotesize - | podpis jest składany podaną wielkością - |
-small - | podpis jest składany podaną wielkością - |
-normalsize - | podpis jest składany podaną wielkością - |
-large - | podpis jest składany podaną wielkością - |
-Large - | podpis jest składany podaną wielkością - |
-up - | podpis jest składany czcionką upshape - |
-it - | podpis jest składany czcionką itshape - |
-sl - | podpis jest składany czcionką slshape - |
-sc - | podpis jest składany czcionką scshape - |
-md - | podpis jest składany czcionką mdseries - |
-bf - | podpis jest składany czcionką bfseries - |
-rm - | podpis jest składany czcionką rmfamily - |
-sf - | podpis jest składany czcionką sffamily - |
-tt - | podpis jest składany czcionką ttfamily - |
-ruled - |
- jeśli używany jest pakiet float
- (patrz. float) i użyte było polecenie
- \floatstyle{ruled} to opcja ruled spowoduje
- że nazwa obiektu będzie składana czcionką określoną
- w opcji lub poleceniem \captionlabelfont , a nie taką
- jaka wynika z definicji pakietu float |
-boxed - | - tylko wtedy gdy wywołany pakiet float - |
-centerlast - | - ostatnia linia podpisu centrowana - |
-anne - | - ostatnia linia podpisu centrowana - |
-center - | - podpis centrowany - |
-flushleft - | - dosunięty do lewego marginesu - |
-flushright - | - dosunięty do prawego marginesu - |
-oneline - | - podpis jest składany jako pudełko - |
-nooneline - | - podpis jest składany jako akapit - |
-hang+flushleft - | - podpis jest składany tak jak description, - linie są wyrównywane do lewego marginesu - |
-hang+center - | - podpis jest składany tak jak description, - linie są centrowane - |
-hang+centerlast - | - podpis jest składany tak jak description, ale - ostatnia linia jest centrowana - |
-hang - | - podpis jest składany tak jak description - |
-ignoreLTcapwidth - | - |
-isu - | - to samo co hang - |
-indent - | - |
-float - | - |
-longtable - | - |
-subfigure - | - |
-none - | - |
-all - | - |
-
Polecenie | Opis | ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
-\captionstyle{styl} | polecenie służy do określenia
- cech formatowania opisu; styl może przyjmować
- następujące wartości:
-
|
Polecenie | Opis |
---|---|
-\def\captionsize{wielkość} - | - określenie wielkości (np: \def\captionsize{\scriptsize}) - |
-\def\captionlabeldelim{definicja} - | - określenie znaku wstawianego po etykiecie - (np: \def\captionlabeldelim{:}) - |
-\def\captionlabelsep{definicja} - | - określenie obiektu wstawianego po etykiecie (odległości) - (np: \def\captionlabelsep{\space}) - |
-\def\captionfont{definicja} - | - określenie czcionki (np: \def\captionfont{\scriptsize}) - |
-\def\captionlabelfont{definicja} - | - określenie czcionki etykiety podpisu - (np: \def\captionlabelfont{\bfseries}) - |
-\setcaptionmargin=wartość - | - wielkość lewego i prawego marginesu - |
-\setcaptionwidth=szerokość - | - szerokość podpisu - |
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/caption/caption2.dtx
-
-
numcases
pozwalające na robienie
-poniżej przedstawionej konstrukcji
-
-
-Przykład
-
- \begin{numcases}{|x|=} - x, & for $x \geq 0$\\ - -x, & for $x < 0$ - \end{numcases} -- -
- - - -
- \begin{subnumcases}{\label{w} w\equiv} - 0 & $c = d = 0$\label{wzero}\\ - \sqrt{|c|}\,\sqrt{\frac{1 + \sqrt{1+(d/c)^2}}{2}} & $|c| \geq |d|$ \\ - \sqrt{|d|}\,\sqrt{\frac{|c/d| + \sqrt{1+(c/d)^2}}{2}} & $|c| < |d|$ - \end{subnumcases} -- - - -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/misc/cases.sty>
-
-
-Umożliwiają one tworzenie podpisów pod rysunkami i
-tabelami (środowiska figure
i table
) będących
-kontynuacją opisu poprzedniego obiektu (nie jest inkrementowany licznik) oraz
-tworzenia opisów składanych tak jak opis rysunku (caption
)
-w dowolnym miejscu dokumentu.
-
-poniższa konstrukcja da następujący rezultat: -
-\begin{figure} -\caption{podpis pod rysunkiem} -\end{figure} -\begin{figure} -\contcaption{kontynuacja podpisu z poprzedniego rysunku} -\end{figure} -- -
-oprócz polecenia \contcaption mamy do dyspozycji jeszcze kilka innych: -
-\legend{tekst} |
- może być użyta w dowolnym kontekście; tworzy ,,anonimowy'' podpis
- formatowany tak jak podpisy pod tabelami i rysunkami. Wewnątrz
- jest wywoływane polecenie formatlegend, tak że możemy
- dzięki temu
- tworzyć dodatkowe efekty:
- - \def\formatlegend#1{{\bfseries mój podpis:}\~#1} - . - . - . - \legend{treść podpisu} -- - | ||||||
-\abovelegendskip | - dodatkowy odstęp przed podpisem - (definiowany w następujący sposób - \setlength{\abovelegendskip}{1cm}) - | ||||||
-\belowlegendskip | - dodatkowy odstęp za podpisem - (definiowany w następujący sposób - \setlength{\belowlegendskip}{1cm}) - | ||||||
-\namedlegend | -polecenie zachowuje sie identycznie jak caption, ale - podpis nie jest numerowany i nie jest wprowadzany do spisu obiektów -(tabel lub rysunków); uwaga -- wewnątrz też jest wywoływane -polecenie formatlegend - | ||||||
-\newfixedcaption{\nazwapolecenia}{nazwaśrodowiska} | - polecenie tworzy nową makroinstrukcję formatującą tekst (można jej - używać w dowolnym miejscu} tak jak - polecenie \caption. Tekst jest opatrzony etykietą i jest numerowany - tak jak podpis środowiska nazwaśrodowiska - | ||||||
-\newfixedcaption[\polecenie]{\nazwapolecenia}{nazwaśrodowiska} - | -tak zdefiniowane polecenie nie numeruje formatowanego tekstu, -a polecenie (musi być zdefiniowane wcześniej) jest wywoływane wewnątrz; -ma analogiczny sens jak wcześniej opisane polecenie \formatlegend - | ||||||
-\renewfixedcaption | podobnie jak wyżej opisywane; -pozwala przedefiniować istniejącą makrodefinicję - | ||||||
-\providefixedcaption | podobnie jak powyżej; pozwala na -utworzenie nowej lub przedefiniowanie istniejącej (jeśli -istnieje) makroinstrukcji - | ||||||
-\newfloatenv[licznik]{nazwa}{ext}{etykieta} | polecenie pozwala na utworzenie nowego obiektu ruchomego
-(zachowującego się tak jak table lub figure) -
| ||||||
-\listfloats{nazwa}{Opis} | -polecenie tworzy wykaz wszystkich obiektów tworzonych za pomocą środowiska -nazwa, opisanych za pomocą polecenia opisującego (\caption lub -własnego tworzonego poleceniem \newfixedcaption). Wykaz jest opatrzony -tekstem Opis - |
Patrz też pakiet caption. -
--Pakiet zawiera makroinstrukcje umożliwiające zaznaczanie tekstu -linią na marginesie, zwykle w ten sposób oznacza się miejsca modyfikowane w -stosunku do poprzedniej wersji. Oznaczenie jest realizowane za -pomocą postscriptu i działa dwuprzebiegowo. - -
Opcja | Opis |
---|---|
-DVItoLN03 | - |
-DVItoPS | - |
-DVIps | domyślnie aktywna - |
-emTeX | - |
-textures | deklaracja sterownika przetwarzającego .dvi ;
- nie dla wszystkich urządzeń wyjściowych efekt jest widoczny
- |
-Vtex | - |
-outerbars
- | linia na marginesie z prawej strony na - stronach nieparzystych (na marginesach wewnętrznych - przy druku dwistronnym) - |
-innerbars
- | linia na marginesie z prawej strony na - stronach parzystych (domyślnie) (na marginesach zewnętrznych - przy druku dwistronnym) - |
-leftbars
- | linia zawsze z lewej strony - |
-rightbars
- | linia zawsze z prawej strony - |
-traceon
- | - |
-traceoff
- | - |
-tracstacks
- | - |
-grey
- | oznaczenie zmian za pomocą szarej linii (domyślnie
- aktywna) -- p. changebargrey
- |
-color
- | oznaczenie zmian za pomocą koloru (pakiet
- color jest ładowany); nie jest
- zdefiniowany żaden domyślny kolor -- p. polecenie
- \cbcolor
- |
Polecenie | Opis |
---|---|
-\cbstart[grubość]
- | początek markera tekstu modyfikowanego
- -- parametr opcjonalny może
- zawierać grubośc linii (domyślnie
- grubość określona przez makro
- \changebarwidth=2pt )
- |
-\cbend
- | koniec markera - |
-\cbdelete
- | polecenie markujące bieżące miejsce kwadratem na
- marginesie, wielkość jest ustawiana makroinstrukcją
- \deletebarwidth=4pt , jest on odległy od tekstu
- o wielkość ustawioną przez \changebarsep=30pt
- |
-\begin{changebar}[grubość] | podobnie jak \cbstart , \cbend
- tylko w formie środowiska (można je zagnieżdzać)
- |
-\setlength{\changebarwidth}{2pt}
- | - deklaracja szerokości linii markującej - |
-\setlength{\deletegebarwidth}{4pt}
- | - deklaracja szerokości linii markującej tekst do skasowania - |
-\setlength{\changebarsep}{30pt}
- | deklaracja odległości tekstu od lini markującej - |
-\setcounter{changebargrey}{65}
- | deklaracja stopnia szarości linii (czym więcej tym - bardziej biała) - |
-\cbcolor{color}
- | definicja koloru linii - |
-\nochangebars
- | wyłącza polecenia definiujące marker - |
chapter
)
-(lub podrozdziale -- section
w przypadku ,,klasy'' article
).
-W tym przypadku należy określić opcję sectionbib
\usepackage[sectionbib]{chapterbib}
-
-
-Zmieniając definicję polecenia \citeform
(patrz również
-pakiet cite), możemy
-określać w jaki sposób będą podawane numery cytowanych publikacji
-
-
Przyklad:
-
-\newcommand\citeform[1]{\romannumeral 0#1} -\cite{wm-95,wm-94} --[i, ii] - - -
-\renewcommand\citeform[1]{(#1)} -\cite{wm-95,wm-94} --[(i), (ii)] - -
-\renewcommand\citeform[1]{\thesection.#1} -\cite{wm-95,wm-94} -- -[11.1, 11.2] - -
-oraz jak mają one być oddzielane (w poniższym przykładzie -przecinkiem i spacją, ale z zakazem łamania wiersza między pozycjami)
-\def\citepunct{,\penalty10000\ }
-
-
-
chapterbib
):\citeform
\renewcommand\citeform[1]{\romannumeral 0#1}
\renewcommand\citeform[1]{(#1)}
\renewcommand\citeform {\thechapter.}
-\citepunc
-np.
-\renewcommand\citepunct{,}
-sekwencja wstawiana między numerami
-
-
-\citemid
-np.
-\renewcommand\citemid{; }
-sekwencja wstawiana przed notą umieszczaną wewnątrz listy (polecenie
-\cite[nota]{lista cytowanych pozycji}
).
-
-
-\citeleft
-np.
-\renewcommand\citeleft{(}
-sekwencja poprzedzająca listę cytowanych publikacji (standardowo [
)
-
-
-\citeright
-np.
-\renewcommand\citeright{)}
-sekwencja kończąca listę cytowanych publikacji (standardowo ]
)
-
-
-Pakiet posiada następujące opcje: -
verbose
-nospace
-space
-sort
-adjust
-noadjust
--
Przyklad:
-
-\def\citemid{;\ } -\cite{wm-94,wm-95,ein} -\cite{ein,wm-94,wm-95} -\cite[uwaga w cytowanych pozycjach]{ein,ein} -- -Powyższy ciąg poleceń generuje poniższy tekst:
Opcja - | Opis - |
---|---|
-monochrome - | Wyłącza wszelkie polecenia zmieniające kolor - |
-debugshow - | ??? - |
dvips | .dvi przetwarzany sterownikiem - dvips |
xdvi | jw monochrome |
dvipdf | |
pdftex | pdftex |
dvipsone | |
dviwindo | jw |
emtex | sterowniki emtexa |
dviwin | |
oztex | tak jak dvips |
textures | |
pctexps | |
pctexwin | |
pctexhp | |
pctex32 | |
truetex | |
tcidvi | |
dvipsnames | dołącza zbiór definiujący kolory - (named colors) |
nodvipsnames | kasuje definicje kolorów
- dostępnych jako named |
usenames | powoduje że wszystkie - nazwy kolorów definiowanych jako named - są dostępne bezpośrednio (tak jak - kolory definiowane explicite -- poleceniem - \definecolor) |
polecenie - | opis - |
---|---|
-\definecolor{nazwa}{model}{definicja} |
- polecenie definiuje nowy kolor; model i definicja
- może przyjmować wartości jak w poprzednich poleceniach;
- model może przyjmować
- następujące wartości:
-
|
-\DefineNamedColor{named}{nowa nazwa}{model}{definicja} - | |
- | - pierwszy parametr jest nazwą zdefiniowanego - własnego modelu kolorów (standardowo utworzony jest - właśnie model o nazwie named - pozostałe parametry jak w poprzednich definicjach. - Co prawda w ten sposób można definiować własne - kolory, ale są to definicje jedynie dla TeX-a, - muszą one być zdefiniowane również dla interpretera - postscriptu -- w zbiorze color.pro w przypadku - sterownika dvips -- taka definicja nie - jest tworzona automatycznie (lista dopuszczalnych - nazw zawarta jest w zbiorze dvipsnam.def) - |
-\color{nazwa koloru} | -- przełącza kolor tekstu; w drugiej wersji możemy - (tak jak w poleceniu \definecolor) | -
-\color[model]{definicja} | |
-\textcolor{nazwa koloru}{tekst} | -- tekst będzie prezentowany w danym kolorze; - sposób określania koloru jest identyczny jak w poprzednim - poleceniu - |
-\textcolor[model]{definicja}{tekst} | -|
-\colorbox{definicja koloru tła}{tekst} | |
-\colorbox[model]{definicja koloru tła}{tekst} | |
- tekst jest zamykany w pudełko o określonym - kolorze tła; kolor określemy podobnie jak w poprzednich - poleceniach | |
-\fcolorbox{kolor ramki}{kolor tła}{tekst} | |
-\fcolorbox[model]{definicja koloru ramki}{definicja koloru tła}{tekst} | |
- tekst jest zamykany w pudełko o określonym - kolorze tła i ramki | |
-\pagecolor{kolor} | -- określa kolor tła dla strony na której wystąpiło polecenie, - istotna jest ostatnia definicja na stronie |
-\pagecolor[model]{definicja koloru} | -
-Standardowo zdefiniowane są następujące kolory:
-black,
-white,
-red,
-green,
-blue,
-cyan,
-magenta,
-yellow, a w przypadku aktywnej opcji usenames:
-
-
-
-Oczywiście zmiany koloru są dokonywane za pomocą postscriptu. - -
Pakiet udostępnia polecenie umożliwiające zmianę sposobu prezentacji liczników, polegające na podzieleniu liczby na sekcje po trzy cyfry, oddzielone -wskazanym separatorem (domyślnie jest to przecinek). - -
-\renewcommand\thesection{\commaform{section}} --parametrem polecenia \commaform może być jedynie nazwa licznika. - -
Domyślny separator definiuje polecenie \commaformtoken, możemy
-go zmienić np. w następujący sposób:
-
-\def\commaformtoken{\,} --teraz wstawia ono mały odstęp między każde trzy cyfry (licząc od końca). - - -
Zobacz także pakiet numprint.
-Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/carlisle
Pakiet dostarcza środowisko strip
, może ono być użyte wyłącznie w składzie dwuszpaltowym (opcja twocolumn lub polecenie
-\twocolumn) w trybie pionowym (ang. vertical).
-Otwarcie środowiska przerywa skład dwuszpaltowy, z dotychczasowego materiału
-są formowane szpalty (zbalansowane), następnie wstawiana jest zawartość
-środowiska strip na obszarze obu szpalt; podlega ono
-łamaniu na szpalty, ale strona z podzieloną wstawką jest dłuższa --
-są problemy również ze zbalansowaniem szpalt (jak widać na ilustracji).
-
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/sttools
-
-
Dołączenie pakietu powoduje, że przypisy będą składane -w dwu szpaltach.
- - - - - -\DFNcolumnsep | parametr określa
- odległość między szpaltami (parametr typu dimen),
- np.: - - \DFNcolumnsep=20pt - |
\DFNcolumnwidth | parametr określa
- szerokość szpalty (parametr typu dimen), np.: - - \DFNcolumwidth=3cm - - standardowo jest określony jako (\textwidth - - \DFNcolumnsep)/2) |
\DFNallowcbreak | dopuszcza - przeniesienie części przypisu do następnej szpalty (domyślnie - aktywny) |
\DFNinhibitcbreak | zabrania - przenoszenia części przypisu do następnej szpalty |
\DFNruleboth | linia oddzielająca tekst - od przypisów pojawi się zarówno po lewej, jak i po prawej - stronie (szpalcie) |
\DFNruleleft | linia oddzielająca tekst - od przypisów pojawi się jedynie po lewej stronie - (domyślnie) |
DFNsloppiness | licznik (standardowo
- ustawiany na wartość 5000), którego wartość jest przypisywana
- parametrowi \hbadness (określa ,,kiepskość'' składu
- przy której TeX ogłasza to komunikatem np: - - \setcounter{DFNsloppiness}{9999} - |
- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/yafoot
-
-Dostarcza makroinstrukcję D
-(wywołanie bez \
na początku),
-która może być argumentem makroinstrukcji \newcolumn
-(p. pakiet blkarray.sty).
-
-
-Wywołanie:
-D{tsep}{dsep}{decimal places}
-
-
-gdzie: -
Przyklad:
-
-\newcolumntype{d}[1]{D{.}{\cdot}{#1}} -\newcolumntype{.}{D{.}{.}{-1}} -\newcolumntype{,}{D{,}{,}{2}} - -\begin{tabular}{|d{-1}|d{2}|.|,|d{3}|d{4}|d{1}|} - 1.2 & 1.2 &1.2 &1,2 &1.2 &1.2&1.2 \\ - 1.23 & 1.23 &12.5 &300,2 &12.5 &300.2&300.2 \\ - 1121.2& 1121.2&861.20 &674,29 &861.20 &674.29&674.29 \\ - 184 & 184 &10 &69 &10 &69&69 \\ - .4 & .4 & &,4 & &.4 &.4 \\ - & &.4 &&.4 & & -\end{tabular} -- - - - -
Pakiet daje możliwość właściwego pozycjonowania tablicy
- w trybie matematycznym, względem otaczających ją delimiterów. Składnia
- makroinstrukcji array
została wzbogacona:
-\begin{array}[p]o{specyfikacja kolumn}z
- gdzie:
-
c
-- środek, t
-- góra i b
-- dół
-(
)
-)
). Delimiterami
- mogą być znaki, które mogą wystąpić jako parametry makropolecenia
- left
i right
(konstrukcja dopasowująca wielkość delimiterów
- do strony prawej/lewej otaczanego wyrażenia). Parametry o
i z
- mogą być pominięte (nie może wystąpić tylko jeden, ale mogą być
- różne. Znak .
(kropka) oznacza delimiter pusty).
-Przyklad:
- Ilustracja zalet konstrukcji, w porównaniu z konstrukcją
-standardową
-
-$$ - \begin{array}[t]({c}) 1\\2\\3 \end{array} - \begin{array}[c]({c}) 1\\2\\3 \end{array} - \begin{array}[b]({c}) 1\\2\\3 \end{array} - \quad\mbox{not}\quad - \left(\begin{array}[t]{c} 1\\2\\3 \end{array}\right) - \left(\begin{array}[c]{c} 1\\2\\3 \end{array}\right) - \left(\begin{array}[b]{c} 1\\2\\3 \end{array}\right) -$$ -- - -
leqno
powodującą numerowanie
-wzorów z lewej strony (tylko w środowiskach definiowanych
-w tym pakiecie) i fleqn
powodującej, że wzory są pozycjonowane
-z lewej strony, a nie centrowane (tylko w środowiskach definiowanych
-w tym pakiecie).
-
-Dostępne są środowiska:
-- \begin{equation} - \sin^2\alpha + \cos^2\alpha = 1\label{Demo0} - \end{equation} - \begin{deqn} - \sin (-\alpha) = - \sin \alpha - \end{deqn} -- -
- \begin{equation} - \sin^2\alpha + \cos^2\alpha = 1\label{Demo1} - \end{equation} - \begin{ddeqn} - \sin (-\alpha) = - \sin \alpha - \end{ddeqn} -- -
- \begin{equation} - \sin ( \alpha + \beta ) = - \sin \alpha \cos \beta + \sin \beta \cos \alpha - \end{equation} - \begin{deqarr} - \cos ( \alpha + \beta ) & = - & \cos \alpha \cos \beta - \sin \alpha \sin \beta - \arrlabel{Demo2} \\ - \cos ( \alpha - \beta ) & = - & \cos \alpha \cos \beta + \sin \alpha \sin \beta - \end{deqarr} -- -
- \begin{equation} - \sin ( \alpha + \beta ) = - \sin \alpha \cos \beta + \sin \beta \cos \alpha - \end{equation} - \begin{ddeqar} - \cos ( \alpha + \beta ) & = - & \cos \alpha \cos \beta - \sin \alpha \sin \beta\\ - \cos ( \alpha - \beta ) & = - & \cos \alpha \cos \beta + \sin \alpha \sin \beta - \end{ddeqar} -- -
\eqreqno
, \deqreqno
,
-\ddeqreqno
-- \begin{equation} - \sin ( \alpha + \beta ) = - \sin \alpha \cos \beta + \sin \beta \cos \alpha - \end{equation} - \begin{deqrarr} - \cos ( \alpha + \beta ) & = - & \cos \alpha \cos \beta - \sin \alpha \sin \beta \eqreqno[-\jotbaseline]{Demo1} - \cos ( \alpha - \beta ) & = - & \cos \alpha \cos \beta + \sin \alpha \sin \beta - \end{deqrarr} -- -
\nonumber
-\arrlabel
-Demo2
wygląda następująco:\rem{tekst}
-- \begin{ddeqar} - \sin 2\alpha & = - & 2 \sin \alpha \cos \alpha \\ - \cos 2\alpha & = - & \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \nydeqno \\ - \rem{or} - & = & 2\cos ^2 \alpha - 1 - \end{ddeqar} -- -
\where
-where
-- \begin{ddeqar} - \sin 2\alpha & = - & 2 \sin \alpha \cos \alpha \\ - \cos 2\alpha & = - & \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \nydeqno \\ - \where - & = & 2\cos ^2 \alpha - 1 - \end{ddeqar} -- -
\heqno
-\nydeqno
-\nydeleqno
-- $$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \nydeleqno - $$ -- -
\deleqno
-- $$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \deleqno - $$ -- -
\reqno{etykieta}
-deqrarr
jest zerowany).
--$$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \reqno{Demo1}\label{Demo6} -$$ -- -
\rdeqno{etykieta}
-deqrarr
jest incrementowany).
--$$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \rdeqno{Demo0} -$$ -$$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \rdeqno{Demo0} -$$ -- -
\rndeqno{etykieta}
-deqrarr
jest zerowany).
--$$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \rdeqno{Demo0} -$$ -$$ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \rdeqno{Demo0} -$$ -- -
\eqreqno[skip]{etykieta}
-\eqreqno{etykieta}
--\begin{deqarr} - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \eqreqno{Demo0}\nonumber\\ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \eqreqno{Demo0}\nonumber -\end{deqarr} -\begin{deqarr} - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \eqreqno[10pt]{Demo0}\nonumber\\ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \eqreqno[10pt]{Demo0}\nonumber -\end{deqarr} -- -
\deqreqno[skip]{etykieta}
-\deqreqno{etykieta}
-deqrarr
--\begin{deqarr} - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \deqreqno[0pt]{Demo0}\nonumber\\ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \deqreqno[0pt]{Demo0}\nonumber -\end{deqarr} -\begin{deqarr} - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \deqreqno[-\jotbaseline]{Demo0}\nonumber\\ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \deqreqno[-\jotbaseline]{Demo0}\nonumber -\end{deqarr} -- -
\ddeqreqno[skip]{etykieta}
-\ddeqreqno{etykieta}
-deqrarr
--\begin{deqarr} - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \ddeqreqno[0pt]{Demo0}\nonumber\\ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \ddeqreqno[0pt]{Demo0}\nonumber -\end{deqarr} -\begin{deqarr} - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \ddeqreqno[-\jotbaseline]{Demo0}\nonumber\\ - \cos ^2 \alpha - \sin ^2 \alpha \ddeqreqno[-\jotbaseline]{Demo0}\nonumber -\end{deqarr} -- -
Pakiet zmienia definicję środowisk equation, eqnarray i -\[. Wzory są pozycjonowane od lewego marginesu (wartość -\mathindent), a przestrzeń między końcem wzoru, a jego numerem -jest wypełniana kropkami.
- -Poniższy tekst --\[ -\sqrt{1} -\] - -\begin{equation} -\sqrt{1} -\end{equation} -\begin{eqnarray} -\sqrt{1}\\ -\sum_1^\infty x dx -\end{eqnarray} --daje następujący efekt
Pakiet ma dwie opcje:
-leftjust -- pierwsza kolumna środowiska equnarray jest
-dosuwana do lewego marginesu (domyślnie do prawego)
-nocolsep -- nie jest wstawiany odstęp między kolumnami; przydatne
-jeśli konstrukcji używamy do wyrównania w pionie operatorów.
-
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-\year=1963 \month=11 \day=22 -\downame --W pakiecie jest również makroinstrukcja dowcomp zwracająca numer dnia w tygodniu (0 dla niedzieli), -dla danej daty.
- -W celu ,,polonizacji'' należy zmienić definicję -polecenia downame -na: -
-\def\dayname{\dowcomp \ifcase\dow niedziela\or poniedziałek\or wtorek\or - środa\or czwartek\or piątek\else sobota\fi} -- -zbiór dołączamy za pomocą polecenia \input
-
-Dołączenie pakietu daje możliwość śledzenia odwołań do -bibliografii. Zarówno w miejscu powołania (polecenie \cite) -jak i definicji (polecenie \bibitem[nazwa]{etykieta}... i -\bibitem{etykieta}...) -zawsze pokazywana jest etykieta pozycji bibliograficznej (dodatkowo -pozycje są numerowane).. -
- -Oprócz tego definiowane są parametry podobnie jak w -pakiecie cite. - -
Opcje | Opis |
---|---|
-verbose | ??? |
-tt | nazwy etykiet są składane czcionką tt |
-nospace | pozycje są odzielone tylko przecinkiem - |
-space | pozycje są odzielone przecinkiem i spacją - |
-breakcites | nazwy etykiet podlegają ,,hypenacji'' |
opcje | opis |
---|---|
\bigdrop{wcięcie}{wielkość}{font}{tekst} - | definiuje inicjał: - wcięcie -- określa odległość inicjału id lewego - marginesu - wielkość -- wielkość inicjału (jako krotność - \baselineskip - font -- nazwa fontu, którym jest składany - inicjał - tekst -- tekst inicjału - |
\dropping[wcięcie]{wielkość}{tekst} - | definiuje inicjał: - wcięcie -- określa odległość inicjału id lewego - marginesu; parametr jest opcjonalny (wartość domyślna 0pt) - wielkość -- wielkość inicjału (jako krotność - \baselineskip - tekst -- tekst inicjału - |
-przykład
-
-\dropping[0cm]{4}{B}aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa -aa aa aa aa aa aa aa aa aa aa --
Pakiet udostępnia środowiska EQ i EQA służące do prezentacji -wzorów matematycznych (jest zgodny z pakietem showkeys). -Główną różnicą w stosunku do środowisk -equation i eqnarray jest to, że wzory są numerowane -tylko wtedy, gdy w tekście występuje do nich odwołanie -(oczywiście przez etykietę).
- -Pakiet posiada następujące opcje:
-
-allnumber - | - numerowane są wszystkie wzory (definiowane środowiskami EQ - lub EQA) -- nie tylko te do których są odwołania - |
-warning - | - podawane są komunikaty o wzorach etykietowanych, do których nie ma - odwołań - |
-easyold - | - definiowane są środowiska występujące w starszych wersjach pakietu: - EQS, - EQS*, - EQ*, - EQA* - |
-fleqn - | - wzory są dosunięte do lewego marginesu; lewy margines można ustalić - poleceniem \eqleftmargin{długosć}; jeśli - równocześnie jest użyta opcja leqno - to wielkość marginesu musi uwzględnić miejsce - na oznaczenie wzoru |
-leqno - | - oznaczenia wzorów są wstawiane z lewej strony - |
-math - | - powoduje definiowanie dodatkowych makroinstrukcji przydatnych przy - składzie wzorów - |
Prosty przykład
-
--\begin{EQ}\label{eq:1} - \frac{x}{y} = z -\end{EQ} -\begin{EQ}\label{eq:2} - \frac{x}{y} = z -\end{EQ} -I will refer only to \eqref{eq:1} or, -in the old style, \refeq{eq:1}. - |
Zarówno środowisko EQ jak i EQA może służyć do budowy -tabel, różnica polega na tym, że w przypadku EQ cały wzór jest -opatrzony jednym numerem, a w przypadku EQA numerem jest -opatrzony -każdy wiersz tabeli (o ile jest on zaetykietowany -i jest do niego odwołanie lub -zostało użyte polecenie \yesnumber).
-
--\begin{EQ}[rcll] - \nabla\cdot(\rho\nabla u)&=&f \qquad - &\mbox{on $\Omega$} \\ - u&=&u_{0}&\mbox{on $A\subset\partial\Omega$} \\ - (\rho\nabla u)\cdot n&=&u_{1} - &\mbox{on $B\subset\partial\Omega$}\label{eq2} -\end{EQ} -in \eqref{eq2} .... - | |
--\begin{EQA}[rcll] - \nabla\cdot(\rho\nabla u)&=&f \qquad - &\mbox{on $\Omega$} \\ - u&=&u_{0}&\mbox{on $A\subset\partial\Omega$} - \label{eq3}\\ - (\rho\nabla u)\cdot n&=&u_{1} - &\mbox{on $B\subset\partial\Omega$}\label{eq4} -\end{EQA} -in \eqref{eq3} and \eqref{eq4} .... - |
l | -- | - do lewej krawędzi - |
c | -- | - centralnie - |
r | -- | - do prawej krawędzi - |
. | -- | - powoduje skasowanie odległości między kolumnami (odpowiada - międzykolumnowej specyfikacji - @{}) - |
-Do łączenia kolumn służy makroinstrukcja \eqmulticol o następującej
-składni:
-
-\eqmulticol{ncol}{align}{zawartość}
-gdzie:
-
- ncol | -- | - liczba łączonych kolumn - |
- align | -- | - sposób pozycjonowania kolumny (tak jak w opcjonalnym parametrze - środowisk) - |
- zawartość | -- | - zawartość kolumny - |
-\yesnumber -- wymusza numerowanie wzoru (lub wiersza tabeli
-w którym jest użyty)
-
-
-\begin{EQ}[rcl]\yesnumber - a & = & \frac{1}{23} \\ - b & = & \sqrt{\frac{1}{23}} -\end{EQ} - | - - |
--\eqlabeltop -\begin{EQ} - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \label[TOP] -\end{EQ} -- | - - |
--\eqlabelbot -\begin{EQ} - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \label[BOT] -\end{EQ} -- | - - |
--\eqlabelcenter -\begin{EQ} - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \label[CENTER] -\end{EQ} -- | - - |
zmiana pozycji oznaczenia wzoru jest możliwa jedynie we wzorach -wieloliniowych. |
-\label{nazwa_etykiety} | -- - | działanie standardowe |
-\label[tekst] | -- - | wzór zostanie oznaczony podanym - tekstem (nie jest definiowana etykieta, - na którą można się powołać) |
-\label[tekst]{nazwa_etykiety} | -- - | wzór zostanie oznaczony podanym - tekstem, nazwa_etykiety jest etykietą, - na którą można się powołać |
-\label(tekst) | -- - | wzór zostanie oznaczony podanym - tekstem, który zostanie ujęty w nawiasy () - (nie jest definiowana etykieta, - na którą można się powołać) |
-\label(tekst){nazwa_etykiety} | -- - | wzór zostanie oznaczony podanym - tekstem, który zostanie ujęty w nawiasy (), - nazwa_etykiety jest etykietą, - na którą można się powołać |
-Przykład:
-
--\begin{EQA}[c] - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 - \label(eq.1){eq:custom:a} \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 - \label[eq.2]{eq:custom:b} \\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 - \label[***1***] -\end{EQA} -I will refer to -\eqref{eq:custom:a} and -\eqref{eq:custom:b} -- | - - |
-W parametrze makroinstrukcji \label można użyć znaku -~ -- oznacza on wstawienie polecenia -\theequation z ostatnio użytą wartością licznika wzorów, bez jego -inkrementacji. W ten sposób łatwo uzyskać efekt dodatkowego numerowania -wzoru -(p. także pakiety -subeqn i subeqnarray) -
-\begin{EQA}[c]\label{dqq}\yesnumber - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \label(~.a){aqq}\\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0 \label(~.b){bqq}\\ - \nabla\cdot(\rho\nabla u) = 0\label(~.c){cqq} -\end{EQA} -\eqref{aqq} \eqref{bqq} \eqref{cqq} -- | - - |
konieczne jest zdefiniowanie etykiety -na początku (\label{dqq}\yesnumber), -tak aby została zwiększona wartość licznika, w przeciwnym razie -kolejne linie byłyby oznaczane (0.a), (0.b) i (0.c) - |
-\frac[długość]{licznik}{mianownik} - | -- | - | parametr opcjonalny pozwala na zmianę grubości kreski ułamkowej - (z powodu błędów definicji przed wywołaniem - pakietu należy skasować standardową definicję makroinstrukcji - poleceniem \let\frac\relax) - | ||
-\dfrac[długość]{licznik}{mianownik} - | -- | - | licznik i mianownik składany jest zawsze w ,,displaystyle''; parametr opcjonalny pozwala na zmianę grubości kreski ułamkowej - | ||
-\tfrac[długość]{licznik}{mianownik} - | -- | - | licznik i mianownik składany jest zawsze w ,,textstyle''; parametr opcjonalny pozwala na zmianę grubości kreski ułamkowej - | ||
-\eqbox{zawartość} | |||||
-\eqbox(grubość,odległość){zawartość} - | -- | - |
-makroinstrukcja pozwala na ujęcie fragmentu wzoru w ramkę;
-parametr opcjonalny określa grubość ramki i jej odległość od zawartości
-
| ||
-\norm{zawartość} - | -- | - | - - | ||
-\abs{zawartość} - | -- | - | - - | ||
-\ParDer[definicja mianownika]{licznik} - | -- | - | - | ||
-\DIV{zawartość} - | -- | - | - - | ||
-\GRAD{zawartość} - | -- | - | - - | ||
-\LAPLA{zawartość} - | -- | - | - - | ||
-\SUM{od}{do} | |||||
-\SUM[indeks]{od}{do} - | -- | - | - | ||
-\PROD{od}{do} | |||||
-\PROD[indeks]{od}{do} - | -- | - | - |
-ARRAY - | -- |
- różnicę w stosunku do środowiska array
- ilustruje przykład (pola tablicy są składane w ,,displaystyle'')
-
| ||
-MATRIX - | -- |
- różnicę w stosunku do makroinstrukcji matrix
- ilustruje przykład (odległość między wierszami)
-
|
Pakiet easyeqn
wraz z pakietami pomocniczymi jest dostępny
-pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/easy/
-Deklaracja użycia pakietu powoduje że wszystkie rysunki i tabele
-(środowiska figure
i table
) zostaną umieszczone na końcu
-dokumentu (standardowo na końcu umieszczany jest również
-spis rysunków i tabel; jeśli takowe wystąpią).
-W miejscu deklaracji obiektu pojawi się np. napis
-
-[Figure 4 about here.] --lub -
-[Table 1 about here.] --
-Treść napisu można zmienić za pomocą makropoleceń:
-\renewcommand{\figureplace}{[\figurename{} \thepostfig\ na końcu]}
-\renewcommand{\tableplace}{[\tablename\ \theposttbl\ na końcu]}
-co da następujący efekt:
-
-[Rys. 4 na końcu] --lub -
-[Tabela 1 na końcu] -- -
Uwaga:
-Jeżeli polecenia definiujące treść komunikatu nie kończą akapitu to
-ignorowane są spacje po \end{figure}
(zamiast
-deklaracji środowiska jest wykonywa makroinstrukcja
-\figureplace
(lub \tableplace
)).
-Jeżeli w preambule dokumentu wywołamy makroinstrukcje
-\nofiglist
(lub \notablist
) to nie pojawi się spis rysunków
-(lub tabel). Polecenie \nomarkersintext
blokuje wykonanie
-poleceń \tableplace
i \figureplace
.
-
enumerate
(p. też enumitem). Polecenie otwarcia
-środowiska wygląda następująco:-\begin{enumerate}[parametr] --parametr może przyjmować następujące wartości: -
EX 1
;
-numeracja będzie wyglądała następująco EX 1
, EX 2
...); pierwszy
-znak zgodny z podaną listą jest traktowany jako definicja sposobu numerowania.
-
--\begin{enumerate}[{Ex--}1] -\item pierwsza pozycja -\item druga pozycja\label{dwa} -\item trzecia pozycja -\end{enumerate} - -odwołanie się do etykiety \ref{dwa} (a nie Ex--2) -- - - -odwołanie się do etykiety 2 (a nie Ex--2) - - -
Pakiet reimplementuje środowiska enumerate
, itemize
i description
;
-wprowadzając mechanizmy dzięki którym można łatwiej wpływać na ich własności
-(ich definicje są dalej oparte na środowisku list
). Są dwa sposoby
-zmiany własności: w momencie wywołania środowiska -- określając je w postaci
-parametru (opcjonalnego) np.
-
-\begin{enumerate}[parametry]
-
-lub wywołując specjalne konstrukcje:
-
\setlist{parametry} | określa parametry
-wszystkich środowisk (enumerate , itemize i description )
-na wszystkich poziomach |
\setlist[poziom]{parametry} | jw. ale -tylko dla wskazanego poziomu zagnieżdzenia |
\setenumerate{parametry} | określa parametry
-środowisk enumerate na wszystkich poziomach |
\setenumerate[poziom]{parametry} | jw. ale -tylko dla wskazanego poziomu zagnieżdzenia |
\setitemize{parametry} | określa parametry
-środowisk itemize na wszystkich poziomach |
\setitemize[poziom]{parametry} | jw. ale -tylko dla wskazanego poziomu zagnieżdzenia |
\setdescription{parametry} | określa parametry
-środowisk description na wszystkich poziomach |
\setlist
, następnie przez \setlist
dla danego
-poziomu, później
-\set...
-- właściwe dla
-danego środowiska dla wszystkich poziomów, potem określone dla danego poziomu, a na końcu określone
-przy wywołaniu środowiska. Własności określamy podając listę parametrów
-oddzielonych przecinkiem w postaci nazwa=wartość.
-
-topsep=skip | odległość
- przed i po zawartości środowiska (p. nolistsep ) | ||||||
partopsep=skip | dodatkowa odległość - przed i po, jeśli środowisko rozpoczyna (kończy) akapit | ||||||
itemsep=skip | odległość
- między elementami listy (p. noitemsep ) | ||||||
parsep=skip | - odległość między akapitami (dodawana również jeśli element listy - rozpoczyna nowy akapit) | ||||||
leftmargin=długość | wielkość lewego - marginesu tekstu podstawowego środowiska | ||||||
rightmargin=długość | - wartość prawego marginesu | ||||||
listparindent=długość | - wielkość wcięcia akapitowego wewnątrz środowiska | ||||||
labelwidth=długość | - szerokość pola etykiety | ||||||
labelindent=długość | - dodatkowe wcięcie pierwszej linii etykiety | ||||||
labelsep=długość | - odległość etykiety od tekstu podstawowego | ||||||
itemindent=długość |
- dodatkowe wcięcie pierwszej linii tekstu (zawiera się w
- labelsep ) | ||||||
calcmargin | ustala szerokość
- etykiety (labelwidth ) ustalając ją na szerokość: cyfry dla numeracji liczbami w notacji
- arabskiej, szerokość napisu ,,viii'' dla numeracji liczbami w notacji
- rzymskiej, szerokość litery ,,m'' dla oznaczeń kolejnymi literami (analogicznie
- ,,VIII'' i ,,M'' jeżeli używane są wielkie litery) oraz wielkość lewego
- marginesu jako sumy labelwidth , labelsep i
- labelindent | ||||||
calcmargin=napis | ustala szerokość
- etykiety (labelwidth ) jako szerokość podanego napisu oraz wielkość lewego
- marginesu jako sumy labelwidth , labelsep i
- labelindent | ||||||
calcsep | ustala szerokość
- etykiety (labelwidth ) ustalając ją na szerokość: cyfry dla numeracji liczbami w notacji
- arabskiej, szerokość napisu ,,viii'' dla numeracji liczbami w notacji
- rzymskiej, szerokość litery ,,m'' dla oznaczeń kolejnymi literami (analogicznie
- ,,VIII'' i ,,M'' jeżeli używane są wielkie litery) oraz odległość
- między etykietą, a tekstem (labelsep ) jako wielkość
- pozostałą po odjęciu od leftmargin labelwidth
- i labelindent | ||||||
calcsep=napis | ustala szerokość
- etykiety (labelwidth ) jako szerokość podanego napisu oraz odległość
- między etykietą, a tekstem (labelsep ) jako wielkość
- pozostałą po odjęciu od leftmargin labelwidth
- i labelindent | ||||||
resume | numeracja będzie - kontynuowana (licznikiem tego samego poziomu) | ||||||
start=wartość | ustala - wartość początkową licznika | ||||||
format= |
- ciąg poleceń, które wywołane zostaną przed treścią etykiety np.
- format=\sffamily\color{blue} określi czcionkę bezszeryfową
- w kolorze niebieskim, którą zostanie zaprezentowany numer | ||||||
style=nazwa |
- istotne tylko dla środowiska description ;
- nazwa określa nazwę stylu i może przyjmować wartości:
-
| ||||||
label= |
- polecenie określa sposób wyprowadzania licznika (powinno ono mieć jeden
- parametr na który zostanie podstawiona wartość, zaznaczamy go
- symbolicznie znakiem *) podany tekst zostanie po prostu
- zaprezentowany np.:
- label=\arabic*. określa wyprowadzenie licznika w postaci
- liczby w notacji arabskiej oraz znaku kropki | ||||||
ref= |
- polecenie określa sposób prezentacji etykiety związanej z wartością
- bieżącą zapamiętaną przez polecenie \label -- domyślnie
- wartością etykiety jest to samo co pojawia się jako etykieta elementu
- listy (jest to określone parametrem label ). Może to nie
- być korzystne; np. należy pozbyć się kropki po numerze lub nawiasów | ||||||
nolistsep | kasuje światło - między elementami listy | ||||||
noitemsep | kasuje światło przed - i po środowisku |
-\psfig{file=xxx, ....} - | obecnie \includegraphic | ||||||||
-\psdraft | to samo co opcja draft | ||||||||
-\psfull | to samo co opcja final | ||||||||
-\epsfig | to samo co \psfig | ||||||||
-\epsfsize{}{} | parametry są ignorowane, wynikiem rozwinięcia - makroinstrukcji jest makro \epsfxsize | ||||||||
-\epsfbox{nazwa zbioru}
-
-\epsfbox[x1 y1 x2 y2]{nazwa zbioru}
- |
- wielkość rysunku jest przeskalowana
- do wymiaru określonego przez parametry:
- \epsfxsize lub \epsfysize |
-\epsffile | równoważne \epsfbox |
-\epsfclipon | ??? |
-\epsfclipoff | ??? | |
\EveryShipOut
; Tekst będący
-argumentem makroinstrukcji będzie drukowany na początku każdej strony
-
-Przyklad:
-
-\EveryShipout{tekst na każdej stronie\par} -- -
Zobacz także pakiet bophook.
- -Pakiet expdlist zmienia definicję środowiska description; -nowa wersja daje większe możliwości wpływu na wygląd listy.
- -W najprostszej wersjii wywołania: -
-\begin{description} -\item[aqq] bqq -\item[cqq] dqq -\end{description} --środowisko zachowuje się tak, jak standardowe, ale można również -określić dodatkowe parametry sterujące -- postać wywołania jest następująca: -
-\begin{description}[\breaklabel\setleftmargin{30pt}\compact\setlabelstyle{\itshape}] -\item[aqq] bqq -\item[cqq] dqq -\end{description} -- -
-gdzie parametr określa dodatkowe własności (są to normalne -wywołania poniżej przedstawionych makroinstrukcji): -
-
parametr | opis |
---|---|
\setleftmargin{rozmiar} | rozmiar
-określa wielkość lewego marginesu -np: -\setleftmargin{30pt} |
\setlabelphantom{tekst} | wielkość lewego
-marginesu jest określana na podstawie rozmiaru zajmowanego przez
-tekst -np: -\setlabelphantom{aqq bqq} |
\breaklabel | jeżeli etykieta jest dłuższa -niż założony rozmiar (wielkość naturalna, wielkość -określona przez parametr \setleftmargin lub \setlabelphantom) -to tekst opisu etykiety zacznie się ,,od nowej'' linii |
\compact | mniejsze odległości -między elementami listy |
\setlabelstyle{określenie czcionki} | -definicja typu (i/lub wielkości) czcionki, którą jest składana etykieta -np: -\setlabelstyle{\itshape} |
-dodatkowo zdefiniowane są dwa nowe makropolecenia
-
polecenie | opis |
---|---|
\listpart{tekst} | polecenie może
-być użyte wewnątrz dowolnego środowiska definiującego listę
-(enumerate, itemize i description). Konstrukcja
-ta służy do wprowadzenia dodatkowego komentarza (tekst)
-wewnątrz listy --
-nie jest ona opatrywana etykietą. -Konstrukcja: - -\begin{itemize} -\item aqq -\begin{enumerate} -\item pierwsza pozycja -\listpart{to jest dodatkowe objaśnienie wewnątrz listy numerowanej} -\item druga pozycja -\end{enumerate} -\item bqq -\end{itemize} - --daje następujący efekt: - - |
\listpartsep=rozmiar | określa -dodatkową odległość w pionie między konstrukcją określoną -przez polecenie \listpart{tekst}, a resztą tekstu |
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/expdlist.tar
-
latexsym
).
-\rightmark
i
-\leftmark
oraz zdefiniowanie nowych rejestrów.
-
--Polecenie | opis |
---|---|
\markboth{lewy }{prawy } | definiuje
- wartości rejestrów:
-
|
-\markright{prawy } | definiuje wartość rejestru rightmark
- (rejestr zachowuje się identycznie
- jak definiowany poleceniem
- \markboth |
-\extramarks{górny }{dolny } | definiuje
- wartości
- rejestrów: -
|
Polecenie | Opis |
---|---|
-\shadowbox{shadowbox} |
- (grubość ramki wynosi
- \fboxrule ,
- a szerokość cienia \shadowsize ), |
-\doublebox{doublebox} | - , |
-\ovalbox{ovalbox} | - , |
-\Ovalbox{Ovalbox} | - |
-\cornersize{num} - \cornersize*{width} |
- służące do definicji promienia zaokrąaglenia
-(gdzie num
- liczba rzeczywista)
- lub - - Zdefiniowano również makropolecenie fancyoval ,
- będące wariantem LaTeX'owej instrukcji oval ,
- różniącej się tym, że \oval robi zaokrąglenia
- największe z możliwych, a fancyoval wg
- \cornersize (obie działają w środowisku
- picture ).
- |
-Uwaga!
-Pakiet fancybox
powinien być wywołany po pakiecie
-shadow
.
-W pakiecie shadow
też definiowana
-jest makroinstrukcja \shadowbox
(jest ona dostępna również
-pod inną nazwą).
-
-
-
-Oprócz tego dostępne jest środowisko Sbox
pakujące swoją
-zawartość do pudełka (box), którego zawartość można
-uzewnętrznić poleceniem \TheSbox
. Przy jego pomocy
-możemy uzyskać ciekawe efekty.
-
-
-Definiujemy środowisko shadowminipage
-
-\newenvironment{shadowminipage}{\begin{Sbox}% - \begin{minipage}}% - {\end{minipage}% - \end{Sbox}% - \shadowbox{\protect\TheSbox}} -\begin{shadowminipage}{5cm} -Przykład wykorzystania środowiska \comm{Sbox} do zrobienia -środowiska \sym{minipage} otoczonego cieniowaną ramką. -\end{shadowminipage} -- - -
- -Oprócz tego zdefiniowane są następujące środowiska: -
Bcenter
-Bflushleft
-Bflushright
-Bitemize
-Benumerate
-Bdescription
-Beqnarray
--\fbox{\begin{Bitemize} - \item pozycja 1 - \item pozycja 2 - \item pozycja 3 - \end{Bitemize}} -- - - - -
l
-- lewa część c
-- środek i
-r
prawa część\lhead[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\chead[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\rhead[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\lfoot[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\cfoot[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\rfoot[strona parzysta]{strona nieparzysta}
-
-
-Jeżeli nie było deklarowane \twoside
-(druk w układzie dwustronnym -- książkowym) to zawsze brana jest część
-ujęta w nawiasy {}
. Parametr ujęty w nawiasy []
może
-być pominięty, wtedy nagłówki są jednakowe na stronach parzystych i
-nieparzystych. W tekście nagłówka strony można łamać linię poleceniem
-\\
(ale
-ostrożnie, pojawiają się komunikaty o przekroczeniu przewidzianej
-szerokości pola; ,,overfull box
'')
-
-
-Nagłówki/stopki stają się aktywne po użyciu makroinstrukcji
-\pagestyle{fancy}
-\pagestyle{fancyplain}
-\thispagestyle{fancy}
-\thispagestyle{fancyplain}
-
-
-Nagłówek jest podkreślany, część lewa jest dosuwana w lewo,
-część środkowa centrowana, a część prawa dosuwana do prawego marginesu.
-Szerokość nagłówka jest standardowo równa szerokości strony, ale
-można ją ustawić zmieniając definicję polecenia \headwidth
-(szerokość stopki jest zawsze równa szerokości nagłówka).
-
-Możemy zwiększyć szerokość nagłówka tak aby obejmował również
-notę na marginesie:
-\setlength{\headwidth}{\textwidth}
-\addtolength{\headwidth}{\marginparwidth}
-\addtolength{\headwidth}{\marginparsep}
-
-
-Ze względu na podkreślenie należy zwiększyć wysokość nagłówka
-(za wysokość nagłówka odpowiada parametr \headheight
). Grubość
-kreski podkreślającej nagłówek określa parametr \headrulewidth
-(stopkę \footrulewidth
); nadanie tym parametrom wartości 0pt
-spowoduje zniknięcie podkreślenia.
-
-Wyżej opisane definicje nagłówków i stopek stają się aktywne
-jeśli użyjemy polecenia:
-\pagestyle{fancy}
-lub
-\thispagestyle{fancy}
-
-
-Ponieważ polecenia definiujące tytuły zmieniają styl wyświetlania
-stopek i nagłówków na plain
(np. polecenie \chapter
)
-zdefiniowano dodatkowy styl fancyplain
, umożliwiający
-również kontrolę nad stylem plain
. Definiujemy części
-składowe nagłówków w poniższy sposób:
-\lhead[\fancyplain{F1}{F2}]{\fancyplain{F3}{F4}}
-
-
-Na stronie lewej (parzystej) określonej przez styl fancyplain
zostanie
-w części lewej umieszczony nagłówek F2, a na stronie prawej
-(nieparzystej) nagłówek F4; natomiast na stronach
-gdzie jest określony styl plain
odpowiednio: F1
-na stronie lewej, a F3 na stronie prawej.
-
-
-Za grubość
-kreski podkreślającej nagłówek (stopkę) na stronie określonej przez styl
-plain
odpowiada parametr \plainheadrulewidth
-(\plainfootrulewidth
)\footnote{Standardowo obie grubości
-są równe 0pt}.
-
-
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/fancyhdr.sty>
- -
l
-- lewa część c
-- środek i
-r
prawa część\lhead[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\chead[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\rhead[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\lfoot[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\cfoot[strona parzysta]{strona nieparzysta}
\rfoot[strona parzysta]{strona nieparzysta}
-
-
-Jeżeli nie było deklarowane \twoside
-(druk w układzie dwustronnym -- książkowym) to zawsze brana jest część
-ujęta w nawiasy {}
. Parametr ujęty w nawiasy []
może
-być pominięty, wtedy nagłówki są jednakowe na stronach parzystych i
-nieparzystych. W tekście nagłówka strony można łamać linię poleceniem
-\\
(ale
-ostrożnie, pojawiają się komunikaty o przekroczeniu przewidzianej
-szerokości pola; ,,overfull box
'')
-
-
-Nagłówki/stopki stają się aktywne po użyciu makroinstrukcji
-\pagestyle{fancy}
-\pagestyle{fancyplain}
-\thispagestyle{fancy}
-\thispagestyle{fancyplain}
-
-
-Nagłówek jest podkreślany, część lewa jest dosuwana w lewo,
-część środkowa centrowana, a część prawa dosuwana do prawego marginesu.
-Szerokość nagłówka jest standardowo równa szerokości strony, ale
-można ją ustawić zmieniając definicję polecenia \headwidth
-(szerokość stopki jest zawsze równa szerokości nagłówka).
-
-Możemy zwiększyć szerokość nagłówka tak aby obejmował również
-notę na marginesie:
-\setlength{\headwidth}{\textwidth}
-\addtolength{\headwidth}{\marginparwidth}
-\addtolength{\headwidth}{\marginparsep}
-
-
-Ze względu na podkreślenie należy zwiększyć wysokość nagłówka
-(za wysokość nagłówka odpowiada parametr \headheight
). Grubość
-kreski podkreślającej nagłówek określa parametr \headrulewidth
-(stopkę \footrulewidth
); nadanie tym parametrom wartości 0pt
-spowoduje zniknięcie podkreślenia.
-
-Wyżej opisane definicje nagłówków i stopek stają się aktywne
-jeśli użyjemy polecenia:
-\pagestyle{fancy}
-lub
-\thispagestyle{fancy}
-
-
-Ponieważ polecenia definiujące tytuły zmieniają styl wyświetlania
-stopek i nagłówków na plain
(np. polecenie \chapter
)
-zdefiniowano dodatkowy styl fancyplain
, umożliwiający
-również kontrolę nad stylem plain
. Definiujemy części
-składowe nagłówków w poniższy sposób:
-\lhead[\fancyplain{F1}{F2}]{\fancyplain{F3}{F4}}
-
-
-Na stronie lewej (parzystej) określonej przez styl fancyplain
zostanie
-w części lewej umieszczony nagłówek F2, a na stronie prawej
-(nieparzystej) nagłówek F4; natomiast na stronach
-gdzie jest określony styl plain
odpowiednio: F1
-na stronie lewej, a F3 na stronie prawej.
-
-
-Za grubość
-kreski podkreślającej nagłówek (stopkę) na stronie określonej przez styl
-plain
odpowiada parametr \plainheadrulewidth
-(\plainfootrulewidth
)\footnote{Standardowo obie grubości
-są równe 0pt}.
-
-
-
Pakiet dostarcza środowisko, którego zawartość jest zapisywana do wskazanego -zbioru - (p. też moreverb).
- - -
-\begin{filecontents}{nazwa zbioru}
-.
-.
-.
-.
-\end{filecontents}
-
\suppressfloats[rozmieszczenie]
(gdzie rozmieszczenie
-określa t
--- top, b
-- bottom). Polecenie zakazuje
-umieszczenia obiektu ruchomego (tablica, rysunek)
-na bieżącej stronie (np. zadeklarowany
-na początku sekcji (rozdziału) rysunek jako ,,top'',
-może zostać umieszczony przed jej rozpoczęciem, wywołanie
-makroinstrukcji \suppress[t]
zapobiegnie takiej sytuacji,
-rysunek zostanie umieszczony na następnej stronie)
-
-polecenie | opis | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
-\floatstyle{styl} | określa standardowy sposób wydrukowania
-obiektu.
-Zdefiniowane są trzy typy parametru styl:
-
| ||||||||||||||||||
-\newfloat{nazwa}{preferencje}{ext}[licznik] | |||||||||||||||||||
- | definiuje środowisko
- o własnościach obiektu ruchomego; poszczególne
- argumenty wywołania oznaczają:
-
| ||||||||||||||||||
-\floatname{nazwa}{tekst} |
- definiuje tekst etykiety
- obiektu za pomocą polecenia caption (nazwa
- jest nazwą środowiska) | ||||||||||||||||||
-\listof{nazwa}{tytuł} | polecenie umieszczenia - spisu obiektów - o nazwie nazwa, tytuł będzie - nagłówkiem spisu. | ||||||||||||||||||
-\restylefloat{nazwa} | zmienia sposób drukowania standardowych
- obiektów na styl określony poprzedzającym
- poleceniem floatstyle ;
- zamiast nazwa może być użyta
- nazwa standardowego obiektu -- table lub
- figure . Polecenie służy
- do przedefiniowania własności
- standardowych obiektów. | ||||||||||||||||||
-\floatplacement{nazwa}{preferencje} |
- zmienia domyślne rozmieszczenia obiektów
-(patrz argument preferencje w poleceniu \newfloat ) |
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/float
-
-
floatingfigure
i floatingtable
-pozwalającego na rozmieszczenie rysunków, i tabel
-które mają być otoczone tekstem
-(tak jak wrapfigure
tylko znacznie lepiej).
-
-Pakiet posiada następujące opcje:
-rflt
,lflt
i vflt
służące do testowania pakietu (włączające różny poziom śledzenia).
-
-Sposób użycia środowisk:\begin{floatingfigure}[położenie]{szerokość}
\caption{tekst opisu}
\end{floatingfigure}
-\begin{floatingtable}[położenie]{specyfikacja}
-.
-.
-.
-\caption{tekst opisu}
-\end{floatingtable}
-
-
-specyfikacja powinna zawierać część tekstu (tablicy) na tej podstawie
-której można obliczyć szerokość obiektu, lub zawierać definicję szerokości
-np. \hsize=5cm
. Tekst zawarty w środowisku jest łamany na tak
-określonej szerokości.
-
-
-
-położenie może przyjmować następujące wartości: -
v | standardowo działa tak jak parametr p , ale jeżeli
-użyta zostanie opcja rflt lub lflt to działa odwrotnie
-w stosunku do parametru p , |
r | rysunek pojawi się z prawej strony, |
l | rysunek pojawi się z lewej strony |
p | na stronach parzystych rysunek pojawi się z prawej strony, -a na nieparzystych z lewej. |
-Jeżeli obiekt nie może być umieszczony w danym miejscu, to jest przemieszczany -do następnego paragrafu (odpowiedni komunikat informuje o tym fakcie). - -
-\begin{floatingfigure}[l]{5cm} -\LARGE AQQ AQQ AQQ -AQQ AQQ AQQ -\caption{Podpis pod rysunkiem} -\end{floatingfigure} -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -. -. -. - -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -- - - - -
-\begin{floatingtable}{\hsize=5cm} -\begin{tabular}{|l|l|} -\hline -AQQ & AQQ\\ -\hline -AQQ & AQQ\\ -\hline -\end{tabular} -\caption{Podpis pod tabelą} -\end{floatingtable} -tekst oblewający tabelę -tekst oblewający tabelę -tekst oblewający tabelę -. -. -. - -tekst oblewający tabelę -tekst oblewający tabelę -tekst oblewający tabelę -- - - - -
-Uwaga!
-Środowisko nie może być umieszczone przy łamaniu wielokolumnowym.
-W przypadku braku tekstu za definicją środowiska rysunek
-jest ignorowany (na konsoli nie pojawi się komunikat o umieszczeniu tego
-obiektu). Środowisko można otwierać wyłącznie w trybie
-pionowym (vertical mode), czyli między akapitami. W przeciwnym wypadku
-łamanie akapitu jest przerywane w momencie napotkania
-polecenia \begin{floatingfigure}
.
-
-
-Na stronach parzystych rysunek umieszczany jest z lewej strony, a na
-nieparzystych z prawej strony tekstu
-(patrz pakiet wrapfig
).
-
-
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/floatflt
-
-
Pakiet udostępnia poleceń umożliwiających
-zmianę paginy na stronach zajętych wyłącznie przez rysunki lub
-tabele.
-
-\floatpagestyle{styl}
-ustawinie paginacji dla wszystkich stron zawierających obiekty
-ruchome
-\rotfloatpagestyle{styl}
-dla stron zajmowanych przez rysunki i tabele tworzone za pomocą
-środowisk
-sidewaysfigure
,
-sidewaysfigure*
,
-sidewaystable
,
-sidewaystable*
zdefiniowanych w pakiecie rotating.
-\thisfloatpagestyle{styl
-dla strony zawierającej ten rysunek; polecenia należy
-użyć wewnątrz środowiska definiującego obiekt ruchomy.
styl musi być zdefiniowanym wcześniej -stylem paginacji
- -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/sttools
Pakiet definiuje środowiska FPfigure
, analogicznego
-do figure
-i FPtable
analogicznego do table
. Środowiska te
-są przeznaczone do prezentacji obiektów, które nie mieszczą się razem
-z podpisem (wypełniają całą kolumnę) na stronie. Z definicji tworzone obiekty
-zajmują całą stronę; podpis jest prezentowany na stronie sąsiedniej; poprzedzającej
-lub następnej.
-
german | opcja współpracy z pakietem varioref --- pojawią się komunikaty w jęz. niemieckim |
varioref | opcja współpracy z pakietem varioref --- zostanie on załadowany |
closeFloats | (domyślnie aktywna) opis i rysunek pojawiają się na -sąsiednich stronach (rozkładówka), w przypadkowej kolejności; ale tylko w przypadku użycia -opcji twoside - |
leftFloats | rysunek pojawia się na stronie lewej -(parzystej), a podpis na prawej (nieparzystej) -- tylko w przypadku użycia -opcji twoside |
rightFloats | rysunek pojawia się na stronie prawej -(nieparzystej), a podpis na lewej (parzystej) -- tylko w przypadku użycia -opcji twoside |
CaptionAfterwards | równoważna - leftFloats |
CaptionBefore | równoważna - rightFloats |
draft | pojawią się komentarze na marginesie w miejscu -definicji obiektu |
oneside | najpierw pojawia się opis, a na następnej -stronie rysunek -- nie są brane pod uwagę strony parzyste/nieparzyste -(domyślnie aktywna) - |
twoside | opis i rysunek pojawiają się na sąsiednich -stronach (rozkładówka) - |
noSeparatorLine | nie pojawi się linia oddzielająca - tekst od opisu rysunku |
noHints | nie pojawią się dodatkowe komentarze przy
-podpisie rysunku. Teksty są definiowane tylko dla jęz. angielskiego
-lub niemieckiego (opcja
-german). Są one definiowane poniższymi makroinstrukcjami; -dla języka polskiego mogą to być poniższe definicje: - -\makeatletter - \renewcommand{\FP@guideAfter}{następna strona} - \renewcommand{\FP@guideBefore}{poprzednia} - \renewcommand{\FP@guideOneside}{następna strona} - \renewcommand{\FP@guideFaceBefore}{sąsiednia strona} - \renewcommand{\FP@guideFaceAfter}{sąsiednia strona} - \makeatother - - |
- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/fltpage
Pakiet umożliwia wyrównanie długości ostatnich szpalt przy składzie dwuszpaltowym (p. też -balance). -Udostępnia dwa polecenia: \flushend (akcja standardowa) -- szpalty będą wyrównane -i \raggedend -- szpalty nie będą wyrównane. -
-Oprócz tego jest polecenie: \atColsBreak{polecenie}, -polecenie jest wykonywane w miejscu oryginalnego -przełamania kolumn.
- -Polecenie \showcolsendrule, śłużące do celów testowych, -wstawia linię poziomą na końcu szpalt
- -- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/sttools
-
\makeendnotes
i wyświetlenie zachowanej listy ---
-polecenie \theendnotes
.
-
--aqq aqq aqqq\footnote{przypis pierwszy}\footnote{przypis drugi} aqq aqq --
-Wygląd tekstu po przetworzeniu LaTeX-em z załadowania pakietu
-fnpara
-
-
-
Pakiet zawiera polecenia umożliwiające określenie położenia przypisów -względem rysunków (figure) lub tabel (table) umieszczanych na dole strony -- -przed lub za (standardowo w LaTeX-u przypisy są umieszczane bezpośrednio -po tekście).
-\makeFNbottom | przypisy będą zawsze umieszczone na - dole strony również w przypadku składu bez wyrównania - stron na dole (\raggedbottom) -- domyślnie aktywne - (p. też footmisc) - |
\makeFNmid | przypisy będą umieszczone bezpośrednio - po tekście (standard LaTeX-a) |
\makeFNbelow | przypisy będą umieszczane poniżej - innych obiektów ruchomych (domyślnie) |
\makeFNabove | przypisy będą umieszczane powyżej - innych obiektów ruchomych (standard LaTeX-a) |
- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/yafoot
-
bottom - | jeżeli skład jest typu ,,raggedbottom'' - i strona nie jest wypełniona do końca powoduje, że - przypisy są umieszczane na dole strony (a nie tuż po właściwym tekście). - (p. też fnpos) - | |
flushmargin - | przy składzie tekstu przypisu, jego numer jest
- wysuwany poza margines - - | |
marginal - |
- przy składzie tekstu przypisu, jego numer jest
- wstawiany na margines - - | |
multiple - | w przypadku wystąpienia kilku przypisów - w jednym miejscu, numery odsyłaczy są odzielone - przecinkiem, -a ściślej, wartością makroinstrukcji \multfootsep, -którą można sobie zmienić; np: -\def\multfootsep{\negthinspace,\thinspace}, co nieco poprawi -skład. - | |
norule - | - nie jest wstawiana kreska oddzielająca tekst podstawowy od - przypisów - | |
para - | -przypisy są składane jako jeden akapit -(p. pakiet fnpara -lub manyfoot) - | - |
perpage - | - przypisy są numerowane w obrębie jednej strony; numerowanie - jest zawsze prawidłowe -- wymaga co najmniej dwukrotnego - przetworzenia tekstu (p. pakiet footnpag lub pfnote) - | |
splitrule - | jeżeli przypis jest kontynuowany na następnej stronie, - jest on oddzielany od tekstu linią zajmującą pełną szerokość - kolumny - | |
stable - | jeżeli definicja przypisu znajdzie się w tytule, - to użycie tej opcji spowoduje, że nie zostanie wstawiony odsyłacz - do przypisu w spisie treści -- krótko mówiąc, użycie - polecenie \footnote wewnątrz tytułu, zostanie - potraktowana ,,zdroworozsądkowo'' - - | |
symbol - | - przypisy są numerowane symbolami (maksymalnie 9 -- - potem sygnalizowany jest błąd przepełnienia licznika) - | |
symbol* - | - przypisy są numerowane symbolami; - po przekroczeniu 9 przypisów, dalsze są numerowane - liczbami (nie jest sygnalizowany błąd) - |
Polecenie | Opis |
---|---|
- \FPmessagestrue | włącza komunikaty (domyślnie) |
- \FPmessagesfalse | wyłącza komunikaty |
- \FPdebugtrue | włącza śledzenie |
- \FPdebugfalse | wyłącza śledzenie |
- \FPset#1#2 | podstawienie #1 := #2
- np. \FPset{wynik}{10.2} |
- \FPprint#1 | podaj wynik \FPset{wynik}{10.2} (np.
- \FPprint{wynik} daje nam 10.2) |
- \FPadd#1#2#3 | dodawanie #1 := #2 + #3
- \FPadd{\suma}{składnik}{składnik}
- (np. \FPset{wynik}{10.2}
- \FPadd{\suma}{\wynik}{10.2}
- \FPprint{suma} daje nam: 20.400000000000000000
- |
- FPdiv#1#2#3 | dzielenie #1 := #2 / #3
- \FPdiv{\iloraz}{dzielna}{dzielnik}
- (np. \FPset{wynik}{10.2}
- \FPdiv{\iloraz}{\wynik}{5.1}
- \FPprint{iloraz} daje nam:
- 2.000000000000000000) |
- \FPmul#1#2#3 | mnożenie #1 := #2 * #3
- \FPmul{\iloczyn}{mnożna}{mnożnik}
- (np. \FPset{wynik}{10.2}
- \FPmul{\iloczyn}{\wynik}{10.2}
- \FPprint{iloczyn} daje nam:
- 104.040000000000000000) |
- \FPsub#1#2#3 | odejmowanie #1 := #2 - #3
- \FPsub{\różnica}{odjemna}{odjemnik\ }
- (np. \FPset{wynik}{10.2}
- \FPsub{\różnica}{\wynik}{1.2}
- \FPprint{róznica} daje nam:
- 9.000000000000000000) |
- \FPabs#1#2 | wartość absolutna #1 := abs(#2) |
- \FPneg#1#2 | zmiana znaku #1 := -#2 |
- \FPsgn#1#2 | znak wyrażenia #1 := sgn(#2) |
- \FPmin#1#2#3 | minimum #1 = min(#2,#3) |
- \FPmax#1#2#3 | maksimum #1 = max(#2,#3) |
- \FPe | wartość stałej Eulera: 2.718281828459045235 |
- \FPpi | wartość liczby Pi := 3.141592653589793238 |
- \FPexp#1#2 | potęga liczby e #1 := e\^(#2) |
- \FPln#1#2 | logarytm naturalny #1 := ln(#2) |
- \FPpow#1#2#3 | potęgowanie #1 := (#2)\^(#3) |
- \FProot#1#2#3 | pierwiastkowanie #1 := (#2)\^(1/#3) |
- \FPpascal#1#2 | #1 := #2 -ta linia trójkąta Paskala |
- \FPseed=#1 | ustawia punkt startowy ciągu zmiennych
- losowych generowanych poleceniem
- \FPrandom |
- \FPrandom#1 | #1 := liczba losowa z
- przedziału 0 -- 1 |
- \FPround#1#2#3 | #1 := #2 zaokrąglone do
- #3 pozycji po kropce dziesiętnej |
- \FPtrunc#1#2#3 | #1 := #2 podstawiewnie z obcięciem
- do #3 pozycji |
- \FPclip#1#2 | #1 := #2 podstawiewnie z usunięciem
- nieznaczących zer |
- \FPsin#1#2 | #1 := sin(#2) |
- \FPcos#1#2 | #1 := cos(#2) |
- \FPsincos#1#2#3 | #1 := sin(#3), #2 := cos(#3) |
- \FPtan#1#2 | #1 := tan(#2) |
- \FPcot#1#2 | #1 := ctg(#2) |
- \FPtancot#1#2#3 | #1 := tan(#3), #2 := ctg(#3) |
- \FParcsin#1#2 | #1 := arcsin(#2) |
- \FParccos#1#2 | #1 := arccos(#2) |
- \FParcsincos#1#2#3 | #1 := arcsin(#3), #2 := arccos(#3) |
- \FParctan#1#2 | #1 := arctan(#2) |
- \FParccot#1#2 | #1 := arcctg(#2) |
- \FParctancot#1#2#3 | #1 := arctan(#3), #2 := arcctg(#3) |
- \FPupn#1#2 | #1 := eval(#2)
- eval symbolizuje rozwinięcie
- wyrażenia #2 zapisanego w Polskiej Notacji
- wewnątrz wyrażenia można używać następujących operatorów:
- + , add , - , sub , * , mul ,
- / , div , abs , neg , min ,
- max , round , trunc , clip , e ,
- exp , ln , pow , root , pi , sin ,
- cos , sincos , tan , cot , tancot ,
- arcsin , arccos , arcsincos , arctan ,
- arccot , arctancot , pop , swap , copy ;
- gdzie:
-
- \FPupn\result{17 2.5 + 17.5 - 2 1 + * 2 swap /} -- jest równoważne wyrażeniu: - - \result := ((17.5 - (17 + 2.5)) * (2 + 1)) / 2 -- |
- \FPeval#1#2 | #1 := eval(#2)
- eval symbolizuje rozwinięcie wyrażenia. Wewnątrz mogą
- być używane nawiasy i znane operatory (w przypadku
- powyższych definicji należy używać nazw bez prefixu FP
- i backslasha- Uwaga: nie działa minus unarny, należy użyć operatora - neg |
- \FPiflt#1#2...\else...\fi | jeśli #1 < #2 |
- \FPifeq#1#2...\else...\fi | jeśli sym{#1 = #2} |
- \FPifgt#1#2...\else...\fi | jeśli #1 > #2 |
- \FPifneg#1 ...\else...\fi | jeśli ujemny (#1 < 0 ) |
- \FPifpos#1 ...\else...\fi | jeśli nieujemny (#1 >= 0 ) |
- \FPifzero#1...\else...\fi | jeśli zero (#1 = 0 ) |
- \FPifint#1 ...\else...\fi | jeśli całkowity (#1 ) |
- \ifFPtest ...\else...\fi | ostatnio wykonany test |
- \FPlsolve#1#2#3 | oblicz #1 := x tak, aby
- #2 * x + #3 = 0 |
- \FPqsolve#1#2#3#4#5 | oblicz
- #1,#2 := x tak, aby #3 * x^2 + #4 * x + #5 = 0 |
- \FPcsolve#1#2#3#4#5#6#7 | oblicz
- #1,#2,#3 := x tak aby
- #4 * x^3 + #5 * x^2 + #6 * x + #7 = 0 |
- \FPqqsolve#1#2#3#4#5#6#7#8#9 | oblicz
- #1,#2,#3,#4 := x tak aby
- #5 * x^4 + #6 * x^3 + #7 * x^2 + #8 * x + #9 = 0 |
\twocolumn
). Jeżeli w preambule dokumentu
-(między poleceniem \documentclass...
, a
-\begin{document}
) zmieniamy wartości parametrów:footins
textheight
\preparefootins
, które
-zainicjuje wewnętrzne zmienne zależne od wymienionych parametrów.
-
-Pakiet służy do określenia parametrów strony, podobnie jak -vmargin.sty, ale w sposób -bardziej intuicyjny.
- -Parametry możemy określać na dwa sposoby:
-
-\usepackage[scale={0.7,0.8},nohead]{geometry} --
-\geometry{scale={0.7,0.8},nohead} --powyższą makroinstrukcję można używać wielokrotnie (kolejność -występowania definicji parametrów może mieć znaczenie -
Pojęcia zdefiniowane nieco różnią się od znanych nam ze standardowego -Latex-a: -
paper | - | całkowity rozmiar papieru |
total-body | - | obszar zadrukowany (zawiera -nagłówek i stopkę oraz notki na marginesie) |
body | - | kolumna składu (może być podzielona -na szpalty) |
margins | - | marginesy strony (odległość między -obszarem drukowania (total-body), a krawędzią papieru) |
wartości parametrów | - | rezultat | |||||
left | -width | -right | - | left | -width | -right | |
top | -height | -bottom | - | top | -height | -bottom | |
* | -* | -* | - | m | -l | -m | domyślne |
A | -* | -* | - | A | -R1 | -A | balans |
* | -* | -A | -- | A | -R1 | -A | balans |
* | -A | -* | -- | R2 | -A | -R2 | -centrowanie |
A | -B | -* | -- | A | -B | -R3 | -|
A | -* | -B | -- | A | -R3 | -B | -|
* | -A | -B | -- | R3 | -A | -B | -|
A | -C | -B | -- | A | -R3 | -B | -
Lista opcji: -
nazwa | znaczenie |
---|---|
verbose | - wyświetla komunikaty oraz - obliczone (ustawione) parametry - strony |
nohead | równoważne: - headheight=0pt |
nofoot | równoważne: - footskip=0pt |
noheadfoot | równoważne: - footskip=0pt i - headheight=0pt |
includemp | - przy automatycznym ustalaniu szerokości - łamu, na podstawie rozmiarów papieru - uwzględniane jest miejsce na - notatkę (wielkości marginparsep i - marginparwidth) |
reversemp - reversemarginpar | - notka na marginesie pojawi się - na przeciwległym marginesie - (oczywiście uwzględniana jest - opcja twoside) |
twoside | - ustawia parametry strony tak, aby - uwzględnić druk dwustronny - (notki na marginesie pojawią się - na zewnętrznych marginesach; będą - również różne marginesy -- prawy i lewy) - |
portrait | - ustawia format strony w ,,pionie'' - (ustawienie domyślne) - |
landscape | - ustawia format strony w ,,poziomie'' - (zamienia szerokość z wysokością) - |
dvips | - przekazuje wartości określające - wielkość strony do postscriptu -- - wskazana jeśli dokument będzie przetwarzany - via postscript - |
pdftex | - (tylko dla pdftex-a - przekazuje wartości określające - wielkość strony do pliku wynikowego - .pdf -- ustawia - \pdftexoutput=1 - |
a0paper - a1paper - a2paper - a3paper - a4paper - a5paper - a6paper - b1paper - b2paper - b3paper - b4paper - b5paper - b6paper - letterpaper - executivepaper - legalpaper | - ustawia rozmiar papieru |
reset | - ustawia wartości parametrów na domyślne (nie kasuje ustawionego - rozmiaru paieru) |
paper=nazwa - papername=nazwa | - ustawia rozmiar papieru; np: - paper=a4paper |
paperwidth=szerokość | - ustala szerokość papieru |
paperheight=wysokość | - ustala wysokość papieru |
width - totalwidth | - ustawia szerokość obszaru roboczego strony - (total body -- - patrz rysunek); jeśli równocześnie - jest zdefiniowany parametr - textwidth to definicja - width jest ignorowana |
height - totalheight | - ustawia wysokość obszaru roboczego strony - (total body -- - patrz rysunek); jeśli równocześnie - jest zdefiniowany parametr - textheight to definicja - height jest ignorowana |
left=szerokość - lmargin=szerokość | - ustala lewy margines strony - (kompensowany jest zwyczajowy margines - 1 cal ustawiany w programach drukujących) |
right=szerokość - rmargin=szerokość | - ustala prawy margines strony |
right=szerokość - rmargin=szerokość | - ustala prawy margines strony |
top=wysokość - tmargin=wysokość | - ustala górny margines strony - (kompensowany jest zwyczajowy margines - 1 cal ustawiany w programach drukujących) |
bottom=wysokość - bmargin=wysokość | - ustala dolny margines strony |
hscale=stosunek - | - określa stosunek szerokości obszaru roboczego - (total body) do szerokości papieru |
vscale=stosunek - | - określa stosunek wysokości obszaru roboczego - (total body) do wysokości papieru |
textwidth=szerokość - | - definiuje szerokość składu |
textheight=wysokość - | - definiuje wysokość składu (kolumny) |
marginparwidth=szerokość - marginpar=szerokość | - definiuje szerokość noty na marginesie |
marginparsep=odległość | - odległość między - tekstem, a notą |
headheight=wysokość - head=wysokość | - wysokość nagłówka |
headsep=odległość | - odległość między - tekstem, a nagłówkiem |
footskip=odległość - foot=odległość | - odległość między podstawą - ostatniej linii tekstu na stronie - (baseline), a podstawą - ostatniej linii - stopki |
hoffset=przesunięcie | - dodatkowe przesunięcie całego - drukowanego materiału w poziomie |
voffset=przesunięcie | - dodatkowe przesunięcie całego - drukowanego materiału w pionie |
twosideshift=odstęp | - określa dodatkowy odstęp, - który jest dodawany do lewego - marginesu na stronach nieparzystych i - prawego na stronach - parzystych |
mag=skala | - określa stosunek w jakim będą - przeskalowane wszystkie rozmiary - (również wielkość czcionki) -- - 1000 oznacza wielkość naturalną - (np. dla papieru a4 - (a4paper) mag=1414 - oznacza przeskalowanie rozmiaru - strony do wielkości a3) |
papersize={szerokość,wysokość} | - określenie rozmiarów papieru, - poprzez jawne podanie obu parametrów |
total={szerokość,wysokość} | - określenie rozmiaru roboczego (total body, - patrz rysunek) |
body={szerokość,wysokość} - text={szerokość,wysokość} | - określenie rozmiaru kolumny składu (body) - |
scale={skala x,skala y} - scale={skala} | - określenie obszaru roboczego (total body -- - patrz rysunek) względem rozmiaru papieru |
hmargin={margines lewy,margines prawy} - hmargin={margines} | - określenie lewego i prawego marginesu |
vmargin={margines górny,margines dolny} - vmargin={margines} | - określenie lewego i prawego marginesu |
margin={marginesy poziome,marginesy pionowe} - vmargin={marginesy} | - określenie marginesów strony - (jak łatwo się domyśleć oba (lub wszystkie - cztery) marginesy są jednakowe) |
offset={przesunięcie poziome,przesunięcie pionowe} - offset={przesunięcie} | - dodatkowe przesunięcie całego - drukowanego materiału |
hdivide={margines lewy, - szerokość,margines prawy} | - definicja parametrów strony (w poziomie) -- - w przypadku podania wszystkich trzech - parametrów, może wystąpić konflikt - z określonym rozmiarem papieru, - wartość parametru może być pusta lub - zastąpiona znakiem * -- - wtedy wartość jest obliczana na - podstawie innych znanych parametrów |
vdivide={margines górny, - wysokość,margines dolny} | - definicja parametrów strony (w pionie) -- - w przypadku podania wszystkich trzech - parametrów, może wystąpić konflikt - z określonym rozmiarem papieru, - wartość parametru może być pusta lub - zastąpiona znakiem * -- - wtedy wartość jest obliczana na - podstawie innych znanych parametrów |
divide={margines lewy/górny, - szerokość/wysokość,margines prawy/dolny} | - definicja parametrów strony (w poziomie i pionie) -- - w przypadku podania wszystkich trzech - parametrów, może wystąpić konflikt - z określonym rozmiarem papieru, - wartość parametru może być pusta lub - zastąpiona znakiem * -- - wtedy wartość jest obliczana na - podstawie innych znanych parametrów |
Pakiet nie umożliwia zmiany parametru określającego maksymalną -wysokość obszaru zajmowanego przez przypisy; można go zmienić -następującym poleceniem: -
-\setlength{\dimen\footins}{3cm} --(oczywiście zamiast 3 cm mozna wstawić dowolną wartość) oraz -odległości między tekstem, a przypisem; można go zmienić poleceniem: -
-\setlength{\skip\footins}{3cm} --
Główną funkcją pakietu jest dołączenie plików graficznych w różnych -formatach (w przypadku plików nie zawierających deklaracji rozmiaru, -należy go wyspecyfikować). -
-Pakiet korzysta z pakietów graphics (jest jego rozszerzeniem) i keyval, tak więc opisuję polecenia obu pakietów -(jeżeli ładujemy pakiet graphicx, wszystkie one są dostępne). - - -
Opcja - | Opis - | możliwości |
---|---|---|
dvips | .dvi przetwarzany przez - dvips T.Rokickiego | wszystko |
xdvi | wszystko | |
dvipdf | S.Lasenko | wszystko |
dvipdfm | wszystko | |
pdftex | pdftex | wszystko |
dvipsone | Y & Y | wszystko |
dviwindo | jw | wszystko |
emtex | sterowniki emtexa | tylko dołączanie -plików (bez skalowania) |
dviwin | H.Sendoukas | tylko dołączanie plików |
oztex | A.Trevorrow | dołączanie plików, obroty, -kolory |
textures | Blue Sky | ??? |
pctexps | PCTEX | dołączanie plików, obroty, -kolory |
pctexwin | PCTEX | dołączanie plików, obroty, -kolory |
pctexhp | PCTEX | dołączanie plików |
pctex32 | PCTEX | wszystko |
truetex | Kinch | dołączanie plików (ograniczone -kolory) |
tcidvi | Kinch | ??? |
vtex | ???? | ??? |
Opcja - | Opis |
---|---|
-debugshow - | ??? - |
draft | nie jest wstawiana grafika, -(wstawiana jest nazwa pliku) rezerwowane jest -jedynie miejsce |
final | wyłącza opcję draft |
hiderotate | jeżeli driver nie obsługuje -funkcji obrotu tekstu, a w tekście będą użyte takie funkcje -nie będzie sygnalizowany błąd, ale tekst, który ma być obrócony -nie będzie widoczny |
hiresbb | rezerwuje na rysunek miejsce o wymiarach -określonych przez %%HiResBoundingBox, a nie -określonych przez %%BoundingBox - |
hidescale | jeżeli driver nie obsługuje -funkcji skalowania tekstu, a w tekście będą użyte takie funkcje -nie będzie sygnalizowany błąd, ale tekst, który ma być skalowany -nie będzie widoczny |
unknownkeysallowed | opcja dla pakietu keyval |
unknownkeyserror | opcja dla pakietu keyval |
polecenie - | opis - |
---|---|
-\includegraphics[parametry]{nazwa pliku} | -
- parametry dodatkowe określają dodatkowe
- operacje na dołączanej grafice (np. obrót, skalowanie) lub
- określają brakujące dane (np. rozmiar); wartości parametrów
- określamy w następujący sposób: - nazwa=wartość kolejne - definicje parametrów oddzielamy przecinkiem; -
|
-\rotatebox[parametry]{kąt}{tekst} | -podstawowy argument makroinstrukcji (tekst) jest
- obracany o zadany kąt (wartość dodatnia oznacza
- obrót w kierunku przeciwnym do obrotu wskazówek zegara);
- parametry mogą definiować dodatkowe własności w postaci:
-
|
-\scalebox{przeskalowanie w poziomie}[przeskalowanie w pionie]{tekst} | -przeskalowuje pudełko zawierające tekst o zadane - współczynniki; jeżeli parametr przeskalowanie w pionie - nie jest określony zostanie użyty ten sam współczynnik - co w poziomie (zostaną zachowane proporcje). - |
-\resizebox*{szerokość}{wysokość}{tekst} | -przeskalowuje pudełko zawierające tekst - do zadanych wymiarów (wersja ,,gwiazdkowa'' za podstawę - skalowania bierze - całkowitą wysokość pudełka (totalheigh -- razem z - głębokością), a nie tylko wysokość (height)). - Określenie dowolnej z wartości jako ! powoduje, że - pozostała wartość zostanie obliczona, tak aby zachować - proporcje. - |
-\resizebox{szerokość}{wysokość}{tekst} | -|
-\DeclareGraphicsExtensions{lista rozszerzeń} | -lista rozszerzen stanowi listę dopuszczalnych rozszerzeń nazw -plików zawierających grafikę (elementy listy muszą być -rozdzielone przecinkiem); np. \DeclareGraphicsExtensions{.bmp,.eps} -jeżeli w katalogu bieżącym są dwa pliki o tej samej nazwie lecz -różnym rozszerzeniu nazwy o pobraniu właściwego pliku decyduje kolejność -na liście; deklaracja ma znaczenie jedynie wtedy, kiedy specyfikujemy -nazwy plików bez rozszerzenia i nie wpływa na akceptowalność danego -formatu przez program interpretujący plik .dvi - |
-\graphicspath{lista katalogów} | -lista katalogów określa listę katalogów (oddzieloną przecinkami), -w których poszukiwane -są pliki zawierające grafikę - |
-\DeclareGraphicsRule{ext}{typ}{zbiór}{polecenie} | -polecenie umożliwia ładowania grafiki w innej postaci niż przewiduje
-to driver -- określa ono akcję (np. konwersję, rozkompresowanie) którą należy
-podjąć, aby była ona zrozumiała dla drivera (zadeklarowany program konwersji
-musi produkować wyniki na stdout). -ext określa rozszerzenie nazwy pliku zawierającego grafikę, -typ określa typ grafiki, zbiór -- zbiór zawierający definicję -rozmiaru grafiki (właściwy zbiór zawierający zakodowaną grafikę -jest interpretowany przez driver, a nie przez TeX-a, który potrzebuje -zarezerwować na nią miejsce) -np: -%%BoundingBox: 0 0 596 842 -polecenie określa jaki program należy wywołać, aby doprowadzić -zbiór do grafiki postaci akceptowalnej przez driver -np. - -\DeclareGraphicsRule{.ps.arj}{eps}{.ps.bb}{arj -x #1} - - |
\graphpaper
- (tylko w środowisku picture
)
- umożliwiającego narysowanie siatki)
--\graphpaper[skok](x1,y1)(x2,y2) --parametr opcjonalny skok określa skok siatki -- co ile jednostek -ma być rysowana linia (standardowo 10), współrzędne
x1
, y1
,
-x2
, y2
określają współrzędne lewego dolnego i prawego górnego rogu
-obszaru zakreskowanego. ,,Okrągłe'' pozycje są opisane.
-
--Polecenie | Rezultat |
---|---|
-\overleftharp{...} | |
-\overrightharp{...} | |
-\overleftharpdown{...} | |
-\overrightharpdown{...} | |
-\underleftharp{...} | |
-\underrightharp{...} | |
-\underleftharpdown{...} | |
-\underrightharpdown{...} |
-\begin{table}{H} -.\\ -.\\ -.\\ -\end{table} -
-Zbiór zawierający makroinstrukcję pozwalającą robić ładne obramowania -tabelek (szczególnie podwójne) -(p. pakiet blkarray.sty).
-
-Wywołanie:
-\hhline{parametry}
-na liście parametrów mogą występować następujące symbole:
-
-= | podwójna linia o szerokości danej kolumny |
-- | pojedyńcza linia o szerokości danej kolumny |
-~ | brak linii w danej kolumnie (pozwala zastąpić
-dyrektywą \hhline dyrektywę \cline ) |
-| | linia pionowa przecina (ma piorytet) konstrukcję poziomą |
-: | linia pionowa styka się z podwójną poziomą |
-# | skrzyżowanie podwójnych linii |
-t | górne wykończenie rogu (lewe lub prawe w zależności od -sąsiedztwa) |
-b | dolne wykończenie rogu |
-* | powtórzenie sekwencji; np. *{3}{==#} jest równoważne
-==#==#==# |
-
- - \begin{tabular}{||cc||c|c||} - \hhline{|t:==:t:==:t|} - a & b & c & d\\ - \hhline{|:==:|~|~||} - 1 & 2 & 3 & 4\\ - \hhline{#==#~|=#} - i & j & k & l\\ - \hhline{||--||--||} - w & x & y & z\\ - \hhline{|:==|:==:|} - 1 & 2 & 3 & 4 \\ - \hhline{|:==::=|=:|} - 5 & 6 & 7 & 8 \\ - \hhline{|b:==:b:==:b|} - \end{tabular} -- |
-Jeżeli dokument jest napisany zgodnie z regułami sztuki, to nie są wymagane -inne zabiegi -- wszystkie odwołania do etykiet, bibliografii, numery -stron w skorowidzu, pozycje w spisach staną się automatycznie -odwołaniami hipertekstowymi (lokalnymi). Oprócz tego możemy umieszczać -odwołania do dokumentów zewnętrznych i definiować etykiety globalne, -na które można się powołać w innych dokumentach. - -
-Odsyłacze, jak i miejsca etykietowane mogą być wyróżnione kolorem
-lub obwódką.
-Sposób oznaczania określamy za pomocą
-parametrów sterujących (opcji). Nadawanie wartości
-parametrom odbywa się w następujący sposób:
-\usepackage[opcja={wartość},
-opcja={wartość},
-...
-opcja={wartość}]{hyperref}
-
-Możemy również utworzyć zbiór hyperref.cfg
-i umieścić w nim wartości parametrów. W tym celu należy
-utworzyć poniższą konstrukcję:
-
-\hypersetup{
-opcja={wartość}},
-...
-opcja={wartość}}
-}
-
-Jak łatwo się domyśleć najpierw analizowany jest zbiór hyperref.cfg,
-a następnie parametry podawane przy wywołaniu pakietu.
-
-
-Pakiet hyperref, w przypadku użycia opcji colorlinks, dołącza -pakiet color (oczywiście można pakiet ten dołączyć niezależnie). -Dołączany jest również pakiet url -- adresy prezentowane za pomocą -polecenia url stają się automatycznie połączeniami hipertekstowymi. - -
-W przypadku dołączenia pakietu xr (z pakietem hyperref
-dostarczana jest zmodyfikowana wersja
-tego pakietu) dostępne jest polecenie \externaldocument.
-Ogólna postać wywołania wygląda następująco:
-
-\externaldocument[prefix]{document}[URL]
-
-gdzie:
-
kategoria | nazwa funkcji |
File | Open, Close, Scan, Save, SaveAs, Optimizer:SaveAsOpt, - Print, PageSetup, Quit |
ImportImage, ImportNotes, - AcroForm:ImportFDF | |
- ExportNotes, AcroForm:ExportFDF | |
GeneralInfo, OpenInfo, FontsInfo, SecurityInfo, Weblink:Base, - AutoIndex:DocInfo | |
GeneralPrefs, NotePrefs, FullScreenPrefs, Weblink:Prefs, - AcroSearch:Preferences (Windows) lub AcroSearchPrefs (Mac), Cpt:Capture | |
Edit | Undo, Cut, Copy, Paste, Clear, SelectAll, Ole:CopyFile, - TouchUp:TextAttributes, TouchUp:FitTextToSelection, - TouchUp:ShowLineMarkers, TouchUp:ShowCaptureSuspects, - TouchUp:FindSuspect, Properties |
AcroForm:Duplicate, AcroForm:TabOrder | |
Document | Cpt:CapturePages, AcroForm:Actions, CropPages, RotatePages, - InsertPages, ExtractPages, ReplacePages, DeletePages, - NewBookmark, SetBookmarkDest, CreateAllThumbs, - DeleteAllThumbs |
View | ActualSize, FitVisible, FitWidth, FitPage, ZoomTo, FullScreen, - FirstPage, PrevPage, NextPage, LastPage, GoToPage, GoBack, - GoForward, SinglePage, OneColumn, TwoColumns, ArticleThreads, - PageOnly, ShowBookmarks, ShowThumbs |
Tools | Hand, ZoomIn, ZoomOut, SelectText, SelectGraphics, Note, - Link, Thread, AcroForm:Tool, Acro_Movi:MoviePlayer, - TouchUp:TextTool, Find, FindAgain, FindNextNote, - CreateNotesFile |
AcroSrch:Query, AcroSrch:Indexes, AcroSrch:Results, - AcroSrch:Assist, AcroSrch:PrevDoc, AcroSrch:PrevHit, - AcroSrch:NextHit, AcroSrch:NextDoc | |
Window | ShowHideToolBar, ShowHideMenuBar, ShowHideClipboard, Cascade, - TileHorizontal, TileVertical, CloseAll |
Help | HelpUserGuide, - HelpTutorial, HelpExchange, HelpScan, - HelpCapture, HelpPDFWriter, HelpDistiller, HelpSearch, - HelpCatalog, HelpReader, Weblink:Home, About (Windows) |
-\hyperlink{etykieta}{\epsfig{figure=picture,height=1in}} --
-\hyperref{file:test2.pdf}{equation}{1}{hello} --
-\hyperdef{equation}{1}{hello} --
-\PDFPage{/Next}{następna strona} --
Opcja | Opis |
---|---|
4 | Włączenie rozszerzeń wersji 4 Acrobata??? (Acrobat 4.05 -sygnalizuje błąd przy wczytaniu dokumentu wygenerowanego przez -pdflatexa) |
-draft - | wyłącza wszystkie opcje hipertekstowe |
-debug - | daje informacje o hiperreferencjach |
-a4paper - | wyjściowy format papieru (210x297 mm) |
-a5paper - | wyjściowy format papieru (148x210 mm) |
-b5paper - | wyjściowy format papieru (176x250 mm) |
-letterpaper - | wyjściowy format papieru (8.5x11 in) |
-legalpaper - | wyjściowy format papieru (8.5x14 in) |
-executivepaper - | wyjściowy format papieru (7.25x10.5 in) |
Opcja (po = wartość domyślna) | Opis |
---|---|
-raiselinks={false} - | dla niektórych driwerów ustawia sposób - wyróżnienia opisu odsyłacza -- kolor - albo obniżenie tekstu |
-breaklinks={false} - | włącza/wyłącza możliwość złamania linii - w tekście opisującym link (np. pozycja - spisu treści) |
-pageanchor={true} - | włącza/wyłącza automatyczne hiper etykietowanie -stron etykietą w postaci: page.numer strony; jeśli zostanie -wyłączona spis treści nie będzie realizował hiperodwołań |
-plainpages={true} - | ustawia jak mają być reprezentowane numery stron - w etykietach hipertekstowych; zawsze jako liczba (bez względu na - sposób wizualizacji) lub tak jak określa to makro thepage |
-nesting={false} - | nie używana - |
-hypertexnames={true} - | nazwami hiperodwołań są nazwy LaTeXowe, - a nie nazwy liczników -- bardzo elitarna opcja!! |
-bookmarkstype={toc} - | wprowadza do zbioru zakładek listę obiektów - wprowadzanych do danego zbioru (toc -- - spis treści; nie udało mi się osiągnąć - pozytywnego efektu dla typów różnych od - toc (np: lof -- spis - rysunków) - |
-implicit={true} - | ???????? |
-naturalnames={false} - | ???? |
-frenchlinks={false} | oprócz koloru, wyróżnikiem -hiperodwołania jest skład z użyciem czcionki CapSmall ma to -znaczenie wtedy, kiedy opis hiperwołania jest tekstem, w przypadku spisu -treści zamiana na skład czcionką CapsSmall odbywa się dopiero powyżej -1 poziomu (section)!? |
Opcja | Program przetwarzający |
---|---|
-pdftex - | pdftex'a |
-hyperref - | nic nie robi |
-tekstures - | |
-htex4ht - | htex4ht.def |
-dvipdf - | hdifpdf.def -- dla programu Lesenko |
-dvipdfm - | dla programu dvipdfm |
-nativepdf - | hdvips.def pdfmark.def -- dla dvips'a |
-pdfmark - | synonim do dvipsef |
-dvips - | dvips |
-hypertex - | xdvi, dvips (z opcją - -z) i OzTeX |
-dviwindo - | windowsowa przeglądarka Y&Y - (włącza opcję colorlinks) |
-latex2html - | skrypt perlowy latex2html |
-ps2pdf - | przetwarzanie Ghostscript-em - |
-dvipsone - | dvipsone |
Opcja (po = wartość domyślna) | Opis |
---|---|
-extension={???} - | ciąg znaków dodawany do nazwy zbioru - określonego przez polecenie (związany z - funkcją pakietu xr - -- znak . dodawany - jest automatycznie) - |
-hyperfigures={false} - | ???????? p. hyperimages |
-backref={false} - | jeżeli po każdej pozycji - bibliograficznej - wystąpi pusta linia to dodawana jest lista - numerów sekcji (section) w których - występowało powołanie się tę pozycję - bibliograficzną (opcje backref - i pagebackref nie mogą być razem aktywne) - |
-pagebackref{false} - | na końcu każdej pozycji - bibliograficznej - dodawana jest lista stron na których wystąpiło - powołanie się na tę pozycję (opcje - backref - i pagebackref nie mogą być razem aktywne) - |
-linktocpage={false} - | odsyłaczem (polem aktywnym) w spisie - staje się numer strony, a nie tytuł - |
-hyperindex={true} - | ????? włącza/wyłącza realizację hiperodwołań - dla pozycji skorowidza |
-colorlinks={false} - | włącza/wyłącza kolorowanie odsyłaczy - (jeśli true - dołączany jest pakiet color) |
-linkcolor={red} - | kolor czcionki wyświetlania normalnych - odsyłaczy |
-anchorcolor={black} - | - miejsca etykietowane - są wyświetlane czcionką o tym - kolorze |
-citecolor={green} - | kolor czcionki wyświetlania odsyłacza do bibliografii |
-filecolor={cyan} - | kolor czcionki dla odsyłacza do zbioru -- - (polecenie href odwołujące się - do zbioru) |
-menucolor={red} - | kolor czcionki wyświetlania menu przeglądarki - PDF-ów |
-pagecolor={red} - | nie zauważyłem skutków działania -- wydaje - się być nieużywana |
-urlcolor={magenta} - | kolor czcionki wyświetlania odsyłacza do dokumentu internetowego |
-bookmarks={true} - | jest generowany i dołączany zbiór definiujący - zakładki (jeżeli wartość opcji - jest false to nie jest on dołączany - mimo, że już istnieje) |
-bookmarksopen={false} - | włącza/wyłącza rozwijanie wszystkich - poziomów zakładek |
-bookmarksnumbered={false} | - w zakładkach pojawią się również - numery rozdziałów, a nie tylko tytuły |
-bookmarksopenlevel={\maxdimen} | ???? - określa poziom rozwinięcia zakładek po załadowaniu dokumentu; - wartością parametru jest liczba (a nie długość) - określająca poziom i nie wiem dlaczego - wartością domyślną jest /maxdimen - |
-pdfhighlight={/I} - | zmienia sposób stylizacji ,,przycisków'' przy - ich ,,naciśnięciu'' (/I -- inwersja, - /N -- bez zmian, /O -- outline, - /P -- podświetlenie) - |
-citebordercolor={0 1 0} - | kolor (RGB; nie może być użyta nazwa TeX-owa) ramki obejmującej pozycję cytowaną - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-filebordercolor={0 .5 .5} - | kolor (RGB; nie może być użyta nazwa TeX-owa) ramki obejmującej opis odsyłacza - do zbioru - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-linkbordercolor={1 0 0} - | kolor (RGB; nie może być użyta nazwa TeX-owa) ramki obejmującej opis odsyłacza - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-menubordercolor={1 0 0} - | kolor (RGB; nie może być użyta nazwa TeX-owa) ramki obejmującej opis menu - definiowanego poleceniem AcrobatMenu - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-pagebordercolor={1 1 0} - | kolor (RGB; nie może być użyta - nazwa TeX-owa) ramki opisu odsyłacza - dla polecenia PDFPage - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-urlbordercolor={0 1 1} - | kolor (RGB; nie może być użyta nazwa TeX-owa) ramki obejmującej opis odsyłacza - do adresu definiowanego przez polecenie url - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-pdfborder={0 0 1} - | kolor ramki (RGB; nie może być użyta - nazwa TeX-owa) otaczającej opis odsyłacza - dla poleceń PDFNextPage, PDFPreviousPage i PDFPage - (aktywna jeśli wyłączona jest opcja colorlinks) |
-baseurl={???} - | nie zauważyłem skutków działania |
-pdfpagemode={UseOutlines} - | ustawia tryb pracy przeglądarki; może
-przyjmować następujące wartości:
-
|
-pdftitle={tytuł} - | tytuł dokumentu - -- pojawia się w ,,document - info'' przeglądarki PDF-ów |
-pdfauthor={autor} - | autor dokumentu - -- pojawia się w ,,document - info'' przeglądarki PDF-ów |
-pdfsubject={opis} - | - pojawia się w ,,document - info'' przeglądarki PDF-ów |
pdfcreator={LaTeX with hyperref package}} | |
- | program za pomocą którego - został utworzony zbiór -- pojawia się w ,,document - info'' przeglądarki PDF-ów |
pdfproducer={dvips + Distiller}} | |
- | program który wygenerował PDF-a - (może być inna wartość; zależy to od użytych deklaracji driverów) - -- pojawia się w ,,document - info'' przeglądarki PDF-ów |
-pdfkeywords={słowa kluczowe} - | lista słów kluczowych - pojawia się w ,,document - info'' przeglądarki PDF-ów |
-pdfview={FitBH} - | ??? |
-pdfstartpage={1} - | numer strony początkowej, pokazywanej przez - przeglądarkę PDF-ów |
-pdfstartview={Fit} - | ??? |
-pdfpagescrop={n n n n} - | ????? |
-pdfcenterwindow={False} - | strona dokumentu powinna być wycentrowana w - oknie przeglądarki???? |
-pdffitwindow={false} - | strona dokumentu jest skalowana tak, aby - maksymalnie wypełnić okno przeglądarki |
- -
\ifthenelse{test}{jeśli prawda}{jeśli fałsz}
true
), w przeciwnym wypadku zostanie zrealizowany
-ciąg jeśli fałsz.
-
--Zdefiniowane są następujące makroinstrukcje i relacje: -
= | sprawdzenie równości wartości numerycznej |
< | mniejszy |
> | większy
- - \newcommand{\toEng}[1]{% - \the\value{#1}% - \ifthenelse{\value{#1} = 1}{$^{\hbox{st}}$}{}% - \ifthenelse{\value{#1} = 2}{$^{\hbox{nd}}$}{}% - \ifthenelse{\value{#1} = 3}{$^{\hbox{rd}}$}{}% - \ifthenelse{\value{#1} > 3}{$^{\hbox{st}}$}{}}% - This is the \toEng{section} section. -- Daje następujący efekt: This is the section. |
\equal{str1}{str2} | porównanie dwóch ciągów znaków |
\boolean{wartość logiczna} | sprawdzenie wartości
- zmiennej logicznej (np. \boolean{mmode} ---
- czy aktualnym modem jest mod matematyczny). |
\lengthtest{test} | służy do porównania wartości
- definiowanych przez polecenie \setlength ;
- wewnętrz mogą być używane znaki > , < i
- = |
\isodd{liczba} | czy wartość jest parzysta; |
\whiledo{test}{dopoki prawda} | umożliwia zdefiniowanie
- pętli np.
- -\newcounter{count} -\setcounter{count}{1} -\whiledo{\value{count} < 5}{% - the hour is \toEng{count}{} h.\\% - \stepcounter{count}} -- daje poniższy efekt: - - |
\newboolean{nazwa} | zdefiniowanie nowej zmiennej logicznej;
- wartość jest ustawiana na false
- |
\setboolean{nazwa}{wartość} | ustawienie wartości - zmiennej logicznej |
\and
-\or
-\not
-\(
-- otwarcie struktury
-\)
-- zamknięcie struktury
-Pakiet redefiniuje mechanizm tworzenia skorowidza (index), a jego główną -zaletą jest możliwość tworzenia kilku zestawów skorowidzów. -
- -W przypadku załadowania pakietu, ale używania tylko jednego -- domyślnego -- -skorowidza należy użyć polecenia \makeindex, które tworzy -dla niego odpowiednie mechanizmy.
- --
polecenie | Opis | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
\newindex{n1}{n2}{n3}{n4} - \newindex*{n1}{n2}{n3}{n4} - \newindex[n0]{n1}{n2}{n3}{n4} - \newindex[n0]*{n1}{n2}{n3}{n4} |
- gdzie:
-
| ||||||||||
\renewindex... | analogicznie jak - \newindex -- pozwala na zmianę cech skorowidza - już zdefiniowanego | ||||||||||
\makeindex | polecenie tworzy mechanizmy - dla domyślnego skorowidza | ||||||||||
\index[nazwa skorowidza]{hasło} - \index*[nazwa skorowidza]{hasło} - \index{hasło} - \index*{hasło} | polecenie wprowadza - hasło do skorowidza (domyślnego - lub wskazanego jeśli podana jest jego nazwa w parametrze - opcjonalnym); wersja ,,gwiazdkowa'' wstawia również - hasło do tekstu (w przypadku języka polskiego - może mieć to sens jedynie dla rzeczowników w mianowniku lub - czasowników w bezokoliczniku) | ||||||||||
\disableindex{lista nazw} | - wyłącza aktywność wymienionych w parametrze skorowidzów (nazwy - oddzielamy przecinkiem) - (hasła nie są wyprowadzane do zbioru) -- - polecenie powinno być użyte przed poleceniem - \makeindex lub \newindex. Uwaga! polecenie - nie wyłącza ładowania gotowego zbioru skorowidza przetworzonego - programem makeindex | ||||||||||
\printindex[nazwa skorowidza] | polecenie - dołącza do dokumentu wskazany skorowidz; oczekiwane - jest istnienie zbioru o rozszerzeniu nazwy określonym przez - przedostatni parametr polecenia \newindex, zbiór - ten tworzy program makeindex (plmindex dla jęz. polskiego) - np. makeindex x.adx -o a.and | ||||||||||
\shortindexingon | definiuje synonim - polecenia \index jako _ (podkreślenie) - i \index* - jako ^ (circumflex); przedefiniowanie znaków - specjalnych _^ dotyczy wyłącznie trybu - tekstowego. Zamiast \index[nazwa - skorowidza]{hasło} możemy użyć: - _[nazwa skorowidza]{hasło} | ||||||||||
\shortindexingoff | wyłącza definicję - synonimów | ||||||||||
\proofmodetrue | hasła wprowadzane do skorowidza - są prezentowane na marginesie | ||||||||||
\proofmodefalse | (domyślnie użyta) hasła wprowadzane - do skorowidza nie - są prezentowane na marginesie | ||||||||||
\indexproofstyle{polecenia formatujące} | -polecenia formatujące określają sposób - prezentacji hasła na marginesie |
-W pakiecie zostały przedefiniowane: środowisko theindex, -polecenia: \addcontents, \markright i \markboth -- -ale wyłącznie na użytek reimplementacji mechanizmów tworzenia skorowidzów, -i nie powinno mieć to skutków ubocznych.
-- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/index
-
LastPage
na ostatniej stronie tekstu
-(tylko dla \pageref
).
-
-
-Pakiet daje możliwość generowania liczb pseudolosowych;
-robi to polecenie \rand
.
Posiada on następujące opcje:
-
counter=nazwa |
- nazwa określa nazwę licznika do którego
- zapisywana jest wartość polecenia \rand
- |
first=liczba | określa wartość minimalną
-generowaną przez polecenie \rand (standardowo 1) |
last=liczba | określa wartość
-maksymalną
-generowaną przez polecenie \rand (standardowo 2^31-2) |
seed=liczba | określa wartość -startową algorytmu generującego (zakres 1 -- 2^31-1); wartość 1 -powoduje, że generator jest inicjowany wartością dajnika czasu -oraz numerem strony oraz aktualnym numerem linii w zbiorze |
quiet=y | włącza (lub wyłącza --
-wartość n ) generowanie dodatkowych informacji
-na ekran i do log-a |
Dodatkowe polecenie \reintrand[opcje] -umożliwia zmianę lub nadanie wartości opcjom (składnia -jest identyczna jak przy deklaracji użycia pakietu).
- - -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/lcg
\letterspace
pozwalające na
-zmianę odstępu między literami.
-
-
-Ilustracja działania polecenia \letterspace
.
-
- \letterspace {Now is the time for all good men} - \letterspace to \hsize {Now is the time for all good men} - \letterspace spread 0.3 \hsize {Now is the time for all good men} - \letterspace to 1.5 \naturalwidth {Now is the time for all good men} - \letterspace spread 0.5 \naturalwidth {Now is the time for all good men} -- - -
-Pakiet definiuje środowisko longtable
pozwalające na
-budowę tabel (p. też. ltxtable i ltabptch)
-o długości większej niż strona
-(konstrukcja longtable
blokuje umieszczenie tekstu
-definiowanego przez \afterpage{...}
oraz umieszczanie rysunków
-na stronie zawierającej kontynuację tabeli.).
-Aby zapewnić
-jednakowe szerokości tych samych kolumn na wszystkich stronach,
-wymagana jest dwukrotna kompilacja (dwa przebiegi TeX'a).
-
Parametr/polecenie | opis |
---|---|
-\setlongtables | polecenie które należy - wykonać przed każdą tablicą mającą - mieć różne szerokości kolumn niż poprzednia - (w szczególności przed pierwszą tablicą) |
-\LTleft | przestrzeń z lewej strony tablicy
- (wartość standardowa \fill ) |
-\LTright | przestrzeń z prawej strony tablicy\footnote{%
- Z wartości parametrów można
- wywnioskować że tablica standardowo
- jest zawsze wycentrowana.}
- (wartość standardowa \fill ) |
-\LTpre | przestrzeń powyżej tablicy
- (wartość standardowa \bigskipamout ) |
-\LTpost | przestrzeń poniżej tablicy
- (wartość standardowa \bigskipamout ) |
-\LTchunksize | - liczba wierszy (wartość standardowa 20) |
-\LTcapwidth | szerokość łamania podpisu tabeli - (wartość standardowa 4in) |
-opcje polecenia \begin{longtable} | |
- | tabela jest pozycjonowana wg zmiennych \LTleft i \LTright |
-[c] | tabela jest centrowana |
-[l] | tabela jest dosunięta do lewego marginesu |
-[r] | tabela jest dosunięta do prawego marginesu |
-polecenia wewnątrz tabeli | |
-\endhead | koniec definicji nagłówka (pierwszych wierszy) na kolejnych - stronach |
-\endfirsthead | koniec definicji nagłówka tabeli (pierwszech
- wierszy) na pierwszej
- stronie; jeśli definicja nie wystąpi
- nagłówek będzie taki, jaki został zdefiniowany
- przez \endhead |
-\endfoot | koniec definicji zamknięcia tabeli (ostatnich wierszy - tabeli) na kolejnych stronach |
-\endlastfoot | koniec definicji zamknięcia tabeli (ostatnich wierszy
- tabeli) na końcu (jeśli nie wystąpi, brana jest
- definicja określona przez polecenia \endfoot ) |
-\kill | polecenie powodujące że wiersz nie będzie drukowany;
- służy do tego żeby określić szerokość cel tabeli
- na podstawie najszerszej celi; np można zdefiniować
- wiersz złożony z najszerszych cel w poszczególnych
- kolumnach i zakończyć go poleceniem \kill ;
- analogia do środowiska tabbing. |
-\caption{...} | definicja podpisu tabeli |
-\caption[xxx]{...}
- | xxx określa tekst, który znajdzie się - w spisie tabel (pusta definicja [] - spowoduje że w spisie tabel nie będzie - informacji o tej tabeli) |
-\caption*{...} | definicja podpisu tabeli, bez umieszczania - informacji o tabeli w spisie tabel |
-\newpage | wymuszenie zmiany strony |
-Przykład definicji tabeli (używane są kopnstrukcje pakietu hhline) -
-
--\setlongtables -\begin{longtable}{||l|p{5cm}||} -\hhline{|t:==:t|} -\multicolumn{2}{||c||}{początek}\\ -\hhline{|:==:|} -1-f & 2-f\\ -\hhline{|:==:|} -\endfirsthead -\hhline{|t:==:t|} -1-n & 2-n\\ -\hhline{|:==:|} -\endhead -\hhline{|:==:|} -x-n & y-n\\ -\hhline{|b:==:b|} -\endfoot -\hhline{|:==:|} -x-l & y-l\\ -\hhline{|:==:|} -\multicolumn{2}{||c||}{koniec}\\ -\hhline{|b:==:b|} -\endlastfoot -aqq & bqq\\ -\hhline{||-|-||} -aqq & bqq\\ -\hhline{||-|-||} -aqq & bqq\\ -\hhline{||-|-||} -aqq & bqq\\ -\hhline{||-|-||} -aqq & bqq\\ -\hhline{||-|-||} -aqq & bqq\\ -\hhline{||-|-||} -aqq & bqq\\ -\end{longtable} -- - | -i efekt definicji | - - |
-Nagłówki należy definiować za pomocą przewidzianych konstrukcji (nawet -jeśli składają się tylko z pojedynczej linii), -w przeciwnym wypadku może się zdarzyć złamanie strony -zaraz po pierwszej linii (lub przed ostatnią). - -
-Pakiet posiada następujące opcje: -
Pakiet jest dostępny standardowo w dystrybucjach LaTeX, a także
-pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/required/graphics/lscape.dtx
- -
Pakiet modyfikuje działanie środowiska tabularx -(p. pakiet tabularx) -powodując, że zachowuje się ono tak jak -środowisko longtable z pakietu -longtable -(oba są ładowane); p. też pakiet ltxtable.
- -- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/ltablex
-
Dołączenie pakietu instaluje poprawkę do pakietu longtable.
- - -- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/ltabptch
-
Pakiet modyfikuje działanie środowiska longtable -(p. pakiet longtable) -powodując, że można podać w specyfikacji -kolumny ,,X'' tak jak w -środowisku tabularx z pakietu -tabularx -(oba są ładowane); p. też pakiet ltablex.
- -Ze względu na to, że tabela longtable
-zawierająca kolumnę typu ,,X''
-jest składana na pełną szerokość (w tabeli tabularx trzeba
-określić jej całkowitą szerokość) -- szerokość szpalty w tym wypadku;
-wymyślono dosyć pokrętny sposób wymuszenia jej szerokości (jeśli ma być
-ona różna niż szerokość szpalty):
-za pomocą środowiska filecontents
-należy zapisać definicję tabeli do zbioru (lub po prostu mieć zbiór
-z jej definicją), a następnie za pomocą polecenia \LTXtable
-załadować zawartość zbioru. Polecenie ma następującą składnię:
-\LTXtable{szerokość}{zbiór}
-gdzie szerokosć określa całkowitą szerokość tabeli,
-zbiór zawiera definicję tabeli.
- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/carlisle
-
-Chciałbym podkreślić, że jest to mój subiektywny wybór. Informacje o -działaniu pochodzą z książki ,,The LaTeX Companion'' autorów: Michel Gosens, -Frank Mittelbach i Aleksander Samarin (ISBN 0-201-54199-8) oraz -opisów zawartych w samych pakietach. -
- opisany; wart zauważenia - pożyteczny, ale nieopisany - nie mam zdania (raczej nie podniecający, ale może się przydać) - użyteczność wątpliwa lub mocno wątpliwa
- --
-
-latex/contrib/12many/12many -latex/contrib/frankenstein/abbrevs -latex/contrib/abc/abc -latex/contrib/misc/abstbook -latex/contrib/abstract/abstract -latex/contrib/bosisio/accenti -latex/contrib/bezos/accents -latex/contrib/achemso/achemso -latex/contrib/frankenstein/achicago-bst -latex/contrib/frankenstein/achicago -latex/contrib/acmconf/acmconf -latex/contrib/misc/acromake -latex/contrib/acronym/acronym -latex/contrib/newlfm/addrset -latex/contrib/adfathesis/adfathesis -latex/contrib/cdpbundl/adiseal -latex/contrib/psnfssx/adobe/adobe -latex/contrib/adrconv/adrconv -latex/contrib/adrlist/adrlist -latex/contrib/misc/advdate -fonts/ae/tex/aecompl -latex/contrib/aeguill/aeguill -latex/ae/ae -latex/required/tools/afterpage -latex/contrib/aguplus/aguplus -latex/contrib/aiaa/aiaa9pt -latex/contrib/aiaa/aiaa -latex/contrib/algorithms/algorithmic -latex/contrib/algorithm2e/algorithm2e -latex/contrib/algorithms/algorithm -latex/contrib/alg/alg -latex/contrib/xymtex/aliphat -latex/base/alltt -latex/contrib/alnumsec/alnumsec -latex/contrib/oberdiek/alphalph -latex/contrib/jura/alphanum -latex/contrib/altfont/altfont -latex/required/amslatex/other/amsbooka -latex/required/amslatex/math/amsbsy -latex/required/amslatex/math/amscd -latex/required/amslatex/classes/amsclass -latex/required/amslatex/classes/amsdtx -latex/required/amsfonts/amsfonts -latex/required/amslatex/math/amsgen -latex/required/amslatex/math/amsmath -latex/required/amslatex/other/amsmidx -latex/required/amslatex/math/amsopn -latex/required/amslatex/amsrefs/amsrefs -latex/required/amsfonts/amssymb -latex/required/amslatex/math/amstext -latex/required/amslatex/math/amstex -latex/required/amslatex/classes/amsthm -latex/required/amslatex/math/amsxtra -latex/contrib/piff/ams -latex/contrib/misc/anonchap -latex/contrib/answers/answers -latex/contrib/williams/antree -latex/anttor/anttor -latex/contrib/anufinalexam/anufinalexam -latex/contrib/anysize/anysize -latex/contrib/apacite/apacite -latex/contrib/emulateapj/apjfonts -latex/contrib/appendix/appendix -generic/arabic -latex/contrib/arcs/arcs -generic/arrayjob/arrayjob -latex/required/tools/array -generic/diagrams/kuvio/arrsy/arrsy -latex/contrib/arydshln/arydshln -latex/contrib/ar/ar -latex/contrib/asaetr/asaesub -latex/contrib/asaetr/asaetr -latex/contrib/misc/askinclude -latex/contrib/assignment/assignment -latex/contrib/attachfile/attachfile -latex/contrib/frankenstein/attrib -latex/contrib/mdwtools/at -latex/contrib/preprint/authblk -latex/contrib/index/autind -latex/base/autoerr -latex/contrib/calendar/autofilo -latex/exptl/texpower/addons/automata -latex/contrib/extsizes/autopagewidth -latex/contrib/a0posters/a0plsize -latex/contrib/a0poster/a0size -latex/contrib/misc/a4wide -latex/contrib/ntgclass/a4 -latex/contrib/misc/a5comb -latex/contrib/misc/a5 -latex/contrib/hyper/backcite -latex/contrib/backrefx/backrefx -latex/contrib/hyperref/backref -generic/balancedquotes -latex/contrib/preprint/balance -latex/contrib/barkom/bar -latex/contrib/psnfssx/adobe/basker -latex/contrib/bbm/bbm -latex/contrib/beamer/beamer -latex/contrib/begriff/begriff -latex/contrib/misc/beletter -latex/contrib/psnfssx/adobe/bembo -latex/contrib/beton/beton -latex/contrib/bez123/bez123 -latex/contrib/bg/bg -latex/contrib/bibarts/bibarts -latex/contrib/misc/bibcheck -latex/contrib/natbib/bibentry -latex/contrib/bibleref/bibleref -latex/contrib/biblref/biblref -latex/contrib/index/bibref -latex/contrib/harvard/bibtexlogo -latex/contrib/bibtopic/bibtopic -latex/contrib/bibunits/bibunits -latex/contrib/multirow/bigdelim -latex/contrib/multirow/bigstrut -latex/contrib/siunits/binary -latex/contrib/biocon/biocon-old -latex/contrib/biocon/biocon -latex/contrib/textopo/biotex -latex/contrib/bitfield/bitfield -latex/contrib/frankenstein/unsupported/bits -latex/contrib/bizcard/bizcard -latex/dvips/blackdvi -latex/contrib/blindtext/blindtext -latex/contrib/carlisle/blkarray -latex/contrib/frankenstein/blkcntrl -latex/contrib/misc/block -latex/required/tools/bm -latex/contrib/boites/boites -latex/contrib/misc/bold-extra -latex/contrib/booklet/booklet -latex/contrib/booktabs/booktabs -latex/contrib/bophook/bophook -latex/contrib/sttools/boundbox -generic/boxedeps/boxedeps -latex/contrib/misc/boxedminipage -latex/contrib/boxhandler/boxhandler -latex/contrib/bpchem/bpchem -latex/contrib/braille/braille -latex/contrib/misc/braket -latex/contrib/brclc/brclc -latex/contrib/misc/breakcites -latex/contrib/breakurl/breakurl -latex/contrib/ntgclass/brief -latex/contrib/bytefield/bytefield -latex/required/tools/calc -latex/contrib/calendar/calendar -latex/contrib/gene/fundus/calligra -latex/contrib/calrsfs/calrsfs -latex/contrib/camel/camel -latex/contrib/misc/cancel -latex/contrib/captcont/captcont -latex/contrib/misc/captdef -latex/contrib/caption/caption2 -latex/contrib/caption/caption -latex/contrib/misc/capt-of -latex/contrib/xymtex/carom -latex/contrib/misc/cases -latex\contrib\computational-complexity/ccalgo -latex/contrib/ccaption/ccaption -latex/contrib/ccaption/ccapt2 -latex\contrib\computational-complexity/ccaux -latex\contrib\computational-complexity/cccite -latex\contrib\computational-complexity/ccdbs -latex/contrib/ccfonts/ccfonts -latex/contrib/cchess/cchess -latex\contrib\computational-complexity/cclayout -latex\contrib\computational-complexity/ccproof -latex\contrib\computational-complexity/ccqed -latex\contrib\computational-complexity/ccreltx -latex\contrib\computational-complexity/ccthm -latex/contrib/xymtex/ccycle -latex\contrib\computational-complexity/cc2cite -latex\contrib\computational-complexity/cc4amsart -latex\contrib\computational-complexity/cc4apjrnl -latex\contrib\computational-complexity/cc4elsart -latex\contrib\computational-complexity/cc4jt -latex\contrib\computational-complexity/cc4llncs -latex\contrib\computational-complexity/cc4siamltex -latex\contrib\computational-complexity/cc -latex/contrib/cdpbundl/cdpaddon -latex/contrib/cdpbundl/cdpbundl -latex/contrib/cd-cover/cd-cover -latex/contrib/cd/cd -latex/contrib/misc/cea -latex/contrib/cellspace/cellspace -latex/dvilj/cgalbertus -latex/dvilj/cgantiqueolive -latex/dvilj/cgcourier -latex/dvilj/cggothic -latex/dvilj/cgtimes -latex/dvilj/cgunivers -latex/contrib/changebar/changebar -latex/contrib/chappg/chappg -latex/contrib/misc/chappg -latex/contrib/cite/chapterbib -latex/contrib/chapterfolder/chapterfolder -latex/contrib/misc/chbibref -latex/contrib/bezos/checkend -latex/contrib/chemarrow/chemarrow -latex/contrib/oberdiek/chemarr -latex/contrib/chemcompounds/chemcompounds -latex/contrib/chemcono/chemcono -latex/contrib/xymtex/chemist -latex/contrib/xymtex/chemstr -latex/contrib/chemsym/chemsym -latex/contrib/chessboard/chessboard -latex/contrib/china2e/china2e -latex/contrib/misc/chngcntr -latex/contrib/misc/chngpage -latex/contrib/misc/circle -generic/diagrams/circ/circ -latex/contrib/t2/etc/citehack -latex/contrib/citeref/citeref -latex/contrib/cite/cite -latex/contrib/cjw/cjwoutl -latex/contrib/cjw/cjwunits -latex/contrib/cjw/cjw-ltr -latex/contrib/classicthesis/classicthesis -latex/contrib/efval/clefval -latex/contrib/clock/clock -latex/contrib/clrscode/clrscode -latex/contrib/cmap/cmap -latex/cmbright/cmbright -latex/contrib/cmcyralt/cmcyralt -latex/contrib/cmdtrack/cmdtrack -latex/cm-lgc/cmlgc -latex/required/amsfonts/cmmib57 -latex/contrib/cmsd/cmsd -latex/contrib/mdwtools/cmtt -latex/contrib/codepage/codepage -latex/dvips/colordvi -latex/contrib/colorinfo/colorinfo -generic/colortab/colortab -latex/contrib/colortbl/colortbl -latex/required/graphics/color -latex/contrib/combine/combinet -latex/contrib/combine/combine -latex/contrib/combine/combnat -latex/contrib/comicsans/comicsans -latex/contrib/comicsans/comicsans -latex/contrib/commath/commath -latex/contrib/carlisle/comma -latex/contrib/comment/comment -latex/contrib/compactbib/compactbib -latex/exptl/blume/xindex/compare -latex/contrib/complexity/complexity -latex/contrib/frankenstein/compsci -latex/contrib/concmath/concmath -latex/contrib/misc/concrete -latex/contrib/songbook/conditionals -latex/contrib/contour/contour -latex/contrib/cooking/cooking -latex/contrib/cooltooltips/cooltooltips -latex/contrib/coordsys/coordsys -latex/contrib/corridx/corridx -latex/contrib/ms/count1to -latex/couriers/couriers -latex/contrib/coverpage/coverpage -latex/covfonts/covfonts -latex/contrib/covington/covington -generic/cptex/cpps -generic/cptex/cp437 -generic/cpter/cp850 -generic/cptex/cp8859w -generic/cptex/cp8859 -generic/cptex/cp -latex/contrib/creatdtx/creatdtx -latex/contrib/sudokubundle/createsudoku -generic/cropmark -latex/contrib/poemscol/cropmark -latex/contrib/crop/crop -latex/contrib/crossreference/crossreference -latex/contrib/crosswrd/crosswrd -latex/contrib/csquotes/csquotes -latex/contrib/csvtools/csvtools -latex/contrib/ctable/ctable -latex/contrib/cuisine/cuisine -latex/contrib/currvita/currvita -latex/contrib/cursor/cursor -latex/contrib/curves/curvesls -latex/contrib/curves/curves -latex/contrib/curve2e/curve2e -latex/contrib/curve/curve -latex/contrib/sttools/cuted -latex/contrib/cv/cv -latex/contrib/cweb/contrib/cwbl-deutsch -latex/contrib/cweb/contrib/cwbl-french -latex/contrib/cweb/cwbl-german -latex/contrib/cweb/src/cwbl-german -latex/contrib/cweb/contrib/cwbl-italian -latex/contrib/cweb/cwebarray -latex/contrib/cweb/src/cwebx -latex/contrib/cweb/contrib/wagner/cwebzw -latex/contrib/cweb/src/cweb-doc -latex/contrib/gene/crossword/cwpuzzle -latex/required/cyrillic/cyinpenc -latex/required/cyrillic/cyoutenc -latex/required/cyrillic/cyrlatex -latex/contrib/gene/fundus/cyr -latex/contrib/dashbox/dashbox -latex/contrib/dashrule/dashrule -latex/contrib/dateiliste/dateiliste -latex/contrib/datenumber/datenumber -latex/contrib/calendar/dates -latex/contrib/dates/dates -latex/contrib/datetime/datetime -generic/daytime -latex/contrib/misc/dblfloatfix -latex/contrib/yafoot/dblfnote -latex/contrib/bosisio/dblfont -latex/required/tools/dcolumn -latex/contrib/ncctools/dcounter -generic/diagrams/dcpic/dcpic -latex/contrib/fltpoint/deccomma -latex/contrib/decimal/decimal -latex/contrib/fp/defpattern -latex/required/tools/delarray -latex/contrib/deleq/deleq -latex/exptl/delimtxt/delimtxt -latex/contrib/ncctools/desclist -latex/contrib/diagnose/texinput/diagnose -latex/contrib/dialogl/dialogl -latex/contrib/frankenstein/dialogue -latex/contrib/dialogl/dialog -latex/contrib/dichokey/dichokey -latex/contrib/dinbrief/dinbrief -latex/contrib/acrotex/dljslib -latex/contrib/dnaseq/dnaseq -latex/contrib/mdwtools/doafter -latex/contrib/xdoc/docidx2e -latex/contrib/xdoc/docindex -latex/contrib/docmfp/docmfp -latex/contrib/doipubmed/doipubmed -latex/contrib/bezos/dotlessi -latex/contrib/carlisle/dotlessj -latex/contrib/dotseqn/dotseqn -latex/contrib/dottex/dottex -generic/dow -latex/contrib/dpfloat/dpfloat -latex/contrib/draftcopy/draftcopy -latex/contrib/frankenstein/unsupported/drama -latex/contrib/cite/drftcite -latex/contrib/chemcono/drftcono -latex/contrib/dropping/dropping -latex/doublestroke/dsfont -latex/contrib/duerer-latex/duerer-latex -latex/contrib/piff/duplicat -latex/contrib/export/dvipaste -latex/contrib/oberdiek/dvipscol -latex/contrib/easy/easybib -latex/contrib/easy/easybmat -latex/contrib/easy/easyeqn -latex/contrib/easy/easymat -latex/contrib/easy/easytable -latex/contrib/easy/easytitle -latex/contrib/easy/easyvector -latex/contrib/easy/easy -latex/contrib/ebezier/ebezier -latex/contrib/eclbip/ecltree -latex/contrib/relenc/ecsubzcm -latex/contrib/ednotes/ednotes -latex/contrib/ednotes/edtab02 -latex/contrib/eemeir/eemeir -latex/contrib/eepic/eepicemu -latex/contrib/eepic/eepic -latex/contrib/acrotex/eforms -latex/contrib/egplot/egplot -latex/contrib/eiad/eiad -latex/contrib/ellipsis/ellipsis -latex/contrib/elmath/elmath -latex/contrib/elpres/elpres -latex/contrib/elsevier/elsart12 -latex/contrib/elsevier/elsart -latex/contrib/elsevier/elsart -latex/contrib/mh/empheq07 -latex/contrib/mh/empheq -latex/contrib/emp/emp -latex/contrib/emulateapj/emulateapj -latex/contrib/psnfssx/em/em -latex/contrib/endfloat/endfloat -latex/contrib/endheads/endheads -latex/contrib/misc/endnotes -latex/contrib/plates/endplate -latex/contrib/oberdiek/engord -latex/contrib/engpron/engpron -latex/contrib/r_und_s/eng_rs -latex/required/tools/enumerate -latex/contrib/bezos/enumitem -latex/exptl/blume/enum/enum -latex/contrib/envbig/envbig -latex/contrib/envlab/envlab -latex/contrib/epic/epic -latex/contrib/eepic/epic -latex/contrib/epigraph/epigraph -latex/contrib/epsdice/epsdice -latex/required/graphics/epsfig -latex/dvips/epsf -latex/contrib/oberdiek/epstopdf -latex/contrib/eqlist/eqlist -latex/contrib/gene/eqname/eqname -latex/contrib/eqnarray/eqnarray -latex/contrib/eqparbox/eqparbox -latex/contrib/acrotex/eq2db -latex/contrib/esdiff/esdiff -latex/contrib/esieecv/esieecv -latex/contrib/bezos/esindex -latex/contrib/esint/esint -latex/contrib/eskdx/eskdx -latex/contrib/eskd/eskd -latex/contrib/eso-pic/eso-pic -latex/contrib/esvect/esvect -latex/contrib/etaremune/etaremune -latex/required/amsfonts/eucal -latex/required/amsfonts/eufrak -latex/eulervm/eulervm -latex/contrib/euler/euler -latex/contrib/eurofont/eurofont -latex/etc/eurosym -latex/contrib/euro/euro -latex/required/amsfonts/euscript -latex/contrib/calendar/contrib/evautofl -latex/contrib/ms/everysel -latex/contrib/ms/everyshi -latex/contrib/calendar/evntlist -latex/contrib/calendar/contrib/evweek -latex/tipa/exaccent -latex/contrib/rotating/example -latex/contrib/exams/exam -latex/contrib/exam/exam -latex/contrib/examdesign/exam -latex/contrib/exceltex/exceltex -latex/contrib/misc/excludeonly -latex/contrib/exercise/exercise -latex/contrib/acrotex/exerquiz -latex/contrib/expdlist/expdlist -latex/contrib/export/export -latex/base/exscale -latex/contrib/extarrows/extarrows -latex/contrib/ncctools/extdash -latex/contrib/extpfeil/extpfeil -latex/contrib/extract/extract -latex/tipa/extraipa -latex/contrib/fancyhdr/extramarks -latex/contrib/extsizes/extsizes -latex/contrib/facsimile/facsimile -latex/contrib/faktor/faktor -latex/contrib/fancybox/fancybox -latex/contrib/cmcyralt/fancycha -latex/contrib/fancyhdr/fancyhdr -latex/contrib/unswthesis/fancyheadings -latex/contrib/fancynum/fancynum -latex/contrib/fancyref/fancyref -latex/contrib/fancyvrb/fancyvrb -latex/contrib/fbithesis/fbithesis -latex/contrib/feynmf/feynmf -latex/contrib/feynmf/feynmp -latex/contrib/thesis-titlepage-fhac/fhACtitlepage -latex/contrib/figbib/figbib -latex/contrib/preprint/figcaps -latex/contrib/figsize/figsize -latex/contrib/filecontents/filecontents -latex/contrib/fink/fink -latex/contrib/fixfoot/fixfoot -latex/base/fixltx2e -latex/contrib/fancyhdr/fixmarks -latex/contrib/was/fixmath -latex/contrib/fixme/fixme -latex/exptl/texpower/addons/fixseminar -latex/contrib/carlisle/fix2col -latex/base/fix-cm.sty/fix-cm -latex/contrib/flabels/flabels -latex/contrib/flacards/flacards -latex/base/flafter -latex/contrib/flagderiv/flagderiv -latex/contrib/flashcards/flashcards -latex/base/fleqn -latex/contrib/floatflt/floatflt -latex/contrib/sttools/floatpag -latex/contrib/floatrow/floatrow -latex/contrib/float/float -latex/contrib/flowfram/flowfram -latex/contrib/nassflow/flow -latex/contrib/fltpage/fltpage -latex/contrib/fltpoint/fltpoint -latex/contrib/sttools/flushend -latex/contrib/fmp/fmp -latex/contrib/fmtcount/fmtcount -latex/contrib/fnbreak/fnbreak -latex/contrib/fncychap/fncychap -latex/contrib/misc/fncylab -latex/contrib/misc/fnpara -latex/contrib/yafoot/fnpos -latex/contrib/misc/fn2end -latex/contrib/foilhtml/foilhtml -latex/contrib/foiltex/foils |
-latex/etc/fontdoc -latex/etc/fontinst -latex/required/tools/fontsmpl -latex/contrib/fonttable/fonttable -latex/contrib/footbib/footbib -latex/contrib/footmisc/footmisc -latex/contrib/mdwtools/footnote -latex/contrib/footnpag/footnpag -generic/formlett -latex/contrib/formular/formular -latex/contrib/formula/formula -latex/fourier/fourier-orns -latex/fourier/fourier -latex/contrib/fp/fp -latex/contrib/fraktur/fraktur -latex/contrib/misc/framed -latex2html/frames -latex/misc/frcursive -latex/contrib/misc/ftcap -latex/required/tools/ftnright -latex/contrib/preprint/fullpage -latex/contrib/fullpict/fullpict -latex/contrib/functan/functan -latex/contrib/xymtex/fusering -latex/contrib/fancyvrb/contrib/fvrb-ex -latex/contrib/misc/fwlw -latex/exptl/galley/galley2 -latex/contrib/galois/galois -latex/contrib/psnfssx/adobe/garamond -latex/contrib/gauss/gauss -latex/contrib/gb4e/gb4e -latex/contrib/misc/gdgspace -latex/contrib/genmpage/genmpage -latex/contrib/was/gensymb -latex/contrib/geometry/geometry -latex/contrib/mapcodes/german -latex/required/amslatex/amsrefs/getwidth -latex/contrib/cmcyralt/glava -latex/contrib/glossary/glossary -latex/contrib/gloss/gloss -latex/contrib/gnuplottex/gnuplottex -latex/contrib/gene/logic/gn-logic14 -latex/contrib/dialogl/grabhedr -latex/contrib/gradback/gradback -latex/contrib/bosisio/graphfig -latex/exptl/graphicp/graphicp -latex/required/graphics/graphics -latex/contrib/graphicx-psmin/graphicx-psmin -latex/required/graphics/graphicx -latex/base/graphpap -latex/dvilj/graybox -latex/contrib/jknappen/greekctr -latex/contrib/grfpaste/grfpaste -latex/contrib/grnumalt/grnumalt -latex/contrib/grverb/grverb -latex/contrib/guitar/guitar -latex/contrib/guit/guit -latex/contrib/hanging/hanging -latex/contrib/harmony/harmony -latex/contrib/harpoon/harpoon -latex/contrib/harvard/harvard -latex/contrib/har2nat/har2nat -latex/contrib/ha-prosper/ha-prosper -latex/contrib/xymtex/hcycle -latex/contrib/hc/hc -latex/exptl/xhead/head -latex/contrib/hepnames/hepnicenames -latex/contrib/hepnames/heppennames -latex/contrib/hepthesis/hepthesis -latex/contrib/hepunits/hepunits -latex/contrib/hep/hep -latex/etc/here -latex/contrib/xymtex/hetaromh -latex/contrib/xymtex/hetarom -generic/hexdump -latex/hfoldsty/hfoldsty -latex/required/tools/hhline -latex/contrib/bgteubner/hhsubfigure/hhsubfigure -latex/contrib/hhtensor/hhtensor -latex/contrib/hilowres/hilowres -latex/contrib/histogr/histogr -latex/contrib/calendar/hlist -latex/contrib/calendar/hml -latex/contrib/calendar/hmonth -latex/contrib/jknappen/holtpolt -latex/contrib/oberdiek/holtxdoc -latex/contrib/oberdiek/hothread -latex/dvilj/hpfonts -latex/contrib/mapcodes/hproman8 -latex/contrib/hpsdiss/hpsdiss -latex2html/hthtml -latex2html/htmllist -latex2html/html -latex/contrib/hvfloat/hvfloat -latex/contrib/psnfssx/hvmath/hvmaths -latex/contrib/hyper/hxt-bc -latex/contrib/oberdiek/hypbmsec -latex/contrib/oberdiek/hypcap -latex/contrib/misc/hypernat -latex/contrib/hyperref/hyperref -latex/contrib/hyper/hyper -latex/contrib/hyphenat/hyphenat -latex/contrib/misc/iagproc -latex/contrib/mapcodes/ibm850 -latex/contrib/mapcodes/ibm852 -latex/contrib/was/icomma -latex/contrib/ieeeconf/IEEEconf -latex/contrib/ieeepes/ieeepes -latex/contrib/misc/ieeetrans -latex/contrib/ieeetran/tools/ieeetrantools -latex/contrib/ifmslide/ifmslide -latex/contrib/misc/ifmtarg -latex/required/amslatex/amsrefs/ifoption -latex/base/ifthen -latex/contrib/lineno/ilineno -latex/contrib/imac/imac -latex/contrib/misc/import -latex/contrib/frankenstein/unsupported/includex -latex/required/tools/indentfirst -latex/contrib/index/index -latex/contrib/indxcite/indxcite -latex/required/amslatex/amsrefs/inicap -latex/exptl/inpmath/inpmath -latex/contrib/acrotex/insdljs -latex/contrib/invoice/texinput/invoice -latex/contrib/isodate/isodateo -latex/contrib/isodate/isodate -latex/contrib/isostds/iso/isoe -latex/contrib/isorot/isorot -latex/contrib/mpdinbrief/isotoday -latex/contrib/isotope/isotope -latex/contrib/mapcodes/iso88591 -latex/contrib/mapcodes/iso88592 -latex/contrib/lineno/itemrule -latex/required/amslatex/amsrefs/jeb-bibl -latex/contrib/juraabbrev/juraabbrev -latex/contrib/juramisc/jurabase -latex/contrib/jurabib/jurabib -latex/contrib/juramisc/jurabook -latex/contrib/juramisc/juraovw -latex/contrib/jurarsp/jurarsp -latex/contrib/juramisc/juraurtl -latex2html/justify -latex/contrib/kalender/kalender -latex/contrib/keystroke/keystroke -latex/contrib/cweb/keyvald -latex/required/graphics/keyval -latex/contrib/progkeys/keywords -latex/contrib/misc/kix -latex/contrib/kluwer/kluedit -latex/contrib/kluwer/klufloa -latex/contrib/kluwer/klulist -latex/contrib/kluwer/klumac -latex/contrib/kluwer/klumath -latex/contrib/kluwer/klunote -latex/contrib/kluwer/kluopen -latex/contrib/kluwer/klups -latex/contrib/kluwer/kluref -latex/contrib/kluwer/klusec -latex/contrib/kluwer/klutab -latex/contrib/koi8/koi8 -generic/diagrams/kuvio/kuvio -latex/contrib/karnaugh/kvmacros -latex/contrib/labelcas/labelcas -latex/etc/labeldeb -latex/contrib/labels/labels -latex/skak/lambda -latex/contrib/pb-diagram/lamsarrow -latex/contrib/lastpage/lastpage -latex/base/latexsym -latex/contrib/layaureo/SourceFiles/layaureo.sty/layaureo -latex/contrib/layouts/layouts -latex/required/tools/layout -latex/contrib/lazylist/lazylist -latex/contrib/gene/fundus/la -latex/contrib/lcg/lcg -latex/required/cyrillic/lcy -latex/exptl/xbase/ldcsetup -latex2html/ldump -latex/contrib/leaflet/leaflet -latex/contrib/ledmac/ledmac -latex/contrib/leftidx/leftidx -latex/base/leqno -latex/etc/lettersp -latex/contrib/lettrine/lettrine -latex/contrib/lexikon/lexikon -latex/contrib/fp/lfp -latex/contrib/lgreek/lgreek -latex/contrib/lhcyr/lhcyralt/lhcyralt -latex/contrib/lhcyr/lhcyrkoi/lhcyrkoi -latex/contrib/lhcyr/lhcyrwin/lhcyrwin -latex/contrib/lhelp/lhelp -latex/contrib/lifia-th/lifia-th -latex/contrib/gene/limap/limap -latex/contrib/ednotes/linenox0 -latex/contrib/lineno/lineno -latex/contrib/lingtrees/lingtrees -latex/contrib/linguex/linguex -latex/contrib/linguex/linguho -latex/contrib/misc/linsys -latex/contrib/lipsum/lipsum -latex/contrib/frankenstein/lips -latex/contrib/listbib/listbib -latex/contrib/listings/listings -latex/contrib/misc/listing -latex/contrib/listliketab/listliketab -latex/contrib/listofsymbols/listofsymbols -latex/contrib/dialogl/listout -latex/exptl/blume/list/liststyle -latex/lm/lmodern -latex/contrib/ednotes/lnopatch -latex/contrib/localloc/localloc -latex/contrib/xymtex/locant -latex/contrib/coordsys/logsys -latex/required/tools/longtable -latex/contrib/xymtex/lowcycle -latex/required/graphics/lscape -latex/contrib/lsc/lsc -latex/contrib/ltablex/ltablex -latex/contrib/ltabptch/ltabptch -latex/contrib/tugboat/ltugcomn -latex/contrib/tugboat/ltugproc -latex/contrib/revtex/src/ltxgrid -latex/contrib/ltxindex/ltxindex -latex/contrib/carlisle/ltxtable -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/lucbmath -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/lucidabr -latex/lucida/lucida -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/lucidbrb -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/lucidbry -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/lucmin -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/lucmtime -latex/contrib/lucold/lucold -latex/contrib/psnfssx/lucidabr/luctime -latex/exptl/project/expl3/l3basics -latex/exptl/project/expl3/l3chk -latex/exptl/project/expl3/l3doc -latex/exptl/project/expl3/l3expan -latex/exptl/project/expl3/l3int -latex/exptl/project/expl3/l3io -latex/exptl/project/expl3/l3names -latex/exptl/project/expl3/l3precom -latex/exptl/project/expl3/l3prop -latex/exptl/project/expl3/l3quark -latex/exptl/project/expl3/l3seq -latex/exptl/project/expl3/l3tlp -latex/exptl/project/expl3/l3toks -latex/contrib/misc/magaz -latex/contrib/mailing/mailing -latex/contrib/makebox/makebox -latex/contrib/custom-bib/makebst -latex/contrib/makecell/makecell -latex/contrib/makecmds/makecmds -latex/contrib/makedtx/makedtx -latex/contrib/makeglos/makeglos -latex/base/makeidx -latex/contrib/thesis/makendx -latex/contrib/makeplot/makeplot -latex/contrib/manfnt/manfnt -latex/contrib/nassflow/manual -latex/contrib/manuscript/manuscript -latex/contrib/ncctools/manyfoot -latex/contrib/mapcodes/mapcodes -latex/contrib/margbib/margbib -latex/contrib/sttools/marginal -latex/contrib/marginnote/marginnote -latex/contrib/calendar/margins -latex/contrib/poemscol/marn -latex/etc/marvosym -latex/contrib/jknappen/mathbbol -latex/contrib/bosisio/mathcmd -latex/contrib/mathcomp/mathcomp -latex/mathdesign/mathdesign -generic/mathdots -latex/contrib/bosisio/mathenv -latex/contrib/mdwtools/mathenv -latex/mathpazo/mathpazo -latex/contrib/psnfssx/mathtime/mathpi -latex/mathpple/mathpple -latex/contrib/jknappen/mathrsfs -latex/required/amslatex/amsrefs/mathscinet -latex/contrib/t2/etc/mathtext -latex/contrib/psnfssx/mathtime/mathtime -latex/contrib/mh/mathtools -latex/contrib/mattens/mattens -latex/contrib/maybemath/maybemath -latex/contrib/mcaption/mcaption -latex/contrib/mceinleger/mceinleger -latex/contrib/mcite/mcite -latex/contrib/mdwfonts/mdwfonts -latex/contrib/mdwtools/mdwlist -latex/contrib/mdwtools/mdwmath -latex/contrib/mdwtools/mdwtab -latex/contrib/memoir/memfixa -latex/contrib/memoir/memfixb -latex/contrib/memoir/memhfixc -latex/contrib/memoir/memoir -latex/contrib/memoir/mempatch -latex/contrib/mentis/mentis -latex/contrib/dialogl/menus -latex/contrib/menu/menu -latex/contrib/method/method -latex/contrib/xymtex/methylen -latex/contrib/metre/metre -latex/contrib/mff/mff -latex/contrib/mflogo/mflogo -latex/contrib/ednotes/mfparptc -latex/contrib/mftinc/mftinc -latex/t1-fraktur/mf-frak -latex/contrib/mhchem/mhchem -latex/contrib/mhequ/mhequ -latex/contrib/mh/mhsetup -latex/contrib/mhs/mhs -latex/contrib/microtype/microtype -latex/contrib/sttools/midfloat -latex/contrib/misc/midpage -latex/contrib/miller/miller -latex/contrib/tableaux/minimum -latex/contrib/miniplot/miniplot -latex/contrib/minitoc/minitocoff -latex/contrib/hyperref/minitoc-hyper -latex/contrib/minitoc/minitoc -latex/contrib/minutes/minutes -latex/contrib/epic/misc -latex/contrib/misc/mitpress -latex/contrib/mla-paper/mla -latex/contrib/mlbib/mlbib -latex/contrib/mltex/mltex -latex/contrib/moderncv/moderncv -latex/contrib/modroman/modroman -latex/contrib/calendar/monthly -latex/contrib/frankenstein/moredefs -latex/contrib/misc/morefloats -latex/contrib/morehelp/morehelp -latex/contrib/moresize/moresize -latex/contrib/moreverb/moreverb -latex/contrib/movie15/movie15 -latex/contrib/mparhack/mparhack -latex/contrib/mpdinbrief/mpdinbrief -latex/contrib/mpdinbri/mpdinief -latex/contrib/mpfnmark/mpfnmark -latex/contrib/msc/msc -latex/contrib/msg/msg -latex/contrib/mslapa/mslapa -latex/contrib/minitoc/mtcoff -latex/contrib/mtgreek/mtgreek -latex/contrib/psnfssx/adobe/mtimes -latex/contrib/psnfssx/mathtimepro/mtpro -latex/mathtime/mt11p -latex/contrib/multibbl/multibbl -latex/contrib/multibib/multibib -latex/etc/multibox -latex/contrib/multicap/multicap -latex/required/tools/multicol -generic/multido/multido -latex/contrib/multenum/multienum -latex/contrib/bez123/multiply -latex/contrib/multirow/multirow -latex/contrib/ms/multitoc -latex/contrib/mwcls/mwcls -latex/contrib/mwrite/mwrite -latex/contrib/easy/mydoc -latex/contrib/unswthesis/mythesis -latex/contrib/uaclasses/my-title -latex/contrib/hyperref/nameref -latex/contrib/namespc/namespc -latex/contrib/nassflow/nassi -latex/contrib/natbib/natbib -latex/contrib/nath/nath -latex/contrib/ncctools/nccbbb -latex/contrib/ncctools/nccboxes -latex/contrib/ncctools/ncccropmark -latex/contrib/ncctools/nccfancyhdr -latex/contrib/ncctools/nccfloats -latex/contrib/ncctools/nccfoots -latex/contrib/ncclatex/ncchdr -latex/contrib/ncclatex/ncclatex -latex/contrib/ncclatex/nccltrus -latex/contrib/ncctools/nccmath -latex/contrib/ncclatex/nccold -latex/contrib/ncctools/nccparskip -latex/contrib/ncctools/nccpic -latex/contrib/ncctools/nccsect -latex/contrib/ncctools/nccthm -latex/dvips/ncs -latex/contrib/nddiss/nddiss2e -latex/contrib/nddiss/nddiss -latex/contrib/misc/needspace -latex/contrib/nestquot/nestquot -latex/contrib/newalg/newalg -latex/contrib/frankenstein/newclude -latex/contrib/poemscol/newcropmark -latex/contrib/newfile/newfile -latex/contrib/newlfm/newlfm -latex/base/newlfont -latex/contrib/poemscol/newmarn -latex/contrib/piff/newproof -latex/contrib/newthm/newthm -latex/contrib/newvbtm/newvbtm -latex/contrib/misc/nextpage -latex/contrib/units/nicefrac -latex/contrib/niceframe/nicefram -latex/contrib/hyperref/nohyperref -latex/contrib/noitcrul/noitcrul -latex/contrib/misc/nolbreaks -latex/contrib/nomencl/nomencl -latex/contrib/nomentbl/nomenltb -latex/contrib/nomentbl/nomentbl -latex/contrib/nonfloat/nonfloat -latex/contrib/carlisle/nopageno -latex/contrib/notes/notes -latex/contrib/misc/notoccite -latex/contrib/seminar/npsfont -latex/contrib/nrc/nrcdoc -latex/contrib/nrc/nrc1 -latex/contrib/nrc/nrc2 -latex/contrib/nrc/nrc -latex/contrib/ntabbing/ntabbing -latex/contrib/ntgclass/ntgclass -latex/contrib/hyperref/ntheorem-hyper -latex/contrib/ntheorem/ntheorem -generic/nth -latex/contrib/numline/numline -latex/contrib/numprint/numprint -latex/contrib/slidenotes/obox -latex/contrib/ogonek/ogonek -latex/contrib/labels/olabels -latex/contrib/mfnfss/oldgerm -latex/base/oldlfont -latex/contrib/oldstyle/oldstyle -latex/contrib/piff/onepagem -latex/contrib/onlyamsmath/onlyamsmath -latex/contrib/opcit/opcit -latex/contrib/opteng/opteng -latex/contrib/misc/optional -latex/contrib/othello/othello -latex/contrib/platex/ot1patch -latex/required/cyrillic/ot2 -latex/contrib/misc/oubraces -latex/contrib/outliner/outliner -latex/contrib/gene/fundus/outline -latex/contrib/outline/outline -latex/contrib/cite/overcite -latex/contrib/overpic/overpic -latex/contrib/fragments/overrightarrow -latex/contrib/calendar/overword -latex/contrib/objectz/oz -latex/contrib/pagenote/pagenote -latex/contrib/pageno/pageno -latex/contrib/refman/pagepc -latex/contrib/oberdiek/pagesel -latex/contrib/pandora-latex/pandora-latex -latex/contrib/mfnfss/pandora -latex/contrib/paper/paper -latex/contrib/paralist/paralist -latex/contrib/parallel/parallel -latex/contrib/paresse/paresse -latex/contrib/parrun/parrun -latex/contrib/misc/parskip -latex/contrib/patchcmd/patchcmd -latex/contrib/misc/path -latex/contrib/pauldoc/pauldoc -latex/contrib/pdfslide/pause -latex/contrib/pawpict/pawpict -latex/contrib/pbox/pbox -latex/contrib/pbsheet/pbsheet -latex/contrib/pb-diagram/pb-diagram -latex/contrib/pb-diagram/pb-lams -latex/contrib/pb-diagram/pb-xy -latex/required/amslatex/amsrefs/pcatcode -latex/contrib/gene/pl/pcode -latex/contrib/oberdiek/pdfcolmk -latex/contrib/pdfcprot/pdfcprot -latex/contrib/oberdiek/pdfcrypt -latex/contrib/oberdiek/pdflscape -latex/contrib/pdfpages/pdfpages -latex/contrib/pdfscreen/pdfscreen -latex/etc/pdfslides -latex/contrib/pdfslide/pdfslide -latex/contrib/pdftricks/pdftricks -latex/contrib/perltex/perltex -latex/contrib/permute/permute -latex/contrib/misc/perpage -latex/contrib/yafoot/pfnote -latex/contrib/photo/photo -latex/etc/picinpar -latex/contrib/pictex2/pictex2 -latex/contrib/pict2e/pict2e -latex/contrib/misc/placeins -latex/contrib/carlisle/plain -latex/contrib/plari/plari -latex/contrib/plates/plates -latex/contrib/play/play -latex/contrib/platex/plprefix -latex/contrib/gene/pl/pl |
-latex/contrib/pmat/pmat -latex/contrib/pmgraph/pmgraph -generic/petri-nets/pndraw -generic/petri-nets/pnets -generic/petri-nets/pntext -latex/contrib/poemscol/poemscol -generic/tex-ps/poligraf/poligraf -latex/contrib/platex/polski -latex/contrib/xymtex/polymers -latex/contrib/polynom/polynom -latex/contrib/polytable/polytable -latex/contrib/powerdot/powerdot -latex/exptl/texpower/powersem -latex/exptl/ppr-prv/ppr-prv -latex/contrib/pracjourn/pracjourn -latex/contrib/ms/prelim2e -latex/contrib/prettyref/prettyref -latex/contrib/preview/preview -latex/contrib/misc/printlen -latex/contrib/sudokubundle/printsudoku -latex/contrib/printtim/printtim -latex/contrib/misc/proba -latex/contrib/probsoln/probsoln -latex/contrib/prociagssymp/prociagssymp -latex/contrib/siam/proc2e -latex/contrib/progkeys/programs -latex/contrib/program/program -latex/contrib/progress/progress -latex/contrib/proof/proof -latex/contrib/prosper/prosper -latex/contrib/pseudocode/pseudocode -latex/required/psnfss/psfonts -latex/contrib/altfont/psfont -latex/contrib/psfragx/psfragx -latex/contrib/psfrag/psfrag -latex/required/graphics/pstricks/contrib/psgo/psgo -latex/dvips/psgreek -latex/contrib/pslatex/latex/pslatex -latex/contrib/pspicture/pspicture -latex/required/graphics/pstcol -latex/pstrics/pstricks -latex/pstrics/pst-all -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-blur/pst-blur -latex/pstrics/pst-char -latex/pstrics/pst-coil -latex/pstrics/pst-eps -latex/pstrics/pst-fill -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-ghsb/pst-ghsb -latex/pstrics/pst-grad -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-gr3d/pst-gr3d -latex/required/graphics/pstricks/contrib/misc/pst-key -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-lens/pst-lens -latex/pstrics/pst-node -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-optic/pst-optic -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-osci/pst-osci -latex/pstrics/pst-plot -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-poly/pst-poly -latex/required/graphics/pstricks/contrib/pst-slpe/pst-slpe -latex/pstrics/pst-text -latex/pstrics/pst-tree -latex/pstrics/pst-3d -latex/contrib/ps4pdf/ps4pdf -latex/contrib/linguex/ps-trees -latex/contrib/siam/ptexproc -latex/contrib/punk-latex/punk -latex/contrib/gene/fundus/pvscript -latex/pxfonts/pxfonts -latex/platex/qbookman -latex/contrib/qcm/qcm -latex/platex/qcourier -generic/proofs/taylor/qed -latex/contrib/qobitree/qobitree -latex/platex/qpalatin -latex/etc/qpxmath -latex/etc/qpxsc -latex/platex/qswiss -latex/contrib/qsymbols/qsymbols -latex/platex/qtimes -latex/etc/qtxmath -latex/contrib/quotchap/quotchap -latex/contrib/bosisio/quotes -latex/platex/qzapfcha -latex/contrib/misc/raggedr -latex/contrib/ms/ragged2e -generic/ragged -latex/contrib/randbild/randbild -latex/contrib/randtext/randtext -latex/required/tools/rawfonts -latex/contrib/koi8/rawprint -latex/contrib/rccol/rccol -latex/contrib/rcsinfo/rcsinfo -latex/contrib/rcs/src/rcs-doc -latex/contrib/rcs/rcs -latex/contrib/ipe/recipe -latex/contrib/rectopma/rectopma -latex/contrib/refcheck/refcheck -latex/contrib/oberdiek/refcount -latex/contrib/refstyle/refstyle -latex/contrib/regcount/regcount -latex/contrib/register/register -latex\contrib\computational-complexity/relabel -latex/contrib/relenc/relenc -latex/contrib/stack/relinput -latex/contrib/misc/relsize -latex/contrib/carlisle/remreset -latex/contrib/repeatindex/repeatindex -latex/contrib/revnum/revnum -latex/contrib/revtex/revsymb -latex/contrib/revtex/src/revtex4 -latex/required/amslatex/amsrefs/rkeyval -latex/contrib/rmpage/rmpage -latex/contrib/robustcommand/robustcommand -latex/contrib/robustindex/robustindex -latex/contrib/misc/romanneg -latex/contrib/romannum/romannum -generic/contrib/rotate-textures -latex/dvips/rotate -latex/contrib/rotating/rotating -latex/contrib/rotfloat/rotfloat -latex/contrib/rotpages/rotpages -latex/contrib/rplain/rplain -latex/contrib/rrgtrees/rrgtrees -latex/contrib/rtkinenc/rtkinenc -latex/contrib/rtklage/rtklage -latex/contrib/cmcyralt/russian -latex/contrib/r_und_s/r_und_s -latex/contrib/saferef/saferef -latex/contrib/misc/sansmath -latex/contrib/jknappen/sans -latex/contrib/sauterfonts/sauterfonts -latex/contrib/savefnmark/savefnmark -latex/contrib/savesym/savesym -latex/contrib/savetrees/savetrees -latex/contrib/sauterfonts/sbbm -latex/contrib/scalebar/scalebar -latex/contrib/carlisle/scalefnt -latex/contrib/scale/scale -latex/contrib/schedule/schedule -latex/contrib/pdfscreen/schemes -latex/contrib/sciposter/sciposter -latex/contrib/koma-script/scraddr -latex/contrib/koma-script/scrclass -latex/contrib/koma-script/scrdate -latex/contrib/koma-script/script -latex/contrib/koma-script/scrlettr -latex/contrib/koma-script/scrlfile -latex/contrib/koma-script/scrpage2 -latex/contrib/koma-script/scrpage -latex/contrib/koma-script/scrtime -latex/contrib/misc/secdot -latex/contrib/sectionbox/sectionbox -latex/contrib/misc/section -latex/contrib/sectsty/sectsty -latex/contrib/misc/selectp -latex/contrib/semantic/semantic -latex/contrib/seminar/semcolor -latex/contrib/seminar/semhelv -latex/contrib/seminar/seminar -latex/contrib/semioneside/semioneside -latex/contrib/seminar/semlayer -latex/contrib/seminar/semlcmss -latex/contrib/seminar/semrot -latex/contrib/jknappen/semtrans -latex/contrib/seminar/sem-a4 -latex/contrib/seminar/sem-page -latex/contrib/misc/sepnum -latex/contrib/serial/serial -latex/contrib/newlfm/setdim -latex/contrib/setspace/setspace -latex/contrib/history/sets -latex/contrib/oberdiek/settobox -latex/contrib/sauterfonts/sexscale -latex/contrib/sffms/sffdumb -latex/contrib/sffms/sffms -latex/contrib/sfg/sfg -latex/contrib/sfheaders/sfheaders -latex/contrib/sf298/sf298 -latex/contrib/jknappen/sgmlcmpt -latex/contrib/shadbox/shadbox1 -latex/contrib/shadbox/shadbox -latex/contrib/shadethm/shadethm -generic/shade -latex/contrib/misc/shadow -latex/contrib/shapepar/shapepar -latex/contrib/shortlst/shortlst -latex/contrib/shorttoc/shorttoc -latex/base/shortvrb -latex/contrib/showdim/showdim -latex/contrib/showexpl/showexpl -latex/contrib/geometry/showframe -latex/base/showidx -latex/contrib/chemcono/showkeysff -latex/required/tools/showkeys -latex/contrib/showlabels/showlabels -latex/contrib/sidecap/sidecap -latex/contrib/siggraph/siggraph -latex/contrib/fax/sig -latex/contrib/sistyle/sistyle -latex/contrib/siunits/siunits -latex/skak/skak -latex/contrib/slantsc/slantsc -latex/contrib/slashbox/slashbox -latex/contrib/carlisle/slashed -latex/contrib/frankenstein/slemph -latex/contrib/slidenotes/slidenotes -latex/contrib/seminar/slidesec -latex/platex/slownie -latex/contrib/smallcap/smallcap -latex/contrib/smalltableof/smalltableof -latex/contrib/jknappen/smartmn -latex/contrib/smartref/smartref -latex/contrib/smflatex/smfenum -latex/contrib/smflatex/smfthm -latex/contrib/snapshot/snapshot -latex/contrib/bosisio/sobolev -latex/contrib/sudokubundle/solvesudoku -latex/required/tools/somedefs -latex/contrib/songbook/songbook -latex/exptl/blume/xindex/sort -latex/contrib/soul/soul -latex/contrib/mapcodes/spanish -latex/contrib/misc/sphack -latex/contrib/splitbib/splitbib -latex/contrib/splitindex/splitidx -latex/contrib/sprite/sprite -latex/contrib/srcltx/srcltx -latex/contrib/sseq/sseq -latex/contrib/ssqquote/ssqquote -latex/contrib/sttools/stabular -latex/contrib/stage/stage -latex/contrib/gene/fundus/startrek -latex/contrib/misc/statex -latex/contrib/statistik/statistik -latex/contrib/stdclsdv/stdclsdv -latex/contrib/stdpage/stdpage -latex/contrib/isostds/iso10303/stepe -latex/contrib/sttools/stfloats -latex/contrib/stmaryrd/stmaryrd -latex/contrib/streetex/stree -latex/contrib/utthesis/icde-11/stretch -latex/contrib/struktex/strukdoc -latex/contrib/struktex/struktex -latex/contrib/struktex/struktxf -latex/contrib/struktex/struktxp -latex/contrib/stubs/stubs -latex/contrib/subeqnarray/subeqnarray -latex/contrib/subeqn/subeqn -latex/contrib/misc/subfigmat -latex/contrib/subfigure/subfigure -latex/contrib/subfig/subfig -latex/contrib/subfiles/subfiles -latex/contrib/subfloat/subfloat -latex/contrib/preprint/sublabel -latex/contrib/fragments/subscript -latex/contrib/substr/substr -latex/contrib/sudoku/sudoku -latex/contrib/gene/fundus/suetterl -latex/contrib/bigfoot/suffix -latex/contrib/supertabular/supertabular -latex/contrib/mdwtools/sverb -latex/contrib/svninfo/svninfo -latex/contrib/swimgraf/swimgraf -latex/contrib/switcheml/switcheml -generic/swrule -latex/contrib/sciwordconv/sw2rus -latex/contrib/symbolindex/symbolindex -latex/contrib/mdwtools/syntax -latex/contrib/syntax/syntax -latex/base/syntonly -latex/contrib/synttree/synttree -latex/contrib/tabbing/tabbing -latex/contrib/tableaux/tableau -latex/contrib/misc/tabls -latex/contrib/tabto/tabto -latex/required/tools/tabularx -latex/contrib/tabulary/tabulary -latex/contrib/tabvar/inputs/tabvar -latex/contrib/talk/talk -latex/contrib/tamefloats/tameflts -latex/contrib/jknappen/tccompat -latex/contrib/tcldoc/tcldoc -latex/contrib/tclldoc/tclldoc -latex/contrib/technics/technics -latex/exptl/xbase/template -latex/contrib/tengwarscript/tengwarscript -latex/contrib/bezos/tensind -latex/contrib/piff/tensor -latex/contrib/termcal/termcal -latex/contrib/teubner/teubner -latex/contrib/songbook/contrib/texchord -latex/contrib/texlogos/texlogos -latex/contrib/texmate/texmate -latex/contrib/psnfssx/ly1/texnansi -latex/exptl/texpower/texpower -latex/contrib/texshade/texshade -latex/contrib/sttools/texsort -latex/contrib/textcase/textcase -latex/required/amslatex/amsrefs/textcmds -latex/contrib/gatech-thesis/julesverne/bellswhistles/textcompfix -latex/contrib/gatech-thesis/julesverne/bellswhistles/textcompsym -latex/base/textcomp -latex/contrib/textfit/textfit -latex/contrib/textmerg/textmerg -latex/contrib/textopo/textopo -latex/contrib/textpos/textpos -latex\contrib\computational-complexity/thcc -latex/contrib/thesis/thema -latex/required/tools/theorem -latex/contrib/thesis/thesis -latex/contrib/thmbox/thmbox -latex/contrib/misc/threeparttable -latex/contrib/misc/thrmappendix -latex/contrib/thumb/thumb -latex/contrib/thuthesis/thuthesis -latex/contrib/ticket/ticket -latex/contrib/timesht/timesht -latex/contrib/calendar/timesht -latex/contrib/calendar/timetabl -generic/time -latex/contrib/piff/time -latex/contrib/timing/timing -latex/tipa/tipa -latex/tipa/tipx -latex/contrib/titlefoot/titlefoot -latex/contrib/titlepage-uni-dortmund/titlepage-uni-dortmund -latex/contrib/misc/titleref -latex/contrib/titlesec/titlesec -latex/contrib/frankenstein/titles -latex/contrib/titlesec/titletoc -latex/contrib/titling/titling -latex/contrib/psnfssx/tmmath/tmmathm -latex/contrib/psnfssx/tmmath/tmmaths -latex/tmmath/tmmath -latex/contrib/tocbibind/tocbibind -latex/contrib/ncctools/tocenter -latex/contrib/tocloft/tocloft -latex/contrib/tocvsec2/tocvsec2 -latex/contrib/todo/todo -latex/contrib/tokenizer/tokenizer -latex/contrib/williams/toklist -latex/tipa/tone -latex/contrib/toolbox/toolbox -latex/contrib/misc/topcapt -latex/contrib/topfloat/topfloat -latex/contrib/toptesi/toptesi -latex/contrib/totpages/totpages -latex/contrib/tpcmfont/tpcmfont -latex/exptl/texpower/contrib/tpmultiinc -latex/exptl/texpower/addons/tppstcol -latex/exptl/texpower/addons/tpsem-a4 -latex/exptl/texpower/tpslifonts/tpslifonts -latex/base/tracefnt -latex/required/tools/trace -latex/exptl/trace/trace -latex/contrib/tracking/tracking -latex/contrib/treesvr/trees -latex/contrib/trfsigns/trfsigns -latex/required/graphics/trig -latex/contrib/misc/truncate -latex/contrib/tugboat/tugboat -latex/contrib/seminar/tvz-code -latex/contrib/seminar/tvz-hax -latex/contrib/seminar/tvz-user -latex/contrib/gene/fundus/twcal -latex/contrib/oberdiek/twoopt -latex/contrib/twoup/twoup -latex/txfonts/txfonts -latex/contrib/koma-script/typearea -latex/contrib/typedref/typedref -latex/contrib/carlisle/typehtml -latex/contrib/type1cm/type1cm -latex/contrib/typogrid/typogrid -latex/contrib/t-angles/t-angles -latex/contrib/uaclasses/ua-classes -latex/contrib/uaclasses/ua-title -latex/contrib/unicode/ucshyper -latex/contrib/unicode/ucsutils -latex/contrib/unicode/ucs -latex/contrib/uhrzeit/uhrzeit -latex/contrib/uiucthesis/uiucredborder -latex/contrib/uiucthesis/uiucthesis -latex/contrib/misc/ulem -latex/contrib/ulsy/ulsy -latex/contrib/umlaute/umlaute -latex/contrib/umoline/umoline -latex/contrib/underlin/underlin -latex/contrib/misc/underscore -latex/contrib/undertilde/undertilde -latex/contrib/unitsdef/unitsdef -latex/contrib/units/units -latex/contrib/was/upgreek -latex/contrib/upquote/upquote -latex/required/amslatex/classes/upref -latex2html/url -latex/contrib/misc/url -latex/contrib/ushort/ushort -latex/contrib/stellenbosch/usthesis -latex/contrib/utthesis/utthesis -latex/contrib/fragments/ut-backref -latex/contrib/varindex/varindex -latex/required/tools/varioref -latex/contrib/taupin/varsects -latex/contrib/newvbtm/varvbtm -latex/contrib/misc/varwidth -latex/contrib/gene/fundus/va -latex/contrib/vdm/vdm -latex/contrib/vector/vector -latex/contrib/misc/verbasef -latex2html/verbatimfiles -latex/required/tools/verbatim -latex/contrib/misc/verbdef -latex/contrib/verse/verse -latex/contrib/versions/versions -latex/contrib/misc/version -latex/contrib/misc/vertbars -latex/contrib/history/vhistory -latex/contrib/viiptart/viiptart -latex/contrib/vmargin/vmargin -latex/contrib/volumes/volumes -latex/tipa/vowel -latex/contrib/oberdiek/vpe -latex/contrib/misc/vrbexin -latex/etc/vrflocal -latex/contrib/vrsion/vrsion -latex/contrib/misc/vruler -latex/etc/vversion -latex/contrib/wallpaper/wallpaper -latex/contrib/warning/warning -latex/contrib/warpcol/warpcol -latex/contrib/wasysym/wasysym -latex/contrib/ncctools/watermark -latex/contrib/acrotex/web -generic/weekday -generic/wiggly -latex/contrib/withesis/withesis -latex/etc/wmcropmark -latex/contrib/wordcount/wordcount -latex/contrib/wordlike/wordlike -latex/contrib/misc/wrapfig -latex/contrib/ptptex/wrapft -latex/contrib/xcolor/xcolor -latex/contrib/seminar/xcomment -latex/contrib/xdoc/xdoc2 -latex/exptl/xfrontm/xfmgalley -latex/exptl/xfrontm/xfm-aip -latex/exptl/xfrontm/xfm-arlo -latex/exptl/xfrontm/xfm-plain -latex/exptl/xfrontm/xfm-tub -latex/exptl/xfrontm/xfm-wiley -latex/exptl/xfrontm/xfm -latex/exptl/xfootnote/xfootnote -latex/exptl/xfrac/xfrac -latex/exptl/xhead/xhead -latex/exptl/galley/xhj -latex/contrib/xifthen/xifthen -latex/exptl/blume/xindex/xindex -latex/exptl/xinitials/xinitials -latex/contrib/xkeyval/run/xkeyval -latex/contrib/xkeyval/run/xkvltxp -latex/exptl/xor/xmarks -latex/exptl/xor/xoutput -latex/exptl/xor/xo-alloc -latex/exptl/xor/xo-capt -latex/exptl/xor/xo-final -latex/exptl/xor/xo-float -latex/exptl/xor/xo-grid -latex/exptl/xor/xo-here -latex/exptl/xor/xo-new -latex/exptl/xor/xo-or -latex/exptl/xor/xo-page -latex/exptl/xor/xo-place -latex/exptl/xor/xo-trace -latex/exptl/blume/xpage/xpage -latex/exptl/xbase/xparse -latex/required/tools/xr -latex/required/tools/xspace -latex/contrib/xtab/xtab -latex/exptl/xtheorem/xtheorem -latex/exptl/xbase/xtools -latex/contrib/xymtex/xymtex -generic/diagrams/xypic/xy-3.7/src/xypic -latex/contrib/xytree/xytree -latex/contrib/calendar/yearly -latex/contrib/yfonts/yfonts -latex/contrib/yhmath/yhmath -latex/contrib/york-thesis/york-thesis -latex/contrib/youngtab/youngtab -latex/contrib/jknappen/young -latex/contrib/yplan/yplan -latex/contrib/zed-csp/zed-csp -latex/contrib/misc/ziffer -latex/contrib/misc/2in1 -latex/contrib/relenc/2sidedoc -latex/contrib/seminar/2up -latex/contrib/misc/3parttable -latex/contrib/psnfssx/8r/8r - |
-Chciałbym podkreślić, że jest to mój subiektywny wybór (pakiety -do których brak opisu lub opis był w jakimś pogańskim języku albo -też był niezrozumiały po 30 s lekturze były uznane za nieprzydatne). Informacje o -działaniu pochodzą z książki ,,The LaTeX Companion'' autorów: Michel Gosens, -Frank Mittelbach i Aleksander Samarin (ISBN 0-201-54199-8) oraz -opisów zawartych w samych pakietach. -
- opisany; wart zauważenia - pożyteczny, ale nieopisany - nie mam zdania (raczej nie podniecający, ale może się przydać) - użyteczność wątpliwa lub mocno wątpliwa
- -Temat | Pakiety |
---|---|
definiowanie wyglądu tytułów | -anonchap, appendix, fncychap, hypbmsec, nccsect, secdot, sectsty, slidesec, titlesec, titletoc, tocvsec2 |
tworzenie dokumentu w postaci pdf | -cooltooltips, holtxdoc, hothread, hypbmsec, insdljs, pdfcprot, pdflscape, pdfpages, pdfscreen, pdfslides, pdfslide, pdftricks, vpe |
numerowani linii | -ilineno, ledmac, linenox0, lineno, lnopatch, numline |
ramki | -boxedminipage, color, dashbox, fancybox, framed, shadethm, shadow, thmbox, xcolor |
terminarz | -autofilo, calendar, dates, daytime, dow, evautofl, evntlist, evweek, hlist, hml, hmonth, monthly, timesht, timetabl, yearly |
wygląd elementów dokumentu | -adrlist, amsbooka, amsclass, amsdtx, begriff, cclayout, cc4apjrnl, cc4elsart, cc4jt, cc4llncs, cc4siamltex, cc, chappg, combine, cooking, deccomma, decimal, ellipsis, fbithesis, fltpoint, galley2, hanging, icomma, lips, listofsymbols, ltugcomn, ltugproc, magaz, mathdots, memoir, microtype, mwcls, nrcdoc, nrc1, nrc2, nrc, ot1patch, pl, raggedr, ragged2e, ragged, romannum, sepnum, sistyle, tensind, titles, tugboat, unitsdef, units, varsects, xfmgalley, xfm-aip, xfm-arlo, xfm-plain, xfm-tub, xfm-wiley, xfm, xfrac, xhj, york-thesis |
grafika | -bez123, boxedeps, coordsys, curvesls, curves, curve2e, ebezier, eepicemu, eepic, emp, epic, epic, epsfig, epsf, eso-pic, fmp, fullpict, gnuplottex, graphics, graphicx-psmin, graphicx, grfpaste, hilowres, lingtrees, logsys, lsc, makeplot, miniplot, nccpic, overpic, pictex2, pict2e, psfragx, psfrag, pspicture, pstricks, pst-all, pst-blur, pst-char, pst-coil, pst-eps, pst-fill, pst-ghsb, pst-grad, pst-gr3d, pst-key, pst-lens, pst-node, pst-optic, pst-osci, pst-plot, pst-poly, pst-slpe, pst-text, pst-tree, pst-3d, ps4pdf, randbild, rrgtrees, sseq, xypic, xytree |
listy, wykazy | -cjwoutl, enumerate, enumitem, enum, etaremune, expdlist, itemrule, linguex, listliketab, liststyle, mdwlist, multienum, paralist, revnum, shortlst |
nagłówki i stopki | -extramarks, fancyhdr, fancyheadings, fixmarks, fix2col, floatpag, fwlw, head, nccfancyhdr, nopageno, pageno, romanneg, rplain, thumb, underlin, xhead, xmarks |
wzory chemiczne | -aliphat, chemarrow, chemarr, chemcompounds, chemist, chemstr, chemsym, corridx, fusering, hcycle, hetaromh, hetarom, locant, lowcycle, methylen, mhchem, polymers, stree, xymtex |
druk ,,dosłowny'' (verbatim), a także listingi programów (konstrukcje w różnych językach programowania, diagramy syntaktyczne) | -algorithm2e, alltt, clrscode, cmtt, extract, fancyvrb, filecontents, fvrb-ex, grverb, keyvald, listings, listing, method, mftinc, moreverb, newalg, newvbtm, programs, program, pseudocode, shortvrb, sverb, syntax, tcldoc, url, varvbtm, verbasef, verbatim, verbdef, vrbexin |
egzaminy, quizy, krzyżówki, pytania/odpowiedzi | -answers, anufinalexam, crosswrd, dialog, exam, exam, exam, exerquiz, probsoln, qcm, sudoku, web |
notatki na marginesie | -changebar, fixme, framed, marginal, marginnote, marn, mparhack, vruler |
ułatwienie konwersji dokumentu do postaci HTML lub przetwarzanie dokumentu HTML/XML | -foilhtml, frames, hlist, hml, hmonth, hthtml, htmllist, html, justify, ldump, svninfo, typehtml, url, verbatimfiles |
kolor | -blackdvi, colordvi, colorinfo, colortbl, color, framed, pdfcolmk, pstcol, xcolor |
wersje dokumentu | -comment, excludeonly, optional, versions, version, vversion |
powiązania, referencje, hiperreferencje | -autind, backcite, backrefx, bibcheck, biblref, bibref, breakurl, camel, cccite, cc2cite, chapterbib, chbibref, cite, crossreference, drftcite, drftcono, endheads, fancyref, fncylab, hxt-bc, hypbmsec, hypcap, hypernat, iagproc, indxcite, labeldeb, lastpage, overcite, prettyref, refcheck, refcount, refstyle, relabel, saferef, showkeys, showlabels, smartref, titleref, totpages, url, ut-backref, varioref, vrflocal, xr |
matematyka | -12many, accents, amsbsy, amscd, amsfonts, amsgen, amsmath, amsopn, amssymb, amstext, amsxtra, ams, apjfonts, arcs, arrsy, bbm, bm, braket, cancel, cases, cellspace, circle, commath, complexity, concmath, cursor, dblfont, deccomma, delarray, deleq, dotlessj, dotseqn, easybmat, easyeqn, easymat, easyvector, easy, elmath, empheq07, empheq, eqname, eqnarray, esdiff, eucal, eufrak, eulervm, euler, euscript, exscale, extarrows, fixmath, fleqn, formular, fourier, functan, gauss, harpoon, lamsarrow, leftidx, leqno, mathbbol, mathcmd, mathdesign, mathenv, mathenv, mathpazo, mathpple, maybemath, mdwmath, mdwtab, mhequ, moresize, mtgreek, nath, nccmath, oldstyle, oubraces, overrightarrow, paresse, permute, pmat, proba, proof, qsymbols, semantic, slashed, sobolev, statex, stmaryrd, subeqnarray, subeqn, tccompat, tensind, tensor, tmmaths, undertilde, vdm, xfrac, yhmath, zed-csp |
spisy (treści, tabel, rysunków itp.) | -minitocoff, minitoc-hyper, minitoc, titletoc, tocloft |
rysunki (tabele) ,,oblewane'' tekstem, inicjały | -dropping, floatflt, fraktur, lettrine, nccfloats, wrapfig, wrapft, xinitials |
obroty tekstu (i nie tylko) | -example, lscape, pdflscape, rotate-textures, rotate, rotating, rotfloat, rotpages |
liczniki, operacje na licznikach | -chappg, chngcntr, chngpage, count1to, dcounter, fmtcount, refcount, regcount, remreset, sublabel |
używane wewnętrznie przez inne pakiety | -getwidth, ifoption, inicap, mathscinet, mathtools, mhsetup, pcatcode, rkeyval, textcmds |
czas i data | -advdate, isodateo, printtim, time, time |
testowanie przetwarzania, wydruki kontrolne | -autoerr, changebar, checkend, cmdtrack, colorinfo, diagnose, draftcopy, drftcite, fixme, fnbreak, gdgspace, hilowres, labeldeb, layout, preview, printlen, refcheck, regcount, setspace, showkeys, showlabels, snapshot, somedefs, srcltx, syntonly, tracefnt, trace, typogrid, vertbars, vruler, vversion, xo-grid |
dokument hipertekstowy | -backref, hyperref, hyper, minitoc-hyper, nameref, nohyperref, ntheorem-hyper |
diagramy, wykresy słupkowe, schematy | -bar, bitfield, bytefield, circ, cuisine, dcpic, dnaseq, ecltree, feynmf, feynmp, flow, histogr, kuvio, msc, multibox, nassi, othello, pb-diagram, pb-lams, pb-xy, pmgraph, pndraw, pnets, pntext, qobitree, register, rrgtrees, scalebar, schedule, semantic, synttree, tableau, termcal, textopo, timing, trees, t-angles, youngtab |
nuty, muzyka | -guitar |
tworzenie skorowidzów, słowników itp. | -autind, bibref, compare, docidx2e, docindex, glossary, index, ltxindex, makeidx, repeatindex, robustindex, showidx, sort, splitidx, varindex, xindex |
wyróżnienia tekstu ozdobniki (podkreślenia, druk rozstrzelony i t.p.) | -color, compsci, contour, dashrule, fancyvrb, lettersp, oldstyle, scalefnt, shadbox1, shadbox, slemph, soul, textfit, tracking, ulem, umoline, underscore, ushort, wiggly, xcolor |
prezentacje (również PDF) | -attachfile, automata, beamer, dljslib, eforms, eq2db, exerquiz, fixseminar, flowfram, foils, ha-prosper, ifmslide, insdljs, movie15, obox, pause, pdfpages, pdfscreen, pdfslides, pdfslide, pdftricks, powerdot, powersem, ppr-prv, prosper, schemes, semcolor, semhelv, seminar, semlayer, semlcmss, semrot, sem-page, slidenotes, slidesec, talk, texpower, tpmultiinc, tppstcol, tpsem-a4, tpslifonts, web |
skład wielołamowy | -balance, cuted, fixltx2e, fix2col, flushend, midfloat, multicol, parallel, parrun |
przepisy kulinarne | -cuisine |
inne, ciekawe środowiska | -algorithmic, algorithm2e, algorithm, alg, amsthm, answers, attrib, boxedminipage, ccalgo, ccaux, ccproof, ccqed, ccreltx, ccthm, compactbib, compsci, desclist, enumitem, epigraph, eqlist, eqparbox, exercise, filecontents, framed, fvrb-ex, genmpage, listing, mathenv, mhequ, midpage, msg, nccthm, newalg, newproof, newthm, notes, ntabbing, ntheorem-hyper, ntheorem, outliner, outline, qed, raggedr, ragged2e, sets, smfenum, smfthm, sublabel, sverb, syntax, tabbing, thcc, theorem, thmbox, varwidth, verse, vhistory, xtheorem |
akcenty | -accents, arcs, exaccent, textcomp, undertilde |
definiowanie dodatkowych symboli | -aecompl, amssymb, amsxtra, ams, apjfonts, arrsy, chemarr, chemsym, cjwunits, comicsans, complexity, dblfont, dotlessi, dotlessj, esint, esvect, eurosym, extdash, extpfeil, fourier-orns, fourier, fraktur, galois, gensymb, hhtensor, keystroke, latexsym, manfnt, marvosym, mathcomp, mattens, mflogo, mtgreek, nccbbb, nicefrac, noitcrul, overrightarrow, oz, paresse, psgreek, qsymbols, semantic, semtrans, siunits, sobolev, spanish, statex, tccompat, texlogos, tone, trfsigns, vdm, vector, wasysym |
pozostałe pakiety | -acromake, afterpage, alphanum, askinclude, at, authblk, bits, bophook, boundbox, cchess, clock, comma, conditionals, csvtools, curve, dottex, dvipaste, easytitle, eurofont, euro, fancynum, fink, grabhedr, gradback, harmony, hexdump, indentfirst, juraabbrev, kvmacros, lambda, lazylist, lhelp, listout, makedtx, mathenv, menu, metre, minutes, misc, moredefs, mtcoff, needspace, nomencl, nth, numprint, onepagem, pagepc, path, pcode, plain, relinput, relsize, setdim, shapepar, shorttoc, skak, slownie, songbook, swrule, texmate, tvz-code, tvz-hax, tvz-user, volumes, xcomment, xspace |
etykiety, wizytówki | -envlab, flacards, labels, nicefram, olabels |
obiekty ruchome (table, float lub tworzenie nowych) i ich opisy (caption) | -algorithm, boxhandler, captcont, captdef, caption2, caption, capt-of, ccaption, ccapt2, cuted, dblfloatfix, dpfloat, endfloat, figbib, figcaps, figsize, flafter, floatpag, floatrow, float, fltpage, ftcap, graphfig, here, hhsubfigure, hvfloat, mcaption, midfloat, multicap, nonfloat, photo, placeins, plates, rotating, rotfloat, semioneside, sidecap, stfloats, subfigmat, subfigure, subfig, subfloat, topcapt, xo-capt, xo-float |
bibliografia | -amsrefs, apacite, autind, backrefx, backref, bibcheck, bibentry, bibleref, biblref, bibref, bibtexlogo, bibtopic, bibunits, breakcites, ccdbs, chapterbib, chbibref, chemcono, citehack, citeref, cite, drftcite, easybib, footbib, harvard, har2nat, jeb-bibl, jurabib, listbib, makebst, mcite, mlbib, multibbl, multibib, natbib, opcit, overcite, splitbib, tocbibind, ut-backref |
dodatki do jądra LaTeXa | -clefval, dcounter, diagnose, doafter, docmfp, duplicat, dvipaste, dvipscol, everysel, everyshi, export, filecontents, fonttable, ifmtarg, import, inpmath, keyval, ldcsetup, localloc, l3basics, l3chk, l3doc, l3expan, l3int, l3io, l3names, l3precom, l3prop, l3quark, l3seq, l3tlp, l3toks, mff, morehelp, multido, mwrite, namespc, nccboxes, newclude, newfile, newlfont, nextpage, nolbreaks, notoccite, oldlfont, overword, pagesel, patchcmd, perltex, perpage, plprefix, poligraf, polski, regcount, remreset, rmpage, robustcommand, rtkinenc, savesym, selectp, settobox, subfiles, sublabel, substr, tclldoc, template, texsort, textcase, tokenizer, toklist, toolbox, trace, trace, truncate, twoopt, upref, warning, xdoc2, xkeyval, xoutput, xo-alloc, xo-final, xo-here, xo-new, xo-or, xo-page, xo-place, xo-trace, xparse, xtools |
pasery, informacje dla drukarni | -cropmark, cropmark, crop, ncccropmark, wmcropmark |
sterowanie wyglądem dokumentu | -booklet, cd-cover, classicthesis, coverpage, emulateapj, flacards, fullpage, geometry, hepunits, hep, IEEEconf, layouts, margins, multitoc, nddiss2e, picinpar, pracjourn, rotpages, scale, sciposter, scrlettr, semioneside, showframe, textpos, tocenter, twoup, vmargin, watermark, xpage, 2in1, 2up |
podłączanie innych fontów | -ae, altfont, amsfonts, amssymb, anttor, apjfonts, bembo, bold-extra, cmap, cmlgc, cmmib57, concmath, concrete, couriers, cyinpenc, cyoutenc, cyrlatex, dsfont, duerer-latex, em, eucal, eufrak, eulervm, euscript, everysel, extraipa, extsizes, fix-cm, fourier, frcursive, hfoldsty, lcy, lgreek, lhcyralt, lhcyrkoi, lhcyrwin, lmodern, lucbmath, lucidabr, lucida, lucidbrb, lucidbry, lucmin, lucmtime, luctime, mathbbol, mathdesign, mathpazo, mathpi, mathpple, mathtime, mdwfonts, mff, mf-frak, mtimes, mtpro, mt11p, npsfont, oldgerm, ot2, pandora-latex, pdfcprot, proba, psfonts, psfont, pxfonts, qbookman, qcourier, qpalatin, qpxmath, qpxsc, qswiss, qtimes, qtxmath, qzapfcha, russian, sansmath, sans, sexscale, smallcap, ssqquote, startrek, suetterl, texnansi, tipa, tipx, tmmathm, tmmaths, tmmath, tpcmfont, twcal, txfonts, upgreek, va, vowel, yfonts |
biologia | -biotex, texshade |
tablice (tabele), ,,wykończenia tabeli'', pozycjonowanie liczb w tabeli, długie tabele | -arrayjob, array, arydshln, bigdelim, bigstrut, blkarray, booktabs, colortbl, ctable, dcolumn, delarray, easytable, hhline, listliketab, longtable, ltablex, ltabptch, ltxtable, makecell, mdwtab, multirow, polytable, rccol, slashbox, stabular, supertabular, tabls, tabularx, tabulary, threeparttable, warpcol, xtab, 3parttable |
poprawki do jądra LaTeXa lub innych pakietów | -accents, cuted, dblfloatfix, dvipscol, edtab02, fixltx2e, fixmath, fix2col, fix-cm, flushend, footmisc, ftcap, hypcap, hypernat, iagproc, icomma, inpmath, lnopatch, ltabptch, makebox, mfparptc, mparhack, notoccite, onlyamsmath, pdfcolmk, pdflscape, sphack, subscript, tameflts, textcase, xkvltxp |
listy, faxy, korespondencja seryjna | -delimtxt, formlett, mpdinbrief, newlfm, serial, textmerg |
przypisy | -dblfnote, ednotes, endnotes, fixfoot, floatrow, fnbreak, fnpara, fnpos, fn2end, footmisc, footnpag, ftnright, manyfoot, mfparptc, nccfoots, pagenote, pfnote, savefnmark, xfootnote |
obliczenia | -advdate, arabic, brclc, calc, dates, dow, engord, fp, ifthen, labelcas, lcg, lfp, modroman, multiply, permute, polynom, totpages, trig, weekday, xifthen |
-
ruled - | jeżeli na jednej stronie wystąpi kilka typów - przypisów, będą one oddzielone wynikiem działania - polecenia \extrafootnoterule (domyślnie - jest mu nadawana wartość \footnoterule) |
para - | opcja uaktywnia możliwość - utworzenia typu przypisu, który będzie składany - w postaci jednego akapitu (p. też fnpara lub - footmisc) - |
para* - | jak wyżej, ale - w akapicie nie będzie wcinana pierwsza linia - |
Wewnątrz pakietu jest wywoływany pakiet nccfoots, w którym są
-definiowane
-następujące polecenia:
-
-Footnotemark{marker} - | - wstawia odsyłacz do przypisu, jeżeli wartość parametru jest - nieokreślona (pusta), wstawiana jest ostatnio użyta - (zarówno w poleceniu footnote, footnotemark - jak i \Footnotemark i Footnote) - |
-Footnotetext{marker}{tekst - | - wstawia przypis (bez odsyłacza), jeżeli wartość parametru marker - jest - nieokreślona (pusta), wstawiana jest ostatnio użyta - (zarówno w poleceniu footnote, footnotemark - jak i \Footnotemark i Footnote) - |
-Footnote{marker}{tekst - | - wstawia odsyłacz do przypisu (i przypis), jeżeli wartość parametru - marker jest - nieokreślona (pusta), wstawiana jest ostatnio użyta - (zarówno w poleceniu footnote, footnotemark - jak i \Footnotemark i Footnote) - |
Do tworzenia nowych typów przypisów służy następujące polecenie:
-\newfootnote[parametr]{suffix}
-parametr może przyjmować wartości: plain i para
-(tylko w przypadku użycia opcji para lub para*
-przy wywołaniu pakietu).
-
-
Powyższe polecenie tworzy jedynie obiekt ruchomy typu ,,footnote''
-oraz polecenie \Footnotetextsuffix o następującej składni:
-\Footnotetextsuffix{marker}{tekst}; to niestety
-nie wszystko, oprócz tego należy zdefiniować licznik i podstawową
-makroinstrukcję służącą do wstawienia przypisu -- poniżej przykład
-utworzenia dwu nowych typów przypisów:
-
-\newfootnote{A} -\newfootnote{B} -\newcounter{footnoteA} -\newcommand{\footnoteA}{% - \stepcounter{footnoteA}% - \Footnotemark\thefootnoteA \FootnotetextA{}} -\newcounter{footnoteB} -\newcommand{\footnoteB}{% - \stepcounter{footnoteB}% - \Footnotemark\thefootnoteB \FootnotetextB\thefootnoteB} -\renewcommand{\thefootnoteB}{\roman{footnoteB}} --i ich użycie: -
-to jest tekst -to jest tekst\footnoteA{a to przypis typu A} -to jest tekst\footnoteB{a to przypis typu B} -to jest tekst --
-Proces tworzenie jest nowego typu przypisu jest nieco uciążliwy,
-proponuję dopisanie poniższego kodu:
-
-\makeatletter -\let\xxx=\newfootnote -\let\newfootnote\relax -\def\newfootnote{% - \@ifnextchar[{\@xnewfootnote}{\@ynewfootnote}} -\def\@xnewfootnote[#1]#2{% -\@newfootnote[#1]{#2}% -} -\def\@ynewfootnote#1{% -\@newfootnote[plain]{#1}% -} -\def\@newfootnote[#1]#2{% - \xxx[#1]{#2} - \expandafter\newcounter{footnote#2} - \edef\@tempa{\noexpand\newcommand - \expandafter\noexpand\csname Footnote#2\endcsname - {% - \noexpand\stepcounter{footnote#2}% - \noexpand\Footnotemark{\noexpand\csname thefootnote#2\endcsname}% - \expandafter\noexpand\csname Footnotetext#2\endcsname{}}}% - \@tempa -} -\makeatother --składnia polecenie \newfootnote zostaje zachowana, jednak w wyniku jej -działania zostanie utworzony odpowiedni licznik przypisów danego typu, -oraz samo polecenie wstawiania przypisu. -\Footnotesuffix{tekst przypisu}, proszę zwrócić -uwagę, że nie można w tym poleceniu określić parametru opcjonalnego -określającego inny, niż kolejny, numer przypisu. - -
Teraz utworzenie nowych typów przypisów jest proste: -
-\newfootnote{A} -\newfootnote{B} -\renewcommand{\thefootnoteB}{\roman{footnoteB}} --i ich użycie: -
-to jest tekst -to jest tekst\FootnoteA{a to przypis typu A} -to jest tekst\FootnoteB{a to przypis typu B} -to jest tekst --
oraz efekt:
-
-
-
Maksymalna wysokość zajmowana przez przypisy danego typu -(a nie przez wszystkie razem) wynosi -\dimen\footins -
-
-polecenie | opis |
---|---|
-\dominitoc | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableofcontents lub jednego z
- poniższych |
-\dominilof | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableoffigures lub jednego z
- poniższych |
-\dominilot | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableoftables lub jednego z
- poniższych |
-\faketableof... | jeżeli rezygnujemy z głównego spisu
- (polecenie \tableof... ) to
- zamiast niego należy użyć właśnie tego polecenia
- zastępczego (zamiast ... należy
- użyć odpowiedniego określenia: - figures, - tables lub - contents; np. - figures czyli \faketableoffigures ) |
-\minitoc | może być użyte po każdym rozdziale, inicjując lokalny - spis treści |
-\minilot | może być użyte po każdym rozdziale, inicjując lokalny - spis tablic |
-\minilof | może być użyte po każdym rozdziale, inicjując lokalny - spis rysunków |
-\mtcindent | definiuje wielkość lewego i prawego marginesu - w spisie (standardowo 24pt) |
-\minitocdepth | maksymalna głębokość podrozdziału, który - znajdzie się w spisie |
-\mtcfont | definicja podstawowego fontu używanego do składania
- spisu, argumentem polecenia jest polecenie
- zmiany czcinonki np.
- \mtcfont{\normalfonts\bfseries} |
-\mtcSfont | font dla tytuł section |
-\mtcSSfont | font dla tytuł subsection |
-\mtcSSSfont | font dla tytuł subsubsection |
-\mtcPfont | font dla tytuł paragraphs |
-\mtcSPfont | font dla tytuł subparagraphs |
-\mlffont | font dla figures |
-\mltfont | font dla tables |
-\mtifont | font dla tytułu spisu |
-polecenie | opis |
---|---|
-\dosecttoc | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableofcontents lub jednego z
- poniższych |
-\dosectlof | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableoffigures lub jednego z
- poniższych |
-\dosectlot | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableoftables lub jednego z
- poniższych |
-\faketableof... | jeżeli rezygnujemy z głównego spisu
- (polecenie \tableof... ) to
- zamiast niego należy użyć właśnie tego polecenia
- zastępczego (zamiast ... należy
- użyć odpowiedniego określenia:
- figures,
- tables lub
- contents; np.
- figures czyli \faketableoffigures ) |
-\secttoc | może być użyte po każdej sekcji, inicjując lokalny - spis treści |
-\sectlot | może być użyte po każdej sekcji, inicjując lokalny - spis tablic |
-\sectlof | może być użyte po każdej sekcji, inicjując lokalny - spis rysunków |
-\stcindent | definiuje wielkość lewego i prawego marginesu - w spisie (standardowo 24pt) |
-\secttocdepth | maksymalna głębokość podrozdziału, który - znajdzie się w spisie |
-\stcfont | definicja podstawowego fontu używanego do składania - spisu, argumentem polecenia jest polecenie - zmiany czcinonki np. - \comm{stcfont\{\bsl normalfonts\bsl bfseries\}} |
-\stcSSfont | font dla tytuł subsection |
-\stcSSSfont | font dla tytuł subsubsection |
-\stcPfont | font dla tytuł paragraphs |
-\stcSPfont | font dla tytuł subparagraphs |
-\slffont | font dla figures |
-\sltfont | font dla tables |
-\stifont | font dla tytułu spisu |
-polecenie | opis |
---|---|
-\doparttoc | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableofcontents lub jednego z
- poniższych |
-\dopartlof | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableoffigures lub jednego z
- poniższych |
-\dopartlot | polecenie musi być obowiązkowo użyte przed użyciem
- polecenia \tableoftables lub jednego z
- poniższych |
-\faketableof... | jeżeli rezygnujemy z głównego spisu
- (polecenie \tableof... ) to
- zamiast niego należy użyć właśnie tego polecenia
- zastępczego (zamiast ... należy
- użyć odpowiedniego określenia:
- figures,
- tables lub
- contents; np.
- figures czyli \faketableoffigures ) |
-\parttoc | może być użyte po każdej części, inicjując lokalny - spis treści |
-\partlot | może być użyte po każej części, inicjując lokalny - spis tablic |
-\partlof | może być użyte po każej części, inicjując lokalny - spis rysunków |
-\ptcindent | definiuje wielkość lewego i prawego marginesu - w spisie (standardowo 24pt) |
-\parttocdepth | maksymalna głębokość podrozdziału, który - znajdzie się w spisie |
-\ptcfont | definicja podstawowego fontu używanego do składania
- spisu, argumentem polecenia jest polecenie
- zmiany czcinonki np.
- \mtcfont{\normalfonts\bfseries} |
-\ptcCfont | font dla tytuł chapter (tylko dla klas
- mających zdefiniowane polecenie
- \chapter ) |
-\ptcSfont | font dla tytuł section |
-\ptcSSfont | font dla tytuł subsection |
-\ptcSSSfont | font dla tytuł subsubsection |
-\ptcPfont | font dla tytuł paragraphs |
-\ptcSPfont | font dla tytuł subparagraphs |
-\plffont | font dla figures |
-\pltfont | font dla tables |
-\ptifont | font dla tytułu spisu |
polecenie | wartość | podpis dla: |
---|---|---|
-\mtctitle | {Spis rzeczy} | minitoc |
-\mlftitle | {Spis rysunk\'ow} | minilof |
-\mlttitle | {Spis tablic} | minilot |
-\ptctitle | {Spis rzeczy} | parttoc |
-\plftitle | {Spis rysunk\'ow} | partlof |
-\plttitle | {Spis tablic} | partlot |
-\stctitle | {Spis rzeczy} | secttoc |
-\slftitle | {Spis rysunk\'ow} | sectlof |
-slttitle | {Spis tablic} | sectlot |
\mini...
mogą mieć parametr opcjonalny (np:
-\minitoc[c]
); wartością parametru może być jeden ze znaków:
-\domini...
; np. \dominitoc[c]
.
-
-
-
-Poniżej przedstawiam listę pakietów o których zawsze warto pamiętać, -wraz z ich krótką charakterystyką.
- - --
nazwa pakietu | krótka charakterystyka |
---|---|
accents | definiuje nowe akcenty - i poprawia pozycjonowanie podwójnych akcentów |
amsthm | umożliwia definiowanie - środowisk z nagłówkiem; typu ,,twierdzenie'', ,,lemat'' - ,,definicja'' itp. |
array | umożliwia definiowanie - własnych typów kolumn w środowiskach - tabularycznych (tabular i array) |
caption | umożliwia łatwe definiowanie - składu podpisami obiektów ruchomych |
changebar | umożliwia zaznaczanie - na marginesie zmienionych lub usuniętych fragmentów tekstu (da się wykorzystać - do tworzenia środowiska z kolorowym tłem bez zamykania tekstu w pudełku, - czyli nie zaburzającego procesu łamania strony) - |
cite | sortowanie listy powołań na - bibliografię, łatwe definiowanie wyglądu tej - listy |
dcolumn | ułatwia pozycjonowanie - w kolumnach zawierających liczby - zmiennoprzecinkowe |
enumitem | redefiniuje środowiska - enumerate, itemize, description umożliwiając zmianę - sposobu ozanczania poszczególnych pozycji |
footmisc | ułatwia sterowanie - składem przypisów |
manyfoot | udostępnia mechanizm tworzenia - nowych obiektów typu ,,przypis'' (footnote) |
fnpos | pakiet zawiera polecenia - umożliwiające określenie położenia przypisów względem - rysunków (figure) lub tabel (table) umieszczanych na - dole strony -- przed lub za |
flushend | umożliwia wyrównanie - szpalt na końcu składu dwuszpaltowego (tak jak - w środowisku multicols) |
mparhack | poprawka do jądra LaTeX-a. - kompensująca błąd polegający na nieprawidłowym - rozmieszczeniu - not na marginesie (\marginpar), przy składzie - dwustronnym (twoside). Algorytm działa - dwuprzebiegowo. |
ltabptch | poprawka do pakietu - longtable |
ltablex | łączy cechy pakietu - tabularx i longtable (ładuje oba pakiety) - -- środowisko tabularx zachowuje się tak jak - longtable (tabela która podlega łamaniu na strony) |
pfnote | wprowadza poprawny mechanizm - numerowania przypisów (jednocześnie wymusza go) w - ramach jednej strony, jest on realizowany - dwuprzebiegowo |
hhline | definiuje konstrukcje do - definiowania obramowań w tabelach |
index | umożliwia tworzenie - kilku zestawów skorowidzów |
multirow | umożliwia łączenie - pól tabeli w pionie |
float | umożliwia definiowanie nowych - obiektów ruchomych |
floatrow | rozszerzenie możliwości pakietu float - pozwala na definiowanie przypisów w obiektach ruchomych, dokładanie ramek - do rysunków, definiowanie rysunków wieloczęściowych |
rotating | definiuje środowiska - i polecenia do obrotu obiektów - (korzysta z postscriptu) |
rotfloat | umożliwia definiowanie nowych - obiektów ruchomych, również w wersji obróconej - (korzysta z postscriptu). - Korzysta z pakietów float - i rotating |
antt | - pakiety ładujące inne zestawy fontów; - z ładnymi ,,ogonkami'' |
antpolt | |
qtimes | |
qcourier | |
qpalatin | |
qbookman | |
qswiss | |
pxfonts | skład matematyki fontem - zbliżonym do Palatino |
txfonts | skład matematyki fontem - zbliżonym do Times-a |
polski | definiuje i zmienia definicję - szeregu makroinstrukcji polonizując LaTeX-a na najniższym - poziomie: kategorie znaków, nazwy miesięcy, standardowe - teksty, np. ,,rozdział'', ,,bibliografia'' itp. |
ulem | umożliwia wprowadzenie dodatkowych - wyróżnień tekstu; np. podkreślenie. Można definiować - własne wyróżnienia |
ragged2e | pakiet udostępnia środowiska - składu z wyrównaniem do prawego/lewego marginesu - z włączonym przenoszeniem wyrazów |
slownie | wypisywanie wartości liczebników - ,,słownie'' |
subscript | definiuje makroinstrukcję - \textsubscript, analogicznie do - \textsuperscript |
url | definiuje makroinstrukcję - \url do wizualizacji adresów internetowych - (łatwa zmiana fontu) |
graphicx | dołączanie grafiki |
expdlist | nowe możliwości środowiska - description |
floatpag | sterowanie paginą na stronach - zajmowanych wyłącznie przez obiekty ruchome |
color | umożliwia kolorowanie - różnych elementów dokumentu |
version | umożliwia tworzenie - dokumentów wielowariantowych |
delarray | poprawne pozycjonowanie - tabel (array), które są obejmowane nawiasami - (konstrukcje \left i \right) |
floatflt | tabele i rysunki ,,oblewane'' - tekstem |
sublabel | umożliwia numerowanie - obiektów licznikiem podrzędnym |
moreverb | zawiera nowe polecenia - rozszerzające możliwości środowisk typu - verbatim |
verbatim | redefiniuje standardowe - środowisko verbatim -- umożliwia tworzenie - nowych środowisk tego typu |
hyperref | tworzy z dokumentu - dokument hipertekstowy (po przetworzeniu do postaci - pdf) |
subfig | tworzenie rysunków złożonych - z kilku części z własnymi podpisami |
- -
polecenie | Opis |
---|---|
-\begin{verbatimwrite}{zbiór} -. -. -\end{verbatimwrite} - | zawartośc środowiska jest zapisywana - dosłownie do podanego zbioru (jeżeli nie jest podane rozszerzenie, - przyjmowane jest rozszerzenie .tex; p. też filecontents) - |
-\verbatimtabsize - | - domyślny skok tabulatora - (np: \def\verbatimtabsize{8\relax}) - dla środowiska verbatimtab, listing - |
-\listingoffset - | - margines dla środowiska listing -- - odległość między numerem linii, a tekstem - (np: \def\listingoffset{1.5em}) - |
-\begin{listing}[step]{numer} -. -. -\end{listing} - | - tekst jest prezentowany w sposób dosłowny, linie są - numerowane z krokiem step (domyślnie 1) - począwszy od wartości numer - |
-\begin{listing*}[step]{numer} -\end{listing*} - | - podobnie jak poprzednio, ale spacje są oznaczane - specjalnym znakiem) - |
-\begin{verbatimtab}[step] -. -. -\end{verbatimtab} - | - podobnie jak verbatim, ale rozwijane są tabulatory - ze skokiem step (domyślnie - \verbatimtabsize) - |
-\listinginput[skok]{numer}{zbiór} - | - powoduje wczytanie zbioru zbiór bez interpretacji - linie są numerowane ze skokiem skok, a - pierwszej linii będzie nadany numer numer - |
-\verbatimtabinput}[krok]{zbiór} - | - powoduje wczytanie zbioru zbiór bez interpretacji - -- rozwijany jest tabulator ze skokiem krok - |
-\begin{boxedverbatim} -. -. -\end{boxedverbatim} - | - tworzy środowisko verbatim otoczone ramką - |
Pakiet zawiera poprawkę do jądra LaTeX-a. - kompensującą błąd polegający na nieprawidłowym - rozmieszczeniu - not na marginesie (\marginpar), przy składzie - dwustronnym (twoside). Algorytm działa - dwuprzebiegowo.
- -- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/mparhack
-
-aqq aqq aqqq\footnote{przypis pierwszy}\footnote{przypis drugi} aqq aqq --
-Wygląd tekstu po przetworzeniu LaTeX-em bez załadowania pakietu
-multfoot
-
-oraz wygląd po przetworzeniu z załadowanym pakietem
-
-
-
\multimake(x,y)(dx,dy)
- {n}(w,h)[pos]
- {text1}{text2}...{textn}
\multiframe(x,y)(dx,dy)
- {n}(w,h)[pos]
- {text1}{text2}...{textn}
-\begin{picture}(80,80) -\multimake(0,0)(20,20){4}(10,10)[b]{1}{2}{3}{4} -\end{picture} -\begin{picture}(80,80) -\multiframe(0,0)(20,20){4}(10,10)[b]{1}{2}{3}{4} -\end{picture} -- - - - -
\begin{multicols}{liczba
- szpalt}[tekst][odstęp]
--... -. -tekst łamany w wielu szpaltach -. -... -\end{multicols} -- -
-Tekst (lub komenda) ujęty w nawiasy [] (tekst) -jest umieszczany (wykonywana) -przed zmianą łamania na wieloszpaltowe (może być pominięty), ale zawsze -na tej samej stronie (pozwala to na ,,przyklejenie'' tytułu do -tekstu łamanego w kilku szpaltach). odstęp (parametr opcjonalny) -określa minimalną ilość miejsca na stronie, jeżeli na danej -stronie jest zbyt mało miejsca, całe środowisko zostanie przeniesione -na następną stronę. Szpalty są -wyrównywane (balans). - -
-Budową środowiska rządzi kilka zmiennych, zmieniając ich wartości -możemy dostosować go do swoich potrzeb: - -
-parametr | opis |
---|---|
-\premulticols | minimalna ilość miejsca na stronie pozwalająca - na otwarcie środowiska (patrz parametr opcjonalny - przy otwarciu); domyślnie 50pt |
-\postmulticols | tekst znajdujący się za środowiskiem znajdzie się na tej samej - stronie jeżeli jest na niej więcej niż wskazana ilość miejsca, - w przeciwnym wypadku zostanie przerzucony na następną stronę; - domyślnie 20pt |
-\multicolsep | odległość pionowa między tekstem objętym środowiskiem, - a poprzedzającym i następującym (domyślnie 12pt plus 4pt - minus 3pt) |
-\columnsep | odległość między szpaltami (domyślnie 10pt) |
-\linewidth | długość w.g. której jest obliczana szerokość szpalty - ((linewidth -- (n -- 1) * columnsep) / n) |
-\columnseprule | grubość linii oddzielającej szpalty (jeśli - grubość wynosi 0pt to linia jest niewidoczna); domyślnie 0pt |
-\flushcolumns | szpalty są zawsze wyrównywane (balans), jeśli liczba - wierszy nie jest podzielna przez liczbę szpalt - do dostawiane jest dodatkowe światło między liniami - (jest to standardowy sposób) |
-\raggedcolumns | szpalty mają równą długość jeśli liczba wierszy - jest podzielna przez liczbę szpalt, w przeciwnym wypadku ostatnia - szpalta jest krótsza |
-\unbalanced | licznik określający liczbę dodatkowych wierszy, - które mają znależć się - w szpaltach na lewo od ostatniej (razem: licznik * liczba - szpalt) w stosunku do - normalnego procesu łamania (pozwala to na - regulowanie długości ostatniej szpalty) |
\multirow{liczba wierszy}[njot]{szerokość celi}%
- [vmove]{zawartość}
-Dodatkowo można zdefiniować makroinstrukcję multirowsetup. Jest -ona rozwijana przy każdym rozpoczęciu celi definiowanej -przez multirow -
-\renewcommand{\multirowsetup}{\centering} -\begin{tabular}{|l|l|l|l|} -\hline -\multirow{4}{2cm}{tekst w pierwszej kolumnie} & C2a & -\multirow{4}{2cm}{tekst w trzeciej kolumnie} & C4a\\ - & C2b & & C4b\\ - & C2c & & C4c\\ - & C2d & & C4d\\ -\hline -\end{tabular} -- - - - - -
-\bigstrutjot=1pt% -\begin{tabular}{|l|l|l|l|} -\hline -\multirow{4}{2cm}{tekst w pierwszej kolumnie} & C2a & -\multirow{4}{2cm}{tekst w trzeciej kolumnie} & C4a\\ - & C2b & & C4b\\ - & C2c & & C4c\\ - & C2d & & C4d\\ -\hline -\end{tabular} -- - - -
-\begin{tabular}{|l|l|l|l|} -\hline -\multirow{4}{2cm}{tekst w pierwszej kolumnie} & C2a & -\multirow{4}[30]{2cm}{tekst w trzeciej kolumnie} & C4a\\ - & C2b & & C4b\\ - & C2c & & C4c\\ - & C2d & & C4d\\ -\hline -\end{tabular} -- - - -
-\begin{tabular}{|l|l|l|l|} -\hline -\multirow{4}{2cm}{tekst w pierwszej kolumnie} & C2a & -\multirow{4}{2cm}[30pt]{tekst w trzeciej kolumnie} & C4a\\ - & C2b & & C4b\\ - & C2c & & C4c\\ - & C2d & & C4d\\ -\hline -\end{tabular} -- - - -
-\begin{tabular}{|l|l|l|l|} -\hline -\multirow{4}{2cm}{tekst w pierwszej kolumnie} & C2a & -\multirow{4}[30]{2cm}[-30pt]{tekst w trzeciej kolumnie} & C4a\\ - & C2b & & C4b\\ - & C2c & & C4c\\ - & C2d & & C4d\\ -\hline -\end{tabular} -- - - - -
Pakiet umożliwia prezentowanie liczb w znormalizowanej postaci -(również mianowanych).
- -Zawiera on polecenia:
-
\numprint{liczba} | liczba może zawierać cyfry, znaki +-,
-litery Ee, kropkę oraz przecinek. Cała liczba jest prezentowana w
-trybie matematycznym (ale miano składane jest antykwą). Liczba w postaci 123E123 jest
-prezentowana w postaci |
\numprint[miano]{liczba} | |
\thousandsep{separator} | definiuje separator -tysięcy (standardowo \,) |
\decimalsignm{znak} | separator części -całkowitej i -ułamkowej (standardowo ,) -- będzie on użyty bez względu -jaki znak (kropka lub przecinek) był użyty w tekście źródłowym |
\productsign{znak} | separator wykładnika -(standardowo \cdot) |
\unitseparator{separator} | definiuje separator -liczby i miana (standardowo \,) |
\expnumprint{liczba1}{liczba2} | prezentuje liczbę -zapisanš w postaci \expnumprint{123}{123} jako |
Zobacz także pakiet comma.
- -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/numprint
-1234567890 to jest liczba pisana standardową czcionką, \textos{1234567890} ---- a -to starym stylem; i analogicznie w trybie matematycznym: -$1234567890$ i $\mathos{1234567890}$ -- - - -
-\overunderbraces{definicja nad}
- {definicja równania}
- {definicja pod}
-części równiania są dzielone na sekcje, przez wstawienie znaku \&.
-W definicji nad podajemy od której sekcji (przez wstawienie
-odpowiedniej liczby znaków & oraz ile sekcji
-ma obejmować nawias (przez wywołanie makroinstrukcji \br
;
-pierwszy parametr określa ile sekcji, a drugi tekst umieszczany nad
-nawiasem). Definicja pod jest zbudowana podobnie.
-
-
-
- \overunderbraces{&\br{2}{x}& &\br{2}{y}} - {a + b + & - c + d + & - e + f & - + & g + h & - + i + j & - + k + l + m} - {& &\br{3}{z}} - = \pi r^2 -- - - -
-\overunderbraces{definicja nad}
- {definicja równania}
- {definicja pod}
-części równiania są dzielone na sekcje, przez wstawienie znaku \&.
-W definicji nad podajemy od której sekcji (przez wstawienie
-odpowiedniej liczby znaków & oraz ile sekcji
-ma obejmować nawias (przez wywołanie makroinstrukcji \br
;
-pierwszy parametr określa ile sekcji, a drugi tekst umieszczany nad
-nawiasem). Definicja pod jest zbudowana podobnie.
-
-
-
- \overunderbraces{&\br{2}{x}& &\br{2}{y}} - {a + b + & - c + d + & - e + f & - + & g + h & - + i + j & - + k + l + m} - {& &\br{3}{z}} - = \pi r^2 -- - - -
Pakiet służy do przygotowania prezentacji ekranowej. Przygotowany dokument
-można kompilować standardowym TeX-em (tylko w przypadku wersji przeznaczonej do
-druku -- p. opcja print
) lub PDFTex-em, a programem służącym do
-wizualizacji ekranowej Acrobat Reader (niestety aktualny ghostscript (8.50)
-często sygnalizuje błąd przy próbie otwarcia takiego dokumentu). Dołączane są
-pakiety:
-color
,
-comment
,
-hyperref
,
-calc
,
-graphics
,
-shortvrb
,
-amssymb
,
-amsbsy
,
-truncate
oraz
-fancybox
(warto też dołączyć: array
,
-hhline
-dcolumn
-colortbl
).
Za pomocą tego pakietu można przygotować jednocześnie
-dwie wersje dokumentu: do druku i w postaci prezentacji ekranowej. Fragmenty
-specyficzne dla druku należy umieścić wewnątrz środowiska print
, a
-dla wersji ekranowej wewnątrz środowiska screen
(w tym wszystkie
-polecenia dotyczące ustawiania parametrów okna). Wybór fragmentów
-jest realizowany za pomocą opcji wywołania pakietu: screen
lub
-print
.
pdftex | kompilacja
-PDFTeX -em
- |
dvips | kompilacja standardowym
-TeX-em (następnie przetwarzanie dvips -em)
- |
dvipsone | przetwarzanie
-standardowym TeX-em, następnie dvipsone
- |
dvipdf | przetwarzanie
-standardowym TeX-em, następnie dvipdf
- |
dvipdfm | przetwarzanie
-standardowym TeX-em, następnie dvipdfm
- |
dviwindo | przetwarzanie
-standardowym TeX-em, następnie dviwindo
- |
ps2pdf | przetwarzanie
-standardowym TeX-em, następnie ps2pdf
- |
vtex | przetwarzanie -VTeX-em - |
nocfg | zakaz wczytywania pliku
-pdfscreen.cfg , zawierającego wstępne ustawienia parametrów
--- standardowo zbiór jest wczytywany (o ile istnieje). W standardowym pliku
-konfiguracyjnym oprócz kolorów zmieniono sposób składu nagłówków rozdziałów i
-podrozdziałów -- numer jest prezentowany na marginesie.
- |
article | nieistotne - |
amsart | nieistotne - |
book | nieistotne - |
amsbook | nieistotne - |
sidebar | panel sterujący po -lewej stronie - |
panelleft |
-|
leftpanel |
-|
panelright | panel po prawej -stronie - |
rightpanel |
-|
absconsamepage | nieistotne - |
bluelace | ustawienie schematu
-kolorystyki na ,,bluelace'' (nie wiem jak to przetłumaczyć) -- opcja
-analizowana tylko przy użytej opcji nocfg
- |
chocolate | ustawienie schematu
-kolorystyki na ,,czekoladowo'' -- opcja
-analizowana tylko przy użytej opcji nocfg
- |
palegreen | ustawienie schematu
-kolorystyki na ,,jasno zielono'' -- opcja
-analizowana tylko przy użytej opcji nocfg
- |
orange | ustawienie schematu
-kolorystyki na ,,żółto-brązowy'' -- opcja
-analizowana tylko przy użytej opcji nocfg
- |
gray | ustawienie schematu
-kolorystyki na ,,szaro-niebieski'' -- opcja
-analizowana tylko przy użytej opcji nocfg
- |
blue | ustawienie schematu
-kolorystyki na ,,niebieski'' (domyślny) -- opcja
-analizowana tylko przy użytej opcji nocfg
- |
nopanel | brak panelu -sterującego - |
print | nie są analizowane
-fragmenty dokumentu zawarte w środowisku (environment) screen
- |
screen | nie są analizowane
-fragmenty dokumentu zawarte w środowisku (environment) print
- |
default | domyślny schemat -kolorystyki - |
paneltoc | na panelu kontrolnym
-zamiast odsyłacza do spisu treści pojawi się spis treści (jako aktywne odsyłacze, tytuły są skracane).
-Jeśli został zadysponowany
-spis treści (polecenie \tableofcontents ) to na panelu nie pojawi
-się spis treści, ani odsyłacz do właściwego spisu. W spisie treści nie będzie
-numer stron. Jeżeli opcja nie jest podana i nie zadysponowano spisu treści,
-odsyłacz do spisu treści wskazuje pierwszą stronę (za stroną tytułową).
- |
code | definiowane jest
-polecenie \code , analogiczne do \verb (wielkość pisma
-ustawiana jest na small , krój na type writer i kolor
-taki jak dla rozdziału (zależny od schematu kolorystycznego) oraz środowisko
-decl . Uwaga! przed załadowaniem pakietu
-pdfscreen należy załadować pakiety: colortbl i
-array
- |
sectionbreak | powoduje -przejście do nowej strony przy rozpoczęciu sekcji (rozdziału) - |
english | opis panelu w jęz. -angielskim - |
french | opis panelu w jęz. -francuskim - |
dutch | opis panelu w jęz. -holenderskim - |
czech | opis panelu w jęz. -czeskim - |
norsk | opis panelu w jęz. -??? - |
nynorsk | opis panelu w jęz. -??? - |
slovak | opis panelu w jęz. -słowackim - |
portuges | opis panelu w jęz. -portugalskim - |
spanish | opis panelu w jęz. -hiszpańskim - |
swedish | opis panelu w jęz. -szwedzkim - |
danish | opis panelu w jęz. -duńskim - |
polish | opis panelu w jęz. -polskim - |
russian | opis panelu w jęz. -rosyjskim - |
german | opis panelu w jęz. -niemieckim - |
slovene | opis panelu w jęz. -słoweńskim - |
catalan | opis panelu w jęz. -katalońskim - |
american | opis panelu w jęz. -angielskim - |
austrian | opis panelu w jęz. -angielskim - |
brazil | opis panelu w jęz. -portugalskim - |
breton | opis panelu w jęz. -angielskim - |
croatian | opis panelu w jęz. -angielskim - |
esperanto | opis panelu w jęz. -angielskim - |
finnish | opis panelu w jęz. -angielskim - |
galician | opis panelu w jęz. -angielskim - |
italian | opis panelu w jęz. -angielskim - |
magyar | opis panelu w jęz. -angielskim - |
romanian | opis panelu w jęz. -angielskim - |
turkish | opis panelu w jęz. -angielskim - |
francais | opis panelu w jęz. -francuskim - |
germanb | opis panelu w jęz. -niemieckim - |
\screensize{wysokość}{szerokośc} |
-ustalenie wysokości i szerokości obszaru roboczego (całkowitego) -- p.
-polecenie \margins i \marginsize . W przypadku
-prezentacji pełnoekranowej należy zachować proporcje zgodne z systemowymi
-ustawieniami ekranu. Ponieważ wielkość obrazu może być przeskalowana przez
-przeglądarkę, należy ustawić wymagane wartości proporcjonalnie do wielkości
-pisma. Przy małych wartościach ilość tekstu na stronie będzie mała, ale po
-powiększeniu okna przeglądarki pismo będzie duże; dla dużego okna
-powiększenie będzie niewielkie (lub wręcz trzeba będzie zmniejszyć okno przeglądarki)
-a wielkość pisma może okazać się zbyt mała.
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\margins{lewy}{prawy}{górny}{dolny} | polecenie definiuje wielkości marginesów strony; ma charakter deklaratywny i powinno być użyte przed poleceniem \screensize ; powoduje ono jedynie nadanie wartości parametrom (kolejno):
- \marginleft ,
- \marginright ,
- \margintop oraz
- \marginbottom ; są one brane pod uwagę przy wyliczaniu
- proporcji elementów okna
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\marginsize{lewy}{prawy}{górny}{dolny} | polecenie ustawia wielkości marginesów; powinno być użyte po poleceniu \screensize ; wielkość lewego i prawego marginesu powinna uwzględniać szerokość panelu (o ile zadeklarowano jego obecność na ekranie).
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\emblema{plik} | polecenie definiuje
-logo panelu (motyw przewodni) -- będzie nim
-obraz zawarty w wskazanym pliku graficznym. Uwaga! w standardowym pliku
-pdfscreen.cfg jest zdefiniowane że logo określa plik
-univ.jpg
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\shorttitle{tytuł} | polecenie definiuje tekst -pojawiający się na dole w obszarze panelu - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\urlid{URL} | polecenie definiuje adres
-strony WWW (dodawany jest prefix protokołu http:// ), do której odwoła się przeglądarka po wskazaniu pola ,,Home Page''
-(napis zależy od deklarowanego języka). Jeśli adres nie zostanie zdefiniowany
-pole to jest wskazaniem na pierwszą stronę dokumentu.
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\emailid{adres} | polecenie definiuje adres
-poczty elektronicznej (dodawany jest prefix protokołu mailto: ) --
- standardowo nieużywane
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\overlay{plik} | polecenie określa plik -graficzny, który będzie tłem obszaru roboczego (bez pola panelu). - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\overlayempty | wycofanie polecenia
-\overlay
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\changeoverlay | polecenie powoduje, że
-tłem kolejnych stron będą pliki o nazwach overlay1.jpg , overlay2.jpg ,...
-overlay10.jpg (w cyklu), tłem pierwszej strony będzie plik
-wskazany poleceniem \overlay (o ile polecenie zostało użyte).
-Użycie polecenia \overlay wewnątrz dokumentu, kasuje cykl i
-powoduje, że od tego miejsca tłem okna będzie wskazany plik.
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\paneloverlay{plik} | polecenie określa plik
-graficzny, który będzie tłem panelu; grafika zostanie przeskalowana do w pionie
-i poziomie do wielkości panelu, a zatem jej wysokość i szerokość powinna być w
-odpowiednim stosunku. Standardowo rozmiary panelu są określone względem
-całkowitej wielkości okna określonej poleceniem \screensize .
-Szerokość wynosi standardowo 0.15 całkowitej szerokości okna (jeżeli wyniesie mniej niż 1in
-to szerokość zostanie określona na 1in -- parametr
-\panelwidth ), a wysokością jest wysokość okna.
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\paneloverlayempty | wycofanie polecenia
-\paneloverlay
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\topbuttons | na górze strony -pojawi się panel sterujący w postaci napisów - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\notopbuttons | wyłączenie
-panela wywołanego poleceniem \topbuttons
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\bottombuttons | na dole strony -pojawi się panel sterujący w postaci napisów - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\nobottombuttons | wyłączenie
-panela wywołanego poleceniem \bottombuttons
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\ClearOverlay | kasuje wszystkie -ustalenia tła (wraz z panelem) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\AddToOverlay{definicja} | dodaje -do konstrukcji wyświetlanej na każdej stronie definicję - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ustalanie kolorów | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
\backgroundcolor{kolor} |
- ustalenie koloru tła (w przypadku użycia polecenia
- \overlay nieistotne); kolor musi być zdefiniowany;
- parametr \calfactor określa szerokość dodatkowej ramki
- wokół obszaru o podanym kolorze (zawęża go w stosunku do obszaru
- roboczego) -- ramka ma kolor tła, które można zmienić poleceniem
- \pagecolor --
- pakiet color oraz [1]).
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\definecolor{panelbackground}{model}(def} | definicja koloru tła dla panelu (p. opis pakietu -color) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\definecolor{buttondisable}{model}(def} | kolor oznaczeń na ,,przyciskach'', które są nieaktywne - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\definecolor{buttonbackground}{model}(def} | definicje dla koloru ,,przycisków'' na panelu - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\definecolor{buttonshadow}{model}(def} | definicje dla koloru cienia ,,przycisków'' na panelu (wielkość cienia jest zdefiniowana na stałe
-w poleceniu \addButton i \scrShadowButton --
-nieużywane)
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\definecolor{section0}{model}(def}
-\definecolor{section1}{model}(def}
-\definecolor{section2}{model}(def}
-\definecolor{section3}{model}(def}
-\definecolor{section4}{model}(def}
-\definecolor{section5}{model}(def} |
-definicje dla koloru nagłówków prezentowanych poleceniami:
-\section , \subsection itp.; w takich kolorach są
-prezentowane są również inne elementy dokumentu np.
-zawartość środowiska verbatim
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\definecolor{tabcolor}{model}(def} | definicja koloru tła dla środowiska decl
-(realizowanego za pomocą środowiska tabular ; p. pakiet
-colortbl oraz [1],
-nazwa koloru tabcolor jest używana do
-nadania wartości zmiennej \columncolor )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne polecenia i parametry | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
\LLX{margines} | parametr
-zawiera wielkość lewego marginesu obszaru wewnętrznego (p.
-\calfactor (względem lewej krawędzi okna)
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\LLY{margines} | parametr
-zawiera wielkość górnego marginesu obszaru wewnętrznego (p.
-\calfactor (względem górnej krawędzi okna)
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\def\panelfont{definicja} | polecenie -jest wywoływane przed wyprowadzaniem napisów opisujących ,,przyciski panelu'' i -może służyć do definicji fontu i koloru opisu (należy skorelować wielkość fontu -z wielkością ,,przycisków'') - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\buttonwidth=szerokość | parametr
-określa szerokość przycisku (standardowo jako 0.7\panelwidth ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\calfactor=szerokość |
- parametr określa szerokość ramki na obszarze roboczym (nie ma związku z
- wielkościami marginesów), kolorem ramki jest kolor tła całego okna
- (p. \pagecolor -- pakiet color
- oraz [1])
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\st{definicja} | polecenie jest używane
-do określania wysokości ,,przycisku'' panelu; użyto do tego celu linii pionowej
-o określonej wysokości i głębokości i zerowej grubości (standardowo:
-\def\st{\hbox{\vrule height10pt depth5pt width 0pt}\panelfont} )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\buttonbox{treść} | polecenie definiuje -,,pseudoprzycisk'' z podanym opisem (opis otoczony ramką; bez górnego i dolnego -marginesu) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\addButton{szerokość}{opis} | polecenie definiuje symbol ,,przycisku'' (wskazanie go nie powoduje żadnej akcji). Tłem napisu jest kolor bottombackground , kolor tekstu pisma (i inne atrybuty) określają makra \Black (definiowany jako \color{black} ) i \panelfont (wywoływane przez makro \st , służącego
-do określenia wysokości i głębokości pudełka)
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\imageButton{szerokość}{wysokość}{plik} | polecenie definiuje ,,przycisk'', którego tłem jest wskazany plik, z definicją nie wiąże się żadna akcja!. Tak naprawdę polecenie jest jedynie wywołaniem makra \includegraphics z parametrami [width=szerokość, height=wysokość]{plik}
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\pagedissolve{specyfikacja} | polecenie
-definiuje sposób przejścia między stronami (tylko w trybie ,,full screen'') i specyfikacja powinna być
-zgodna ze specyfikacją pdf -a dla parametru /Trans ;
-standardowo /R /D 0
-(przed pierwszym znakiem specyfikacji dostawiany jest
-automatycznie / ). W
-specyfikacji mogą wystąpić parametry określające sposób zmiany strony:
-
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\arg{tekst} |
-polecenie służy do opisów wywołania makr (tekst jest prezentowany
-italikiem i ujmowany w nawiasy {<>} (tekst wraz z <> w kolorze czerwonym,
-{} w kolorze section1 ) (jest definiowane w przypadku użycia opcji
-code )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\Arg{tekst} |
-polecenie służy do opisów wywołania makr (tekst jest prezentowany
-italikiem i ujmowany w nawiasy {} (tekst wraz w kolorze czerwonym,
-{} w kolorze section1 ) (jest definiowane w przypadku użycia opcji
-code )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\oarg{tekst} |
-polecenie służy do opisów wywołania makr (tekst jest prezentowany
-italikiem i ujmowany w nawiasy [<>] (tekst wraz z <> w kolorze czerwonym,
-[] w kolorze section1 ) (jest definiowane w przypadku użycia opcji
-code )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
\Oarg{tekst} |
-polecenie służy do opisów wywołania makr (tekst jest prezentowany
-italikiem i ujmowany w nawiasy [] (tekst wraz w kolorze czerwonym,
-[] w kolorze section1 ) (jest definiowane w przypadku użycia opcji
-code )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|tekst| | polecenia do
-,,szybkiego'' przejścia w tryb verbatim (p. pakiet shortvrb (jest definiowane w przypadku użycia opcji
-code )
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Środowiska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
decl | środowisko służy do
-prezentowania np. kawałków kodu (jest definiowane w przypadku użycia opcji
-code ); jest wystawiane na lewy margines (wielkość określona
-parametrem \leftmarginii ).
-Jest realizowane za pomocą środowiska tabular ,
-do kolorowania używane są polecenia pakietu colortbl (należy go
-dołączyć) -- tłem jest kolor tabcolor (polecenie
-\columncolor ), a kolor ramki ustalony jest
-poleceniem \arrayrulecolor na wartość section1 ;
-p. [1]
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
verbatim | w środowisku
-uaktywniono znaki < i >; za ich pomocą można tworzyć konstrukcję do opisu
-parametrów <tekst> -- całość jest prezentowana kolorem
-czerwonym, a tekst italikiem. Tekst w środowisku jest prezentowany
-kolorem section0 wielkości small , krojem
-ttfamily
- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
slide | zawartość środowiska
-jest wstawiana do środowiska minipage o wielkości obszaru
-roboczego
- |
-Pakiet wprowadza poprawny mechanizm - numerowania przypisów (jednocześnie wymusza go) - w ramach jednej - strony, jest on realizowany - dwuprzebiegowo (p. też footmisc lub footnpag). - -
-
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/yafoot
- -
polecenie | opis |
---|---|
\newgray{nazwa}{definicja | - nowy kolor modelu gray; definicja - jest liczbą z zakresu 0 -- 1 |
\newrgbcolor{nazwa}{definicja | - nowy kolor modelu rgb; definicja - określa składowe rgb; trzy liczby z zakresu - 0 -- 1 odzielone spacją |
\newcmykcolor{nazwa}{definicja | - nowy kolor modelu cmyk; definicja - określa składowe cmyk; cztery liczby z zakresu - 0 -- 1 odzielone spacją |
kolory | opis |
darkgray | ciemno szary |
gray | szary |
lightgray | jasnoszary |
gradbegin | ??? |
gradend | ??? |
\leaf
umieszczają na stosie
-swoje parametry, a polecenia \branch
zdejmują ze stosu
-wskazaną pierwszym argumentem liczbę obiektów i łączą je ukośnymi
-liniami; graf jest budowany w odwrotnej kolejności.
-
-
--\leaf{NP\\{\em John}} -\leaf{V\\{\em saw}} -\leaf{NP\\{\em Mary}} -\branch{2}{VP\\{em saw Mary}} -\branch{2}{S\\{\em John saw Mary}} - -\tree -- - - -
- - - - - - -Włodzimierz Macewicz
-
- -Ostatnie zmiany: . - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/macro/ragged2e.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/macro/ragged2e.html deleted file mode 100644 index 6640d4f6916..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/macro/ragged2e.html +++ /dev/null @@ -1,143 +0,0 @@ - - - -Zastaw ciekawych makroinstrukcji - - - - - - -ragged2e
- -Pakiet udostępnia (modyfikuje standardowe) środowiska i polecenia -do składu z wyrównaniem do prawego/lewego marginesu, tak że -włączony jest mechanizm przenoszenia wyrazów; polecenia: -\justifying, -\Centering, -\RaggedLeft, -\RaggedRight oraz środowiska: -justify, -Center -FlushLeft, -FlushRight, łatwo się domyśleć, że odpowiadają one oryginalnym -poleceniom i środowiskom. -
- -Opcje
--
OriginalCommands - originalcommands | (domyślnie aktywna) - powoduje, że standardowe polecenia - \centering, - \raggedleft i - \raggedright oraz środowiska - flushleft, - flushright i - center zachowują się bez zmian (tak jak w standardowym - LaTeX-u) |
NewCommands - newcommands | standardowe polecenia - \centering, - \raggedleft i - \raggedright oraz środowiska - flushleft, - flushright i - center zostaną zmodyfikowane (mn. zostaną - włączone reguły przenoszenia wyrazów), będą się - zachowywały tak jak nowodefiniowane polecenia i środowiska - \RaggedRight, - \RaggedLeft i - \Centering oraz - FlushLeft, - FlushRight i - Center -- polecenia i środowiska - o oryginalnych cechach są dostępne pod nazwami: - Latexnazwa_oryginalna |
OriginalParameters - originalparameters | parametry - nowodefiniowanych poleceń i środowisk zostaną ustawione - tak jak w analogicznych poleceniach i środowiskach - dostępnych w LaTeX-u |
NewParameters - newparameters | parametry składu - są ustawione na wartości inne niż oryginalnie |
raggedrightboxes - | konstrukcje - parbox, minipage i marginpar - oraz kolumny tabel (table i array) typu ,,p'' - będą miały ustawiony skład typu \RaggedRight |
footnotes | przypisy będą składane - z dosunięciem jedynie do lewego marginesu (raggedright - -- jest to realizowane przez załadowanie pakietu - footmisc. - |
document | cały dokument będzie - składany z dosunięciem jedynie do lewego marginesu - (raggedright) |
-Własności składu mogą być regulowane następującymi parametrami (poleceniom
-odpowiadają odpowiednie środowiska) typu length:
-
-Polecenie - | - własność - |
- \Centering - |
- \CenteringLeftSkip, - \CenteringRightSkip, - \CenteringParfillskip, - \CenteringParIndent - |
- \RaggedLeft - |
- \RaggedLeftLeftskip, - \RaggedLeftRightskip, - \RaggedLeftParfillskip, - \RaggedLeftParIndent - |
- \RaggedRight - |
- \RaggedRightLeftskip, - \RaggedRightRightskip, - \RaggedRightParfillskip, - \RaggedRightParIndent - |
-justifying |
-\JustifyingParfillskip -\JustifyingParindent - |
-wszystkie - |
- \RaggedSpaceskip, - \RaggedXSpaceskip - |
- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/ms
-
Polecenia | Opis |
---|---|
-\relsize{n} - | - zwiększenie (lub zmniejszenie -- -n) o n stopni - |
-\larger{n} - | - zwiększenie o n stopni - |
-\smaller{n} - | - zmniejszenie o n stopni - |
-\textlarger{n}{tekst} - | - tekst jest składany czcionką o n stopni - większą - |
-\textsmaller{n}{tekst} - | - tekst jest składany czcionką o n stopni - mniejszą - |
-\mathsmaller{formuła} - | - formuła jest składana czcionką o stopień - mniejszą (np: displaystyle - na scriptstyle) - |
-\mathlarger{formuła} - | - formuła jest składana czcionką o stopień - większą (np. textstyle na displaystyle) - |
-użycie makroinstrukcji usuwa licznik podrzędny z listy -liczników, które są zerowane po zmianie wartości licznika -licznik glowny. - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/macro/rotate.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/macro/rotate.html deleted file mode 100644 index a8e90c6c10a..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/macro/rotate.html +++ /dev/null @@ -1,49 +0,0 @@ - -
- -Pakiet makroinstrukcji umożliwiającej obrót lub odbicie obiektu -(patrz także rotating.sty). Transformacje są realizowane w oparciu o -polecenia postscriptowe, tak, że niezbędnym jest przetworzenie -pliku .dvi do postaci postscriptowej
- -Dostępna jest makroinstrukcja \rotate, opcjonalny parametr
-określa rodzaj transformacji:
-
rotate[f]{obiekt} | - powoduje lustrzane odbicie obiektu |
rotate[u]{obiekt} | - powoduje obrót obiektu o 180 stopni |
rotate[r]{obiekt} | - powoduje obrót obiektu o 90 stopni w prawo -- - szerokość obiektu staje się wysokością |
rotate[l]{obiekt} | - powoduje obrót obiektuo 90 stopni w lewo - (jest to wartość domyślna parametru) -- - szerokość obiektu staje się wysokością |
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/generic/dvips/rotate
-
Pakiet dostarcza kilku środowisk umożliwiających obrót -zawartości o zadany kąt (patrz także rotate.sty). Obroty są realizowane w oparciu o -polecenia postscriptowe, tak, że niezbędnym jest przetworzenie -pliku .dvi do postaci postscriptowej
- -Opcje pakietu:
-
clockwise | -powoduje że standardowo obiekty są obracane przeciwnie niż wskazówki zegara -(domyślnie włączona) - |
counterclockwise | -powoduje że standardowo obiekty są obracane zgodnie z ruchem wskazówek zegara - |
figuresleft | -powoduje że obiekty tworzone poleceniami sidewaystable i sidewaysfigure -są obracane zgodnie z ruchem wskazówek zegara - |
figuresright | -powoduje że obiekty tworzone poleceniami sidewaystable i sidewaysfigure -są obracane przeciwnie niż wskazówki zegara (domyślnie włączona) - |
Dostępne są następujące środowiska:
-
rotate | \begin{rotate}{kąt} - aqq - \end{rotate} - powoduje obrót zawartości (w kierunku przeciwnym - do wskazówek zegara -- opcja counterclockwise zmienia kierunek obrotu) - o zadany kąt. nie jest - rezerwowane miejsce na obracany obiekt |
turn | \begin{turn}{kąt} - aqq - \end{turn} - powoduje obrót zawartości (w kierunku przeciwnym - do wskazówek zegara -- opcja counterclockwise - zmienia kierunek obrotu) o zadany kąt. jest - rezerwowane miejsce na obracany obiekt (zarówno - w pionie jak i poziomie -- uwzględniana jest: - szerokość, głębokość i wysokość obiektu - po transformacji) |
sideways | \begin{sideways} - aqq - \end{sideways} - powoduje obrót zawartości (w kierunku przeciwnym - niż wskazówki zegara -- opcja counterclockwise - zmienia kierunek obrotu) o 90 stopni; - rezerwowane jest miejsce na obracany obiekt |
sidewaysfigure | \begin{sidewaysfigure} - aqq - \end{sidewaysfigure} - służy do tworzenia rysunków (obiekt figure) - obróconych w kierunku przeciwnym - niż wskazówki zegara -- opcja figuresleft - zmienia kierunek obrotu) o 90 stopni; - |
sidewaysfigure* | \begin{sidewaysfigure*} - aqq - \end{sidewaysfigure*} - analogicznie jak powyżej, ale dla rysunków dwuszpaltowych - |
sidewaystable | \begin{sidewaystable} - aqq - \end{sidewaystable} - służy do tworzenia tabel (obiekt table) - obróconych w kierunku przeciwnym - niż wskazówki zegara -- opcja figuresleft - zmienia kierunek obrotu) o 90 stopni; - |
sidewaystable* | \begin{sidewaystable*} - aqq - \end{sidewaystable*} - analogicznie jak powyżej, ale dla tabel dwuszpaltowych - |
Polecenia:
-
\turnbox{kąt}{zawartość} | -powoduje obrót zawartości o wskazany kąt (w kierunku przeciwnym - niż wskazówki zegara -- opcja counterclockwise - zmienia kierunek obrotu) - |
\rotcaption[krótki tekst]{długi tekst} | -polecenie analogiczne do \caption, ale podpis jest obrócony w lewo o -90 stopni -- opcja counterclockwise - zmienia kierunek obrotu - |
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/rotating
-
-\makeatletter -\let\pageno=\c@page -\input selectpages.tex --
- -Po czynnościach dostosowawczych dołączamy pakiet zgodnie ze zwyczajami -LaTeX-a poleceniem \usepackage{selectpages}
-
-\diamondpar{ -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - -
-\squarepar{a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - - -
-\heartpar{a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - -
-\nutpar{a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - - - -
-Zbiór konfiguracyjny (ładowany jeżeli deklarowana jest opcja) -ma następującą postać: -
-\AtEndOfPackage{ - \setlength{\shadeboxsep}{2pt} - \setlength{\shadeboxrule}{.4pt} - \setlength{\shadedtextwidth}{\textwidth} - \addtolength{\shadedtextwidth}{-2\shadeboxsep} - \addtolength{\shadedtextwidth}{-2\shadeboxrule} - \setlength{\shadeleftshift}{0pt} - \setlength{\shaderightshift}{0pt} - \definecolor{shadethmcolor}{named}{Apricot} - \definecolor{shaderulecolor}{named}{Mahogany} -} --i zawiera polecenia zmiany parametrów, które można zmienić w dowolnym momencie -(ale przed definicją danego środowiska).
parametr | opis |
---|---|
-\shadeleftshift - | - dodatkowy margines z lewej strony - |
-\shadeboxsep - | - odległość ramki od wewnętrznego tekstu - |
-\shadetextwidth - | - szerokość tekstu w pudełku - |
-\shadeboxrule - | - grubość ramki - |
-\shaderightshift - | - dodatkowy margines z prawej strony - |
-Nowe środowisko definiujemy za pomocą poleceń:
-newshadetheorem{name}{text}[counter]
-newshadetheorem{name}[oldname]{text}
-newtheorem{name}[oldname]{text}
-gdzie:
-
-\newshadetheorem{theorem}{Theorem} -\begin{theorem} -$$ -E = mc^2 -$$ -\end{theorem} -- - - - -
Uwaga!
-Efekt końcowy można uzyskać jedynie przez postscript
-
-
-Zbiór konfiguracyjny (ładowany jeżeli deklarowana jest opcja) -ma następującą postać: -
-\AtEndOfPackage{ - \setlength{\shadeboxsep}{2pt} - \setlength{\shadeboxrule}{.4pt} - \setlength{\shadedtextwidth}{\textwidth} - \addtolength{\shadedtextwidth}{-2\shadeboxsep} - \addtolength{\shadedtextwidth}{-2\shadeboxrule} - \setlength{\shadeleftshift}{0pt} - \setlength{\shaderightshift}{0pt} - \definecolor{shadethmcolor}{named}{Apricot} - \definecolor{shaderulecolor}{named}{Mahogany} -} --i zawiera polecenia zmiany parametrów, które można zmienić w dowolnym momencie -(ale przed definicją danego środowiska).
parametr | opis |
---|---|
-\shadeleftshift - | - dodatkowy margines z lewej strony - |
-\shadeboxsep - | - odległość ramki od wewnętrznego tekstu - |
-\shadetextwidth - | - szerokość tekstu w pudełku - |
-\shadeboxrule - | - grubość ramki - |
-\shaderightshift - | - dodatkowy margines z prawej strony - |
-Nowe środowisko definiujemy za pomocą poleceń:
-newshadetheorem{name}{text}[counter]
-newshadetheorem{name}[oldname]{text}
-newtheorem{name}[oldname]{text}
-gdzie:
-
-\newshadetheorem{theorem}{Theorem} -\begin{theorem} -$$ -E = mc^2 -$$ -\end{theorem} -- - - - -
Uwaga!
-Efekt końcowy można uzyskać jedynie przez PostScript.
-
-
Pakiet dostępny jest na:
-
-ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/shadethm.
-
-
-Postać ramki można regulować następującymi parametrami: -
\sboxrule
-\sboxsep
-\sdim
-Pakiet dostępny jest na:
-
-ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/misc/shadow.sty.
-
-
-\diamondpar{ -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - -
-\squarepar{a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - - -
-\heartpar{a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - -
-\nutpar{a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a -a a a a a a a a a a a a a a a a a a a a} -- - - - -
\MakeShortVerb{znak}
-\verbznak...znak
. Znak znak staje się
-znakiem specjalnym,
-\DeleteShortVerb{znak}
--\MakeShortVerb{|} -|verbatim| -- -
outercaption | (domyślna) na stronie lewej, podpis -jest umieszczany po lewej stronie rysunku, a na prawej po prawej |
innercaption | rozmieszczenie odwrotne niż -poprzednio opisywane |
leftcaption | opis zawsze po lewej stronie |
rightcaption | opis zawsze po prawej stronie |
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/sidecap/
-
-
-Opcja | symbol |
---|---|
heavycircles | -\varotimes |
varoast | -\varobar |
\varodot | |
\varoslash | |
\varobslash | |
\varocircle | |
\varoplus | |
\varominus | |
\varbigcirc | |
Mapsto | -\Mapsto |
\Mapstochar | |
mapsfrom | -\mapsfrom |
\mapsfromchar | |
Mapsfrom | -\Mapsfrom |
\Mapsfromchar | |
longarrownot | -\longarrownot |
\arrownot | |
Longarrownot | -\Longarrownot |
\Arrownot | |
Longmapsto | -\Longmapsto |
\Mapstochar | |
longmapsfrom | -\longmapsfrom |
\mapsfromchar | |
Longmapsfrom | -\Longmapsfrom |
\Mapsfromchar |
Pakiet udostępnia polecenia umożliwiające zmianę sposobu numeracji
-wzorów (środowiska: equation
i nowe środowisko
-subeqnarray
)
Jeżeli umieścimy kilka wzorów (środowiska eqation
) wewnątrz
-środowiska subequations
, będą one numerowane licznikiem
-podrzędnym (bez zmiany właściwego licznika wzorów) -- domyślnie licznik
-podrzędny jest reprezentowany jako kolejne, małe, litery alfabetu).
-Pakiet jest bardziej intuicyjny (mniej skomplikowany, ale wystarczający)
-w użyciu niż pakiet subeqnarray
-(p. także easyeqn i sublabel).
-Przykład:
-\begin{subequations} - \label{db} - \begin{equation} - \label{db1} - d^2 + e^2 = f^2 - \end{equation} - We can refer to - equation~\ref{db2}, \ref{db} - and~\ref{db1}. - \begin{equation} - \label{db2} - g^2 + h^2 = i^2 - \end{equation} -\end{subequations} -- -
Pakiet udostępnia środowisko analogiczne do eqnarray
--
-różniące się sposobem numerowania poszczególnych wierszy (domyślnie
-jak w poprzednim przykładzie)
-
-\begin{subeqnarray} - \label{dd} - x &=& y+z\label{dd1}\\ - u &=& v+w\label{dd2} -\end{subeqnarray} -This was equation~\ref{dd}, with parts~\ref{dd1} and~\ref{dd2}. -- -
Sposób prezentacji licznika możemy zmienić, zmieniając definicję polecenia
-\thesubequation
(definicja licznika podstawowego jest
-definiowana przez makroinstrukcję \themainequation
; którą też
-można zmienić) np:
-
-\def\thesubequation{\themainequation-\alph{equation}} --definicję tę należy umieścić na zewnątrz środowisk zmieniających sposób -numeracji
-\def\thesubequation{\themainequation-\alph{equation}} -\begin{subequations} - \label{db} - \begin{equation} - \label{db1} - d^2 + e^2 = f^2 - \end{equation} - We can refer to equation~\ref{db2}, \ref{db} and~\ref{db1}. - \begin{equation} - \label{db2} - g^2 + h^2 = i^2 - \end{equation} -\end{subequations} -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/subeqn
-W przypadku środowiska {\tt subeqnarray} -\begin{subeqnarray} -\label{eqw} -\slabel{eq0} - x & = & a \times b \\ -\slabel{eq1} - & = & z + t\\ -\slabel{eq2} - & = & z + t -\end{subeqnarray} -pierwsze równanie ma numer~\ref{eq0}, a ostatnie~\ref{eq2}. -natomiast całe wyrażenie nosi numer:~\ref{eqw}. - -W przypadku standardowego środowiska -{\tt eqnarray}. -\begin{eqnarray} -\label{eq10} - x & = & a \times b \\ -\label{eq11} - & = & z + t\\ -\label{eq12} - & = & z + t -\end{eqnarray} -pozycje noszą numery:~\ref{eq10},~\ref{eq11} and~\ref{eq12}. -- - - - - -
\subfigure[opis]{treść}
\subfigtopskip
, a pomiędzy rysunkiem i opisem przez parametr
-\subfigcapskip
-
-Działanie zilustruje przykład
--\begin{figure} -\begin{center} -\begin{tabular}[t]{p{4cm}p{4cm}p{4cm}} -\subfigure[pierwszy]{\label{mójrysunek-a}\hbox to 3.5cm{rysunek 1\hfill}} & -\subfigure{\hbox to 3.5cm{rysunek 2\hfill}} & -\subfigure[trzeci]{\hbox to 3.5cm{rysunek 3\hfill}}- -Parametr ujęty w nawiasy [] polecenia subfigure może -być pominięty; stanowi on opis rysunku. Opis jest łamany na -szerokości wyznaczonej przez szerokość obiektu traktowanego jako -rysunek. - - - -
-\end{tabular} -\end{center} -\caption{Trzy rysunki} -\label{mójrysunek} -\end{figure} -
-Do rysunków można się odwoływać przez: \ref{mójrysunek} -- -1, \ref{mójrysunek-a} -- 1-a. - -
Pakiet udostępnia mechanizm umożliwiający numerację kolejnych -rysunków (floats) -i tabel (table) licznikiem podrzędnym; analogicznie jak pakiet -subeqn -(p. też pakiet sublabel). -
- --
countmax | powoduje zdefiniowanie licznika -subfloatfiguremax i subfloattablemax i nadanie im -wartości odpowiadającej liczbie obiektów ruchomych w ramach danej -serii. |
nocountmax | (domyślnie aktywna) -- nie jest -definiowany licznik obiektów w ramach danej serii |
-Pakiet udostępnia środowiska: subfigures i subtables.
-Jeżeli umieścimy wewnątrz nich kilka środowisk figure lub
-table będą one nosiły ten sam numer główny; inkrementowany
-zostanie licznik dodatkowy (o nazwie subfloatfigure bądź
-subfloattable), np:
-
-\begin{subfigures) -\begin{figure} -\caption{To jest pierwszy rysunek serii} -\end{figure} -\begin{figure} -\caption{To jest drugi rysunek serii} -\end{figure} -\end{subfigures} -- - -
Sposób wizualizacji numerów definiują makroinstrukcje
-\thesubfloatfigure i \thesubfloattable; standardowo
-są one zdefiniowane jako:
-
-\def\thesubfloatfigure{\themainfigure\alph{subfloatfigure}}
-
-Sposób wizualizacji numeru głównego jest definiowany makroinstrukcją -\themainfigure lub \themaintable. -
- -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/subfloat
Pakiet udostępnia poleceń: \sublabon
i \sublaboff
,
-umożliwiają one zmianę sposobu numeracji środowisk. Jeżeli otoczymy fragment
-tekstu
-ww parą, podając jako argument nazwę środowiska, którego numerację chcemy
-zmienić, to do numer podstawowy nie będzie
-inkrementowany,
-a zostanie do niego dołożona (w sensie napisu) wartość dodatkowego licznika, prezentowanego w
-zdefiniowany sposób. W prawidłowy sposób jest również generowana wartość
-etykiety.
-
Do definiowania sposobu prezentacji licznika dodatkowego służy polecenie
-\substyle
np.:
-
-\renewcommand{\substyle}[1]{\,\alph{#1}} --co oznacza, że kolejne pozycje będą numerowane (oprócz podania wartości -podstawowego licznika) jako a, b itp. (z dodatkowa -odległością). Niestety sposób prezentacji ustala się wspólnie dla wszystkich środowisk. - -
Przykład: -
-\def\substyle#1{.\alph{#1}} -\def\eref#1{(\ref{e:#1})} -\def\elabel#1{\label{e:#1}} - -\begin{document} - -\sublabon{equation} -\begin{equation} -\int_1^\infty dx -\elabel{a} -\end{equation} -\begin{equation} -\sqrt{\pi} -\elabel{b} -\end{equation} -\sublaboff{equation} -wzor \eref{a} i \eref{b} -\end{document} -- - - -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/preprint
Pakiet definiuje polecenie \textsubscript, analogicznie -jak standardowa makroinstrukcja \textsuperscript. -
- -- -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/fragments
-
polecenie | Opis |
---|---|
-\tablefirsthead{...} | definiuje nagłówek tabeli, pojawiający się - na jej szczycie. Definicja nie jest - obowiązkowa. |
-\tablehead{...} | definiuje nagłówek pojawiający się w przypadku - zmiany strony. |
-\tabletail{...} | definiuje stopkę tabeli pojawiającą się - na dole przed zmianą strony. |
-\tablelasttail{...} | definiuje stopkę pojawiającą się na końcu tabeli. - Definicja nie jest obowiązkowa. |
-\topcaption | ustawia flagę powodującą, że polecenie - \tablecaption umieści podpis - nad tabelą. |
-\bottomcaption | jw. tylko pod tabelą. |
-\tablecaption{...} | - definiuje podpis odpowiadający - poleceniu \caption{...}. Podpis zostanie - umieszczony w zależności od wywołania jednej - z wymienionych powyżej makroinstrukcji (standardowo - podpis umieszczany jest na górze tabeli). Polecenia - zmiany położenia podpisu odnoszą się do wszystkich - tabel w tekście zdefiniowanych po tym poleceniu. - Tabeli zdefiniowanej - w środowisku supertab nie można umieszczać - w obiekcie ruchomym np. table ponieważ - TeX obiekty ruchome umieszcza zawsze na jednej - stronie, stąd konieczność emulacji polecenia - caption, - działającego tylko w obiekcie ruchomym. |
-Uwaga!
-Środowisko to można łączyć z makroinstrukcjami ze zbiorów
-hhline i array.
-
-
-Uwaga!
-Wadą środowiska jest to że decyzja o zmianie strony jest podejmowana
-na podstawie porównania oszacowanej wysokości następnego wiersza
-z pozostałą ilością wolnego miejsca na stronie.
-Szacunek wysokości jest przeprowadzany na podstawie dotychczasowych
-wysokości wierszy z uwzględnieniem współczynnika bezpieczeństwa
-(przyjętego arbitralnie). Często
-zdarza się, że przekraczana jest długość strony, lub wyraźnie widać
-że na danej stronie zmieścił by się jeszcze jeden wiersz. Środowisko
-,,nie lubi'' cel realizowanych specyfikacją p (paragraf) ---
-szczególnie długich (zajmujących kilka wierszy).
-
-
-Uwaga!
-W momencie podjęcia decyzji o przełamaniu tabeli, jest ona zamykana
-i ponownie otwierana na następnej stronie (następna część staje się
-nową tabelą), w związku z tym szerokości tych samych kolumn mogą
-być różne na kolejnych stronach. Wersja ,,gwiazdkowa''
-(\begin{supertabular*}
) zachowuje jednakowe szerokości
-kolumn, ale jest to realizowane przez dostawienie wolnego miejsca
-na początku kolumny.
-
-
-
Pakiet dostarcza środowisk do prezentacji tekstu niepodlegającego łamaniu -np. kodu programu -- rozwijane są tabulatory - (p. też moreverb).
- -\begin{listing} | zawartość środowiska jest prezentowana bez
-formatowania czcionką typu typewriter , wewnątrz wywoływane jest
-polecenie \listingsize , którego podstawową funkcją jest zmiana
-wielkości czcionki (domyślnie small ), ale może służyć do innych celów np.:
-\def\listingsize{\footnotesize\color{green}} spowoduje również
-zmianę koloru czcionki. Wielkość lewego marginesu jest ustawiana na wartość
-przechowywaną w parametrze \listingindent . Uwaga! wartość tego
-parametru jest ustawiana automatycznie przez polecenie
-\begin{document} , tak więc jeżeli chcemy nadać mu inną wartość,
-n |
\begin{listing*}{end*} | wersja ,,gwiazdkowa'' środowiska, dodatkowy parametr
- definiuje sekwencję zamykającą środowisko (znak * na końcu
- sekwencji jest obowiązkowy), oczywiście zamiast end
- można wpisać dowolny ciąg znaków; to nie jest polecenie w ogólnie
- rozumianym sensie |
\begin{verbwrite}{zbiór} | zawartość środowiska jest zapisywana do -wskazanego zbioru (p. też filecontents) |
\verbinput{zbiór} | polecenie powoduje -wczytanie wskazanego zbioru (bez formatowania) |
\begin{demo}[x]{tytuł} | zawartość środowiska jest prezentowana dwa razy --
-jako nie formatowany tekst (tak jak verbatim ) oraz w wersji
-podlegającej przetwarzaniu; parametr opcjonalny x może
-przyjmować wartości w -- prezentacja na całą szerokość szpalty i
-n -- obok siebie (wartość domyślna). -Przykład 1 - -\begin{demo}[w]{wzór bez sensu} -\begin{equation} -\sqrt[3]{\int_0^\infty x dx} -\end{equation} -\end{demo} -- -Przykład 2 - -\begin{demo}[n]{wzór bez sensu} -\begin{equation} -\sqrt[3]{\int_0^\infty x dx} -\end{equation} -\end{demo} -- - |
-Dostarcza środowiska tabularx pozwalającego -na określenie kolumny o szerokości trudnej do określenia (w tablicy -może być kilka takich kolumn). Kolumnę o nieznanej szerokości -określamy w preambule parametrem X (proszę zwrócić uwagę że -jednym z parametrów definicji jest całkowita szerokość tabeli).
- -
-Wywołanie:
-
-\begin{tabularx}{250pt}{|c|X|c|X|} -\hline -\multicolumn{2}{|c|}{Multicolumn entry!}& -THREE & FOUR- -daje efekt - - - - -
-\hline -one & \raggedright\arraybackslash The width of this column depends on - the width of the table.& -three& -Column four will act in the same way as column two, with the same -width.
-\hline -\end{tabularx} -
-Efekty są gorsze od oczekiwanych. Nie jest przeprowadzana optymalizacja -kar w tak zdefiniowanych kolumnach. Efektem jest to, że wszystkie, tak -określone kolumny, mają tą samą szerokość bez względu na to jak wygląda -tekst w każdej z nich. Powinno być tak aby suma kar za łamanie tekstu -w każdej z kolumn była jak najmniejsza (łącznie). Generalnie środowisko służy -do zastąpienia środowiska tabular*, które dopasowuje -szerokość tabeli do szerokości łamania, ale poprzez zwiększenie -odstępu między kolumnami, a nie szerokości kolumn; czyli jeszcze -gorzej.
- - - -\newteorem{nazwa środowiska}{tekst nagłówka}
\newteorem{nazwa środowiska drugiego}%
- [nazwa środowiska]{tekst nagłówka drugiego}
\newteorem{nazwa środowiska drugiego}%
-{tekst nagłówka drugiego}[section]
-Dostępne są polecenia zmieniające: -
\theoremstyle{style}
\theoremheaderfont{font}
-\theorembodyfont{font}
-\theorempreskimamount
-\theorempostskimamount
-
-Przykład
-Poniższe polecenia definiujące nowe środowiska i ich cechy muszą znaleźć
-się w preambule dokumentu (między poleceniem \documentclass...
,
-a \begin{document}
).
-
-
-Licznikiem środowiska Def jest licznik środowiska The, -a licznik środowiska Lem jest zależny od licznika środowiska The. - -
-\theoremstyle{plain} \newtheorem{Cor}{Corollary} - -\theoremheaderfont{\normalfont\bfseries} -\theorembodyfont{\normalfont\slshape} - -\theoremstyle{break} \newtheorem{Exa}{Example} -\theoremstyle{changebreak} \newtheorem{The}{Theorem} -\theoremstyle{marginbreak} \newtheorem{Lem}{Lemma}[The] -\theoremstyle{change} \newtheorem{Def}[The]{Definition} -\theoremstyle{margin} \newtheorem{Rem}{Remark} -\theoremstyle{nonumber} \newtheorem{uwaga}{Uwaga !} -\begin{Cor} -This is a sentence typeset in the theorem environment Cor. -\end{Cor} -\begin{Exa} -This is a sentence typeset in the theorem environment Exa. -\end{Exa} -\begin{The} -This is a sentence typeset in the theorem environment The. -\end{The} -\begin{Lem} -This is a sentence typeset in the theorem environment Lem. -\end{Lem} -\begin{Def}[extra text] -This is a sentence typeset in the theorem environment Def. -\end{Def} -\begin{Rem} -This is a sentence typeset in the theorem environment Rem. -\end{Rem} -\begin{uwaga} -This is a sentence typeset in the theorem environment uwaga. -\end{uwaga} -- - - -
-Utworzenie nowego sposobu prezentacji środowiska nie zostało rozwiązane -w sposób elegancki; wymaga dopisania następującej -makroinstrukcji (przykład dla środowiska uwaga), gdzie -nonumber jest nazwą nowego środowiska -(uwaga na znak @) -
-\gdef\th@nonumber{\normalfont\slshape - \def\@begintheorem##1##2{\item[% - \rlap{\vbox{\hbox{\hskip \labelsep\theorem@headerfont ##1}% -\vskip 1ex% - \hbox{\strut}}}]}% -\def\@opargbegintheorem##1##2##3{% - \item[\rlap{\vbox{\hbox{\hskip \labelsep \theorem@headerfont - ##1\ ##2\ (##3)}% - \hbox{\strut}}}]}} -- -
Pakiet dostarcza środowiska threeparttable
umożliwiającego
- definiowanie odsyłaczy (,,footnote'') wewnątrz tabeli. Odsyłacze
- są realizownie w środowisku tablenotes
jako kolejne pozycje
- \item
. Działanie najlepiej zilustruje przykład.
-
-
- \begin{threeparttable} - \caption{...} - \begin{tabular}{|l|l|} - \hline - pierwsza kolumna\tnote{a}& druga kolumna\\ - \hline - pierwsza kolumna\tnote{b}& druga kolumna\\ - \hline - \end{tabular} - \begin{tablenotes} - \item [a] objaśnienie uwagi a - \item [b] objaśnienie uwagi b - \end{tablenotes} - \end{threeparttable} -- -Uwaga
caption
. Pakiet definiuje
-własne polecenie, może ono być użyte wewnątrz
-środowiska threeparttable
; nie koliduje ono z poleceniem
-caption
użytym na zewnątrz omawianego środowiska (w przypadku
-zanurzenia całości w środowisku table
).
-
-- - -
-Pakiet jest dostępny pod adresem: - -ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/misc/threeparttable.sty
-
-Pakiet dostarcza makroinstrukcji umożliwiających -robienie różnych podkreśleń (p. też umoline). -Tekst będący -parametrem makroinstrukcji zostanie podkreślony (są również inne sposoby wyróżnienia). -Tekst ten poddany jest normalnemu procesowi łamania -w odróżnieniu od standardowej makroinstrukcji \underline, która -produkuje box. Mamy do dyspozycji następujące polecenia -
-\uwave{ten tekst jest podkreślony wężykiem} -\uline{ten tekst jest podkreślony} -\uuline{ten tekst jest podkreślony podwójną linią} -\sout{ten tekst jest przekreślony} -\xout{ten tekst jest zamazany ukośnikami} -{\em emphasized\/} -\emph{emphasized} -- - - -
-Oraz polecenia \useunder
pozwalającego zmienić
-znaczenie innego polecenia zmieniającego czcionkę na jedno
-z powyższych np:
-
- \useunder{\uwave}{\bfseries}{\textbf} --zmienia znaczenie poleceń
\bfseries
(przełącznik) i
-\textbf
(polecenia z parametrem) -- użycie jednego z poleceń
-wyróżni tekst ,,wężykiem''.
-
-
-Grubość linii podkreślającej można ustawić poleceniem:
-\ULthickness
-np: \renewcommand{\ULthickness}{2pt}
,
-a odległość między tekstem, a linią podkreślającą zmieniając
-wartość parametru \ULdepth
.
-
-Poniższe polecenia:
-
-\setlength{\ULdepth}{10pt} -\uline{Ala ma kota} -- -dają następujący efekt:
-Pakiet posiada następujące opcje: -
Opcja | Opis |
---|---|
-normalem | polecenie \em zachowa swoje pierwotne
- znaczenie |
-ULforem | polecenie \em staje się przełącznikiem
- między tekstem podstawowym, a podkreślonym
- (standardowo opcja jest włączona) |
-normalbf | polecenie \bf zachowa swoje pierwotne
- znaczenie |
-UWforbf | polecenie \bf powoduje przełączenie
- na podkreślenie wężykiem (również
- polecenia \bfseries i
- \textbf ) |
Pakiet dostarcza poleceń służących do oznaczania tekstu: podkreślenia, -nadkreślenia i przekreślenia nie zaburzających składu (p. też ulem).
- -Dostępne są następujące polecenia: -
\Underline{tekst} | podkreślenie; położenie
-linii określa parametr \UnderlineDepth |
\Midline{tekst} | przekreślenie; położenie
-linii określa parametr \OverlineHeight |
\Overline{tekst} | nadkreślenie; położenie
-linii określa parametr \MidlineHeight |
\UMOline{wysokość}{tekst} | kreska na
-podanej wysokości względem podstawy (baseline ) linii |
\UMOlineThickness
odpowiada za grubość linii.
-
-Wewnątrz konstrukcji mamy do dyspozycji polecenia: -
\UMOspace{długość}[wartość] | wstawia
-światło poziome, parametr opcjonalny określa preferencje odnośnie złamania
-linii (wartość dodatnia) lub niełamania linii (wartość ujemna), analogicznie
-jak w poleceniach \linebreak i \nolinebreak
- |
\UMOspace*{długość} | j.w., ale światło nie -jest kasowane przy złamaniu linii |
\UMOnewline | powoduje złamanie linii (analogicznie
-jak \\ ) |
\UMOnewline* | jw. ale złamana linia będzie do końca -podkreślona (przekreślona lub nadkreślona) |
\\
-lub \UMOnewline*
na początku linii wyjściowej pojawi się spacja,
-aby skorygować błąd należy na końcu dołożyć % np. \\%
.
-
-Pakiet udostępnia polecenie
- utilde
umożliwiające wstawienie ,,wężyka'' pod znakiem
- (działa tak jak akcent), można go używać tylko w trybie matematycznym.
- Długość wężyka może się zmieniać w pewnych granicach (do ok. 3 znaków).
Przykład:
-
-$$\utilde{aqqbqqcqq}$$ -- -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/undertilde
Opcja | Opis |
---|---|
- hyphens - | - znak - jest uważany jako dopuszczalne - miejsce przełamania. Jeżeli opcja nie jest podana - to za dopuszczalne miejsce uważa się \- - (znak \ nie jest ignorowany) - |
- obeyspaces - | - powoduje że spacje wewnątrz adresu nie będą ignorowane - |
- spaces - | - powoduje że spacja wewnątrz adresu jest dopuszczalnym - miejscem przełamania (kara \relpenalty) - (działa tylko razem z opcją obeyspaces) - |
- T1 - | - do adresów brane są czcionki w układzie T1 - |
polecenie | Opis |
---|---|
-\urlstyle{font} - | - definiuje rodzaj czcionki, ktrórą będzie składany - adres np: \urlstyle{sf} - |
-\url{adres} - | - w adresie mogą się znajdować również znaki - specjalne (również %, ale staje się - on dopuszczalnym miejscem przełamania). - Argument nie musi być ujęty w znaki - {}, a w dowolną parę znaków - np: \url|aqq| -- wtedy wewnątrz argumentu - mogą znaleźć się również znaki {} - |
-\path{adres} - | - tak jak - url, alle adres jest składany - czcionką type writer - |
-\urldef{\nazwa}\url{adres} - | - tworzy nowe polecenie wstawiające adres - |
- | - |
Środowisko/polecenie | Opis |
---|---|
-\begin{comment} -. -. -\end{comment} | Tekst -wewnątrz jest traktowany jako komentarz -i nie pojawia się w złamanym tekście |
-\begin{verbatim} -. -. -\end{verbatim} | Tekst -zawarty w środowisku verbatim jest -składany czcionką typewriter -(patrz również pakiet alltt i -moreverbatim) |
-\begin{verbatim*} -. -. -\end{verbatim*} | jak poprzednio, ale spacje są -wyróżniane specjalnym znakiem |
-\verbatiminput{zbiór} | - wczytuje zawartośc wskazanego zbioru, tekst jest prezentowany - ,,dosłownie'' |
-\verbatiminput*{zbiór} | jak poprzednio, ale spacja - jest wyróżniania specjalnym znakiem |
Pakiet dostarcza polecenia \verbdef
, którego przeznaczeniem
-jest tworzenie poleceń prezentujących krótkie (z góry określone) nieformatowane teksty,
-tak utworzone polecenia nie są ,,kruche''
-i mogą być argumentem innych poleceń.
-
-Przykład:
-
-\verbdef\fn|char *file_name| --użycie polecenia
\fn
wyprowadzi napis
-char *file_name czcionką typu typewriter; konwencja
-rozpoczynania i kończenia napisu jest identyczna jak w polecenie
-\verb
. Wersja ,,gwiazdkowa'' polecenia \verbdef
-zamiast spacji wyprowadza specjalne znaki ilustrujące je.
-
-
-\includeversion{nazwa1}
\excludeversion{nazwa2}
\includeversion{comment}
-\begin{minipage}[t]{0.45\textwidth} -Deklaracja: -\begin{verbatim} -\includeversion{YES} -\excludeversion{NO} -Odpowiedź brzmi -\begin{YES} Tak. -\end{YES} -\begin{NO} Nie. -\end{NO} -- -da następujący efekt: - -
-Odpowiedź brzmi Tak. - -
-Zmiana deklaracji -
-\includeversion{NO} -\excludeversion{YES} -Odpowiedź brzmi -\begin{YES} Tak. -\end{YES} -\begin{NO} Nie. -\end{NO} -- -
-da następujący efekt: - -
-Odpowiedź brzmi Nie. - - -
\vref
\vpageref[ta strona][inna strona]{nazwa}
. W zależności od
-kolejności (i odległości) etykiety i powołania się na nią pojawia
-się różny tekst, zdefiniowany przez polecenia:
-Polecenie | Opis | Opis
---|---|
-\reftextfaceafter | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na - następnej, widocznej stronie |
-\reftextfacebefore | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na - poprzedniej, widocznej stronie |
-\reftextafter | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na następnej, - niewidocznej stronie |
-\reftextbefore | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na poprzedniej, - niewidocznej stronie |
-\reftexcurrent |
- jeśli etykieta jest zdefiniowana na stronie
- bieżącej (tylko \pageref ) |
-\reftexfaraway | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na stronie - odległej o więcej niż 1 stronę. |
\reftextvario{tekst dla \pageref}{text dla \ref}
\pageref
i \ref
dla danego
-przypadku (dla \reftextcurrent
pierwszy parametr definiuje tekst
-dla strony bieżącej--prawej, a drugi dla strony bieżącej-lewej wyłącznie
-dla polecenia \pageref
).
-
-
-Przykład
-Dla języka polskiego zostały zdefiniowane następujące napisy:
-
-\def\reftextfaceafter {na \reftextvario{s\k asiedniej}{s\k asiedniej} stronie}% -\def\reftextfacebefore{na \reftextvario{s\k asiedniej}{s\k asiedniej} - stronie}% -\def\reftextafter {na \reftextvario{nast\k epnej}{nast\k epnej} stronie}% -\def\reftextbefore {na \reftextvario{poprzedniej stronie}{poprzedniej - stronie}}% -\def\reftextcurrent {na \reftextvario{bie\.z\k acej}{bie\.z\k acej} stronie}% -\def\reftextfaraway#1{na stronie\pageref{#1}}% -- -
-Przed użyciem polecenia \usepackage{vrflocal}
musi
-być użyte polecenie
-\usepackage[polish]{multilanguage}
-lub
-\usepackage[english]{multilanguage}
(oryginalny pakiet
-nosi nazwę varioref, wszystkie zdefiniowane w nim napisy
-są w języku angielskim, i nie ma możliwości ich zmiany -- zmodyfikowany
-pakiet współpracuje z moim pakietem polonizacyjnym znajdującym się
-w: IAPW).
-
-
-
orientacja | -landscape |
- | portrait |
- rozmiar |
- A0, A1, A2, ..., A9, - B0, B1, B2, ..., B9, - C0, C1, C2, ..., C9, - USletter, USlegal, USexecutive |
\setmargins{left}{top}{width}{height}{headh}{heads}{footh}{foots}
-left | lewy margines |
-top | margines górny |
-width | szerokość tekstu |
-height | wysokość tekstu (łamanego) |
-headh | wysokość nagłówka |
-heads | odległość nagłówka od tekstu |
-footh | maksymalna wysokość przypisów (footnote) |
-foots | odległość między tekstem, a przypisem - (footnote) |
\setmarginsrb{left}{top}{right}{bottom}{headh}{heads}{footh}{foots}
-left | lewy margines |
-top | margines górny |
-right | prawy margines |
-bottom | dolny margines |
-headh | wysokość nagłówka |
-heads | odległość nagłówka od tekstu |
-footh | maksymalna wysokość przypisów (footnote) |
-foots | odległość między tekstem, a przypisem |
\setmargnohf{left}{top}{textwidth}{textheight}
\setmargnohfrb{left}{top}{right}{bottom}
\setmarg{left}{top}{textwidth}{textheight}
\setmargnohfrb{left}{top}{right}{bottom}
-Uwaga! Przy ustawianiu marginesów jest kompensowany - zwyczajowy margines 1 cala (lewy i górny) - ustawiany w sterownikach drukarek i przeglądarkach, - tak więc podawane marginesy są rzeczywistymi - odległościami od brzegów papieru. - -
Pakiet redefiniuje polecenie \verbatiminput
z pakietu
-verbatim
(i ładuje go).
\vref
\vpageref[ta strona][inna strona]{nazwa}
. W zależności od
-kolejności (i odległości) etykiety i powołania się na nią pojawia
-się różny tekst, zdefiniowany przez polecenia:
-Polecenie | Opis | Opis
---|---|
-\reftextfaceafter | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na - następnej, widocznej stronie |
-\reftextfacebefore | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na - poprzedniej, widocznej stronie |
-\reftextafter | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na następnej, - niewidocznej stronie |
-\reftextbefore | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na poprzedniej, - niewidocznej stronie |
-\reftexcurrent |
- jeśli etykieta jest zdefiniowana na stronie
- bieżącej (tylko \pageref ) |
-\reftexfaraway | - jeśli etykieta jest zdefiniowana na stronie - odległej o więcej niż 1 stronę. |
\reftextvario{tekst dla \pageref}{text dla \ref}
\pageref
i \ref
dla danego
-przypadku (dla \reftextcurrent
pierwszy parametr definiuje tekst
-dla strony bieżącej--prawej, a drugi dla strony bieżącej-lewej wyłącznie
-dla polecenia \pageref
).
-
-
-Przykład
-Dla języka polskiego zostały zdefiniowane następujące napisy:
-
-\def\reftextfaceafter {na \reftextvario{s\k asiedniej}{s\k asiedniej} stronie}% -\def\reftextfacebefore{na \reftextvario{s\k asiedniej}{s\k asiedniej} - stronie}% -\def\reftextafter {na \reftextvario{nast\k epnej}{nast\k epnej} stronie}% -\def\reftextbefore {na \reftextvario{poprzedniej stronie}{poprzedniej - stronie}}% -\def\reftextcurrent {na \reftextvario{bie\.z\k acej}{bie\.z\k acej} stronie}% -\def\reftextfaraway#1{na stronie\pageref{#1}}% -- -
-Przed użyciem polecenia \usepackage{vrflocal}
musi
-być użyte polecenie
-\usepackage[polish]{multilanguage}
-lub
-\usepackage[english]{multilanguage}
(oryginalny pakiet
-nosi nazwę varioref, wszystkie zdefiniowane w nim napisy
-są w języku angielskim, i nie ma możliwości ich zmiany -- zmodyfikowany
-pakiet współpracuje z moim pakietem polonizacyjnym znajdującym się
-w: IAPW).
-
-
-
W zbiorze zdefiniowana jest makroinstrukcja -underwiggle. Tekst będący argumentem makroinstrukcji jest podkreślany -wężykiem. W ten sposób można zaznaczać tylko krótkie fragmenty, ponieważ -tekst jest wstawiany do pudełka (box), a więc nie podlega łamaniu -(p. także /contrib/misc/ulem.sty).
- -Zbiór należy dołączać poleceniem input
- --Analizowana jest opcja polish i english zmieniająca -treść dodatkowych nagłówków. Pakiet może współpracować z -pakietem vmargin. -
Wywołanie:
-\begin{wrapfigure}[wysokość]{p}[margines]{szerokość}
-tekst otaczający rysunek
-\end{wrapfigure}
-
-p | oznacza miejsce przewidziane na rysunek; l -- z lewej -strony, r -- z prawej strony, |
-margines | parametr opcjonalny, definiujący ujemny lewy - margines; obiekt będzie ,,zachodził'' na lewy margines. |
-szerokość | szerokość obiektu (podana w dowolnych jednostkach - długości) i |
-wysokość | parametr opcjonalny, wymuszający - wysokość obiektu -- określony - liczbą linii (!). |
-\begin{wrapfigure}{l}[1cm]{5cm} -\LARGE AQQ AQQ AQQ -AQQ AQQ AQQ -\caption{Podpis pod rysunkiem} -\end{wrapfigure} -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -tekst oblewający rysunek -- - - -
- -Uwaga! -Należy samemu pilnować łamania stron (nie jest blokowane łamanie strony -wewnątrz tego środowiska). Środowisko nie może być zagnieżdżone w innym oraz -zawarty w nim tekst musi być wystarczająco długi, aby otoczył rysunek. -Patrz floatflt - - -
Pakiet jest dostępny pod adresem:
-
-ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/wrapfig
-
-
\externaldocument{nazwa}
\ref{etykieta}
i \pageref{etykieta}
.
-
-Jeżeli występuje konflikt nazw etykiet lub chcemy wyróżnić
-odwołania możemy użyć prefiksu; polecenie deklaracji zbioru
-zewnętrznego wygląda następująco:\externaldocument[prefix-]{nazwa}
\ref{prefix-etykieta}
\pageref{prefix-etykieta}
\ccC
jako
--\newcommand{\ccC}{$^{\circ}$\,C} --użycie polecenia w tekstach -
-dzisiaj jest 10\ccC ciepła -dzisiaj jest 10\ccC, -a wczoraj było 12\ccC. --daje następujący rezultat:
-
-Natomiast definicja polecenia \ccC
jako
-
-\newcommand{\ccC}{$^{\circ}$\,C\xspace} -- -
-daje pożądany efekt (TeX ignoruje wszystkie spacje
-po nazwie wywołanej makroinstrukcji, w pierwszym przypadku
-mogliśmy napisać \ccC{}
)
-
-
-
-
-
Pakiet udostępnia środowisko xtabular pozwalające - na robienie tabel dłuższych niż jedna strona - (jest rozwinięciem pakietu - supertabular, podobny - problem próbuje rozwiązać również pakiet - longtable; tyle że znacznie - lepiej). - - -
Jest możliwość zdefiniowania osobno nagłówka - na początku tabeli, po każdym złamaniu strony oraz - stopki tabeli pojawiającego się przed każdym - złamaniem strony i na końcu tabeli. - -
Postać wywołania jest identyczna jak w przypadku tabular -(jest akceptowany zarówno parametr opcjonalny, jak i wersja ,,gwiazdkowa''). Zwykle -tabelę (środowisko tabular) jest zanurzane w środowisku -table, czego nie należy robić w dla środowiska xtabular. - -
Oprócz tego jest zdefiniowane środowisko mpxtabular dedykowane -dla minipage. - - -
polecenie | Opis |
---|---|
-\tablecaption{opis} |
- definiuje opis tabeli odpowiadający
- poleceniu \caption{...}. Podpis zostanie
- umieszczony w zależności od ustawienia
- zmiennej logicznej \@topcaption
- nad lub pod tabelą -- wskazane jest użycie poleceń
- \topcaption lub
- \bottomcaption
- (standardowo
- podpis umieszczany jest na górze tabeli).
- |
-\topcaption{opis} | - definiuje podpis, który będzie umieszczony nad - tabelą (sens polecenia jest inny niż w pakiecie supertabular - |
-\bottomcaption{opis} | jw. tylko pod tabelą. |
-\tablefirsthead{...} | definiuje nagłówek tabeli, pojawiający się - na początku. Definicja nie jest - obowiązkowa. |
-\tablehead{...} | definiuje nagłówek pojawiający się w przypadku - zmiany strony (na każdej następnej oprócz ostatniej). |
-\tablelasthead{...} | definiuje nagłówek pojawiający się w ostatnim - fragmencie tabeli. - |
-\notablelasthead | anuluje ostatnie polecenie \tablelasthead
- |
-\tabletail{...} | definiuje stopkę tabeli pojawiającą się - na dole przed pierwszą zmianą strony. |
-\tablelasttail{...} | definiuje stopkę pojawiającą się na końcu tabeli. - Definicja nie jest obowiązkowa. |
-Uwaga!
-Środowisko to można łączyć z makroinstrukcjami ze zbiorów
-hhline i array.
-
-
-Uwaga! nie udało mi się uzyskać zadowalających rezultatów -z użyciem tego pakietu (wersja 2.2a z 15 lutego 2000). - -
-\newcommand\tableofcontents{% - \if@twocolumn - \@restonecoltrue\onecolumn - \else - \@restonecolfalse - \fi - \chapter*{\contentsname - \@mkboth{% - \MakeUppercase\contentsname}{\MakeUppercase\contentsname}}% - \@starttoc{toc}% - \if@restonecol - \twocolumn - \fi - } -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/l_chap.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/l_chap.html deleted file mode 100644 index d477671a564..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/l_chap.html +++ /dev/null @@ -1,31 +0,0 @@ - - - - - - -
-\newcommand*\l@chapter[2]{% - \ifnum \c@tocdepth >\m@ne% - \addpenalty{-\@highpenalty}% - \vskip 1.0em \@plus\p@% - \setlength\@tempdima{1.5em}% - \begingroup% - \parindent \z@% - \rightskip \@pnumwidth% - \parfillskip -\@pnumwidth% - \leavevmode% - \bfseries% - \advance\leftskip\@tempdima% - \hskip -\leftskip% - #1% - \nobreak\hfil% - \nobreak\hb@xt@\@pnumwidth{\hss #2}\par% - \penalty\@highpenalty% - \endgroup% - \fi}% -% -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/l_sec.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/l_sec.html deleted file mode 100644 index e28b4652393..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/l_sec.html +++ /dev/null @@ -1,53 +0,0 @@ - - - - - - -
-\def\addcontentsline#1#2#3{% - \addtocontents{#1}{\protect\contentsline{#2}{#3}{\thepage}}% -}% -% -\long\def\addtocontents#1#2{% - \protected@write\@auxout% - {\let\label\@gobble% - \let\index\@gobble% - \let\glossary\@gobble}% - {\string\@writefile{#1}{#2}}% -}% -% -\def\contentsline#1{\csname l@#1\endcsname}% -% -\def\@dottedtocline#1#2#3#4#5{% - \ifnum #1>\c@tocdepth% - \else% - \vskip \z@ \@plus.2\p@% - {\leftskip #2\relax% - \rightskip \@tocrmarg - \parfillskip -\rightskip% - \parindent #2\relax\@afterindenttrue% - \interlinepenalty\@M% - \leavevmode% - \@tempdima #3\relax% - \advance\leftskip \@tempdima \null% - \hskip -\leftskip% - {#4}% - \nobreak\leaders\hbox{$\m@th% - \mkern \@dotsep mu% - \hbox{.}% - \mkern \@dotsep mu$}% - \hfill \nobreak% - \hb@xt@\@pnumwidth{% - \hfil% - \normalfont% - \normalcolor #5}\par}% - \fi}% -% -\def\numberline#1{\hb@xt@\@tempdima{#1\hfil}}% -% -\def\hb@xt@{\hbox to}% -- - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/spis.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/spis.gif deleted file mode 100644 index 574c33b6827..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/spis.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/spis.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/spis.html deleted file mode 100644 index 7b17e10cc43..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/spisy/spis.html +++ /dev/null @@ -1,237 +0,0 @@ - - - - - - -
Spis treści
--
-
W LaTeX-u zostały, standardowo, zdefiniowane trzy spisy:
-spis treści (\tableofcontents
), spis rysunków
-(\listoffigures
) oraz spis tabel
-(\listoftables
). Wywołanie określonego polecenia
-spowoduje umieszczenie w tym miejscu odpowiedniego spisu.
-
-
Proces tworzenia spisu jest dwuetapowy; w czasie pierwszego -przetwarzania tworzone są odpowiednie zbióry pomocnicze -(osobne dla każdego ze spisów), zawierający -polecenia opisujące spis; w drugim przebiegu zbiory te są dołączane -do zbioru podstawowego (tworzony jest również nowy zbiór pomocniczy). - -Za nazwy list odpowiadają następujące makroinstrukcje: -
\tableofcontenst |
- \listoffigures |
- \listoftables |
---|---|---|
\listcontentsname |
- \listfigurename |
- \listtablename |
Nagłówki są definiownane przy pomocy poleceń
-\section*{nazwa }
-dla artykułu i
-\chapter*{nazwa }
-dla książki i raportu.
-
-
Pozycja do spisu jest wstawiana przy pomocy polecenia:
-
-
-\addcontentsline{zbiór }{typ }{tekst }
-
-
-lub
-
-
-\addtocontents{zbiór }{tekst }
-
-
-gdzie:
-
.toc
-- spis treści,
-.lof
-- spis rysunków,
-.lot
-- spis tabel)
-chapter
, section
...), a ściśle
-nazwie polecenia \l@typ
(np. \l@section
),
-w przypadku spisu
-tabel -- \l@table
i spisu rysunków -- \l@figure
-\addtocontents
służy do wstawienia dodatkowych
-informacji do spisu np. poleceń wstawiających dodatkowy odstęp
-pionowy
-
--\addtocontents{toc}{\protect\vspace{2ex}} -- - -Dodatkowo została zdefiniowana makroinstrukcja
\numberline
-służąca do przekazania numeru (identyfikatora) obiektu; np.
-numer rozdziału.
-Przykładowe polecenie wstawiające pozycję do spisu treści wygląda
-następująco:
-
-
-\addcontentsline{toc}{section}{\protect\numberline{\thesection}Structure of
-the Table Contents}
-
-
-
-Polecenie to jest używane automatycznie przez makroinstrukcje
-definiujące nagłówki (rozdział, podrozdział ...) w wersji ,,bezgwiazdkowej''
-oraz polecenie
-\caption
użyte w środowiskach table
-i figure
.
-
-
-
-\contentsline{typ }{tekst }{strona } -- -gdzie: -
chapter
, section
-... figure
, table
) -- nazwę polecenia
-\l@typ
, które jest tak naprawdę wywoływane
-\contentsline
są przekazywane do
-polecenia \l@...
.
-
-Poleceniami odpowiedzialnymi za wygląd odpowiednich pozycji w spisie są:l@part
l@chapter
l@section
l@subsection
l@subsubsection
l@paragraph
l@subparagraph
l@figure
l@table
-\@dottedtocline{poziom }{wcięcie }{pole numeru }{tekst }{strona } -- -gdzie: -
\tocdepth
-\l@...
-\@pnumwidth | szerokość pola przeznaczonego - na numer strony - |
\@tocrmarg | szerokość prawego marginesu - (nie obejmuje pola numeru strony) - |
\@dotsep | odległość między dwoma kropkami - (w jednostkach mu1) - |
-\makeatletter -\newcommand{\@pnumwidth}{1.55em} -\newcommand{\@tocrmarg}{2.55em} -\newcommand{\@dotsep}{4.5} -\makeatother -- - -
-
-
-
-\contentsline {section}{\numberline {1.1}To jest przykładowy tytuł -podrozdziału dla raportu}{1} -- -gdzie makroinstrukcja
\l@section
jest zdefiniowana jako:
-
--\makeatletter -\newcommand*\l@section{\@dottedtocline{1}{1.5em}{2.3em}} -\makeatother -- - -oczywiście nie każde polecenie
\l@...
musi
-być zdefiniowane przy pomocy polecenie \@dottedtocline
,
-w szczególności jest tak w przypadku
-\l@chapter
-
-
-
-
-
-1 18 mu = 1 em -- \fontdimen2
-dla fontu symbols
-
-
-
-
-
chapter
report
; w przypadku klasy
-book
różnice są niewielkie.
- Makroinstrukcje zostały przeformatowane dla
-dla celów prezentacji.
-
-
-
-\newcommand\chapter{%
- \if@openright% jest to opcja pakietu report i book
- standardowo: - +
- rozdzial zacznie sia od nastepnej strony
- lub nastepnej nieparzystej
- \cleardoublepage%
- \else%
- \clearpage%
- \fi%
- \thispagestyle{plain}% nr strony na dole
- \global\@topnum\z@%
- \@afterindentfalse% nastepny akapit zawsze bez wciecia !!!!!
- \secdef\@chapter\@schapter}%
-%
-\def\@chapter[#1]#2{% wersja bez gwiazdkowa
- \ifnum \c@secnumdepth > \m@ne%
- \refstepcounter{chapter}% inkrementuj licznik
- \typeout{\@chapapp\space\thechapter.}%
- \addcontentsline{toc}{chapter}% do spisu tresci
- {\protect\numberline{\thechapter}#1}%
- \else%
- \addcontentsline{toc}{chapter}{#1}%
- \fi%
- \chaptermark{#1}% pagina
- \addtocontents{lof}{\protect\addvspace{10\p@}}%
- \addtocontents{lot}{\protect\addvspace{10\p@}}%
- \if@twocolumn%
- \@topnewpage[\@makechapterhead{#2}]%
- \else%
- \@makechapterhead{#2}%
- \@afterheading%
- \fi}%
-%
-\def\@makechapterhead#1{% generacja treści tytułu
- dla wersji bezgwiazdkowej
- \vspace*{50\p@}% margines na gorze strony
- {%
- \parindent \z@%
- \raggedright% nie justowany
- \normalfont%
- \ifnum \c@secnumdepth >\m@ne%
- \huge\bfseries%
- \@chapapp{} \thechapter% nazwa i numer rozdziału
- \par\nobreak%
- \vskip 20\p@%
- \fi%
- \interlinepenalty\@M%
- \Huge \bfseries #1% treść tytułu
- \par\nobreak%
- \vskip 40\p@% odstęp po tytule
- }}%
-%
-\def\@schapter#1{% wersja gwiazdkowa
- \if@twocolumn%
- \@topnewpage[\@makeschapterhead{#1}]%
- \else%
- \@makeschapterhead{#1}%
- \@afterheading%
- \fi}%
-%
-\def\@makeschapterhead#1{% generacja tytułu dla wersji gwiazdkowej
- \vspace*{50\p@}%
- {%
- \parindent \z@%
- \raggedright%
- \normalfont%
- \interlinepenalty\@M%
- \Huge \bfseries #1% tresc tytulu (bez nazwy i numeru)
- \par\nobreak%
- \vskip 40\p@%
- }}%
-%
-
-
-
-Proszę zwrócić uwagę, że do utworzenia nazwy tytułu wywołana
-jest makroinstrukcja \@chapapp
; jest ona zdefiniowana jako:
-
-\newcommand\@chapapp{\chaptername}
-
-
-\chaptername
zawiera tekst:
-Rozdział -- dla języka polskiego
-lub
-Chapter -- dla języka angielskiego
-
-
Informacje o aspektach językowych znajdziesz w -części -omawiającej ,,polonizację'' LaTeX2e. - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/count.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/count.html deleted file mode 100644 index d9a71e484c2..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/count.html +++ /dev/null @@ -1,27 +0,0 @@ - -
- - - - - -\arabic{licznik } |
- liczby w notacji arabskiej |
\roman{licznik } |
- liczby w notacji rzymskiej -- małymi literami alfabetu |
\Roman{licznik } |
- liczby w notacji rzymskiej -- dużymi literami alfabtu |
\alph{licznik } |
- kolejne, małe litery alfabetu |
\Alph{licznik } |
- kolejne duże litery alfabetu |
\fnsymbol{licznik } |
- symbole * , \dager ,
- \ddager ... |
article
--\newcounter {part} -\newcounter {section} -\newcounter {subsection}[section] -\newcounter {subsubsection}[subsection] -\newcounter {paragraph}[subsubsection] -\newcounter {subparagraph}[paragraph] --oraz klasy
report
i report
--\newcounter {part} -\newcounter {chapter} -\newcounter {section}[chapter] -\newcounter {subsection}[section] -\newcounter {subsubsection}[subsection] -\newcounter {paragraph}[subsubsection] -\newcounter {subparagraph}[paragraph] --parametry podane w nawiasach
[]
, czyli nazwy innych liczników,
-definiują licznik nadrzędny.
-Zamiana wartości licznika nadrzędnego powoduje wyzerowanie licznika podrzędnego;
-np. użycie polecenia \chapter
powoduje
-liczenie tytułów na poziomie section
od początku --
-wywołuje to lawinę zmian wartości liczników, w rezultacie wszystkie
-liczniki podrzędne zostaną ustawione na 01
-
--W każdym momencie można dopisać do listy liczników podrzędnych -inny licznik - -
-\makeatletter -\@addtoreset{licznik podrzędny}{licznik nadrzędny} -\makeatother -- -np.
\@addtoreset{chapter}{part}
-
-
-1
.
-
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/num.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/num.html
deleted file mode 100644
index 18d2a2e1bc8..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/num.html
+++ /dev/null
@@ -1,27 +0,0 @@
-
-
-
-
-
--\renewcommand\thepart {\@Roman\c@part} -\renewcommand\thechapter {\@arabic\c@chapter} -\renewcommand\thesection {\thechapter.\@arabic\c@section} -\renewcommand\thesubsection {\thesection.\@arabic\c@subsection} -\renewcommand\thesubsubsection{\thesubsection .\@arabic\c@subsubsection} -\renewcommand\theparagraph {\thesubsubsection.\@arabic\c@paragraph} -- -W definicjach tych występuje pewna niekonsekwencja: -używane są makroinstrukcje (np.
\@Roman
) operujące
-na wewnętrznych nazwach liczników (np. \c@part
). W
-LaTeXu są zdefiniowane polecenia operujące na LaTeX-owych nazwach
-liczników.
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p1.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p1.gif
deleted file mode 100644
index ebe967f88e7..00000000000
Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p1.gif and /dev/null differ
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p2.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p2.gif
deleted file mode 100644
index acd6e80c724..00000000000
Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p2.gif and /dev/null differ
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p3.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p3.gif
deleted file mode 100644
index 0abcdd0f15d..00000000000
Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p3.gif and /dev/null differ
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p3.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p3.html
deleted file mode 100644
index 251694786db..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p3.html
+++ /dev/null
@@ -1,16 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
-Na rysunku widzimy standardowe wartości parametrów
-określających położenie tytułu względem otaczającego tekstu.
-- -
proszę zwrócić uwagę, że akapit znajdujący -się po tytule zaczyna się od lewego marginesu. - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p4.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p4.gif deleted file mode 100644 index a6d62e30bbf..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p4.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p4.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p4.html deleted file mode 100644 index 88847f157de..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p4.html +++ /dev/null @@ -1,15 +0,0 @@ - -
- - - - - -Na rysunku widzimy tytuł zdefiniowany poleceniem -mającym ujemną wartość parametru wcięcie -- - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p5.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p5.gif deleted file mode 100644 index 1087bc5243d..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p5.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p5.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p5.html deleted file mode 100644 index 97394ca67e5..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p5.html +++ /dev/null @@ -1,21 +0,0 @@ - -
- - - - - -Na rysunku widzimy tytuł zdefiniowany poleceniem -mającym ujemną wartość parametru po - - -proszę zwrócić uwagę, że tekst znajdujący się po tytule -stanowi jego przedłużenie. Dodatkowym efektem jest brak dodatkowego -marginesu w drugiej i następnych liniach. Odległość między -liniami wynika z odległości w normalnym akapicie, a nie -z ustawionego w tytule. - - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p6.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p6.gif deleted file mode 100644 index 87a5ca1529f..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p6.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p6.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p6.html deleted file mode 100644 index 7060b408a08..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p6.html +++ /dev/null @@ -1,15 +0,0 @@ - -
- - - - - -Na rysunku widzimy tytuł zdefiniowany poleceniem -mającym dodatnią wartość parametru po - -proszę zwrócić uwagę, że akapit po tytule jest
-wcięty o wartość \parindent
.
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p7.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p7.gif
deleted file mode 100644
index 1cf49490cb4..00000000000
Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p7.gif and /dev/null differ
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p7.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p7.html
deleted file mode 100644
index f8bba75372d..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/p7.html
+++ /dev/null
@@ -1,20 +0,0 @@
-
-
-\normalfont\Large\sffamily\bfseries\itshape -- -polecenie zmieniające krój czcionki tytułu - -
- - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/part.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/part.html deleted file mode 100644 index cf78ca24ace..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/part.html +++ /dev/null @@ -1,83 +0,0 @@ - -
- - - -part
report
; w przypadku klas
-article
i book
różnice są niewielkie.
- Makroinstrukcje zostały przeformatowane dla
-dla celów prezentacji.
-
-
-
-\newcommand\part{%
- \cleardoublepage% ustaw sie na stronie prawej
- \thispagestyle{plain}% bez stopki i nagłówka
- \if@twocolumn%
- \onecolumn% zawsze jednokolumnowo
- \@tempswatrue%
- \else%
- \@tempswafalse%
- \fi%
- \hbox{}% wypełnij stronę kitem
- \vfil%
- \secdef\@part\@spart}%
-%
-\def\@part[#1]#2{% wersja bez gwiazdki
- \ifnum \c@secnumdepth >-2%
- \relax%
- \refstepcounter{part}% kwalifikuje się do numerowania tytułów
- \addcontentsline{toc}{part}{\thepart\hspace{1em}#1}%
- % wstaw do spisu treści
- \else%
- \addcontentsline{toc}{part}{#1}% nie kwalifikuje się do numerowania
- % tytułów wstaw tylko do spisu treści
- \fi%
- \markboth{}{}% skasuj paginę
- {%
- \centering% akapit centrowany
- \interlinepenalty \@M% cały tytuł na jednej stronie
- \normalfont%
- \ifnum \c@secnumdepth >-2%
- \relax% jesli kwalifikuje się do numerowania
- % prezentuj numer tomu
- \huge\bfseries \partname~\thepart%
- \par%
- \vskip 20\p@%
- \fi%
- \Huge \bfseries #2\par% prezentuj tytuł części
- }%
- \@endpart}%
-%
-\def\@spart#1{% wersja gwiazdkowa
- {% prezentuj tylko tytuł tomu
- \centering%
- \interlinepenalty \@M%
- \normalfont%
- \Huge \bfseries #1\par%
- }%
- \@endpart}%
-%
-
-
-
-
-\partname
zawiera tekst:
-Tom -- dla języka polskiego
-lub
-Part -- dla języka angielskiego
-
-
Informacje o aspektach językowych znajdziesz w -części -omawiającej ,,polonizację'' LaTeX2e. - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/poziom.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/poziom.html deleted file mode 100644 index 81db31f6663..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/poziom.html +++ /dev/null @@ -1,24 +0,0 @@ - -
- - - - - -- | article |
- report |
- book |
---|---|---|---|
secnumdepth | 3 | 2 | 2 |
tocdepth | 3 | 2 | 2 |
Spis treści
--
-
-
-
| - |
-
|
wszystkie polecenia wywołujemy w jednakowy sposób, ale
-polecenia \part
i
-\chapter
są definiowane
-inaczej niż pozostałe. Do definiowania poleceń
-\section
,
-\subsection
,
-\subsubsection
,
-\paragraph
,
-\subparagraph
służy jedna uniwersalna konstrukcja
-(\startsection
). Wszelkie zmiany w tej
-konstrukcji mają oczywiście wpływ na wygląd wszystkich
-definiowanych w ten sposób tytułów.
-
-
Definicja makroinstrukcji ,,tytułowej''
-przy pomocy konstrukcji \startsection
-jest sparametryzowana, tak więc w momencie jej definiowania
-mamy duży wpływ na jej działanie.
-
-
-
\section
-\section{tytuł }
-\section[skrót ]{tytuł }
-\section*{tytuł }
--tocdepth -- -Wszystkie tytuły o numerze poziomu mniejszym lub równym -
tocdepth
(stojące wyżej w hierarchii)
-będą wprowadzane do spisu treści (oczywiście o tym czy spis treści
-będzie dołączony do dokumentu decyduje inny parametr
-p. budowa zestawień)
-
-Wartość parametru tocdepth
możemy zmienić w następujący sposób:
--\setcounter{tocdepth }{3 } -- - -
article
polecenia \section
-i \subsection
definiują również paginę odpowienio:
-\section
na stronie lewej (parzystej), kasując
-paginę na stronie prawej i
-\subsection
na stronie prawej (nieparzystej). W przypadku
-klas report
i book
polecenie
-\chapter
definiuje paginę na stronie lewej (parzystej),
-kasując paginę na stronie prawej, a
-\section
na prawej (nieparzystej). Pagina na stronie
-lewej jest definiowana przez pierwsze wystąpienie
-odpowiedniego tytułu na stronie (lub wynika ona
-tytuu wcześniejszego),
-natomiast pagina na stronie prawej -- przez ostatnie
-wystąpienie odpowiedniego tytułu.
-
-
-Definiowanie paginy odbywa się przez wywołanie wewnątrz
-makroinstrukcji:
-
-
-zmieniając definicję tych makropoleceń możemy mieć wpływ
-na postać paginy (o zasadach tworzenia paginy, nagłówka i
-stopki możesz przeczyta? w artykule o paginie).
-
-\chaptermark{tytuł }
-\sectionmark{tytuł }
-\subsectionmark{tytuł }
-
-O tym czy tytuł będzie opatrzony numerem decyduje jego poziom
-oraz wartość parametru:
-
-secnumdepth
-
-Wszystkie tytuły o numerze poziomu
-mniejszym
-lub równym (stojące wyżej w hierarchii) będą opatrzone numerem.
-
-Wartość parametru secnumdepth
możemy zmienić w następujący sposób:
-
-\setcounter{secnumdepth }{3 }
-
-
-
-
Każdemu poziomowi odpowiada licznik numerujący -kolejne wystąpienia tytułów. Są one zdefiniowane tak, że zmiana numeru -na wyższym poziomie inicjuje wszystkie liczniki niższych poziomów. - - -
-Uwaga:
-Polecenie \part
nie powoduje inicjowania
-liczników podrzędnych. Polecenia \part
i
-\chapter
-są definiowane inaczej niż wszystkie pozostałe tytuły.
-
-
Numery tytułów są prezentowane za pomocą następujących -makroinstrukcji: -
-\thepart -\thechapter -\thesection -\thesubsection -\thesubsubsection -\theparagraph -\thesubparagraph -- -Np. polecenie: - -
-\renewcommand\thesection{\thechapter.\@arabic\c@section } -- -definiuje makroinstrukcję
\thesection
-jako złożenie: \thechapter.
i prezentacji licznika
-podrozdziałów (section) jako liczby w notacji
-arabskiej2.
-
- Tak zdefiniowany numer jest wprowadzany do spisu treści,
-paginy i jako wartość ew. etykiety zaznaczającej tytuł (pojawi
-się w odwołaniu zamiast \ref{etykieta }
).
-
-
W poleceniach tych określamy jedynie z czego ma się składać -numer oraz w jaki sposób ma być -prezentowana wartość licznika. - - -
W LaTeX2e przewidziano możliwość zmiany
-wyglądu numeru (inna czcionka, kropka
-po numerze, efekty dodatkowe); wewnątrz konstrukcji definiującej wywoływana
-jest makroinstrukcja \@seccntformat
, której
-parametrem jest nazwa tytułu (section
,
-subsection
...):
-
Standardowo jej definicja wygląda następująco:
-
-
-\makeatletter
-\renewcommand{\@seccntformat }[1]{\csname the#1\endcsname\quad }
-\makeatother
-
-
-wstawia ona dodatkowe
-światło między numerem, a samym tytułem (\quad
).
-
-
Przykład:
-
-
-\renewcommand{\thesection }{\fbox{\thechapter.\arabic{section }}}
-\section{Definicja błędna }\label{blad }
-
-Powołanie się na numer podrozdziału~\ref{blad }, daje właśnie taki efekt.
-
-
-
-
-
-
-\makeatletter
-\renewcommand{\@seccntformat }[1]{\fbox{\csname the#1\endcsname }\quad}
-\makeatother
-
-\section{Definicja poprawna }\label{dobrze }
-
-W tym przypadku powołanie się na podrozdział~\ref{dobrze } daje
-poprawny efekt.
-
-
-
-
-
-
-Polecenie \@seccntformat
ma wpływ na prezentację
-numeru tytułów poleceń: \section
, \subsection
,
-\subsubsection
,
-\paragraph
i
-\subparagraph
.
-
-
-Przy pomocy tej makroinstrukcji możemy zaspokoić wymagania
-polskich wydawców, czyli umieścić kropkę po ostatniej
-cyfrze numeru;
-poniższa konstrukcja załatwia ten problem.
-
-
-\makeatletter
-\renewcommand{\@seccntformat }[1]{\fbox{\csname the#1\endcsname }.\quad }
-\makeatother
-
-
-
-
-
\section
,
-\subsection
,
-\subsubsection
,
-\paragraph
i
-\subparagraph
-są definiowane poleceniem
-
-- \@startsection{nazwa }{poziom }{wcięcie }{odległość przed }{odległość po }{jak prezentować } -- - -
section
(nie może to być part
- ani chapter
)
-
-
-
-\secnumdepth
i
- \tocdepth
-- wpływa na umieszczenie
- w spisie treści i numerowanie tytułów
-
-
-\parindent
.
-
-
-\@seccntformat
).
--\normalfont\Large\sffamily\bfseries\itshape --
-
-
-
-1 Z taką strategią można by polemizować,
-moim zdaniem do spisu treści powinno być wstawione
-pełne brzmienie tytułu. Natomiast tekst zawarty
-w nawiasach []
, jeżeli wystąpi, powinien
-definiować paginę -- często zdarza się, że tytuł w pełnym brzmieniu
-jest zbyt długi.
-
-
-
-2 polecenie
-\@arabic
jest poleceniem niższej warstwy i operuje
-na TeX-owej nazwie licznika; polecenie LaTeX2e
-\newcounter{licznik }
definiuje
-TeX-ową nazwę licznika jako \c@licznik
-
-
-
-
-
-
-
startsection
-
-
--\newcount\@secpenalty% -\@secpenalty = -300% -\newif\if@noskipsec% -\@noskipsectrue% -% -\def\@startsection#1#2#3#4#5#6{% - \if@noskipsec% - \leavevmode% - \fi% - \par% - \@tempskipa #4\relax% - \@afterindenttrue% - \ifdim \@tempskipa < \z@% - \@tempskipa -\@tempskipa% - \@afterindentfalse% - \fi% - \if@nobreak% - \everypar{}% - \else% - \addpenalty\@secpenalty% - \addvspace\@tempskipa% - \fi% - \@ifstar% - {\@ssect{#3}{#4}{#5}{#6}}% - {\@dblarg{\@sect{#1}{#2}{#3}{#4}{#5}{#6}}}}% -% -% -\def\@sect#1#2#3#4#5#6[#7]#8{% - \ifnum #2> \c@secnumdepth% - \let\@svsec\@empty% - \else% - \refstepcounter{#1}% - \protected@edef\@svsec{\@seccntformat{#1}\relax}% - \fi% - \@tempskipa #5\relax% - \ifdim \@tempskipa > \z@% - \begingroup - #6\relax% - \@hangfrom{\hskip #3\relax\@svsec}% - {\interlinepenalty \@M #8\par}% - \endgroup% - \csname #1mark\endcsname{#7}% - \addcontentsline{toc}{#1}{% - \ifnum #2>\c@secnumdepth% - \else% - \protect\numberline{\csname the#1\endcsname}% - \fi% - #7}% - \else% - \def\@svsechd{#6% - \hskip #3\relax %% \relax added 2 May 90 - \@svsec #8\csname #1mark\endcsname% - {#7}% - \addcontentsline{toc}{#1}{% - \ifnum #2>\c@secnumdepth% - \else% - \protect\numberline{\csname the#1\endcsname}% - \fi% - #7}}% - \fi% - \@xsect{#5}}% -% -\def\@xsect#1{% - \@tempskipa #1\relax% - \ifdim \@tempskipa>\z@% - \par \nobreak% - \vskip \@tempskipa% - \@afterheading% - \else% - \global\@nobreakfalse% - \global\@noskipsectrue% - \everypar{\if@noskipsec% - \global\@noskipsecfalse% - \clubpenalty\@M% - \hskip -\parindent% - \begingroup - \@svsechd - \endgroup% - \unskip% - \@tempskipa #1\relax% - \hskip -\@tempskipa% - \else% - \clubpenalty \@clubpenalty% - \everypar{}% - \fi}% - \fi% - \ignorespaces}% -% -\def\@seccntformat#1{% - \csname the#1\endcsname% - \quad}% -% -\def\@ssect#1#2#3#4#5{% - \@tempskipa #3\relax% - \ifdim \@tempskipa > \z@% - \begingroup% - #4% - \@hangfrom{\hskip #1}% - {\interlinepenalty \@M #5\par}% - \endgroup% - \else% - \def\@svsechd{#4\hskip #1\relax #5}% - \fi% - \@xsect{#3}}% -% -\newif\if@afterindent% -\@afterindenttrue% -% -\def\@afterheading{% - \global\@nobreaktrue% - \everypar{\if@nobreak% - \global\@nobreakfalse% - \clubpenalty \@M% - \if@afterindent% - \else% - {\setbox\z@\lastbox}% - \fi% - \else% - \clubpenalty \@clubpenalty% - \everypar{}% - \fi}}% -% -\def\@hangfrom#1{% - \setbox\@tempboxa\hbox{{#1}}% - \hangindent \wd\@tempboxa% - \noindent\box\@tempboxa}% -% -% -\newcount\c@secnumdepth% -\newcount\c@tocdepth% -% -\def\secdef#1#2{\@ifstar{#2}{\@dblarg{#1}}}% -% -\def\sectionmark#1{}% -\def\subsectionmark#1{}% -\def\subsubsectionmark#1{}% -\def\paragraphmark#1{}% -\def\subparagraphmark#1{}% -- - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tc.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tc.gif deleted file mode 100644 index 026b5330f56..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tc.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tc.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tc.html deleted file mode 100644 index 3c581d11ece..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tc.html +++ /dev/null @@ -1,55 +0,0 @@ - - - - - - - - -Przykład pokazujący możliwość wycentrowania tytułu - -
-\makeatletter -\newcommand\csection{\@startsection {section}{1}{0cm}% - {3.5ex \@plus -1ex \@minus -.2ex}% - {2.3ex \@plus.2ex}% - {\centering\normalfont\Large\bfseries}} -\makeatother -- - -
- -
-Proszę zwrócić uwagę, że obszar centrowany posiada dodatkowy
-lewy margines (zawierający numer). Efekt ,,etykiety'' jest
-uzyskany bardzo głębokim makropoleceniem TeX-a i nie jest
-,,przykrywany'' poleceniem \centering
.
-
-
Udoskonalmy powyższą definicję
-
-
-\makeatletter
-\newcommand\@csection{\@startsection {section}{1}{0cm}%
- {3.5ex \@plus -1ex \@minus -.2ex}%
- {2.3ex \@plus.2ex}%
- {\centering\normalfont\Large\bfseries}}
-\newcommand\csection{%
-\def\@hangfrom##1{%
- \setbox\@tempboxa\hbox{{##1}}%
-% \hangindent \wd\@tempboxa%
- \noindent\box\@tempboxa}
-\@csection}%
-\makeatother
-
-
-zmieniając definicję makroinstrukcji odpowiedzialnej za dodatkowy
-margines w tytule. Zmiana definicji jest dokonywana każdorazowo
-i ma charakter lokalny, ma to wpływ jedynie na wygląd
-tytułu uzyskanego poleceniem \csection
-
-
- - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tca.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tca.gif deleted file mode 100644 index 71ae6514109..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tca.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tl.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tl.gif deleted file mode 100644 index 5a180197379..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tl.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tl.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tl.html deleted file mode 100644 index ba72ab4f039..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tl.html +++ /dev/null @@ -1,30 +0,0 @@ - - -
- - - - - -Przykład pokazujący tytuł dosunięty do -lewego marginesu - --\makeatletter -\renewcommand\rsection{\@startsection {section}{1}{0cm}% - {3.5ex \@plus -1ex \@minus -.2ex}% - {2.3ex \@plus.2ex}% - {\raggedright\normalfont\Large\bfseries}} -\makeatother -- - -
- -
- -Zachowany jest efekt ,,etykiety'' (kolejne linie tytułu -mają dodatkowy margines wynikający z szerokości numeru). - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tr.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tr.gif deleted file mode 100644 index c41ccfc06aa..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tr.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tr.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tr.html deleted file mode 100644 index a8164bf8905..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tr.html +++ /dev/null @@ -1,27 +0,0 @@ - - -
- - - - - -Przykład pokazujący tytuł dosunięty do prawego marginesu - --\makeatletter -\renewcommand\lsection{\@startsection {section}{1}{0cm}% - {3.5ex \@plus -1ex \@minus -.2ex}% - {2.3ex \@plus.2ex}% - {\raggedleft\normalfont\Large\bfseries}} -\makeatother -- - - -
- - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tx.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tx.gif deleted file mode 100644 index 1638f79f73c..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tx.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tx.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tx.html deleted file mode 100644 index cce385f7c13..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/tx.html +++ /dev/null @@ -1,28 +0,0 @@ - - -
- - - - - -Przykład pokazujący możliwość numerowania tytułów na marginesie -tekstu. - --\makeatletter -\renewcommand{\@seccntformat}[1]{\hbox to 2cm{\csname the#1\endcsname}} -\renewcommand\section{\@startsection {section}{1}{-2cm}% - {3.5ex \@plus -1ex \@minus -.2ex}% - {2.3ex \@plus.2ex}% - {\normalfont\Large\bfseries}} -\makeatother -- - - -
- - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/txx.gif b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/txx.gif deleted file mode 100644 index 4d4cdd0a6e8..00000000000 Binary files a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/txx.gif and /dev/null differ diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/txx.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/txx.html deleted file mode 100644 index b5f9d0a8746..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/latex2e/tytuly/txx.html +++ /dev/null @@ -1,34 +0,0 @@ - - -
- - - - - -Przykład pokazujący możliwość skasowania dodatkowego -wcięcia w tytule (efekt ,,etykiety''). - --\makeatletter -\def\@hangfrom#1{% - \setbox\@tempboxa\hbox{{#1}}% -% \hangindent \wd\@tempboxa% - \noindent\box\@tempboxa} -\renewcommand\section{\@startsection {section}{1}{0cm}% - {3.5ex \@plus -1ex \@minus -.2ex}% - {2.3ex \@plus.2ex}% - {\normalfont\Large\bfseries}} -\makeatother -- - - -
- -Teraz tytuł jest naprawdę wycentrowany. - - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/manifest.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/manifest.html deleted file mode 100644 index f154eb09c84..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/manifest.html +++ /dev/null @@ -1,81 +0,0 @@ - -
- - - - -INTERNET
-u. Publikowanie swoich spostrzeżeń i osiągnięć jest tanie, proste
-i niekłopotliwe. Czytelnik może mieć dostęp do informacji natychmiast
-po jej wytworzeniu.
-
-Chciałbym, aby w tym Dziale były umieszczane artykuły poruszające
-różne problemy związane ze składem tekstów przy pomocy programu
-TeX.
-Zachęcam wszystkich do podzielenia się swoją wiedzą z użytkownikami
-sieci INTERNET
. Powstające forum będzie uzupełnieniem
-listy dyskusyjnej
-GUST
-u, gdzie
-życzliwi Subskrybenci odpowiadają na
-,,krótkie pytania''.
-
-
Proponuję, aby zamieszczane publikacje, wzorem twórcy -TeX-a, -stały się własnością świata. Jeżeli Autor wyraźnie nie wniósł -zastrzeżeń, dozwolone jest drukowanie i powielanie informacji -bez żadnych ograniczeń. - -
Artykuły oraz
-wszelkie uwagi i pomysły na temat redakcji działu
-proszę kierować na adres
-W.Macewicz@ia.pw.edu.pl. Służę pomocą, wszystkim chętnym opublikowania
-artykułu,
-w przetłumaczeniu i zredagowaniu go do postaci hipertekstowej
-HTML
. Osoby mające dostęp do komputerów na których pracuje serwer
-WWW
-mogą zgłosić jedynie chęć dołączenia publikacji do Katedry
-TeX-ologii.
-
-
Mam nadzieję, że zamieszczone artykuły będą czytelne dla każdego.
-Standardowym sposobem kodowania jest kod zgodny zgodny z obowiązującą normą
-PN-93 T-42118
i normą ISO-8859
. Artykuły mogą być
-tłumaczone ,,w locie'' na jeden z dostępnych sposobów (wystarczy przełączyć
-kodowanie na stronie głównej).
-
-
-
Zachęcam wszystkich do współpracy w tworzeniu i redakcji tego Działu. -Otwarcie działu w -Wirtualnej -Akademii popularyzującego -program TeX nie jest konkurencją, ale uzupełnieniem działalności - -Grupy -Użytkowników Systemu TeX. Liczę na -współpracę TeXpertów, stanowiących trzon GUST-u, którzy zawsze chętnie -dzielili się swoją wiedzą. - - -
- - -
pdfetex -ini -progname=context cont-en
$TEXMF/webc/
- fmtutil --byfmt cont-en
texexec --make en
$TEXMF/tex/context/config/cont-usr.tex
należy odnaleźć
-wiersze, w których znajdują się ustawienia dla języka polskiego
-i usunąć komentarze z odpowiednich wierszy:
-- \installlanguage [\s!pl] [\c!status=\v!start] % dodaje jęz. polski - \setupcurrentlanguage[\s!pl] % włącza polski jako domyślny - \definefilesynonym [font-cmr] [font-plr] % włącza użycie fontów PL --Wygenerować format dowolną z powyższych metod. -
texexec
podając dodatkowe opje: texexec --make --bodyfont=plr --language=pl en
-cont-fmt.tex
- \unprotect - \installlanguage[\s!pl][\c!status=\v!start] - \setupcurrentlanguage[\s!pl] - \definefilesynonym[font-cmr][font-plr] - \protect - \endinput --Następnie wygenerować format metodą I.1. -
texexec <nazwa_pliku>
-
--Wybrane opcje programu texexec: - -
Opcja | Opis | -
---|---|
--output=[pdftex|dvips] | wybór generowanego pliku wyjściowego | -
równoważne --output=pdftex | -|
--result=<out> | nazwa pliku wynikowego | -
--pages=<lista_stron> | zapisanie do pliku wynikowego - tylko wybranych stron | -
--fast | przetworzenie szybkie (bez ilustracji - itp.) | -
--once | przetworzenie jednokrotne | -
--make | wygenerowanie formatu | -
-Można także wywoływać ConTeXt poleceniem cont-en
:
- cont-en <plik_wejściowy>
-albo bezpośrednim wywołaniem programu pdfetex:
- pdfetex -efmt=cont-en -progname=context <plik_wejściowy>
-
-
-emTeX (autorstwa Eberharda Mattesa) jest jedną z najstarszych -implementacji systemu TeX dla środowiska MS DOS -i OS/2. Charakteryzuje się elastycznością -konfiguracji -- -działanie zależy od ustawień zmiennych środowiska. Bardzo dobra -przeglądarka dokumentów (ale nie umożliwia wyświetlania włączonej do tekstu -grafiki -w formacie EPS, jedynie czarno-białe .bmp i .pcx) -i liczne sterowniki umożliwiające druk dokumentu -na szerokiej gamie drukarek.
- -Dystrybucja emTeX nie zawiera sterownika Dvips (konwersji plików DVI -do PostScript) oraz programu MetaPost, ale są dostępne w archiwach -CTAN oddzielne pakiety -z tymi programami, współpracujące z instalacją emTeX. - -W TeX-u zaimplementowano konwersję znaków na wejściu i wyjściu co -umożliwia tworzenie dokumentów (znaki narodowe) w notacji naturalnej -(w dowolnym kodzie) --- wygodnej dla autora dokumentu. Kodowanie to jest wkompilowane w plik -formatu, stąd pewna niedogodność -- przy zmianie kodowania niezbędne jest -wygenerowanie nowego pliku formatu. - -
Są kłopoty z uruchomieniem pakietu emTeX (sam TeX i przeglądarka -dokumentów) w środowisku systemu Windows NT. -Przeglądarka dokumentów pracuje w trybie wyłączności, co stwarza -kłopoty w środowisku graficznym (w windows NT/XP uniemożliwia to używanie).
-Dystrybucja emTeX nie zawiera pakietów pozwalających na skład w języku -polskim; należy samodzielnie zainstalować odpowiednie pakiety. -Opis instalacji i polonizacji dostępny jest na serwerze GUST -w pliku -inst-emt.txt. - -
-Niestety coraz bardziej widać, że pakiet pochodzi z poprzedniej epoki, -choć, obficie uzupełniony o dodatkowe programy, działa dobrze, szczególnie -na słabszych komputerach i tylko w systemach MS DOS i OS/2. -Projekt został dawno zarzucony.
- -O tym, że TeX nie jest reliktem przeszłości świadczy powstawanie -nowych implementacji. Po chwilowym zachłyśnięciu się narzędziami -WIWISIG i ich złudną przyjaznością dla użytkownika nastąpił renesans -systemu TeX. Ostatnio pojawiło się kilka nowych implementacji, a stare -są wciąż uaktualniane. -
- -Należy pamiętać, że TeX jest zawsze taki sam -- makroprocesor, -interpreter tego samego języka. Różnice implementacyjne polegają -na dostosowaniu programu do różnych systemów operacyjnych (głównie chodzi -o system wejścia/wyjścia), różne są programy pomocnicze. - -
-W przypadku systemu operacyjnego Unix (i wszelkich jego odmian) -nie musimy się zastanawiać -- -bardzo dobrą implementacją był teTeX, na bazie którego -powstała dystrybucja wieloplatformowa -TeX Live. W przypadku -systemów MS DOS i MS Windows różnorodność jest duża, ale wiele projektów -jest już nieaktualnych. - -
- -Znane są mi dwie implementacje -(Scientific WorkPlace i Visual TeX -firmy MicroPress) -
-Podstawową cechą tych produktów jest ,,zintegrowane środowisko'': -edytor pracujący w trybie pseudo-WIWISIG (również wzory matematyczne), -przeglądarka dokumentów w trybie dokładnym i sam TeX. Moim zdaniem -tworzenie dokumentów przetwarzanych TeX-em to nie tylko profesjonalny skład, -ale i pewna filozofia tworzenia dokumentów (w szczególności LaTeX, TeXinfo), -polegająca na tym, że tworzymy opis struktury dokumentu; autor koncentruje -się na treści, a nie na formie -- wyglądem dokumentu zajmie się TeX -(na podstawie zdefiniowanych reguł). Próbę upodobnienia TeX-a do -wordprocesorów WIWISIG uważam za nieporozumienie -- rezygnujemy z mnóstwa -zalet TeX-a, a dokładamy szereg wad edytorów pracujących -w trybie graficznym. Do niedawna produkty komercyjne charakteryzowały się -lepszym dostosowaniem do środowiska Windows (przeglądarka dokumentów -uwzględniająca dołączane pliki graficzne w różnych postaciach w tym -postscriptowe). Obecnie można zbudować sobie środowisko pracy oparte -na oprogramowaniu shareware i ,,wolnych'' implementacjach TeX-a które mają -podobne własności użytkowe
- -
-
-
-Przewodnik po systemie TeX (podstawowe informacje)
-
-Podstawy systemu TeX
-
-
-
-O polonizacji TeX-a
-
-
-
-Różne implementacje TeX-a -- co wybrać?
-
-
-Web2C
-Web2C
-
- Uwaga: MiKTeX (jako ProTeXt) dostępny jest na udostępnianym przez -GUST -DVD TeX Collection 2007 i poniższe uwagi można zastosować -także do tej dystrybucji, np. gdy mamy mało miejsca na dysku. - -
-
c:\inst\
):c:\inst\setup.exe
-
-Poland ftp://ftp.gust.org.pl...
-
-setup.exe
-
-c:\inst
)
-
-c:\texmf
- podobnie jak i wszystkie pozostałe zapytania aż do zakończenia
- pracy setup.exe
-
--Do zainstalowanego zestawu ,,Small'' należy teraz dodać polskie pakiety. - -
-Z menu Start -> Programy -> MiKTeX
uruchomić
-MiKTeXOptions
i wybrać
-zakładkę ,,Packages'' a w niej (dla ,,Package repository'')
-przyciskiem ,,Change'' np. ftp://ftp.gust.org.pl...
-Po zaktualizowaniu bazy danych o dostępnych pakietach można dokonać
-wyboru przez zaznaczenie wśród MiKTeX Packages:
-
-
-Documentation -> lshort-polish -Language Support -> Polish (cała gałąź) -Uncategorized -> tex-ps -- -
-Po zakończeniu wyboru nacisnąć przycisk ,,Zastosuj''. - -
MiKTeXOptions
(bądź z wiersza poleceń
-mo.exe
), w zakładce ,,Languages'' należy zaznaczyć ,,polish''
-i zatwierdzić zmiany przyciskiem ,,Zastosuj''. Teraz w zakładce
-,,TeX Formats'' można wskazać interesujący nas format (np. latex czy mex)
-i wygenerować go przyciskiem ,,Build''. Uwaga: dopiero wtedy LaTeX
-będzie przygotowany do obsługi języka polskiego, tzn. będzie zawierał polskie
-wzorce przenoszenia wyrazów.
-
-
- Warto pamiętać, że prywatne dodatki (makra, fonty) instalujemy zawsze tylko
-w odpowiednich podkatalogach drzewa c:\localtexmf
, po czym
-odświeżamy bazę danych instalacji z programu MiKTeX Options ->
-General -> Refresh Now
(albo, szybciej, z linii poleceń:
-initexmf -u
).
-
-
- Od wersji 2.4 MiKTeX zawiera specjalnie skonfigurowany program Ghostscript
-o nazwie mgs.exe
(aktualnie w wersji 8.15), który w zasadzie
-jest wykorzystywany w tle np. przez program podglądu Yap itp. Chcąc
-skorzystać z mgs.exe
z linii poleceń (np. do zadań typu wsadowego)
-należy zadeklarować zmienną systemową
-
-set MIKTEX_GS_LIB=c:\texmf\ghostscript\base;c:\texmf\fonts --(powyższy wiersz można dodać w Windows 95/98 do -
autoexec.bat
; w Windows
-NT/XP nazwę zmiennej i przypisaną wartość wpisujemy w Panelu
-sterowania -> System -> Zaawansowane -> Zmienne środowiskowe
).
-
--
pdftex
.
-
-
-Poniżej pokazano prosty przykład tworzenia pliku z użyciem
-pakietu Polski
. Pakiet ten dostarcza narzędzi potrzebnych do składu
-dokumentów w języku polskim LaTeXem 2e.
-Autorzy pakietu: Mariusz Olko i Marcin Woliński.
-Więcej informacji na temat samego pakietu -- patrz plik
-czytaj.txt
dystrybucji pakietu Polski (dawniej PLaTeX).
-
-
-Ponadto w dystrybucjach
-dołączono przykładowy plik doc/latex/polski/sample-polski.tex
.
-służący do przetestowania poprawnego
-działania formatu LaTeX. Początkującym użytkownikom zaleca się
-zapoznanie z zawartością tego pliku.
-
-Techniczne szczegóły dotyczące użycia pakietu polski.sty
-(główny element pakietu polski) dostępne są po dwukrotnym uruchomieniu:
- latex polski.dtx
- latex polski.dtx
-i wyświetleniu wynikowego polski.dvi
.
- -
-Format w systemie TeX to wstępnie prekompilowany (aby przyspieszyć
-jego analizę przez program tex/pdftex
) zestaw makrodefinicji oraz reguł
-przenoszenia wyrazów dla wybranego zestawu języków.
-Plik formatu z reguły posiada rozszerzenie .fmt
.
-Tworzenie formatu to, w skrócie, uruchomienie programu
-tex/pdftex
-z opcją --ini
i wczytanie odpowiedniego pliku
-inicjującego (dla LateX jest to plik latex.ltx
).
-W LaTeX 2e zestaw reguł przenoszenia wyrazów jest zwyczajowo
-deklarowany w pliku o nazwie language.dat
.
-Plik ten znajduje się zwykle w podkatalogu
-tex/generic/config/language.dat
lokalnej konfiguracji systemu
-TeX bądź w identycznym podkatalogu katalogu głównego instalacji. Modyfikacja
-language.dat
polega na usunięciu w tym pliku znaku komentarza
-`%' w wierszu
-polish plhyph.tex
-i ewentualnym
-zablokowaniu takim znakiem niepożądanych deklaracji wzorców dzielenia
-wyrazów.
W teTeX/TeX Live należy uruchomić program
- texconfig
,
- uaktywnić reguły dzielenia wyrazów dla języka polskiego -- menu
- Hyphenation
uruchamia edycję pliku
- language.dat
; po zapisaniu zmian w pliku
- i zakończeniu edycji, zostanie automatyczne wygenerowany format
- latex.fmt
zawierający
- wybrane wzorce dzielenia oraz mechanizm Babel przełączania języków;
- texconfig
tworzy ponadto dowiązanie (lub program)
- latex
.
- Dla dociekliwych: powyższe odpowiada uruchomieniu z linii
- poleceń:
- fmtutil --byfmt latex; texlinks
- zaś na niższym poziomie -- poleceniu
- pdftex --ini --progname=latex latex.ini
- (od Web2c wer. 7.5.5 używamy jednego programu pdftex
).
W instalacji MiKTeX należy uruchomić menu
- MiKTeX Options
, zaznaczyć w podmenu
- Languages: polish
reguły przenoszenia wyrazów, po czym
- w menu TeX Formats
wygenerować (przyciskiem
- Build
) nowy format latex.fmt
, zawierający
- polskie wzorce.
- Format pdflatex.fmt
dla tworzenia plików PDF
- tworzony jest analogicznie.
-W omawianych wyżej przypadkach tworzony jest plik formatu
- latex.fmt
(lub pdflatex.fmt
), który jest
- umieszczany w katalogu właściwym dla tego rodzaju
- plików, oraz tworzony jest program latex
lub
- pdflatex
-
-
.log
, a także pliki ze spisem treści, skorowidzem itp.
-
-Uruchomienie polecenia:
-latex --translate-file=TCXFILE myfile.tex
-oznacza uruchomienia TeX-a z formatem latex.fmt
-i z odpowiednią tablicą przekodowań (ich lista znajduje się
-poniżej).
-
-Przekodowanie (plik TCX) może być deklarowane bezpośrednio w pliku
-TeX-owym.
-
-Przykładowo, jeśli pierwszy wiersz pliku zawiera
- komentarz strukturalny postaci
- %&latex --translate-file=il2-pl
- to plik może być przetworzony za pomocą polecenia pdftex plik.tex
;
- zostanie wtedy wczytany format latex.fmt
oraz tablica
- il2-pl.tcx
- przekodowania z układu iso8859-2 do układu fontów PL (wewnętrznego
- dla programu TeX; w LaTeX-u ma on kryptonim OT4).
-
-Tym samym zbędna jest deklaracja w preambule pliku LaTeX-owego:
- \usepackage[latin2]{inputenc}
- \usepackage[OT4]{fontenc}
-
-
-W dystrybucjach dostarczono szereg plikow TCX. Można je znaleźć
-w katalogu texmf/web2c/
:
-
amiga-pl.tcx | AmigaPL do PL | -
il2-pl.tcx | iso8859-2 (latin2) do PL | -
cp1250pl.tcx | Windows cp1250 do PL | -
cp852-pl.tcx | IBM cp852 do PL | -
macce-pl.tcx | Apple MacCE do PL | -
maz-pl.tcx | Mazovia do PL | -
-A oto przykład pliku LaTeX-owego: - -
- %& --translate-file=cp1250pl - \documentclass[a4paper]{article} - \usepackage{polski} - \begin{document} - Polskie literki piszemy w standardzie Windows cp1250: ..... - \end{document} -- - Jak widać, nasz plik ma krótką preambułę -- pakiet
polski
- korzysta domyślnie z zainstalowanych fontów PL (odpowiada mu układ
- OT4, więc zbędna jest deklaracja \usepackage[OT4]{fontenc}
).
- Jeśli korzystamy
- z fontów EC nasza preambuła powinna zawierać dodatkowy wiersz:\usepackage[T1]{fontenc}
-
-
-
-
-Przedstawimy tu przykład dotyczący instalacji fontów PL.
- Pliki .pfb
powinny znaleźć się w podkatalogu
- texmf/fonts/type1/public/pl/
naszej instalacji, pliki
- map fontowych (.map
) w katalogu
- texmf/fonts/map/dvips/pl/
zaś wektory kodowań
-(.enc
) -- w katalogu texmf/fonts/enc/dvips/pl/
-
-W dystrybucjach opartych na Web2c zautomatyzowano, poprzez użycie programu
-updmap
, proces tworzenia map fontowych dla programów
-dvips
, pdftex
-i dvipdfmx
. Poniżej omówiono więc tylko, czego ten proces
-dotyczy.
-
- Sterownik dvips
(zamieniający wynik pracy TeX-a, plik DVI,
- do formatu PostScript) wymaga aby deklaracje map fontowych
- (dla fontów PL konkretnie zawartość texmf/fonts/map/dvips/pl/pl.map
)
- były dołączone do pliku texmf/fonts/map/dvips/updmap/psfonts.map
.
- Mapy fontowe można alternatywnie dołączyć w pliku
- texmf/dvips/config/config.ps
(lub jego lokalnej kopii),
- dopisując wiersz:
- p +pl.map
- po deklaracji głównej mapy fontowej: p psfonts.map
.
-
- Aby fonty Type 1 były użyte przez program pdfTeX
,
- należy sprawdzić jakie mapy fontowe są deklarowane w pliku
- texmf/fonts/map/pdftex/updmap/pdftex.map
-- powinien on także
- zawierać deklaracje map fontowych dla fontów PL.
-
-W dystrybucjach wszystkie aktualnie dostępne polskie fonty
-Type1 są gotowe do użycia zarówno przez program dvips
,
-pdftex
, jak i dvipdfmx
.
- -Bardziej szczegółowe omówienie instalacji fontów Type1 zawarte -jest w artykule Instalowanie -fontów Type1/True Type.
- -
mex.fmt
-(lub pdfmex.fmt
, dla wersji TeX-a tworzącej
-od razu pliki PDF)
-i jego użycie w instalacji zgodnej z Web2c
-(dystrybucje teTeX, TeX Live) a także MiKTeX.
-Szczegółowe informacje nt. pakietu MeX zawarto w pliku
-mexinfo.pol
.
-
-
-W dystrybucji dołączono ponadto prosty plik przykładowy
-doc/polish/mex/base/tstmex.tex
, służący do przetestowania
-poprawnego działania formatu MeX. Początkującym użytkownikom zaleca się
-zapoznanie z zawartością tego pliku.
-Plik ten dostępny jest także na serwerze
-GUST.
-
-
tex/pdftex
) zestaw makrodefinicji oraz reguł
-przenoszenia wyrazów dla wybranego zestawu języków. Plik formatu z reguły
-posiada rozszerzenie .fmt
.- -Przygotowanie formatu MeX (lub pdfMeX do tworzenia -plików PDF) polega w skrócie na uruchomieniu: -
-tex-engine --ini mex.ini -- -gdzie tex-engine oznacza program
tex
lub
-pdftex
. Obecnie, od Web2c wer. 7.5.5, używamy jednego programu:
-pdftex
, zaś ,,sposób'' generowania formatu (dla tworzenia
-plików DVI lub PDF) zależny jest od zawartości pliku .ini
.
-Zatem format do tworzenia plików PDF generujemy obecnie poleceniem:
-pdftex --ini pdfmex.ini
.
-Podczas przetwarzania wczytywane są pliki makr formatu MeX, a także
-plain.tex
oraz wzorce przenoszenia wyrazów dla języka polskiego
-i angloamerykańskiego.
-
--Ponieważ wygenerowany plik powinien znaleźć się w odpowiednim -miejscu struktury katalogów, a także powinien zostać ,,zarejestrowany'' -w instalacji, współczesne dystrybucje ułatwiają proces generowania. - -
fmtutil
(fmtutil --help
wyświetla dostępne
-opcje) zaś deklaracje formatów znajdują się w pliku
-texmf/web2c/fmtutil.cnf
(gdy posiadamy drzewo katalogów
-zawierające lokalne pliki konfiguracyjne instalacji systemu TeX, program
-fmtutil
korzysta z lokalnej kopii fmtutil.cnf
;
-dokładne położenie pliku wyświetli uruchomienie polecenia:
-kpsewhich fmtutil.cnf
).Formats
programu texconfig
, które
-pozwala modyfikować plik fmtutil.cnf
,
-co polega na usunięciu znaku #
-przed deklacją wybranego formatu bądź zablokowaniu takim znakiem
-formatów niepożądanych. Po zapisaniu pliku i zakończeniu edycji,
-format zostanie automatyczne wygenerowany.fmtutil.cnf
, po czym
-uruchomić polecenie fmtutil --byfmt=mex
-(lub fmtutil --byfmt=pdfmex
).
-
-MiKTeX Options
podmenu
-TeX Formats
, zaznaczyć format
-MeX
(pdfMeX
) i utworzyć (przyciskiem
-Build
) potrzebny plik formatu.
-
-W obu omawianych przypadkach tworzony jest plik formatu
-mex.fmt
(lub pdfmex.fmt
), który jest
-umieszczany w katalogu właściwym dla tego rodzaju
-plików, oraz tworzony jest program mex
lub pdfmex
-(uruchamia on program pdftex
-z formatem mex
bądź
-z formatem pdfmex
).
.log
, a także pliki ze spisem treści, skorowidzem itp.
-
-Uruchomienie polecenia:
-mex --translate-file=TCXFILE myfile.tex
-oznacza uruchomienia TeX-a z formatem mex.fmt
-i z odpowiednią tablicą przekodowań (ich lista znajduje się
-poniżej). Polecenie mex
tworzone jest zwykle jako dowiązanie
-do programu (obecnie) pdftex
w katalogu zawierającym binaria.
-
-Przekodowanie (plik TCX) może być deklarowane bezpośrednio w pliku
-TeX-owym.
-
-Przykładowo, jeśli pierwszy wiersz pliku zawiera
- komentarz strukturalny postaci
- %&mex --translate-file=il2-pl
- to plik może być przetworzony za pomocą polecenia pdftex plik.tex
;
- zostanie wtedy wczytany format mex.fmt
oraz tablica
- il2-pl.tcx
- przekodowania z układu iso8859-2 do układu fontów PL (wewnętrznego
- dla programu TeX).
-
- W dystrybucjach dostarczono szereg plikow TCX. Można je znaleźć
- w katalogu texmf/web2c/
:
-
-
-
amiga-pl.tcx | AmigaPL do PL | -
il2-pl.tcx | iso8859-2 (latin2) do PL | -
cp1250pl.tcx | Windows cp1250 do PL | -
cp852-pl.tcx | IBM cp852 do PL | -
macce-pl.tcx | Apple MacCE do PL | -
maz-pl.tcx | Mazovia do PL | -
-
-Przedstawimy tu przykład dotyczący instalacji fontów PL.
- Pliki .pfb
powinny znaleźć się w podkatalogu
- texmf/fonts/type1/public/pl/
naszej instalacji, pliki
- map fontowych (.map
) w katalogu
- texmf/fonts/map/dvips/pl/
zaś wektory kodowań
-(.enc
) -- w katalogu texmf/fonts/enc/dvips/pl/
-
-W dystrybucjach opartych na Web2c zautomatyzowano, poprzez użycie programu
-updmap
, proces tworzenia map fontowych dla programów
-dvips
, pdftex
-i dvipdfmx
. Poniżej omówiono więc tylko, czego ten proces
-dotyczy.
-
- Sterownik dvips
(zamieniający wynik pracy TeX-a, plik DVI,
- do formatu PostScript) wymaga aby deklaracje map fontowych
- (dla fontów PL konkretnie zawartość texmf/fonts/map/dvips/pl/pl.map
)
- były dołączone do pliku texmf/fonts/map/dvips/updmap/psfonts.map
.
- Mapy fontowe można alternatywnie dołączyć w pliku
- texmf/dvips/config/config.ps
(lub jego lokalnej kopii),
- dopisując wiersz:
- p +pl.map
- po deklaracji głównej mapy fontowej: p psfonts.map
.
-
- Aby fonty Type 1 były użyte przez program pdfTeX
,
- należy sprawdzić jakie mapy fontowe są deklarowane w pliku
- texmf/fonts/map/pdftex/updmap/pdftex.map
-- powinien on także
- zawierać deklaracje map fontowych dla fontów PL.
-
-W dystrybucjach wszystkie aktualnie dostępne polskie fonty
-Type1 są gotowe do użycia zarówno przez program dvips
,
-pdftex
, jak i dvipdfmx
.
- -Bardziej szczegółowe omówienie instalacji fontów Type1 zawarte -jest w artykule Instalowanie -fontów Type1/True Type.
- -
-MiKTeX -jest implementacją systemu TeX dla środowiska MS Windows -(95/98/NT/XP). -Charakteryzuje się łatwością konfiguracji -- podobną jak w przypadku -systemu Unix. Widać wyraźnie, że coraz bardziej zbliża się do implementacji -opartych na Web2C, np. posiada strukturę katalogów zgodną ze standardem TDS -i może korzystać z zasobów instalacji sieciowych. -
Bardzo dobra -przeglądarka dokumentów, współpracująca z GhostScriptem -- potrafi -wyświetlać dołączoną grafikę postscriptową (nie wywołuje GhostScripta -przy transformacjach postscriptowych np. obrotach), obsługuje windowsowe -formaty graficzne (np. .wmf). Niestety w dokumencie nie można -mieszać grafiki .wmf z postscriptową (oczywiście mieszać możemy, -ale ne da się tego wydrukować w sensowny sposób -- -chyba że będziemy strony drukowali osobno).
- -Od wersji 1.20 potrafi konwertowac znaki wg zadanej tablicy
-na wewnętrzny układ danego ,,encodingu''
-(opcja --translate-file=
Od wersji 2.0 MiKTeX jest wyposażony w polskie -pakiety (makra, fonty itp.). Poprawiono sygnalizowane błędy związane -z generowaniem fontów i dodano wygodny program konfiguracyjny, -dostępny z menu systemowego. - - - -
Obecna wersja 2.7 zawiera kilkaset pakietów, stale aktualizowanych -i umożliwia ich wygodną aktualizację z sieci. -Krótki opis zawarto w artykule Szybka -instalacja MiKTeX.
- -- polskich znaków w TeXu - (w implementacjach opartych na web2c) - | |
- Istnieje kilka sposobów kodowania polskich znaków w - dokumencie TeXowym. Najbardziej komfortowa jest notacja - ,,naturalna'' ośmiobitowa, tzn. zastosowanie jakiejś - strony kodowej (np. cp852, cp1250, ISO 8859-2 (Latin 2), - itp.). Są dwa zasadnicze sposoby nauczenia TeXa - przetwarzania tak zapisanego tekstu. Jeden polega na - zastosowaniu znaków aktywnych. Drugi wymaga wsparcia ze - strony samej implementacji TeXa polegającego na - przekodowywaniu znaków z wejścia na odpowiednie - pozycje znaków w stosowanych fontach. - Każdy z wymienionych sposobów ma swoje wady i - zalety. - -Przekodowywanie znaków narodowych przez samego TeXa - jest dostępne od dawna w emTeXu i sbTeXu (MS DOG), - natomiast w popularnych dystrybucjach UNIXowych - opartych na web2c pojawiło się dosłownie przed chwilą - (jeśli pamiętać, że chwila w TeXu może trwać pół - roku; w porównaniu z wiekiem TeXa jest to czas - zaniedbywalny). W związku z tym przekodowanie stało się - dostępne również w fpTeXu --- opartej na web2c - dystrybucji TeXa dla Windows 95/98/NT. A ponieważ - MikTeX (też Windows) nie zamierza być w tej kwestii w - tyle, można mieć nadzieję, że wkrótce praktycznie każdy - liczący się TeX będzie mógł przekodowywać. - -Implementacja przekodowywania, pod
- tajemniczą nazwą TCX została wprowadzona do dystrybucji
- web2c już jakiś czas temu. Wkrótce jednak przeciwnicy
- tego rozwiązania (związani z ekipą LaTeXa 2e) wymogli
- jego unieczynnienie w źródłach ( Warto tu jeszcze zaznaczyć, że wprowadzenie - przekodowywania nie narusza licencji TeXa. Jak wiadomo, - jedyną osobą władną aby wprowadzać zmiany w TeXu jest - Don Knuth. Nie dotyczy to wszakże drobnych szczegółów - związanych ze specyfiką danego systemu operacyjnego - (środowiska obliczeniowego), w którym dana implementacja - TeXa ma działać. W istocie TeX ma mechanizm zamiany - dowolnego (jednobajtowego) kodu używanego w dokumentach - na reprezentację opartą na ASCII i używaną w pliku .dvi - (reprezentacja ta odzwierciedla układ znaków w fontach). - Mechanizm przekodowywania został przewidziany z myślą o - komputerach pracujących w EBCDICu (który jest istotnie - odmienny od ASCII). Wierzymy, że środowisko - obliczeniowe posługujące się kodem (na przykład) ISO - 8859-2 też jest środowiskiem ,,nie-ASCII'' i że w - związku z tym pracująca w nim implementacja TeXa może - mieć w odpowiednie tablice w programie włożone - odwzorowanie ISO 8859-2 w układ fontów. W związku z - mnogością stosowanych ,,stron kodowych'' zaszycie - odwzorowania w kompilat TeXa jest niepraktyczne. - Dlatego web2c oferuje rewelacyjne uproszczenie: tabelę - opisującą przekodowanie można zadać przy pomocy opcji - polecenia uruchamiającego TeXa. - - | |
- Jak się tego używa? - - W nowej wersji web2c (7.3) i w konsekwencji teTeXa
- (1.0) TeX reaguje na dodatkową opcję
- Przykład: pod Linuksem poniższe wywołanie przetwarza - dokument MeXowy z polskimi znakami w notacji - ,,naturalnej'': - -mex -translate-file=il2-pl mojdokument.tex- - Istnieje alternatywny sposób informowania TeXa o - sposobie kodowania danego pliku. Web2c ,,od zawsze'' - reagowało na pierwszą linię pliku zaczynającą się w taki - sposób -%&mex- załadowaniem odpowiedniego formatu (tutaj MeXa). W - nowej wersji ten mechanizm został rozszerzony. - Następująca linia -%&mex --translate-file=il2-pl- oprócz formatu zadaje również kodowanie pliku. Można - również pominąć nazwę formatu: -%& --translate-file=il2-pl- Użycie opcji TeX poszukuje pliku opisującego przekodowanie w
- bieżącym katalogu oraz w miejscu właściwym dla plików
- .pool czyli domyślnie
- Opcji -translate-file można używać również w wywołaniu - initexa, ale będzie ona w mocy tylko w czasie jego - pracy. Po co to komu? Można wyobrazić sobie format - oparty na MeXu definiujący makra o nazwach zawierających - polskie znaki. W pliku takiego formatu nazwy makr - byłyby zakodowane w notacji wewnętrznej. A zatem format - byłby nadal niezależny od notacji wejściowej! Przy - przetwarzaniu dokumentu możnaby nadal wskazać dowolną - stronę kodową dla wejścia i dawałaby ona dostęp do makr - o polskich nazwach. Jak się zdaje web2c jest pierwszą - na świecie implementację TeXa o takich - możliwościach. | |
-
|
-teTeX, -autorstwa Thomasa Essera, -był najbardziej dojrzałą implementacją systemu TeX dla środowiska -Unix i Linux. Bardzo dobra -przeglądarka dokumentów (xdvi), współpracująca z GhostScriptem -- potrafi -wyświetlać dołączoną grafikę postscriptową. -teTeX stanowi rdzeń dystrybucji CD TeX Live dla systemów Unix/Linux.
- -Od wersji 1.0 w TeX-u, pdfTeX-u itd. zaimplementowano konwersję znaków na -wejściu i wyjściu (tablice TCX), co pozwala wygodnie stosować zapis -znaków diakrytycznych w dowolnym ,,standardzie'' -(opcja ---translate-file=xxx; gdzie xxx jest nazwą -tablicy konwersji -- pliku .tcx). -Również od tej wersji teTeX jest wyposażony w podstawowe pakiety -(makra, fonty itp.) wspomagające skład w języku polskim.
- -W ostatniej wersji (3.0) wprowadzono szereg zmian, m.in. domyślną
-,,maszyną'' dla większości formatów jest teraz pdfetex
,
-zmieniono układ katalogów fontowych zgodnie z TDS1.1, a także
-ulepszono znacznie konfigurację.
Obecnie dystrybucja teTeX nie jest rozwijana; na jej bazie powstała -wieloplatformowa dystrybucja TeX Live.
- -dvips
, xdvi
lub windvi
),
-łącza TeX-HTML, programy fontowe (szczególnie dotyczące PostScript-u),
-programy do reorganizacji plików DVI i PS a także wiele innych.
-
-TeX i MetaFont zostały napisane w języku WEB, stworzonym specjalnie
-do tego celu przez Donalda E. Knutha. WEB pozwala na staranną
-modularyzację kodu oraz jednocześnie szczegółową dokumentację programu.
-Przeniesienie kodu napisanego w WEB do Pascala i kompilację
-programów zapewnia program tangle
. Z kolei program
-weave
umożliwia utworzenie z tych samych źródeł pliku
-TeX-owego gotowego do składu eleganckiej dokumentacji programu. Dostosowanie
-kodu pascalowego do konkretnej implementacji języka zależne jest jedynie od
-starannie przygotowanych tzw. plików wymiany (ang. change files).
-Zamianę kodu WEB do obecnie powszechnie stosowanego języka C
-zrealizował w 1987 r. Tomas Rokicki, tworząc system TeX-to-C.
-W roku 1990 systemem zajął się Karl Berry i wtedy to zmieniono jego
-nazwę na Web2c. Cały czas udoskonalane i optymalizowane są metody
-kompilacji, znacznie rozszerzyła się gama programów pomocniczych, przede
-wszystkim zaś rozszerzyła się liczba platform systemowych, na które
-w podobny sposób (i coraz łatwiej) można przenieść jednorodne
-środowisko TeX-owe. Od 1997 r. system jest pielęgnowany przez Olafa
-Webera. W marcu 1999 r. udostępniony został Web2c w wersji
-7.3, która zawierała szereg nowości i udoskonaleń działania programów
-(m.in. po raz pierwszy programy Web2c pozwalają na swobodne przekodowanie
-znaków narodowych). Wersja 7.4, która powstała pod koniec 2002 r.,
-to kolejny krok w optymalizacji oprogramowania (zmiany w bibliotece kpathsea,
-znaczne zmiany w pdftex itp.). Wersja 7.5 z 2004 r. wprowadza
-m.in. obsługę nazw plików zawierających spacje, rozszerzenie encTeX,
-uporządkowanie współpracy z różnymi terminalami, obsługę zmienionego
-układu TDS i wiele innych zmian.
- -Obecnie implementacje oparte na Web2c działają na wielu platformach -Unix (w tym oczywiście Linux), Windows, DOS, Amiga i innych. -Wykorzystując jednorodną strukturę katalogów, zgodną z TDS (TeX -Directory Structure) pozwalają na współdzielenie zasobów przez -różne systemy.
-
-Programy wchodzące w skład Web2c wykorzystują zaawansowane metody
-wyszukiwania w rozległej instalacji plików wymaganych przez programy.
-Metody te udostępnia wspólnie użytkowana biblioteka kpathsea
-(dokumentacja
-
-w kpathsea.html
).
-Opis systemu Web2c zawiera dokumentacja zawarta
-
-w web2c.html
.
-
-
-
- -
bibtex
- -- program do tworzenia spisów bibliograficznych;
-dmp
- -- konwersja troff
do .mpx
(postaci MetaPost-owej
- niskiego poziomu);
-dvicopy
- -- program modyfikujący pliki DVI;
-dvitomp
- -- konwersja DVI do postaci MetaPost-owej niskiego
- poziomu (pliku .mpx
);
-dvitype
- -- konwersja DVI na plik tekstowy (ASCII);
-gftodvi
- -- zamiana fontu GF na plik DVI;
-gftopk
- -- zamiana fontów w formacie GF na font spakowany PK;
-gftype
- -- zamiana fontu GF na plik tekstowy (ASCII);
-makempx
- -- skład materiału tekstowego zawartego w pliku MetaPost-owym
- i jego konwersja do poleceń niskiego poziomu umieszczanych
- w pliku .mpx
; program uruchamia kolejno
- mpto
, tex
i dvitomp
;
-mf
- -- MetaFont, system do generowania fontów bitmapowych
- w formacie GF;
-mft
-- skład plików źródłowych MetaFont-a;
-mpost
-- MetaPost, program do tworzenia rysunków oraz diagramów
- technicznych w formacie PostScript, oparty na języku podobnym do
- wykorzystywanego przez MetaFont;
-mpto
-- ekstrakcja materiału tekstowego zawartego w pliku
- MetaPost-owym i konwersja do pliku TeX-owego (domyślnie) lub Troff;
-newer
-- pomocniczy program do porównywania czasów modyfikacji plików;
-patgen
-- program do tworzenia wzorców przenoszenia wyrazów
- (hyphenation patterns);
-pktogf
-- zamiana fontów w formacie PK na fonty GF;
-pktype
-- zamiana fontu PK na plik tekstowy (ASCII);
-pltotf
-- konwersja tekstowej listy właściwości do TFM
- (metryki fontu TeX-owego);
-pooltype
-- wyświetlanie WEB-owych plików pool
z numeracją
- łańcuchów znakowych;
-tangle
-- konwersja kodu WEB do języka Pascal;
-tex
-- program do składu tekstu;
-tftopl
-- konwersja TFM do tekstowej listy właściwości
- (PL);
-vftovp
-- konwersja fontów wirtualnych do wirtualnej listy
- właściwości (VPL);
-vptovf
-- konwersja wirtualnej listy właściwości do fontów
- wirtualnych (.vf
);
-weave
-- konwersja WEB do postaci TeX-owej gotowej do składu.
-pdfetex
-- pdfeTeX, rozszerzenie TeX-a pozwalające tworzyć
- bezpośrednio pliki w formacie PDF
, funkcjonalnie jest
- to połączenie dotychczas używanych programów etex
- (czyli TeX rozszerzony o szereg poleceń pierwotnych)
- i pdftex
;
-omega
-- Omega, rozszerzenie TeX-a pracujące z fontami ze znakami
- kodowanymi 16-bitowo (Unicode) i pozwalające na skład w różnych,
- b. egzotycznych językach;
-aleph
-- program łączący cechy eTeX-a i Omegi, próba
- stabilizacji projektu Omega, który wciąż jest w fazie eksperymentalnej;
-dvips
-- sterownik DVI do PostScript;
-dvilj
-- sterownik DVI dla drukarek zgodnych ze standardem
- Hewlett-Packard;
- dla poszczególnych modeli drukarek istnieje kilka odmian programu np.
- dvilj2
, dvilj4
, dvilj6
;
-xdvi
-- sterownik ekranowy (wyświetlający pliki DVI)
- dla X Window (systemy Unix);
-windvi
-- sterownik ekranowy dla Windows 9x/NT;
-xdvi
, jak i windvi
potrafią obecnie
-wyświetlać włączane to tekstu elementy graficzne w formacie
-EPS, jak i obsługiwać fonty w formacie Type1.- -Wymienione wyżej programy wykorzystują wspólne biblioteki i korzystają -ze wspólnych plików konfiguracyjnych. Całość oprogramowania tworzy zatem -jednorodne środowisko. Ponadto dostępne są skrypty bądź programy, m.in.:
- -
texconfig
-- skrypt do konfiguracji całego środowiska (dostępny
- jedynie dla systemów Unix/Linux);
-fmtutil
-- skrypt do generowania formatów;
-updmap
-- skrypt aktualizujący mapy fontowe dla programów
-dvips
, pdftex
oraz dvipdfm
;
-mktexmf
-- skrypt tworzy, w miarę możliwości, plik MetaFont-owy dla nowego
- fontu (np. cmr11), dla którego istnieje plik źródłowy o zbliżonym stopniu
- pisma;
-mktextfm
-- skrypt uruchamia program mf
i generuje potrzebny
- plik TFM;
-mktexpk
-- skrypt generuje potrzebny font bitmapowy w formacie PK;
-mktexnam
-- skrypt wyświetla nazwy i położenie plików MF,
- TFM i PK dla danego fontu;
-mktexupd
-- skrypt uzupełnia bazę danych instalacji (ls-R
)
- o nazwę katalogu i nowo powstałego pliku;
-mktexlsr
(texhash
) -- skrypt tworzy lub aktualizuje bazy danych
- instalacji (pliki ls-R
);
-gsftopk
-- skrypt służący do konwersji fontów
- PostScript-owych (ostatnio
- także fontów TTF) na pliki PK, zwykle uruchamiany przez
- sterownik Xdvi
lub Windvi
; skrypt steruje wywołaniem programu
- GhostScript, który dokonuje rasteryzacji fontów obwiedniowych;
-kpsewhich
-- program do przeszukiwania ścieżek w instalacji TeX-owej,
- używany intensywnie przez skrypty ,,mktex...
''; program może być
- także wykorzystany do diagnostyki problemów.
---help
.
-
-Wszystkie omówione powyżej programy i skrypty mają dokumentację dostępną
-w man
, info
a także
-w formacie HTML.
-
--Znajomość TEX-a nie jest oczywiście niezbędna do czytania -niniejszego tekstu. Wystarczy jedynie pewne obycie z komputerami. -Autor ma jednak nadzieję, że dotychczasowi użytkownicy TEX-a mogą również -skorzystać z pewnych informacji tu zawartych. -
-W rozdziale Co to jest TEX -- informacje ogólne przedstawione są te cechy programu TEX, które -autor uważa za najistotniejsze. Pojawia się również próba udzielenia -odpowiedzi na pytanie ,,co można składać TEX-em?''. -
-Krótki rozdział Zecernia czy maszyna do pisania? służy omówieniu dwóch linii ewolucji -programów służących do składania tekstów. -
-W następnym rozdziale przedstawione są interpunkcyjne, ortograficzne -i typograficzne zasady przygotowywania tekstów, przeznaczonych -do składania systemem TEX. Ten rozdział jest podręcznikiem -dla najbardziej początkujących TEX-owców, pracujących pod opieką -bardziej zaawansowanych użytkowników tego sytemu. -Stanowi on zarazem kompletny podręcznik dla osób zajmujących -się tworzeniem maszynopisów komputerowych, które mają być -następnie przetwarzane TEX-em. -
-W rozdziale TEX, czyli pan Kazio -omówiona jest ogólna -zasada działania systemu TEX. Porównywany jest on tam do zecera, -pana Kazia. -
-Rozdział Pudełka i kleje zawiera opis części modelu pudełkowo-klejowego, -który jest podstawą konstrukcji stron tworzonych przez TEX-a. - - - - - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1coto.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1coto.html deleted file mode 100644 index 8a51b5c06b5..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1coto.html +++ /dev/null @@ -1,414 +0,0 @@ - -
- - - - - - - - --Autorem TEX-a jest jeden z najwybitniejszych matematyków i -informatyków na świecie -- profesor Donald Knuth z Uniwersytetu -Stanforda w Stanach Zjednoczonych. -
-Nazwę TEX wymawia się tech, ponieważ są to trzy -duże greckie litery Tau, Epsilon, Chi. Polska wersja TEX-a -nazywa się MEX (wym. mech). Litera E jest -opuszczona w dół i dosunięta do pozostałych, żeby zademonstrować -możliwości sytemu. - - -
-Oznacza to bardzo dużą stabilność tego programu. -Jest to bardzo ważna cecha, gdyż jest to program trudny do opanowania. -Jego stabilność wpływa na bezpieczeństwo użytkownika. Po dość długim -czasie inwestowania w swoją umiejętność obsługi TEX-a, -użytkownik ma gwarancję, że to, -czego się nauczył pozostanie aktualne nawet po wielu latach. Można zatem -z dużą ufnością uczyć się go. Ponadto wszelkie dokumenty (teksty) złożone -za jego pomocą będą mogły być przetwarzane i poprawiane tym samym -systemem mimo upływu czasu. Nie ma obawy co do zmiany ,,sposobu kodowania'' -dokumentów, która uniemożliwiałaby dalszą obróbkę ,,starych'' tekstów. -
-Dobrze jest -- wybierając program tak skomplikowany, jak system -składu -- zwracać uwagę na to, czy zdołamy nauczyć się wszystkich -jego możliwości, zanim -- w kolejnej wersji -- ulegną one zmianie. - -
-Jakże często zdarza się użytkownikom komputerów, że program -wysyła im niezrozumiałe komunikaty (np. sygnały błędów), zalecając -np. zgłoszenie się do wytwórcy z prośbą o wyjaśnienie. Niewielka -to pociecha, jeśli wytwórca jest za oceanem. - -
-Oczywiście, jeśli nie zależy nam na bardzo eleganckich, profesjonalnych -wynikach, to nie musimy używać tak skomplikowanego programu jak TEX. -Jest wiele prostszych programów, służących do podobnych celów. -Należy jednak zdawać sobie sprawę, że używając prostszego programu -prędzej czy później natkniemy się na zadanie, któremu ten program -nie będzie mógł sprostać. W przypadku stosowania TEX-a takie niebezpieczeństwo -nam nie grozi (patrz też -- Rozszerzalność). -
-Różnice pomiędzy TEX-em, a innymi systemami w zakresie złożoności -i zarazem w zakresie szybkości uczenia się i szybkości osiągania -efektów można przedstawić stosując następujące porównanie. -
-Czym się różni rower od samolotu? Obsługi tego pierwszego można się nauczyć -bardzo szybko: kierownica do kierowania, pedały do przyspieszania -i hamulce do hamowania. Prawie nic więcej. W samolocie są tysiące urządzeń, -których obsługi trzeba się nauczyć. Nie oznacza to jednak, że samolot -jest gorszy, albo że ma przestarzały ,,interfejs''. Po prostu latanie -z dużą szybkością i na duże odległości wymaga bardziej skomplikowanej obsługi. -
-Co więcej -- pewne proste zadania, które leżą w zasięgu możliwości -obu tych urządzeń, mogą być wykonane szybciej i sprawniej rowerem. -Jeśli trzeba przejechać kilkaset metrów, to rowerzysta pokona -ten dystans jeszcze zanim pilot samolotu zdąży uruchomić silniki. -Jednak już pokonanie odległości kilkuset kilometrów zajmie rowerzyście -znacznie więcej czasu, niż pilotowi samolotu, nie mówiąc już o wysiłku. -Przebycie oceanu rowerem jest raczej niemożliwe. -Te porównania nie oznaczają oczywiście, że rower jest lepszy, -albo że samolot jest lepszy. Jest jednak jasne, że ktoś, kto jest -pewny, że nigdy nie będzie jeździł na większe odległości nie powinien -wybierać samolotu. -
-Oczywiste jest ponadto, że na świecie jest znacznie więcej rowerzystów,
-niż pilotów samolotów. To znowu nie oznacza, że rower jest lepszy od samolotu,
-ani nie oznacza, że takie pojazdy jak samoloty są w zaniku i wkrótce
-przestaną istnieć.
-
-
-
-
-Nie wszystkie programy public domain na świecie mają jednak
-taki sam status. Na ogół ich autorzy decydują o tym, co w ich przypadku
-oznacza określenie public domain.
-
-W przypadku TEX-a, w ramach szerokiej zgody autora na
-używanie jego dzieła, możliwe jest nawet utworzenie
-własnej implementacji z powszechnie dostępnej źródłowej
-wersji programu i sprzedawanie jej już jako programu
-komercyjnego -- odpłatnego. Przykładem takiej implementacji
-jest wspaniale opracowany program ,,Textures'' firmy Blue
-Sky Research, który jest implementacją TEX-a na komputery
-Macintosh. Jest to produkt komercyjny, którego używanie
-wymaga licencji. Użytkownicy Macintosha mogą też wybrać --
-jeśli wolą -- bezpłatną implementację TEX-a, program
-OzTEX.
-
-Polska wersja systemu TEX, zawierająca standardowy zestaw fontów
-z polskimi znakami diakrytycznymi, polskie reguły przenoszenia
-(dzielenia) wyrazów oraz komplet makr (makrodefinicji) napisanych
-w języku TEX nazywa się MEX i ma również status public
-domain. Jest ona dostępna -- podobnie jak TEX -- w wersji źródłowej.
-
-
-
-Coś jednak zawsze kosztuje. Najwięcej chyba (czasu albo pieniędzy)
-kosztuje nauczenie się obsługi TEX-a. Z pewnością można
-uczyć się go latami i jeszcze być daleko od stwierdzenia
-,,wiem wszystko''. Kosztują też pewne programy związane z
-TEX-em, np. niektóre sterowniki urządzeń zewnętrznych.
-Również większość fontów, nie należących do podstawowego
-kompletu TEX-a można nabyć jedynie odpłatnie.
-
-
-
-Dzięki tym cechom powstały implementacje TEX-a na dziesiątki różnych
-typów komputerów, pod różnymi systemami operacyjnymi. Praktycznie każdy
-typ komputera, poczynając od 16-bitowych ma swoją wersję systemu TEX.
-
-
-
-
-
-Jest to prawdopodobnie jedna z najważniejszych cech TEX-a,
-stanowiących o jego sile i możliwościach
-
-
-
-Istnieje międzynarodowe stowarzyszenie użytkowników TEX-a:
-TEX Users Group z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. W Europie prawie w
-każdym kraju zawiązały się narodowe grupy użytkowników.
-
-W Polsce w 1992 r. powstała Polska Grupa Użytkowników Sytemu TEX,
-w skrócie GUST. Grupa wydaje własny biuletyn informacyjny, organizuje
-doroczne konferencje użytkowników oraz współorganizuje szkolenia
-obsługi systemu. Dzięki Grupie istnieje też dostępna elektronicznie
-(dla użytkowników sieci komputerowych) lista dyskusyjna oraz archiwum
-oprogramowania związanego z TEX-em.
-
-
-
-Praca zecera w drukarni polegała na tym, że z gotowych
-czcionek, zawierających poszczególne znaki, odlewanych z
-ołowiu lub innego metalu, układał on kolejne linijki
-tekstu, a następnie -- układając takie linijki jedna nad
-drugą -- montował z nich kolumny tekstu, które następnie,
-spięte odpowiednią ramą, były umieszczane w maszynie
-drukarskiej i służyły do drukowania stron.
-
-Obecnie takie prace wykonuje się komputerowo. Końcowy efekt
-pracy komputera w tym zakresie zależy od oczekiwanego
-stopnia profesjonalizmu lub jakości. W prostszym przypadku
-wynikiem mogą być strony tekstu wydrukowane bezpośrednio na
-papierze za pomocą podłączonej do komputera drukarki
-(laserowej, mozaikowej lub atramentowej). W zastosowaniach
-profesjonalnych, kiedy wynik składu ma być zastosowany w
-druku, tworzy się przezroczystą folię z nieprzezroczystym
-tekstem, naświetloną w urządzeniu zwanym fotonaświetlarką.
-Promień lasera naświetla na błonie fotograficznej małe
-punkciki w miejscach, które mają być nieprzezroczyste.
-Następnie taka błona po wywołaniu służy do wykonania matryc
-drukarskich do tzw. druku offsetowego.
-
-
-
-TEX jest uniwersalnym systemem pozwalającym na wykorzystanie
-go do wszelkich prac związanych z nadawaniem formy tekstom.
-Można nim składać wszystko począwszy od listów i ulotek,
-poprzez wszelkiego rodzaju książki i czasopisma (w tym naukowe
-i nutowe), a skończywszy na wielkich dziełach, jak encyklopedie.
-
-Typowe systemy mają na ogół listę dobrze przygotowanych, ściśle określonych
-czynności, które potrafią zrealizować. Nic poza tą listą nie może
-być wykonane. W przypadku TEX-a trudność
-może polegać jedynie na tym, że jeszcze nie umiemy czegoś
-za jego pomocą zrobić.
-
-Z racji swojego sposobu działania TEX nigdy nie pracuje samotnie.
-W swoim cyklu przetwarzania współpracuje
-z różnymi programami pomocniczymi, między innymi z edytorem i ze
-sterownikami urządzeń zewnętrznych. Od wyboru tych programów
-i sposobu organizacji jego cyklu przetwarzania
-zależą często jego możliwości. Pisząc poniżej, że TEX może to-i-to,
-mamy na myśli, że można tak skonfigurować TEX-a i połączyć go z
-innymi programami, że jest to możliwe.
-
-W szczególności bardzo dużą moc daje TEX-owi połączenie z systemem
-PostScript.
-
-
-
-
-
-Autor TEX-a wyposażył go w rodzinę krojów pisma o nazwie
-Computer Modern. Kroje te, opracowane częściowo na wzór
-rodziny krojów Modern, zostały zaprojektowane przez Donalda Knutha
-we współpracy z jednym z najwybitniejszych współczesnych typografów
-Hermanem Zapfem. Rodzina krojów Computer Modern zawiera dużą liczbę znaków
-przeznaczonych do składania formuł matematycznych i dlatego dobrze nadaje
-się do wykonywania składu prac naukowych.
-
-Program TEX nie jest jednak w żaden sposób związany z rodziną
-Computer Modern. Można w nim wykorzystywać praktycznie wszystkie kroje
-pisma opracowane na świecie. Każda większa firma zajmująca się produkcją
-i sprzedażą komputerowych nośników krojów pisma ma w swojej ofercie
-na ogół około dwa do czterech tysięcy krojów. Wszystkie one mogą być
-używane w TEX-u. Jak zawsze w przypadku TEX-a problemem nie jest
-,,czy można?'', tylko ,,czy już umiem to zrobić?''.
-
-Każdy krój pisma i każda odmiana może być dowolnie skalowana.
-Nie ma (praktycznie) żadnych ograniczeń na wielkość pisma.
-Skład można wykonywać zarówno pismem wielkości ułamka punktu drukarskiego
-(co może mieć zastosowanie do tzw. mikrodruku, stosowanego np. do
-zabezpieczania banknotów), jak też pismem wielkości kilkudziesięciu centymetrów
-czy nawet kilku metrów.
-
-
-
-
-
-Każdy font (font, to zestaw znaków określonego kroju i wielkości)
-używany przez system TEX, reprezentowany jest w pamięci dyskowej
-komputera co najmniej dwoma różnymi plikami.
-
-Pierwszy z tych plików
-to tak zwany plik TFM ( TEX font metrics). Zawiera
-on jedynie informacje o wymiarach znaków, w szczególności szerokość,
-wysokość i głębokość każdego znaku. Nie zawiera informacji
-o kształcie znaku. Zapis w pliku TFM wykorzystywany jest przez
-program TEX podczas składania tekstu.
-Cały komplet plików TFM obejmujący podstawowy zestaw fontów
-TEX-a (w jego polskiej wersji),
-w tym wszystkie fonty specjalne służące do składania wzorów
-matematycznych,
-zajmuje poniżej 180 kilobajtów.
-
-Drugi plik informacyjny o foncie zawiera informacje o kształcie
-każdego znaku. Zapis zawarty w tym pliku przeznaczony jest nie dla
-programu TEX, ale dla jednego ze sterowników ( drajwerów)
-współpracujących z TEX-em. Zapis ten służy przeniesieniu obrazu
-każdego znaku na określone urządzenie zewnętrzne, takie jak ekran
-komputera, drukarka laserowa, atramentowa lub igłowa albo fotonaświetlarka.
-
-W związku z różnorodnością możliwych urządzeń zewnętrznych, ich jakości,
-rozdzielczości i sposobów komunikowania się z nimi programów, różne też
-mogą być zapisy fontów przeznaczonych do przeniesienia na te urządzenia.
-Dlatego też nie ma jednego określonego standardu zapisywania fontów
-TEX-owych przeznaczonych dla urządzeń zewnętrznych. Zwyczajowo jednak
-fonty w postaci map bitowych zapisywane są w tzw. formacie PK.
-Należy jednak pamiętać, że są to fonty przeznaczone dla określonej
-rozdzielczości urządzenia zewnętrznego i dla określonego rodzaju
-sterownika.
-
-Zależnie od ilości i rodzaju używanych urządzeń zewnętrznych
-oraz zależnie od ilości różnych krojów i możliwych wielkości znaków,
-które chcemy mieć stale dostępne, zapis fontów na dysku może zajmować
-mniej lub więcej miejsca. Wydaje się, że minimalna konfiguracja, umożliwiająca
-już pracę z prostymi tekstami, zajmuje poniżej 1 megabajta.
-Możliwości instalowania fontów są praktycznie nieograniczone
-można używać nawet kilku tysięcy krojów pisma. Ich zapis na dysku może zajmować
-dziesiątki i setki megabajtów. Ilość miejsca zajmowanego przez
-fonty jest jednak niezależna od systemu TEX i wynosiłaby
-tyle samo przy jakimkolwiek innym systemie składu.
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1kazio.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1kazio.html
deleted file mode 100644
index 795a4a38db3..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1kazio.html
+++ /dev/null
@@ -1,355 +0,0 @@
-
-
-Każdy z nas może zostać szefem pana Kazia. Wystarczy nauczyć się
-sposobu przygotowania mu na piśmie poleceń dotyczących sposobu
-składania.
-
-Nie będziemy jednak zawracać panu Kaziowi głowy i przygotowywać
-poleceń dla niego w jego obecności. Przygotujemy je zawczasu
-i udamy się do niego z prośbą o realizację.
-
-Tu właśnie zaczyna się pierwszy etap pracy.
-
-Polecenia, które przygotujemy, to będą informacje o tym co i w jaki
-sposób należy złożyć. Do przygotowania zbioru poleceń
-użyjemy zwykłego edytora, który jest zwykle zainstalowany na każdym
-komputerze. Powinien to być tzw. edytor typu ASCII.
-
-Napiszmy przykładowy plik tekstowy, zawierający następujące dwie linijki:
-
-Oczywiście w momencie, kiedy piszemy ten tekst, TEX -- pan Kazio --
-go nie widzi.
-
-Po zakończeniu pisania (edycji), tworzymy w pamięci dyskowej
-komputera plik z tekstem. Nazwijmy przygotowany przez nas plik ala.mex.
-Zwyczajowo pliki zawierające dane dla TEX-a mają rozszerzenie .tex,
-a pliki z danymi dla polskiej wersji TEX-a mają rozszerzenie .mex.
-
-Wkrótce wyjaśni się, co oznaczają polecenia napisane w tym tekście
-i jak zrozumie je pan Kazio. Na razie uwierzmy, że będą one dla niego
-zrozumiałe i prześledźmy dalszą drogę wiodącą ku ostatecznemu efektowi.
-
-Teraz już nadeszła pora, żeby poprosić pana Kazia o wykonanie składu
-na podstawie naszych poleceń.
-
-Na każdym komputerze, na którym zainstalowany jest system TEX,
-istnieje specyficzny sposób uruchamiania go. Nie będziemy tu
-wyjaśniać rozmaitych sposobów uruchamiania TEX-a.
-
-
-
-TEX, czyli pan Kazio przystępuje do pracy i realizuje polecenia.
-Po pewnym czasie daje znać, że wszystko gotowe.
-
-Wynik jego pracy zapisany jest na dysku w postaci pliku
-ala.dvi. Oznaczenie dvi jest skrótem od angielskich
-słów ,,device independent'' -- niezależny od urządzenia.
-Pan Kazio podjął wszystkie decyzje dotyczące położenia
-znaków na stronach, ale nie wie jeszcze na jakim urządzeniu
-zewnętrznym zdecydujemy się wydrukować lub wyświetlić wynik
-jego pracy. Z tego powodu przygotowuje wynik swojej pracy w
-postaci niezależnej od urządzenia.
-
-Dodatkowo, jako niezwykle skrupulatny pracownik, pan Kazio
-umieszcza na dysku jeszcze jeden plik, o nazwie ala.log,
-zawierający zapis tego, co podczas jego pracy wyświetlał ekran
-komputera.
-
-Na tym kończy się rola TEX-a -- pana Kazia. Przyniósł nam
-zmontowane, gotowe strony tekstu (w postaci pliku dvi) i dalej
-musimy jakoś sobie radzić. Jak już wspomnieliśmy TEX nigdy nie
-działa samotnie. Pan Kazio byłby bezużyteczny w firmie, gdyby nie
-było w niej innych pracowników. W istocie użyteczność TEX-a w ogromnym
-stopniu zależy od jego powiązań z innymi programami.
-
-Jeden z możliwych sposobów współpracy, to wykorzystanie, po
-zakończeniu pracy TEX-a, jednego
-z wielu programów, które umożliwiają zobaczenie tego, co TEX
-przygotował. Takie programy, zwane sterownikami, służą do wyświetlania,
-drukowania, naświetlania lub jeszcze innych możliwych sposobów
-uwidocznienia wyniku pracy TEX-a.
-
-Użycie TEX-a, a następnie sterownika jest najbardziej popularnym,
-choć nie jedynym sposobem uzyskania wyniku składu.
-
-W przypadku przetwarzania pliku poleceń ala.mex,
-jeśli na naszym komputerze zainstalowany jest sterownik ekranowy,
-to możemy obejrzeć wynik składu na ekranie.
-
-Jak mamy postępować dalej, jeśli nie będziemy usatysfakcjonowani
-tym co zobaczymy? Oczywiście jedynym sposobem poprawienia czegokolwiek
-w końcowym efekcie jest przygotowanie zmienionej wersji poleceń
-dla naszego pana Kazia i powtórzenie całego cyklu przetwarzania.
-
-Każdy chyba zdaje sobie sprawę, jak wiele zależy od organizacji pracy
-w firmie: od zatrudnienia właściwych pracowników i utworzenia odpowiednich
-mechanizmów ich współpracy. Podobnie jest z cyklem przetwarzania,
-którego częścią jest zecer, pan Kazio. Powiązanie jego działalności
-z odpowiednimi programami może dać czasem zdumiewające efekty.
-Ale to jest już temat na osobną pogadankę.
-
-
-
-Przyjrzyjmy się obecnie uważniej plikowi przygotowanemu w poprzednim
-rozdziale. Z punktu widzenia TEX-a/pana Kazia plik ten składa się
-jedynie z komend, czyli poleceń. Przypomnijmy, że
-treścią pliku było:
-
-Pierwsze trzy z nich, to trzy pierwsze litery.
-Każda z nich to polecenie:
-Następna komenda, to odstęp. Oznacza ona polecenie
-Podobnie rzecz się ma z kolejnymi dwoma literami, odstępem i dalszymi
-czterema literami. Również kropka, to po prostu polecenie
-Dwunaste polecenie w tym pliku jest najmniej widoczne.
-Zmiana wiersza (przejście do nowej linii) następująca po
-kropce traktowana jest przez TEX-a jak odstęp i w związku z tym
-oznacza to samo, co zwykły odstęp. (W składzie ten odstęp nie
-będzie widoczny, ponieważ po nim nie następuje już żaden tekst.)
-
-Ostatnie, trzynaste polecenie znacznie różni się od pozostałych.
-Jest ono zapisane nie w postaci pojedynczego znaku, ale w postaci trzech
-liter poprzedzonych znakiem \ (wtyłciach, po angielsku
- backslash). Większość komend systemu TEX, które oznaczają coś innego
-niż ,,umieść w składzie...'' zapisuje się właśnie w postaci znaku
-w-tył-ciach i następującego po nim ciągu liter. Istnieje jeszcze trzecia
-kategoria komend, którą wkrótce poznamy, zapisywana w postaci
-znaku w-tył-ciach i następującego po nim pojedynczego znaku nie będącego
-literą.
-
-Komenda \end oznacza ,,zakończ pracę''. Jest to jedyne
-polecenie, które musi znaleźć się w każdym pliku danych
-(zestawie poleceń) dla TEX-a.
-
-Uważny czytelnik może zadać pytanie: ,,Skąd pan Kazio wiedział
-jakimi wielkościami liter ma wykonać skład, jaki ma być krój pisma itp.?''
-To bardzo ważne pytanie. Otóż w bardzo wielu sprawach
-szef umówił się z panem Kaziem: ,,jeśli nie napiszę ci tego-i-tego,
-to postępuj tak-i-tak''. W szczególności są umówieni:
-,,jeśli nie napiszę ci jakim krojem pisma masz wykonywać skład, to
-ma to być Computer Modern Roman''.
-
-W istocie liczba tego rodzaju ,,umów'' z panem Kaziem jest
-ogromna i sięga kilkuset. Pozwala to na stosowanie stosunkowo zwartej
-i skrótowej notacji. Dzięki temu, że TEX jest systemem programowalnym,
-możemy zawierać z panem Kaziem własne umowy, specyficzne dla konkretnego
-zastosowania, do którego go wykorzystujemy.
-
-
-
-
-
-
-
-
-System TEX montuje stronę z podobnych elementów, tylko metalowe
-czcionki zostały zastąpione ich obrazem komputerowym i nazywają
-się w TEX-u pudełkami, a odstępy nazywają się klejem. Można
-sobie wyobrazić, że każda strona montowana jest z pudełek, zawierających
-litery i inne znaki, połączonych ze sobą różnymi ilościami elastycznego
-kleju, i dzięki niemu utrzymywanych w odpowiednich odległościach od siebie.
-
-Opracowanie przez autora systemu TEX matemetycznego modelu
-składu drukarskiego jest prawdopodobnie jednym z jego najważniejszych
-osiągnięć związanych ze stworzeniem TEX-a. Podstawowym elementem
-tego modelu jest stwierdzenie, że budowane przez system strony
-są pudełkami o hierarchicznej budowie. Każdy pojedynczy znak jest pudełkiem.
-Z takich znaków można tworzyć pudełka bardziej skomplikowane.
-Na każdym etapie tworzenia pudełek dowolonie skomplikowane pudełko
-może być użyte w takiej samej roli jak pojedynczy znak. Pozwala
-to wyrazić bardzo złożone konstrukcje za pomocą prostych środków.
-
-Poniżej opisujemy podstawowe narzędzia, jakich dostarcza system TEX,
-do konstruowania pudełek.
-
-
-
-Podstawowe dwa nastroje, w jakich bywa TEX -- pan Kazio --
-to nastrój pionowy i poziomy. Zależnie od tego nastroju ma
-zwyczaj umieszczać napotykane przez siebie (w tekście z poleceniami)
-pudełka albo pionowo -- jedno pod drugim, albo poziomo -- jedno
-obok drugiego.
-
-Na początku pracy, przed przeczytaniem pierwszego polecenia
-z pliku wejściowego, TEX znajduje się w nastroju pionowym.
-Pewne wydarzenia mogą jednak wpłynąć na zmianę jego nastroju
-na poziomy.
-
-TEX jest w nastroju poziomym w dwóch rodzajach sytuacji:
-podczas składania akapitu i podczas tworzenia pudełka poziomego.
-Jest to podstawowy nastrój, w którym następuje składanie tekstów.
-Nastrój pionowy służy do montowania w strony elementów
-utworzonych w nastroju poziomym.
-
-Po zakończeniu składania akapitu i po zakończeniu tworzenia pudełka
-poziomego TEX wraca do nastroju, w jakim znajdował się poprzednio.
-
-
-
-Podczas składania akapitu TEX tworzy długą poziomą listę,
-złożoną z pudełek i poziomego kleju. Kolejno napotkane litery
-traktuje jako pudełka, a odstępy między literami zamienia na
-klej i oddziela nim pudełka
-
-W przykładzie cytowanym w poprzednich rozdziałach
-akapit zawierający napis ,,Ala ma psa.'' zostanie przez
-TEX-a zamieniony na następującą konstrukcję złożoną z pudełek i kleju:
-
-
-Po zakończeniu czytania akapitu (TEX w tym wypadku rozpozna koniec akapitu
-po komendzie \end) system dokona połamania akapitu na linijki o szerokości
-takiej jak zadana szerokość kolumny tekstu, zaczynając pierwszą z nich
-wcięciem akapitowym odpowiedniej wielkości oraz kończąc ostatnią z nich
-odpowiednią ilością poziomego kleju, wypełniającą prawą stronę ostatniego
-pudełka.
-
-Każda linijka, która powstaje w wyniku połamania akapitu, jest pudełkiem
-o szerokości takiej jak szerokość kolumny tekstu.
-
-W naszym przykładzie TEX utworzy akapit jednolinijkowy, a zatem
-powstanie linijka zaczynająca się od wcięcia akapitowego i kończąca się
-klejem dopełniającym ją do prawej strony.
-
-Nie zachowując proporcji wymiarów, bo litery rysujemy tu w powiekszeniu
-można by narysować tę linijkę jako:
-
-
-Aby utworzyć w TEX-u poziome pudełko o określonej zawartości
-należy napisać komendę \hbox i po niej w nawiasach klamrowych
-napisać zawartość tego pudełka.
-
-Na przykład, jeśli chcemy utworzyć pudełko zawierające napis:
-,,Od rana jestem dziś w poziomym nastroju.'',
-to musimy w pliku poleceń dla TEX-a napisać:
-
-
-Pudełko takie może być użyte jako element konstrukcujny innych pudełek.
-Na przykład, jeśli przed przeczytaniem tego pudełka TEX znajdował się
-w nastroju pionowym, to potraktuje to pudełko jako element konstrukcyjny
-strony i umieści w obrębie strony pod innymi pudełkami. Jeśli
-znajdował się w nastroju poziomym i był w trakcie składania akapitu,
-to potraktuje to pudełko tak jak inne znaki znajdujące się w akapicie
-i umieści je na liście poziomej przeznaczonej do łamania na linijki.
-
-Należy zwrócić uwagę na różnicę pomiędzy umieszczeniem w akapicie
-zdania ,,Od rana jestem dziś w poziomym nastroju.'' od umieszczenia
-w akapicie pudełka poziomego zawierającego takie zdanie.
-W pierwszym przypadku w różnych miejscach zdania TEX ma prawo
-dokonać łamania listy poziomej na linijki, w tym również z uwzględnieniem
-przenoszenia wyrazów.
-W drugim przypadku całe pudełko traktowane jest jako jeden znak i żadne
-łamanie wewnątrz niego nie może mieć miejsca. Może to być w szczególności
-użyteczne do wprowadzenia lokalnego zakazu łamania na linijki.
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1przyg.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1przyg.html
deleted file mode 100644
index 7414fd74c41..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1przyg.html
+++ /dev/null
@@ -1,342 +0,0 @@
-
-
-Poniżej opisujemy niektóre zasady przygotowywania na
-komputerze, edytorem typu ASCII, tekstów, które następnie
-mają być złożone za pomocą systemu składania tekstów TEX.
-
-Wymienione poniżej zasady można podzielić na dwie kategorie:
-
-System składu ,,wyobraża sobie'' akapit najpierw jako jedną
-bardzo długą linijkę, którą ma połamać na krótsze, na
-ogół równej długości linijki, dokonując -- jeśli to konieczne --
-automatycznego przenoszenia (dzielenia) wyrazów.
-
-Przygotowując tekst przeznaczony do złożenia musimy
-,,poinformować'' system składu o treści poszczególnych akapitów.
-Przepisując tekst zwykłym edytorem musimy więc przestrzegać
-następujących zasad:
-
-
-Cudzysłów ,,otwierający'' oznacza się w tekście przy pomocy dwóch
-przecinków, a cudzysłów ,,zamykający'' w postaci dwóch apostrofów.
-Pierwsze dwa wyrazy poprzedniego zdania zostały wpisane do
-pliku jako: Cudzysłów ,,otwierający''. Nawet jeśli w maszynopisie
-lub rękopisie
-cudzysłowy otwierający i zamykający wyglądają tak samo, należy je
-rozróżnić i zaznaczyć tak jak opisano powyżej.
-
-Oprócz opisanych powyżej zwykłych cudzysłowów, czasem stosuje się
-też w tekście tzw. ,,cudzysłowy <<francuskie>>''. Używa się ich wtedy,
-gdy trzeba wyróżnić cudzysłowem fragment zawarty w tekście już
-objętym cudzysłowem zwykłym.
-
-Francuski cudzysłów otwierający oznacza się w tekście
-za pomocą dwóch znaków mniejszości: <<,
-a francuski cudzysłów zamykający
-za pomocą dwóch znaków większości: >>;.
-
-
-
-Nigdy nie należy w roli nawiasu używać ukośnej kreski /, zwanej
-,,łamane'' lub ,,ciach''.
-
-
-
-Pamiętajmy, że wielokropek, to trzy
-kropki, a nie np. cztery.
-
-
-
-Poniżej opiszemy krótko zastosowanie tych znaków i sposób
-ich składania w TEX-u.
-
-
-
-W wyrazach złożonych, np. ,,niebiesko-czarny'', ,,dżentelmen-włamywacz''
-łącznik oddziela poszczególne wyrazy składowe. Jest to krótka kreska
-znajdująca się pomiędzy wyrazami bez dodatkowych odstępów.
-
-Pisząc takie słowa jak ,,żółto-zielony'' należy mieć na uwadze, że
-przymiotnik ,,żółto-zielony'' oznacza ,,częściowo barwy żółtej,
-a częściowo zielonej'', natomiast przymiotnik ,,żółtozielony''
-(pisany jako jedno słowo bez łącznika)
-oznacza ,,barwy żółtej z odcieniem zielonym''.
-
-Słowo złożone występujące w składzie na granicy kolumny może zostać
-podzielone (częściowo przeniesione do następnego wiersza). Reguła
-przenoszenia takich słów jest następująca: każdy z wyrazów składowych
-może zostać podzielony lub podział może nastąpić na granicy wyrazów.
-W tym ostatnim przypadku kreska łącząca wyrazy powinna zostać ,,rozdwojona'',
-to znaczy znaleźć się zarówno na końcu linijki pierwszej, jak też na
-początku linijki drugiej.
-
-Oto możliwe sposoby przeniesienia słowa ,,żółto-zielony'':
-
-
-
-Przygotowując tekst do składania systemem TEX łącznik
-wpisuje się jako parę znaków
-,,\='' (w-tył-ciach, równa się), bez dodatkowych odstępów.
-Symbol ,,\='' jest komendą występującą jedynie w polskiej wersji
-TEX-a (czyli w MEX-u) i pozwala TEX-owi na przenoszenie wyrazów
-złożonych zgodnie z opisaną wyżej regułą.
-
-Są jednak takie konteksty, gdzie chcielibyśmy użyć łącznika,
-nie zezwalając TEX-owi na przenoszenie tak utworzonego napisu.
-Jeśli mówimy o wydziale K-2 stoczni, to nie chcielibyśmy, aby
-TEX w jakiejkolwiek sytuacji przeniósł:
-
-
-
-Może się jednak zdarzyć, że składamy
-tekst w wąskiej kolumnie (np. w jednej ze szpalt gazety), gdzie
-system składu nie ma zbyt wielu możliwości wygodnego łamania na
-linijki. Jeżeli w takim kontekście pojawi się gdzieś w środku
-akapitu długi symbol, np. numer konta bankowego:
-
-Zapisuje się go za pomocą trzech następujących po sobie minusów:
-,,---''.
-Przed myślnikiem i po myślniku należy dodać po jednym odstępie.
-
-
-
-Czasem półpauzy używa się też w roli myślnika.
-Myślniki muszą być jednolite w całym tekście.
-Na ogół stosowanie jednego lub drugiego rodzaju wymaga
-uzgodnienia z redakcją zlecającą skład.
-
-
-
-Formuły matematyczne, to bardzo duży i istotny fragment TEX-a
-i nie sposób tu omówić go szerzej. Możemy jednak nauczyć się
-zapisywać taką prościutką formułkę, jak ,,--5''.
-Otóż jeśli w tekście wejściowym TEX-a umieścimy
-kolejno znaki ,,-'' i ,,5''
-otoczone symbolami dolara, czyli napiszemy: $-5$,
-to TEX potraktuje to jako formułę matematyczną
-i użyta przezeń w składzie kreska pozioma będzie minusem. Gdybyśmy nie
-użyli znaków dolara, TEX złożyłby łącznik, co byłoby zupełnie
-nieodpowiednie; porównajmy niepoprawne: ,,-$5$'' i poprawne: ,,$-5$''.
-
-
-
-
-
-Na przykład przygotowany pod edytorem tekst, zawierający jedynie
-litery i znaki przestankowe:
-
-To nie takie trudne, jak się wydaje...
-
-zostanie złożony -- zgodnie z oczekiwaniem -- jako:
-
-To nie takie trudne, jak się wydaje...
-
-Jednak, jeśli w takim tekście pojawiłyby się znaki, które TEX traktuje
-w sposób szczególny, to zareagowałby na nie zupełnie inaczej.
-Nie będziemy tu opisywać co by się stało. Zapamiętajmy jednak, że
-jeśli chcemy uzyskać jeden z czterech następujących znaków:
-
-
-\& \$ \% \#
-
-A zatem każdy z tych specjalnych znaków należy poprzedzić
-,,w-tył-ciachem'', czyli ,,\''.
-
-
-
-Takie odstępy, na których nie wolno systemowi złamać wiersza,
-zazanacza się w przepisywanym tekście w specjalny sposób,
-pisząc znak ,,tylda'' ~ zamiast odstępu.
-Wymienione wcześniej zdanie należy zatem przepisać jako:
-,,Janek urodził się w~Płocku''.
-
-Jest wiele takich przypadków, kiedy związek fragmentów zdania
-jest tak silny, że nie należy wewnątrz takiego fragmentu
-łamać na linie. Nie zawsze reguła jest tak prosta, jak to
-napisano powyżej. Przyjrzyjmy się kilku przykładom
-poprawnie zaznaczonych fragmentów.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- Adam Dawidziuk
-
- TeX, jak wiadomo, nie jest zaopatrzony w standardowy interfejs
- użytkownika, co daje dużą swobodę wyboru metod przygotowywania
- dokumentów źródłowych. O ile format plików wejściowych i sposób ich
- przetwarzania przez TeX-a pozostaje z założenia niezmienny, to
- narzędzia wspomagające wprowadzanie treści dokumentów we właściwym
- formacie są nieustannie rozwijane. W artykule jest opisany jeden
- z możliwych sposobów używania TeX-a w systemie UNIX, ze szczególnym
- uwzględnieniem pakietu AUC TeX.
-
- Brak narzuconego i okienkowego interfejsu użytkownika powoduje, że TeX
- bywa postrzegany jako program przestarzały i trudny. Przeciętny
- użytkownik komputera zwykle nie jest w stanie zrozumieć sposobu działania
- TeX-a, a jeszcze trudniej dostrzec mu korzyści, jakie można osiągnąć
- przygotowując dokumenty w ten właśnie sposób. Pierwszą
- i najpoważniejszą barierą pojęciową jest fakt, że TeX nie jest systemem
- kompletnym, ale wymaga korzystania z wielu dodatkowych narzędzi
- wspomagających pracę. Wprawdzie mało kto wprowadza treść dokumentu
- z klawiatury w chwili, gdy TeX pokaże na ekranie dwie gwiazdki, ale
- na pomysł stworzenia sobie wygodnego i efektywnego środowiska pracy też
- niestety wpada nieliczne grono użytkowników.
-
- Działanie TeX-a można sprowadzić do przetwarzania
- plików. TeX czyta dokument źródłowy, zwykle z pliku o nazwie
- z przyrostkiem
- Generowanie danych wejściowych do TeX-a to zagadnienie bardzo rozległe
- i mające wiele praktycznych zastosowań. Sam proces przygotowania danych,
- ich obróbka i metody generowania mogą być bardzo różne. Wszystko zależy
- od celu przetwarzania i postawionych wymagań. TeX jest doskonałym
- narzędziem do formatowania wydruków z baz danych (np. słowniki,
- sprawozdania) pozwalającym na uzyskanie wysokiej jakości typograficznej przy
- całkowitej automatyzacji procesu składania tekstu. Często użytkownik (autor
- tekstu) nie ma bezpośredniego kontaktu z TeX-em i nie musi znać
- specyficznego dla TeX-a systemu oznaczeń tekstu. Jednak jest to temat znacznie
- wykraczający poza ramy tego artykułu.
-
- Większość użytkowników zadowala się zwyczajnym wpisywaniem tekstu.
- W takim wypadku najważniejszy jest ergonomiczny i dobrze opanowany
- edytor tekstów. Zwykle każdy ma swój ulubiony edytor, w którym wszystko
- mu wychodzi najłatwiej. I prawdopodobnie to będzie ten edytor, którego
- należy użyć tworząc pliki źródłowe do przetwarzania TeX-em. Jeśli jednak
- zamierzamy pisać dużo, to nie powinniśmy eksperymentować z edytorami zbyt
- prostymi. Czas poświęcony na poznanie inteligentnego, konfigurowalnego edytora
- zwróci się już po kilku dniach pisania. Z edytorów dostępnych
- w systemie UNIX doskonały jest
- Zwolennicy okienek MS nie powinni czuć się pokrzywdzeni
- (a przynajmniej nie z powodu braku edytora). Z rzeczy dobrych godny
- polecenia jest WinEdit, który może bardzo dużo i składnię pliku
- TeX-owego zna na tyle dobrze, że wyróżnia kolorami odpowiednie
- fragmenty. Jest łatwo konfigurowalny w zakresie wystarczającym do
- efektywnej pracy.
- Między innymi umożliwia powiązanie z polami menu
- dowolnych skryptów np. przetwarzających pliki źródłowe. Daje się
- używać bez zbyt częstego sięgania do myszy.
- Jedną z jego głównych
- zalet jest sprawdzanie na bieżąco składni wprowadzanych słów -- te
- których brak w słowniku są wyróżniane.
- Do podstawowych wad należy
- konieczność konfigurowania właściwie wszystkiego od początku oraz to,
- że, w przeciwieństwie do vima i Emacsa nie jest to program
- bezpłatny. Cena jest jednak umiarkowana.
-
- Przewidując trwały związek z TeX-em warto
- usprawnić przetwarzanie
- pliku źródłowego do postaci
- wynikowej. Nie ma wielkiego problemu, jeśli przetwarzaniu podlega
- jeden plik, a formatem wyjściowym jest dvi. Już
- jednak konwersja pliku dvi do PostScriptu oznacza
- konieczność uruchomienia dodatkowego programu.
- Jeśli jeszcze dołożymy do tego
- tworzone podczas pisania rysunki (w szczególności rysunki
- generowane, np. MetaPost-em) to liczba programów, które trzeba
- uruchomić w ściśle określonym porządku, zniechęca do robienia tego
- ręcznie. Łatwo się pomylić.
- Dobrym pomysłem jest napisanie skryptu,
- który wykonuje wszystkie operacje.
- Przetwarzanie za każdym
- razem wszystkich plików źródłowych nie zawsze jest konieczne,
- a znacznie wydłuża czas oczekiwania na wynik. W takiej sytuacji
- najwygodniej użyć programu
- Doświadczony użytkownik TeX-a zwykle ma własny zestaw programów, które czynią
- życie łatwiejszym. Często w skład tego zestawu wchodzi dodatkowo jakiś
- edytor strumieniowy np. sed, czy częściej awk lub perl (najbardziej
- wszechstronny). W przypadku umieszczania w dokumentach ilustracji
- lub zdjęć należy uwzględnić specjalizowane programy do przetwarzania obrazków
- itd. Podstawową zaletą TeX jest łatwość zintegrowania go z dowolnym
- używanym systemem.
-
- Każdy może więc używać TeX dokładnie tak, jak lubi i tak jak mu
- wygodnie. Trudno jest w jednym krótkim tekście omówić wszystkie typowe
- przypadki. Ograniczę się do przykładu szczególnego -- systemu
- UNIX. Przyczyn tego wyboru mógłbym wymienić wiele. Przede wszystkim
- cały UNIX zbudowany jest z programów wykonujących dobrze określone
- funkcje, takich ,,klocków'', z których można zbudować dowolnie
- skomplikowane systemy przetwarzania informacji. Nie posiadający interfejsu
- użytkownika, przetwarzający pliki w inne pliki i konfigurowalny TeX
- łatwo daje się dopasować do potrzeb użytkownika UNIXa. Oczywiście
- istnieje mnóstwo różnych i dobrych sposobów pracy z TeX-em. Zarówno
- podany przykład edytora (Emacs z AUC TeX-em), jak i techniki
- przetwarzania dokumentów noszą wyraźne piętno moich osobistych
- preferencji.
-
- AUC TeX to dostępne w edytorze
- Edytor
- Edytor ten bywa niezbyt lubiany przez początkujących
- użytkowników ze względu na sposób wydawania poleceń i niezbyt
- zrozumiałą terminologię stosowaną w dokumentacji
- i komunikatach.
- Koncepcja porozumiewania się z edytorem jest
- rzeczywiście mocno egzotyczna, ale wbrew pozorom ma głęboki
- sens.
- Kluczem do sukcesu jest znalezienie klawisza
-
- Mocną stroną Emacsa jest dokumentacja (
- Istnieje wiele odmian Emacsa. Na potrzeby tego artykułu założymy sobie, że
- dysponujemy zainstalowaną, współczesną wersją XEmacsa. Założenie to jest
- uzasadnione, ponieważ normą są już komputery, na których działające okienka
- graficzne nie powodują zatrzymania systemu. A XEmacs dobrze wygląda
- w okienkach. Poza tym w XEmacsie AUC TeX jest domyślnie
- zainstalowany, co pozwala skrócić ten tekst o rozdział poświęcony
- instalacji. Dodatkowo nie będę rozwijać problemu konfiguracji, którą
- w XEmacsie można wykonać za pomocą myszy. Wszystkie ustawienia AUC TeX-a
- wykonuje się wybierając myszą z menu
- Jeśli ktoś nie dysponuje XEmacsem lub nie lubi myszy, to będzie musiał wpisywać
- odpowiednie zaklęcia do pliku
- I jeszcze jedna uwaga dla początkujących: w Emacsie można zapisać plik
- z bufora na dysk wciskając
- Do efektywnego wykorzystania Emacsa na potrzeby języka polskiego jest potrzebna
- polska klawiatura (każdy robi to jak lubi, jedna z klasycznych metod
- w systemie XWindow sprowadza się do wykorzystania
- Po uruchomieniu edytora Emacs utworzenie nowego pliku jest możliwe po
- wciśnięciu
- Jeśli powyższe działania nie prowadzą do uruchomienia
- AUC TeX-a, to albo nie jest on zainstalowany, albo w pliku
-
- Brak zainstalowanego
- AUC TeX-a może prowadzić do pomyłek ponieważ Emacs wchodzi w takiej
- sytuacji w dużo prostszy tryb wspomagania LaTeX-a, a wszystko działa
- inaczej (w szczególności ,,klawiszologia'' jest inna).
-
- Przy tworzeniu pliku LaTeX-owego pewne oznaczenia tekstu pojawiają się częściej
- niż inne. Na szczególną uwagę zasługują mechanizmy AUC TeX-a ułatwiające
- wpisywanie tych właśnie często występujących słów kluczowych. Najczęściej
- wprowadza się do tekstu oznaczenia środowisk i ich nazwy, ,,zwykłe'' polecenia
- TeX-owe, śródtytuły oraz polecenia zmiany kroju pisma.
-
- Najważniejszą konstrukcją LaTeX-a są środowiska, czyli pary
-
- Otwarte środowisko można zamknąć poleceniem
-
- Poza środowiskami w pliku LaTeX-owym często pojawiają się
- tradycyjne polecenia TeX-a, czyli słowa rozpoczynające się znakiem
-
- Inny sposób wpisywania makr TeX-owych polega na wykorzystaniu
- polecenia
- Wiąże to znak
-
- AUC TeX domyślnie wstawia parę pustych nawiasów
- Inaczej oznacza się elementy listy
- Kolejnym często występującym elementem tekstu są śródtytuły, oznaczane słowami
- kluczowymi
- I tak, jeśli ostatnio wstawiony był śródtytuł na poziomie
-
- AUC TeX udostępnia również silny mechanizm zmiany kroju pisma. Jego
- podstawą jest polecenie
- Jeśli polecenie
- W treści dokumentu pojawiają się nie tylko słowa kluczowe, ale także znaki
- specjalne: cudzysłów, znak dolara
- W TeX-u nie używamy znaków
- Znaki dolara
- Polecenie
- Przy wprowadzaniu i usuwaniu znaku komentarza na początku wierszy
- przydaje się polecenie
-
-
- W przypadku wprowadzania dużej liczby wzorów matematycznych warto mieć pod ręką
- mechanizm przyspieszający wpisywanie słów takich jak
- Pożyteczne bywa podanie argumentu (
- Bez możliwości definiowania własnych skrótów przydatność trybu matematycznego
- byłaby znacznie ograniczona. Można to robić modyfikując na prywatne potrzeby
- listę
- Powróćmy do rozwijania słów kluczowych. Często się zdarza, że definiujemy
- własne makra. AUC TeX doskonale nas rozumie. Jeśli wpiszemy definicję
- LaTeX-ową (
- AUC TeX rozpoznaje makrodefinicje zapisane w pliku podczas
- parsowania dokumentu po wydaniu polecenia
-
- Można wymusić parsowanie dokumentu natychmiast po jego wczytaniu
- oraz umieszczanie informacji o nim w katalogu
- auto przy każdym zapisie na dysk np. przez
- wpisanie do pliku
- Zmianę pliku
- Sposób parsowania dokumentu można
- konfigurować (po
- szczegóły odsyłam do dokumentacji). Na przykład jeżeli mamy słaby
- komputer i chcemy, aby rozpoznawane były tylko etykiety musimy zadbać
- o następujące ustawienia (znów plik
- Na uwagę zasługuje możliwość uruchamiania TeX-a i oglądania plików .dvi
- bez konieczności opuszczania Emacsa. Służy do tego polecenie przypisane do
- sekwencji
- Standardowe polecenia przetwarzania pliku źródłowego można łatwo rozszerzyć
- o nasze ulubione:
- Naprawdę niezwykle użyteczna (i trudna do zaimplementowania poza
- edytorem) jest możliwość przetworzenia tylko fragmentu pliku źródłowego.
- W przypadku składania skomplikowanego dokumentu można TeX-ować tylko
- fragment nad którym pracujemy, co zaoszczędza mnóstwo czasu. Służy do tego
- polecenie
- W przypadku wystąpienia błędów w czasie przetwarzania można oglądać je
- kolejno przy pomocy polecenia
- Zatrzymajmy się jeszcze nad tym, co widzimy na ekranie. Emacs
- (w szczególności XEmacs) potrafi inteligentnie zaznaczać odpowiednie
- fragmenty tekstu kolorami. Konfigurowanie kolorów w XEmacsie jest
- proste (myszą w sekcji faces -- dlatego
- warto używać XEmacsa). Jeśli kolorowanie nie włączyło się z własnej
- woli można je wymusić poleceniem
- Nawet bez kolorowania treść dokumentu można wprowadzić
- w niezwykle czytelnej formie dzięki zaawansowanym poleceniom
- formatowania tekstu.
- W wolnej chwili warto wypróbować polecenia:
-
-
- Ograniczona objętość artykułu nie pozwala omówić wszystkich możliwości
- AUC TeX-a. Nie zmieściły się tematy obszerne, takie jak konfigurowanie
- działania AUC TeX-a i liczne szczegółowe, np. praca
- z dokumentami hierarchicznymi. Wszystko można doczytać
- w dokumentacji. Czytając trzeba pamiętać, że AUC TeX jest częścią
- edytora Emacs i przez cały czas można korzystać ze wszystkiego, co Emacs
- oferuje. Przykładem jest niezależny (ale wspierany przez AUC TeX-a) tryb
- ,,ukrywania'' fragmentów tekstu, włączany/wyłączany poleceniem
-
- W całej zabawie z Emacsem najmilsze jest to, że wcale nie trzeba
- go używać. Tekst można przygotować korzystając z jakiegokolwiek
- edytora (np. ...Emacsa), a pliki źródłowe przetwarzać
- zewnętrznie. Przypuśćmy, że kolega podesłał nam 46 felietonów, które
- napisał w ostatnim roku. Wszystkie, to kompletne pliki LaTeX-owe.
- W takiej sytuacji TeX-owanie z wnętrza edytora zajmie zbyt dużo
- czasu. Najszybszą metodą będzie umieszczenie wszystkich plików
- w jednym katalogu i napisanie w terminalu mniej więcej czegoś
- takiego:
-
- Nie zawsze jednak jest tak prosto. Często
- otrzymanie wyniku końcowego wymaga
- wielu przetworzeń. Wpisywanie ciągu tych samych poleceń po każdej
- modyfikacji pliku bywa męczące. Dlatego mądrzy
- ludzie
- stworzyli program
- Z zawartości pliku wynika, że pracujemy nad referatem (tworzymy
- plik
- Ostatnia reguła zostanie wykorzystana gdy
- wykonamy polecenia
- Najważniejszą cechą programu make jest to, że do przetwarzania
- dochodzi tylko wtedy, gdy program źródłowy był modyfikowany po
- ostatnim przetworzeniu (plik wynikowy jest starszy od pliku
- źródłowego). Dzięki temu można w terminalu napisać takie (lub
- podobne) zaklęcie:
-
- Tak potraktowany interpretator poleceń co 5 sekund będzie
- uruchamiał program make, który przetworzy plik źródłowy tylko wtedy,
- gdy ten ostatni został zapisany na dysk po ostatnim przetworzeniu.
- Teraz wystarczy tylko myszą wskazać przeglądarkę, żeby zobaczyć, co
- ,,naskładaliśmy'' do tej pory (przeglądarka powinna reagować na
- modyfikację przeglądanego pliku). Ta technika jest wrażliwa na
- zapisywanie pliku z błędem. Oczywiście, jeśli mamy
- dobry edytor, to wpisanie złego słowa kluczowego,
- czy nie domknięcie środowiska lub nawiasu nie jest proste.
-
- Co się jednak stanie, gdy popełnimy błąd, na którym TeX
- się zatrzyma? Po pierwsze możemy przeczytać uważnie o co chodzi i w
- edytorze przeskoczyć do właściwego wiersza, a TeX-owi powiedzieć
- np.
-lub w przypadku XEmacsa:
-
- i jeżeli używamy Emacsa w którym powiemy
-
- Korzystanie z emacsowego klienta i serwera pomaga w wielu
- trudnych sytuacjach. Wyobraźmy sobie książkę mającą 42 rozdziały,
- każdy zapisany w oddzielnym pliku. Jeśli w kilkunastu plikach zamiast
-
- Potem wystarczy wciskanie klawisza
- Bardzo niechętnie używam możliwości przetwarzania pliku
- TeX-owego z wnętrza edytora.
- Nawet pisząc niewielki dokument warto (moim zdaniem) korzystać
- z programu make. Już kilka razy zapomniałem
- uruchomić
- Współczesne narzędzia umożliwiają wygodne i bezbolesne
- korzystanie z dobrodziejstw oferowanych przez TeX-a.
- We współczesnym sprzęcie karta graficzna i monitor pozwalają na pracę
- w systemie okienkowym (np. XWindow);
- można także na bieżąco oglądać
- w sąsiednim oknie gotowy dokument. W przypadku korzystania z XEmacsa
- (lub podobnego edytora) pracować z LaTeX-em mogą nawet ci
- użytkownicy, którzy nie zdejmują ręki z myszy.
-
- Mam nadzieję, że udało mi się pokazać, jak duże możliwości stoją
- przed kimś, kto chce wygodnie i efektywnie używać TeX-a. Opisałem
- tylko najprostsze warianty konfiguracji środowiska pracy. Istnieje
- wiele sposobów i sposobików, o których nie wspomniałem i jak sądzę,
- jeszcze więcej takich, o których nigdy nie słyszałem. Wszystkim życzę
- miłego TeX-owania.
-
- Adam Dawidziuk
- Tekst jest przedrukiem z Biuletynu GUST, nr 11/1998,
-s. 58--64.
-Osoby piszące sporo publikacji spotykają się w pewnym momencie z
-problemem cytowania literatury. W różnych dokumentach pojawiają
-się te same odwołania do literatury. Różni wydawcy wymagają różnego
-sposobu formatowania spisów cytowanych publikacji lub różnych form
-odwołań w tekście. Dla pojedynczego dokumentu te problemy są
-nieistotne i zwykle łatwiej w takim przypadku złożyć spis literatury
-ręcznie, używając środowiska Istnieje odpowiednie narzędzie do obróbki bibliografii --
-
-Następny rozdział
-Spis treści rozdziału,
- Główny spis treści
-Początek dokumentu,
- Początek rozdziału Korzystając z bibtexa, odwolania do literatury zaznaczamy w zwyczajny
-sposób przy pomocy polecenia 2.1.5. Rozszerzalność
-
-TEX ma wbudowany język programowania (inaczej mówiąc jest językiem
-programowania). Za pomocą tego języka można definiować rozszerzenia
-tego systemu, tworząc specjalizowane systemy składu.
-
-
-2.1.6. Cena
-
-TEX nic nie kosztuje. Ściślej mówiąc jest to program typu public
-domain (dobro wspólne). Autor TEX-a wyraził zgodę na bezpłatne
-rozpowszechnianie i używanie tego programu.
-2.1.7. Przenośność
-
-Kod źródłowy programu TEX jest powszechnie dostępny i zawiera
-dobrze opracowaną dokumentację wewnętrzną. Został on napisany
-w specjalnie opracowanej wersji języka Pascal, w tzw. języku WEB.
-Autor systemu zadbał bardzo starannie o to, żeby cechy programu
-związane ściśle z określonym typem komputera lub systemem operacyjnym,
-m. in. takie jak sposoby zapisywania i czytania plików,
-były starannie wydzielone w tekście programu i łatwe do wymiany.
-Z dużą pieczołowitością opracował też rozmaite działania wewnętrzne
-programu, tak żeby dla tych samych danych program dawał dokładnie
-takie same wyniki, niezależnie od typu komputera, rodzaju procesora użytego
-do obliczeń itp.
-2.1.8. Logiczność w przeciwieństwie do graficzności
-
-,,Logiczność'', to możliwość opisywania w TEX-u
-logicznej struktury składanego tekstu, co bardzo ułatwia
-dokonywanie wszelkich zmian w tekście, już po jego złożeniu.
-2.2. Kim są użytkownicy TEX-a?
-
-Użytkownicy TEX-a, to w znacznej części pracownicy naukowi i studenci
-wyższych uczelni i innych instytucji naukowych, choć nie brakuje też
-wydawców, a także np. wytwórców pieczątek czy wizytówek, agencji
-reklamowych itp.
-
-
-2.3. TEX-owcy, łączcie się
-
-Ze względu na to, że TEX ma stosunkowo niewielu użytkowników,
-
-TEX-owcy zawiązują stowarzyszenia, zwane grupami, w celu łatwiejszej
-wymiany informacji, współpracy, łatwiejszego rozpowszechniania
-oprogramowania itp.
-2.4. Do czego służy TEX?
-
-TEX pozwala komputerowo robić to, co dawniej robili zecerzy.
-2.5. Czy TEX-em można...?
-
-Często użytkownicy różnych programów służących do podobnych
-celów zadają sobie nawzajem pytania w rodzaju: ,,Czy twoim systemem
-można...?''. Podobne pytania mogłyby paść w odniesieniu do systemu
-TEX. Wymienienie wszystkiego, co można zrobić TEX-em nie tylko
-nie jest łatwe, ale jest niemożliwe. Możemy jednak przyjrzeć się
-kilku przykładom.
-2.5.1. Matematyka i inne nauki
-
-TEX nie ma równego sobie systemu w zakresie składu
-prac i książek naukowych, w szczególności matematycznych i fizycznych.
-Większość matematyków używa TEX-a do pisania swoich prac. TEX
-jest standardem Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (AMS),
-największej organizacji matematyków na świecie.
-
-
-2.5.2. Ilustracje
-
-TEX pozwala na włączanie do tekstu dowolnych ilustracji (w tym zdjęć,
-również barwnych).
-
-
-2.5.3. Nuty
-
-Istnieje co najmniej kilka rozszerzeń TEX-a pozwalających na skład nut.
-Co najmniej jednym z nich można składać nawet najbardziej skomplikowane
-partytury i -- co bardzo ważne -- łączyć skład nut z wszystkimi innymi
-elementami, na które pozwala TEX. W tym samym dokumencie, a nawet na tej
-samej stronie mogą znaleźć się nuty, teksty, formuły matematyczne, zdjęcia itp.
-
-
-2.5.4. Kolory
-
-Przy odpowiednim połączeniu systemu TEX z wyjściowymi urządzeniami
-barwnymi TEX może składać w kolorze. Teksty, tło, ilustracje itp.
-mogą być wielobarwne.
-
-
-2.5.5. Różne kroje pisma
-
-Niektórzy użytkownicy systemu TEX błędnie sądzą, że
-ten program wyposażony jest w skończony, ograniczony i zamknięty
-komplet krojów pisma i że nie można w nim użyć innych krojów.
-2.6. Konfiguracja
-
-TEX jest programem zajmującym w pamięci dyskowej -- zależnie od
-wersji -- około 200--250 kilobajtów.
-Do pracy potrzebne mu są dodatkowo pliki zawierające podstawowe,
-tzw. metryczne informacje o fontach.
-5. TEX, czyli pan Kazio
-
-Aby zrozumieć na czym polega praca TEX-a może być
-pomocne wyobrażenie sobie, że TEX, to taki bardzo posłuszny
-i skrupulatny pracownik firmy zajmującej się składaniem tekstów.
-Na nazwisko ma TEX, na imię Kazimierz; z zawodu zecer. Możemy czasem o nim
-mówić ,,pan Kazio''. Jego zaletą jest to, że zawsze wykonuje
-wszelkie polecenia szefa, jeśli tylko są możliwe do spełnienia.
-Ma jednak taką cechę, że wykonuje te polecenia jedynie, jeśli są przygotowane
-na piśmie w odpowiedni, z góry umówiony sposób.
-
-Ala ma psa.
-\end
-
-5.1. Komendy czyli polecenia
-
-Kontynuujemy tu porównywanie TEX-a do pana Kazia, zecera,
-który realizuje polecenia swojego szefa, przygotowane mu na piśmie.
-Ten szef, to oczywiście użytkownik systemu.
-
-Ala ma psa.
-\end
-
-Plik ten zawiera 13 komend.
-
-,,Umieść w składzie literkę <<A>>'',
-,,Umieść w składzie literkę <<l>>'',
-,,Umieść w składzie literkę <<a>>''.
-
-,,zrób zwykły odstęp międzywyrazowy''.
-
-,,Umieść w składzie kropkę''.
-5.2. Pudełka i kleje
-
-System TEX składając tekst (wykonując polecenia) pracuje
-podobnie do tego jak pracowali dawniej zecerzy. Jeśli zecer
-otrzymywał polecenie (np. czytał je z przygotowanego maszynopisu):
-,,umieść w składzie literę <>'', to sięgał ręką do tzw. kaszty,
-czyli skrzynki, gdzie znajdowały się metalowe czcionki, wyjmował czcionkę
-z literką ,,A'' i ustawiał w odpowiednim miejscu komponowanej strony.
-Podobnie, gdy trzeba było zrobić odstęp, umieszczał w montowanej stronie
-odpowiedni kawałek metalu, który służył do odsuniecia następnych czcionek.
-5.3. Nastroje pana Kazia
-
-TEX zna dwa podstawowe sposoby montowania większych pudełek
-z mniejszych pudełek i kleju. Stosuje jeden z tych sposobów,
-zależnie od nastroju (lub inaczej mówiąc ,,trybu'', w jakim się
-w danej chwili znajduje). Angielskie słowo mode oznaczające
-tryb (rodzaj) wykonywanej pracy jest podobne do słowa mood
-oznaczającego nastrój.
-Wydaje się, że właściwe jest wyobrażanie sobie TEX-a
-(pana Kazia z poprzednich rozdziałów) jako istoty poddającej się
-nastrojom.
-5.4. Składanie akapitu
-
-Początek akapitu TEX rozpoznaje po pewnych typach elementów,
-które stanowią zwykle część akapitu.
-W szczególności, jeśli będąc w trybie pionowym
-TEX napotka w pliku pojedynczą literę, to stwierdzi, że
-chcemy rozpocząć składanie akapitu i zmieni nastrój na poziomy.
-
-Ala ma psa.
-
-
-(jest to dziewięć pudełek i dwa kawałki kleju między nimi).
-
-Ala ma psa.
-\end
-
-
-
-5.4. Składanie pudełka poziomego
-
-Drugim możliwym sposobem umieszczania poziomo obok siebie
-pudełek jest jawne utworzenie tzw. pudełka poziomego.
-Podstawową komendą służącą w TEX-u do tego celu jest komenda
-\hbox (h, to skrót od angielskiego horizontal
--- poziomy, box, to po angielsku pudełko).
-
-Od rana jestem dziś w poziomym nastroju.
-
-4. Przygotowywanie tekstów do składania
-
-Z każdym systemem składu można pracować
-w ten sposób, że najpierw tekst przepisywany jest odpowiednio
-zwykłym edytorem tekstowym typu ASCII, a następnie
-taki ,,maszynopis komputerowy'' wykorzystywany jest do
-wykonania składu.
-
-
-
-
-4.1 Podział na akapity
-
-Akapitem nazywamy tutaj fragment tekstu,
-który w gotowej książce lub czasopiśmie,
-zaczyna się zwykle od tzw. wcięcia akapitowego,
-składa się z pewnej liczby linijek
-i kończy niepełną linijką. Niniejsze zdanie jest częścią akapitu,
-który zaczął się słowem ,,Akapitem'', a kończy się tą kropką: .
-
-
-
-4.2 Znaki przestankowe
-
-Poniżej opisujemy zasady, jakich należy przestrzegać
-przy przepisywaniu, związane ze znakami przestankowymi.
-
-
-4.2.1 Cudzysłowy
-
-Cudzysłowy zawsze przylegają do tekstu, którego dotyczą,
-tzn. nigdy nie robimy odstępu bezpośrednio wewnątrz, a prawie zawsze robimy na zewnątrz.
-Cudzysłów ,,otwierający'' i ,,zamykający'' różnią się położeniem
-(otwierający jest na dole, a zamykający na górze).
-4.2.2. Nawiasy
-
-Nawiasy (podobnie jak cudzysłowy) zawsze muszą przylegać do tekstu,
-którego dotyczą. Odstępy przy nawiasach mogą (i na ogół muszą) być
-jedynie na zewnątrz (choć zdarzają się wyjątki).
-4.2.3. Podstawowe znaki przestankowe
-
-Przy pisaniu wszystkich podstawowych znaków przestankowych,
-czyli kropki, przecinka, średnika, znaku zapytania, wykrzyknika
-dwukropka oraz wielokropka:
-
-
-. , ; : ? ! ...
-
-
-należy pamiętać, że pomiędzy poprzedzającym taki znak
-wyrazem, a takim znakiem nie może być odstępu, ani
-zmiany wiersza, natomiast po znaku przestankowym zawsze
-piszemy odstęp (prawie zawsze!).
-4.2.4. Kreski poziome
-
-Proste maszyny do pisania posiadają tylko jedną czcionkę
-w kształcie poziomej kreski ,,-''. W profesjonalnym składzie
-drukarskim
-występują aż cztery rodzaje kresek poziomych. Są to:
-łącznik, myślnik, półpauza oraz minus.
-4.2.4.1. Łącznik
-
-Łącznik, zwany też dywizem, jest krótką kreską stosowaną
-w kilku możliwych kontekstach.
-
-
-
-
-Żół-
-to-zielony.
-Żółto-
--zielony.
-Żółto-zie-
-lony.
-Żółto-zielo-
-ny.
-
-
-
-Podobnie w przypadku komputera K-202, numeru telefonu 34-22
-lub kodu pocztowego 80-309. We wszystkich takich przypadkach
-łącznik zapisujemy w danych dla TEX-a jako pojedynczą kreskę
-,,-''. A zatem wymienione przykłady należy zapisać jako:
-,,K-2'', ,,K-202'', ,,34-22'', ,,80-309''.
-
-K- -2
-
-123456-778899-124-0,
-
-to TEX może mieć trudności ze składem. W takiej sytuacji
-zamiast w danych wejściowych pisać:
-
-123456-778899-124-0,
-
-czyli stosując pojedyncze kreski, można podpowiedzieć TEX-owi
-gdzie może złamać ten długi napis, stosując notację ,,\='':
-
-123456\=778899\=124\=0.
-
-
-Łącznik jest również tym znakiem, którego używa TEX do
-przenoszenia (dzielenia) wyrazów. To jednak odbywa się automatycznie
-i nie wymaga żadnych ingerencji
-użytkownika systemu.
-
-
-4.2.4.2. Myślnik
-
-Myślnik --- to dłuższa kreska używana jako znak przestankowy.
-4.2.4.3. Półpauza
-
-
-Półpauza, zwana też pauzą półfiretową, to kreska o połowę
-krótsza od myślnika. Stosuje się ją przede wszystkim przy pisaniu zakresów
-liczbowych, np. ,,str. 11--13''.
-Zapisuje się ją przy pomocy dwóch następujących po sobie minusów:
-,,--''. A zatem napis ,,11--13'' zapisujemy jako
-,,11--13'' bez odstępów po bokach. Odstępy takie muszą
-się pojawić w sytuacjach takich jak: ,,11 października --
-13 listopada''.
-4.2.4.4. Minus
-
-Minus jest znakiem o podobnym kształcie do poprzednio wymienionych.
-Stosuje się go w formułach matematycznych.
-Nawet takie proste zdanie jak: ,,Na dworze jest dziś -5 stopni.''
-zawiera formułę matematyczną.
-4.3. Znaki specjalne
-
-Niektóre znaki w systemie TEX mają specjalne znaczenie.
-Oznacza to, że system po napotkaniu takiego znaku
-w tekście przeznaczonym do składania wykonuje inne czynności
-niż po prostu umieszczenie takiego znaku na stronie.
-
-& $ % #
-
-
-to musimy wpisać to do pliku wejściowego, jako:
-4.4. Niełamliwe odstępy
-
-Polskie zasady typograficzne nie pozwalają łamać akapitu na linijki
-w taki sposób, żeby na końcu linijki pojawił się jednoliterowy
-spójnik. Np. w zdaniu ,,Janek urodził się w Płocku'' nieładnie
-by było, gdyby na koncu linijki pojawiło się słowo
-,,w'', a dopiero na początku następnej słowo ,,Płocku''. Te słowa są
-silnie ze sobą związane.
-
-godz.~17.00
-od~15 do~40~osób
-na str.~2 napisano
-ul.~Świerkowa
-tel.~25--04--71
-rozdział~2
-2~rozdziały
-p.~Jan Nowak
-I~część IX~Symfonii
-
-
-W większości przypadków
-odpowiednie zaznaczenie wymaga pewnej wprawy i doświadczenia.
-
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1zece.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1zece.html
deleted file mode 100644
index 02c75aa363a..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/2-1zece.html
+++ /dev/null
@@ -1,59 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-3. Zecernia czy maszyna do pisania?
-
-Od czasu, kiedy udało się zautomatyzować pewne czynności
-związane z pisaniem minęło kilkaset lat. Automatyzowanie
-tych czynności zaczęło się od wynalezienia przez Gutenberga druku
-za pomocą ruchomych czcionek.
-Drugim ważnym wydarzeniem było wynalezienie maszyny do pisania.
-Od tego czasu zautomatyzowane pisanie rozwijało się w dwóch nurtach.
-
-Pierwszy nurt, to elegancki, profesjonalny skład drukarski.
-Taki skład wykonywany był na ogół w drukarniach, gdzie pracowali specjaliści
-w tej dziedzinie -- zecerzy.
-
-Drugi nurt realizowany był za pomocą powszechnie dostępnego
-narzędzia -- maszyny do pisania. Możliwości maszyny były
-znacznie mniejsze, niż to, czym dysponował zecer.
-Nie było też potrzeby, ani możliwości dbania o różne subtelne
-szczegóły drukowanego tekstu, stanowiące o jego elegancji.
-
-Z chwilą powstania pierwszych programów komputerowych
-służących do pisania tekstów, przed automatyzacją pisania
-otworzyły się nowe możliwości. Programy, które zaczęły
-powstawać przypominały albo skomputeryzowaną maszynę do pisania,
-albo skomputeryzowaną zecernię.
-
-Niektóre obecnie istniejące programy działają w sposób
-przypominający maszynę do pisania. Do tej grupy należą
-zwłaszcza edytory tekstów typu ASCII, tzn. edytory,
-które zapisują przepisywany tekst jedynie z użyciem zwykłych znaków
-(w kodzie ASCII), bez żadnych dodatkowych wyróżnień, np. kursywy.
-
-Wszystkie znaki w tekście przygotowanym takim edytorem
-mają jednakowe rozmiary, w szczególności takie same szerokości.
-Przykłady takich edytorów na komputerach typu IBM PC,
-to m.in. edytor wbudowany w Norton Commandera, Norton Edytor,
-BRIEF, Multi-Edit.
-
-Drugą grupę stanowią programy przeznaczone do wykonywania
-na komputerze profesjonalnego składu drukarskiego.
-Każdy z tych programów potrafi składać różnymi krojami pisma,
-różnymi wielkościami, łamać tekst w jednej lub wielu kolumnach
-(szpaltach lub tzw. łamach), dbać o różne szczegóły
-wpływające na jakość uzyskiwanego wyniku. Do tej grupy należy
-m.in. Ventura Publisher, Page Maker, Cyfroset, Quark-X-Press
-i TEX.
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/bib.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/bib.html
deleted file mode 100644
index 4b2f1ae5549..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/bib.html
+++ /dev/null
@@ -1,13 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
-
-Bibliografia
-[1-5] Donald Knuth: Computers & Typesetting, Addison Wesley
-Publishing Company, vol. A, B, C, D, E.
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/spis.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/spis.html
deleted file mode 100644
index d1aa3521635..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/spis.html
+++ /dev/null
@@ -1,32 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-2. Co to jest TeX -- informacje ogólne
-3. Zecernia czy maszyna do pisania?
-4. Przygotowywanie tekstów do składania
-5. TeX, czyli pan Kazio
-6. Bibliografia
-
-
-
-Zredagował
-Włodzimierz Macewicz
-
-
-
diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/tex.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/tex.html
deleted file mode 100644
index 3486906c1c3..00000000000
--- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/podstawy/tex.html
+++ /dev/null
@@ -1,28 +0,0 @@
-
-
-
-
-
-
-
- 2. Co to jest TeX -- informacje ogólne
- 3. Zecernia czy maszyna do pisania?
- 4. Przygotowywanie tekstów do składania
- 5. TeX, czyli pan Kazio
- 6. Bibliografia
- Podstawy Systemu
-TEX
-Używanie TeX-a w systemie UNIX (AUCTeX)
-Przetwarzanie danych
-.tex
, i tworzy obraz kolejnych stron
- dokumentu w pliku o nazwie kończącej się napisem
- .dvi
. Zadaniem użytkownika jest przygotowanie
- plików wejściowych i uruchomienie ciągu przetworzeń, które doprowadzą
- do pożądanego wyniku. Zarówno przygotowanie danych, jak i ich
- przetwarzanie można zorganizować w zasadzie w dowolny sposób. Istnieją
- dwie istotnie różne metody tworzenia plików z danymi wejściowymi:
- generowanie i wpisywanie.
-vim
. Można go ,,nauczyć''
- wielu pożytecznych skrótów, a jego ostatnie wersje potrafią rozpoznawać
- składnię i zwiększać czytelność plików źródłowych przez stosowanie
- kolorów. Lepszy jest tylko emacs
(tak twierdzą użytkownicy
- Emacsa). Niestety, zarówno vim
jak i Emacs
- u niektórych wywołują reakcje alergiczne, a na to rady nie ma.
-make
.
-AUC TeX
-emacs
- zintegrowane środowisko do tworzenia i przetwarzania dokumentów
- TeX-owych i LaTeX-owych. Możliwości AUC TeX-a są ogromne, na
- szczęście nie trzeba wiedzieć wszystkiego, aby z niego
- korzystać. AUC TeX-a można oswajać ,,krok po kroku'', podobnie jak
- i samego Emacsa.
-Emacs
-emacs
ma długą historię w systemie UNIX.
- W dużej części został napisany w języku Lisp
- (dokładniej w dialekcie Emacs Lisp). Jest to język funkcyjny służący
- przede wszystkim do porozumiewania się z Emacsem. Lisp bywał chętnie
- stosowany w tworzeniu tzw. ,,systemów sztucznej inteligencji''. Nie dziwi
- więc naprawdę nieprzeciętna inteligencja edytora Emacs jeśli uświadomimy sobie,
- że jest to największy z popularnych programów napisanych w Lispie.
- A możliwości i umiejętności Emacsa są chyba niezgłębione (strzyże,
- śpiewa, tańczy, gotuje, krawaty wiąże...).
-Meta
na klawiaturze. Wciśnięcie tego klawisza ze
- znakiem x
(oznaczane jako Meta-x
- lub M-x
) rozpoczyna wprowadzanie poleceń.
- W klawiaturze komputera PC zwykle klawiszem Meta
jest
- Alt
. Jeśli jednak Alt
został
- przedefiniowany (np. w celu wprowadzania polskich znaków) to
- M-x
można wprowadzić sekwencyjnie wciskając
- najpierw klawisz Esc
, a potem
- x
. Tego typu problemy nie istnieją z klawiszem
- Ctrl
. Podstawowymi chwytami są
- Ctrl-x
i Ctrl-c
, opisywane
- często jako C-x
i C-c
.
-C-h
). Funkcje przypisane
- klawiszom zmieniają się w zależności od trybu pracy (mode), co
- zawsze można sprawdzić wpisując C-h m
. Wiedząc, że Emacs może
- otwierać wiele plików jednocześnie, ale każdy w innym buforze
- (buffer), że w środowisku okienkowym może otwierać wiele okien
- zwanych ramkami (frames) i że każda ramka może być podzielona na
- wiele ,,okien'' (window) można
- bez problemu zrozumieć język dokumentacji.
-Options Customize Emacs Wp
- Tex AUC Tex
, a potem już według uznania. W to samo miejsce
- można trafić wciskając M-x customize
, tyle że po drodze jest
- więcej objaśnień i łatwiej się zagubić.
-.emacs
, który znajduje się
- w katalogu domowym użytkownika. Pomocne może być odszukanie pliku
- tex.el
i tex-site.el
, które leżą gdzieś
- z innymi plikami Emacsa (ale w różnych katalogach -- przyda się
- program find
). Można w nich podejrzeć, jak są zadawane
- wartości początkowe list i zmiennych i je zmodyfikować. Nie należy
- przy tym zmieniać pliku tex.el
(ani jego skompilowanej wersji
- tex.elc
) lecz kopiować co trzeba do pliku .emacs
.
- Jeśli zmiana ma dotyczyć wszystkich użytkowników należy odpowiedni fragment
- pliku tex.el
skopiować do pliku tex-site.el
- i tam pozamieniać wszystko to, co wymaga zmiany.
-C-x C-s
, a pracę
- z Emacsem zakończyć sekwencją C-x C-c
. Emacs nie jest
- jednak małym programem, więc szanując swój czas lepiej nie otwierać go
- i nie zamykać bez wyraźnej potrzeby, zwłaszcza, że raz otwarty mocno nie
- przeszkadza.
-xmodmap
)
- oraz polski słownik do programu ispell
. Zagadnienia te są
- dokładnie omówione w tekstach poświęconych polskim ,,ogonkom''.
-Uruchomienie AUC TeX-a
-C-x C-f
i podaniu nazwy. Podając nazwę pliku
- z przyrostkiem .tex
zmusimy edytor do wejścia w tryb
- LaTeX-mode
. Informacja o tym powinna pojawić się
- w wierszu trybu pracy (Mode Line) w dolnej części okna
- jako napis LaTeX
. Można też wymusić wejście w tryb
- LaTeX
wywołując polecenie LaTeX-mode
(M-x
- LaTeX-mode
). Do rozwijania nazw można użyć znaku klawisza tabulacji
- (Tab
).
-.emacs
brakuje wiersza
-
-(require 'tex-site)
-
-Słowa kluczowe LaTeX-a
-\begin{*}
\end{*}
. Do wprowadzania środowisk służy
- polecenie LaTeX-enviroment
domyślnie przypisane do sekwencji
- C-c C-e
. Po wydaniu tego polecenia AUC TeX pyta
- o nazwę środowiska i ewentualne dodatkowe dane. Przy pomocy
- klawisza Tab
lub spacji można rozwijać częściowo wpisane nazwy.
- AUC TeX zna mnóstwo standardowych środowisk, poza tym potrafi uczyć się
- nowych analizując włączane pakiety i nagłówek pliku.
-LaTeX-close-enviroment
(C-c ]
).
- Zdecydowanie jednak najbezpieczniejsze jest wprowadzanie
- kompletnych środowisk przy użyciu C-c C-e
.
-\
. Zapamiętanie wszystkich poleceń jest trudne,
- a przy ich wprowadzaniu łatwo o błąd. Dlatego należy korzystać
- z polecenia LaTeX-complete-symbol
. Jeśli pisane słowo
- rozpoczyna się znakiem \
to wystarczy wcisnąć
- M-Tab
aby je zakończyć, lub uzyskać listę możliwych
- zakończeń.
-TeX-insert-macro
(C-c C-m
).
- Aby użyć jeszcze innej metody należy np. w pliku
- .emacs
ustawić różną od nil
- wartość zmiennej TeX-electric-escape
-
-(setq TeX-electric-escape t)
-
-\
z funkcją
- TeX-electric-macro
, co umożliwia uruchamianie
- mechanizmu rozwijania makr przez wpisanie tego znaku. Jest to metoda
- najszybsza.
-{}
po
- wpisaniu makra, co zabezpiecza przed ,,zniknięciem'' spację znajdującą się za
- tym makrem. Jeśli nawiasy nie są mile widziane należy zmiennej
- TeX-insert-braces
przypisać wartość nil
.
-\item
. Służy do tego polecenie
- LaTeX-insert-item
(M-Return
), którego działanie
- zależy od kontekstu.
-\chapter
, \section
itd. Można ułatwić
- sobie życie korzystając z polecenia LaTeX-section
(C-c
- C-s
). Wywołanie tego polecenia spowoduje wstawienie oznaczenia
- śródtytułu, przy czym domyślnie AUC TeX zapyta o tytuł
- i etykietę związaną z tym śródtytułem (argument polecenia
- \label
). Domyślny poziom śródtytułu można zmienić wpisując
- ręcznie właściwe słowo kluczowe (z rozwijaniem) lub podając argument
- (C-u
) przed wywołaniem polecenia LaTeX-section
. Jeśli
- argument jest ujemny, to poziom zostanie zmieniony w dół o jeden.
-\subsection
to będzie to aktualny poziom domyślny. Sekwencja
- C-c C-s
oznacza polecenie wpisania śródtytułu na tym właśnie
- poziomie. Podanie C-u C-c C-s
to wpisanie
- \subsubsection
, a C-u -1 C-c C-s
spowoduje
- wstawienie \section
. Przedrostki nazw w etykietach
- \label
są kontrolowane zmienną LaTeX-section-label
.
- Jeśli wartością tej zmiennej jest nil
, to odnośniki nie będą
- wstawiane.
-TeX-font
(skrót C-c C-f
), po
- którym podaje się argument określający pożądaną zmianę kroju pisma. I tak
- C-e
powoduje wpisanie \emph{}
, C-i
--
- \textit{}
, C-t
-- \texttt{}
itd,
- włącznie z usuwaniem ustawienia kroju pisma C-d
. Lista możliwości
- jest wypisywana po podaniu spacji jako argumentu:
-
-Font list:
-
- C-b \textbf{ }
- C-c \textsc{ }
- C-e \emph{ }
- C-f \textsf{ }
- tab \textit{ }
- return \textmd{ }
- C-n \textnormal{ }
- C-r \textrm{ }
- C-s \textsl{ }
- C-t \texttt{ }
- C-u \textup{ }
- C-d -- delete font
-
-TeX-font
jest poprzedzone argumentem
- (C-u
), to zostanie zmieniony krój pisma w miejscu,
- w którym znajduje się kursor. Przykładowo jeżeli kursor jest umieszczony
- na tekście będącym argumentem polecenia \textit{}
, to sekwencja
- C-u C-c C-f C-e
zmieni polecenie \textit
na
- \emph
.
-Inne elementy tekstu
-$
, nawiasy klamrowe
- {}
oraz znak komentarza %
.
-"
na oznaczenie cudzysłowu.
- W tekstach pisanych po angielsku używamy znaku ``
jako
- cudzysłowu otwierającego i znaku ''
jako cudzysłowu
- zamykającego. Jeśli użytkownik wpisuje "
to AUC TeX zadba,
- aby w tekście pojawiło się to co trzeba. W przypadku języka
- polskiego (i spolszczonego LaTeX-a) cudzysłów otwierający oznacza się
- w tekście dwoma przecinkami ,,
. Aby polecenie
- TeX-insert-quote
wywoływane klawiszem "
zadziałało
- prawidłowo należy zmiennej TeX-open-quote
przypisać wartość
- ,,
(czyli dwa przecinki).
-$
w pliku TeX-owym obejmują
- tekst wzoru matematycznego, a w podwójne dolary $$
- jest ujęty wzór wyeksponowany w osi strony. W celu lepszej kontroli
- otwierania i zamykania wzorów wprowadzenie znaku dolara powoduje
- wywołanie polecenia TeX-insert-dollar
. Polecenie to, oprócz
- wprowadzenie do pliku znaku $
sprawdza stan
- sparowania tych znaków. Dzięki temu dokładnie wiadomo, gdzie się
- zaczyna i gdzie kończy środowisko matematyczne, a przy okazji nie da
- się wzoru rozpoczętego dwoma dolarami zamknąć tylko jednym.
-TeX-insert-braces
pozwala
- wprowadzać nawiasy klamrowe parami. Skrót klawiaturowy jest
- intuicyjny: C-c {
.
-TeX-comment-regin
(C-c ;
).
- Umożliwia ono wstawienie znaku komentarza na początku każdego wiersza
- zaznaczonego fragmentu tekstu (region) czyli obszaru od punktu
- oznaczonego przez C-
spacja do bieżącej pozycji kursora (lub
- zaznaczonego myszą). Podobnie działa polecenie
- TeX-comment-paragraph
(C-c %
) dla akapitu. Aby
- usunąć znak komentarza wpisujemy C-u - C-c ;
lub C-u -
- C-c %
.
-Matematyka
-\upsilon
czy
- \rightarrow
. Mechanizm taki uruchamia się (i wyłącza)
- w AUC TeX-u poleceniem LaTeX-math-mode
(C-c ~
).
- W trybie matematycznym po wprowadzeniu znaku
- ,,`
'' klawiatura zmienia znaczenie i zamiast zwykłych znaków
- pojedynczym klawiszem można wprowadzać symbole matematyczne. I tak
- (w trybie matematycznym) sekwencja klawiszy `d
spowoduje
- wpisanie \delta
, `G
-- \Gamma
,
- a `cN
-- {\cal N}
.
-C-u
) przed
- symbolem matematycznym. Sekwencja klawiszy C-u `e
- spowoduje wpisanie do bufora $\epsilon$
-- co
- znacznie przyśpiesza wstawianie pojedynczych symboli w bloku
- tekstu.
-LaTeX-math-list
. Nie sprawi też problemu zamiana klawisza
- `
na jakiś poręczniejszy (jeśli ktoś musi) -- należy zmienić
- wartość zmiennej LaTeX-math-abberv-prefix
.
-Własne definicje
-\renewcommand
) to AUC TeX ją rozpozna i się
- jej ,,nauczy'' -- będzie ona dostępna poprzez mechanizm rozwijania początków
- wyrazów. Możliwe jest również rozpoznawanie definicji TeX-a wprowadzanych jako
- \def
.
-TeX-normal-mode
(C-c C-n
).
- Jeśli więc wpiszemy w pliku nową definicję, należy wcisnąć C-c C-n
- i nie musimy jej dokładnie pamiętać. Informacje
- o makrodefinicjach zapisywane są w pliku
- ./auto/nazwa.el
.
-.emacs
następujących
- wierszy:
-
-; parsowanie przy wczytywaniu:
-(setq TeX-parse-self t)
-; parsowanie przy zapisie:
-(setq TeX-auto-save t)
-
-./auto/nazwa.el
powoduje również
- wstawienie do tekstu dokumentu nazwy etykiety
- \label
. Wstawiając odnośnik do tej etykiety
- (\ref
, \pageref
) można etykietę
- wybrać z listy etykiet pokazywanej przez mechanizm rozwijania
- (Tab
). I to jest naprawdę cenna właściwość.
-.emacs
):
-
-(setq-default
- TeX-auto-regexp-list
- 'LaTeX-auto-label-regexp-list)
-
-
-Przetwarzanie z wnętrza AUC TeX-a
-C-c C-c
, czyli TeX-command-master
. Po
- wydaniu tego polecenia AUC TeX zapyta jakie działania ma podjąć. Jeśli
- w pliku były dokonywane jakieś zmiany, to zaproponuje jego przetworzenie
- TeX-em. Po przetworzeniu i kolejnym wciśnięciu C-c C-c
- będzie chciał uruchomić przeglądarkę .dvi
. Jeżeli nie wystąpią
- żadne błędy w przetwarzaniu, to w okienku obok obejrzymy wynik
- składu.
-mex
, platex
czy
- pdftex
. Najłatwiej przez menu XEmacsa. W razie potrzeby
- można skopiować odpowiedni fragment z pliku tex.el
(czy
- wręcz tex.elc
). Prawdopodobnie warto zmienioną listę
- TeX-command-list
wstawić do pliku tex-site.el
--
- niech się cieszą wszyscy użytkownicy.
-TeX-command-region
przypisane do sekwencji C-c
- C-r
. Wszystko działa tak samo jak w przypadku
- TeX-command-master
, z jednym wyjątkiem -- AUC TeX
- buduje z nagłówka i zaznaczonego fragmentu tekstu nowy plik, który
- przetwarza TeX-em. Kolejne C-c C-r
umożliwia obejrzenie właściwego
- pliku .dvi
. Trzeba się tylko pilnować, żeby nie definiować
- żadnych makr globalnych poza nagłówkiem. W plikach LaTeX-owych końcem
- nagłówka jest wiersz zawierający napis \begin{document}
. W plikach
- TeX-owych jest to natomiast %**end of header
. Znacznik końca
- nagłówka można zdefiniować jako wyrażenie regularne określając wartość zmiennej
- TeX-header-end
.
-TeX-next-error
(|C-c `|).
- AUC TeX opatruje błędy TeX-a dodatkowym komentarzem, co może pomóc
- początkującym użytkownikom.
-I więcej...
-font-lock-mode
.
-LaTeX-fill-paragraph
(C-c C-q C-p
lub M-q
),
-LaTeX-fill-enviroment
(C-c C-q C-e
),
-LaTeX-fill-section
(C-c C-q C-s
) oraz
-LaTeX-fill-region
(C-c C-q C-r
lub M-g
).
-outline-minor-mode
. Pojawiające się dodatkowe pozycje menu
- (i polecenia) pozwalają wyświetlić zamiast rozdziału, podrozdziału itd.
- tylko fragment pierwszego wiersza z tytułem (bez zmiany tekstu). Możliwe
- jest np. pisanie czwartego rozdziału trzy wiersze od końca nagłówka, albo
- poruszanie się po tekście tak, jakby składał się on tylko ze śródtytułów.
-Przetwarzanie zewnętrzne
-
-~$ for i in *.tex; do latex $i; done
-
-make
- (lub gnumake
). Wszystkie polecenia wystarczy
- wpisać raz
- ale do pliku
- Makefile
w bieżącym katalogu. W najprostszym
- przypadku plik ten będzie wyglądał tak:
-
-all: referat.ps
-
-%.dvi: %.tex
- latex $<
-
-%.ps: %.dvi
- dvips $<
-
-%.pdf: %.tex
- pdflatex $<
-
-referat.tex
) i że używamy przeglądarki
- plików PS.
- Teraz całe TeX-owanie sprowadza się do uruchomienia
- w terminalu programu make
. Program ten domyślnie
- wykona pierwszą regułę z pliku Makefile
- (all: referat.ps
-- zamiast nazwy
- all
można wstawić dowolne słowo,
- np. PsiaBuda
) i dowie się, że jesteśmy
- zainteresowani plikiem .ps
. Z trzeciej reguły
- program wywnioskuje, że pliki .ps
robi się z plików
- .dvi
poleceniem dvips
. Nie ma
- jednak pliku .dvi
, ale o tym jak go zrobić mówi
- druga reguła. A plik referat.tex jest na
- dysku.
-make pdf
-- wtedy
- zostanie utworzony plik referat.pdf
.
-
-~$ while [ TRUE ]; do make;
- sleep 5; done
-
-x
. Jeżeli jednak ustawimy zmienną
- środowiska:
-
-TEXEDIT='emacsclient +%d %s'
-
-
-TEXEDIT='enu +%d %s'
-
-M-x server-start
- (gnuserv-start
), to możemy odpowiedzieć TeX-owi
- e
(od edit). Wtedy
- Emacs wczyta plik z błędem i kursorem wskaże wiersz, co do którego
- TeX ma wątpliwości. Po zakończeniu poprawek należy zapisać plik
- (C-x C-s
) i powiedzieć klientowi, że już po
- wszystkim (C-x #
). Dla jasności: serwer to Emacs, a
- klient to TeX...
-\ala
omyłkowo wpisaliśmy \ola
,
- z tym że czasem \ola
jest dobrze i ma zostać, to
- zanosi się na dłuższe poprawianie. A można z poziomu interpretatora
- poleceń shell napisać:
-
-~$ gnuclient `grep -l \\ola *.tex`
-
-C-s
- i czasem C-x e
(pierwszy raz oczywiście również
- C-x (
i C-x )
). Jeżeli jednak
- ktoś ma tendencje do zapominania o takich szczegółach jak
- -l
, to niech lepiej próbuje się uczyć krok po
- kroku... Na razie. Po jakimś czasie może okazać się potrzebny
- dodatkowy wiersz w pliku .emacs
:
-
-(gnuserv-start)
-
-dvips
-a (mam drukarkę PS), w efekcie drukując nieaktualną
- wersję dokumentu. Dlatego mi wystarcza, gdy wewnątrz edytora można
- wykonać tylko jedno polecenie -- make.
-Podsumowanie
-
-
(c) Polska Grupa Użytkowników Systemu TeX
-
Ostatnia modyfikacja 15.01.2000
-1. Wstęp
-
-
-thebibliography
. Jeżeli jednak
-istnieje potrzeba cytowania tych samych pozycji w różnych dokumentach to
-warto pracę zautomatyzować.bibtex
-- program służący do wspomagania tworzenia spisów
-literatury, napisany przez Orena Patashnika. Program ten korzysta z
-bibliograficznej bazy danych zawartej w plikach typu bib. Pozwala na
-automatyczny wybór cytowanych pozycji spośród wszystkich zawartych w
-bazie (lub bazach -- bibtex
może korzystać jednocześnie z kilku
-plików). Razem z programem dostarczonych jest kilka standardowych
-stylów formatowania spisów literatury oraz odwołań do nich. Style te
--- zapisane w specjalnym języku -- można modyfikować lub tworzyć nowe
-własne.
-2. Sposób działania programu
-
-
-\cite
, podając jako argument zbiór
-kluczy identyfikujących odpowiednie pozycje np.:
-
-
- Więcej na ten temat w pracach \cite{raport,bibtex88}
-
-
-
-W miejscu gdzie chcemy
-otrzymać spis literatury zamiast środowiska thebibliography
i
-listy pozycji umieszczamy polecenie \bibliography
listą plików
-zawierających bazę bibliograficzną jako argumentem np.:
-
-
- \bibliography{rfc, mybib}
-
-
-
W powyższym przykładzie zalecamy utworzenie spisu literatury na
-podstawie dwóch plików: rfc.bib
oraz mybib.bib
.
Dodatkowo w ciele dokumentu (gdzieś między \begin{document}
a
-\end{document}
) musimy podać
-styl
-
-formatowania spisu bibliografii np.:
-
- \bibliographystyle{plain} --
Jeśli chcemy umieścić jakąś pozycję w spisie literatury, a nie
-odwołujemy się do nie w dokumentcie poleceniem \cite
, to możemy
-użyć polecenia \nocite
podając jako jego argument klucz
-identyfikujący daną pozycję. Argumentem polecenia \nocite
może
-być także *
-- co oznacza, że chcemy aby wszystkie pozycje
-znajdujące się w bazie danych zostały umieszczone w spisie literatury.
-
- \nocite{aup} - \nocite{*} --
W czasie przetwarzania pliku z dokumentem LaTeX zapisuje wszystkie
-odwołania do literatury do pliku .aux
. Zapisuje tam także
-nazwy baz danych, z którym ma korzystać bibtex oraz styl formatowania
-bibliografii. Program bibtex czyta zawartość pliku .aux
, po czym
-wybiera z odpowiednich plików .bib
pozycje literatury, i zapisuje
-do pliku .bbl
formatując zgonie z podanym stylem.
-Następny rozdział, -Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-3.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-3.html deleted file mode 100644 index ba981427b4f..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-3.html +++ /dev/null @@ -1,244 +0,0 @@ - - - -Plik bib zawiera listę rekordów oraz poleceń dodatkowych takich jak
-skróty
- lub definicja
-nagłówka
-, który ma się pojawić w pliku .bbl
.
-Istnieją różne typy rekordów --
-odpowiednie dla opisania różnych typów publikacji. Każdy z rekordów
-reprezentuje jedną pozycję literatury i składa się z wielu pól. Różne
-typu rekordów mogą zawierać różne pola. Dla każdego typu rekordu
-istnieją trzy zbiory pól:
-
Format zapisu rekordów najlepiej zaprezentować na przykladzie: -
- @book{PERL, - author = "Larry Wall and Randal L. Schwartz", - title = "Programming perl", - publisher = "O'Reilly \& Associates, Inc.", - year = "1992", - address = "Sebastopol, CA" - } --
@
określa typ cytowanej pozycji --
-w naszym przypadku jest to książka. PERL
jest kluczem służącym do
-identyfikacji -- to właśnie jego używamy w poleceniu \cite
chcąc
-odwołać się do wybranej pozycji. Dalej następuje lista pól
-rozdzielonych przecinkami. Wartości pól zamknięte są w cudzysłowach.
-Zamiast nich można używać nawiasów klamrowych. Także nawiasy klamrowe
-obejmujące cały rekord można zastąpić nawiasami okrągłymi.
-Spacje wokół znaku =
są opcjonalne.
-Znaki nowego wiersza są traktowane jak spacje, a więcej niż jedna
-spacja tak samo jak pojedyncza. W identyfikatorach pól i typów
-rekordów nie są rozróżniane małe i duże litery.
-Można więc sformatować nasz rekord w równoważnej postaci:
-- @Book(PERL, - AUTHOR={Larry Wall and Randal L. Schwartz}, - Title={Programming perl}, - - - PUBlisHER={O'Reilly \& Associates, Inc.},yEaR={1992}, - aDDRESS={Sebastopol, CA}) --
Ponieważ bibtex w niektórych stylach zmienia czasem duże litery na
-małe, a nie zawsze jest to dopuszczczalne (np. gdy w tytule występuje
-nazwisko), wzięcie fragmentu tekstu w nawiasy klamrowe {}
-zapobiega takiemu działaniu.
-Na przykła aby nie dostać tytułu ,,Pan tadeusz'' powinniśmy zapisać go
-jako title = "Pan {T}adeusz"
.
Tekst pola może być zastąpiony skrótem. Warto stosować skróty dla -często używanych nazw np. tytułu czasopisma, z którego artykuły -pojawiają się w bazie danych często albo nazwy znanego wydanictwa.
-Skrótem może być dowolny ciąg znaków zaczynający się od litery i nie -zawierający znaków: -
- " # % ' ( ) , = { } -- -
Niektóre skróty zdefiniowane są w stylu spisu literatury np.
-trzyliterowe skróty angielskich nazw miesięcy jan
, feb
itd.
Własne skróty można tworzyć posługując się poleceniem @string
-np.:
-
- @string{acs = "Archives of Control Sciences"} - @string{WNT = "Wydawnictwa Naukowo Techniczne"} --
- journal = acs - publisher = WNT --
- journal = "Archives of Control Sciences" - publisher = "Wydawnictwa Naukowo Techniczne" --
Nagłówek definiujemy podobnie jak skróty, nie wpisujemy tutaj jednak -nazwy, ani znaku równości -- tylko ciąg znaków w cudzysłowach. -Nagłówek może służyć do dodania pewnych definicji na początku -bibliografii. -
- @Preamble{ "\newcommand{\swap}[2]{#2#1}" - # "\renewcommand{\em}{\bf}" } --
\swap
i
-predefiniowujemy polecenie \em
. Warto zwrócić uwagę, na
-znak konkatenacji #
, dzięki któremu możemy definiować nagłówki
-wieloliniowe. Pelcenia @preamble
można używać wielokrotnie, ale
-bezpieczniej jest używać konkatenacji, do wpisywania nagłówków
-wieloliniowych.
-
-
-Standardowo dostępne są następujące typy rekordów:
-article
-,
-book
-,
-booklet
-,
-conference
-,
-inbook
-,
-incollection
-,
-inproceedings
-,
-manual
-,
-mastersthesis
-,
-misc
-,
-phdthesis
-,
-proceedings
-,
-techreport
-,
-unpublished
-.
Standardowe typy rekordów są następujące:
-address
-,
-annote
-,
-author
-,
-booktitle
-,
-chapter
-,
-crossref
-,
-edition
-,
-editor
-,
-howpublished
-,
-institution
-,
-journal
-,
-key
-,
-month
-,
-note
-,
-number
-,
-organization
-,
-pages
-,
-publisher
-,
-school
-,
-series
-,
-title
-,
-type
-,
-volume
-,
-year
-.
-Następny rozdział, -Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-4.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-4.html deleted file mode 100644 index dff846830bf..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-4.html +++ /dev/null @@ -1,168 +0,0 @@ - - - --
Artykuł w czasopiśmie. -
Książka. -
Książka bez wydawcy. -
Synonim dla -inproceedings -
-Część książki -- rozdział lub strony. -
Część książki z własnym tytułem. -
Artykuł w materiałach konferencyjnych. -
Dokumentacja techniczna. -
Praca magisterska. -
Publikacja nie pasująca do żadnego innego typu. -
Praca doktorska. -
Materiały konferencyjne. -
Raport uczelni lub innej instytucji, zwykle wchodzący w skład -numerowanej serii. -
Dokument formalnie nie opublikowany. -
Oprócz pól wymienionych na powyższej liście, każdy z rekordów może
-zawierać opcjonalne pole key, wykorzystywane przy sortowaniu,
-tworzeniu odwołań i etykiet dla \bibitem
. Pole takie powinno
-się pojawić dla rekordów, w których brakuje pola author lub
-editor. Nie należy mylić pole key z etykietą używaną w
-poleceniu \cite
.
-Następny rozdział, -Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-5.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-5.html deleted file mode 100644 index f122be06203..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-5.html +++ /dev/null @@ -1,138 +0,0 @@ - - - --
Adres wydawcy (zwykle miasto).
-Komentarz -- pole nie wykorzystywana przez standardowe -style. Można jednak napisać styl używający tego pola.
-Imiona i nazwiska autora lub autorów. -Wpisywanie nazwisk. -
-Tytuł książki, której fragment jest cytowany.
-Numer rozdziału.
-Klucz pozycji bibliograficznej do której się odwołuje pozycja bieżąca.
-Wydanie książki.
-Imiona i nazwiska redaktorów. Jeżeli pole to występuje razem z -polem author to oznacza redaktora większej całości, zktórej -pochodzi cytowana praca. -Wpisywanie nazwisk. -
-Sposób wydania nietypowej pozycji.
-Instytucja, która opublikowała pracę.
-Nazwa czasopisma. Dla często cytowanych czasopism warto używać -skrótów. -
-Używany do sortowania jeżeli brakuje pola author lub -editor, a także jako etykieta przy odwoływaniu się z jednej -pozycji do innej przy pomocy crossref.
-Miesiąc wydania lub napisania pracy. Można używać zdefiniowanych w -standardowych stylach skrótów nazw angielskich.
-Dodatkowa informacja dla czytelnika. Pole powinno zaczynać się z -dużej litery.
-Numer czasopisma lub raportu.
-Organizacja wspomagająca konferencję, lub wydająca manual.
-Zakresy lub numery stron. Można wprowadzać więcej niż jeden zakres
-jednocześnie np. 7,10,20--34
.
Nazwa wydawcy.
-Nazwa uczelni, w której obroniona została praca.
-Nazwa serii wydawniczej.
-Tytuł pozycji.
-Rodzaj raportu np. Tajne.
-Tom czasopisma lub wielotomowej książki.
-Rok wydania lub napisania pracy. Powinien składać się z samych -cyfr.
--Następny rozdział, -Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-6.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-6.html deleted file mode 100644 index a8be9092ab6..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-6.html +++ /dev/null @@ -1,50 +0,0 @@ - - - -Przy formatowaniu nazwisk należy się stosować do pewnej konwencji, aby -uniknąć niepodzianek.
-Przede wszystkim, jeżeli praca ma wielu autorów to należy ich -rozdzielać słówkiem and, a nie przecinkami. Przecinki służą tutaj -do oddzielenia nazwiska od imion np. -
- author = "Boruta, Jan Maria and Piotr Tomasz Dłucki", --
W nazwisku mogą występować dodatkowe słówka typu von tak jak np. -
- author = "Ludwig von Beethoven" - author = "von Bethoven, Ludwig" --
-Następny rozdział, -Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-7.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-7.html deleted file mode 100644 index af3bc0d9543..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-7.html +++ /dev/null @@ -1,40 +0,0 @@ - - - -
-Style formatowania spisów literatury pisane są w specjalnym
-nienazwanym języku i przezchowywane w plikach .bst
.
-Standardowo dostępne są cztery style:
-
Istnieje także całe mnóstwo dodatkowych stylów formatowania dostępnych
-np. z sieci archiwów CTAN (katalog biblio/bibtex
).
-Następny rozdział, -Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-8.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-8.html deleted file mode 100644 index 758515fb799..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex-8.html +++ /dev/null @@ -1,95 +0,0 @@ - - - -Do porządkowania listy odwołań służy pakiet \cite.sty. Styl -ten sortuje odwołania i tworzy zakresy odwołań np. -[14, 1, 15, 10, 16, 2, 3, 11] przerobi na [1-3, 10, 11, -14-16].
- -W większych dokumentach z wieloma niezależnymi częściami (np. w
-materiałach konferencyjnych, lub książkach skaładających się z części
-napisanych przez różnych autorów) istnieje potrzeba umieszczenia
-oddzielnych spisów literatury dla każdej z części. Istnieją pakiety
-LaTeXowe, które pomagają poradzić sobie w takiej sytuacji. Jednym z
-nich jest chapterbib
, a drugim bibunits
(ten pakiet nie może
-być używany bez poprawek pod DOSem, gdyż tworzy pliki zawierające dwie
-kropki w nazwie).
-
Przy użyciu tego pakietu można tworzyć oddzielne spisy literatury dla
-części dokumentu włączanych poleceniem \include
. W każdym z
-włączanych plików powinny pojawić się polecenia
-\bibliography
i \bibliographystyle
. Po
-przetworzeniu dokumentu LaTeXem należy uruchomić program Bibtex
-oddzielnie dla każdego z włączanych plików, co spowoduje powstanie
-oddzielnych plików .bbl
, które zostaną włączone w odpowiedznich
-miejscach.
Pakiet bibunits
potrafi stworzyć oddzielne spisy literatury dla
-różnych części dokumentu, którymi mogą być rozdziały
-\chapter
, podrozdziały \section
lub fragmenty
-tekstu zamknięte w środowisku bibunit
. Pakiet rozdziela odwołania
-do literatury z poszczególnych części, do oddzielnych plików, które
-muszą być przetworzone Bibtexem.
Istnieje także wiele programów dodatkowych (mniej lub bardziej -przydatnych) służących do zarządzania bibliograficznymi bazami danych. -Poniżej opisanych jest kilka ciekawszych narzędzi.
--
Skrypt perlowy, który z pliku .aux
tworzy przenośny plik
-.bib
. Porzyteczny kiedy istnieje potrzeba przesłania gdzieś
-pliku LaTeXowego wraz z bibliografią. Skrypt ten wybiera ze
-wszystkich odpowiednich baz pozycje cytowane w tekście i umieszcza
-je w nowym pliku .bib
rozwijając przy okazji wszystkie
-odniesienia i skróty.
Skrypt w csh
, który tworzy z pliku .bib
listę pozycji w
-pliku .dvi
. Lista jest posortowana alfabetycznie względem
-kluczy i zawiera także zawartość pola abstract
.
Pożyteczny program, do sprawdzania poprawności i formatowania baz -bibliograficzych.
-Program napisany pod X-Window, służący do oglądania i edycji baz -bibliograficznych. Niestety plik z polskimi literami uznawany nie -jest przez niego za plik bibtexowy.
--Poprzedni rozdział -
-Spis treści rozdziału, - Główny spis treści
--Początek dokumentu, - Początek rozdziału
- - diff --git a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex.html b/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex.html deleted file mode 100644 index f26cc22d10f..00000000000 --- a/Master/texmf-doc/doc/polish/tex-virtual-academy-pl/prog/bibtex/bibtex.html +++ /dev/null @@ -1,60 +0,0 @@ - - - --
-
-
-
-
-
-
-
-
- -autor: Maciej Głowacki
-
-DVIDVI
jest programem sygnowanym przez Radical Eye Software (co w praktyce
-oznacza autorstwo Tomasa Rokickiego). Program ten, operując na pliku typu DVI
-wybiera strony, zmienia ich wzajemne położenie i pozycjonuje na arkuszu druku.
-
-
-d:p1[(x1,y1)][,p2[(x2,y2)]]...[,pn[(xn,yn)]] fi fo --gdzie: -
d
-
- p
- d
-1); gdy liczba ta jest poprzedzona znakiem '-',
-w przetwarzaniu brane będą pod uwagę porcje w odwrotnej kolejności, czyli
-począwszy od ostatniej (nie znaczy to że liczba jest ujemna!); w szczególności
-więc możliwy jest zapis '-0' znaczący co innego niż '0'; można określić
-pozycje tylko niektórych stron, można też powtarzać specyfikacje tych samych
-stron (wtedy w pliku wyjściowym te strony pojawią się wielokrotnie);
-x
i y
- x
i y
są
-równocześnie zerowe, można je wraz z nawiasami pominąć;
-fi
- .dvi
) można pominąć;
-fo
- d
-stronach (ewentualnie ostatnia porcja jest uzupełniana pustymi stronami).
-Następnie zaczyna budować arkusze, tworząc plik wyjściowy.
-p(x,y)
; kolejność grup w wywołaniu nie ma znaczenia. Arkuszy
-powstanie tyle, ile zostało utworzonych porcji.
-p
z wywołania -- strony z pierwszej porcji
-(gdy przed p
jest
-'-', to z ostatniej) i umieszczone w pierwszym arkuszu, w miejscu określonym
-przez odpowiadające im (x,y)
.
-p
jest '-') porcji. I te deum.
-DVIDVI
.
-DVIDVI
.
-dvidvi
30:6 we wy (różne od dvidvi
5 we wy)we
do pliku wy
zostanie przeniesiona 7 strona, pod
-warunkiem, że ilość stron w pliku we
nie jest większa niż suma obu
-użytych w wywołaniu liczb.
-
-dvidvi 2:0 we wy1
dvidvi 2:-1 we wy2
DVIDVI
):
-
-
-w pliku wy1
znajdą się strony nieparzyste, a w wy2
parzyste, ale
-w odwrotnej kolejności. W przypadku korzystania z drukarki laserowej wystarczy
-wypuścić arkusze zadrukowane jednostronnie zawartością pliku wy1
do
-odbiornika drukiem w górę (na ogół służy do tego tacka z przodu drukarki),
-i nie odwracając (tak, by ostatnio wydrukowany arkusz stał się pierwszym
-drukowanym z drugiej strony) podstawić pod druk zawartości pliku wy2
(także
-drukiem w górę).
-
-
dvidvi 4:-3,0(5.5in,0in) we wy1
dvidvi 4:1,-2(5.5in,0in) we wy2
-
-Przy założeniu, że na wejściu było od 37 do 40 stron, zostaną one -poprzemieszczane i połączone jak niżej (strzałki kropkowane łączą przeciwne -strony kartki przyszłej książeczki): - -
we
znajdą się strony w formacie A5, to w pliku wy1
-zostaną umieszczone ,,prawe'' strony arkuszy formatu A4, a w wy2
--- w tej
-samej kolejności arkuszy --- ,,lewe''. Tym razem należy w pierwszym przebiegu
-wypuścić arkusze do odbiornika drukiem w dół, po czym cały pakiet odwrócić
-,,na grzbiet'' wzdłuż osi równoległej do krótszego boku kartek i tak podstawić
-do druku z drugiej strony. Dodatkowo po zakończeniu drukowania trzeba arkusze
-odpowiednio potasować.
-
-dvidvi 8:-7,0(4.12in,0in),-5(0in,5.8in),2(4.12in,5.8in) we wy1
dvidvi 8:1,-6(4.12in,0in),3(0in,5.8in),-4(4.12in,5.8in) we wy2
--
DVIDVI
od '0'. Natomiast gdy dla
- TeX-a nie ma jednostki domyślnej, to w DVIDVI
są aż dwie: jedna to cal,
-a druga --- mocniejsza --- taka, jakiej użyto wcześniej.
-
--
-autor: -Bogusław Jackowski, -Marek Ryćko -
- -
-
-
-
-
-
-Automatyczne dzielenie wyrazów należy do podstawowych zadań -wykonywanych przez programy komputerowe służące do składania tekstów. - -
-Jednym z najciekawszych algorytmów dzielenia wyrazów, a przy tym -dokładnie opisanych i udokumentowanych, posługuje się system TeX. -Jego ,,ciekawość'' polega na tym, że jest to -algorytm uniwersalny, tzn. dający się przystosować do dzielenia wyrazów -w różnych językach, a jednocześnie zdumiewająco prosty i efektywny -w implementacji. Warto się temu algorytmowi przyjrzeć. - -
-,,(...) Dzielenie wyrazów przy przenoszeniu wyrazów z jednego wiersza do -następnego opiera się w ortografii polskiej na dwóch kryteriach: fonetycznym -i morfologicznym. Kryterium fonetyczne nakazuje przenoszenie części wyrazu -z jednego wiersza do drugiego zgodnie z podzielnością na sylaby, -np. "bu rza", "nie wy trzy ma nie", "li tość", -"po na pi sy wa li by", "za nie po ko jo ny", "wy so ko", "le piej", -"te go", "prze ciw". Kryterium morfologiczne nakazuje przenoszenie -części wyrazu z jednego wiersza do drugiego zgodnie z podzielnością na -przedrostek i rdzeń, a w wyrazach złożonych --- w miejscu złożenia, -np. "przed murze", "pod punkt", "wy brzeże", "roz łąka", -"od dźwięk", "przy kład", "za płata", "na trafić", "wy ścigi", -"o brona", "bez wstyd", "u kładowy", "po dróż", "pod oficer", -"pod oddział", "na przód", "pod o pieczny", "po dmuch", "noc leg", -"konio krad". (...)'' - -
- -przy czym - -
-,,(...) kryterium morfologiczne jest nadrzędne w stosunku do kryterium -fonetycznego (...)'' - - -
-Zasady ogólne wyglądają prosto i przejrzyście. Omówienie zasad szczegółowych -zajmuje Szymczakowi pięć stron i o ile człowiekowi mogłoby to wystarczyć, -to jednak zalecenia takie jak: - -
- -,,(...) Jeżeli przejrzystość podziału na przedrostek i rdzeń jest w -dzisiejszej świadomości językowej zatarta (podkr. aut.), grupy -spółgłoskowe znajdujące się na granicy cząstek dzielimy dowolnie, -np. "o błok" a. "ob łok", "o tręby" a. "ot ręby", (...)'' - -
-bardzo trudno zalgorytmizować. - -
-Spróbujmy się zastanowić, czy nie ma takich zasad, od których nie -byłoby wyjątków. - -
-Dobrym kandydatem wydawać by się mogła reguła niedzielenia głosek "cz", -"dz", "rz" oraz "sz". Niestety, są wyjątki od tej reguły: -"tysiąc złotowy", "pod zwrotnikowy", "mar znąć" i "em es zet". -Podobnie miękkie "ni" może ulec rozbiciu, na przykład w słowie -"in iekcja". - -
-To może chociaż da się ustalić, że sylaba nie może składać się z samych -spółgłosek? Jest to w zasadzie dobra reguła, ale ma (co najmniej) jeden -wyjątek: szkocki przedrostek "Mc" wolno oddzielić. Na przykład nazwisko -"McMillan" wolno podzielić "Mc-Millan". Oczywiście implikuje to kłopoty -z rzymskim zapisem liczb --- rok "MCMXCII" komputer mógłby uznać za -szkockie nazwisko. - -
-W takim razie może istnieją nie zakazy, a nakazy dzielenia, od których nie ma -wyjątków? Np. nakaz rozdzielania par identycznych spółgłosek ("świec cy", -"Jagieł ło", "łam my", "pan na", "ar ras", "las so", "get to" itp.). -Odpowiedź, jak łatwo było przewidzieć, brzmi: ,,nie''. Np. kryterium -morfologiczne nakazuje podział "ode ssie", a nie "odes sie", chyba że chodzi -o "Odessę". A jeśli się zgodzić, że przedrostek rodzimy musi być oddzielony, -to będzie kłopot ze słowem "zeppelin", bo jak komputer miałby się domyślić, -że w tym przypadku nie chodzi o przedrostek "ze"? Mógłby wprawdzie -wiedzieć, że żadne słowo w języku polskim nie zaczyna się od "pp" (chociaż -jest słowo zaczynające się od trzech spółgłosek, z czego dwie pierwsze to -"ww" --- proszę zgadnąć jakie to słowo). Ale jeśli jakiś autor chciałby -oddać mowę jąkającego się bohatera pisząc np. "zeppsuuty", to co wtedy? - -
-Niejednoznaczności typu ,,"odessie"'' stanowią dla komputera trudność -praktycznie nie do pokonania. Choć jest ich niewiele, to jednak zdarzają się -i utrudniają życie, np.: "podróżować" --- być w podróży lub pokryć różem -lica; "odziewać" --- ubierać lub odpowiedzieć w taki sam sposób komuś, kto -ziewnął; "podrobić" --- np. karmę ptactwu lub podpis; -"Tarzanie" --- słowo to może oznaczać wzywanie znanego bohatera komiksów -lub czynność tarzania się; "narwali" --- to słowo z kolei można rozumieć -jako czas przeszły dokonany albo dopełniacz liczby mnogiej. - -
-W sytuacjach tego typu jedynie kontekst semantyczny decyduje o podziale -słowa. Rozsądnie jest nie żądać zbyt wiele od programów składających teksty -i zostawić człowiekowi możliwość ingerencji w bardziej skomplikowanych -przypadkach. - -
-Sporo trudności nastręcza dzielenie -nazwisk i nazw własnych. O nazwiskach -szkockich już była mowa. Ale i polskie nazwy potrafią sprawić kłopot. Na -przykład czy w nazwisku "Utnik" głoskę "u" należy traktować jako -przedrostek, tak jak w słowie "u tnie"? Szczególnie trudne do podziału są -słowa będące zbitką dwóch lub więcej słów. Zalecany jest oczywiście podział -w miejscu złożenia: "noc leg", "trzech set letni" itp. Zdarzają się jednak -czasem bardzo osobliwe nazwy własne, np. "Wierzch las". Chociaż taki właśnie -podział wydaje się uzasadniony, to przecież trudno dać głowę, że nazwy tej -nie da się wywieść od "wierzenia" i "chlastania". Podobnie gdyby jakaś -miejscowość nazywała się "Szynkwas", to nazwa mogłaby się wywodzić -ostatecznie --- choć jest to mało prawdopodobne --- od "szyn" i "kwasu". - -
-"Zeppelin" i "szynkwas" to przykłady słów obcych bądź obcego -pochodzenia, które zadomowiły się w naszym języku. Słowa tej kategorii, takie -jak np. "er zac", "jazz man" czy "soft ware", to źródło nowych -utrapień dla kogoś, kto chciałby sformalizować reguły dzielenia wyrazów -w języku polskim. - - -
-W tej sytuacji nie dziwią wyniki testów porównawczych W. Puzy -(W. Puza, praca magisterska pt. ,,Analiza porównawcza wybranych programów -Desktop Publishing (DTP)'', Instytut Poligrafii Politechniki Warszawskiej), -który stwierdził, co następuje: - -
-,,(...) Test sprawdzający poprawność dzielenia polskich słów -wyodrębnił 3 różne poziomy skuteczności testowanych programów: - -
-Można oczywiście polemizować z wytycznymi językoznawców. Zalecany przez -Szymczaka podział "za jrzeć" lub "po jmać" wydaje się dziś anachroniczny. -Pójście dalej tym tropem, przy równoczesnym zasłanianiu się ,,wymaganiami -komputerów'', powoduje, że zbyt kuszące staje się maksymalne upraszczanie -reguł, oczywiście z uszczerbkiem dla języka polskiego. - -
-Autor TeX-a obrał zupełnie inną drogę: szukał takiego algorytmu, który -byłby w zasadzie niezależny od reguł dzielenia wyrazów; reguły dzielenia -miałyby być określone za pomocą danych do tego algorytmu. Algorytm -spełniający te wymagania skonstruował F. M. Liang (rozprawa doktorska -pt. ,,Word Hy-phen-a-tion by Com-put-er'', Uniwersytet Stanforda, USA, -1983). Udało mu się nawet coś więcej: dane są stosunkowo łatwe do -utworzenia, nie jest do tego bynajmniej potrzebna wiedza informatyczna. - -
2s0z1z0
, 2s0z0l0n0
, 2t1ć0
itp. Zamiast cyfry skrajnej może
-wystąpić kropka, np.: .w0e3s2
, .w0w8
, 8r0s0z.
, 8r0z0ł.
itp. Ciągi te
-nazywać będziemy wzorcami.
-
-
-Przypuśćmy teraz, że mamy dane jakieś słowo, np. odkaszlnąć
. Najpierw
-zamieniamy je na postać taką, jaką mają wzorce, wstawiając pomiędzy literami
-cyfrę 0
, a na brzegach kropki, otrzymując .o0d0k0a0s0z0l0n0ą0ć.
-(kropka --- jak stąd widać --- oznacza skraj słowa). Następnie wyszukujemy
-w naszym zbiorze danych wszystkie wzorce, które na to słowo dają się nałożyć
-w taki sposób, że zgadzają się położenia liter i kropek, ale niekoniecznie
-cyfr; w szczególności cyfra może się nakładać na kropkę, ale nie na literę.
-Powiedzmy, że znaleźliśmy następujące wzorce: .o2d2
,
-.o0d3k2
, 0ą1
,
-2d1k0
, 2l1n0
, 2s0z1l0
,
-2s0z0l0n0
, 8ć.
, 0a1
,
-0o1
, 0s4z0
. Jeśli
-je nałożymy na słowo .o0d0k0a0s0z0l0n0ą0ć.
i spośród cyfr
-nakładających się
-na siebie weźmiemy największe, to otrzymamy .o2d3k2a2s4z2l1n0ą8ć.
--- i to
-już wszystko. Zgodnie z algorytmem Lianga słowo wolno podzielić jedynie
-w takim miejscu, w którym pojawia się cyfra nieparzysta. Oznacza to, że
-algorytm dopuszcza w tym wypadku dwa punkty podziału: "od-kaszl-nąć".
-
-
-Wzorce przechowywane są w pamięci komputera jako struktura drzewiasta -(dokładniej "trie"; p. D. E. Knuth, ,,The Art of -Computer Programming'', tom 3, ,,Sorting and Searching''). Pozwala to na -znaczne upakowanie danych przy zachowaniu szybkiego dostępu do informacji, -a równocześnie struktura danych i algorytm są stosunkowo łatwo -implementowalne. - -
-Warto podkreślić, że dzięki efektywności zastosowanej metody TeX może -przechowywać w pamięci kilka różnych zestawów wzorców i dzielić wyrazy -w kilku językach w obrębie jednego dokumentu (a nawet akapitu). - - -
-Problem jedynie w tym skąd wziąć wzorce? - -
- m := maksymalna długość wzorca - for c := 1 to 9 do - begin - ustal kryteria akceptowalności dla wzorców - for l:=1 to m do - begin - dla każdego słowa w słowniku sprawdź, czy nie - dostarcza ono informacji o możliwości wstawienia - cyfry c we wzorcach długości l przy - zadanych kryteriach akceptowalności - end - end -- -Innymi słowy program uzupełnia zestaw wzorców kolejno dla coraz -większych cyfr i coraz dłuższych wzorców, zostawiając użytkownikowi na każdym -etapie możliwość ingerencji. Kryteria akceptowalności określa się przez -podanie trzech liczb: wagi dla podziałów poprawnych wp, -wagi dla podziałów niepoprawnych wn i poziomu -akceptowalności p. Wzorzec jest akceptowany, -gdy {kpwp-knwn>= p}, -gdzie kp i kn oznaczają odpowiednio -liczbę poprawnych i niepoprawnych podziałów generowanych przez dany wzorzec. - -
-W niektórych przypadkach może się zdarzyć, że program nie znajdzie zestawu -wzorców dzielącego poprawnie wszystkie słowa. Powodem mogą być błędne dane -(np. w słowniku może się znaleźć dwa razy to samo słowo, ale inaczej -podzielone) bądź niewłaściwy dobór liczb wp, -wn oraz p w kolejnych -iteracjach. Różne strategie dobierania wartości tych współczynników wpływają -na objętość wynikowego zestawu wzorców. Minimalizacja liczby wzorców -w wygenerowanym automatycznie zestawie wymaga pewnej wprawy -i --- oczywiście --- przestudiowania pracy doktorskiej Lianga, gdzie -zagadnienie to jest szczegółowo omówione. - -
-Jak widać ,,nauczenie'' TeX-a zasad dzielenia wyrazów w danym języku jest -właściwie kwestią odpowiednio zasobnego słownika podzielonych poprawnie -wyrazów. Dostarczenie takiego słownika to zadanie dla językoznawców. -Natomiast dalszy etap jest ideowo prosty, nie wymaga znajomości technik -programowania, ani żadnych innych specjalnych umiejętności. Potrzebna jest -jedynie cierpliwość. - -
-W 1984 J. Désarménienowi udało się zamknąć reguły dzielenia -wyrazów dla -języka francuskiego w zestawie liczącym 804 wzorce i dla języka włoskiego -w zestawie liczącym zaledwie 88 wzorców, podczas gdy standardowy zestaw -wzorców dla amerykańskiego TeX-a zawiera ich 4447 -(J. Désarménien, -,,The use of TeX in French: hyphenation and -typography'', w: D. Lucarella (ed.), ,,TeX for Scientific Documentation, -Proc. of the First European Conference, Addison-Wesley, 1984). Sukces -podejścia Désarméniena zainspirował H. Kołodziejską, która -w roku 1987 opublikowała listę 2168 wzorców dla języka polskiego -(H. Kołodziejska, ,,Dzielenie wyrazów w systemie TeX'', Sprawozdania -Instytutu Informatyki Uniwersytetu Warszawskiego, nr 165, 1987). - -Wynik Kołodziejskiej zdawał się potwierdzać wstępne założenia. Niestety. Po -kilku latach intensywnego testowania (maczali w tym palce m.in. autorzy -niniejszej pracy) wzorców znacznie przybyło. Po gruntownej przeróbce -liczebność zestawu wzorców wzrosła do 4053 i wolno przypuszczać, że to -jeszcze nie koniec. - -
-W tych warunkach zasadne staje się pytanie, czy nie należałoby zrewidować -założenia o regularności zasad podziału słów w języku polskim. Jest -prawdopodobne, że program Lianga mógłby wygenerować mniej liczny zestaw -wzorców. - -
-Tym niemniej, jak wynikało z porównań poczynionych przez Puzę (p. wyżej), -zestaw wzorców dla języka polskiego w swojej obecnej postaci daje wyniki -zadowalające. Zważywszy, że Puza w istocie dysponował jedną z wersji -pośrednich zestawu i że zestaw aktualny jest znacznie udoskonalony w stosunku -do tamtej wersji, można oczekiwać jeszcze lepszych rezultatów. - -
-Najaktualniejsza wersja tego zestawu wchodzi w skład pakietu MeX (polskiej -adaptacji TeX-a). Pakiet ten jest dystrubuowany w postaci źródłowej jako -produkt "public domain" przez -GUST. - -
-W przypadku TeX-a nierozsądne byłoby manipulowanie za każdym razem przy -zestawie wzorców. Użytkownik TeX-a może podzielić słowo według własnego -uznania na dwa sposoby. - -
-Pierwszy sposób to umieszczenie go na liście wyjątków, nadrzędnej w stosunku -do wzorców. Jest to, niestety, metoda wygodna jedynie w językach -niefleksyjnych. W języku polskim umieszczenie jakiegoś słowa na liście -wyjątków wiąże się (w przypadku TeX-a) z podaniem od razu wszystkich jego -odmian, co jest raczej nieporęczne. Na szczęście problem taki nie pojawia się -zbyt często. Głównym powodem tego typu zabiegów bywają słowa złożone lub -obcego pochodzenia (bądź i jedno, i drugie). - -
-Drugi sposób polega na wskazaniu w tekście dodatkowych miejsc podziału -(ang. discretionary hyphens). Większość systemów DTP -oferuje taką możliwość użytkownikom. W przypadku TeX-a należy ostrożnie -posługiwać się tą metodą, bo można przeszkodzić TeX-owi w automatycznym -wstawianiu drobnych odstępów między znakami (inaczej podcięć, ang. implicit -kerns). - -
-TeX oferuje użytkownikowi jeszcze parę innych możliwości, pozwalających -na panowanie nad algorytmem podziału wyrazów. - -
-Zabronienie podziału wyrazu jest w TeX-u sprawą trywialną, wystarczy wyraz
-,,zamknąć'' w tzw. pudełko (TeX-owa komenda \hbox
).
-
-
-Użytkownik może też określić minimalną długość oddzielonego początku -i końca słowa. Domyślnie TeX nie podzieli słowa krótszego niż -pięcioliterowe: początek nie może być krótszy niż dwie litery, koniec --- nie -krótszy niż trzy litery. Przy składaniu w wąskiej szpalcie może się pojawić -konieczność złagodzenia tych rygorów, zwłaszcza że w języku polskim za -dopuszczalne uznaje się oddzielanie pojedynczej samogłoski na początku słowa -i dwuliterowej sylaby na końcu. Z drugiej strony w składzie wysokiej jakości -powinno się unikać dzielenia wyrazów w ogóle, a tym bardziej na zbyt krótkie -fragmenty. Możliwość sterowania wielkością dzielonego słowa jest więc bardzo -przydatna w praktyce. - -
-Zasady dobrego składu wymagają, aby wyrazy dzielone nie pojawiały się -w sąsiednich wierszach i by ostatni wiersz na prawej stronie nie zawierał -słowa dzielonego. Składy nie spełniające tych wymogów uważa się (i słusznie) -za brzydkie. TeX dostarcza parametrów pozwalających skutecznie utrudniać -brzydkie składanie. W szczególności można wręcz zabronić umieszczania słowa -dzielonego w ostatnim wierszu na stronie. Może to sprawić pewne kłopoty -algorytmowi łamiącemu wiersze na strony, ale to już zupełnie inna historia. - -
-Zostaje jeszcze problem słów zawierających łącznik, np. "biało-czerwony". -W języku angielskim słowa takie jak "machine-oriented" przenosi się - - -
- "machine-" - "oriented" -- -podczas gdy w języku polskim stanowczo zaleca się dostawienie -dodatkowo łącznika na początku następnego wiersza: - - -
-"biało-" -"-czerwony" -- -TeX pozwala dołączyć do zestawu komend standardowych komendy definiowane -przez użytkownika. W MeX-u została zdefiniowana komenda
\=
,
-którą należy podczas przygotowywania tekstu umieścić w miejscu łącznika.
-Kontynuując przykład, "biało-czerwony" należałoby podać TeX-owi jako
-biało\=czerwony
. Użytkownik musi pamiętać o konsekwentnym
-przestrzeganiu tej zasady, a o resztę zadba już TeX. Pozostawienie zwykłego
-łącznika oznacza słowo niepodzielne. Jest to przydatne w przypadku takich
-słów jak np. "K-202", których oczywiście dzielić nie należy.
-
--Praktyka pokazuje, że bardzo efektywny algorytm automatycznego podziału słów, -w połączeniu z niekoniecznie bardzo wygodnymi możliwościami ingerowania -ręcznego, stwarza użytkownikowi możliwość panowania w pełni nad procesem -dzielenia słów przez system komputerowego składu tekstów. - -
-Wydaje się nam, że rozwiązania zastosowane przez Knutha są na tyle -uniwersalne (a do tego sprawdzone w praktyce), że warto je szerzej -rozpropagować. Mogą się okazać szczególnie przydatne w Polsce, gdzie rynek -software'owy dopiero powstaje i dobre nomen omen wzorce są rzeczą nie -do pogardzenia. - - -
- -Jedną z wielu zalet systemu TeX jest możliwość wspomagania jego -pracy innymi programami. Na przestrzeni kilku lat powstało ich bardzo -wiele. W tym dziale będę prezentował artykuły omawiające różne -,,postprocesory'' -- przetwarzające wynik pracy TeX'a lub -innych ,,postprocesorów'' oraz inne przydatne programy. - -
Dvidvi
-- M. Głowacki operacje na zbiorze .dvi (10.10.1995)BiBTeX
-- baza bibliograficznaplmindex
-- skorowidzedvips
-- konwerter DVI do PostScript
-(po angielsku)-
-autor: Tomasz Przechlewski -
- -Prezentowany zestaw makr, z racji swojej prostoty, może być bardzo -łatwo modyfikowany przez użytkownika w zależności od potrzeb. Jest to -podstawowa zaleta stosowania prostej TeX-niki a nie gotowych -formatów. Te ostatnie są skomplikowane, a ich przystosowanie do własnych -potrzeb jest z reguły bardzo trudne. - -
- -Wstawianie do dokumentu TeX-owego numerów rozdziałów, punktów, tabel -czy równań oraz używanie tych numerów jako odsyłaczy jest złą -praktyką. Należy przyjąć zasadę, że na etapie tworzenia pliku -źródłowego ostateczne numery tych elementów i odsyłacze do -nich są nam nie znane. Elementy dokumentu winny być -numerowane automatycznie przez TeX-a podczas jego kompilowania -i w taki sam sposób (tzn. automatycznie) wstawiane odsyłacze. Tylko -postępując w ten sposób oszczędzimy sobie wiele czasu podczas pracy -nad kolejnymi wersjami dokumentu.
-
-Ideę automatycznego wstawiania odsyłaczy przedstawimy na prostym
-przykładzie systemu służącego do numerowania równań matematycznych.
-Niech plik fermat.tex
zawiera następujący kod:
-
-
-Równanie~(\ref{eq:fermat}) na
-s.~\pref{eq:fermat} przedstawia słynne
-twierdzenie Fermata:
-$$\eqalignno{%
-x^n + y^n &= z^n&\elab{eq:fermat}}$$
-Historia dowodzenia (\ref{eq:fermat})
-ilustruje znaczenie dostatecznie
-szerokich marginesów...
-
-
-
-po kompilacji powinniśmy otrzymać następujący wynik:
-
-
--Równanie (1) na s. 1 przedstawia słynne twierdzenie Fermata: -- -Zauważmy, że odnośniki mogą wskazywać ,,w tył'' (do tekstu już -przeczytanego) jak i ,,w przód'' (do tekstu nie przeczytanego) -konieczne jest zatem dwukrotne kompilowanie dokumentu do ich -prawidłowego wyznaczenia (pierwsza kompilacja) i wstawienia. - -Użytkownik posługuje się w tym celu -trzema następującymi instrukcjami:- -
-Historia dowodzenia (1) ilustruje znaczenie -dostatecznie szerokich marginesów... -
\elab{etykieta}
-\pref{etykieta}
-\ref{etykieta}
-\elab
zwiększa wartość
-licznika równań o 1, wstawia do dokumentu bieżącą wartość tego licznika
-oraz przesyła do pliku dodatkowego trzy informacje: bieżący numer strony,
-numer równania, etykietę.
-Podczas drugiej kompilacji TeX sprawdza czy ten
-plik dodatkowy istnieje i jeżeli tak to zostaje on wczytany.
-Zawarte tam informacje są wykorzystywane przez instrukcje
-\ref
i \pref
do prawidłowego wstawienia odsyłaczy.- -Przejdźmy teraz do szczegółów.
-
-Zamiast definować od razu komendę \elab
zdefiniujemy najpierw
-makro \defreference
, mające dwa parametry,
-z których pierwszy będzie etykietą dla odsyłacza,
-a drugi zawierać będzie sam odsyłacz
-oraz numer strony, na której
-znajduje się odesłanie.
-Na przykład jeżeli TeX na 44 stronie
-dokumentu napotkał definicję
-\defreference{eq:fermat}{\the\eqnC}
1
-to jej wykonanie powinno spowodować wysłanie do pliku fermat.crf
-następującej linii (zakładamy, że w chwili wykonywania
-\defreference
licznik \eqnC
był równy 8):
-
-\crlab{eq:fermat}{{8}{44}} --Co ma oznaczać, że odsyłaczem dla etykiety
eq:fermat
jest 8, a odesłanie
-wskazuje na stronę 44. Niżej przedstawiona definicja wykonuje zadanie
-zapisania odpowiedniej linii do pliku fermat.crf
.
--1. \def\defreference#1#2{% -2. \edef\@tmp{\string\crlab -3. {#1}{{#2}{\noexpand\folio}}}% -4. \write\crfile\expandafter{\@tmp}} --Makro to musi sobie poradzić z podstawowym problemem: zapisania -jednocześnie prawidłowego numeru odnośnika i prawidłowego numeru -strony na którą ten odnośnik wskazuje. Numer strony nie jest -znany w momencie napotkania instrukcji
\defreference
. Jest
-on ustalany w momencie wykonywania procedury wyjścia
-(output routine).
-Z drugiej strony odnośnik jest znany i winien być zapisany natychmiast.
-Jeżeli jego rozwinięcie zostanie opóźnione to otrzymany numer
-będzie bieżącym numerem odnośnika w czasie wykonywania
-tej procedury.
-
-
-Problem ten jest rozwiązywany w liniach 2--4 makrodefinicji
-\defreference
. Linie 2--3 definiują makro \@tmp
. Zamiast
-\def
użyto \edef
(expanded definition) co gwarantuje, że
-zawartość definicji \@tmp
zostanie rozwinięta natychmiast.
-Nie ma to znaczenia gdy piszemy \defreference{foo}{7}
, ale
-gdy odnośnik jest ustalany automatycznie, np.
-\defreference{foo}{\the\eqnC}
, to chodzi nam o bieżącą
-wartość licznika a nie jego wartość w chwili wykonywania
-output routine.
-
-Sekwencja \noexpand\folio
spowoduje, że komenda
-\folio
(określająca numer strony), nie zostanie rozwinięta przy
-rozwijaniu zawartości definicji \@tmp
. Zostanie to opóźnione do
-czasu rozwijania komendy \write
podczas wykonywania output
-routine.
-
-W linii 4 zawartość definicji \@tmp
zostaje wysłana do pliku
-dodatkowego za pomocą instrukcji \write
. Konstrukcja:
-
-
-\write\crfile\expandafter{\@tmp} --jest prostym przykładem zastosowania instrukcji
\expandafter
-w celu zmiany porządku rozwinięcia dwóch żetonów (tokens)
-{
oraz \@tmp
. Kiedy TeX napotka konstrukcję \write\crfile
-oczekuje następnie żetonu {
(por. The TeXbook str. 226), a potem
-ciągu żetonów kończącego się }
, który zapisuje do pliku.
-Zapis do pliku jest opóźniony, co oznacza, że cały materiał
-zawarty pomiędzy klamrami {
i }
nie jest rozwijany
-w chwili napotkania instrukcji \write
ale umieszczany
-jako tzw. whatsit na głównej liście pionowej (main
-vertical list) i rozwijany później przy wykonywaniu output
-routine (por. The TeXbook str. 227).
-
-Jednakże wykonując sekwencję instrukcji z linii 4 TeX napotyka
-\expandafter
zamiast {
. Powoduje to przeczytanie
-(czyli rozwinięcie) przez
-TeX-a najpierw makra \@tmp
a dopiero potem
-umieszczenie przed rozwiniętym już makrem \@tmp
żetonu {
.
-W efekcie na główną listę pionową, do późniejszego zapisu do pliku
-fermat.crf
wędruje sekwencja żetonów tworząca makro \@tmp
a nie
-żeton \@tmp
, który jest od tej chwili gotowy do użycia w następnej
-instrukcji \defreference
. Gdyby na główną listę pionową trafiał
-żeton \@tmp
rozwijany podczas wykonywania output routine
-to zawartość (meaning) wszystkich żetonów byłaby jednakowa
-i równa zawartości ostatniego zdefiniowanego żetonu \@tmp
--- rezultat
-całkowicie różny od poprzedniego i raczej przez nas nie oczekiwany!
-
-Makro \elab
można zdefiniować następująco:
-
-5. \newcount\eqnC -6. \def\elab#1{\global\advance\eqnC 1 -7. \defreference{#1}{\the\eqnC}% -8. (\the\eqnC)} --Po pierwszej kompilacji plik
fermat.crf
zawiera informacje o wszystkich
-odsyłaczach, które wykorzystujemy przy powtórnej kompilacji dokumentu.
-W tym celu najpierw zdefiniujemy komendę \crlab
. Jak widać wyżej,
-posiada ona dwa parametry, z których pierwszy zawiera etykietę odsyłacza
-a drugi łącznie odsyłacz oraz numer strony, na której
-odesłanie się znajduje.
-Zarówno odsyłacz, jak i numer strony zawarte są
-w parze nawiasów klamrowych.
-
--9. \def\crlab#1#2{% -10. \global\expandafter -11. \def\csname #1\endcsname{#2}} --Wykonanie makra
\crlab{eq:fermat}{{8}{44}}
-spowoduje utworzenie nowego makra o nazwie eq:fermat
-rozwijającego się dokładnie do {8}{44}
.
-Wykorzystanie konstrukcji \csname
...\endcsname
umożliwia definiowanie
-etykiet zawierających znaki o dowolnych ,,egzotycznych'' kodach,
-np. &
, :
, #
, itd. Wręcz wskazane jest umieszczenie takich znaków,
-co zapobiegnie niezamierzonej zmianie znaczenia ,,normalnych'' makr
-o przypadkowo identycznej nazwie.
-
-Teraz możemy zdefiniować instrukcję \ref
. Makro to powinno
-wstawiać odsyłacz a pomijać numer strony. Kopiujemy w tym celu
-pomysłowe rozwiązanie tego problemu z formatu {\LaTeX}, w którym
-znowu w roli głównej występuje instrukcja \expandafter
:
-
--12. \def\@car#1#2{#1} -13. \def\ref#1{% -14. \edef\@tempa{\csname #1\endcsname} -15. \expandafter\@car\@tempa} --Makrodefinicja
\ref
ma jeden argument --- etykietę odnośnika. W linii
-14 tworzona jest instrukcja \@tempa
, której zawartością jest wykonanie
-makrodefinicji o nazwie tożsamej z nazwą etykiety. W następnej linii
-najpierw rozwijana jest instrukcja \@tempa
, co oznacza rozwinięcie
-jej zawartości do postaci
-{odnośnik}{strona}
.
-Następnie rozwijane jest makro \@car
, które z dwóch swoich
-parametrów wstawia pierwszy a pomija drugi. Proste!
-
-Skonstruowane w analogiczny sposób makro \pref
wstawia
-numer strony a pomija odnośnik:
-
-
-16. \def\@cdr#1#2{#2} -17. \def\pref#1{% -18. \edef\@tempa{\csname #1\endcsname} -19. \expandafter\@cdr\@tempa} --Teraz określmy wreszcie plik, z którego pobierane -będą odnośniki a następnie otwórzmy go do czytania: - -
-20. \newread\crfile -21. \openin\crfile=\jobname.crf -22. \input \jobname.crf --Powyższy kod ma jeden poważny minus. Mianowicie gdyby z jakichś -względów plik
fermat.crf
nie istniał (w pierwszej kompilacji
-dokumentu na pewno go nie będzie)
-to wtedy próba wykonania linii
-\input \jobname.crf
spowoduje błąd I can't find file fermat.crf
.
-Lepiej zabezpieczyć się na tę okoliczność używając komendy \ifeof
. Tak
-więc w powyższym fragmencie kodu ostatnią linię należy zastąpić przez:
-
--22. \ifeof\crfile \else -23. \input \jobname.crf \fi --Wreszcie pozostaje do zdefiniowania plik do którego będą wysyłane -informacje o odesłaniach: - -
-24. \newwrite\crfile -25. \openout\crfile=\jobname.crf --I te 25 linii kodu pokazane wyżej wystarczą dla TeX-a do prawidłowego -wstawienia odpowiednich odsyłaczy. -Wystarczą TeX-owi ale nie TeX-owcowi, który z pewnością popełniać -będzie błędy. Dlatego powyższe makra należy rozbudować o obsługę -błędów i ostrzeżeń. W szczególności należy zadbać o ostrzeganie -użytkownika o: - -
.log
-i na ekran a także
-oznakować brakujące odnośniki w składanym dokumencie,
-.log
i na ekran.
-@
-w nazwach komend, powinny zostać one zawarte pomiędzy liniami:
-
--\catcode`@=11 -... -\catcode`@=12 -- -
ftp.gust.org.pl
w katalogu TeX/GUST/bulletin/05
---- plik tp-crf.tex
. W porównaniu do
-przedstawionych już makrodefinicji dodano następujące ważniejsze komendy:
-
-\nocrwarns
-\nocrfile
-\makecrfile
-\crstatistics
-\bye
wywołuje to makro.
--%% -------------------------------- -%% Cross-reference generic macros -%% Tomasz Przechlewski -%% Date: 02.01.1995 -%% -------------------------------- -\catcode`@=11 -\def\@crwrn#1{\if@crwrns\immediate -\write16{#1}\fi} -\def\@markmissingcr{{\bf ??}\@marginmarker} -\def\@marginmarker{\vadjust{\vbox to0pt{% -\kern-.77\normalbaselineskip -\hbox{{\it\kern\hsize\kern15pt?}}\vss}}} - -\newif\if@crwrns -\global\@crwrnstrue % default -\def\nocrfile{\global\@crfilefalse} -\def\nocrwrns{\global\@crwrnsfalse} - -\def\@car#1#2{#1} -\def\@cdr#1#2{#2} - -\long\def\@ifundefined#1#2#3{% - \expandafter\ifx\csname - #1\endcsname\relax#2\else#3\fi} - -\def\namedef#1{\expandafter - \def\csname #1\endcsname} - -\def\newlabel#1#2{\@ifundefined{#1}{}% -{\@crwrn{-> WARNING: multiple label #1}}% -\global\namedef{#1}{#2}} -\newread\crfile - -\openin\crfile=\jobname.crf -\ifeof\crfile - \@crwrn{-> WARNING: CR-FILE UNDEFINED!!} - \else - \@crwrn{READING REFS FROM \jobname.crf} - \input \jobname.crf -\fi -\closein\crfile - -\def\makecrfile{% - \openout\crfile=\jobname.crf} -\def\nocrfile{\@crwrn{-> WARNING: - CR-FILE not created} - \def\crfile{-1}} - -\def\ref#1{\@nextcrf\@ifundefined{#1}{% - \@markmissingcr - \@crwrn{undefined cr -> \string#1}}% - {\edef\@tempa{\csname #1\endcsname} - \expandafter \@car\@tempa}} - -\def\pageref#1{\@nextpcrf - \@ifundefined{#1}{\@markmissingcr - \@crwrn{undefined cr -> \string#1}}% - {\edef\@tempa{\csname #1\endcsname}% - \expandafter \@cdr\@tempa}} - -\def\defreference#1#2{\@nextdrf% - \edef\save{\string\newlabel{#1}% - {{#2}{\noexpand\folio}}}% - \write\crfile\expandafter{\save}} - -\newcount\@crfC\newcount\@pcrfC -\newcount\@dcrfC -\def\@nextdrf{\global\advance\@dcrfC1} -\def\@nextcrf{\global\advance\@crfC1} -\def\@nextpcrf{\global\advance\@pcrfC1} -\def\crstatistics{% -\@crwrn{==============================} -\@crwrn{= REFERENCE STATISTICS =======} -\@crwrn{= refs defined.... \the\@dcrfC} -\@crwrn{= refs used....... \the\@crfC} -\@crwrn{= page refs used.. \the\@pcrfC} -\@crwrn{==============================}} -\outer\def\bye{\crstatistics\end} -\catcode`@=12 -\endinput -- -
TUGboat
, 10(3): s. 394--400.
-- -Dział poświęcony dla ,,ortodoksów'' którzy najchętniej programują -w ,,gołym TeX-u'' (tak naprawdę w plainie). Nie jest to bynajmniej ironia z mojej strony; moje -kilkunastoletnie doświadczenie w dziedzinie programowania i używania -różnego rodzaju pakietów oprogramowania mówi mi że czym prostsze -narzędzie tym lepsze rezultaty, czym mniej warstw tym mniej błędów, -oczywiście pod warunkiem -perfekcyjnego opanowania narzędzi. Lepiej używać prostego -i bezbłędnego programu w 99% niż rozbudowanego w 10% (z tego że -jest rozbudowane wynika że posiada błędy i nie da się go bardziej wykorzystać). -
-
-
Należy jednak pamiętać, że plain jest stosunkowo ubogim -zbiorem makroinstrukcji i nie zapewnia automatycznej obsługi wielu typowych sytuacji. Użytkownik ma dwie możliwości: stworzyć własną bibliotekę makroinstrukcji -lub ingerować w skład we wszystkich miejscach, których wygląd ma być odmienny. Działanie -wg. drugiego sposobu niewiele różni się od rzeźbieniem rylcem po glinianej tabliczce. Wynik pracy może być perfekcyjny (klasycznym tego przykładem jest książka -,,The TeXbook''), ale tak złożony dokument jest niepodatny zarówno na zmianę treści (powoduje to zmianę wyglądu) jak i na zmianę wymagań składu (np. szerokość kolumny).
- -Komputery zostały wymyślone po to, aby ułatwić pracę ludziom -- ich czas pracy -jest znacznie tańszy niż czas pracy człowieka. Możemy więc oczekiwać, że zastosowanie -komputerów przyniesie nie tylko zmianę technologiczną (rylec na klawiaturę i -tabliczka gliniana na zapis magnetyczny), ale i umożliwi nam -automatyczne tworzenie pewnych części dokumentu; np. spisy treści (tabel, rysunków), -skorowidze, spisy bibliografii, uzgadnianie odwołań do wzorów, pozycji bibliograficznych -itp. itd.
- -Często zachodzi konieczność zmiany parametrów składu (w momencie tworzenia -dokumentów możemy nie znać wymagań redakcji) lub jakiś fragment tekstu pochodzi -z innego dokumentu. W tej sytuacji wygodnym jest nadanie dokumentowi -struktury logicznej i oddzielenie opisu struktury dokumentu od definicji wyglądu -jego składowych. Efekt ten możemy osiągnąć oznakowując dokument znacznikami logicznymi, -a nie poleceniami składu (polecenia składu są przypisane znacznikom logicznym -w innym miejscu). Mamy do wyboru: stworzenie własnej biblioteki lub użycie -jednej z trzech znanych bibliotek makroinstrukcji pozwalających na osiągnięcie tej tezy: -texinfo -- przygotowanie dokumentacji technicznej, LaTeX2e -oraz ConTeXt do dowolnego typu dokumentów.
- --
-
Odsyłacze
-- T. Przechlewski (10.10.1995)Poniżej przedstawiam pełną listę poleceń (w porządku alfabetycznym) programów TeX, eTeX i pdfTeX wraz z krótkim -objaśnieniem. Moim celem nie było zrobienie pełnego i wyczerpującego opisu ich działania, do -tego służy książka ,,The TeX book'' Donalda E. Knutha, a jedynie podanie -informacji ,,z czym to się je'' (i zdaję sobie sprawę z tego, że niektóre -wyjaśnienia przypominają wyrocznię Pyti).
- --Niestety nie udało mi się wyjaśnić w sposób sensowny kilku poleceń (miejsca -oznaczone ???). Jeżeli -Szanowny Czytelniku, chciałbyś podzielić się swoją wiedzą i podać krótkie -wyjaśnienie brakującego hasła, uściślić lub poprawić istniejące będę wdzięczny za pomoc.
- -Serdecznie dziękuję P.Strzelczykowi za nadesłanie wyjaśnień kilkudziesięciu -bardziej skomplikowanych oraz rzadziej używanych poleceń.
- --kod_znaku |
- liczba z przedziału 0 -- 255, liczby w TeX-u można specyfikować na wiele
- sposobów:
-
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-dimen |
-liczba zmiennoprzecinkowa (mianowana) określająca przesunięcie (odległość), podanie
- kwalifikatora true przed nazwą jednostki powoduje że wartość
- nie będzie podlegała przeskalowaniu, jeśli takowe zostało określone
- (p. \mag)
-
-
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- mdimen | - miara przesunięcia (odległości) w trybie matematycznym, podobnie jak dimen, - ale jedyną dopuszczalną jednostką - jest mu - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- glue | miara przesunięcia (odległości); podobnie - jak dimen, ale -charakteryzująca się nie tylko stałym wymiarem, ale ściśliwością i rozciągliwością -(wg zwyczajów inżynierskich można to traktować jako dopuszczalną tolerancję -wymiaru in plus i in minus). TeX w miarę potrzeby ma prawo -bezkarnie zmniejszyć wymiar nominalny lub go powiększyć o zadaną wartość. W -szczególności ściśliwość i rozciągliwość może przyjmować wartość nieskończoną -w trzech zakresach (p. fil, fill -oraz filll). -Uważam że tłumaczenie glue jako ,,klej'' nie oddaje charakteru i -zachowania się tej miary, wydaje mi się, że lepszym określeniem jest -,,sprężyna'', która ma swój wymiar nominalny, jak i dopuszczalną ściśliwość -oraz rozciągliwość (z tą różnicą, że TeX-owe glue może przyjmować -wartości nieskończone i ujemne). -np. 100.5pt plus 10pt minus 5pt - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- mglue | - miara przesunięcia (odległości) w trybie matematycznym, podobnie jak glue, - ale jedyną dopuszczalną jednostką - jest mu - |
-\spacja | -wstawienie spacji (space token) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\/ | -korekcja skosu; polecenie dodaje dodatkowy odstęp (być może o - długości zerowej) - uwzględniający pochylenie (parametr konstrukcyjny - fontu; p. \fontdimen) znaku w prawo -- - ,,wystawanie'' znaku poza pudełko (nie tylko znaki w - foncie italic mają tą wartość niezerową). - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\above dimen | -konstrukcja matematyczna - (np. $1 + {1 \above 2pt 2}$); - dimen określa grubość kreski ułamkowej - (p. \over) - -- licznik i mianownik jest - składany w stylu o jeden stopień niższym - (p. \displaystyle, - \textstyle, - \scriptstyle i - \scriptscriptstyle) niż - bieżący (o ile to możliwe) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\abovedisplayshortskip=glue | -odległość nad (przed) wzorem eksponowanym - (wystawionym), jeśli jest on - poprzedzony wierszem nie ,,zazębiającym'' - się z treścią wzoru - (p. \abovedisplayskip, -\predisplaysize, - \parfillskip) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\abovedisplayskip=glue | -odległość nad (przed) wzorem eksponowanym (wystawionym), - jeśli jest on - poprzedzony linią ,,zazębiającą'' się ze wzorem - (p. \abovedisplayshortskip, -\predisplaysize, - \parfillskip) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\abovewithdelims - delim1delim2dimen | -podobnie jak \above, ale konstrukcja - zostanie otoczona przez delim1 - (z lewej strony) i - delim2 (z prawej - strony); np.: - \abovewithdelims () 2pt; - p. \above - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\accent kod_znaku znak | -wstawienie znaku z akcentem; kod_znaku jest kodem znaku akcentującego - (może to być znak o dowolnym kodzie, ale sensowne jest - używanie znaku - o odpowiedniej definicji, przewidzianym jako akcent), - a znak znakiem do którego dodawany jest akcent; np.: - \accent 95 z -- da literę ,,ż'' (,,z'' z - kropką) - (powoduje przejście w tryb poziomy); - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\adjdemerits=wartość | -wartość dodawana do wyliczonego kosztu złamania akapitu - w danym miejscu, jeżeli wiersz poprzedni i bieżący są innej klasy - kiepskości [1] - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\advance\rejestr by wartość | -dodanie wartości do rejestru -- - typy składowych muszą być takie, aby działanie miało sens - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\afterassignment tokem | -token zostanie zapamiętany i wstawiony po wykonaniu - następującego po nim przypisania - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\aftergroup token | -używane wewnątrz grupy; token zostanie zapamiętany i zostanie - wyprowadzany (jednorazowo) po zamknięciu tej grupy (po odwołaniu - wprowadzonych wewnątrz niej zmian) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-at dimen | -określenie mówiące o przeskalowaniu fontu do wskazanej wielkości - np. \font\mojcmr=plr10 at 12pt - (równoważne \font\mojcmr=plr10 scaled 1200). - Uwaga! Zdefiniowany font \mojcmr to nie to samo co font - plr12 - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\atop | -konstrukcja matematyczna (np. ${x \atop y}$); - p. \above - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\atopwithdelims delim1delim2 | -konstrukcja matematyczna (np. ${x \atopwithdelims() y}$); - p. \above - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\badness | -miara kiepskości składu wiersza - [1] - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\baselineskip=glue | -odległość między liniami bazowymi pisma - p. \lineskip - i \lineskiplimit - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\batchmode | -polecenie przełączające sposób pracy TeX-a; nie zatrzymuje się on po - napotkaniu błędu, raport jest umieszczany wyłącznie w pliku - .log (komunikaty nie są wyświetlane na - konsoli); p. \errorstopmode, - \nonstopmode, - \scrollmode - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\begingroup | -początek bloku (wszelkie zmiany wartości parametrów i definicje są lokalne, - jeśli nie wyspecyfikowano inaczej p. \globaldefs - i \global). Zakończenie bloku - poleceniem \endgroup (nie - }) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\belowdisplayshortskip=glue | -odległość pod (po wzorze) wzorem, jeśli po nim - następuje krótka linia - (nie ,,zazębiająca'' się z treścią wzoru), - p. \belowdisplayskip, -\predisplaysize, - \parfillskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\belowdisplayskip=glue | -odległość pod (po wzorze) wzorem, jeśli po nim - następuje długa linia (,,zazębiająca'' się ze wzorem), - p. \belowdisplayshortskip, -\predisplaysize, - \parfillskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\binopenalty=wartość | -kara za złamanie linii po operatorze - binarnym (bin atom); - p. \mathbin - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\botmark | -przyjmuje wartość ostatniego znacznika - (\mark), który pojawił - się na obecnie output-owanej stronie; czyli np. tytuł/tekst ostatniego - podrozdziału/hasła na danej stronie - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\box numer_pudełka | -wstawienie zawartości - wskazanego pudełka, po czym zawartość - pudełka jest kasowana (p. \copy, - \setbox, - \unhbox, - \unvbox, - \unhcopy, - \unvcopy) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\boxmaxdepth | -maksymalna głębokość (dimen) - dla składanego pudełka (\vbox) - jeśli głębokość złożonego pudełka jest większa od - \boxmaxdepth, - to jest ono odpowiednio ,,podnoszone'' (zwiększana jest jego wysokość, - tak by głębokość była równa \boxmaxdepth); - standardowo \boxmaxdepth=\maxdimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-bp | -jednostka miary -- big point - (72 bp = 1 in); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\brokenpenalty=wartość | -kara dodawana przy wyliczaniu punktu przełamania strony (nie - akapitu!), - jeśli ostatnia linia strony miałaby wyraz przeniesiony do następnej linii - (a zatem i strony) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-by | -opcjonalny element w poleceniach dzielenia, - dodawania, mnożenia - np. \advance\count0 by 1 - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\catcode kod_znaku=kategoria | - definicja kategorii znaku, określonego przez kod_znaku;
- kategoria jest liczbą z zakresu 0--15 i
- oznacza:
-
-
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-cc | -jednostka miary -- cicero (1 cc = 12 dd); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\char kod_znaku | -użycie znaku o podanym kodzie (powoduje przejście w tryb poziomy); - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\chardef\nazwa=kod_znaku | -jest alternatywą dla polecenia - \def\nazwa{\char kod_znaku}. - Polecenie \nazwa - jest równoważne użyciu znaku o podanym kodzie; - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\cleaders box\hskip glue - \cleaders rule\hskip glue |
- konstrukcja powtarza specyfikację box lub rule - wypełniając przestrzeń przesunięcia określonego przez - \hskip - glue - (p. \leaders - i \xleaders) -- całość traktowana - jest jak ,,sprężyna'' (glue) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\closein numer | -zamknięcie kanału wejściowego o wskazanym numerze (od 0 do 15) - otwartego poleceniem \openin; p. też read, \immediate - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\closeout numer | -zamknięcie kanału wyjściowego o wskazanym numerze (od 0 do 15) - otwartego poleceniem \openout; p. też write, \immediate - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\clubpenalty wartość | -kara za złamanie strony po pierwszej linii akapitu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-cm | -jednostka miary -- centymetr (1 cm = - 0.01 m); p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\copy numer_pudełka | -wyprowadza zawartość - wskazanego pudełka; - zawartość pudełka nie ulega zmianie (p. \box, - \setbox, - \unhbox, - \unhcopy, - \unvbox, - \unvcopy) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\count specyfikacja_licznika | -użycie wskazanego rejestru (typu count) - (p. \countdef) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\countdef\nazwa=numer | -zdefiniowanie synonimu \nazwa, - odpowiadającego rejestrowi typu count o wskazanym numerze; - p. \count - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\cr | -oznaczenie końca wiersza w środowiskach tabulacyjnych - (\halign, \valign) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\crcr | -kończy wiersz tabeli (\halign, - \valign), jeśli wiersz był rozpoczęty -- czyli - działa tak jak \cr, - ale jeśli wystąpi bezpośrednio po \cr, albo - \noalign - nie robi nic - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\csname tokens \endcsname | -konstrukcja służy do zdefiniowania lub - użycia makroinstrukcji tworzonych dynamicznie bądź zawierających znaki nie - będące literami (tokens nie może zawierać elementów - rozwijanych). Użycie makroinstrukcji niezdefiniowanej - nie jest błędem (jest równoznaczne z użyciem \relax) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\day | -rejestr zawierający numer bieżącego dnia (licząc od początku miesiąca) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-dd | -jednostka miary -- didot point (1157 dd = 1238 pt); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\deadcycles | -liczba wywołań procedury wyjściowej - \output nie powodujących - wysłania strony do pliku DVI (czyli nie wywołujących polecenia - \shipout), każde \shipout zeruje licznik, a - \output inkrementuje go; p. też - \maxdeadcycles - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\def\nazwa{zawartość} | -nowa makrodefinicja np.: - \def\WM{{\it Włodzimierz Macewicz}}; jej - użycie jest równoważne rozwinięciu ,,wnętrza'' - (np. \WM wyprowadzi napis Włodzimierz Macewicz kursywą); - w momencie definiowania użyte wewnątrz makroinstrukcje - nie muszą być zdefiniowane - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \def\nazwa#1...#9{zawartość} | -nowa makrodefinicja (p. \def) - z parametrami (#1...#9 oznaczają - kolejne parametry) - np.: \def\persona#1{{\it #1}} - i wywołanie \persona{Włodzimierz Macewicz} - (p. \edef, - \xdef, - \long, \gdef - \global i - \globaldefs) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\defaulthyphenchar | -rejestr przechowuje kod znaku przenoszenia wyrazów (\hyphenchar) z ostatnio - załadowanego fontu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\defaultskewchar | -rejestr przechowuje kod znaku - \skewchar z ostatnio - załadowanego fontu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\delcode - znak="fmxxmfdxxd | -polecenie definiuje warianty: mały i duży dla znaku - znak w przypadku użycia go z operatorem \left lub - \right. f oznacza numer rodziny fontów - (family), a xx kod znaku (wszystkie wartości w kodzie - szesnastkowym). Wartość -1 oznacza że znak nie może być - ogranicznikiem, zdefiniowanie wartości 0 (rodzina i kod) - dla danego wariantu oznacza pominięcie wariantu. - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\delimiter "cfxxfxx | -użycie delimitera; c -- - oznacza klasę znaku (p. tabela klas); dwa zestawy trzech cyfr oznaczają to samo - co w poleceniu \delcode - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\delimiterfactor=f | -współczynnik (liczba całkowita) - służący do obliczenia wielkości delimitera przy użyciu konstrukcji - \left i - \right. Wielkość jest ustalana jako: - x = 2max(y1,y2); y1 -- minimalna - głębokość materiału, y2 -- maksymalna wysokość materiału; - następnie obliczane jest y = x * f/1000, gdzie f jest - współczynnikiem. Ostatecznie wielkość delimitera jest ustalana jako - w = min(y, y - q), gdzie q jest wartością parametru - \delimitershortfall - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\delimitershortfall=dimen | -wartość służąca do obliczania - ostatecznej wielkości delimitera przy użyciu konstrukcji - \left i - \right; - p. \delimiterfactor - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-depth dimen | -głębokość linii np. \hrule width 2cm depth 2mm - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\dimen numer | -rejestr typu dimen (odległość) o wskazanym numerze - (0 -- 255), zamiast - numeru można użyć synonimu; - p. \dimendef - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \dimen numer=wartość | -nadanie wartości rejestrowi typu dimen - (odległość) o wskazanym numerze (0 -- 255), - zamiast - numeru można użyć synonimu; - p. \dimendef - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\dimendef\nazwa=numer | -zdefiniowanie synonimu \nazwa, - odpowiadającego - rejestrowi \dimen o podanym numerze - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\discretionary{przed}{po}{bez} | -propozycja miejsca podziału wyrazu; jeśli nastąpi podział token przed - zostanie wstawiony - na końcu linii (zwyczajowo wstawiamy -), token po jest - wstawiany na początku linii następnej (zwyczajowo nic, ale w jęz. polskim - dla określeń typu biało-czerwony, w przypadku - podziału - po znaku dywiz, powinniśmy na początku następnej linii też wstawić - -), token bez wstawiany jeśli nie ma potrzeby - podziału wyrazu w danym miejscu (i tak \- jest zdefiniowany - jako \discretionary{-}{}{} -- wstawienie - na końcu, - jeśli nastąpi podział; nic jeśli nie, natomiast dla jęz. polskiego - \= został zdefiniowany jako \discretionary{-}{-}{-}). W przypadku - użycia polecenia w trybie - matematycznym trzeci parametr musi być pusty; - p. \hyphenchar, - \defaulthyphenchar - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\displayindent=dimen | -Jeżeli wartość - jest niezerowa, powoduje przesunięcie całego materiału wzoru o zadaną - odległość (p. \displaywidth) - wartość parametru jest ustalana na - 0pt lub na wartość określona przez - \handindent) - przed każdym wzorem eksponowanym - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\displaylimits | -polecenie określa miejsce położenia indeksu dolnego i - górnego danego obiektu; dla - trybu \displaystyle na pod/nad obiektem, dla - pozostałych obok obiektu (jako górna lub dolna frakcja) p. też - \limits - oraz \nolimits; - np.: \def\int{\intop\displaylimits} - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\displaystyle | -przełączenie składu matematyki w tryb display - (wielkość czcionki i sposób - ustawiania górnego i dolnego rejestru; p. \limits, - \nolimits, - \displaylimits, - \textstyle, - \scriptstyle, - \scriptscriptstyle, - \textfont, - \scriptfont, - \scriptscriptfont) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\displaywidowpenalty=wartość | -kara za złamanie strony przed ostatnią - linią akapitu, - jeśli jest nią wzór eksponowany (wystawiony) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\displaywidth=dimen | -wartość parametru jest ustalana na - \hsize (szerokość szpalty) przed rozpoczęciem każdego wzoru - eksponowanego. Jeżeli przesuniemy materiał wzoru w prawo o - \displayindent powinniśmy o tyleż zmniejszyć - \displaywidth, w przeciwnym razie wzór będzie wystawał - z prawej strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\divide\rejestr by wartość | -dzielenie rejestru przez wartość; - uwaga na typ składowych, wynik też musi być sensowny - (typ wyniku przewidziany w TeX-u) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\doublehyphendemerits=wartość | -wartość dodawana do wyliczonego - kosztu złamania akapitu - w danym miejscu, jeżeli wiersz poprzedni i bieżący kończy się podzielonym - wyrazem [1] (wartość jest wstawiana ,,jak - leci'', podczas gdy kary brane są w ,,kwadracie'', tak więc - wartość parametru ma niewielki wpływ na skład) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\dp numer_pudełka | -głębokość pudełka o wskazanym numerze - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \dp numer_pudełka=dimen | -określenie głębokości pudełka o wskazanym numerze; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\dump | -polecenie zapisu formatu (tylko initex) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\edef\nazwa{zawartość} -\edef\nazwa#1...#9{zawartość} |
- nowa makrodefinicja z parametrami (lub bez) - np.: \edef\persona#1{{\it #1}} - i wywołanie \persona{Włodzimierz Macewicz}. zawartość - jest rozwijana w momencie tworzenia definicji, a zatem wszystkie - używane wewnątrz konstrukcje muszą być - zdefiniowane (p. \def, - \gdef, - \long, - \xdef - \global i \globaldefs) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\else | -opcjonalna element w instrukcji warunkowej oznacza: ,,w przeciwnym razie'',
- np.: - \if warunek - SPEŁNIONY - \else - NIESPEŁNIONY - \fi - - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-em | -jednostka miary, równa szóstemu parametrowi bieżącego fontu - p. \fontdimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\emergencystretch=dimen | -jeśli TeX nie może sobie poradzić w - dwu przebiegach ze złamaniem akapitu (zachowując zadaną jakość), - a wartość rejestru jest większa od zera, - TeX rozpocznie trzecie podejście do tego problemu. - Wartość parametru oznacza zgodę na bezkarne zwiększenie światła - międzywyrazowego w wierszu o podaną wielkość; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\end | -kończy pracę TeX-a - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\endcsname | -koniec konstrukcji \csname - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\endgroup | -koniec grupy (p. \begingroup) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\endinput | -wymuszenie końca zbioru, wszelkie dane po tym poleceniu są - ignorowane - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\endlinechar=kod_znaku | -znak wstawiany na końcu każdej wczytanej - linii (jeśli wartość kod_znaku jest ujemna lub większa od 255 - żaden znak nie jest wstawiany); - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\eqno{materiał} | -konstrukcja umieszczająca materiał - (w trybie matematycznym) - z prawej strony wzoru - wystawionego (display), służąca do - numerowania (oznaczania) wzorów z prawej strony - (p. \leqno) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\errhelp | -???? - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\errmessage materiał | -wyprowadza materiał (po rozwinięciu) do pliku log - i ewentualnie na konsolę, w zależności od trybu obsługi błędów - następuje (bądź nie) przerwanie pracy; - p. message - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\errorcontextlines | -ustala liczbę wyświetlanych linii kodu wejściowego (kontekst) - po napotkaniu błędu (domyślnie 5) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\errorstopmode | -tryb pracy TeX-a -- wstrzymuje on pracę po - napotkaniu błędu i czeka na polecenie z konsoli (jest to normalny tryb - pracy); p. \batchmode, - \nonstopmode, - \scrollmode - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\escapechar kod_znaku | -definicja znaku, na który - zostanie zamieniony znak kategorii 0 (escape) przez polecenie - \string; - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everycr{materiał} | -materiał wstawiany po użyciu polecenia - \cr lub \crcr - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everydisplay{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy wejściu - w tryb matematyczny eksponowany (wystawiony) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everyhbox{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy rozpoczęciu - każdego poziomego pudełka - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everyjob{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy rozpoczęciu - pracy (rozpoczęcie przetwarzania zbioru - głównego) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everymath{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy wejściu - w tryb matematyczny wewnątrzliniowy (nieeksponowany) -- również - przy zmianie niejawnej; np. przy \eqno - lub \leqno - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everypar{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy rozpoczęciu - każdego akapitu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everyvbox{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy rozpoczęciu - każdego pionowego pudełka - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-ex | -jednostka miary, równa wysokości litery x w - bieżącym foncie, - a ściślej, równa wartości piątego parametru bieżącego fontu - p. \fontdimen - - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\exhyphenpenalty=wartość | -kara za przeniesienie wyrazu po znaku - - (lub ligaturze kończącej się na -); dla języka - polskiego powinna być ustawiona na 10000 - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\expandafter token | -TeX wczytuje token wstrzymując jego rozwijanie, - aż do wczytania kolejnego tokenu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fam=numer | -grupa fontów (zestawów znaków). W wielu definicjach znaków - matematycznych oprócz kodu podaje się numer grupy (może ich - być 15), co pozwoliło na zwiększenie liczby dostępnych - symboli matematycznych - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fi | -koniec konstrukcji warunkowej \if - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-fil | -miara ścisku lub rozciągu sprężyny (glue), - większa od największej - dającej wyrazić się liczbą (może być zwielokrotniana - np. \hskip 0pt - plus 2fil) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-fill | -miara ścisku lub rozciągu sprężyny (glue), - większa niż dowolnie - zwielokrotniona fil - (może być zwielokrotniana - np. \hskip 0pt - plus 2fill) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-filll | -miara ścisku lub rozciągu sprężyny (glue), - większa niż dowolnie zwielokrotniona fill - (może być zwielokrotniana - np. \hskip 0pt - plus 2filll) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\finalhyphendemerits=wartość | -wartość dodawana do wyliczonego kosztu złamania akapitu - w danym miejscu, jeżeli wiersz bieżący kończy się podzielonym - wyrazem i jest to przedostatni wiersz akapitu - [1] (wartość jest wstawiana ,,jak - leci'', podczas gdy kary brane są w ,,kwadracie'', tak więc - wartość parametru ma niewielki wpływ na skład) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\firstmark | -przyjmuje wartość pierwszego znacznika - (\mark), który pojawił - się na obecnie output-owanej stronie; czyli np. tytuł/tekst pierwszego - podrozdziału/hasła na danej stronie - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\floatingpenalty=wartość | -kara dodawana do ogólnego kosztu przełamania strony - (poprzez rejestr \insertpenalties), - w przypadku gdy nastąpił podział - wstawki (float) między strony, np. gdy przypis nie mieści się na stronie - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\font\nazwa=nazwa_zbioru | -\nazwa - staje się nazwą fontu - np. \font\tenrm=cmr10 lub jeśli użyjemy skalowania: - \font\tenrm=cmr10 at 12pt lub - \font\tenrm=cmr10 scaled 1200 - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \font\nazwa=nazwa_zbioru skalowanie - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fontdimen n \nazwa_fontu | -n-ty parametr fontu (liczba parametrów jest zmienna --
- zależna od fontu, dla fontów tekstowych standardowo są to:
-
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fontname \nazwa | -podaje nazwę zbioru, którego nazwa jest synonimem - (np. jeśli była wcześniej użyta makroinstrukcja - \font\tenrm=cmr10 at 12pt - to \fontname\tenrm - rozwinie się w cmr10 at 12pt) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\futurelet\nazwa - token1 token2 | -makropodstawienie, polecenie \nazwa będzie utożsamione - z token2, token1 i token2 - zostaną rozwinięte (w tej kolejności) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\gdef ... | -równoważna \global\def - (p. \globaldefs, \def) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\global | -polecenie ustalające globalny zasięg działania następującej po nim konstrukcji - (p. \globaldefs) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\globaldefs=liczba | -jeżeli liczba jest dodatnia, - polecenie sprawia, że wszelkie zmiany wartości (makr, rejestrów itp.) mają charakter - globalny; automatycznie jest dodawany kwalifikator - \global; jeśli liczba jest ujemna, wszelkie - modyfikacje mają charakter lokalny (mimo że są poprzedzone - kwalifikatorem \global) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\halign {materiał} | -definiuje środowisko tabularyczne, materiał logicznie dzieli
- się na dwie części: 1. preambułę, czyli definicję kolumn i sposobu ich
- formatowania (wzorzec), 2. tekst tworzący zawartość tabeli. W preambule fakt
- istnienia materiału kolumny sygnalizujemy znakiem #, a
- separatorem kolumn jest znak &. Przykład:
- - \halign{\hfill # \hfill & \hfill #\cr - 1234 & 1 \cr - 1 & 1234 \cr} -- pierwsza kolumna jest centrowana, a druga dosunięta do prawej krawędzi, - jak widać poleceniem końca wiersza jest \cr; p. - \crcr, - \noalign, - \span, - \omit oraz - \valign - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hangafter n | -n liczba całkowita określająca które linie - akapitu podlegają działaniu polecenia \hangindent; - i tak: jeśli n >= 0 dodatkowy margines - jest wstawiany począwszy od linii n (licząc od zera), - jeśli i < 0 margines będzie wstawiony - w n pierwszych liniach; p. też \parshape - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hangindent dimen | -polecenie definiuje dodatkowy margines w akapicie; - jeśli dimen > 0 - margines będzie wstawiony z lewej strony, - jeśli dimen < 0 -- - z prawej strony. Margines wstawiany jest na obszarze określonym przez - \hangafter (pierwsza linia jest niezależnie wcinana o - \parindent); p. też \parshape - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hbadness wartość | -wartość progowa; - jeżeli przy składzie akapitu ,,kiepskość'' przekroczy tę wartość pojawi - się komunikat - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hbox{materiał} | -wstawienie materiału poziomego (niełamliwego), zachowana - jest nominalna szerokość. Użycie konstrukcji nie powoduje - przejścia w tryb poziomy [3] - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \hbox to dimen{materiał} | -j.w., ale materiał będzie zajmował szerokość dimen (z możliwością niedomiaru - lub przepełnienia) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \hbox spread dimen{materiał} | -j.w., ale szerokość nominalna jest powiększana o - podaną wielkość dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-height dimen | -wysokość linii pionowej lub grubość poziomej - (np. \vrule height 3mm) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hfil | -równoważny - \hskip 0pt plus 1fil, - p. fil - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hfill | -równoważny - \hskip 0pt plus 1fill, - p. fill - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hfilneg | -równoważny - \hskip 0pt plus -1fil, - p. fil - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hfuzz dimen | -dopuszczalne niesygnalizowane przekroczenie prawego marginesu przy - składzie akapitu (wartość nie ma wpływu na działanie algorytmu składu) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hoffset dimen | -dodatkowe przesunięcie kompletnego materiału strony o wskazaną - wartość w prawo (w lewo jeśli ujemna) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\holdinginserts | -jeśli jest ustawiane na wartość większą od zera, to - podczas wywoływania, procedury wyjściowej (output routine), wstawki - nie są usuwane z listy; według Knutha może to być wykorzystane podczas - próbnego wywołania output-a, ale jedynym pakietem jaki to wykorzystuje - jest triptest (test zgodności implementacji TeX-a ze wzorcem - Knutha) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hrule | -linia pozioma o długości zależnej od kontekstu użycia o - grubości 0.4 pt i głębokości - 0 pt - odkładana na liście pionowej; - można wyspecyfikować inne parametry np.: - \hrule width 3cm depth 1mm height 0.5mm - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hsize=dimen | -szerokość kolumny (podstawowego obszaru roboczego); - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hskip glue | -wstawienie pustego obszaru (justunku) do listy poziomej (może być - ściśliwy i/lub rozciągliwy); - p. glue - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hss | -sprężyna (glue) o zerowej długości działająca w poziomie - o nieskończonym ścisku i rozciągu; równoważna - \hskip 0pt - plus 1fil - minus 1fil - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ht numer_pudełka | -wysokość pudełka o wskazanym numerze - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \ht numer_pudełka=dimen | -określenie wysokości pudełka o wskazanym numerze; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hyphenation{lista} | -lista definiuje wyjątki w regułach przenoszenia - wyrazów, należy podać wszystkie dopuszczalne miejsca - przeniesienia wstawiając znak -; wyrazy - powinny być oddzielone ,,białym znakiem'' (spacja, tabulator - nowa linia); np.: \hyphenation{pszczół-ka pszczół-ki} - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hyphenchar\nazwa_fontu=kod_znaku | -określenie - symbolu (znaku) przenoszenia wyrazu w danym foncie (standardowo jest to - -) wstawianego przy podziale wyrazu oraz - jest to znak (lub ligatura kończąca sie tym - znakiem) - po którym dostawiane jest polecenie \discretionary{}{}{} - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\hyphenpenalty=wartość | -kara za przeniesienie wyrazu - (w miejscu wyznaczonym wg - reguł lub sugerowanym przez \-, - p. \discretionary, - \language, - \doublehyphendemerits - i - \finalhyphendemerits) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\if token1 token2 | -początek instrukcji - warunkowej: czy kody porównywanych znaków są jednakowe; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifcase liczba - tekst_dla_zera - \or - tekst_dla_jedynki - \or - ... - \or - tekst_dla_n - \else - tekst_dla_pozostałych_przypadków -\fi |
- instrukcja wyboru; wartość liczby określa która część - instrukcji będzie wybrana, jeżeli liczba jest mniejsza od zera lub większa niż - n zostanie wybrana ostatnia (po \else) ewentualność - (o ile została określona, - bowiem nie musi ona wystąpić); - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifcat token1 token2 | -początek instrukcji - warunkowej: czy kategorie porównywanych znaków są jednakowe - (p. tabela kategorii); - p. \fi, \else, - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifdim dimen1 rel dimen2 | -początek - instrukcji - warunkowej porównującej wartości typu dimen; rel oznacza znak - relacji i może przyjmować postać: - = -- równość, - > -- większy - < -- mniejszy; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifeof numer | -czy koniec danych na strumieniu wejściowym - numer, p. \openin, - \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\iffalse | -początek instrukcji warunkowej; zawsze fałsz!; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifhbox numer | -początek instrukcji warunkowej sprawdzającej czy pudełko (poziome) - o podanym numerze jest puste; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifhmode | -początek instrukcji warunkowej czy jesteśmy w trybie poziomym [3]; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifinner | -początek instrukcji warunkowej; czy jesteśmy w - wewnętrznym trybie pionowym [3]; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifmmode | -początek instrukcji warunkowej czy - jesteśmy w trybie matematycznym; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifnum liczba1 rel liczba2 | -początek instrukcji - warunkowej porównującej wartości typu liczba (całkowita); rel oznacza znak - relacji i może przyjmować postać: - = -- równość, - > -- większy - < -- mniejszy; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifodd liczba | -początek instrukcji warunkowej sprawdzającej czy - liczba (całkowita) jest nieparzysta; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\iftrue | -początek instrukcji warunkowej; zawsze prawda!; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifvbox numer_pudełka | -początek instrukcji warunkowej - sprawdzającej czy wskazane (p. \setbox) pudełko (pionowe) - jest puste; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifvmode | -początek instrukcji warunkowej czy jesteśmy w trybie pionowym [3]; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifvoid numer_pudełka | -początek instrukcji warunkowej sprawdzającej czy pudełko - o podanym numerze jest puste; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifx token1 token2 | -początek instrukcji - warunkowej: czy tokeny są zgodne co do typów i - rozwinięć; - p. \fi, \else - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ignorespaces | -TeX przetwarza kolejne tokeny i je ignoruje, aż - napotka token różny od space token - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\immediate operacja we/wy | -klauzula powodująca natychmiastowe wykonanie operacji we/wy (bez oczekiwania na wyprowadzenie strony - do pliku dvi) -openout, -openin, -closeout, -closein, -write, -read. - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-in | -jednostka miary; cal - (1 in = 2.54 cm), p. true, - tablica jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\indent | -wstawienie pustego pudełka o szerokości - \parindent, jeśli TeX jest w trybie pionowym - następuje przejście - w tryb poziomy (oraz wstawienie tokenu \everypar) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\input nazwa_zbioru | -wczytaj wskazany zbiór (domyślne rozszerzenie nazwy: tex); - zostanie on dołączony w bieżącym miejscu - tak jakby zawartość była wstawiona bezpośrednio (z zachowaniem - trybu pracy itp.) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\inputlineno | -w tym rejestrze umieszczany jest numer bieżącej linii przetwarzanego - zbioru wejściowego - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\insert n {materiał} | -polecenie konstruujące wstawkę o numerze n (insert)
- zawierającą materiał, który może przemieszczać się między stronami,
- każda wstawka ma powiązane ze sobą rejestry (o tych samych numerach lub
- synonimach):
-
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\insertpenalties | -ma dwa znaczenia, podczas normalnego składu, trzyma - sumę wartości kar za złamanie wstawek (inserts) dla ostatnio - rozpatrzonego punktu łamania strony; podczas procedury wyjściowej - \insertpenalties równy jest - liczbie wstawek, które nie zmieściły - się na aktualnej stronie i oczekują na kolejne wywołane output-u - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\interlinepenalty wartość | -kara (liczba całkowita) wstawiana między - liniami akapitu w procesie łamania strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\jobname | -rejestr przechowuje nazwę przetwarzanego zbioru (głównego) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\kern dimen | -przesunięcie następującego za nim materiału (może być ujemne) w - poziomie lub pionie w zależności od aktualnego trybu pracy; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\language=wartość | -ustawienie numeru języka (liczba całkowita), jego bieżąca wartość - określa reguły przenoszenia wyrazów, - jeśli wartość nie - wskazuje na zdefiniowany zbiór reguł, mechanizm przenoszenia - jest wyłączany; p. \setlanguage, - \lefthyphenmin, - \righthyphenmin - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lastbox | -wstawienie do składu (tylko w trybie poziomym) - zawartości ostatnio użytego rejestru pudełkowego; - p. \copy, - \setbox, - \unhcopy, - \unhbox, - \unvcopy, - \unvbox - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lastkern | -rejestr zawierający wartość sumy ostatnich, - następujących po sobie przesunięć, - realizowanych poleceniem \kern - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lastpenalty | -rejestr zawiera wartość ostatnio wstawionych kar (ew ich sumę) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lastskip | -rejestr zawiera wartość wstawionego poprzednio przesunięcia - poleceniem \hskip, - \vskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lccode kod_znaku=kod_znaku | -drugi parametr określa kod znaku będącego odpowiednikiem ,,lowercase'' - dla znaku określonego pierwszym parametrem - (p. \lowercase); - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \leaders box\hskip glue - \leaders rule\hskip glue |
- konstrukcja powtarza specyfikację box lub rule - wypełniając przestrzeń przesunięcia określonego przez \hskip - glue (p. \cleaders - i \xleaders) -- całość traktowana - jest jak ,,sprężyna'' (glue) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\left delim | -operator wymuszający wielkość delimitera i wymuszający - kategorię na ,,otwierający''; p - \delimietrfactor i - \delimitershortfall. - Dla każdego \left musi istnieć - \right. Znak kropki - (.) oznacza delimiter pusty - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lefthyphenmin liczba | -minimalna długość fragmentu wyrazu (liczba liter) - pozostawianego na końcu linii przy przenoszeniu - (p. \language i \righthyphenmin) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\leftskip=glue | -parametr określa moc ,,sprężyny'' (glue) wstawianej - z lewej strony materiału strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\leqno{materiał} | -konstrukcja umieszczająca materiał (w trybie matematycznym) - z lewej strony wzoru - wystawionego (display), służąca do numerowania (oznaczania) - wzorów z lewej strony - (p. \eqno) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\let\makro=inne_makro | makropodstawienie, przypisanie - makroinstrukcji wartości innego makra (bez rozwijania) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\limits | -polecenie określające miejsce położenia indeksu (frakcji) dolnego i górnego; zawsze - nad/pod obiektem; p. też \displaylimits - oraz \nolimits; - np.: \def\int{\intop\limits} - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\linepenalty=wartość | -kara (liczba całkowita) wstawiana w każdej - linii (na wyjściu) - przez TeX-a w procesie łamania akapitu; może jako mechanizm wpływający - na liczbę linii akapitu (p. też \looseness, - [1]) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lineskip=glue | -odległość między liniami (dołem linii górnej, a górą linii - bieżącej -- - nie liniami bazowymi wierszy!); - jeśli - (p. \lineskiplimit), - \baselineskip - dn-1 - hn - > \lineskiplimit - odległością staje się \lineskip, - w przeciwnym razie - będzie nią \baselineskip - (ale jako odległość - między liniami bazowymi - wierszy) (dn-1 -- głębokość poprzedniej - linii, hn -- wysokość bieżącej linii) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lineskiplimit=dimen | -wartość progowa kiedy \baselineskip zmieniany - jest na \lineskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\long | -polecenie modyfikujące sens poleceń \def, - \edef, - \xdef i \gdef - tak, że - parametr może zawierać kilka akapitów (np: \long\def\mmm#1{{\bf #1}}) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\looseness=liczba | -sugeruje TeX-owi, aby złożył akapit - (liczba dodatnia) o wskazaną liczbę linii dłuższy - lub krótszy (liczba ujemna); sugestia zostanie wzięta - pod uwagę jeśli parametry składu zostaną zachowane - (p. też \linepenalty) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lower dimen box | -zawartość pudełka box jest obniżana o dimen - (tylko w trybie poziomym); p. \raise, \hbox, - \vbox, \copy, - \unhbox, \unvbox - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lowercase{materiał} | -zamiana wielkich liter na małe, a ściślej na odpowiedniki - zdefiniowane przez \lccode - dla użytych znaków - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mag=wartość | -wartość jest współczynnikiem - skalującym cały dokument (za wyjątkiem wielkości oznaczonych jako - true), w obliczeniach brana jest wartość/1000. - Polecenia tego można użyć zanim nie zostanie wyprowadzona strona do - pliku dvi, brana jest pod uwagę ostatnia dysponowana zmiana - współczynnika - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mark{tekst} | -wstawia tekst będący jego argumentem (po rozwinięciu) jako znacznik. - Tekst ten jest dostępny dla poleceń: \topmark, - \firstmark, - \splitfirstmark, - \botmark - i \splitbotmark. - Polecenie to umożliwia np. synchronizację - zawartości żywej paginy z składaną treścią - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathaccent "CFXX materiał | -użycie akcentu w trybie matematycznym - o kodzie XX; C oznacza klasę znaku - (p. tabela klas), a F oznacza rodzinę - (p. \fam); - p. \mathchar - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathbin | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,binarny'' - np. + (p. tabela odległości); - p. \binoppenalty - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathchar "CFXX | -użycie znaku o kodzie XX; C oznacza klasę znaku - (p. tabela klas), a F oznacza rodzinę - (p. \fam); - p. \mathchardef - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathchardef\nazwa="CFXX | -jest alternatywą dla sekwencji: - \def\nazwa{\mathchar "CFXX} - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathchoice{D}{T}{S}{SS} | - konstrukcja matematyczna. W zależności od bieżącego trybu zostanie
- rozwinięty odpowiedni parametr: - D dla displaystyle, - T dla tekststyle, - S dla scriptstyle, - SS dla scriptscriptstyle - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathclose | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,zamykający'' np. nawias - (p. tabela odległości) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathcode znak="CFXX | -określa kodowanie (XX -- pozycja w tabeli kodowej) - znaku oraz klasę znaku (p. tabela - klas) - (C) dla rodziny F (p. rodzina - fontów) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathinner | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,inny'' (p. tabela - odległości) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathopen | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,otwierający'' np. nawias - otwierający - (p. tabela odległości) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathop | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,operator'' np. znak sumy - (p. tabela odległości) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathord | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,ord'' np. litery greckie - (p. tabela odległości) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathpunct | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,separator'' np. przecinek - (p. tabela odległości) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathrel | -deklaruje, że obiekt jest typu ,,relacja'' - np. = (p. tabela odległości); - p. \relpenalty - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mathsurround=dimen | -dodatkowa odległość wstawiana przed i po - konstrukcji matematycznej nieeksponowanej (wewnątrzakapitowej); - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\maxdeadcycles | -maksymalna liczba wywołań procedury wyjściowej - nie wywołujących polecenia \shipout -- po jej przekroczeniu - pojawia się komunikat błędu i wywoływania jest standardowa - procedura wyjściowa -- ma to zapobiegać zapętleniu procedury - wyjściowej; p. też - \deadcycles - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\maxdepth | -maksymalna głębokość (dimen) - dla output-owanej strony, jeśli - głębokość ostatniego pudełka na stronie jest większa od - \maxdepth, - to jest ono odpowiednio ,,podnoszone'' (zwiększana jest jego wysokość, - tak by głębokość mieściła się w zadanym zakresie) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\meaning token | -polecenie pokazuje naturę parametru; np. jeśli - token reprezentuje makroinstrukcję zostanie - pokazana jej definicja - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\medmuskip=mglue | -matematyka; rejestr określający moc sprężyny trybu matematycznego - (mglue) - domyślnie: 4mu plus 2mu - minus 4mu; - p. \mskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\message{materiał} | -materiał zostanie wyświetlony (po rozwinięciu) na konsoli i umieszczany w pliku - log; p. errmessage - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-minus dimen | -kwalifikator określający ,,ścisk'' sprężyny (wielkości typu - glue); p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \mkern mdimen | -dodatkowe przesunięcie (dodatnie lub ujemne) o mdimen - w trybie matematycznym - (dopuszczalna jednostka mu) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-mm | -jednostka miary -- milimetr (1 mm = 0.1 cm); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\month | -rejestr zawierający numer bieżącego miesiąca - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\moveleft dimen box | -przesunięcie pudełka box w lewo o dimen - (tylko w trybie pionowym); - p. moveright, dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\moveright dimen box | -przesunięcie pudełka box w prawo o dimen - (tylko w trybie pionowym) p. moveleft, dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mskip mglue | -dodatkowe przesunięcie typu mglue - w trybie matematycznym (dopuszczalna - jednostka mu) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-mu | -jednostka miary (mathematical unit) jednostka używana w - określaniu odległości w trybie - matematycznym -- równa 1/18 6 parametru fontu - (fontdimen6) drugiej rodziny - bieżącego stylu - (jej wielkość zmienia się w miarę - przełączania trybu - displaystyle, - textstyle, - scriptstyle i - scriptscriptstyle, ponieważ - wtedy zmienia się wielkość fontu) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\multiply\rejestr by wartość | -mnożenie rejestru przez wartość; - uwaga na typ elementów -- wynik musi być sensowny - (typ wyniku przewidziany w TeXu) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\muskip numer | -rejestr typu muskip o wskazanym numerze (0 -- 255) - zawierający wielkość przesunięcia w trybie matematycznym); - p. \muskipdef - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \muskip numer=mglue | -nadanie wartości rejestrowi o wskazanym numerze; - p. \muskipdef, mglue - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\muskipdef\nazwa=numer | -zdefiniowanie synonimu \nazwa, odpowiadającego - rejestrowi \muskip o podanym - numerze - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\newlinechar=kod_znaku | -definiuje znak, który jest zamieniany na znak powrotu karetki - na liście tokenów polecenia \write; - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\noalign{materiał} | -polecenie stosowane w - konstrukcjach tabularycznych, powoduje że materiał nie podlega - pozycjonowaniu (p. \halign - i \valign) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\noboundary | -powoduje przejście w tryb poziomy, polecenie ma wpływ na - realizację skrajnych ligatur i kernów. Prawdopodobnie ma to związek - z możliwością definiowania w foncie ligatur z niewidocznymi znakami. - Knuth bardzo enigmatycznie wyjaśnił znaczenie tego polecenia. - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\noexpand | -zapobiega rozwijaniu następnego tokena - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\noindent | -akapit jest rozpoczynany ,,bez wcięcia'' (przełącza w tryb poziomy) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\nolimits | -kwalifikator określający miejsce położenia indeksu (frakcji) dolnego i - górnego; zawsze obok obiektu (jako górna lub dolna frakcja) - p. też \displaylimits oraz - \limits; - np.: \def\int{\intop\nolimits} - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \nonscript glue | -polecenie powoduje, że następujące po nim przesunięcie nie jest - kasowane w trybie \scriptstyle i - \scriptscriptstyle - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\nonstopmode | -TeX nie przerywa przetwarzania w przypadku napotkania błędu; - p. \errorstopmode, - \batchmode, - \scrollmode - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\nulldelimiterspace=dimen | -szerokość pustego delimitera (generowanego - poleceniem \left. - lub \right.); - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\nullfont | -font (pseudofont) zawsze gotowy do użycia - (zawiera pusty zestaw znaków) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\number liczba_całkowita | -polecenie wyprowadza liczbę całkowitą w postaci - reprezentującego ją napisu, - w postaci znormalizowanej (np. początkowe zera - są pomijane) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\omit | -polecenie powoduje pominięcie deklaracji sposobu formatowania rubryki tabelki, może wystąpić - tylko na początku rubryki, czyli po - \cr, & albo - \noalign. Daje taki - efekt jakby w wzorcu tabeli w danej rubryce wystąpił tylko znak - #; p. halign, \valign - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\openin liczba=nazwa_pliku | -otwarcie pliku do - odczytu, będzie mu przyporządkowany kanał o numerze liczba (z - zakresu 0--15); p. \read i - \closein, \immediate - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\openout liczba=nazwa_pliku | -otwarcie pliku do - zapisu, będzie mu przyporządkowany kanał o numerze liczba (z - zakresu 0--15); p. \write i - \closeout, \immediate - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\or | -część instrukcji wyboru p. \ifcase - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\outer | -ustawia atrybut ,,zewnętrzna'' dla następującej po nim - definicji; makrodefinicje definiowane z tym atrybutem, nie mogą wystąpić - wewnątrz innych definicji, ani w parametrze innego makra. Przykładem - makrodefinicji z tym modyfikatorem jest \bye - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \output materiał | -jest to rejestr żetonowy (token) -- ma charakter - procedury; jest on automatycznie - wywoływany w momencie znalezienia dobrego punktu podziału strony, - w tym momencie w pudełku 255 (\box255) znajduje się zawartość - gotowej strony (current page), a - w odpowiednich pudełkach zawartości - wstawek, oraz mnóstwo ustawionych stosownie rejestrów -- zarówno - liczbowych (np. \outputpenalty, - \insertpenalties), jak np. znaczników - (\mark). Wewnątrz materiału powinny znaleźć się - konstrukcje budujące - kompletną stronę (np. dołączające paginę -- - (w szczególności musi zostać opróżnione pudełko 255) i (najczęściej) zapisać ją - (poleceniem \shipout) do pliku DVI; wewnątrz procedury wyjściowej - TeX pracuje w nieco inaczej niż normalnie (na ten temat jest cały - rozdział 23 TeXbooka) w szczególności np. materiał złożony w procedurze - wyjściowej trafia z powrotem na listę bieżącej strony _przed_ - materiałem pozostałym na liście ostatnich elementów (recent contributions) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\outputpenalty=wartość | -wartość kary na której nastąpiło ostatnie przełamanie - strony; jeśli złamanie nastąpiło na obiekcie innym niż kara, - \outputpenalty - ma wartość 10000 - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\over | -konstrukcja matematyczna -- ułamek; np.: - $1 + {1 \over 1+x}$ (licznik i mianownik jest - składany w stylu o jeden stopień niższym - (p. \displaystyle, - \textstyle, - \scriptstyle - i \scriptscriptstyle); - p. \above - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\overfullrule dimen | -szerokość ,,sztabki'', którą TeX - oznacza przekroczenie rozmiaru pudełka, nadanie wartości 0pt likwiduje - oznaczenie, ale oczywiście nie likwiduje problemu; mechanizm zwykle używany - przy wydrukach kontrolnych; - p. hfuzz - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\overline{materiał} | -konstrukcja matematyczna; - materiał będzie nadkreślony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\overwithdelims delim1delim2 | -podobnie jak \over, ale konstrukcja - zostanie otoczona przez delim1 i - delim2; - p. \above - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagedepth | -aktualna głębokość (dimen) materiału - na stronie (current page), używana - przez algorytm łamania na strony; można modyfikować tą wartość choć efekty - nie są łatwe do przewidzenia - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagefilllstretch | -aktualne - rozciągliwości wyższego stopnia (odpowiednio ilość klejów zawierających - filll) materiału na stronie (current page), używane przez - algorytm łamania na strony; można modyfikować te wartości choć efekty - nie są łatwe do przewidzenia; - p. \pagefilstretch,\pagefillstretch - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagefillstretch | -aktualne - rozciągliwości wyższego stopnia (odpowiednio ilość klejów zawierających - fill) materiału na stronie (current page), używane przez - algorytm łamania na strony; można modyfikować te wartości choć efekty - nie są łatwe do przewidzenia; - p. \pagefilstretch,\pagefilllstretch - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagefilstretch | -aktualne - rozciągliwości wyższego stopnia (odpowiednio ilość klejów zawierających - fil) materiału na stronie (current page), używane przez - algorytm łamania na strony; można modyfikować te wartości choć efekty - nie są łatwe do przewidzenia; - p. \pagefillstretch,\pagefilllstretch - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagegoal | -pożądana wysokość (dimen) materiału - na stronie (current page), używana - przez algorytm łamania na strony; w uproszczeniu, jest to wartość - \vsize - ,,zakonserwowana'' na początku strony, można modyfikować tą wartość choć - efekty nie są łatwe do przewidzenia - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pageshrink | -aktualna ściśliwość (dimen) materiału - na stronie (current page), używana - przez algorytm łamania na strony; można modyfikować tą wartość choć efekty - nie są łatwe do przewidzenia - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagestretch | -aktualna rozciągliwość (dimen) materiału - na stronie (current page), - używana przez algorytm łamania na strony; można modyfikować tą wartość choć - efekty nie są łatwe do przewidzenia - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagetotal | -aktualna wysokość (dimen) materiału - na stronie (current page), używana - przez algorytm łamania na strony; można modyfikować tą wartość choć efekty - nie są łatwe do przewidzenia - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\par | -koniec akapitu (równoważne pustej linii) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \parfillskip=glue | -sprężyna dodawana na końcu akapitu (po ostatnim znaku); standardowo o ,,mocy'' - 0pt plus 1fil. - Powoduje że ostatnia linia akapitu ma swoją nominalną długość, - taką, jaka wynika z jej zawartości. Zmiana jej długości - nominalnej spowoduje wyłączenie mechanizmu kontroli odległości - przed i po wzorze ,,eksponowanym'' (odległość będzie ustawiana zawsze na - \belowdisplayskip i - \abovedisplayskip) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\parindent=dimen | -wielkość wcięcia akapitowego; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\parshape=n m1 l1 ... - mn ln | -polecenie pozwala - nadać dowolny kształt akapitu; n określa liczbę linii akapitu - podlegających modyfikacji, pary liczb: mn ln - określają lewy margines i długość wiersza w poszczególnych liniach akapitu, - jeżeli akapit będzie miał więcej niż n wierszy, pozostałe będą miały - cechy takie jak w ostatniej wyspecyfikowanej linii (wartość - parametru jest zerowana po zakończeniu akapitu), p.  też \hangafter, \hangindent - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\parskip=glue | -rejestr zawiera wielkość odstępu między akapitami - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\patterns{definicje} | -definicje określają reguły - przenoszenia wyrazów (tylko initex) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pausing liczba | -jeśli liczba jest większa od zera, TeX - wstrzymuje pracę po wczytaniu każdej linii tekstu i wyświetla ją na konsoli, - można ją zatwierdzić lub wprowadzić inny tekst - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-pc | -jednostka miary -- pica (1 pc = 12 pt); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\penalty=wartość | -kara (liczba całkowita) o podanej wartości wstawiana w miejscu - użycia (wartość 10000 oznacza nieskończoność); - znaczenie zależy od kontekstu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-plus dimen | -kwalifikator określający ,,rozciąg'' sprężyny (wielkości - typu glue); - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\postdisplaypenalty=wartość | -kara (liczba całkowita) za złamanie - strony po wzorze eksponowanym (wystawionym) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\predisplaypenalty=wartość | -kara (liczba całkowita) za złamanie strony - przed wzorem eksponowanym (wystawionym) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\predisplaysize | -do rejestru \predisplaysize wpisywana jest efektywna szerokość wiersza -poprzedzającego równanie (p) zgodnie z następującymi regułami: jeżeli -przed równaniem nie wystąpił żaden wiersz (na przykład jeśli znacznik $$ -wystąpił bezpośrednio po instrukcji \noindent -lub po zamykającym inne równanie -znaczniku $$), p przyjmuje wartość -16383.99999pt (-\maxdimen, czyli -najmniejszy dopuszczalny wymiar). W przeciwnym razie TeX sprawdza pudełko -utworzone przez poprzedni wiersz i określa wartość p jako równą szerokości -wnętrza pudełka, plus przesunięcie pudełka w prawo, plus dwie jednostki em z -bieżącego fontu. Jeśli jednak szerokość wnętrza pudełka zależy od ściśliwości -lub rozciągliwości odstępów -- jeśli na przykład klej \parfillskip ma wartość -skończoną -- wówczas p przyjmuje wartość \maxdimen. - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pretolerance=wartość | -akceptowalna kiepskość składu akapitu. jeżeli jest - spełniona (w pierwszym przebiegu - TeX próbuje złożyć akapit bez przenoszenia wyrazów) to nie nastąpi drugi przebieg, - jeżeli nie zostanie - osiągnięta następuje drugie podejście do składu uwzględniając reguły przenoszenia - wyrazów, wartość -1 oznacza rezygnację z pierwszego - przebiegu [1] - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\prevdepth | -zawiera głębokość (dimen) ostatniego pudełka dołączonego - do listy - pionowej, wartość ta używana jest przy ustalaniu odstępów międzyliniowych; - bywa użyteczna do kompensowania głębokości pudełka - np. \vskip-\prevdepth; - wartość tą można także modyfikować; uwaga -- gdy lista pionowa jest pusta - \prevdepth przyjmuje wartość -1000pt, - tą samą wartość, ma po wstawieniu - do listy, a także po użyciu makra \nointerlineskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\prevgraf | -rejestr zawiera liczbę linii (count) w ostatnio złożonym akapicie (lub jego osobno - złożonej części -- np. przed wzorem eksponowanym) -- wykorzystywana przez - polecenia \hangafter i - \parshape; wartość tą można modyfikować; - uwaga: każdy wzór eksponowany jest liczony jako trzy linie - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-pt | -jednostka miary -- punkt typograficzny - (1 pt = 1/12 pc); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\radical="f1XXf2YY | -konstrukcja pierwiastka: f1, - f2 rodzina dla wersji ,,małej'' i ,,dużej'' - XX, YY kody znaków dla odpowiadających im rodzin - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\raise dimen box | -zawartość pudełka box jest podnoszona o dimen - (tylko w trybie poziomym); p. \lower, \hbox, - \unhbox, \unvbox, - \vbox, \copy - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\read numer to \skewencja_sterująca | -wczytanie linii z kanału wejściowego numer - (p. \openin, \immediate) i umieszczeniu jej ,,pod nazwą'' - \sekwencja_sterująca - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\relax | -NIC, ale jego użycie powoduje zakończenie analizy poprzedzającego tokenu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\relpenalty=wartość | -kara za złamanie linii po operatorze relacji - (rel atom); p. \mathrel - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\right delim | -operator wymuszający wielkość delimitera i ustawiający - kategorię na ,,zamykający''; - p. \delimiterfactor - i \delimitershortfall. - Dla każdego \right musi istnieć - \left. Znak kropki - . oznacza delimiter pusty - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\righthyphenmin=liczba | -minimalna długość fragmentu wyrazu (liczba liter) - przenoszonego do następnej linii przy przenoszeniu - (p. \language i \lefthyphenmin) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\rightskip=glue | -parametr określa moc ,,sprężyny'' (glue) dodawanej - z prawej strony materiału strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\romannumeral wartość | -wyprowadza wartość w postaci - zapisu ,,rzymskiego'' (tylko część całkowita) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-scaled współczynnik | -mnożnik określający przeskalowanie fontu - (mnożnik = 1/1000 * współczynnik) - np.: font\xii=plr10 scaled 1200 - (równoważny - font\xii=plr10 at 12pt) - Uwaga! Zdefiniowany font \xii to nie to samo co font - plr12 - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scriptfont f = \nazwa_fontu | -ustalenie fontu dla - \scriptstyle dla rodziny o numerze f (0--15); - p. \font - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scriptscriptfont f = \nazwa_fontu | -ustalenie fontu dla - \scriptscriptstyle dla rodziny o - numerze f (0--15); - p. \font - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scriptscriptstyle | -przełączenie składu matematyki w tryb scriptscript - (p. \limits, - \nolimits, - \displaylimits, - \displaystyle, - \textstyle, - \scriptstyle, - \textfont, - \scriptfont, - \scriptscriptfont) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scriptspace=dimen | -dodatkowa odległość po konstrukcji subscript - (_{...}) i - superscript (^{...}) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scriptstyle | -przełączenie składu matematyki w tryb script - (p. \limits, - \nolimits, - \displaylimits, - \displaystyle, - \textstyle, - \scriptscriptstyle, - \textfont, - \scriptfont, - \scriptscriptfont) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scrollmode | -TeX nie przerywa przetwarzania w przypadku pojawienia się - błędu; p. \errorstopmode, - \batchmode, - \nonstopmode - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\setbox numer_pudełka=box | -zapamiętuje zawartość pudełka - box w wskazanym rejestrze pudełek - (box może być jednym z obiektów: - \hbox, - \vbox, - \vtop, - \box, - \copy, - \vsplit, - \lastbox) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\setlanguage numer | -wybiera bieżący język (zestaw reguł przenoszenia - wyrazów), słuzy do chwilowego przełączanie reguł wewnątrz akapitu, - Zestawy reguł są konstruowane (i numerowane) w czasie działania - iniTeX-a; p. \language, \patterns - - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\sfcode kod_znaku=wartość | -wartość mająca wpływ na obliczenie odległości
- między wyrazami,
- standardowo jest predefiniowana dla każdego znaku w foncie i przyjmuje
- zwykle następujące wartości: 0 dla nawiasów zamykających, 1000 dla liter,
- 3000 dla znaków punktuacyjnych, które wg niektórych zwyczajów typograficznych
- wymagają dodatkowej odległości (np.: .) i z zakresu 1000--2000
- dla innych znaków punktuacyjnych, np.: ,). Standardowo
- odległość międzywyrazowa jest wielkością projektową fontu i składa
- się z dwu parametrów (p. \fontdimen):
- normalnego i ekstra, dodawanego
- jeśli \sfcode znaku kończącego wyraz > 2000.
- Odległości można
- zmienić modyfikując parametry \spaceskip
- o \xspaceskip;
- zależności pokazuje tabela:
-
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\shipout pudełko | -wysyła pudełko stanowiące jej parametr jako kolejną stronę - do DVI, czyli dopisuje do pliku jobname.DVI; najczęściej polecenie - to jest wywoływane w procedurze wyjściowej - (output routine), ale może być użyte w każdym momencie; wywołanie polecenia - \shipout powoduje także właściwe wykonanie poleceń - \write oraz \openout - i \closeout -- czyli zapis do ewentualnych plików pomocniczych (p. też \immediate) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\show cos | -powoduje wyprowadzenie na konsolę bieżącej - wartości ,,cosia'' - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showbox numer_pudełka | -przerywa przetwarzanie, - informacje o wskazanym pudełku są zapisywane w pliku - log - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showboxbreadth=liczba_całkowita | -wartość tego rejestru określa liczbę pozycji (pudełek, znaków) w śledzonym pudełku - pokazywanych poleceniem \showbox; - p. \showlists - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showboxdepth=liczba_całkowita | -wartość tego rejestru określa głębokość śledzenia zagnieżdżeń - pudełek pokazywanych poleceniem \showbox - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showlists | -przerywa przetwarzanie, w pliku log zapisywane są - informacje o tym co jest wstawiane do składu (znaki, pudełka sprężyny, - zmiany trybów itp.) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showthe cos | -przerywa przetwarzanie, informacje o - ,,cosiu'' podawane są na konsoli i w pliku log (p. też - \the) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\skewchar font znak | -rejestr ustawiany dla każdego fontu, znak używany przez - algorytm pozycjonowania akcentów w matematyce, wartość kernu między znakiem - akcentowanym, a określonym przez \skewchar - jest używana jako korekta poziomego położenia - akcentu; - p. \defaultskewchar) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\skip numer | -rejestr typu glue o wskazanym - numerze (0 -- 255) - (zamiast numeru może być użyty synonim, - p. \skipdef) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \skip numer=glue | -ustawienie wartości rejestru typu glue o wskazanym - numerze (0 -- 255) - (zamiast numeru może być użyty synonim, - p. \skipdef) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\skipdef\nazwa=numer | -zdefiniowanie synonimu \nazwa, - odpowiadającego - rejestrowi \skip o numerze numer - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-sp | -jednostka miary -- scaled point (65536 sp = 1 pt); - p. true, tablica - jednostek - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\spacefactor liczba | -zmienia sfcode - poprzedzającego znaku; p. - \xspaceskip, - \spaceskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\spaceskip=glue | -w określonych sytuacjach może mieć wpływ na odległość między - wyrazami; p. \sfcode, - \spacefactor i \xspaceskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\span | -polecenie powoduje połączenie danej rubryki tabelki z kolejną, może wystąpić - tylko na początku rubryki, czyli po \cr, - & albo - \noalign. W połączonej - rubryce stosowana jest sposób formatowania z drugiej (przyłączanej) rubryki, - dlatego często używa się kombinacji - \span\omit; - p. \halign,\valign - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\special{materiał} | -materiał jest przekazywany na wyjście - (do pliku dvi), - po uprzednim rozwinięciu makr. Mechanizm ten - jest używany głównie do - przesłania poleceń do programów drukujących - (np. wstawienie grafiki) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splitbotmark | -przyjmuje wartość ostatniego znacznika - (\mark), który pojawił - się w obecnie łamanym (\vsplit) - pudełku; działa analogicznie jak polecenie - \botmark dla strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splitfirstmark | -przyjmuje wartość pierwszego znacznika - (\mark), który pojawił - się w obecnie łamanym (\vsplit) pudełku; - działa analogicznie jak polecenie - \firstmark dla strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splitmaxdepth | -maksymalna głębokość (dimen) - oddzielanego pudełka, parametr - używany przez \vsplit analogicznie do parametru - \maxdepth używanego - w algorytmie łamania na strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splittopskip | -klej (glue) wstawiany nad częścią pozostałą w pudełku, - po użyciu polecenia \vsplit, analogiczny do parametru - \topskip używanego - w algorytmie łamania na strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-spread dimen | -wartość dimen definiuje o ile trzeba - wydłużyć pudełko - np. \hbox spread 50pt{to jest pudełko} - -- tekst - będzie złożony w pudełku o 50pt dłuższym niż - rozmiar nominalny - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\string token | -token jest pobierany bez rozwijania, - jest traktowany w - całości jako napis (znaki otrzymują kategorię 12, a - znak o kategorii 0, zostanie zamieniony na znak o kodzie - zdefiniowanym przez \escapechar) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tabskip glue | -odległość między kolumnami konstrukcji - \valign i \halign - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\textfont f = \nazwa_fontu | -ustalenie fontu dla - \displaystyle - i \textstyle - dla rodziny o numerze f (0--15); - p. \font, \fam - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\textstyle | -przełączenie składu matematyki w tryb text - (wielkość czcionki i sposób - ustawiania górnego i dolnego rejestru (indeksu); - p. \limits, - \nolimits, - \displaylimits, - \displaystyle, - \scriptstyle, - \scriptscriptstyle, - \textfont, - \scriptfont, - \scriptscriptfont) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\the coś | -wyprowadza bieżącą wartość ,,cosia'', działanie zależy - od jego natury - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\thickmuskip=mglue | -matematyka; rejestr określający moc sprężyny trybu matematycznego - (mglue) - domyślnie: - 5mu plus 5mu; - p. \mskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\thinmuskip=mglue | -matematyka; rejestr określający moc sprężyny trybu matematycznego - (mglue) - domyślnie: 3mu; - p. \mskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\time | -rejestr zawiera liczbę minut które upłynęły od północy - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-to dimen | -dodatkowy (opcjonalny) prefiks przy określaniu szerokości pudełka np: - \hbox to 3cm{Ala ma kota}; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \toks numer{lista tokenów} | -ustalenie zawartości rejestru tokenowego o podanym numerze (0 -- 255) - (tokeny, jednostki leksykalne, żetony), zamiast numeru można - użyć synonimu; - p. \toksdef - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\toksdef\nazwa=numer | -zdefiniowanie synonimu \nazwa, - odpowiadającego rejestrowi \toks o numerze numer - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tolerance | -akceptowalna kiepskość składu akapitu przy drugim przebiegu - (p. \pretolerance); jeżeli TeX nie jest w - stanie jej osiągnąć jest to sygnalizowane (lub następuje - przejście do trzeciego przebiegu, - p. \emergencystretch) - [1] - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\topmark | -przyjmuje wartość ostatniego znacznika (\mark), -który pojawił - się na poprzedniej (niż obecnie output-owana) stronie; czyli ma takie - samo znaczenie jak miał - \botmark - na poprzedniej stronie - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\topskip glue | -sprężyna (glue) dodawana na górze strony - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingcommands=liczba | -jeśli liczba równa jest 1 TeX - pokazuje (zbiór - *.log) wykonanie wszystkich wykonywanych poleceń - (makroinstrukcji), jeśli liczba równa jest 2 - dodatkowo pokazyane są efekty poleceń warunkowych; - wartość zero oznacza brak śledzenia - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracinglostchars=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - sygnalizowane są (zbiór - *.log) przypadki braku użytego znaku w bieżącym foncie - (standardowo włączony) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingmacros=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - sygnalizowane są (zbiór - *.log) szczegóły związane z rozwijaniem - makroinstrukcji - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingonline=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - komunikaty śledzenia są wyprowadzane również na konsolę (istotne - w przypadku innych poleceń śledzenia) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingoutput=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - podawane są informacje o wyprowadzanych na wyjście (zbiór - *.log) znakach (i pudełkach) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingpages=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - sygnalizowane są (zbiór - *.log) szczegóły związane z procesem łamania stron - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingparagraphs=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - sygnalizowane są szczegóły (zbiór - *.log) związane z procesem łamania akapitów - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingrestores=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - sygnalizowane są (zbiór - *.log) informacje o odtworzeniu wartości parametrów - w związku z zakończeniem grupy - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingstats=liczba | -jeśli liczba jest większa niż 1 - sygnalizowane są (zbiór - *.log) informacje statystyczne o wykorzystaniu pamięci - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-true | -dodatkowy kwalifikator przy podawaniu miar, oznacza, że nie podlegają - one skalowaniu, np.: \hskip 2 true cm; - p. \mag - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\uccode kod_znaku=kod_znaku | -drugi parametr określa kod znaku będącego odpowiednikiem ,,uppercase'' - dla znaku określonego pierwszym parametrem - (p. \uppercase); - (p. kod_znaku) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\uchyph=wartość | -jeśli wartość jest równa 0, blokowane - jest przenoszenie wyrazów zaczynających się wielką literą - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\underline{materiał} | -konstrukcja matematyczna; materiał - jest podkreślany linią ciągłą - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unhbox numer_pudełka | -,,wydłubanie'' zawartości - wskazanego pudełka poziomego, pudełko staje - się puste (p. \setbox, - \copy, \box, - \unhcopy) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unhcopy numer_pudełka | -,,wydłubanie'' zawartości - wskazanego pudełka poziomego, zawartość - pudełka nie ulega zmianie (p. \setbox, - \copy, - \box, \unhbox) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unkern | -wycofanie ostatnio użytego ,,podcięcia'' (kern) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unpenalty | -wycofanie ostatnio wstawionej kary - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unskip | -wycofanie ostatnio użytej ,,sprężyny'' (glue); równoważne - \vskip -\lastskip - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unvbox numer_pudełka | -,,wydłubanie'' zawartości - wskazanego pudełka pionowego, pudełko staje - się puste (p. \setbox, - \copy, - \box, \unvcopy) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unvcopy numer_pudełka | -,,wydłubanie'' zawartości - wskazanego pudełka pionowego, zawartość - pudełka nie ulega zmianie (p. \setbox, - \copy, - \box, \unvbox) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\uppercase{materiał} | -zamiana małych liter na wielkie, a ściślej na - odpowiedniki zdefiniowane przez \uccode - dla użytych znaków - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vadjust{materiał} | -wstawienie materiału - pionowego ,,między wierszami'' (wtrącenie materiału pionowego - w trybie poziomym) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\valign {materiał} | -definiuje środowisko tabularyczne, materiał logicznie dzieli
- się na dwie części: 1. preambułę, czyli definicję wierszy i sposobu ich
- formatowania, 2. tekst tworzący zawartość tabeli. W preambule fakt
- istnienia materiału kolumny sygnalizujemy znakiem #, a
- separatorem kolumn jest znak &. Przykład:
- - \halign{# & #\cr - 1234 & 1 \cr - 1 & 1234 \cr} -- jak widać poleceniem końca kolumny (poszczególne elementy w - wierszu definicji, określają poszczególne elementy kolumny w składzie) - jest \cr; p. - \crcr, - \noalign, - \span, - \omit oraz - \halign - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vbadness=wartość | -wartość progowa; - jeżeli przy łamaniu strony ,,kiepskość'' przekroczy tą wartość pojawi - się komunikat - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vbox {materiał} | -wstawienie materiału pionowego (jeżeli wewnątrz nie nastąpi przejście - w tryb poziomy, to szerokość pudełka wyniesie tyle, ile największa szerokość elementu - wewnętrznego, - w przeciwnym razie szerokość pudełka wyniesie \hsize. - Głębokością pudełka będzie głębokość ostatniego elementu na liście - pionowej (resztę stanowi wysokość). - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \vbox to dimen {materiał} | -j.w. ale wysokość pudełka wyniesie dimen (z możliwością - powstania niedomiaru lub przepełnienia) -- nie wpływa na głębokość. - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \vbox spread dimen {materiał} | -j.w., ale wysokość nominalna pudełka zostanie zwiększona o - dimen -- nie wpływa na głębokość; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vcenter {materiał} | -konstrukcja matematyczna, analogiczna do
- \vbox, której wysokość i głębokość
- jest jednakowa; umożliwia pozycjonowanie materiału pionowego
- np. względem znaku =; np.
- $$x=\vcenter{\hbox{aaaa}\hbox{bbbb}\hbox{cccc}}$$
-
-
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \vcenter to dimen {materiał} | -j.w., ale całkowity rozmiar pionowy wyniesie - dimen; materiał nie jest - środkowany w pionie. - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \vcenter spread dimen {materiał} | -j.w., ale całkowity rozmiar pionowy zostanie powiększony o - dimen; materiał nie jest - środkowany w pionie. - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vfil | -sprężyna (glue) pionowa o zerowej wysokości i nieskończonym rozciągu - (równoważna \vskip 0pt plus 1fil) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vfill | -jw. ale mocniejsza (równoważna \vskip 0pt plus 1fill) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vfilneg | -równoważne \vskip 0pt plus -1fil - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vfuzz=dimen | -dopuszczalne niesygnalizowane przekroczenie długości strony; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\voffset=dimen | -dodatkowe przesunięcie całego materiału strony o wskazaną - wartość w dół (w górę jeśli ujemna); - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vrule | -linia pionowa o wysokości i głębokości zależnej od kontekstu użycia o grubości - 0.4 pt odkładana na liście poziomej; - można wyspecyfikować inne parametry np.: - \vrule width 3cm depth 1mm height 0.5mm - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vsize=glue | -wysokość materiału składu (bez stopek i nagłówków) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vskip glue | -dodatkowa odległość w pionie; użycie przełącza w tryb pionowy - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vsplit numer_pudełka to dimen | -poleceniu uruchamiające dla danego - pudełka (\vbox) algorytm równoważny - algorytmowi łamania na strony; - od wskazanego pudełka oddzielana jest początkowa część o podanej - wysokości dimen i zwracana jako wynik, reszta zawartości pudełka pozostaje w nim - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vss | -sprężyna (glue) o zerowej długości działająca w pionie - o nieskończonym ścisku i rozciągu (ale o bardzo słabej mocy); - równoważna \vskip 0pt - plus 1fil minus 1fil - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vtop {materiał} | -wstawienie materiału pionowego (jeżeli wewnątrz nie nastąpi przejście - w tryb poziomy, to szerokość pudełka wyniesie tyle, ile największa szerokość elementu - wewnętrznego, - w przeciwnym razie szerokość pudełka wyniesie \hsize. - Wysokością pudełka będzie wysokość pierwszego elementu na liście - pionowej (resztę stanowi głębokość). - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \vtop to dimen {materiał} | -j.w. ale głębokość pudełka wyniesie dimen, powiększona/pomniejszona o - pewną wartość tak, aby całkowity rozmiar pionowy był identyczny z - analogiczną konstrukcją \vbox - (z możliwością - powstania niedomiaru lub przepełnienia) -- wysokość nie ulega zmianie - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\vtop spread dimen {materiał} | -j.w., ale głębokość nominalna pudełka zostanie zwiększona o - dimen pomniejszoną/powiększoną o pewną wartość tak, - aby całkowity rozmiar pionowy był identyczny z - analogiczną konstrukcją \vbox - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\wd numer_pudełka | -szerokość pudełka o wskazanym numerze - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- \wd numer_pudełka=dimen | -określenie szerokości pudełka o wskazanym numerze; - p. dimen - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\widowpenalty=wartość | -kara za złamanie strony przed ostatnią linią akapitu - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-width dimen | -długość linii poziomej lub grubość pionowej np.: - \hrule width 1cm - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\write numer {lista tokenów} | -zapisanie listy tokenów na kanał wyjściowy o wskazanym - numerze, - p. \openout, \closeout, - \immediate, \newlinechar - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\xdef .... | -równoważna sekwencji - \global\edef - (p. \def, - \long, \gdef - \global - i \globaldefs) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\xleaders box\hskip glue - \xleaders rule\hskip glue |
- konstrukcja powtarza specyfikację box lub rule - wypełniając przestrzeń przesunięcia określonego przez \hskip - glue - (p. \leaders - i \cleaders) -- całość traktowana - jest jak ,,sprężyna'' (glue) - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\xspaceskip=glue | -w określonych sytuacjach może mieć wpływ na odległość między - wyrazami; p. \sfcode, - \spaceskip - i \spacefactor - | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\year | -rejestr zawierający numer bieżącego roku (licząc od początku naszej ery) - |
-nc | -jednostka miary -- nowy Cicero (1nc=12nd); - p. tablica jednostek, -true - | |||||||||||||||||||
-nd | -jednostka miary -- nowy Didot - (1nd=0.375mm); p. nc, -true, - tablica jednostek - | |||||||||||||||||||
-\efcode\font znak=liczba | -polecenie określa zdolność rozciągania poszczególnych znaków (w - jednostkach n/1000), ale nie bardziej niż zostało to określone - dla całego fontu; p. \pdffontexpand, -\pdfadjustspacing - | |||||||||||||||||||
-\ifpdfabsnum liczbanew | -porównuje wartości absolutne liczb (p; \ifnum) - | |||||||||||||||||||
-\ifpdfabsdim dimennew | -porównuje wartości absolutne wielkości typu - dimen (p; \ifdim) - | |||||||||||||||||||
-\ifpdfprimitive\polecenienew | -instrukcja warunkowa sprawdzająca czy polecenie jest - poleceniem wbudowanym - | |||||||||||||||||||
-\leftmarginkern box num | -podaje szerokość marginesu (kern-u) - lewej strony materiału zawartego w podanym pudełku???? - (p. \rightmarginkern). - | |||||||||||||||||||
-\lpcode\font znak=liczba | -liczba×0.001em określa - maksymalną wielkość wysunięcia danego znaku na lewy margines, jeśli jest on - pierwszym znakiem w linii (p. \pdfprotrudechars, - \rpcode) - | |||||||||||||||||||
-\pdfadjustspacing=liczba | -wartość parametru określa strategię pdftex-a odnośnie działania - poleceń \pdffontexpand i \efcode: 0 -- wyłączenie, - 1 -- znaki są - rozciągane/ściskane po sformatowaniu akapitu (łamanie jest identyczne - jak w TeX-u, ale robiona jest dodatkowa korekcja), - 2 -- mechanizm ściskania/rozciągania jest uruchamiany na - etapie łamania akapitu (łamanie może być inne niż w TeX-u); - p. \pdffontexpand i - \efcode) - | |||||||||||||||||||
-\pdfannot wymiary {specyfikacja} | -polecenie tworzy zakładkę, zawartość specyfikacji - określają reguły tworzenia dokumentu pdf, - p. \pdflastannot, - [8] - | |||||||||||||||||||
-\pdfcatalog{kod} - \pdfcatalog{tekst} openaction {specyfikacja} |
-
- opcja openaction?????.
- ???? Jednym z parametrów jest PageMode służące do
- ustalenia sposobu prezentacji
- dokumentu; może on przyjmować wartości
-
-\pdfcatalog{ - /PageMode /FullScreen -} -- | |||||||||||||||||||
-\pdfcolorstackinit {kod}new -\pdfcolorstackinit [page] {kod} -\pdfcolorstackinit [direct] {kod} -\pdfcolorstackinit [page] [direct] {kod} |
- inicjuje nowy stos grafiki (zwraca jego numer). Parametr opcjonalny - page powoduje odtworzenie grafiki na początku każdej - strony???, parametr opcjonalny direct daje taki sam efekt jak - polecenie \pdfliteral????. - | |||||||||||||||||||
-\pdfcolorstacknumer akcja {kod}new | -operuje na stosie o podanym numerze; akcją może być: push - -- kod jest wprowadzany na stos (po rozwinięciu); pop - usuwana jest ostatnia wartość ze stosu - | |||||||||||||||||||
-\pdfcompresslevel liczba | -polecenie określa stopień kompresji pliku pdf - (dopuszczalne wartości 0--9; 9 -- standardowa wartość; - największa kompresja) - | |||||||||||||||||||
-\pdfcreationdate {nazwa zbioru} | -zwraca datę utworzenia zbioru; - p. \pdffilemoddate - | |||||||||||||||||||
-\pdfdecimaldigits liczba | -polecenie określa dokładność (liczba cyfr po przecinku) - współrzędnych zapisywanych w pliku - *.pdf (zakres 0--4; miejsc po przecinku -- standardowo 4) - | |||||||||||||||||||
-\pdfdraftmode liczbanew | -???? - | |||||||||||||||||||
-\pdfdest num liczba specyfikacja - \pdfdest name{nazwa} specyfikacja |
- polecenie tworzy obiekt docelowy o nazwie nazwa
- dla hiperłącza (etykietę); specyfikacja określa akcję
- przeglądarki podczas wyświetlenia obiektu, dopuszczalne są: - -
| |||||||||||||||||||
-\pdfdestmargin dimen | -??? - | |||||||||||||||||||
-\pdfeachlinedepth* | -?? - | |||||||||||||||||||
-\pdfeachlineheight* | -?? - | |||||||||||||||||||
-\pdfelapsedtime | -rejestr zawierający czas (w 1/65536 s) od chwili startu; - p. \pdfresettimer - | |||||||||||||||||||
-\pdfendlink | -polecenie kończy definicję hiperłącza rozpoczęte poleceniem - \pdfstartlink, - p. też - \pdfdest, - | |||||||||||||||||||
-\pdfendthread | -polecenie kończy definicję wątku ????; p - specyfikacja pdf [8] i - \pdfstartthread, - \pdfthread - | |||||||||||||||||||
-\pdfescapehex={tekst} | -podobnie jak \pdfescapestring, ale - na reprezentację hexadecymalną; - p. \pdfunescapehex - | |||||||||||||||||||
-\pdfescapename {tekst} | -podobnie jak \pdfescapestring, ale - na reprezentację hexadecymalną - | |||||||||||||||||||
-\pdfescapestring={tekst} | -tekst jest tłumaczony na string w sensie języka pdf - | |||||||||||||||||||
-\pdffiledump {nazwa zbioru} - \pdffiledump offset liczba {nazwa zbioru} - \pdffiledump length liczba {nazwa zbioru} - \pdffiledump offset liczba length liczba {nazwa zbioru} |
- zwraca obraz zbioru w postaci ciągu liczb heksadecymalnych (na - podanym obszarzem jeśli określony) - | |||||||||||||||||||
-\pdffilemoddate {nazwa zbioru} | -zwraca datę modyfikacji zbioru; - p. \pdfcreationdate - | |||||||||||||||||||
-\pdffilesize {nazwa zbioru} | -zwraca długość zbioru - | |||||||||||||||||||
-\pdffirstlineheight* | -- | |||||||||||||||||||
-\pdffontattr\font{kod} | -???? - | |||||||||||||||||||
-\pdffontexpand\nazwa specyfikacja autoexpand -\pdffontexpand\nazwa specyfikacja |
- specyfikacją są trzy parametry (w jednostkach
- n/1000) określające
- dopuszczalny rozciąg, ścisk znaków i skok zmian ścisku/rozciągu wskazanego fontu,
- (p. \font,
- \pdfadjustspacing,
- \efcode);
- np: - \font\cmr=cmr10 - \pdffontexpand\cmr 90 90 10 - lub - \pdffontexpand\cmr 90 90 10 autoexpand - oznacza, że znaki fontu cmr mogą być być ściskane i rozciągane - maksymalnie 90/1000 nominalnej szerokości ze skokiem 10. Opcja - autoexpand powoduje że pdftex sam modyfikuje parametry fontu - (tworząc nowy), - aby spełnić określony ścisk lub rozciąg; przy braku tej opcji należy dysponować - fontami o zadanych cechach (praktycznie wszystkimi, które mogą być potrzebne - - od maksymalnego ścisku po maksymalny rozciąg z dysponowanym skokiem. - | |||||||||||||||||||
-\pdffontname \font | -polecenie zwraca numer wskazanego fontu w strukturze - danych pliku wynikowego pdf - | |||||||||||||||||||
-\pdffontobjnum\font | -polecenie zwraca numer obiektu który stanowi wskazany font - w strukturze danych pliku wynikowego pdf - | |||||||||||||||||||
-\pdffontsize\font | -polecenie zwraca rozmiar wskazanego fontu (wielkość konstrukcyjną) - w pt (uwzględniając skalowanie) - | |||||||||||||||||||
-\pdfforcepagebox liczba całkowita | -określa typ obiektu dołączanego poleceniem \pdfximage - 1 -- media box, - 2 -- crop box, - 3 -- bleed box, - 4 -- trim box, - 5 -- art box; - p. \pdfoptionalwaysusepdfpagebox - | |||||||||||||||||||
-\pdfgamma=liczba całkowita | -polecenie ustala domyślny współczynnik gamma (w promilach); - p. \pdfapplygamma - i \pdfimagegamma. - | |||||||||||||||||||
-\pdfhorigin dimen | -określa dodatkowe przesunięcie materiału strony w poziomie - (standardowo równe 1 true in); odpowiada domyślnemu - marginesowi ustawianemu przez drivery interpretujące plik dvi. - | |||||||||||||||||||
-\pdfimageapplygamma=liczba całkowita | -jeśli wartość ustalona na 1 to włączany jest mechanizm korekcji - gamma dla rysunków png; p. \pdfimagegamma - i \pdfgamma. - | |||||||||||||||||||
-\pdfimagegamma=liczba całkowita | -polecenie ustala domyślny współczynnik gamma (w promilach) dla - plików graficznych png; p. \pdfapplygamma - i \pdfgamma. - | |||||||||||||||||||
-\pdfimagehicolor=liczba całkowita | -jeśli wartość rejestru ustawiono na 1, włącza traktowanie - dołączanych plików png w trybie koloru 16-bitowego jako ,,full - color'' (tylko dla pdf v. >=1.5) - | |||||||||||||||||||
-\pdfimageresolution=liczba | -określa rozdzielczość (w DPI) dołączanych plików graficznych (rastrowych) - | |||||||||||||||||||
-\pdfincludechars\font{łańcuch} | -polecenie wymusza załadowanie ciągu znaków określonych przez - łańcuch dla wskazanego fontu do pliku pdf (standardowo - ładowane są tylko użyte znaki). - | |||||||||||||||||||
-\pdfinclusionerrorlevel=liczba | -rejestr, którego wartość określa reakcję pdfTeX-a na błędy w - dołączanym pliku pdf; - p. \pdfoptionpdfinclusionerrorlevel - | |||||||||||||||||||
-\pdfinfo=tekst | -polecenie umożliwia podanie informacji o dokumencie; jest zbiorem
- par: klucz wartość, gdzie nazwa klucza jest poprzedzona znakiem
- /, a wartość jest ujęta w nawiasy ()
- [8]; np.:
- - \pdfinfo - { /Title (example.pdf) - /Creator (TeX) - /Producer (pdfTeX 1.30.4) - /Autor (Tom and Jerry) - /CreationDate (D:20040906220024+02'00') - /ModDate (D:20040906220024+02'00') - /Subject (Example) - /Keywords (mouse, cat) } -- | |||||||||||||||||||
-\pdflastannot | -rejestr zawierający numer ostatnio zdefiniowanej zakładki, - p. \pdfannot - | |||||||||||||||||||
-\pdflastdemeritsnew | -??? - | |||||||||||||||||||
-\pdflastlinedepth* | -- | |||||||||||||||||||
-\pdflastmatch liczbaexp | -wybiera (rozwija się) wskazany element zapisany w tablicy podwyrażeń; - p. \pdfmatch w postaci - pozycja->to co się dopasowało. Wewnątrz - makra są rozwijane, kategorie znaków nie są istotne - | |||||||||||||||||||
-\pdflastobj | -rejestr zawiera numer ostatnio zdefiniowanego obiektu; - p. \pdfobj, - \pdfrefobj, - | |||||||||||||||||||
-\pdflastxform | -polecenie zwraca numer ostatnio zdefiniowanej formy; - p. \pdfrefxform, - \pdfxform - | |||||||||||||||||||
-\pdflastximage | -polecenie zwraca numer ostatnio definiowanego obiektu graficznego; - p. \pdfrefximage, - \pdfximage - | |||||||||||||||||||
-\pdflastximagecolordepth* | -- | |||||||||||||||||||
-\pdflastximagepages | -licznik zawierający liczbę stron ostatnio zdefiniowanego obiektu - graficznego (dołączanego zbioru pdf) - p. \pdfximage - | |||||||||||||||||||
-\pfprimitivastxpos | -umożliwia odzyskanie pozycji (współrzędna x) - na stronie zapamiętanej poleceniem - \pdfsavepos; rejestr zawiera - pozycję w jednostkach - sp; licząc od lewej krawędzi papieru. Należy - pamiętać, że jest ona znana dopiero po przejściu przez procedurę - \output, - tak więc dane można praktycznie wykorzystać - przy przetwarzaniu dwuprzebiegowym; p. też - \pdflastypos i - \pdfsavepos - | |||||||||||||||||||
-\pdflastypos | -- umożliwia odzyskanie pozycji (współrzędna y), - na stronie, zapamiętanej poleceniem - \pdfsavepos; polecenie powoduje zapamiętanie bieżącej - pozycji (w jednostkach - sp); licząc od dolnej krawędzi papieru, TeX składa (i liczy odległości) - od góry i nie operuje pojęciem długości papieru, dolny margines to jest to co pozostanie na dole kartki papieru. - W przypadku pdf-a musimy określić rozmiary kartki (jawnie lub przez domniemanie) -- służy do tego - polecenie \pdfpageheight. Należy - pamiętać, że pozycja jest znana dopiero po przejściu przez procedurę - \output, - tak więc dane można praktycznie wykorzystać - przy przetwarzaniu dwuprzebiegowym; p. też - \pdflastxpos i - \pdfsavepos - | |||||||||||||||||||
-\pdflinkmargin=dimen | -rejestr określa dodatkowy margines dla ramki otaczającej - hiperłącze - | |||||||||||||||||||
-\pdfliteral {kod} - \pdfliteral direct{kod} |
- polecenie działa analogicznie jak - \special i przekazuje kod - do pliku pdf (nie jest sprawdzana poprawność kodu) - | |||||||||||||||||||
-\pdfmapfile{spec plik} - \pdfmapfile{plik} |
- polecenie ładuje wskazany zbiór, jego zawartość
- powinna zawierać mapę fontów (standardowo jest to zbiór psfonts.map); spec może
- przyjmować wartości +, - i = -- ustala sposób usuwania kolizji w deklaracjach fontów:
-
| |||||||||||||||||||
-\pdfmapline{spec plik} - \pdfmapline{plik} |
- podobnie jak \pdffontmap??? - | |||||||||||||||||||
-\pdfmatch{pattern}{tekst}exp - pdfmatch icase {pattern}{tekst} - pdfmatch subcount {liczba}{pattern}{tekst} - pdfmatch icase subcount liczba{pattern}{tekst} |
- sprawdza fakt zawierania się wzorca określonego za pomocą wyrażenia - regułowego (ang. regular expression) pattern, wg. specyfikacji POSIX) w - tekście. Zwraca: -1 (liczbę) -- błąd, - 0 -- nie dopasowano wzorca, 1 -- dopasowano wzorzec. Opcjonalny - parametr icase powoduje utożsamienie wielkich i małych liter, - subcount określa długość tablicy podwyrażeń, wartość - -1 czyści tablicę podwyrażeń wzorca); - p. \pdflastmatch - | |||||||||||||||||||
-\pdfmdfivesum tekst - \pdfmdfivesum file tekst |
- nalicza sumę kontrolną (heksadecymalną) podanego tekstu (lub zbioru - jeśli podano atrybut file) - | |||||||||||||||||||
-\pdfminorversion=liczba | -rejestr określa subwersję języka dokumentu pdf np.: - \pdfminorversion=4 oznacza wersję 1.4 (wartość - domyślna), pdfTeX akceptuje zbiory zewnętrzne o wersji nie - większej niż zadeklarowana. Polecenie powinno być użyte przed - wyprowadzeniem informacji do zbioru wyjściowego - (p. \pdfoptionpdfminorversion). - | |||||||||||||||||||
-\pdfmovechars liczbaobs | -polecenie to określa czy pdfTeX powinien przenosić - znaki z o kodach 0-31 na wyższe pozycje. Wartość 1 parametru - oznacza że należy przenosić takie znaki tylko dla tych fontów, które - zawierają znaki o kodzie niższym niż 128. Wartość 2 (lub więcej) - oznacza że należy przenosić takie znaki nawet dla fontów zawierających - znaki na pozycjach większych niż 128 - | |||||||||||||||||||
-\pdfnames {tekst} | -polecenie wstawia tekst do wektora /Names - [8, 9] - | |||||||||||||||||||
-\pdfnoligatures=font | -wyłącza mechanizm ligatur dla wskazanego fontu (uwaga! - niektóre znaki, np. półpauza, są realizowane przez mechanizm ligatur) - | |||||||||||||||||||
-\pdfnormaldeviate | -zwraca liczbę losową (całkowitą, rozkład normalny) z przedziału 0-65536 - p. \pdfuniformdeviate - | |||||||||||||||||||
-\pdfobj useobjnum liczba {dane} - \pdfobj attr {specyfikacja} {dane} - \pdfobj stream {dane} - \pdfobj stream attr {specyfikacja} {dane} - \pdfobj attr {specyfikacja} stream attr {specyfikacja} {dane} - \pdfobj reserveobjnum |
- polecenie tworzy obiekt dokumentu pdf - p. \pdfrefobj, - \pdflastobj - | |||||||||||||||||||
-\pdfoptionalwaysusepdfpagebox=wartośćobs | -p. \pdfforcepagebox - | |||||||||||||||||||
-\pdfoptionpdfinclusionerrorlevel=liczbaobs | -p. \pdfinclusionerrorlevel - | |||||||||||||||||||
-\pdfoptionpdfminorversion=liczbaobs | -rejestr określający subwersję języka dokumentu pdf np.: - \pdfoptionpdfminorversion=3 oznacza wersję 1.3 - (p. \fminorversion). - | |||||||||||||||||||
-\pdfobjcompresslevel liczbanew | -??? (dopuszczalne wartości 0--3; 9 -- standardowa wartość; - największa kompresja); tylko dla \pdfminorversion>4 - | |||||||||||||||||||
-\pdfoutline akcja count liczba {tekst zakładki} | -polecenie tworzy zakładkę (bookmark). Parametr akcja określa - akcję przeglądarki po ,,kliknięciu'' zakładki (p. opis akcji - polecenia \pdfstartlink); wartość parametru count - określa liczbę zakładek podrzędnych (niższego poziomu); tekst - jest opisem - | |||||||||||||||||||
-\pdfoutput liczba | -określa tryb pracy programu: wartość dodatnia oznacza - rozszerzony tryb pracy -- generowany jest plik *.pdf; - w przeciwnym razie program pracuje tak jak standardowy TeX - (standardowo ustawiony jest tryb standardowy -- - wszelkie polecenia trybu rozszerzonego są traktowane jako błędne) -- - generowany jest plik *.dvi - | |||||||||||||||||||
-\pdfpageattr atrybuty | -polecenie pozwala na określenie cechy aktualnej strony dokumentu -- - parametry jak wyżej - [8, 9] - | |||||||||||||||||||
-\pdfpageheight dimen | -określa wysokość medium na którym będzie prezentowana strona; - domyślnie (jeśli równe 0) wyliczane jako wysokość materiału strony + 2 × - (\pdfvorigin + - \voffset) - | |||||||||||||||||||
-\pdfpageref sumer strony | -podaje identyfikator objektu zawierającego stronę o podanym - numerze - | |||||||||||||||||||
-\pdfpageresources {specyfikacja} | -???? - | |||||||||||||||||||
-\pdfpagesattr atrybuty | -polecenie pozwala na określenie cechy wszystkich stron dokumentu
- ??? np. - - \pdfpagesattr{ - /Rotate 90 - /MediaBox [0 0 612 792] } % in bp -- dopuszczalne są następujące polecenia -
| |||||||||||||||||||
-\pdfpagewidth dimen | -określa szerokość medium na którym będzie prezentowana strona; - domyślnie (jeśli równe 0) wyliczane jako szerokość materiału strony + 2 × - (\pdfhorigin + - \hoffset) - | |||||||||||||||||||
-\pdfpkmode=token | -ustala tryb pracy metafont-a podczas generacji fontów rastrowych - | |||||||||||||||||||
-\pdfpkresolution liczba | -określa rozdzielczość dołączanych - do pliku pdf fontów rastrowych - | |||||||||||||||||||
-\pdfprimitive\polecenienew | -polecenie powoduje wykonanie wskazanego polecenia????? - | |||||||||||||||||||
-\pdfprotrudechars=wartość | -wartość dodatnia włącza mechanizm (domyślnie 0 -- wyłączony) wysuwania - pierwszych/ostatnich znaków w linii na lewy/prawy margines (oczywiście o ile takie znaki - zostały określone p. \rpcode i - \lpcode. Włączenie mechanizmu nie - gwarantuje że wszystkie zdefiniowane znaki zostaną wysunięte na zadaną - (jednakową) odległość. - | |||||||||||||||||||
-\pdfpxdimen liczba | -definiuje wartość miary - px pomocną w przeliczaniu wielkości/rozdzielczości - rastrowych obiektów graficznych; domyślnie - ustawiane na 1bp; p. tablica jednostek - | |||||||||||||||||||
-\pdfrandomseed | -rejestr zawierający bieżącą wartość ???; - p. \pdfsetrandomseed - i \pdfuniformdeviate, - \pdfnormaldefiate - | |||||||||||||||||||
-\pdfrefobj numer | -polecenie wstawia obiekt o wskazanym numerze do dokumentu - (bez kopiowania jego zawartości; wielokrotne użycie nie - zwiększa rozmiaru pliku zawierającego dokument); - p. \pdfobj, - \pdflastobj, - | |||||||||||||||||||
-\pdfrefxform numer | -polecenie powoduje wstawienie wskazanej formy w bieżącym miejscu; - p. \pdfxform, - \pdflastxform - | |||||||||||||||||||
-\pdfrefximage numer | -polecenie wstawia wskazany obiekt graficzny w bieżące miejsce; - p. \pdfximage, - \pdflastximage - | |||||||||||||||||||
-\pdfresettimer | -polecenie zeruje licznuk czasu - p. \pdfelapsedtime - | |||||||||||||||||||
-\pdfrestorenew | -odtwarza zachowana przez \pdfsave transformację - | |||||||||||||||||||
-\pdfretvalexp | -używany przez \pdfstrcmp - | |||||||||||||||||||
-\pdfsavepos | -zachowuje aktualną pozycję na stronie (miejsce wywołania - polecenia licząć od lewego dolnego rogu papieru). - Należy pamiętać, że jest ona znana dopiero po przejściu - przez procedurę - \output, - można ją ,,odzyskać'' poleceniami - \pdflastxpos i - \pdflastypos - | |||||||||||||||||||
-\pdfsave new | -zachowuje zdefiniowaną transformację (p. \pdfrestore) - | |||||||||||||||||||
-\pdfsetmatrix{dane} new | -określa transformację (6 liczb oddzielonych spacją): skalowanie, - obrót, pochylenie i przesunięcie - | |||||||||||||||||||
-\pdfsetrandomseed liczba | -ustawia bieżącą wartość ???; - p. \pdfrandomseed - | |||||||||||||||||||
-\pdfshellescape | -zwraca wartość 1, jeśli mechanizm write18 jest włączony - | |||||||||||||||||||
-\pdfstartlink wymiary atrybuty akcja | -polecenie rozpoczyna definicję hiperłącza; wymiary (opcjonalnie) podajemy zgodnie
- ze zwyczajami TeX-a (np. width 50pt height 5pt depth 2pt)
- p. \pdfdest,
- \pdfendlink,
- atrybuty jako: attr {wartości}, gdzie wartości
- określa specyfikacja dokumentu pdf
- [8]), akcja określa zachowanie przeglądarki po
- wskazaniu łącza i może przyjmować wartości określone w tabeli:
-
| |||||||||||||||||||
-\pdfstartthread | -polecenie rozpoczyna definicję wątku ????; p - specyfikacja pdf [8] i - \pdfendthread, - \pdfthread - | |||||||||||||||||||
-\pdfstrcmp{tekst_1}{tekst_2}exp | -porównuje tekst_1 i tekst_2 i zwraca (napis) - 0 -- jeśli jednakowe, -1 -- jeśli pierwszy mniejszy (w sensie - kolejności leksykograficznej), +1 jeśli pierwszy większy (w sensie - kolejności leksykograficznej); p. \pdfmatch. Wewnątrz - makra są rozwijane, kategorie znaków nie są istotne - | |||||||||||||||||||
-\pdftexbanner | -rejestr zawiera text zapowiedzi PDFTeX-a (,,This is pdfTeX, Version...") - | |||||||||||||||||||
-\pdftexrevision | -rejestr zawiera numer subwersji (wydania) pdfTeX-a - | |||||||||||||||||||
-\pdftexversion | -rejestr zawiera numer wersji pdfTeX-a - | |||||||||||||||||||
-\pdfthread | -???? - | |||||||||||||||||||
-\pdfthreadmargin=dimen | -rejestr zawiera wielkość dodatkowego marginesu dodawanego - do wymiaru wątku; - p. \pdfstartthread, - \pdfendthread, - \pdfthread i - [8] - | |||||||||||||||||||
-\pdftracingfonts=liczba | -określa poziom śledzenia fontów - | |||||||||||||||||||
-\pdftrailer {polecenia} | -??? - | |||||||||||||||||||
-\pdfunescapehex {tekst} | -tłumaczy zapis heksadecymalny kodów na postać jawną (ascii); - p. \pdfescapehex - | |||||||||||||||||||
-\pdfuniformdeviate liczba całkowita | -zwraca liczbę losową (całkowitą, rozkład równomierny) z przedziału 0-liczba; - p. \pdfnormaldefiate - | |||||||||||||||||||
-\pdfuniqueresname=liczba | -ustawienie wartości na > 0 ??? - | |||||||||||||||||||
-\pdfvorigin dimen | -określa dodatkowe przesunięcie materiału strony w pionie względem - górnej, krawędzi - (standardowo równe 1 true in); odpowiada domyślnemu - marginesowi ustawianemu przez drivery interpretujące plik dvi. - | |||||||||||||||||||
-\pdfxform atrybuty zasoby numer - pudełka | -polecenie to tworzy formę XObject odpowiadającą zawartości - wskazanego pudełka (nie może ono zawierać notatek). Polecenie służy do - definiowania obiektów (pierwsze dwa parametry są opcjonalne), - które występują w dokumencie wiele razy, dzięki - temu jest on zdefiniowany raz, możemy się wielokrotnie na niego - powołać bez konieczności kilkukrotnego jego dołączania - (p. \pdfrefxform, - \pdflastxform) - | |||||||||||||||||||
-\pdfxformname numer | -polecenie zwraca identyfikator wskazanej formy - (p. \pdfxform) - | |||||||||||||||||||
-\pdfximage wymiary atrybuty strona {plik} | -polecenie (pierwsze trzy parametry są opcjonalne)
- definiuje obiekt graficzny, którego zawartością jest
- wskazany plik (dopuszczalne są formaty: pdf, png,
- tiff i jpeg); parametr strona określa numer
- strony w dołączanym dokumencie (jeżeli jest on wielostronicowy);
- p. \pdfrefximage,
- \pdflastximage - np: \pdfximage height 2cm depth 1cm width 3cm page 3 {s.pdf} - domyślnie głębokość obiektu wynosi 0pt, podanie tylko jednego wymiaru - powoduje, że drugi jest przeskalowany proporcjonalnie - | |||||||||||||||||||
-px | -miara odległości; definiowana poleceniem \pdfpxdimen; - domyślnie 1 pt; p. tablica jednostek - | |||||||||||||||||||
-\quitvmode | -zakończenie trybu pionowego (nie powoduje wywołania - \everypar) - | |||||||||||||||||||
-\rightmarginkern box num | -podaje szerokość marginesu (kern-u) - prawej strony materiału zawartego w podanym pudełku???? - (p. \leftmarginkern). - | |||||||||||||||||||
-\rpcode\font znak=liczba | -liczba×0.001em określa - maksymalną wielkość wysunięcia danego znaku na prawy margines, jeśli jest on - ostatnim znakiem w linii (p. \pdfprotrudechars, - \lpcode) - | |||||||||||||||||||
-\vadjust pre {materiał} | -wstawienie materiału - pionowego ,,między wierszami'' (wtrącenie materiału pionowego - w trybie poziomym; p. \vadjust), opcjonalny parametr - pre powoduje, że materiał jest wyprowadzany przed daną - linią (standardowo po) - |
-\beginL | -polecenie rozpoczyna skład ,,od lewej do prawej'' (p. \endL, - \TeXXeTstate) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\beginR | -polecenie rozpoczyna skład ,,od prawej do lewej'' (p. \endR, - \TeXXeTstate) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\botmarks numer | -przyjmuje wartość ostatniego znacznika - \marks numer, który pojawił - się na obecnie output-owanej stronie; wartość zero oznacza użycie standardowego markera - (p. \mark, - \firstmarks, - \topmarks numer) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\clubpenalties | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\currentgrouplevel | -licznik zawierający bieżący poziom zagnieżdzenia grup - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\currentgrouptype | -licznik zawierający typ bieżącej grupy i tak:
-
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\currentifbranch | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\currentiflevel | -licznik zawierający bieżący poziom zagnieżdzenia instrukcji - warunkowych - - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\currentiftype | -licznik zawierający rodzaj bieżącej instrukcji warunkowej i tak:
-
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\detokenize | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\dimexpr | -polecenie zwraca wartość wyrażenia arytmetycznego, które - następuje po nim. Postać wyrażenia jest zgodna z ogólnie przyjętymi - zwyczajami -- - można używać nawiasów i operatorów +-*/; należy pamiętać, aby - wynik operacji (również cząstkowy) był długością (dimen). - Analizator uzna, że wyrażenie się kończy jeżeli wystąpi znak spoza - dopuszczalnego w danym kontekście (wyrażenie można zakończyć poleceniem - \relax). - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\displaywidowpenalties | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\endL | -polecenie kończące skład ,,od lewej do prawej'' (p. \beginL) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\endR | -polecenie kończące skład ,,od prawej do lewej'' (p. \beginR) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\eTeXversion | -licznik zawierający numer używanej wersji eTeX-a - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\eTeXrevision | -rejestr zawierający numer edycji (podwersji) używanej wersji eTeX-a - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\everyeof{materiał} | -materiał jest wyprowadzany przy napotkaniu na koniec zbioru - wejściowego (np. przy dołączaniu pliku poleceniem \input) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\firstmarks numer | -przyjmuje wartość pierwszego znacznika - \marks numer, który pojawił - się na obecnie output-owanej stronie; wartość zero oznacza użycie standardowego markera - (p. \mark, - \botmarks, - \topmarks) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fontchardp\font kod_znaku | -rejestr zawierający głębokość wskazanego znaku (kod_znaku;
- p. kod_znaku))
- z podanego fontu font; uwaga! font musi być załadowany
- (wcześniej użyty)
- - \font\aqq=cmr10 - \aqq - \the\fontchardp\aqq "6F -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fontcharht\font kod_znaku | -rejestr zawierający wysokość wskazanego znaku (kod_znaku;
- p. kod_znaku))
- z podanego fontu font; uwaga! font musi być załadowany
- (wcześniej użyty) np.
- - \font\aqq=cmr10 - \aqq - \the\fontcharht\aqq "6F -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fontcharic\font kod_znaku | -rejestr zawierający korekcję kursywy wskazanego znaku (kod_znaku;
- p. kod_znaku))
- z podanego fontu font; uwaga! font musi być załadowany
- (wcześniej użyty)
- - \font\aqq=cmr10 - \aqq - \the\fontcharic\aqq "6F -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\fontcharwd\font kod_znaku | -rejestr zawierający szerokość wskazanego znaku (kod_znaku;
- p. kod_znaku))
- z podanego fontu font; uwaga! font musi być załadowany
- (wcześniej użyty)
- - \font\aqq=cmr10 - \aqq - \the\fontcharwd\aqq "6F -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\glueexpr | -polecenie zwraca wartość wyrażenia arytmetycznego, które - następuje po nim. Postać wyrażenia jest zgodna z ogólnie przyjętymi - zwyczajami -- - można używać nawiasów i operatorów +-*/; należy pamiętać, aby - wynik operacji (również cząstkowy) był długością rozściągliwo/ściśliwą (glue). - Analizator uzna, że wyrażenie się kończy jeżeli wystąpi znak spoza - dopuszczalnego w danym kontekście (wyrażenie można zakończyć poleceniem - \relax). - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\glueshrink | -rejestr (dimen) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\glueshrinkorder | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\gluestretch | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\gluestretchorder | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\gluetomu | -polecenie dokonuje konwersji jednostek glue na - muglue przeliczając 1mu na 1pt (sic!); - p. \mutoglue - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifcsname | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\ifdefined | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\iffontchar\font kod_znaku | -instrukcja warunkowa pozwalająca sprawdzić czy we wskazanym foncie - istnieje znak o podanym kodzie; uwaga! font musi być załadowany - (wcześniej użyty) - (p. kod_znaku)) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\interactionmode | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\interlinepenalties | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lastlinefit | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\lastnodetype | -rejestr zawiera numer ostatnio używanego trybu pracy lub użytego
- elementu
-
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\marks numer {tekst} | -wstawia tekst będący jego argumentem (po rozwinięciu) jako znacznik o numerze numer (wartość zero oznacza standardowy znacznik). - Tekst ten jest dostępny dla poleceń: \topmarks numer, - \firstmarks numer, - \botmarks numer. - Polecenie to umożliwia np. synchronizację - zawartości żywej paginy z składaną treścią - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\middle | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\muexpr | -polecenie zwraca wartość wyrażenia arytmetycznego, które - następuje po nim. Postać wyrażenia jest zgodna z ogólnie przyjętymi - zwyczajami -- - można używać nawiasów i operatorów +-*/; należy pamiętać, aby - wynik operacji (również cząstkowy) był długością (mu). - Analizator uzna, że wyrażenie się kończy jeżeli wystąpi znak spoza - dopuszczalnego w danym kontekście (wyrażenie można zakończyć poleceniem - \relax). - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\mutoglue | -polecenie dokonuje konwersji jednostek muglue na - glue przeliczając 1pt na 1mu (sic!); - p. \gluetomu - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\numexpr | -polecenie zwraca wartość wyrażenia arytmetycznego, które - następuje po nim. Postać wyrażenia jest zgodna z ogólnie przyjętymi - zwyczajami -- - można używać nawiasów i operatorów +-*/; należy pamiętać, aby - wynik operacji (również cząstkowy) był długością (number). - Analizator uzna, że wyrażenie się kończy jeżeli wystąpi znak spoza - dopuszczalnego w danym kontekście (wyrażenie można zakończyć poleceniem - \relax). - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\pagediscards | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\parshapedimen liczba | -rejestr (dimen) zawiera długość wskazanej linii w specyfikacji - \parshape - (p. \parshape) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\parshapeindent | -rejestr (dimen) zawiera wartość marginesu we wskazanej linii - (p. \parshape) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\parshapelength | -rejestr (dimen) zawiera długość wskazanej linii w specyfikacji - \parshape (w jednostkach sp) - (p. \parshape) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\predisplaydirection | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\protected | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\readline | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\savinghyphcodes | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\savingvdiscards | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\scantokens | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showgroups | -podaje aktualny poziom zagnieżdzenia grup - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showifs | -podaje aktualny poziom zagnieżdzenia instrukcji warunkowych - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\showtokens{lista tokenów} | -powoduje wyświetlenie listy tokenów, służy do wyprowadzenia - wartości, których nie można wyświetlić za pomocą poleceń: - \show i - \showthe - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\simple | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splitbotmarks numer | -przyjmuje wartość ostatniego znacznika - \marks numer, który pojawił - się w obecnie łamanym (\vsplit) pudełku, wartość zero oznacza użycie standardowego markera, - działa analogicznie jak polecenie - \botmarks numer dla strony - (p. \mark, - \splitfirstmarks numer) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splitdiscards | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\splitfirstmarks numer | -przyjmuje wartość pierwszego znacznika - (\marks numer), który pojawił - się w obecnie łamanym (\vsplit) pudełku, wartość zero oznacza użycie standardowego markera; - działa analogicznie jak polecenie - \firstmarks numer dla strony - (p. \mark, - \splitbotmarks numer) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\TeXXeTstate=liczba | -nadanie rejestrowi wartości > 1 zezwala na używanie - poleceń zmieniających kierunek druku - (\beginL, - \endL, - \beginR, - \endR) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingassigns=liczba | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracincommands=liczba | -nadanie rejestrowi wartości > 3 powoduje wyprowadzenie - dodatkowych informacji (p. standardowe polecenie \tracingcommands) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracinggroups=liczba | -nadanie rejestrowi wartości >1 powoduje wyprowadzenie komunikatów - śledzenia zagnieżdzenia poziomu grup - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingifs=liczba | -nadanie rejestrowi wartości >1 powoduje wyprowadzenie komunikatów - śledzenia instrukcji warunkowych (p. też \unless) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracinglostchars=liczba | -nadanie rejestrowi wartości > 2 powoduje wyprowadzenie - dodatkowych informacji (p. standardowe polecenie \tracinglostchars) - | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingnesting=liczba | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\tracingscantokens=liczba | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unexpanded | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\unless | -- | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
-\widowpenalties | -- |
klasa | nazwa | przykład |
0 | zwyczajny | / |
1 | wielki operator | \sum |
2 | operator binarny | + |
3 | relacji | = |
4 | otwierający | ( |
5 | zamykający | ) |
6 | punktuacyjny | . |
7 | należący do różnych rodzin (ma specjalne - znaczenie) | x |
- | prawa strona | ||||||||
Ord | -Op | -Bin | -Rel | -Open | -Close | -Punc | -Inner | ||
strona lewa |
-Ord | -0 | -1 | -(2) | -(3) | -0 | -0 | -0 | -(1) |
Op | -1 | -1 | -* | -(3) | -0 | -0 | -0 | -(1) | |
Bin | -(2) | -(2) | -* | -* | -(2) | -* | -* | -(2) | |
Rel | -(3) | -(3) | -* | -0 | -(3) | -0 | -0 | -(3) | |
Open | -0 | -0 | -* | -0 | -0 | -0 | -0 | -0 | |
Close | -0 | -1 | -(2) | -(3) | -0 | -0 | -0 | -(1) | |
Punc | -(1) | -(1) | -* | -(1) | -(1) | -(1) | -(1) | -(1) | |
Inner | -(1) | -1 | -(2) | -(3) | -(1) | -0 | -(1) | -(1) |
0 | brak odstępu |
1 | mały odstęp (thin space) |
2 | średni odstęp (medium space) |
3 | duży odstęp (thick space) |
() | odstęp jest wstawiany wyłącznie w textstyle i - displaystyle |
* | zależy od kontekstu |
-Uczymy się TEX-a przez lata, jednak bardzo trudno cokolwiek zrobić bez -dobrej książki na biurku. Mimo iż uczę się TEX-owej maszyny mniej -więcej od pięciu lat, ciągle o czymś zapominam lub łapię się na tym, -że czegoś nie doczytałem lub pominąłem. Do białej gorączki doprowadzają -mnie odkrycia, że przerobiony dawniej temat umknął mi gdzieś z pamięci. -Muszę czytać od nowa :-(. - -
-Jedyną receptą na moje bolączki stało się robienie notatek z naszej -TEX-owej biblii, czyli z The TEXbook. Notatki te -nie są zawsze wierną kopią TEXbook-a, mają jednak -identyczny układ tematyczny. -Marzy mi się po cichu dobre tłumaczenie mojej ulubionej książki, -czy jest to jednak możliwe? Każdego, kto ma na ten temat jakieś refleksje -lub pomysły, proszę o kontakt. - -
-Jeśli zechcesz więc, drogi czyTEXniku, zajrzeć do moich notatek, -to zapraszam. Dzisiaj zapiski z rozdziału trzynastego TB ,,Tryby''. - - -
-Podobnie jak każdy z nas jest w danym momencie w pewnym nastroju, tak -TEX jest w pewnym trybie. Istnieje sześć trybów TEX-a: - - -
-
-W zasadzie użytkownik nie musi zastanawiać się, w jakim trybie w danym -momencie jest TEX. Problemy pojawią się dopiero wtedy, gdy ujrzymy komunikat -w stylu Nie możesz zrobić czegoś w ograniczonym trybie -poziomym. Aby uniknąć takich niemiłych niespodzianek, musimy wiedzieć, -w jakim trybie znajduje się TEX\ w każdym dowolnym momencie. - -
-W zasadzie TEX jest w trybie pionowym, gdy tworzy listę pionowych -kar, klejów (np. \vskip) i pudełek (np. \vbox). Pudełka i kleje -umieszczane są jedno pod drugim na stronie. Tryb poziomy tworzą kary, -kleje (np. \hskip) i pudełka poziome umieszczane jedno za drugim, -tworząc akapit. Tryb matematyczny tworzą wszystkie elementy umieszczone -między znakami dolara `$'. - - -
-Na samym początku TEX znajduje się w trybie pionowym i jest gotowy do -tworzenia listy pionowej (a potem strony). Jeśli utworzymy klej, karę lub -pudełko, TEX zacznie umieszczać je jedno za drugim. Spójrzmy na -krótki źródłowy pliczek plain-TEX-owy: -
-1 Gdańsk 1996 -2 \vskip 1cm -3 \centerline {GUST} -4 \medskip -5 Co to jest \TeX? -6 \vfil -7 \break -8 $x$ -9 \bye -- -
-Praktycznie każda linijka tego pliku tworzy osobny element na liście -pionowej. Prześledźmy, w jakie tryby właściwie ,,wpadał'' TEX. - -
-
-Z przedstawionego przykładu wynikają pewne ogólne wnioski. Gdy TEX -znajduje się w trybie pionowym lub wewnętrzynym trybie pionowym, to -pierwszy żeton nowego akapitu zmienia tryb na poziomy. Tryb ten -utrzymuje się aż do zakończenia akapitu. Inaczej mówiąc obiekty typu -poziomego automatycznie zmieniają tryb pionowy na poziomy. Dzieje się -tak wówczas, gdy napiszemy jakikolwiek znak (kategoria 11.) lub pojawi się -któryś z żetonów \char, \accent, \hskip, \_, \vrule, czy też -znak początku trybu matematycznego `$'. Idąc dalej, TEX wstawi -pudełko o szerokości wcięcia akapitowego i odczyta jeszcze raz dany -żeton już w trybie poziomym. - -
-Istnieje możliwość celowego zmuszenia TEX-a do przejścia w tryb -poziomy. Nieufnym proponuję makra \indent i \noindent, które -zmieniają tryb na poziomy oraz odpowiednio tworzą lub zakazują -utworzenia wcięcia akapitowego. \indent wstawia na początku akapitu -puste pudełko o szerokości \parindent (domyślnie jest to 20pt). -Dlatego też ciąg niewinny \indent \indent spowoduje wstawienie -podwójnego wcięcia. Analogiczny ciąg\break -\noindent \noindent nie spowoduje -nic, poza tym co zrobi pojedynczy \noindent. - - - -
-Jeśli umieścimy
-\hbox{...} w trybie poziomym, TEX złoży akapit
-uwzględniając w nim pudełko poziome (na przykład TEX nigdy nie złamie
-takiego pudełka). Podobnie jeśli umieścimy \hbox{...} w trybie
-pionowym, TEX złoży stronę uwzględniając takie pudełko.
-
-
-No dobrze, ale jak -rozpocząć akapit pudełkiem \hbox{...}? - -
-Kilka linijek wyżej udzielono właściwie odpowiedzi na to pytanie. Można -zastosować konstrukcję typu \indent \hbox{...}, nie jest to -jednak zbyt rozsądne. Wyobraźmy sobie bowiem, że chcemy zdefiniować makro, -które rozwija się do hbox-a. Ponadto chcemy, aby działało poprawnie -zarówno na początku, jak i w środku akapitu --- w takim wypadku użycie -makra \indent nie jest zachęcające. - -
-Plain TEX posiada złoty środek, jakim jest makro \leavevmode, które -rozwija się do \unhbox \voidbox. - - - - -
-W typowych publikacjach TEX większość czasu spędza w trybie poziomym, -składając akapity. Na krótko robi wycieczki do trybu pionowego pomiędzy -nimi. Akapit kończy się, gdy użytkownik wyda polecenie \par lub -pozostawi w pliku źródłowym pustą linię (pusta linia jest zamieniana na -\par według zasad z rozdziału 8. TB). Akapit uda się także zakończyć, -wydając polecenie \vskip 1cm (patrz linia 2. powyższego przykładu). -Nie musimy wpisywać wówczas komendy \par, gdyż klej pionowy vskip -oczywiście nie może być częścią akapitu i spowoduje przejście TEX-a do -trybu pionowego. - -
-Przełącznik trybu matematycznego (żeton `$') umieszczony w trybie
-poziomym spowoduje, że TEX ,,zanurkuje'' w tryb matematyczny do czasu
-napotkania drugiego żetonu `$'. TEX dołączy formułę matematyczną
-do akapitu i powróci do trybu poziomego. Na przykład
-
- -Myślę ..., więc jestem. -
-Różnimy się o $\varepsilon$. -
-$\alpha$-Centauri - - -
-Inaczej jest w eksponowanym trybie matematycznym. -Jeśli użyjemy pod rząd dwóch żetonów `$$', TEX przerwie składanie -akapitu (dokona przy tym różnych obliczeń, na przykład wyliczy sobie -długość ostatniej linijki poprzedzającej wzór) i wyśle dotychczas złożoną -część akapitu na listę pionową. Wskoczy następnie w tryb matematyczny -eksponowany, złoży formułę (koniec formuły oznaczamy kolejną parą -żetonów `$$') i powróci do trybu poziomego. Jeśli akapit -nie został zakończony, TEX dalej będzie go składał. Na przykład -
-Liczba $$\pi \approx 3.1415926536$$ -jest bardzo ważna. --spowoduje złożenie następującego akapitu: - -
- -
- -
-W ograniczony tryb poziomy TEX wpada, gdy zastosujemy \hbox lub -\halign. W późniejszych rozważaniach (patrz też rozdziały 12. -i 21. TB) dowiemy się bardziej szczegółowo, iż różnice między wywnętrznym -trybem pionowym a trybem pionowym oraz ograniczonym trybem poziomym -a trybem poziomym są niewielkie. Jadnak trzeba pamiętać, że trybów tych -TEX używa do różnych celów. - - - -h4> Różny nastrój w różnym trybie - -Gdy TEX połyka żeton, musi podjąć decyzję, co z nim zrobić. Decyzja -TEX-a w znacznym stopniu zależy od trybu, w jakim się znajduje. - -
-Przykładowo makro \break działa zupełnie inaczej w trybie pionowym -(łamie stronę --- patrz powyższy przykład) i poziomym (łamie linijkę -akapitu). Dwa znaki `$$' użyte w trybie poziomym spowodują przejście -TEX-a do trybu matematycznego eksponowanego, ale użycie ich -w ograniczonym trybie poziomym spowoduje utworzenie pustej matematycznej -formuły i może powodować komunikaty o błędach. - -TEX korzysta z faktu, że niektóre operacje są niedopuszczalne w danym -trybie, i pozwala nam unikać błędów, które mogą pojawiać się w naszych -dokumentach. - -
-TEX będąc w danym trybie, zwykle przerywa pracę, aby wykonać jakieś -zadanie w innym, a następnie wraca do trybu pierwotnego. Na przykład -użycie `\hbox{' w dowolnym trybie ,,wrzuca'' TEX-a w ograniczony tryb -poziomy do czasu napotkania nawiasu zamykającego `}'. W tym sensie -TEX może znajdować się w kilku trybach naraz, jednak sposób -działania TEX-a zależy od trybu, w którym jest w danym momencie -,,najgłębiej''; tryby zewnętrzne, w których jest zagnieżdżony, -nie obchodzą go. - -
-Zdarzyć się może, że zupełnie nie wiemy, w jakim trybie znajduje się -TEX. Co wtedy zrobić? Najlepiej zapytać o to największego eksperta w tych -sprawach, czyli samego TEX-a. Spójrzmy na plik tryby.tex: -
-\tracingcommands=1 -\hbox{ -$ -\vbox{ -\noindent$$ -x\showlists -$$}$}\bye -\endverbatim --Pierwsza linia tego pliku zmusza TEX-a do zapisywania w pliku -tryby.log informacji o każdej komendzie, którą napotka (TEX robi tak, -gdy wartość \tracingcommands jest dodatnia). Oto jakie nowe informacje -pojawią się w pliku tryby.log: - -
- -
-{vertical mode: \hbox} -{restricted horizontal mode: blank space} -{math shift character $} -{math mode: blank space} -{\vbox} -{internal vertical mode: blank space} -{\noindent} -{horizontal mode: math shift character $} -{display math mode: blank space} -{the letter x} --
- -A więc wiadomości są następujące: - -
-TEX, będąc w trybie pionowym, ujrzał żeton \hbox, co zmusiło go do -wejścia w ograniczony tryb poziomy. - -
-Pierwszym żetonem, jaki ujrzał, była spacja, jako że koniec linii oznacza -dla TEX-a właśnie spację (patrz koniec linii 2.) - -
-Będąc cięgle w ograniczonym trybie poziomym zobaczył przełącznik trybu -matematycznego --- żeton `$', co spowodowało przejście do trybu -matematycznego. - -
-Pierwszym żetonem jaki ujrzał była znowu spacja, która w tym trybie -nic nie znaczy --- jest ignorowana. - -
-Następnie TEX napotyka na żeton \vbox, czyli witamy w wewnętrznym -trybie pionowym, aby po ujrzeniu żetonu \noindent wejść w tryb poziomy. - -
-Niezbyt długo trwał ten stan, gdyż dwa znaki $$ zanurzyły TEX-a -w eksponowany tryb matematyczny. Bul, bul, bul\dots - -
-Bardzo interesująca staje się zawartość pliku tryby.log po komendzie -\showlists. Jest to kolejna bardzo użyteczna możliwość śledzenia -poczynań TEX-a. Dzięki niej możemy dowiedzieć się rzeczy, które TEX -zwykle trzyma w ukryciu. - -
-\showlists powoduje bowiem wypisanie list, które buduje TEX -w aktualnym trybie oraz we wszystkich trybach nadrzędnych (czyli tych, -w których zawiera się tryb aktualny). - -
-
-### display math mode entered at line 5 -\mathord -.\fam1 x -### internal vertical mode entered at line 4 -prevdepth ignored -### math mode entered at line 3 -### restricted horizontal mode entered at line 2 -\glue 3.33333 plus 1.66666 minus 1.11111 -spacefactor 1000 -### vertical mode entered at line 0 -prevdepth ignored -- - -
-Zauważmy, że w momencie, gdy pojawiło się \showlists (linia 6.), TEX -zdążył już pięć razy zmienić tryb. Trybem bieżącym w linii 6. jest -eksponowany tryb matematyczny (patrz linia 5.), który zawiera jeden znak -`x' z rodziny 1. (patrz TB rozdział 17.). - -
-Rozważany przez nas eksponowany tryb matematyczny zawarty jest -w wewnętrznym trybie pionowym (linia 4.). Wewnętrzna lista -pionowa, którą -TEX tworzy w tym trybie, jest pusta --- pojawiająca się spacja -
-\vbox{_ --jest ignorowana. Komunikat: -
-prevdepth ignored --oznacza, że wartość \prevdepth* -jest mniejsza lub równa -1000pt, więc najbliższy klej międzylinijkowy -( interline glue) w ogóle się nie pojawi (patrz TB rozdział 12.). - -
-Wewnętrzny tryb pionowy zawiera się w trybie matematycznym (linia 3.) ---- lista wewnętrzna jest pusta (spacja po znaku `$' jest ignorowana). - -Pusta natomiast nie jest lista wewnętrzna ograniczonego trybu poziomego -(linia 2.), zawiera ona klej. Skąd się wziął? Otóż w tym trybie spacja -
-\hbox{_ --nie jest ignorowana. - -
-Ostatecznie wszystko zawiera się w głównym trybie pionowym. Komunikat: -
-entered at line 0 --oznacza, że tryb ten pojawił się, zanim TEX zaczął czytać plik -tryby.tex. - - - - -
- Ciekawostka 1. -Czy można stworzyć TEX-em dokument, w którym TEX nigdy nie opuszcza -trybu pionowego? - -Odpowiedź: -Można, dokument taki składać się może z klejów pionowych -\vskip oraz linii utworzonych komendą \hrule. - -
-
-
-Ciekawostka 2.
-Niektóre z trybów TEX-a nie mogą bezpośrednio zawierać innych trybów;
-na przykład wewnętrzny tryb poziomy nie może zawierać eksponowanego
-trybu matematycznego, nawet jeśli formuła matematyczna ( display)
-pojawia się w środku akapitu. Dzieje się tak, gdyż budowany (w trybie
-poziomym) i przerwany akapit jest zawsze kończony i usuwany z pamięci
-TEX-a zanim formuła się rozpocznie. Czy potrafisz stworzyć
-charakterystykę wszystkich kolejnych par trybów, jakie mogą pojawić się
-w pliku .log po użyciu komendy \showlists?
-
-
-
-Odpowiedź:
-Pozostawiam ten problem jako rozrywkę umysłową dla szanownych
-czyTEXników. Powodzenia!
-(Odpowiedź można znaleźć w TB str. 313 zad. 13.5.)
-
-
- -Bardzo dziękuję red. Jackowi Foromańskiemu za unicestwienie wielu błędów -czyhających w tym artykule. CzyTEXnik z pewnością dostałby zawrotu -głowy, gdyby zobaczył wersję przed korektą Jacka. - - - -
-
- -
-** -Na końcu dokumentu plain-TEX-owego umieszczamy zwykle makro \bye, -które jest równoważne \vfill \eject \end. Klej \vfill przełącza -TEX-a w tryb pionowy, \eject kończy stronę, zaś \end kończy pracę -TEX-a.
- -